โรงเรียนผึกทักษะผู้ใช้เทพอลเวง

ลำดับตอนที่ #21 : บทที่ 20 คอลซิส

ทางฝั่งของคิล หลังจากจัดการกับพวกโจรเสร็จก็ทราบภายหลังว่ามันเป็นที่ถูกทางการต้องการตัวมาก ถึงกับต้องค่าหัวสูงถึง 500เหรียญทองนั่นเอง แถมคิลต้องเดินทางเข้าเมืองอยู่แล้วจึงอาสาเดินทางออกมาจากหมู่บ้านโดยมีเทรีเป็นคนนำทางห่างออกไปไม่มากมีพวกโจรเดินตามอย่างเงียบๆทั้งตัวมันเต็มไปด้วยบาดแผลโดยมีผ้าพันห้ามเลือดไว้อย่างลวกๆมือทั้งสองข้างถูกเชือกมัดไว้อย่างแน่นหนา

‘’ นี่ก็สองวันแล้ว เมื่อไหร่ผมจะถึงสักทีนี่ ‘’ คิลพูดพร้อมกับโยนลูกลำไยเข้าปาก ‘’ อื้ม หวานอร่อยใช้ได้ นายน่าจะนำผลไม้ที่ปลูกในหมู่บ้านมาขายที่เมืองนะท่าทางจะขายดี ‘’

เทริหัวเราะ ‘’ ฮ่าๆเมื่อก่อนพวกเราก็ทำแบบนี้แหละครับ แต่ช่วงหลังๆมานี้มีมอสเตอร์โผล่ออกมามากกว่าปกติเลยต้องหยุดพักชั่วคราว ‘’ เขาตอบในขณะที่กำลังแกะเงาะในมือก่อนจะโยนให้คิล ‘’ ภูมิใจน้ำเสนอ ไม่มีที่ไหนอร่อยไปกว่าที่นี่ได้แล้ว ‘’ พูดจบคิลก็รับเงาะมากัดทันที

‘’ อื้ม รสหวานละมุนลิ้นกระจายไปทั่วปาก น้ำในผลนี่หวานฉ่ำมากแต่ก็ไม่หวานจนเกินไป ‘’ เขาก่อนจะกินเงาะจนหมด ก็ได้บินเสียงเรียกจากข้างหลัง

‘’ ขอพวกเรากินบ้างสิ ‘’ หัวหน้าโจรพูด คิลแสยะยิ้มก่อนจะหันหน้ากลับไปถาม ‘’ นึกถึงฐานะแกบ้างสิ ประโยคขอร้องน่ะพูดเป็นมั้ย ‘’ มันได้ยินก็กัดฟันกรอดๆก่อนจะเปลี่ยนท่าที

‘’ ได้โปรดให้พวกเรากินอาหารเพื่อที่จะประทังชีวิตแสนบัดซบของผมด้วยครับ ‘’

‘’ พูดได้ดี ‘’ คิลพูดก่อนจะหยิบลูกทุเรียนนับสิบลูกที่อยู่ในเกวียนโยนให้โจรคนนั้น จนมันต้องรีบหลบเป็นพัลวัน ‘’ ฮ่าๆลองแกะเองซะมั่ง จะได้รับรู้ความยากลำบากของผู้คนที่พวกแกแย่งชิงมา ‘’

‘’ แกะทุเรียนมันเกี่ยวกับความยากลำบากตรงไหนหรอ ‘’ เทริกระซิบ

‘’ ไม่รู้สิ ก็พูดไปเรื่อยเรารีบเดินทางกันเถอะ ‘’ คิลตอบก่อนจะจะเร่งฝีเท้าให้เร็วมากขึ้น โดยมีกลุ่มโจรเดินตามในมือที่ถูกมัดของมันพยายามช่วยกันแกะลูกทุเรียนอย่างขะมักเขม้น ‘’ เดินให้มันไวๆหน่อยสิวะ หรือจะใช้ข้าเอาเชือกคล้องคิพวกแกเดิน ‘’ คำขู่ของคิลได้ผล มันรีบโยนลูกทุเรียนทิ้งก่อนจะวิ่งตามเขาทันที เรทิหัวเราะเบาๆก่อนจะเดินนำต่อ แต่เขาก็ต้องหยุดชะงักเพราะมีมอนเตอร์ตัวหนึ่งโผล่มายืนขวางเอาไว้

‘’ ยักษ์ตาเดียว ‘’ เขาพูดก่อนจะจ้องมองไปที่ยักษ์ตาเดียวขนาดสามเมตร เปลือยผ้าท่อนบนมีแผลเป็นบนร่างกายนับไม่ถ้วนในมือถือท่อนซุนขนาดสองคนโอบพาดบ่าด้วยมือข้างซ้าย มันจ้องมองไปที่เกวียนที่เต็มไปด้วยเสบียงอาหารมากมายก่อนจะคำรามออกมาอย่างดุร้าย

