เกิดเป็นต้นไม้ทั้งที จะขอลุยให้เต็มที่่ครับ ( yaoi )

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 : เป็นต้นไม้ ก็ดีสิครับ

ตอนที่  2  :  เป็นต้นไม้  ก็ดีสิครับ

     ทวีปแกรด์ฮูป       ทวีปที่ขึ้นชื่อได้ว่าเป็นทวีปมืด   เนื่องจากมีภูมิประเทศที่เป็นพิษ   ความแห้งแล้งปกคลุมไปทั่วทุกหนแห่ง  ไม่ว่าสัตว์อสูร หรือแม้แต่เทพ  และ ปีศาจต่างไม่อยากย่างกลายเข้าไป     

     บัดนี้ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ขึ้นจากพื้นที่แห้งแล้งกลับปรากฎต้นกล้าต้นเล็กๆท่ามกลางหุบเขาของทวีปแห่งนี้     ก่อนที่ต้นไม้พันธุ์ต่างๆหลากหลายสายพันธุ์จะเกิดขึ้นมาและเติบโตอย่างรวดเร็ว     โดยที่ต้นไม้ต้นแรกนั้นยังเป็นต้นอ่อนที่ถูกทุกต้นขึ้นล้อมรอบเหมื่อนกับกำลังปกป้องเด็กน้อยผู้อ่อนต่อโลกอยู่

     พื้นดินก่อกำเนิดเผ่าพันธุ์ทั้ง 7 ซึ่งเป็นตัวแทนของธาตุ ดิน  น้ำ   ลม  ไฟ  แสง  ความมืด  และ  วิญญาณขึ้นมา  เพื่อให้ทำหน้าที่ปกป้องแผ่นดินนี้จากการบุกรุกของ  เทพ  ปีศาจ  หรือแม้กระทั้ง   มนุษย์

     กาลเวลาได้ล่วงเลยมาหลายพันปีจากต้นอ่อนที่ต้องได้รับการปกป้องกลับกลายเป็นต้นไม้ต้นใหญ่ที่เป็นสายใยชีวิตแห่งทวีปนี้  แต่ทว่า . . .

     สงครามที่น่าเศร้ากลับได้มาเยือน ณ. ดินแดนแห่งนี้เสียแล้ว

เทพต่างส่งกองทัพเข้ามาเพื่อที่จะชิงดินแดนแห่งนี้มาอยู่ภายใต้การปกครอง

ปีศาจต่างก็ไม่ยอมน้อยหน้าส่งขุนพลทั้ง 5 และสมุนทั้งหลายมาเข้าร่วมด้วย

เผ่ามนุษย์นั้นได้หยุดสงครามระหว่างประเทศลงแล้วจับมือเป็นพันธมิตรกันเพื่อจะช่วงชิงดินแดนแห่งนี้ทันทีหลังจากที่เหล่า  เทวา และ ปีศาจ ได้อ่อนกำลังลง

ในวันที่สงครามดำเนินมาจนถึงขีดสุดพระผู้เป็นเจ้าได้ปรากฎตัวขึ้นบนน่านฟ้าเหนือสงครามระหว่างผู้บุกรุก และ ผู้ปกป้องเพื่อหยุดสงคราม

((   ข้าผู้เป็นพระเจ้าในนามของ  ซีโร่  เดอะลอส  ก็อด  ขอบัญชา  ))     เสียงอันน่าเกรงขามของพระเจ้าได้เอ่ยนามของตนออกมา     เพื่อที่จะร่ายเวทผนึกเขตแดน     

((  เขตแดนเอ๋ยจงปิดผนึกเส้นทางทั้งสามของ แดนเทวา แดนปืศาจ  และ  แดนมนุษย์  ไม่ให้มาก้าวก่ายกันจนกว่าที่หัวใจแห่งโลกจักพร้อมที่จะเป็นเส้นชีวิตให้แก่ทุกสรรพสิ่ง ))   

"  พระเจ้า !! แล้วทรัพยากรที่ใกล้จะหมดไปของแดนพวกเราละขอรับ!! "

"   ใช่ๆๆ   "          เหล่าผู้ที่หวังจะช่วงชิงทรัพยากรใหม่ทุกเผ่าพันธุ์ต่างตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงอันเกรี้ยวกราดที่แฝงความโลภเอาไว้     ก่อนจะถูกพระเจ้าตอกกลับไป

((   พวกเจ้าทำลายสิ่งเหล่านั้นด้วยตัวเองมิใช่รึ ?  แล้วเหตุใดจึงเรียกร้องกัน  ))

"  อึก !!!! "  คำตอบของพระเจ้าเปรียบเสมือนเข็มที่ทิ่มใจดำของเราสรรพชีวิตที่อยู่     ณ   ที่แห่งนั้นจังๆ

((  จงหยุดสงครามที่ทำให้เกิดความสูญเสียไปทุกหนแห่งได้แล้ว !   ข้ากำหนดให้การทำสงครามแต่ละครั้งส่งคนมาร่วมได้ไม่เกิน 10 จากเหล่าทหารของพวกเจ้าและใช้เวลาได้ 1 ชั่วโมงในการทำสงคราม ))             

     3,000 ปีหลังจากเหตุการณ์ผนึกเขตแดน

     พระเจ้าได้จากไปหลังจากที่หยุดสงครามครั้งใหญ่ได้  และกำหนดจำนวนคนในการทำสงครามเพื่อที่จะช่วยชะลอการศูนย์เสียทรัพยากรจนกว่าที่หัวใจของโลกจักมีความพร้อม

     เหตุการณ์ในครั้งนั้นได้ผ่านมาหลายพันปีแล้วสงครามยังมีขึ้นต่อเนื่องมาเรื่อยๆแต่ความสูญเสียกลับน้อยลงจากเมื่อก่อนเป็นอย่างมาก  ทรัพยากรบางส่วนก็ได้นักปราชญ์ที่ไม่ได้ถูกเกรณ์ไปเข้าร่วมสงครามหาแนวทางฟื้นฟูจนกลับคืนมาทีละนิดแต่คุณภาพยังไม่เหมือนกลับตอนที่โลกได้กำเนิดขึ้นมาใหม่ๆ

แต่ทว่าตอนนี้ . . .

