ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    มาเฟียร้าย มาเฟียรัก

    ลำดับตอนที่ #1 : มาเฟียรัก 0

    • อัปเดตล่าสุด 17 ต.ค. 58


     

    Chapter 00

     

     

    @ญี่ปุ่น

     

     

    บรรยายกาศภายในห้องชุดสุดหรูใจกลางโตเกียวเต็มไปด้วยความตรึงเครียด ภายในห้องมีผู้ชายน่าเกรงขามนั่งอยู่กลางเหล่าลูกน้องนับสิบๆคน

     

     

    “รู้หรือยังว่าเฮอร์ลิสหายไปไหน”

     

     

     คนที่เป็นแลดูน่าเกรงขามมากที่สุดในห้องตะโกนใส่ลูกน้องที่ยืนเรียงราย ลูกน้องต่างพากันก้มหน้าลงด้วยความกลัวเนื่องจากเวลานายน้อยของบ้านหายไปที่ไรบ้านแทบแตกซะทุกครั้ง

     

     

    “คุณพ่อครับใจเย็นก่อนสิครับ อารมณ์เสียใส่พวกลูกน้องไปก็ไม่มีประโยชน์คุณพ่อก็น่าจะรู้นิสัยของลิสดีนิครับว่า ลิสเขาเป็นคนแบบไหน”

     

     

     

    ชายคนที่ดูมีความเกรงขามลองลงมาพูดกับผู้เป็นพ่อด้วยความใจเย็น

     

     

    “คุณท่านทั้ง 2 ครับ กระผมได้ข่าวนายน้อยแล้วครับ”

     

     

    กริชเลขาคนสนิทของนายท่านใหญ่ทั้ง 2 คนและเป็นผู้ดูแลนายน้อยอยู่ห่างๆ ก้าวเข้ามาในห้องด้วยความรีบเร่งแต่ก็เข้ามาอย่างมีมารยาท

     

     

    “หลานฉันไปไหนกริช”

     

     

    “นายน้อยท่านเดินทางไปที่ไทยอีกแล้วครับท่าน”

     

     

    “ไปไทยงั้นหรอ สงสัยจะไปหาแม่ซะละมั้งเนี่ย หึไอหลานน้อยของปู่จะไปก็บอกกันดีๆก็ได้ จะหนีไปทำไม”

     

     

    “ก็เวลาเจ้าตัวเล็กบอกคุณพ่อทีไร คุณพ่อก็ห้ามไม่ใช่หรอครับ”

     

     

    “ก็ฉันไม่อยากให้หลานของฉันไปเหยียบที่ไทยบ่อยนัก นายเองก็รู้นิฮัดว่าศัตรูของแก๊งพวกเราอยู่ที่ไทยเยอะขนาดไหน”

     

     

    “อันนั้นผมก็ทราบครับคุณพ่อแต่พน.มันก็คบรอบวันตายของลินเขาแล้วนิครับ คุณพ่อก็รู้ว่าทุกปีเจ้าตัวเล็กมันก็จะขอคุณพ่อก่อนแต่คุณพ่อก็ไม่ให้ไปลิสก็ต้องหนีไปสิครับ”

     

     

    “โอเค พ่อผิดเองก็ได้ งั้นกริชนายสั่งคนที่อยู่ที่สาขาไทยของเราคอยจับตาดูเฮอร์ลิสแบบห่างๆด้วยละ อย่าเข้าใกล้มากนายก็รู้ถ้าเวลาเฮอร์ลิสโดนขัดใจที่ไรเฮอร์ลิสจะให้เฮอร์มินออกมาแทนทุกที แล้วฉันก็ไม่อยากโดนหลานรักงอนใส่ซะด้วยสิ รู้นะกริช”

     

     

    “รับทราบครับนายท่านใหญ่”

     

     

    “พวกนายออกไปได้แล้วละ ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณพ่อสักหน่อย”

     

     

    “รับทราบครับ”

     

     

    แล้วสักพักลูกน้องของพวกเขาก็ออกไปข้างนอกจนหมด ภายในห้องตกอยู่ในความเงียบสักพักใหญ่จนกระทั่งฮัดเป็นคนเอ่ยออกมา

     

     

    “คุณพ่อครับ ไม่ต้องเป็นห่วงลิสหรอกนะครับ เพราะยังไงก็ไม่มีใครรู้ว่าลิสมีหน้าตาเป็นยังไง เพราะว่ามีแค่พวกเราเท่านั้นที่เห็นหน้าลิสคุณพ่อทำใจให้สบายเถอะครับเดี๋ยวถ้าได้เรื่องลิสมากกว่านี้ผมจะแจ้งให้คุณพ่อทราบอีกทีนะครับ”

     

     

    “ถ้าให้พ่อบอกตามตรงนะฮัดพ่อเป็นห่วงเรื่องนั้นไหมพ่อก็เป็นห่วงแต่ที่พ่อเป็นห่วงมากกว่านั้นคือสุขภาพของลิสเขา ฮัดเองก็รู้ดีนี่หนาว่าลิสเป็นพวกที่ร่างกายอ่อนแอ ทนต่อสภาพอาการร้อนมากไม่ได้แล้วที่ไทยมันก็ร้อนมาก ฉันก็เป็นห่วงหลานฉันนี่หนาไม่อยากให้เข้าโรงพยาบาลอีก”

