โรงเรียนผึกทักษะผู้ใช้เทพอลเวง

ลำดับตอนที่ #19 : บทที่ 18 เคมิสกับเทมิส

 ภายใต้ความตกตะลึง มิกิไม่รอให้มังกรตัวนั้นโจมตีต่อ เธอเคลื่อนร่างชั่วพริบตาไปโผล่เหนือเขาของมันก่อนจะเกร็งท่อนแขนต่อยเข้ากลางหน้าผากของเจ้ามังกรตัวนั้นอย่างรุนแรง เปรี้ยงงง!! เสียงปะทะดังก้องแสบแก้วหูราวกับอสนีบาตพิโรธฟาดฟันทุกอย่างบนธรณีให้คืนสู่สามัญ แรงปะทะทำให้กำแพงปราสาทชั้นบนสุดแตกร้าวก่อนจะพังทลายลงมาเกือบถึงชั้นล่าง ส่งผลร่างที่บินเหนือปราสาทถลาลงไปจูบพื้นธรณีอย่างแรงทำให้พื้นดินรอบๆยุบตัวลงไปห้าเมตร

มิกิก้มลงไปมองมังกรสีเทาผ่านซากกำแพงที่ถูกทำลาย มันนอนหอบหายใจในสภาพสะบักสะบอม เธอยิ้มเหี้ยมออกมาอย่างพึงพอใจ ‘’ มีสัตว์อสูรที่สามารถทนแรงโจมตี 50% ของฉันได้โดยไม่ตาย ถ้าไม่นับพวกห้อง SSพิเศษก็มีแกเป็นตัวแรก ‘’ เธอพูดจบก่อนจะเคลื่อนร่างพริบตาก่อนจะปรากฏตัวต่อหน้ามังกรตัวนั้น เหล่าทหารที่ยืนออกันอยู่ข้างหลังเธอต่างพากันรีบถอยห่างอย่างหวาดระแวง

มิกิไม่ใส่ใจเรื่องเล็กๆน้อยๆอย่างพวกทหารอยู่แล้วจึงพูดออกมาเสียงเรียบ ‘’ เจ้าเป็นแค่ลูกน้อง เจ้านั่นกำลังจะมา ถ้าไม่อยากตายรีบพาคนในพระราชวังอพยพโดยทันที ‘’ พูดจบเสียงเมฆดำบนฟ้าเริ่มลอยมาก่อตัว ท้องฟ้าเริ่มมืดลงตามลำดับก่อนจะมีฟ้าร้องและพายุฝนสาดกระหน่ำ เปรี้ยงงง!! เสียงอสนีบาตรต่างกู่ร้องออกมาราวกับแสดงความยินดี เมื่อพบว่าประธานหลักของงานเลี้ยงเลือดนี้มีพญามังกรคอลซิสมาจัดงานด้วยตัวเอง

มันปรากฏตัวพร้อมกับสมุนมังกรจำนวนนับไม่ถ้วนท่ามกลางพายุสายฝนกระหน่ำ มิกิเห็นว่าถ้าให้เกิดการต่อสู้ในปราสาทอาจทำให้มีคนถูกลูกหลงบาดเจ็บล้มตายได้ ‘’ ลิขิตรีบอพยพไปตามพวกชาวเมืองเร็ว ถ้าไม่จำเป็นห้ามใช้พลังอัญเชิญเทพเด็ดขาด ‘’ มิกิตะโกน ลิขิตรีบพยักหน้า ‘’ เข้าใจแล้ว แต่เธอก็ดูแลตัวด้วยอย่าแพ้มันล่ะ ‘’ ลิขิตที่อยู่บนปราสาทตอบกลับก่อนจะพาองค์หญิงจัสมินและสาวใช้คนนั้นวิ่งหนีไปทางประตู

‘’ ฉันไม่เคยคิดเลยสักนิดว่าจะพ่ายแพ้ใคร ต่อให้คนคนนั้นคือคาส SSพิเศษด้วยกันก็ตาม ‘’ มิกิยิ้มออกมาอย่างมั่นใจก่อนจะถีบเท้าพุ่งออกจากปราสาทด้วยความเร็วสูง หนึ่งในพญามังกรผู้ยิ่งใหญ่อย่างคอลซิสเมื่อเคลื่อนทัพไปที่ใด มิเคยมีใครกล้าบังอาจขวางต่อให้เป็นเทพหรือมารก็ตาม เมื่อพบว่ามิกิยืนขวางกองทัพมันอยู่ทำให้มันไม่พอใจทันที