เวลาของโลกได้เริ่มฟื้นฟูตนเองแล้ว . . .

< หาววว  . . . รู้สึกว่าจะเกิดใหม่แล้วสิน้า >   

/  น่าเบื่อจางงง    นอนมากี่ปีแล้วนะทั้งแต่มาที่โลกนี้ /   ตอนนี้ผม  ริเก็นริว  รู้สึกว่าน่าจะอยู่ในที่บางอย่างแคบๆ และ  น่าจะแข็งด้วยคร้าบบ

( ตื่นแล้วเหรอครับ คุณ ริเก็นริว ) 

/  อา. . . เสียงของคุณพระเจ้าเองเหรอ.  .  . /  ผมทักออกไปโดยแค่คิดเท่านั้น ก็นะ ตอนนี้ผมรู้สึกว่าร่างที่เกิดใหม่เนียจะไม่มีปากครับบ.  .  .

(  ขอโทษด้วยนะครับ จริงสิครับผมมีเรื่องที่จะคุยด้วยหน่อยนะครับ )  พระเจ้าเอยออกมาก่อนที่จะใช้พลังดึงวิญญาณของ   ริเก็นริวออกมาเพื่อที่จะพูดคุยกันได้สะดวก

ร่างของริเก็นริว ปรากฏขึ้นตรงหน้าพระเจ้าทันที

" เอ๋~ทำไมผมถึงมีอายุ 8 ขวบละครับ .  .  .  ?  "     ผมสำรวจร่างวิญญาณของตัวเองก่อนจะถามออกไป

"  เพราะว่าร่างกายของคุณเติบโตและพัฒนาในช่วงเวลาที่นอนหลับตลอด 1,008 ปีครับ "

( อุหวาา .  .  .  ผมนอนมานานขนาดนั้นเชียวเหรอเนี่ย )     ผมถามทางความคิดก่อนจะเอียงคอมองพระเจ้าเบาๆเพื่อต้องการที่จะยืนยันเวลา

" ครับ  คุณหลับไปนานถึง 1,008 ปีจริงๆครับ "   ซีโร่ตอบเพื่อย้ำทำให้ริเก็นริวอีกครั้งด้วยรอยยิ้ม

"  งั้นเหรอๆ   แล้วผมเกิดเป็นอะไรล่ะครับ ?  ซีโร่ซังง "   ผมถามพระเจ้าตรงหน้าแต่กลับได้รอยยิ้มกลับมาแทนซะงั้น  แปลกคน อะ! ไม่สิต้องเป็นพระเจ้าที่แปลกสิน้า .  .  . 

"  เอาไว้ไปดูเองดีกว่าครับ . จริงสิ ! ผมเกือบลืมเรื่องสำคัญไปเลยนะครับเนี่ย เกี่ยวกับคุณริเก็นริวน่ะครับ   "

"   ยังไงครับ   ซีโร่ซัง ? "

"  พรไงครับ ผมจะให้พรทั้งหมด 7 ข้อนะครับ

1.  ท่านจะสามารถถอดดวงวิญญาณได้โดยที่อัตรายใดๆไม่สามารถทำลายดวงวิญญาณของท่าน

2.   ท่านจะมีพลังเวทที่ไร้ขีดจำกัดจนกว่าโลกที่ท่านเกิดใหม่จะล่มสลาย

 

3.  ท่านจะสามารถสื่อสารกับทุกสรรพสิ่งได้

ข้าสามารถบอกได้เท่านี้ครับ  พรที่เหลือคุณต้องไปค้นหาเองครับ แล้วเจอกันใหม่นะครับ . . . "  ร่างของพระเจ้าค่อยเรืองหายไปริเก็นริวจึงรีบตะโกนถามสิ่งที่สงสัยทันที

"  แล้วผมเกิดเป็นอะไรล่ะครับ !!!  "  

"  คุณเกิดใหม่เป็น . . . "  ร่างของพระเจ้าหายไปทันทีพร้อมกับที่วิญญาณขอริเก็นริวได้กลับเข้าร่าง

"  อืม . . . "  ตอนนี้ผมได้รู้แล้วว่าตนเองนั้นเกิดใหม่เป็น

.

.

.

.

.

.

" ต้นไม้งั้นเหรอ ?  ก็ไม่เลวนะครับเนี่ย "  ไม่ต้องไปเจอเรื่องวุ่นวายให้หนักใจด้วยดีจังน้าา

ในตอนนั้นริเก็นริวไม่รู้เลยว่าการเกิดเป็นต้นไม้ของตนจะนำพาเรื่องวุ่นๆเข้ามาป่วนในชีวิตอันแสนสงบสุขนี้ . . .