กรรร!! เสียงคำรามองมันทำเหล่าโจรที่เดินตามมาแตกตื่น บางคนพยายามจะวิ่งหนีแต่ถูกเชือกที่มัดมือพันไว้กำเกวียนตรึงเอาไว้ คิลถอนหายใจเบาๆก่อนจะเดินไปประจันหน้ากับมัน ‘’ ขอโทษทีนะ ฉันคงให้เสบียงนี่กับแกไม่ได้ ‘’ เขาพูดเสียงเรียบ

‘’ คุณคิลอย่าไปเสียเวลาคุยกับมันเลยครับ มันเป็นแค่มอนเตอร์ธรรมดาไม่มีความคิดเหมือนพวกอสูรหรือปีศาจ ‘’ เทริตะโกน

กรรร!! มันคำรามออกมาอีกครั้งก่อนจะงื้อท่อนซุนในมือโจมตีใส่คิลอย่างแรง เช้ง! เสียงคาตานะชักออกมาจากฝักในพริบตา คิลใช้เทคนิคก้าวเท้าเคลื่อนที่หลบท่อนซุนของมันก่อนจะฟันดาบสวนไปที่เอวของมัน ฉั๊วะ!! เลือดแดงฉานสาดกระเซ็น มันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดก่อนจะหวดท่อนซุนไปกระแทกสีข้างของเขาจนกระเด็นไปติดต้นไม้ โคร้มม!! ต้นไม้หักครึ่ง แต่ไม่หยุดแค่นั้นมันพุ่งไปฟาดเป้าหมายต่อโดยไม่มีโอกาสให้เขาตั้งตัว เมื่อร่างเขากระเด็นไปที่ไหนมันก็จะตามไปฟาดเขาตัวโดยไม่หยุดพัก

‘’ ตายไปซะก็ดี เจ้าคนขี้งก ‘’ พวกโจรตะโกนออกมาอย่างยินดี

‘’ คุณคิล ‘’ เทริพูดอย่างตื่นตระหนกก่อนจะดึงลูกธนูที่อยู่กลางหลังก่อนจะง้างเล็กไปที่มอนสเตอร์ตัวนั้นทันที ฟิ้ววว!! ฉึ้กกก!! ลูกธนูปักกลางหลังมันอย่างแม่นยำ มันคำรามลั่นออกมาอีกครั้งก่อนจะมองเทริด้วยสายตาแข็งกร้าว

‘’ เมินกันแบบนี้ก็แย่น่ะสิ ‘’ เสียงบุรุษดังออกมาจากด้านหลังก่อนจะตามมาด้วยศีรษะของมอนสเตอร์ตัวนั้นกระเด็นหลุดออกจากบ่า เลือดแดงฉานพุ่งออกมาจากคอราวกับน้ำพุ่งก่อนจะปรากฏร่างของคิลในร่างที่เต็มไปด้วยเลือดออกมาพร้อมเก็บคาตานะเข้าฝัก พวกโจรที่ส่งเสียงเชียร์มอนสเตอร์ต่างรีบหุบปากทันทีที่มีสายตาโหดๆของคิลจ้องมาที่เขา

‘’ คุณคิลไหวมั้ยครับ เลือดออกเยอะขนาดนี้ ‘’ เทริพูดออกมาด้วยความเป็นห่วง

‘’ ไม่เป็นไรครับ เลือดนี่เป็นของมันไม่ใช่ของผม ‘’ คิลตอบท่าทางสบายๆก่อนจะเช็ดคราบเลือดที่ติดใบหน้า

‘’ แต่ร่างกายคุณโดนหวดหนักขนาดนั้น.. ‘’ เทริพูดไม่ทันจบ คิลก็พูดขัดขึ้นมาก่อน ‘’ นายไม่ต้องห่วงหรอก ร่างกายผมมันทนทานกว่าคนปกติอยู่แล้ว นายจำไม่ได้หรอว่าผมตกลงไปในน้ำตกเชี่ยวกราดขนาดนั้นยังรอดมาได้โดยบาดเจ็บไม่มาก แถมตอนหายยังรู้สึกว่าแข็งแรงขึ้นมากกว่าเดิมอีก ‘’

เทริถอนหายใจ ‘’ ก็ขอให้เป็นอย่างที่คุณว่ามานะครับ ‘’ พูดจบเทริก็ส่งน้ำให้คิลล้างตัว

‘’ ขอบใจมาก ‘’ เขาพูดก่อนจะเทน้ำในกระบอกใส่ผ้าก่อนจะเช็ดเลือดตามตัว เมื่อมาถึงสร้อยมรกตที่เขาสวมอยู่เขาก็เพิ่งสังเกต ‘’ มีสีเรืองแสงจางๆข้างใน แสดงว่าเราสามารถเก็บวิญญาณจากพวกมอนสเตอร์ที่นี่ได้ ‘’ เขาพูดเบาๆก่อนจะไปเช็ดคราบเลือดส่วนอื่นๆโดยไม่สนใจสร้อยกางเขนที่ถูกสวมทับโดยสร้อยมรกตเลยสักนิด เพราะตอนนี้มันเริ่มมีรอยร้าวน้อยๆปรากฏขึ้นมา