‘’ กล้ามากที่อังอาจมากขวางกองทัพมังกรของข้า ‘คอลซิสพูด ตอนนี้มันอยู่ในร่างจำแลงของมนุษย์ตัวใหญ่ผมสีดำยาว ใบหน้าหล่อเหลาเอาการแต่แผงไปด้วยความโหดเหี้ยม ใส่ชุดเกราะเหล็กสีดำทมิฬค่อนค่างหนา ข้างหลังสะพายดาบรูปร่างสี่เหลี่ยมสองคมประกายเงาวับขนาดยักษ์ มันอาศัยมังกรตัวใหญ่เป็นยานพหนะ

ส่วนมิกิก็จ้องมองมันอย่างไม่วางตา ‘’ พญามังกรผู้ปกครองเหนือทุกน่านน้ำคอลซิส ฉันพอจะเดาออกว่ามีคนทำพิธีเรียกแกออกมาทำให้แกสามารถออกมาจากจากเฝ้ามองของไทฟอนด้วยกฎโบราณ ‘’ คอลซิสที่อยู่ในร่างมนุษย์หัวเราะ ‘’ ใช่ เจ้าลองคิดดูสิว่ามันประเสริญมากขนาดไหน คิดจะเรียกข้าออกมาใช้งานเยี่ยงทาสนั้นฝันไปเถอะข้าจะฆ่าทุกอย่างให้หมดในเมืองนี้ไม่ให้เหลือสันคน ‘’

‘’ ถ้าฉันขัดขวางล่ะ ‘’ มิกิถามเสียงเรียบ

‘’ เจ้าคงต้องตาย ‘’ คอลซิสตอบ

การสนทนาที่ยืดเยื้อของมิกิกับคอลซิสทำให้สมุนซ้ายขวาของคอลซิสเริ่มไม่พอใจ มังกรในร่างจำแลงของชายใส่แว่นตา ผมสีนำเงินเข้มถือตำรามหาเวทจ้องมิกิอย่างไม่ว่างตา ร่างสูงโปร่งของมังกรตัวนั้นลอยอยู่ข้างๆร่างจำแลงของมังกรอีกคนร่างกายมันมีขนาดไม่ต่างกันมาก ผมสีแดงสั้นใบหน้าสงบนิ่ง พกดาบคาตานะเป็นอาวุธ พวกมันก้าวขาออกมาขวางต่อหน้ามิกิ

‘’ เจ้านี่จะบังอาจล่วงเกินนายท่านเกินไปแล้ว นายท่านโปรดให้เราเป็นผู้จัดการมันเองเถิด ‘’ ชายผมสีแดงชักดาบคาตานะออกมาอย่างช้าๆ คอลซิสปรายตามองสมุนมือซ้าย ‘’ อยากจะทำอะไรก็ตามใจเจ้าเถะ เคมิส ‘’ พูดจบคอลซิสก็หันหน้าไปถามสมุนมือขวาต่อ

‘’ แล้วแกล่ะเททิส ไม่ไปร่วมด้วยหรอ ‘’ คอลซิสถามชายอีกคนที่ยืนสงบนิ่งมองเพื่อนของมันสืบเท้าของหามิกิอย่างช้าๆ มันลดมหาตำราเวทลงก่อนจะตอบด้วยความนอบน้อม ‘’ ก็แค่มนุษย์ไร้ค่าคนหนึ่งที่บังเอิญมีพลังมากกว่าคนธรรมดานิดหน่อย ไม่คณามือเลยสักนิด ‘’

คอลซิสแสยะยิ้มออกมา ‘’ พวกแกแน่ใจเรอะ ‘’ ตู้มมม!! พูดจบร่างเคมิสก็กระเด็นลอยผ่านหน้ามีทิสไปไกลกว่าห้าสิบเมตร เคมิสรีบหมุนตัวกลางอากาศก่อนจะถีบเท้าพุ่งกลับไปหามิกิ เปรี้ยงงง!! ความแรงในการถีบเท้าทำให้เกิดเสียงแตกกลางอากาศในระดับซุปเปอร์โซนิค มิกิเห็นเคมิสพุ่งตวัดคมดาบเข้าใส่อย่างชัดเจน เธอจึงหายใจเข้าช้าๆก่อนจะระเบิดจิตสังหารออกมาก่อนจะหายไปจากตรงนั้นราวกลับไม่มีตัวตน เคมิสมองซ้ายขวาอย่างตื่นตระหนกแต่ก่อนไม่พบใครนอกจากกองทัพมังกรกับเจ้านายของมัน

