โรงเรียนผึกทักษะผู้ใช้เทพอลเวง

ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 6 สมาชิกใหม่

เวลา 18.00 

 

       หลังจากที่พวกคิดได้ทำความรู้จักกันพอสมควรต้าก็พ้องถึงวีรกรรมของไรท์ที่ผ่านมาไม่นานให้คิลฟัง เพราะเมื่อวานตนควรจะนั่งจิบชาอย่างสบายอารมณ์อยู่ที่ห้องสภานักเรียนแท้ๆ จู่ๆก็มีนักเรียนนับร้อยบุกเข้ามาหาตน แถมยังถามถึงการตายปริศนาที่เกิดขึ้นกับนักเรียนตรงจุดหน้าบอร์ดรายชื่อ แน่นอนเมื่อเขามาถึงที่เกิดเหตุก็เดาได้ไม่ยากว่าใครคือผู้ก่อเหตุ หลักฐานคือเศษน้ำแข็งจำนวนมากที่วางเกลื่อนอยู่รอบๆ

 

" ให้ตายเถอะ ทั้งๆที่ผมสมควรจะนั่งจิบชาอย่าสบายอารมณ์เพื่อรอเข้าโฮมรูมแท้ๆ กลับต้องมารับมือกับพวกนักเรียนนับร้อย จนเข้าห้องเรียนไม่ทัน แถมที่พักก็ไม่มี ต้นเหตุมาจากเอ็งคนเดียวแท้ๆ " ต้าบ่นร่ายยาวพร้อมกับจ้องหน้าไรท์อย่างอาฆาตแค้น

 

" เอ๋ จริงหรอครับ ผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย " ไรท์ตีหน้าซื่อ

 

" ไม่ต้องมา เอ๋ เลย แถมยังจะให้ผมไปเปิดกระโปรงมิกิอีก นรกชัดๆ " ต้าพูดก่อนจะทำหน้าสยดสยอง

 

" เดี๋ยวก่อนนะครับ ถูกที่พักก็ที่บ้านพวกผมมีห้องว่างเหลืออีกตั้งหลายห้องเลย " คิลพูดออกมา

 

" ใช่ ยัยพวกนั้นจะให้นอนรวมกันทำไมก็ไม่รู้ " ไรท์บ่น

 

       จากนั้นทั้งสามก็ปรึกษาหารือเกี่ยวกับสาวๆในที่พัก ว่าจะยอมรับต้าเข้ามาหรือเปล่า คิลจึงอาสาเข้าไปรับหน้าก่อน ส่วนต้ากับไรท์ก็เดินเล่นไปพลางๆรอสักครึ่งชั่วโมงค่อยกลับเข้าไปในบ้าน

แอ้ดดด !!

 

         คิลเปิดประตูบ้านเข้ามาก็พบรุ้งกับมิกิกำลังช่วยกันทำอาหาร โดยรุ้งทำในครัว ส่วนมิกินั่งปลอกผลไม้หลากหลายชนิดที่วางรกอยู่บนโต๊ะ

 

" อ่าวคิล กลับมาแล้วหรอ แล้วไรท์ไปไหนล่ะ อย่าบอกนะ ว่าไปก่อกวนชาวบ้านชาวช่องเขาอยู่ " รุ้งละสายตาจากหม้อหุงข้าวก่อนจะหันหน้ามาถามคิล

 

" มันจะดีนะ ถ้าไม่มีใครพูดถึงมัน " มิกิพูดในขณะที่กำลังปลอกมะม่วงสีเขียวอ่อนขนาดเหมาะมือ

 

" ขอโทษจ้าาา " รุ้งพูดกับมิกิก่อนจะหันมาทางคิล " ว่าแต่นายก็ใช่ย่อยนะ อยู่แค่วันเดียวก็ลากสมาชิกมาเพิ่มได้ มันก็ดีอยู่หรอก แต่อย่าให้มันแออัดละกัน "

 

" อ่าว พวกเธอรู้กันอยู่แล้วหรอ "

 

" อื้ม รู้แล้ว เป็นเด็กสาวที่น่ารักมาก "

 

" เอ๋.. "

 

" ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายหรอก " มิกิพูดออกมาในขนะที่ลับมีดอยู่

 

" อ่าว แล้วใครกันนะที่เป็นคนเสนอว่าจะเลี้ยงต้อนรับ แล้วใครกันนะที่ลงทุนออกไปซื้อของด้วยตนเอง ไม่พอก็ช่วยออกเพิ่ม แล้วใครกันนะที่ปรึกษาฉันว่าพวกผู้ชายจะว่าอะไรมั้ย ถ้าจัดงานโดยไม่บอกกล่าว แล้วใครกันนะ... "

 

เฟี้ยววว !!