ภายในใต้ดินของห้องบิชอป มีภาพของแม่มดสาวร่างผอมเพรียวจ้องบิชอปที่อยู่ภายใต้น้ำมือตนเองด้วยสายตาแข็งกร้าว ความจริงเธอสามารถฆ่ามันให้ตายตกตรงนี้ได้โดยไม่เสียเวลาเลยด้วยซ้ำแต่การเปิดโปงตัวตนของกบฏนั้นสำคัญกว่า เธอถอนหายใจแรงๆก่อนจะเหวี่ยงร่างบิชอปลงพื้นจนมันร้องโอดโอย

‘’ แกแพ้แล้วบิชอป ‘’ คอสโม่พูดเสียงเรียบ ‘’ พวกแม่มดคนอื่นๆจะมาที่นี่ในอีกไม่ช้า ต่อให้เอาชนะฉันแล้วหนีไปได้แกก็หมดหนทางรอดแล้วแหละ ‘’ บิชอปได้ยินก็กัดฟันกรอดอย่างเจ็บใจ ส่วนลิขิตยืนหลบมุมหลังกำแพงอย่างเงียบๆ

‘’ อ้ากก!! มันไม่มีทางจบแค่นี้หรอก ‘’ บิชอปคำรามลั่นก่อนจะถอยออกมาเล็กน้อย ‘’ ในนามของข้าบิชอปผู้ทำพันธะสัญญาเลือดกับเจ้า ข้าขอใช้เลือดเนื้อส่วนหนึ่งของข้าเพื่อเรียกพญามังกรแห่งหายนะคอลซิสจงออกมาปรากฏตัวตรงหน้าข้าบัดนี้ ‘’ พูดจบก็เกิดคลื่นทมิฬถาโถมออกมาจากรอบๆตัวบิชอปพร้อมกับวงแหวงผนึกดาวหกแฉกปรากฏบนพื้นข้างหน้า

‘’ บ้าจริง ฉันไม่น่าสะเพร่าปล่อยให้มันร่ายคาถาได้เลย ‘’ คอสโม่พูดอย่างเคร่งเครียด เพราะเวลาที่เกิดขึ้นมันเร็วเกิดไป เธอจึงพุ่งเข้าไปหยุดมันไม่ทัน คอสโม่หันหน้าไปหาหญิงสาวที่อยู่ห่างออกไป ‘’ ลิขิต เธอรีบหนีขึ้นไปขอความช่วยโดยด่วน มัน..อึ้กกก! ‘’ คอสโม่พูดไม่ทันจบก็ถูกฝ่ามือของบุรุษนิรนามทะลวงกลางท้องทะลุไปถึงข้างหลัง เลือดอุ่นๆสีแดงฉานสาดกระเซ็นเข้าใบหน้าของลิขิต เธอใช้มือขวาปาดเลือดบนใบหน้าก่อนจะลดมือลงมามองด้วยความสั่นกลัว

ภาพที่เห็นข้างหน้าคือบุรุษท่าทางอัมหิตสะพายดาบสองคมขนาดใหญ่ชูร่างของคอสโม่ขึ้นสูง โลหิตแดงฉานใหลออกจากบาดแผลอย่างไม่มีทางจะหยุดง่ายๆส่วนเจ้าตัวยังหายใจรวยรินบ่งบอกว่ายังคงมีชีวิตอยู่ ข้างหลังของชายคนนั้นมีซากศพมัมมี้แห้งๆที่มีแต่หนังหุ้มกระดูกดวงตากลมโบ๋ว ดูจากชุดที่มันใส่ก็รู้ได้เลยว่านั่นคือศพของบิชอป

‘’ หึหึ ในที่สุดข้าก็กลับสู่สภาพสมบูรณ์อีกครั้ง ขอบใจเจ้าบาตรหลวงโง่นั่นอันเชิญข้ามา ‘’ มันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก

‘’ ก...แกฟื้นฟู..พลัง..ด้วย..เลือดเนื้อของบิชอปสินะ ‘’ คอสโม่พูดออกมาอย่างยากลำบากเพราะเสียเลือดไปมาก

‘’ แม่มดระดับสูงอย่างแกคงจะสัมผัสถึงพลังชีวิตข้าตอนเข้ามาได้สินะ แต่ช่างเถอะไหนๆก็ได้ฟื้นฟูพลังแล้ว ข้าขออาละวาทให้สะใจหน่อยละกัน ‘’ พูดจบมันก็โยนร่างที่เต็มไปด้วยเลือดของคอสโม่ทิ้งอย่างไม่ใยดี เป็นเวลาเดียวกับที่เหล่าบรรดาแม่มดบุกเข้ามาพอดี

‘’ เกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณคอสโม่บาดเจ็บหนักขนาดนี้ ‘’ แม่มดคนที่เดินนำเข้ามาพูดเสียงสั่น ก่อนจะวิ่งไปหาร่างที่เต็มไปด้วยเลือดของหัวหน้าตน แต่บุรุษคนนั้นมายืนขวางด้วยสายตาของผู้ฝึกฝนเวทมนตร์มานานมองแปปเดียวก็รู้ว่าชายคนนั้นไม่ใช่มนุษย์ ‘’ คอลซิส! ‘’ เธอพูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนกก่อนจะผงะถอยออกมาหลายก้าว ทำให้แม่มดคนอื่นมองไปที่คอลซิสเหมือนเห็นผี

