ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 : การเกิดใหม่ที่ไม่ทันตั้งตัว
ตอนที่ 1 : การเกิดใหม่ที่ไม่ทันตั้งตัว
" อา. . . . . เงียบดีจังแฮะ " ผมพูดขึ้นมาหลังจากที่เมื่อกี้ถูกอะไรบางสิ่งกลืนกินเข้าไปทั้งตัว ทำให้ผมได้มาโผล่อยู่ในห้องที่มีแต่สีดำแบบนี้ ที่น่าจะเป็นกระเพาะของเจ้าตัวนี้ละมั้ง ?
" ได้บอกลามามี้แล้ว . . . " ผมลอยไปลอยมาอยู่ในห้องอย่างเรื่อยเปื่อยพลางคิดเรื่องต่างๆในชีวิตที่ผ่านมา
" แต่ว่า . . . . ผมยังไม่ได้บอกลาเพื่อนๆชาวโอตาคุเลยแฮะ หวาาา เสียดายจังน้า " ถึงเจ้าพวกนั้นมันจะมีนิสัยที่แปลกประหลาดไปหน่อยเถอะ ผมลอยอยู่อย่างไม่รู้วันเวลาภายในห้องสีดำแห่งนี้เรื่อยๆจนกระทั้งวันนี้
" เอ๊ะ ! " ขณะที่ผมกำลังลอยไปตามปกติก็มีแสงสว่างปรากฎเป็นจุดเล็กๆขึ้นกลางห้องก่อนที่จะแพร่ขยายกลืนกินห้องสีดำนี้รวมทั้งตัวผมเข้าไป
( แต่ว่านะ . . . แสบตาจังแหะ ) ผมคิดอย่างนั้นก่อนที่สติจะค่อยๆดับลงไป
0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
บนสวรรค์ สวนแห่งพระเจ้า
ได้มีร่างสีดำร่างหนึ่งล่วงล่นลงมาทับส่วนหนึ่งของทุ่งดอกไม้แห่งนี้ ในขณะที่ชายหนุ่มผมสีรุ้งในชุดผ้าแพรสีฟ้าประดับด้วยด้ายสีทองกำลังเดินเข้ามา
" นั่นมัน . . . วิญญาณ ? " ชายหนุ่มอุทานออกมาอย่างตกใจ ก่อนที่จะเดินเข้าไปในสวนเบาๆ
( นุ่มจัง . . . ) ผมค่อยๆขยับตัวบนที่นอนอันแสนนุ่มนิ่ม
( เอ๊ะ ! นุ่มนิ่มงั้นเหรอ !!!!! ) ผมรีบลืมตาขึ้นมาทันทีเมื่อสัมผัสถึงอะไรบางอย่างที่แปลกไปได้
บรรยากาศรอบๆผมจากที่อยู่แต่ในห้องสีดำกลับกลายเป็นทุ่งดอกไม้สีขาวไปจนสุดสายตา บุปผาเหล่านี้ล้วนมีกลีบสีขาว 6 กลีบ เกสรสีทองเป็นจุดศูนย์กลาง ส่งกลิ่นหอมหวานเบาๆอบอวนในพื้นที่นี้ ทำให้เมื่อสูดดมเข้าไปแล้วรู้สึกสบายตัวชวนให้ผ่อนคล้าย
" ที่นี่มัน . . . อย่างกับหนังสือภาพที่เคยอ่าน . . . " ผมพึมพำออกมาอย่างเอื่อยๆ ก็นะ พอตายแล้วรู้สึกว่าร่างกายและจิตใจมันไร้เรี่ยวแรงจัง ตั้งแต่ตอนทร่อยู่ในห้องสีดำนั้นก็ด้วย
เด็กหนุ่มนั่งเหม่อมองทุ่งดอกไม้รอบๆโดยไม่ได้สนใจสิ่งรอบตัว ส่งผลให้ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของสถานที่แห่งนี้ สามารถเดินเข้ามาใกล้ๆได้โดยที่อีกฝ่ายไม่รู้
" สวัสดีครับเด็กน้อยผู้ลงทาง " ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของที่แห่งนี้เอ่ยทักวิญญาณที่หลงมาในสวนของตน