 

       ระหว่างที่รุ้งกำลังแฉเพื่อนอย่างสนุกปาก เธอสัมผัสได้ถึงวัตถุบางอย่างที่พุ่งตรงมาทางเธอด้วยความเร็วสูง มันเสียดสีกับอากาศจนลุกไหม้ราวกับลูกอุกาบาตขนาดย่อมๆก็ว่าได้ รุ้งเลิกคิ่วสูงก่อนจะเผยรอยยิ้มบางๆออกมาเล็กน้อย ก่อนจะหมุนตัวไปดีดนิ้วใส่วัตถุเพื่อเบี่ยงทิศทางอย่างแม่นยำ

 

เพี๊ยะะ !  ตู้มม !

 

วัตถุพุ่งลงไปปักพื้นอย่างแรง พร้อมกับเสียงมิกิดังขึ้นอย่างเย็นชา

 

" ไร้สาระ ฉันว่าเธอควบจะเงียบปากและทำอาหารเงียบๆนะ "

 

" จ้าๆๆ " 

 

       รุ้งตอบรับสั้นๆก่อนจะเพ่งความสนใจไปที่เนื้อวัวสดๆที่วางอยู่บนเขียง ส่วนคิลก็ได้แต่มองมีดปลอกผลไม้ที่ปักแน่นอยู่บนพื้น ก่อนจะลอบกลืนน้ำลายอย่างหวาดเสียว

 

" งั้นผมขึ้นห้องก่อนนะ "

 

" จ้าๆๆ " รุ้งหันไปตอบกลับก่อนจะหันไปแล่เนื้อต่อ

 

" เอ..เหมือนจะลืมบอกอะไรบางอย่างนะ "

        เธอครุ่นคิดอะไรบางอย่างก่อนจะพูดออกมาเบาๆ ส่วนมิกิที่กำลังแกะส้มอยู่ก็เบ้ปากเล็กน้อย ก่อนจะหยิบส้มใส่จาน

          เมื่อคิลเข้ามาในห้องตนเอง เขาก็เริ่มจัดการเครียข้าวของให้เข้าที่ เพราะเมื่อวานเขากลับมาถึงห้องก็ล้มตัวลงนอนโดยทิ้งกระเป๋าเอาไว้ข้างเตียง ข้าวของรวมถึงเสื้อผ้าไม่ได้ถูกนำออกจากกระเป๋าเลยแม้แต่น้อย

 

          ในระหว่างที่เขากำลังลำเลียงเสื้อผ้าใส่ตู้ สายตาเขาก็เหลือไปเห็นสบู่ แปรงสีฟันรวมไปถึงผ้าขนหนูที่ถูกวางนิ่งอยู่ในกระกร้าผ้า ' พูดถึงเมื่อวานก็ไม่ได้อาบน้ำนี่หว่า อาบก่อนที่พวกไรท์จะกลับมาดีกว่า ' เร็วเท่าความคิด เขาถอดเสื้อผ้าออกก่อนจะนุ่งผ้าขนหนูโดยเปลือยท่วนบนไว้ เผยให้เห็นกล้ามเนื้อเล็กน้อย ก่อนจะไปหยิบสบู่ และแปรงสีฟัน แล้วมุ่งตรงไปที่ห้องน้ำทันที

 

ครืนนน !!