‘’ สมกับเป็นแม่มดจริงๆมองแปปเดียวก็รู้ตัวจริงของข้า ‘’ มันพูดก่อนจะคิดอะไรบางอย่าง ‘’ อ้อใช่ ต้องมีรางวัลสินะ ‘‘ พูดจบมันก็เคลื่อนร่างพริบตามาโผล่ข้างหลังแม่มดคนนั้นก่อนจะใช้ฝ่ามือทาบไปที่กลางหลัง ‘’ ความตายที่ไม่ทรมานเป็นสิ่งที่ทุกคนพึงปรารถนา ‘’ มันพูดเสียเหี้ยม

แต่ก่อนมันจะลงมือ ก็มีกระจกทรงทึบสีดำสนิทบานใหญ่โผล่ออกมาขวางระหว่างมันเอาไว้ก่อนจะลูกพลังทรงกลมสีทมิฬสามลูกพุ่งออกมาจากกระจกเข้าหามันอย่างรวกเร็ว มันสถบสั้นๆออกมาก่อนจะปัดลูกพลังเหล่านั้นอย่างง่ายดาย มันมองไปที่คอสโม่ที่กำลังร่ายเวทด้วยสายตาเย็นชา เธออยู่ในสภาพไร้ซึ่งบาดแผลใดๆทั้งนั้นราวกลับอาการบาดเจ็บก่อนหน้าเป็นเรื่องโกหก

‘’ แกทำได้ไง ‘’ มันพูดอย่างสงสัย เมื่อไม่มีคำตอบใดๆมันจงพุ่งเข้าไปโจมตีคอสโม่ทันที แต่เธอร่ายเวทเทเลพอทวาปหลบการโจมตีอย่างง่ายดายก่อนจะร่ายคาถาเรียกหลุมดำออกมา วูบบบ!! หลุมดำดูดคอลซิสด้วยแรงมหาศาลจนเหล่าแม่มดคนอื่นๆต้องหาที่ยึดเหนี่ยวไว้ ส่วนคอลซิสยืนนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนจะใช้คลื่นแสงสีดำทมิฬโจมตีไปที่หลุมดำทันที บึ้มมม!! แรงระเบิดทำให้หลุมดำนั้นสลายตัว แต่ทว่ามันกลับมีหนามแหลมคมนับไม่ถ้วนพุ่งกระจายออกมารอบนอกเข้าโจมตีคอลซิส แต่มันระเบิดพลังต้านการโจมตีอย่างง่ายดาย

‘’ ก็แค่ของหลอกเด็ก ‘’ มันพูดก่อนจะเคลื่อนร่างไปหาคอสโม่ในพริบตาก่อนจะงื้อหมัดต่อยจอมเวทสาวทันที วูบบบ!! เสียงหมัดแหวกอากาศส่งเสียงน่าหวาดเสียว เมื่อเธอรู้ว่ารู้ว่าหลบไม่ได้แน่จึงตัดสินใจใช้พลังเวททั้งหมดสร้างบาเรียตั้งรับถึงสามชั้น เพล้งงงๆๆ!! บาเรียไม่สามารถช่วยอะไรได้มากแต่ก็ซื้อเวลาให้คอสโม่ถอนตัวจากตรงนั้น

‘’ หนีไป แจ้งองค์ราชาให้อพยพชาววังทั้งหมดออกจากปราสาท เรียกทหารทั้งหมดมาซื้อเวลาเอาไว้ ฉันจะถ่วงเวลามันเอาไว้เอง ‘’ เธอพูดกับลูกน้องของตน เหล่าแม่มดรีบพยักหน้าก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องไปคอลซิสเห็นเข้าจึงถีบเท้าพุ่งไล่ตามพวกเธอทันที

‘’ คิดว่าข้าจะปล่อยให้รอดไปหรอ แม้แต่คนเดียวข้าก็ไม่เว้น ‘’ มันพุ่งเข้าหาแม่มดคนที่อยู่หลังสุดก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าชายผ้าตรงฮูดของผ้าคลุมไว้ แต่ทว่า เปรี้ยงงง!! เสียงปะทะดังสนั่นหวั่นไหวพร้อมกับใบหน้าของมันหันไปตามแรง มันเซถอยหลังได้สองสามก้าวก่อนจะหันไปจ้องหญิงสาวที่ทำร้ายมันอย่างไม่วางตา

‘’ คุณลิขิต ‘’ คอสโม่ที่อยู่ห่างออกไปอุทาน ส่วนลิขิตหายใจเข้าลึกๆก่อนจะต้องการ์ดต่อสู้กับคอลซิส