‘’ ช้า ‘’ เสียงมิกิดังมาจากหลังทำให้เคมิสพลิกตัวฟันดาบกลับหลังอย่างรวดเร็วจนเกิดสียงดังวูบ แต่มิกิสามารถรับคมดาบของมันได้โดยใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางคีบปลายดาบเอาไว้ ‘’ แกจะออมพลังไปถึงไหน ฉันให้โอกาสไม่ฆ่าแกหลายรอบแล้วนะ จงแสดงพลังที่แท้จริงออกมา ‘’ ระหว่างที่มิกิกำลังพูดอยู่ เธอก็รู้สิ่งความเปลวไฟร้อนผ่าวโจมตีเข้ามาให้ใบหน้าเธอทันที

ตู้มมม!! แรงจากการปะทะทำให้มิกิปล่อยดาบของเคมิสหลุดออก แรงจากลูกไฟระเบิดทำให้พื้นรอบๆตัวมิกิถูกห่อหุ้มไปด้วยเปลวเพลิงสีแดงฉานกินรัศมียี่สิบเมตรรอบตัว ส่วนเคมิสที่ยืนไม่ห่างจากมิกิถอยห่างออกจากเปลวเพลิงอย่างหวุดหวิด ก่อนจะมองลูกไฟที่กำลังลุกช่วงโชติก่อนจะปาดเหงื่อบนหน้าผากเบาๆ

‘’ เทมิส จะลงมือก็ให้สัญญาณกันก่อนสิวะ ‘’ เคมิสตะโกนไปหาชายหนุ่มที่กำลังกอดตำราแน่น เขาขยับแว่นตาเบาๆ ‘’ อย่าได้ลดการ์ดลง มันยังไม่จบแค่นี้หรอกฉันไม่คิดว่ามหาเวทเพลิงโลกันต์ระดับ 8 จะหยุดเธอได้ ‘’ พูดจบเปลวไฟที่ลุกรอบๆตัวมิกิก็มอดลงพอดี ก่อนจะพบว่าบริเวณที่มิกิยืนอยู่นั้นว่างเปล่า

‘’ มันหายไปไหน ‘’ เคมิสกระโกนถาม

เททิสกัดฟันกรอด ‘’ บัดซบ มันอาศัยจังหวะเราเผลอเข้าโจมตีกองทัพมังกรที่อยู่ด้านหลังของเรา ‘’ ภาพมังกรจำนวนนับไม่ถ้วนในสายตาของเททิสกับเคมิสบัดนี้ได้หายไปกลางครึ่งที่เหลือก็ค่อยๆร่วงหายไปทีละตัวสองตัว มังกรที่อยู่ในนั้นก็พยายามพ่นลูกไฟสู้แต่ถูกสังหารจนหมดสิ้น วันนี้ทั้งสองเริ่มตระหนักถึงความหน้ากลัวของมนุษย์ เพราะแค่มนุษย์คนเดียวก็สามารถทำให้กองทัพพวกมันชิบหายวายวอดได้ขนาดนี้

‘’ กรอดดด!! ‘’ เคมีสเริ่มคืนร่างกลับเป็นมังกร พลังมหาศาลที่ถูกกักเก็บไว้ในร่างของมนุษย์ได้ถูกปลดปล่อยออกมาส่งผลให้กำแพงอากาศรอบตัวเกิดร้าวประกายสายฟ้าสีทมิฬกระจายออกจากร่างกายของมัน แรงกระเพือบิกของมันทำให้เกิดลูกพายุขนาดย่อมๆได้เลยทีเดียว

‘’ เคมิส ทำอะไรของแก แกรู้ผลของการคืนร่างที่แท้จริงของพวกเราหรือเปล่า พลังของมังกรชนชั้นสูงจะเรียกให้เจ้าพวกเทพกับอสูรแห่กันออกมานะโว้ย ‘’ เททิสตะโกน ส่วนคอลซิสที่นั่งบนบังลังมองเหตุการณ์ด้วยสีหน้าเรียบเฉย

