มาเฟียร้าย มาเฟียรัก

ลำดับตอนที่ #4 : มาเฟียรัก 3

Chapter 03

“ท่านปู่ ท่านพ่อลิสคิดถึงจังเลย”

พอกลับมาถึงญี่ปุ่นผมก็รีบตรงดิ่งเข้าไปหาท่านปู่กับท่านพ่อที่บริษัทเลย เพราะถ้าผมเข้าไปหาช้าเดี๋ยวผมจะโดนงอนอีกนะสิ คนแก่ขี้น้อยใจ คริคริ

“คิดถึงแล้วทำไมถึงไปไหนไม่ยอมบอกห่ะตัวแสบของปู่”

“ก็ผมบอกปู่ ปู่ก็ไม่เคยให้ไปเพราะเป็นห่วงผมอยู่นั้นแหละ 2 ปีแล้วนะฮ่ะที่ไม่ยอมให้ไปผมเลยไปเองซะเลย ชิชะแต่สุดท้ายท่านปู่กับท่านพ่อก็ตามผมเจออยู่ดีนี่หนาไม่งั้นผมไม่รีบกลับมาเพราะเป็นคำสั่งหรอกนะฮ่ะ”

“ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นใส่ปู่เลยนะลิส เรานี่ไม่รู้จักโตจริงๆสงสัยต้องให้มินสั่งสอนให้โตแล้วละ”

“ไม่เอา ไม่ให้มินสอนเวลามินสอนผมที่ไรนะบ่นหูชาทุกทีเลย”

(ลิสนายพูดอะไรฉันได้ยินหมดนะอย่าลืมสิ) เฮอร์มิน

“อุ๊บลืมไปเลย ขอโทษนะมิน อย่างอนเขานะ”

“โดนมินดุอีกแล้วละสิลูก”

“ทำนองนั้นแหละครับ พอดีลืมไปว่ามินเขาได้ยินที่ผมพูดทั้งหมด”

“งั้นเราพักผ่อนก่อนก็ได้นะ พอดีพ่อมีเรื่องจะคุยกับมินเขาหน่อย”

“ถ้าพ่อคุยกับมิน ลิสก็ไม่รู้เรื่องอีกแล้วสิครับ พ่อคุยกับมินผ่านลิสก็ได้นิ มินเขาก็ได้ยินนิฮ่ะ”

“ไม่เอานะลิส ยิ่งโตยิ่งดื้อเดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวพ่อกับปู่รักมินมากกว่าลิสไม่รู้ด้วยนะ”

“ไม่เอาอ่ะ ลิสไม่ดื้อแล้วก็ได้ งั้นเดี๋ยวลิสให้มินขึ้นมาคุยแทนก่อนละกัน ลิสจะได้พักบ้างให้มินพักมาตั้งนานแหละ คริคริ งั้นผมไปพักก่อนะฮ่ะท่านปู่ท่านพ่อ”

หลังจากที่เฮอร์ลิสพูดได้สักพักก็หลับตาลงไปไม่เกินหนึ่งนาทีเฮอร์มินก็ตื่นขึ้นมาแทนลิส การแยกแยะลิสและมินของปู่กับพ่อนั้น จะอยกได้จากดวงตาถ้าคนไม่รู้จักหรือไม่สนิทจะไม่มีทางรู้ได้ว่าดวงตาของลิสและมินนั้นดูแตกต่างกันไป

“คุณปู่กับคุณพ่อมีอะไรกับผมหรือเปล่าครับ”

“เรื่องของมังกร”

“มังกร คนที่ผมบอกให้มิรัสบอกท่านปู่ใช่มั้ยครับ”

“ใช่มันนั้นแหละ หรือจะพูดให้ดีคือคนที่ทำให้แม่ของนายกับลิสตายนั้นแหละ”

“คะ..ครับ”

“หลังจากที่ส่งตัวลิสขึ้นสนามบิน มิรัสสังเกตเห็นคนจากแก๊งมังกรว่าแอบสะกดรอยตามลิสอยู่ห่างๆ ดูท่ามันจะเริ่มสงสัยเรื่องของลิสแล้ว ปู่อยากให้นายขึ้นมาแทนลิสสักระยะในช่วงนี้ อย่าพึ่งให้ลิสออกมาจากตัวตนของนาย นายควบคุมตัวตนของลิสให้อยู่ในนั้นในช่วงนี้ก่อนได้มั้ย”

“ได้ครับ ถึงส่วนใหญ่จะเป็นลิสที่ควบคุมได้แต่ผมเองควบคุมได้แต่ไม่นาน เพราะมกลัวว่าลิสเองจะสงสัยกัยสิ่งที่ผมทำแล้วผมเป้นประเภทถ้าเจอลูกอ้อนของลิสไปนิดหน่อยก็ใจอ่อนแล้วซะด้วยสิ”

“นายก็ไม่ต่างจากพ่อหรอก ใครจะไปทนลูกอ้อนของลิสไหวจริงมั้ย”

“จริงที่สุดครับ”

“งั้นเอาสักประมาน 2-3 วัน นายอย่าพึ่งให้ลิสออกมา มินตอนนี้ชีวิตลิสเริ่มดูแล้วไม่ปลอดภัยแถมดูท่าไอมังกรจะไม่หยุดสืบเรื่องของลิสด้วย ช่วงนี้อย่าพึ่งออกจากบริษัทเด็ดขาดถ้าไม่จำเป็น โอเคมั้ย”

“ครับ รับทราบครับพ่อ”