‘’ ในที่สุดก็โผล่หางออกมาได้ แม่สาวน้อย ‘’ คอลซิสพูดออกมาก่อนจะคลื่อนร่างพริบตาเข้าโจมตีเธออย่างรวดเร็ว ลิขิตรับการโจมตีอย่างประหม่าจนพลาดท่าถูกมันถีบเข้าที่หน้าท้องของเธอจนกระเด็นอัดกำแพงดังโครม ตู้มมม!! เธอทรุดลงพื้นอย่างช้าๆก่อนจะถูกมันพุ่งมาใช้ฝ่ามือจับใบหน้าเธอไว้

‘’ จะบีบให้แหลกตอนนี้เลยดีมั้ย ‘’ มันพูดเสียงเหี้ยมก่อนจะถูกพลังเวทสีดำพุ่งเข้าจู่โจม มันแสยะยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเคลื่อนร่างไปโผล่ข้างหลังแม่มดคนนั้นก่อนจะเรียกแสงสีทมิฬพุ่งทะลวงหลังทะลุผ่านหน้าอกจนเป็นรู ฉู้ดด!! เลือดแดงฉาดไหลเป็นน้ำพุสาดกระเซ็นไปทั่วบริเวณรอบๆตัวของเธอก่อนจะถูกมันถีบกระเด็นไปนอนแน่นิ่งต่อหน้าลิขิต

‘’ รอแปปนึงนะ เดี๋ยวฉันรักษาให้ ‘’ ลิขิตพูดด้วยความร้อนรนก่อนจะทาบฝ่ามือไปที่บาดแผลของคอสโม่ทันที บาดแผลที่ถูกทะลวงขนาดใหญ่ค่อยๆถูกสมานตัวอย่างช้าๆก่อนจะหายไปโดยไม่มีรอยขีดขวนใดๆเหลืออยู่เลย คอลซิสเห็นเข้าก็แสดงสีหน้าตกใจออกมาจนเห็นได้ชัด มันเคลื่อนร่างพริบตามาหยุดต่อหน้าลิขิตทันที

‘’ ชนเผ่าโบราณ ‘’ มันพูดเสียงเรียบพร้อมกับบีบคอลิขิตชูขึ้นช้าๆ คอสโม่ที่เพิ่งหายจากการบาดเจ็บพยายามเคลื่อนร่างเข้ามาช่วยลิขิตทันที แต่ถูกคอลซิสเตะกลับหลังกระแทกเข้าที่หน้าท้องจังๆก่อนจะกระเด็นไปกระแทกกับประตูทางเข้าห้องจนพังกระจายเป็นเศษไม้ อั้กกก!! เธอกระอักเลือดเป็นฝอยก่อนจะหมดสติทันที

‘’ หวานี่มันไม่ใช่เล่นๆแฮะ พวกทหารข้างนอกก็ยุ่งๆอยู่พระราชาจนมีมาที่นี่กันไม่กี่คนเอง ‘’ เสียงชายคนหนึ่งดังขึ้นน

‘’ แต่ผมคิดว่าคุณมาที่อันตรายแบบนี้จะดีหรอ ปล่อยให้ทหารจัดการดีกว่าน่า ‘’ อีกเสียงหนึ่งดังขึ้น

‘’ ผมรู้สึกถึงพลังที่ชั่วร้ายมาก ถ้าปล่อยให้ทหารจัดการนี่ตายหมดแน่ ‘’ ผู้ชายคนนั้นพูดจบก่อนจะปรากฏตัวตรงประตูทางเข้าห้อง สายตาประกายคมกริบมองไปที่คอลซิสอย่างไม่วางตาสลับกับมองลิขิต ‘’ หว๋า! แม้แต่คุณคอสโม่ก็พลาดท่ามัน ‘’ ชายอีกคนที่เดินตามเข้ามาอุทาน

‘’ นายรีบพาเธอหนีไปซะ เดี๋ยวผมจะสู้กับมันเอง ‘’ ชายคนนั้นปลดคันธนูออกจากบ่าก่อนจะแบกแม่มดสาวขึ้นหลัง ‘’ โชคดีนะครับคุณคิล ‘’

‘’ คิล!! ‘’ ลิขิตอุทานเมื่อได้เห็นชายที่คุ้นหน้าคุ้นตาเดินเข้ามา

‘’ ยัยเฉิ่มมาเสียท่าแบบนี้ได้ยังไงนี่ แล้วมิกิกับรุ้งไม่อยู่หรอ ‘’ คิลพูดก่อนจะดึงดาบคาตานะออกมาก่อนจะเร่งประสาทสัมผัสถึงขีดสุด ถ้ามีใครเข้ามาในระยะห้าเมตรรอบตัวเขาจะทราบทันที ส่วนคอลซิสมันปล่อยลิขิตลงพื้นก่อนจะจ้องเข้ามาหาคิลด้วยสายตาแข็งกร้าว