‘’ ช่างหัวมันปะไร ถ้ามันเสนอหน้าออกมาข้าก็จะฆ่าให้หมด ‘’ เคมิสกระโกนลั่นก่อนพุ่งหามิกิที่กำลังไล่ฆ่าพวกมังกรเหมือนไล่ตบยุง เปรี้ยงงง!! แรงปะทะทำมิกิกระเด็นพุ่งไปกระแทกภูเขาลูกหนึ่ง ตู้มมม!! ฝุ่นควันลอยคละคลุ้งไปทั่วต้นไม้แถบนั้นหักโค่นเป็นแถบๆเคมิสไม่หยุดแค่นั้น มันพ่นลูกไฟสีดำทมิฬหลายร้อยลูกเข้าซ้ำจนป่าแถวนั้นลุกไหม้เป็นทะเลเพลิง

 ‘’ นี่แค่เป็นการอุ่นเครื่องเท่านั้น ‘’ เคมิสพูด ก่อนจะจ้องมิกิที่เดินฝ่าทะเลเพลิงออกมาอย่างช้าๆร่างของเธอมีรอยไหม้เล็กน้อย เสื้อผ้าบางส่วนฉีกขาดแต่เธอก็ไม่ได้สนใจ เธอตอบกลับเบาๆ ‘’ อุ่นกำลังดีเลย ‘’ พูดจบมิกิเคลื่อนร่างพริบตาไปปรากฏตรงหน้ามังกรผู้ทรงพลังทันที เธอเนรมิตหอกกับโล่ออกมาถือในมือก่อนที่เสื้อผ้าธรรมดาที่เธอสวมจะเปลี่ยนไปสวมชุดแพรไหมสีขาว ไหล่ข้างซ้ายคลุมด้วยผ้าไหมสีน้ำเงินพาดขวางลงมาบริเวณเอวขวาก่อนที่จะวนอ้อมหลังมาพาดไหล่ข้างเดิม บนศีรษะสวมหมวกทรงสูงสีเหลืองอร่าม ราวกลับเทพีนักรบผู้ทรงสง่ามิปาน

‘’ นั่นมัน!! ‘’ คอลซิสลุกขึ้นจากบังลังมองมิกิตาไม่พระพริบ

‘’ มีอะไรผิดปกติหรอครับท่าน ‘’ เททิสถามด้วยความสงสัย

‘’ ไม่มีอะไรหรอก สงสัยข้าจะคิดไปเอง ‘’ คอลซิสถอนหายใจก่อนจะกลับไปนั่งที่เดิมอีกครั้ง ‘’ พลังของยัยนั่นทวีคูณขึ้นเทียบเทียมกับข้าได้ ถึงแม้ข้าจะสะกดพลังอยู่เถอะ ‘’ คอลซิสพูด

‘’ ม..หมายความว่า ‘’ เทมิสพยายามกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากก่อนจะพูดออกมา

คอลซิสพยักหน้า ‘’ ถ้าเจ้าไม่รีบคืนร่างที่แท้จริงแล้วเข้าไปช่วยเคมิสละก็ มันตายแน่ ‘’ พูดจบเทมิสก็คืนร่างกลับเป็นมังกรและพุ่งไปช่วยเพื่อนตัวเองอย่างรวดเร็ว

ตู้มมม!! ร่างมังกรของเคมิสถลาลงพื้นอย่างแรงจนพื้นเป็นหลุมขนาดใหญ่ มิกิเห็นโอกาสเธอก็ไม่รอช้า เธอง้างหอกทองคำเหนือศีรษะขว้างใส่เคมิสในร่างมังกรทันที ส่วนเคมิสก็ฉลาดไม่น้อย มันรีบแปลงร่างเป็นมนุษย์เพื่อย่อขนาดตัวทันทีก่อนจะหลบหอกของมิกิอย่างง่ายดาย เปรี๊ยงงง!! เสียงหอกปักทะลุพื้นธรณีเฉียดร่างเคมิสไปไม่ถึงหนึ่งเซ็น ความแรงของหอกทำให้พื้นดินบริเวณรอบๆเกิดความสั่นสะเทือนหลายริกเตอร์ มิกิไม่ปล่อยให้อีกผ่ายตั้งตัว เธอทะยานร่างไปตรงหน้า            เคมิสก่อนจะง้างกำปั่นต่อยใส่อากาศที่ว่างเปล่าส่งผลให้เกิดแรงอัดอากาศพุ่งใส่มันอย่างรวดเร็ว ตู้มมม!! เคมิสในร่างมนุษย์ถูกแรงอัดอากาศกระแทกยุบลงไปเป็นหลุมลึก เคมิสที่อยู่ในสภาพนอนหงายกระอักเลือดออกเบาๆก่อนจะเงยหน้ามองมิกิที่อยู่บนปากหลุม

