เกิดเป็นต้นไม้ทั้งที จะขอลุยให้เต็มที่่ครับ ( yaoi )

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 : ตื่นครั้งที่ 1 (สร้างสนามต่อสู้ )

ตอนที่ 3 :  ตื่นครั้งที่  1 (สร้างสนามต่อสู้ )

       สวัสดีครับ . . .  ผมริเก็นริวเพิ่มเติมคือเกิดใหม่เป็นต้นไม้ครับ นอกจากนี้ผมยังสามารถถอดวิญญาณออกมาจากร่างด้วยแหละครับ

ตอนนี้ผมกำลังลอยไปทั่วผืนป่าที่อุดมสมบูรณ์แห่งนี้เพื่อสำรวจพื้นที่อยู่คร้าบ

     ต้นไม้ทุกต้นในป่าแห่งนี้ดูเหมือนว่าจะเคารพและเชื่อฟังผมมากๆด้วยล่ะคิดว่านะ     ตอนนั้นที่ผมถอดวิญญาณใหม่ได้ลองขอให้เถาวัลย์สานตัวกันเป็นชิงช้าให้นอนปรากฏว่าทำได้ด้วยละครับ ! แฟนตาซีสุดๆเลยโลกใบนี้น่ะ     ผมอยากลองค้นหาความลับที่ซ่อนอยู่ของโลกใบนี้สุดๆเลยละครับ  แต่ว่านะ

"  ขี้เกียจจังคร้าบบบ . . .  "   ชักเริ่มอยากไปนอนต่อแล้วสิ ~~~

 เคร้ง !  ชิ้ง--! 

"  ตายซะ !!!  ย๊ากกกกก ! "

"  คำอวยพรแห่งแสง และ  ร่ายแห่งการป้องกันที่ 2   โล่แสงอันศักดิ์ !!! "

     เสียงของการต่อสู้เริ่มดังขึ้นอย่างต่อเนื่องเหมือนกับว่ากลุ่มคนกลุ่มใหญ่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ  ส่งผลให้ริเก็นริวหันไปมอง

อุหว๋าา . . .  แย่เลยนะครับเนี่ย . . .ผมลอยไปยังต้นเหตุของเสียงที่ดังลั่นป่าในตอนนี้อย่างเอื่อยเฉื่อย

     ภาพที่ริเก็นริวเห็นตรงหน้าคือสงครามขนาดเล็กๆของเผ่าปีศาจที่รวบรวม เผ่า แวมไพร์ ,  แวร์วูฟ  และ  กอร์กอน มาร่วมทีมกันปะทะกับเผ่าเทพ ที่รวบรวม  วัลคีรี่  เทวฑูตกันอย่างดุเดือด

"  หนามโลหิต !!! "            อา .  .  . คุณแวมไพร์ที่เหมือนจะเป็นหัวหน้าของกลุ่มปีศาจบังคับให้เลือดที่ไหลออกมาจากบาดแผลเป็นหนามทิ่มแทงศัตรูล่ะคร้าบบ

"  นัยย์ตาต้องสาป !!   แข็งไปซะเจ้าพวกเทวฑูต  "      กอร์กอนจังใช้พลังจากสายเลือดเพื่อที่จะแช่แข็งศัตรูที่กำลังสู้อยู่ด้วย 

"    แสงชำระล้าง  "    อุหว๋า~~ การโจมตีถูกป้องกันไว้โดยฝีมือวัลคีรี่สาวซะแล้วล่ะนะ . . .

 

 อีกฟากของการต่อสู้มีคุณแวร์วูฟกำลังโจมตีคุณเทวฑูตที่เคลื่อนไหวไปมาอยู่      อะ !  . . .เดี๋ยวสิคุณเทวฑูต ! คุณแวร์วูฟ ! ทางนั้นมันเขตป่าที่ผมอยู่นะครับบบ!

/  น่ากลัวจัง . . . โดนแน่ๆ ฮึก! /

/  อย่ามาทางนี้นะ ! /

/  ใครก็ได้ . . . ช่วยหยุดพวกเค้าที่ . . . /

/  ไม่น้า !!! เราเพิ่งเกิดได้ไม่นานเอง !!/

/   ทำไม . . .ทำไมต้องทำลายพวกเราตลอดด้วย ! /

สะ . . . เสียงของใครกัน . .ทำไมมันดังอยู่ในหัวของผมล่ะ 

เสียงร้องไห้ของเด็กๆ อยู่ตรงไหนกันนะ! 

ตูม !      เสียงของเวทมนต์ที่ถูกปล่อยออกมาจากเทวฑูตกระแทกเข้าใส่ต้นไม้ที่อยู่ข้างหลังแวร์วูฟดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงกรีดร้องที่ดังอยู่ในหัวริเก็นริว

/ กรี๊ดดดดดด  !/  เสียงนั้นดังขึ้นก่อนจะค่อยๆเงียบหายไปพร้อมกับต้นไม้ที่หักลง

อึก . . !