     

     

    “ครับผมทราบ เดี๋ยวผมจะกำชับมิรัสที่อยู่ที่ไทยให้ดูแลลิสอยู่ห่างๆอย่างเต็มที่เลยครับ งั้นผมขอไปเคลียร์งานต่อก่อนนะครับ”

     

     

    แล้วสักพักฮัดก็เดินออกไปจากห้องแต่ผู้ที่มีสักเป็นปู่ของลิสก็ยังไม่หายกังวลเพราะถ้าเฮอร์ลิสหลานของตัวเองไม่สบายขึ้นมาจะยุ่งเอาแล้วไหนไอพวกนั้นอีก

     

     

    “ขออย่าให้หลานเจอกับไอมังกรของแก๊งมังกรด้วยเถอะนะลิส”

     

     

    @ประเทศไทย

     

     

    (Part เฮอร์ลิส)

     

     

    แม่ครับในที่สุดผมก็มาถึงประเทศไทยแล้วนะครับ ถึงจะไม่ได้มาบ่อยก็เถอะแม่ครับเดี๋ยวพน.ผมก็จะไปหาแม่แล้วนะครับรอลิสหน่อยนะครับ อ่ะอ้าวสวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่านเลยนะครับ กระผมมีชื่อว่าเฮอร์ลิส เป็นหนุ่มน้อยน่ารัก คริคริก็ไม่รู้นะครับก็คนรอบข้างส่วนใหญ่เขาบอกกับผมมาอย่างนี้นะ แล้วตัวผมเองก็ยังมีอีกคนอยู่ด้วยนะครับนั้นก็คือ (ผมเองครับท่านผู้อ่านผมชื่อเฮอร์มิน เป้นอีกร่างของลิสเขาแต่ลืสเขาไม่ค่อยชอบให้ผมออกมาสักเท่าไร ผมก็เลยไม่ค่อยได้ออกมาเท่าไรแต่อย่าทำให้ลิสฉุนขาดนะครับเพราะผมจะขึ้นมาทำหน้าที่แทนลิสเองแล้วจะมีเรื่องสนุกเกิดขึ้นแน่นอน)

     

     

    มินลงไปเลยนะลิสกำลังคุยกับคนอ่านอยู่นะ (โอเคๆๆ งั้นผมไปก่อนนะครับเดี๋ยวลิสเขาจะโกรธเอา ^^แล้วเจอกันครับ) ไม่ต้องไปสนใจมินเขานะครับผมไม่ค่อยชอบให้มินขึ้นมาเพราะขึ้นมาทีไรผมรู้ตัวอีกทีก็มีแต่เรื่องใหญ่เกิดขึ้นแล้ว

     

     

     

    ผมว่าผมไปที่พักก่อนดีกว่า แล้วที่ผมเดินทางมาครั้งนี่ผมก็หนีท่านปู่กับท่านพ่อมาครับ ก็ตอนที่ผมขอท่านปู่ไม่ยอมให้ผมมานี่หนาผมเลยก็หนีออกส่วนใหญ่ช่วงนี่ขอปีผมก็จะหนีออกมาอย่างนี่แหละครับ แต่ช่วงหลังๆมานี่หนีออกมาไม่ค่อยได้เพราะปู่สั่งคนคุมผมแน่นเลยอ่ะเศร้า แต่คราวนี่ผมก็หนีมาได้เพราะผมไม่ได้มาเจอกับแม่มา 2 ปีแล้วผมคิดถึงท่านมากถึงจะไม่ได้สัมผัสกับท่านโดยตรงแต่ผมก็ยังอยากได้อยู่ใกล้ชิดกับท่านมากที่สุดอยู่ดี

     

     

    ท่านแม่ผมจากผมไปตอนผมอายุ 10 ขวบนะครับมันเป็นเหตุการณ์ที่ผมไม่อยากจะจดจำเลยเพราะผมเองเป็นต้นเหตุที่ทำให้ท่านแม่ตาย แต่ท่านพ่อกับท่านปู่บอกว่าผมไม่ผิดแต่คนผิดคือพวกแก๊งมังกรที่ทำ ตอนนั้นผมทำใจไม่ได้จนเกิดตัวตนของมินในตัวผมนั้นแหละครับ ผมถึงยังอยู่มาจนถึงตอนนี่ได้

     

     

     ตอนนี้ผมก็อายุ 21 ปีแล้วแต่ท่านปู่กับท่านพ่อก็ยังไม่เลิกห่วงผม สงสัยเพราะผมเป็นพวกอ่อนแอง่ายไม่สบายบ่อยมั้งครับเลยทำให้เป็นห่วงไม่หาย แต่ผมว่าอาการพวกนั้นผมก็ดีขึ้นเป็นลำดบแล้วนะครับ เอ๊ะนั้นร้านดอกไม้นี่หนาผมขอแวะไปซื้อดอกไม้ฝากแม่วันพรุ่งนี้ก่อนนะครับแล้วเดี๋ยวเจอกัน ^^

     

    -----------------------------------------------------------------------------2BC

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×