‘’ ตาย!! ‘’ มิกิพูดพร้อมกับเนรมิตหอกในมืออกมา ก่อนจะปาหอกปลายแหลมใส่เคมิสทันที แต่ทว่าเทมิสที่อยู่ในร่างของมังกรสีเงินพุ่งทะยานเข้ามาชนกับแผ่นหลังเธอเต็มๆก่อนที่ร่างของเธอจะลอยเคว้งในอากาศไปไกลหลายกิโลเมตร อักกก!! มิกิกระอักเลือดออกมาเป็นฝอยก่อนจะกระเด็นไปกระแทกกับภูเขาลูกหนึ่งจนภูเขาลูกนั้นหายไปครึ่งซีก

‘’ ขอบใจนายมาก ‘’ เคมิสพยายามลุกขึ้นอย่างยากลำบาก ส่วนเทมิสที่อยู่ในร่างมังกรสีเงินก็พูดขึ้น ‘’ ตอนนี้พลังของยัยนั่นมีใกล้เคียงกับนายท่านในร่างมนุษย์ พวกเราต้องร่วมมือกันถึงจะชนะ ‘’

พูดจบเคมิสก็คืนร่างมังกรทันที จากนั้นมังกรทั้งสองก็ทะยานไปหามิกิทันที ‘’ จะไปหาใครหรอ ‘’ มิกิที่ยืนอยู่ข้างหลังพวกมันพูดเสียงเย็นเฉียบ สภาพเสื้อผ้าเละไม่มีชิ้นดี ชุดแพรไหมที่ขาวสะอาดในตอนแรกเลอะไปด้วยเลือดบางส่วน เทมิสกับเคมิสลอบกลืมน้ำลายอย่างหวาดเสียวก่อนจะเคลื่อนร่างมาล้อมมิกิเอาไว้

มิกิเห็นว่าเคมิสบาดเจ็บอยู่จึงไล่โจมตีแต่มันโดยไม่สนใจเทมิส เธอพุ่งเข้าไปกระแทกหน้าท้องของมังกรของเคมิส ก่อนจะเคลื่อนร่างพริบตามีโผล่ที่กลางหลังของมันก่อนจะง้างส้นเท้ากระแทกหัวที่เต็มไปด้วยเกล็ดของมัน เปรี้ยงงง!! ร่างของ     เคมิสพุ่งลงกระแทกพื้นอีกครั้ง มิกิไม่รอช้าเรียกหอกทองคำจำนวนนับร้อยบังคับให้พุ่งเข้าใส่เคมิสนับไม่ถ้วน

ฟิ้ววว!! เสียงหอกทองคำพุ่งลงมาราวกับห่าฝน เทมิสเป็นมิกิยุ่งกับเคมิสอยู่จึงสบโอกาสลอบทำร้าย มันกระพือปีกสีเงินขนาดใหญ่พุ่งเข้าหามิกิทันที แต่คราวนี้มิกิไม่พลาด เธอเคลื่อนร่างพริบตาไปโผล่ตรงหน้าของเทมิสอย่างรวดเร็วก่อนจะง้างหมัดซ้ายอัดเทมิสพุ่งลงไปกระแทกพื้นก่อนจะพุ่งลงมาซ้ำทันที เปรี้ยงงง!!  แรงอัดทะปะส่งเสียงดังกัมปนาท มังกรเงิน     เทมิสกระอักเลือดสดๆสีดำออกมากองใหญ่ มิกิยิ้มเหี้ยมออกมาก่อนจะเสกหอกสีเหลืองอร่ามสามสี่อัน ปักกลางปีกทั้งสองข้างไว้กับพื้น เมื่อเธอจัดการตรึงร่างของเทมิสได้แล้ว เธอก็ตรงมาหาเคมิสต่อ

เคมิสเห็นท่าไม่ดีจึงตัดสินใจใช้ไพ่ตายสุดท้าย ‘’ ปลดผนึกหัวใจมังกรแปดประตู ‘’ เคมิสพูดจบร่างกายของมันก็กลายมาเป็นมนุษย์แต่มีพลังมหาศาลราวกับอยู่ในร่างมังกร นอกจากนั้นพลังของมันยังดูจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนทัดเทียมกับมิกิเลยทีเดียว