‘’ แกเป็นอะไรกับชนเผ่าโบราณ หรือว่าแกคือหนึ่งในสาวกของเทพธิดา ‘’ มันถาม ส่วนคิลได้ยินเข้าก็แอบคิดในใจว่าชนเผ่าโบราณกับสาวกเทพธิดาคืออะไร แต่ถ้าเขาตอบดีๆมันอาจจะยอมรามือง่ายๆโดยไม่ต้องต่อสู้ก็ได้เพราะถึงแม้ว่าเขาจะฝึกกับครูสมิงจนมีฝีมือการต่อสู้เก่งกาจขึ้นมามากแต่ครูสมิงก็ไม่ได้สอนวิธีใช้พลังให้กับคิล ทำให้วิธีเอาชนะปิศาจที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นเป็นศูนย์

‘’ ใช่ แถมฉันก็เก่งมากด้วย ถ้าแกยอมรามือเสียตรงนี้ฉันจะยอมปล่อยแกไปก็ได้ ‘’ คิลตอบก่อนจะสังเกตท่าทีของอีกฝ่าย

‘’ ฮึ ชนเผ่าโบราณมาอยู่ตรงหน้าข้าแล้วมือหรือที่ข้าจะยอมรามือ ‘’ มันพูดก่อนจะเคลื่อนร่างพริบตามาโผล่ตรงหน้าคิลจากนั้นมันก็ง้างหมัดต่อยไปโจมตีชายคนข้างหน้า คิลได้รับรู้ถึงการเข้ามาของอีกฝ่ายอยู่แล้วจึงหมุนตัวครึ่งก้าวหลบหมัดมันก่อนจะตวัดดาบฟันสวนกลับมา แต่มันก็ดึงดาบยักษ์สองคมที่อยู่ด้านหลังเข้ารับดาบคาตานะของคิลทันที เช้งงง!! ทั้งสองกระโดดถอยออกจากกัน

‘’ แกทำอะไรฉันไม่ได้หรอก ฉันว่าแกมาเล่นเกมกับฉันดีกว่า ‘’ คิลพูดเสียงเข้มก่อนจะแอบถอนหายใจอย่างโล่งอกที่หลบจากโจมตีนั้นมาได้แบบเฉียดฉิว

‘’ เกมอะไร ‘’ มันถาม

‘’ ถ้าแกมาสู้กับฉันโดยใช้พลังมันจะเอาเปรียบกันเกินไป เอาแบบนี้มาสู้กันโดยใช้ทักษะพื้นฐานอย่างเดียวดีกว่าถ้าแกชนะฉันจะยอมรามือจากชนเผ่าโบราณ แต่ถ้าแกแพ้ก็ไสหัวไปไกลๆซะเอามั้ย ‘’ คิลพูดเสียงเรียบ ส่วนคอลซิสครุ่นคิดสักพักก่อนจะตอบ ‘’ ทำไมข้าต้องทำตามที่แกพูดด้วย ‘’

คิลหัวเราะ ‘’ หรือว่าแกไม่กล้าที่จะรับคำท้าฉัน หรือว่าแกมีปัญญาสู้โดยใช้พลังกระจอกๆของแกเพียงอย่างเดียว ‘’ เขาแกล้งพูดด้วยน้ำเสียงผิดหวังเล็กน้อยเพื่อยั่วโมโหอีกฝ่าย มันหน้าแดงก่ำด้วยความอับอายก่อนจะกัดฟันอย่างไม่พอใจ ‘’ ก็ได้สาวกของเทพธิดา ข้าจะฆ่าแกซะ ‘’

พูดจบมันก็ถีบเท้าพุ่งเข้าหาคิลก่อนจะงื้อดาบสองคในมือฟันที่กลางลำตัวเขาอย่างก็เร็วเสียงดาบแหวกอากาศส่งเสียงน่าหวาดเสียว แต่สำหรับคิลหุ่นนักดาบที่เจอมาไวกว่าเยอะ ‘’ ช้าๆ ‘’ คิลพูดก่อนจะกระโดดขึ้นไปเหยียมดาบมันก่อนจะตวัดคาตานะฟันลงมากลางศีรษะอีกฝ่าย มันใจหายก่อนจะก้มหัวลงเหวี่ยงดาบเพื่อสะบัดให้อีกผ่ายหลุดออกมา คิลกระโดดกลับหลังลงพื้นก่อนจะถีบเท้าพุ่งเข้าจ้วงแทงคอลซิสรัวๆ มันใจหายต้องหลบคมดาบเป็นพัลวัน

ผุบๆๆ!! มันหลบคมดาบคาตานะอย่างง่ายดายก่อนหมุนตัวเดินครึ่งก้าวงื้อดาบขึ้นสูงก่อนจะตวัดดาบฟันลงมาอย่างแรง ตู้มมม!! เสียงดาบขนาดยักษ์กระทบพื้นจนเป็นหลุม คิลอาศัยจังหวะนี้พุ่งไปฟันไหล่มันจนเลือดกระฉูด ฉั้วะ!! มันกัดฟันแน่นก่อนจะใช้แขนข้างที่เป็นแผลเหวียงหมัดเข้าลำตัวคิลจนกระเด็นติดกำแพง ตู้มมม!! คิลเดินออกมาในสภาพบอกช้ำเล็กน้อยก่อจะมองหน้าคอลซิสก่อนจะยิ้มออกมา ส่วนมันก็มองหน้าคิลพร้อมกับแสยะยิ้มเบาๆ