น้ำตาของผมได้ไหลออกมาโดยที่ไม่รู้ตัวเหมือนกับว่าตัวผมนั้น . .ได้สูญเสียครอบครัวไปแล้ว

เปรี๊ยง!    เวทสายฟ้าถูกปัดไปใส่ต้นไม้ต้นเล็กจนไหม้เกรียม

/ อ๊ากกก. . . !/

ตูม!!       แวร์วูฟที่กำลังจะโจมตีเทวฑูตได้ถูกวัลคีรี่ 2 ปีกชิ่งโจมตีใส่ทำให้กระเด็นไปชนต้นไม้หักใส่หลายต้น

/ ม่ายยยยย .  .  .    . ! /

เสียงปะทะของเวทมนต์ดังขึ้นเรื่อยๆเสียงกรีดร้องที่ไร้ที่มาก็ดังเป็นเท่าตัวเช่นกัน

" พอได้แล้ว  .  .  .  . หยุดเสียที่  .   ."

/  ช่วยด้วยยย  /

"  ฮึก .   .   . อย่าทำพวกเขานะ .ฮึก . .."

/   ท่านผู้นำโปรดตื่นเถอะ  .  .  . /

เสียงสุดท้ายที่ดังขึ้นในหัวของผมเหมือนกุญแจไขตัวล็อกพลังของได้ปลดออกมา

"   จงพัธนาการ เหล่าพฤกษาเอ๋ย . . . "    คำร่ายหลุดออกมาจากปากผู้เป็นมาสเตอร์ของโลกใบนี้ทำให้เถาวัลย์หลากหลายชนิดพุ่งออกมาจากพื้นดินเข้าพัธนาการเทพ และ ปีศาจที่สู้กันอยู่ทันที

"  อะไรกันเนี่ย "    วัลคีรี่ที่ถูกมัดติดกับต้นไม้พยายามดิ้นอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อที่จะได้หลุดออกไป  แต่กลับถูกรัดแน่นยิ่งกว่าเดิม

"  อุก ! เถาวัลย์พวกนี้รัดแน่นซะมัด "   เหล่าแวร์วูฟ และ กอร์กอนที่โดนเถาวัลย์รัดกลับเฉยๆเนื่องจากหนังหนา

"  กรี๊ดดดดด! ข้ากลัวเถาวัยล์ !!!!  "   เทวฑูตสาวกรีดร้องออกมาเมื่อเจอสิ่งที่กลัวกำรังมัดตนอยู่

"  ฮ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ เป็นเทพแต่กลัวของแบบนี้เนี่ยนะ "   แวร์วูฟผมสีไม้กล่าวเยาะเย้ยโดยไม่หวั่นเกรงกับสิ่งที่จะเจอ

"  ร่าย . . . เวทมนต์ไม่ได้   "   เทวฑูตหน้านิ่งลองร่ายเวทต่างๆเพื่อที่จะหลุดจากพันธนาการแต่ไร้ผล

"  ไหมข้าฟันมันไม่ขาดวะ !? "

     {   สงครามจำลองเหลือเวลาอีก 5 นาที  }   

เสียงประกาศจากโลกดังขึ้นเพื่อเตือนเวลาที่เหลืออยู่ของสงครามจำลองในครั้งนี้พร้อมกับร่างของบางคนได้เดินออกมาจากชายป่าที่ถูกทำลาย

ทุกย่างก้าวที่เดินออกมาเหล่าต้นไม้ ดอกไม้ที่ถูกทำลายต่างพากันฟื้นตัวขึ้นมาดังเดิม   พื้นดินตรงไหนที่โดนทำลายจนโล่งเตียนกลับปรากฎต้นอ่อนขึ้นมาก่อนที่จะพากันเจริญเติบโต

ชุดไหมสีเขียวทับเสื้อแบบกรีซที่มีสีขาวข้างใน

เส้นผมสีน้ำตาลเปลือกไม้ปลิวไสว ตามจังหวะการก้าวเดินเมื่อสะท้อนแสงกลับการเป็นสีทองแดง

นัยต์ตาสีมรกตอ่อนๆ กวาดสายตามองผู้ที่ทำลายพื้นป่าด้วยความโกรธ

"  หากพวกคุณอยากต่อสู้กันเพื่อแย่งชิงทรัพยากรล่ะก็ .  .   . "       ชายตรงหน้าเหล่าเทพ และ ปีศาจ ตวัดมือออกไปทางหมู่ต้นไม้ให้หลีกทางออกไป ทำให้เกิดพื้นที่ว่างก่อนที่จะถึงชายป่าที่ผมอาศัยอญู่  ก่อนจะกำมือแล้วยกขึ้นมาพื้นควบคุมให้พื้นที่ว่างนั้นได้แปรเปลี่ยนเป็นสนามแข่งขันที่เปลี่ยนสภาพภูมิอากาศตลอดทุกวันโดยที่ไม่มีรูปแบบตายตัวจากพรข้อที่ 4 ของคุณพระเจ้า

[ พรข้อที่ 4 ความสามารถควบคุมทรัพยากรโลก ]

"  คราวหลังให้พวกเจ้าทั้งหลายจงมาสู้กันในที่แห่งนี้ซะ!! "  ผมบอกพวกเขา ก่อนที่เดินกลับเข้าไปในผืนป่าที่เป็นบ้านเกิด

{ ประกาศจากโลก :  สนามต่อสู้ของสงครามจำลองได้ถือกำเนิดขึ้นมาแล้ว }