ฟี้ววว!! ผั๊วะ! เคมิสในร่างมนุษย์ถีบเท้าเข้าไปต่อยมิกิจนกระเด็นขึ้นฟ้า ก่อนจะเคลื่อนร่างพริบตามาโผล่ดักด้านบนราวกับภูติผี เงื้อส้นเท้าเหนือศีรษะตอกลงกลางท้องน้อยมิกิทันที เปรี้ยงงง!! ร่างของพุ่งลงดิ่งสู่พื้นราวกับตุ๊กตาเชือกขาดทะลุพื้นดินไปหลายสิบเมตร เคมิสไม่รอให้อีกผ่ายตั้งตัวมันรวบรวมพลังมังกรทั้งหมดไว้ที่มือข้างขวาพุ่งตามไปซ้ำอย่างรวดเร็ว

เปรี้ยงงง!!  เคมิสพุ่งลงมาค่อมร่างมิกิไว้เพื่อไม่ให้เธอพลิกตัวหนีจากนั้นก็ใช้ฝ่ามือที่รวบรวมพลังมังกรจนเข้มข้นจนเป็นสีแดงเข้มทาบไปที่หน้าอกข้างซ้ายของมิกิทันที ในความคิดของเคมิสถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดฝ่ามือของมันต้องทะลวงหัวใจของอีกฝ่ายไปแล้วเต็มๆ แต่เขาไม่สามารถทำเช่นกันได้

‘’ ท..ทำไม ‘’ เคมิสที่กำลังก้มหน้ามองมิกิพูดออกมาอย่างไม่เข้าใจ ใบหน้าของทั้งสองห่างกันแค่สามเซ็น

‘’ หอกของฉันมีพลังพิเศษ สามารถหยุดการไหลเวียนพลังพิเศษได้ กรณีของนายฉันได้ย่อขนาดมันให้เล็กลงเท่ากับเข็มก่อนสั่งให้มันพุ่งไปปักนายก่อนจะโจมตีน่ะสิ ‘’ มิกิตอบ

‘’ มิน่า ทำไมผมถึงแปลงร่างหนีจะการตรึงของคุณไม่ได้ ‘’ เทมิสพูดอย่างหายสงสัย

‘’ พวกผมแพ้อย่างหมดท่าแล้ว จะต้มยำทำแกงอะไรก็เชิญ ‘’ เคมิสพูด ดวงตาน้ำเงินของมหาสมุทธของเขาจ้องมองดวงตาสีเขียวอ่อนของมิกิราวกลับจะหาคำตอบ 

‘’ นี่คือวิธีการของผู้แพ้อย่างนายหรอ ‘’ มิกิถาม

‘’ ทำไมหรอครับ ‘’ เคมิสขมวดคิ้วหนาๆอย่างสงสัย

‘’ เอามือออกไปจากหน้าอกฉันได้แล้ว ‘’ เปรี้ยงงง!! สิ้นสุดทำพูดมิกิก็ตีศอกใส่เคมิสจนหน้าสะบัดลงไปนอนกลิ้งกับพื้น     ‘’ พวกผู้ชายไม่ว่ามนุษย์หรือมังกรก็เป็นเหมือนกันหมดสินะ ‘’ มิกิยิ้มเหี้ยม เคมิสที่นอนหมดแรงอยู่กับพื้นมองมิกิเดินเข้ามาอย่างช้าๆก่อนจะหลับตารอรับความตาย  

‘’ โอ้ยย! ‘’ จู่ๆเคมิสที่อยู่ในร่างมนุษย์กุมหน้าอกตัวเองก่อนจะร้องครางด้วยความเจ็บปวดทำให้มิกิเอียงคอด้วยความสงสัย ‘’ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ‘’

‘’ หัวใจของเจ้านั่นกำลังจะสลายเพราะใช้วิชาต้องห้าม ‘’ เทมิสตะโกนลั่น ‘’ เธอรีบปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้ เร็วเข้า ‘’

‘’ ขอเวลาสัก 3 นาทีน่าจะเสร็จ ‘’ มิกิตอบก่อนจะเคลื่อนร่างพริบตามาดึงหอกที่ปักตรึงกับปีกของเทมิส เทมิสพูดด้วยความร้อนรน ‘’ ยัยบ้า เคมิสจะตายในอีกไม่วินาทีนะ ไม่มีวิธีที่เร็วกว่านี้ไง ‘’ เธอส่ายหัวก่อนจะตอบสั้นๆ ‘’ ไม่มี ‘’