‘’ ฮ่าๆๆๆ ‘’ทั้งคู่หัวเราะพร้อมกันก่อนจะพุ่งเข้าปะทะโดยที่อาวุธในมือห้ำหั่นกันโดยไม่มีใครพลาดพลั้ง คอลซิสอาศัยกำลังที่เหมือกว่าในการปะทะส่วนคิลอาศัยเทคนิคที่เหนือล้ำกว่า คอลซิสย่อตัวแตะกวาดพื้นอย่างรวดเร็วแต่คิลกระโดดหลบท่าเท้าของมันได้ มันรีบลุกขึ้นพร้อมกับแทงอาวุธขนาดยักษ์ไปข้างหน้า

‘’ อยู่ในอากาศย่อมหลบการโจมตีไม่ได้ ‘’ มันพูด ส่วนคิลหัวเราะ ‘’ ขอบคุณที่อุสาบอกนะ ‘’ พูดจบคิลก็หมุนตัวกลางอากาศก่อนจะแทงดาบสวนลงมาถี่ยิบราวกับห่าฝน ส่วนคอลซิสก็สถบคำออกมาก่อนจะถอยหลบคมดาบอย่างทันถ้วนที เมื่อคิลลงสู้พื้นทั้งสองก็ถีบเท้าพุ่งใส่กันอีกอีกครั้งคอลซิสฟันดาบจากข้างบนลงมาอย่างแรงโดยมีแรงโน้มถ่วงเป็นตัวเสริม ส่วนคิลงัดดาบคาตานะจากพื้นขึ้นมาปัดดาบของมันออกโดยใช้กฎของคานงัด เคร้งงง!! เสียงโลหะทั้งสองปะทะกันอย่างแรงจนดาบของทั้งคู่กระเด็นไปคนละทาง

คอลซิสเห็นว่าคิลไม่มีอาวุธอยู่ในมือจึงกระชากเขาเข้ามาหาก่อนจะง้างหมัดต่อยใส่ใบหน้าเขาทันที คิลแสยะยิ้มออกมา ‘’ แกคิดว่าฉันไม่มีอาวุธแล้วจะอ่อนแอหรอ ผิดถนัด ‘’  พูดจบเขาก็ใช้มือขวาปัดหมัดอีกฝ่ายออกก่อนจะใช้ขาซ้ายอ้อมไปเกี่ยวข้อพับอีกผ่ายพร้อมกับใช้มือซ้ายกดคอของฝ่ายตรงข้ามไปจนหัวมันกระแทกกับพื้นดังโครม ตู้มมม!! มันกระอักเลือดเล็กน้อย คิลไม่รอช้ายกฝ่าเท้าขึ้นสูงเหยียบกระแทกลูกกระเดือกของอีกฝ่าย อ้ากกก!! โลหิตสีดำพุ่งออกจากปากมันคำใหญ่ ถึงแม้คอลซิสจะเป็นถึงพญามังกรที่แข็งจนอาวุธหรือการโจมตีธรรมดาทำอะไรไม่ได้แต่ตอนนี้มันอยู่ในร่างมนุษย์ความแข็งเกร่งของร่างกายจึงเทียบเท่ามนุษย์ธรรมดาเท่านั้น การโจมตีเข้าจุดตายของคิลจึงใช้ได้ผลค่อนค่างดี

‘’ แกแพ้แล้ว ‘’ คิลพูดเสียงเรียบกับคอลซิสที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าเขา แต่สายตามองไปที่ลิขิต ‘’ ยัยเฉิ่มรีบหนีไปได้แล้ว ‘’ เธอพยักหน้าสั้นๆก่อนจะรีบวิ่งผ่ายหน้าเขาไป

‘’ รู้อะไรมั้ย สัจจะไม่มีในหมู่โจร ‘’ คอลซิสพูดก่อนจะปล่อยลำแสงสีทมิฬเข้าใส่เขาจนกระเด็นไปนอนกลิ้งกับพื้น จากนั้นมันก็เสกลูกพลังออกมาพุ่งทำลายทางออกจนหินถล่มปิดทางหนี ลิขิตรีบหันมามองคอลซิสที่ยืนเหยียบร่างคิลด้วยสายตาตื่นตระหนก

‘’ ชนเผ่าโบราณสำคัญขนาดนี้ คิดว่าข้าจะยอมปล่อยไปง่ายๆหรอ อย่าโง่หน่อยเลย ‘’ พูดจบมันก็เร่งพลังออร่าสีดำขึ้นมาปกคลุมร่างกายก่อนจะออกแรงกระทืบคิลจนพื้นยุบ ตู้มมม!! ร่างของเขากระเด็นไปตามแรงก่อนที่มันจะเตะซ้ำที่ชายโครงจนร่างของเขากระเด็นไปติดกำแพง อั้กกก!! คิลกระอักเลือดเป็นฝอยก่อนถูกลูกพลังสีดำสามลูกอัดเข้าลำตัว

บึ้มมๆๆ!! ร่างของคิลกระเด็ดกระดอนไปตามแรงระเบิดก็จะพลิกตัวขึ้นมายืนอย่างยากลำบากในสภาพบาดแผลเต็มตัว คอลซิสยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเคลื่อนไหวพริบมาโผล่ข้างหลังคิลก่อนจะถีบเขาปลิวขึ้นเพดาก่อนจะพุ่งมาดักหน้าก่อนจะตีศอกใส่ท้องเขาอย่างแรงจนร่างเขาพุ่งไปอัดกำพื้นจนพื้นยุบเป็นหลุม ตู้มมม!!