 

          เสียงประตูห้องน้ำเลื่อนเปิดออกอย่างช้าๆ ไอน้ำอุ่นๆที่อยู่ภายในลอยออกมาปะทะผิวหน้าเขาเบาๆให้ความรู้สึกผ่อนคลาย เขาจึงเดินเข้าไปอย่างช้าๆ ภายในห้องน้ำถูกประดับอย่างหรูหรา ตรงอ่างอาบน้ำมีผ้าม่านสีนมหนาปิดเอาไว้ ซ้ายมือจะเป็นอ่างล้างหน้าที่ประดับด้วยหินอ่อนอย่างดี ด้วยความหนาของไอน้ำที่แทบจะกลายเป็นหมอกปิดบังวิสัยทัศน์การมองเห็นของเขา เขาจึงไปแปรงฟันที่อ่างล้างหน้าก่อน

        เป็นเวลาเดียวกับที่ไรท์และต้าเดินทางมาถึงที่พักตามกำหนดเวลาพอดี เมื่อพวกเขาเปิดประตูบ้านก็พบกับความประหลาดเล็กน้อย เพราะทั้งบริเวณภายในบ้านถูกประดับด้วยของตกแต่งมากมาย พร้อมกับสาวสวยสองคนเป็นไปมาอย่างโกลาหล ตรงกลางบ้านมีโต๊ะสี่เหลี่ยมจตุรัสวางต่อกันยาวๆ บนโต๊ะมีอาหารหลากหลายชนิด พร้มกับเด็กสาวคนหนึ่งนั่งทานขนมเค้กอย่างเอร็ดอร่อย

 

" พวกนายจะยืนเกะกะขวางทางไปไหน ถ้าว่างมากก็เอาป้ายที่วางอยู่ไปติดบนเพดานสิยะ " รุ้งบ่นก่อนจะเดินเบี่ยงทั้งสองหนุ่มออกไป

 

       ทั้งสองเดินเข้าไปตามที่รุ้งบอก ไรท์ก้มมองผ้าผืนสีแดงที่ถูกพับอย่างเป็นระเบียบที่วางอยู่บนพื้นก่อนจะดึงขึ้นมากางอย่างช้าๆ ก็พบตัวอักษรเขียนอยู่
 

' ยินดีต้องรับสมาชิกใหม่ ' 

 

" โฮ่ พวกยัยนั่นโดนผีเข้าชัว "

 

       ไรท์อุทานออกมาพร้อมกับคิดวิเคราะห์อย่างถี่ถ้วน ส่วนต้าก็ได้แต่ตื้นตันใจออกมา เขาปาดน้ำตาที่ใหลซึมออกมาอย่างช้าๆก่อนจะพูดด้วยความปิติยินดี

 

" ฮือๆ ไม่มีใครทำดีกับผมแบบนี้มาก่อนเลย "

 

       ระหว่างที่ต้ากำลังซาบซึ้งอยู่ ไรท์ก็สังเกตเห็นของตกแต่งรูปกระต่าย รวมถึงของตกแต่งชิ้นอื่น ซึ่งมันน่ารักเกินไปสำหรับต้องรับผู้ชาย จากนั้นเขาก็นึกอะไรบางอย่างออกก่อนจะหันไปมองเด็กสาวที่นั่งกินเค้กอีกครั้ง ไรท์เบ้ปากก่อนจะหันไปสะกิดเพื่อน

 

" ต้าผมคิดว่า... "

 

" อะไรของนาย คนกำลังซาบซึ้งอยู่ห็นมั้ย หัดอ่านบรรยากาศซะบ้าง "

 

       ไรท์ได้ยินเข้าก็ค่อยๆถอนหายใจออกมาอย่างช้าๆ พลางคิดด่าทอเพื่อนตัวเอง

 

' ที่ต้องอ่านบรรยากาศนั้นมันนายเฟ้ย '

 

         ระหว่างที่ไรท์พยายามคิดหาคำพูดดีๆมาบอก จู่ๆมิกิก็เดินถือถาดคุกกี้ที่เพิ่งอบเสร็จหมาดๆมาทางพวกเขา

 

" ว้าว ใหผมหรอครับ " 

 

       ต้าเอ่ยปากถามมิกิด้วยความดีใจ ส่วนไรท์ก็ได้แต่กุมขมับตัวเองเบาๆในความโง่ของเพื่อนตัวเอง

 

" ใครบอกให้นาย ยกไปให้เด็กคนนั้นต่างหาก " 

 

         เธอพูดก่อนจะเดินแทรกออกไป ทิ้งไว้ให้ต้ายืนอ้าปากค้างอยู่บริเวณนั้น ส่วนไรท์ก็ตบใหล่เพื่อนเบาๆในเชิงเห็นใจ

 