เทมิสที่โดนหอกทองคำปักตรึงอยู่กับพื้นก็พยายามกระพือปีกเพื่อบินไปช่วยเพื่อนจนปีกมันเริ่มฉีกออกจากกัน ‘’ บัดซบเอ้ย เคมิสอดทนไว้แปปหนึ่ง รอฉันจัดการกับเจ้าปีกบ้านี่ก่อน เดี๋ยวฉันจะไปช่วยนายเดี๋ยวนี้ ‘’ เทมิสเริ่มขยับอีกครั้งแต่มันก็ไม่ง่ายอย่างที่คิดแม้จะเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ก็ทำไม่ได้

‘’ อย่าฝืนตัวเองหน่อยเลย ไม่มีวิธีที่นายจะหลุดจากหอกนี่ภายในเวลาไม่กี่วิหรอก ‘’ มิกิพูดก่อนจะพยายามดึงหอกอันแรงขึ้นจากพื้น

 ‘’ งั้นถ้าผมทำแบบนี้ล่ะ ‘’ พูดจบเทมัสก็หันไปกัดปีกตัวเองออกทั้งสองข้างจนฉีกขาดออกจากกัน จากนั้นมันแปลงกายเป็นมนุษย์ก่อนจะพยายามเดินเข้ามาหาเคมิสที่อยู่สภาพใกล้หมดลมหายใจเต็มที

‘’ เจ้าโง่ ปีกคืออวัยวะส่วนสำคัญของเผ่าพันธุ์เรานะ คนฉลาดอย่างแกรู้ดีไม่ใช่หรือไง ‘’ เคมิสตะโกนจนเสียงแหบ ‘’ ใช่ ฉันจะตายในไม่ช้า ‘’ เทมิสตอบ

‘’ พวกเราเคยทำบาปมาเยอะ ก็เพื่อความอยู่รอดของครอบครัวเพื่อนฝูงถึงแม้จะฝ่าฝืนกฎโบราณอยู่เต็มที ‘’ เทมิสพูดก่อนจะพยายามลงไปนั่งข้างๆเคมิสอย่างยากลำบาก ‘’ ฉันเป็นมังกรที่ไม่เคยทำตามสิ่งที่ตัวเองต้องการได้เลยสักครั้ง จนมาเจอกับนาย นายเป็นคนมอบชีวิตให้ฉัน ‘’ เทมิสพูดเสียงเศร้าๆ

‘’ อย่าบอกนะว่า..อักกก!! ‘’ เคมิสพยายามพูดออกมาอย่างยากลำบากเพราะหัวใจใกล้จะหยุดเต้นเต็มที เทมิสพยักหน้า  ‘’ ฉันคืนชีวิตให้นายละกัน ‘’ พูดจบเทมิสก็ใช้นิ้วมืออันแข็งเกร่งควักหัวใจของตัวเองออกมา ก่อนจะทาบหัวใจของตัวเองไปที่หน้าอกของเคมิส ‘’ แลกเลือด ‘’

‘’ สิ่งไม่ฉันต้องการไม่ใช่แบบนี้สักหน่อย ‘’ เคมิสตะโกนลั่น มิกิรู้ผลที่จะตามมาอยู่แล้วจึงเดินเข้าไปหาเคมิส ‘’ นี่ไม่ใช่เวลามาตะโกนนะ จงมองดูใบหน้าเพื่อนของนายให้ดีนี่คือวาระสุดท้ายของเขาแล้ว ‘’

เคมิสเหม่อมองร่างของเทมิสที่ค่อยๆแหลกสลายเป็นเม็ดทราย ถึงแม้จะเป็นฉากสุดในชีวิตของเทมิส แต่เขาก็ไม่แสดงสีหน้ากังวลเลยใบหน้าที่ปกติจะเรียบเฉยเผยรอยยิ้มออกมา ‘’ ขอบใจที่ช่วยให้ฉันทำสิ่งที่ฉันต้องการได้ ‘’ เคมิสเริ่มน้ำตาคลอเขาฝืนหัวเราะทั้งๆที่จะร่ำไห้ ‘’ ไม่เป็นไร ก็แกเป็นเพื่อนรักของฉันนี่หว่า ‘’ เคมิสพูดในขณะที่เหม่อมองร่างของเทมิสค่อยๆสลายลงอย่างช้าๆ เทมิสจะขยับปากพูดอะไรบางอย่างแต่กลับเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น

