เกิดเป็นต้นไม้ทั้งที จะขอลุยให้เต็มที่่ครับ ( yaoi )

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

"  ตายแล้วเหรอเนี่ย . . .  "   ผมมองร่างกายของตัวเองที่ถูกดินทับอย่างเฉยๆ

" เสียดายจัง  กะว่ากลับจากค่ายนี้จะอ่านมังงะวาย  ดูอนิเมะที่ดองไวั  ปลูกต้นไม้ที่สั่งซื้อให้เต็มสวนแท้ๆ "    

อา . . .  ลาก่อนนะเหล่าที่รักทั้งหลาย

ตัวผมโอตาคุ + หนุ่มวาย วัย 21 ปี ได้ตายเพราะถูกดินถล่มลงมาทับคร้าบบ

"  อา  น่าสมเพชจังแหะ ตัวเรา  "

จริงสิ! ตอนนี้เป็นวิญญาณนี่เนอะถ้างั้นก็ไปบอกลามามี้ดีกว่า

" อืมๆ "  เมื่อตัดสินใจได้แล้วผมจึงลอยไปยังเส้นทางที่จำได้ว่าเป็นเส้นทางกลับบ้านทันที  ระหว่างทางก็เจอบรรดาเพื่อนๆวิญญาณเหมือนผมด้วยละ

"  อ้าว! ไอ้หนุ่มเป็นอะไรตายละ "  เสียงทักดังมาจากร่างของวิญญาณชราที่นั่งอยู่บนถนนเอ่ยถามวิญญาณที่ดูถ้าจะตายมาใหม่ๆอย่างเป็นห่วง

" โดนดินถล่มลงมาทับครับ แล้วคุณตาล่ะ ?"

" ฮ่ะ ฮ่าๆๆๆ ของข้าน่ะเหรอ ก็โดนรถชนไงเล่าเจ้าหนุ่ม "

"  ครับ ถ้างั้นผมไปก่อนนะครับ "

"   ไปดีมาดีเด้อ อย่าไปถูกหรือทักวิญญาณที่มีไอสีดำนะพ่อหนุ่ม "  วิญญาณชายชราเตือนด้วยความหวังดี

" ครับ ! ขอบคุณคุณตามากๆเลยครับ. ผมไปแล้วนะครับ "

" เออๆ ดูแลตัวเองด้วยละกัน  "

ผมลอยมาเรื่อยๆจนมาถึงบ้านหลังหนึ่งในชานเมืองที่มีตัวบ้านทาสีครีมอ่อน  หลังคามีสีฟ้าเข้มรอบๆบ้านมีต้นไม้ขนาดเล็ก-ใหญ่ถูกปลูกไว้เป็นร่มเงา  มีสวนดอกไม้นานาชนิดถัดจากหน้าบ้านไปนิดหน่อย

" ตอนนี้มามี้คงอยู่ที่สวนดอกฮิกันบานะสิน้า .  . . "  ผมลอยผ่านแปลงดอกไม้ชนิดต่างๆจนมาถึงแปลงที่มีดอกไม้ลักษณะคล้ายๆหางจิ้งจอกสีแดงขึ้นอยู่

ภายในแปลงมีร่างของหญิงสาววัยกลางคนกำลังรดน้ำให้แก่เหล่าดอกไม้พร้อมกับถอนวัชพืชไปด้วย

"  มามี้ . . .  ผมขอโทษนะครับ ( . . . .) "   ผมฝากคำขอโทษไปกับสายลมก่อนที่จะถูกบางสิ่งกลืนกินไปอย่างไม่ทันตั้งตัว

(   มามี้ . . .  ผมขอโทษนะครับ  ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะครับ  )    เสียงกระซิบที่มากับสายลมนี้มันเสียงของ .!! 

"  ริเก็นริวจัง . . .  "   ชั้นหยุดรดน้ำต้นไม้แล้วหันไปมองรอบๆตัวเพื่อหาเจ้าของเสียง   พร้อมทั้งน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว

"  เจ้าเด็กบ้าเอย . . . ฮึก  "