ผมเฮอร์มินนะครับทำไมช่วงนี้เรื่องปวดหัวมันเยอะจริงๆเรื่องธุรกิจมันก็ไม่เท่าไร เรื่องนายมังกรยังพอไหว แต่เรื่องรับมือกับลูกอ้อนของลิสที่อยากจะออกมาเนี่ยสิทำเอาผมปวดหัวจริงๆเลย

(มินนะ เขาอยากออกไปนะมิน)

“ลิสนายออกมาตอนนี้ไม่ได้เพราะมันคือคำสั่งของคุณปู่กับคุณพ่อนะลิส”

(แล้วทำไมท่านปู่กับท่านพ่อ ถึงต้องมีคำสั่งแบบนั้นออกมาด้วยละ ฉันไม่ได้ออกไปตั้ง 2 วันแล้วนะมิน นะฉันอยากออกนะมินนะ)

“ได้ๆ โอเคฉันยอมแล้วฉันยอมนายแล้วลิส ฉันแพ้ลูกอ้อนของนายจริงๆเลยนะเนี่ยให้ตายสิ แต่ออกมาแล้วนายต้องฟังฉันทุกอย่างน่ะรู้มั้ยลิส”

(....)

“ลิส มินบอกว่าให้ลิสรับปากมินได้มั้ย ถ้าไม่รับปากก็ไม่ให้ออก”

(โอเคมิน ลิสรับปาก)

ผมหลับตาสักพักแล้วก็ปลดปล่อยให้ลิสออกมาแทนผมและผมเข้าไปอยู่ที่จิตใต้สำนึกแทนลิส

ผมเฮอร์ลิสเองนะครับ ในที่สุดก็ได้ออกมาจากจิตใต้สำนึกสักที มินนะมินให้ผมอยู่ในนั้นมา 2 วันเต็มๆชิชะ เซงจริงๆ เลยอ่ะ

ครืน ครืน

เปรี้ยง

ซ่า ซ่า

อะไรเนี่ยจู่ๆฝนก็ตกลงมาซะได้ชิชะ ตกลงมาได้ดูเวลาล่ำเวลาเลยนะ คิดจะตกก็ตกเกรงใจกันมั้งสิ (พาลแล้วตอนนี้) ตอนนี้ผมนั่งอยู่ตรงล๊อบบี้ของบริษัท บ้านก็ไม่ได้กลับบ้านที่ห้องนอนของบริษัท เพราะอะไรนะหรอ ผมไม่รู้หรอกรู้แค่ว่ามินบอกว่ามันเป็นคำสั่งอีกเช่นเคย เหอะๆๆ

เฮะ! ทุ่มนึงแล้วหรอเนี่ยเวลาผ่านไปเร็วจังเนอะ นั้นลูกหมานิทำไมไปตากฝนอยู่แบบนั้นละ ไม่ได้การแหละไปเอาตัวมันเข้ามาในบริษัทก่อนดีกว่า เดี๋ยวมันจะไม่สบายเอา พอคิดได้แบบนั้นผมก็ลุกและเดินออกไปนอกบริษัททันที

(ลิส ลิสอย่าออกไปข้างนอกนะ)

“ไม่ ลิสจะออกไปมินไม่เห็นหรอลูกหมากำลังเปียกฝนอยู่นะ”

(ไม่ได้ ห้ามออกไปไหนลิสบอกจะเชื่อฟังมินทุกอย่างไง)

“ไม่แล้ว ลิสจะออกไปช่วยลูกหมา”

(ลิส มินบอกว่าอย่าออกไปไง โธ่เว้ยไม่น่าเชื่อลูกอ้อนลิสเลย)

มินบ่นผมอยู่สักพักก็เงียบไปเพราะยังไงผมก็ไม่ฟังอะไรอยู่แล้ว ผมจึงรีบวิ่งเข้าไปหาลูกหมาที่เปียกฝนอยู่อย่างรีบเร่ง

“ไม่เป็นอะไรแล้วนะหมาน้อย เดี๋ยวแกก็แห้งแล้ว”

ผมพูดกับหมาน้อยแล้วกำลังวิ่งเข้าไปที่บริษัทแต่

หมับ

“อ่อย อ่ะ อ่อย”

“เร็วสิว่ะเอาผ้ามาก่อนที่พวกนั้นมันจะรู้ตัว”

แล้วมันก็เอาผ้าอะไรไม่รู้มาปิดจมูกผมไว้ตอนนี้ทำไมรู้สึกหนักเปลือกตาอย่างนี้เนี่ย ทำไมรู้สึกเหมือนตัวกำลังลอยๆละ

(มิน มินช่วยลิสด้วย มิน)

(ลิสฉันไม่ไหวแล้ว ฉันรู้สึกเหมือนกับนายแล้ว ทำไมนายไม่เชื่อฉันห่ะ)

ไม่ไหวแล้วตอนนี้ผมไม่ไหวแล้ว และแล้วร่างเล็กก็หลับตาลงสนิทไม่รับรู้ถึงสิ่งรอบตัวอีกเลย

“ครับนาย ตอนนี้ผมได้ตัวคุณเฮอร์ลิสมาแล้วครับ จะให้ผมพาไปที่ไหนครับ”

“ฮอกไกโด นายจะต้องพาเฮอร์ลิสมาให้ถึงที่นี้ภายใน 2 ชั่วโมง”

“รับทราบครับ คุณมังกร”

-------------------------------------------------------------------------------------2BC