ฟี้ววว!! ศรไฟลูกหนึ่งพุ่งเข้าหาเคมิสอย่างรวดเร็วหมายจะเด็ดชีวิตเขา มิกิที่ไม่ได้เตรียมตัวตั้งรับพยายามสร้างบาเรียมาป้องกันแต่สายเกินไป ศรไฟจึงพุ่งใส่เคมิสทันทีแต่เทมิสเอาตัวเข้าขวางศรไฟเอาไว้

ฉึกกก!! อักก! เทมิสหอบหายใจก่อนจะกล่าวอะไรบางอย่างกับเคมิส ‘’ ฉันเคยพูดเมื่อก่อนหน้านั้นใช่มั้ย ไม่ว่านายจะทำเรื่องเลวร้ายแค่ไหน ฉันก็จะติดตามนายจนสุดขอบนรกเพราะฉันรู้ว่านายมีเหตุผล ‘’ เคมิสพยักหน้า สายตาเขามองศรไฟที่ปักกลางหลังของเทมิส

‘’ ขอโทษนะ ที่ต้องทิ้งนายไว้คนเดียว ‘’

ตู้มมม!! พูดจบร่างของเทมิสก็แหลกสลายกลางเป็นฝุ่นสลายหายไปต่อหน้าต่อตาเคมิส มิกิจะหันไปมองที่คอลซิสที่นั่งมังกรตัวหนึ่งในระยะไม่ห่างมาก ‘’ แกทำอะไรของแก ‘’ มิกิคำรามอย่างกราดเกรี้ยว

‘’ เห็นมันน่าสงสาร ข้าเลยจะกรุณาช่วยให้ไปอยู่ด้วยกัน แต่เสียดายไอ่โง่เทมิสนั่นเอาตัวมาขวางซะได้ ‘’ คอลซิสมองเคมิสด้วยสายตาสมเพช ‘’ น่าเสียใจแทนแกจริงๆที่มีเพื่อนโง่ๆแบบนี้ ฮ่าๆ ‘’

มิกิทนไม่ไหวถีบเท้าพุ่งเข้าใส่คอลซิสอย่างรวดเร็วจนพื้นธรณีที่ใช้รองรับแรงถีบยุบตัวลงไปสามเมตร จากนั้นเธอก็เคลื่อนร่างพริบตามาโผล่ที่ข้างหน้าคอลซิสก่อนจะหวดแข้งอัดใส่ใบหน้าของมันทันที เปรี้ยงงง!! เสียงปะทะดังกึกก้องกัมปนาทจนแผ่นฟ้าสะเทือน ภาพที่เห็นคือคอลซิสยกมือข้างขวารับหน้าแข้งของมิกิไว้ทำให้ระยะทางระหว่างหน้าแข้งกับใบหน้าของมันห่างกันไม่เกินหนึ่งเซ็น

‘’ ไร้ประโยชน์น่าสาวน้อย ‘’ พูดจบมันก็จับขาของมิกิขว้างลงสู่พื้นอย่างแรง ตู้มมม!! ร่างของเธอพลิกไปหลายตลบก่อนจะลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบาก

‘’ ถึงพลังเจ้ากับข้าในร่างนี้จะสูสี แต่สภาพของข้าสมบูรณ์กว่าย่อมได้เปรียบกว่า ‘’ คอลซิสพูด

‘’ หึ แต่ถ้าแกมาสำเดชพลังที่นี่พวกเทพกับพวกอสูรโผล่ขึ้นมาแล้วแกจะทำอย่างไร ‘’ มิกิถามเสียงเรียบ

‘’ เกรงว่ามันจะไม่กล้ามาเสียมากกว่า ถ้าข้าใช้พลังเต็มร้อยเมื่อไหร่ล่ะก็แค่เดินเฉียดก็ไม่กล้า ฮ่า ‘’ มันเราะอย่างทะนง

‘’ แต่มีอยู่คนที่กล้าต่อสู้กับท่านเดินกับท่านในสภาพเต็มร้อย ‘’ มิกิกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยก่อนจะพาร่างอันสะบักสะบอมลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้น 

‘’ อัญเชิญหนึ่งในสิบสองเทพแห่งโอลิมปัส เทพีสงครามอธีน่า ในนามของผู้ใช้เทพมิกิ ‘’

*********************************************************************************************************

เบลอๆว่ารักแถบ -0-

แก้คำผิดครั้งที่ 1 รายงานตัวคับ

แก้คำผิดครั้งที่ 2 รายงานตัวคับ