คิลพยายามจะลุกขึ้นจากพื้น สายตาเขาเหลือบไปเห็นสร้อยกางเขนสีเงินที่ได้มาเมื่อครั้งก่อนนู้นตกอยู่ตรงหน้าสภาพของมันแหลกละเอียดซะจนดูไม่ได้ ‘’ ฮะๆสร้อยขาดจนได้ อุสาถะนุถนอมมาอย่างดีๆแท้ ‘’ คิลกุ้มหน้าหัวเราะเบาๆในสภาพเลือดท่วมตัว ตอนนี้เขาขยับไม่ไหวแล้วก่อนจะหลับตาลงเบาๆ

‘’ จบสิ้นกันที สาวกของเทพธิดา ‘’ คอลซิสพูดเสียงเหี้ยมก่อนจะก้าวสามขุมมาหาเขาพร้อมกับรวมพลังทั้งหมดที่มือขวาจนเกิดเป็นออร่าสีแดงเข้ม มันเอาเท้าเขี่ยร่างของคิลให้พลิกหงายก่อนจะมองหน้าเขาเป็นครั้งสุดท้าย ‘’ ลาก่อนสาวกเทพธิดา ข้าจะฆ่าเจ้าด้วยพลังทั้งหมดที่มีเพื่อเป็นการนับถือ ‘’ พูดจบมันก็เงื้อมือขึ้นสูงก่อนจะพุ่งใส่ไปที่ตำแหน่งหัวใจทันที

เปรี้ยงงง!! เสียงปะทะดังสนั่นหวันไหวพร้อมกับพื้นธรณียุบตัวลงไปกว่าสามเมตร ฝุ่นควันลงคละคลุ้งไปทั่วบริเวณนั้นลิขิตมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง ‘’ คิล!! ‘’ เธอตะโกนลั่นก่อนจะทรุดลงไปนั่งกับพื้นก่อนจะร้องไห้อย่างเสียใจ เป็นเพราะว่าเธอเสียพลังไปกับการรักษามากเลยไม่สามารถเรียกเทพประจำตัวออกมาช่วยได้จนทำให้เพื่อนตนเองต้องตายโดยที่เธอไม่สามารถทำอะไรได้เลย

ฝุ่นควันเริ่มจางลงในเวลาต่อมา ภาพที่ปรากฏต่อหน้าทำให้ลิขิตต้องขยี้ตาซ้ำๆ รอยยิ้มอันน่าสะอิดสะเอียนกับดวงตาแดงก่ำอันน่าขนลุกทำให้เธอต้องผงะถอยหลังออกมาด้วยความหวาดกลัว มันคนนั้นสามารถหยุดฝ่ามือที่รวมรวบพลังทั้งหมดของคอลซิสไว้ได้ด้วยมือขวาเพียงข้างเดียว

‘’ แก ‘’ คอลซิสสถบออกมาอย่างเดือดดาล ก่อนจะผงะออกมาจ้องมองร่างของคิลที่ค่อยๆลุกขึ้นอย่างช้าๆอย่างน่าหวาดเกรงด้วยสายตาแข็งกร้าว คิลมองคอลซิสด้วยดวงตาสีเลือดอย่างเย็นชา ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างน่าสยดสยอง เขาเรียกดาบคาตานะที่นอนนิ่งอยู่กับพื้นให้ลอยเพุ่งข้ามาในมือก่อนจะควงเล่นจากนั้นเขาก็ปาดาบคาตานะปักเข้าไปที่แขนขวาอย่างของมันอย่างรวดเร็วจนทะลุออกอีกด้าน อ้ากกก!! มันร้องคร่ำครวนอย่างเจ็บปวด เลือดไหลออกมาจากบาดแผลจนชุ้มพื้น

คิลก้าวเท้าไปหาชายคนข้างหน้าอย่างเชื่องช้าก่อนจะแสยะยื้มออกมาอย่างน่าขนลุก

‘’ ได้ใจเกินไปแล้วนะ แกน่ะ ‘’

*********************************************************************************************************

'' บทของข้าทำไมมีแต่โดนตืบฟะ เทพได้แปปเดียวเอง '' คอลซิสบ่น

'' บทตัวร้ายก็แบบนี้แหละ '' หัวหน้าโจรนิรนามพูดอย่างเศร้าๆ

จบไปอีกตอน -*-

แก้ไขคำผิดครั้งที่ 1 รายงานตัวคับ

แก้ไขคำผิดครั้งที่ 2 รู้สึกจะสะเพร่าไปหน่อยขออภัยที่อัพแต่ตอนเดิมบ่อยๆ