" เข้าใจละ " ต้าพูดออกมา

 

' ทีนี้เข้าใจสักทีสินะ ' ไรท์คิดในใจ

 

" ต้องให้เด็นคนนั้นกินก่อนสินะ เพราะถ้าทุกคนมัวแต่ยุ่งเรื่องผมมากไปจะทำให้เด็กน้อยใจได้ พวกเธอนี่รอบคอบจริงๆ "

 

' โถ่ ไอฟายยย  มันไม่เข้าใจสักนิด '

 

       ไรท์เบ้ปากก่อนจะปลีกตัวเดินไปหารุ้งที่กำลังนั่งเขย่าถังอะไรบางอย่างอยู่

 

" ทำอะไรครับ "

 

" ไอซ์ครีมโบราณน่ะ พวกคนแถบยุโรปอย่างนายคงไม่รู้จักสินะ "

 

" อืม ให้ผมช่วยมั้ย ถ้าเป็นพลังผมแค่วิเดียวก็เรียบร้อย "

 

" มัวแต่พึ่งพลังมากๆเดี๋ยวก็เป็นไองั่งแบบนายนะสิ "

 

          เธอพูดจบก็เขย่าถังไอซ์ครีมต่อ ส่วนไรท์ได้ยินเข้าก็แสยะยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะก้มหน้าเอาคางมาเกยใหล่รุ้งพร้อมกับกระซิบที่ข้างหูเธอเบาๆ

 

" พูดจาโหดร้ายจัง คนสวยเป็นแบบนี้ทุกคนหรือเปล่าน้าาา "

 

         รุ้งเลิกคิ้วขึ้นสูงเล็กน้อย ก่อนจะพูดออกมาอย่างรำคาญ

 

" เอาคางออกไปจากใหล่ฉันภายใน 3 วิ ก่อนที่ฉันจะดีดนายให้กระเด็น "

 

" แปลกจัง บรรดาสาวๆที่ผมจีบมาคุณนี่จีบยากที่สุด เล่นตัวมากๆเดี๋ยวก็ขึ้นคานหรอก "

 

" ช่างฉันเถอะย่ะ "

 

" ฮ่าๆๆ แล้วคิลล่ะครับ "

 

" อยู่ชั้นสอง "
 

        รุ้นตอบสั้นๆก่อนจะนึกอะไรบางอย่างออกแล้วพูดออกมาต่อ

 

" อ้อ ประตูห้องน้ำเสียนะ อย่าเผลอไปเปิดล่ะ ลิขิตอาบน้ำอยู่ด้านใน "

 

" ผมไม่ใช่คนโรคจิตสักหน่อย " 

 

ไรท์เบ้ปากเล็กน้อยก่อนจะเดินไปหาต้าที่กำลังช่วยมิกิจัดงานเลี้ยงอย่างเพลิดเพลิน

....................................................

ถัดมาด้านของคิล

 

       ในขณะที่เขาแปรงฟันอยู่ สายตาเขาสังเกตเห็นอะไรบางอย่างผ่านกระจกที่ส่องภาพสะท้อนไปยังหลังม่านที่มีอ่างอาบน้ำอยู่ ในขณะที่หมอกไอน้ำเริ่มจางลง

 

พร้วดดด !! แค่กๆ !

 

         คิลตกใจถึงกับสำลักยาสีฟัน เพราะภาพที่เขาเห็นคือลิขิตกำลังนอนแช่ในอ่างอาบน้ำกระเบื้องสีขาวอ่อนอย่างผ่อนคลาย และตอนนี้เธอเริ่มจะรู้แล้วว่ามีคนอยู่นอกม่าน

 

" อ่าว ฮินะหรอ เข้ามาข้างในสิ เดี๋ยวพี่สระผมให้ "

 

       เธอพูดพร้อมกับดึงแขนคิล(ที่เข้าใจว่าเป็นฮินะ)เข้ามาภายในม่าน ซึ่งเจ้าตัวก็ใหลไปตามแรงอย่างขัดขืนไม่ได้

 

' พ่อครับ แม่ครับ แม้ผมจะไม่ทราบว่าเป็นใคร แต่ก็ขอบคุณที่ให้กำเนิดผมมา ' T^T

***********************************************

โอ้~ขออภัยเรื่องคำผิด