" พระเจ้าเหรอครับ ? " ริเก็นริวถามทั้งที่ยังนั่งกอดเขาอยู่ จากการสังเกตุลักษณะโดยรอบ
" ดื่มชาหน่อยไหมครับ . . . คุณริเก็นริว " ผู้ถูกถามไม่ตอบอะไรเพียงแต่ส่งยิ้มไปให้แล้วชวนมาดื่มชา ชายหนุ่มผู้มีเส้นผมสีรุ้งในชุดกิโมโนโบราณหยุดนั่งข้างๆริเก็นริวแล้วล้วงหยิบชุดทำชา และ กระปุกชาอู่หลงจากมิติเก็บของขึ้นมาชงก่อนจะส่งถ้วยชาไปให้เด็กหนุ่มดื่ม
ริเก็นริวเอื้อมไปรับถ้วยชามาดมกลิ่นก่อนจะเอ่ยชม " หอมจังครับ . . . "
" อร่อยไหมครับ ? คุณริเก็นริว " ชายหนุ่มเห็นริเก็นริวดื่มลงไปหลังจากชมตนก็ถามรสชาติทันที
" รสชาติกลมกล่อมมากๆครับ "
" ถ้างั้นไว้คราวหน้า ผมจะชวนมาดื่มอีกก็แล้วกันนะครับ " ชายหนุ่มเอ่ยรับคำชมก่อนจะหยิบสมุดขึ้นมาจดสูตรชงชาลงไป
ริเก็นริวมองชายหนุ่มข้างๆที่กำลังจดสูตรการชงชาเล็กน้อยก่อนจะถามสิ่งที่สงสัยออกไป
" คุณน่ะ พระเจ้าจริงๆสินะครับ ? " ผู้ถูกถามนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอบอุ่น
" ครับ ผมซีโร่เป็นพระเจ้าครับ . ยินดีที่ได้รู้จักครับ " ซีโร่ตอบคำถามของริเก็นริวก่อนจะตวัดมือเปลี่ยนสถานที่เป็นห้วงเวลาสีเทา
" คุณได้ตายลงไปแล้ว แต่ถูก อุมง กลืนกินวิญญาณทั้งดวงทำให้ไม่สามารถเกิดในวัฏจักรเดิมได้ . . . "
" ครับ . . . . ขอถามครับ . . . อุมงเนี่ยใช่เจ้าก้อนกลมๆสีขาวมีภายในสีดำใช่ไหมครับ . . . "
" ครับ เป็นอย่างที่คุณถามมาเลยครับ . ผมจึงต้องส่งคุณไปเกิดใหม่ในมิติคู่ขนานของโลกคุณครับ " พระเจ้าตอบก่อนที่จะตวัดมือสร้างวงเวทย์แห่งการจุติเอาไว้ใต้เท้าของริเก็นริว
" . . . . อย่างงั้นเหรอครับ . . . " ริเก็นริวหลับตาลงก่อนจะบอกความต้องการของตนออกมา " ขอไปในที่ๆสงบได้ไหมครับ "
" เอ๋!! ไม่ขอพรหน่อยเหรอครับ ? " พระเจ้าถามออกมาอย่างตกใจกับคำขอในสิ่งง่ายๆของริเก็นริว
" ไม่เอาครับ . . . ผมน่ะอยากจะใช้ชีวิตใหม่อย่างสงบๆสักที่ค่อยมองความเปลี่ยนแปลงของสิ่งต่างๆมากกว่าครับ . . . " ผมบอกอีกครั้งเพื่อยืนยันความคิดของตนเองให้กับพระเจ้า
" คิก . . . " ซีโร่ที่ฟังเหตุผลของวิญญาณตรงหน้าก็หลุดหัวเราะออกมาเบาๆกับนิสัยง่ายๆ และ คิดถึงสิ่งที่สมเหตุสมควร
" ครับ . ถ้างั้นก็โชคดีนะครับ " พระเจ้าเอ่ยอวยพรเสร็จร่างวิญญาณของริเก็นริวก็ค่อยๆกลายเป็นละอองหายไปจากการทำงานของวงเวทย์
( ถึงคุณจะไม่ต้องการพร แต่ผมจะขอมอบให้จากใจจริงครับ วิญญาณผู้ไร้จุดหมาย และ ล่องลอย )
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น