คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5
Chapter 5
อนนี้ันนอนอยู่บนเียรู้สึว่าั่นเนื้อั่นัวเหมือะไม่สบายะแล้วสิ ัน่อยๆพยุัวเอให้ลุึ้น มึนหัวมาๆเลยละ แ่้อไปหายาิน่อน่อยๆเปิประูออมาาห้อ พวเาหายไปไหนันหมสสัยะอยู่้านอัน แล้วล่อยามันอยู่รไหนละเนี้ย ันเินหาไปทั่วบ้าน็ไม่เอ อ้ะอยู่บนนั้นไ มัน่อน้าะสูอยู่นะเอื่อมมือยัไ็เอื่อมไม่ถึสัที ันหันลับไปเห็นแบฮยอนที่ยืนมอันเย่เท้าเพื่อะหยิบล่อยาอยู่
“นี้นาย....ไม่ิะ่วยเลยหรือไ”
“็อยาูวามพยายามอเธอ่อนแล้ว่อย่วย.....มีวามพยายามีนะะเอาล่อยาไปทำอะไร” เาพูพร้อมับเินมาหยิบล่อยาให้ แล้วยื่นมาให้ัน
“รู้สึปวหัวนิหน่อย”
“ปวหัวหรอ” เาูใเล็หน่อย่อนะเอามือมาอัหน้าผาัน
“นิหน่อยน่ะ...ไม่เป็นอะไรมาหรอ” ันบอพร้อมับปัมือเาออ
“ไ้เธอสูมาเลยนะ....เธอเ้าไปนอนพั่อนเียวันเอายาเ้าไปให้เอ” เาพูพร้อมับันหลัให้ันเ้ามาในห้อ ันเห็นเาวิ่ลับไปหยิบยาับน้ำแล้วรีบวิ่มาหาัน เอาแ้วน้ำับยาวาไว้ที่หัวเีย
“นั่ลเร็วๆสิ” ันนั่ลบนเียามที่เาสั่ เาหยิบยามาให้ัน
“ันหยิบเอไ้น่า”
“ินเ้าไปเถอะ” ันเอายาเ้าปา เา็ส่แ้วน้ำมาให้ันันรับมาื่ม่อนะส่ลับไปให้เา เาเอาแ้วน้ำออไปเ็บัน่อยล้มัวลนอนบนเีย
“มีอะไร็เรียันไ้นะ....ันอยู่แถวๆนี้แหละ”
“อือ” ัน่อยๆหลับาลเพราะอาารปวหัวอัน
แบฮยอน Part
ผมเินออมานอห้อ เห็นเฮุนนั่อยู่นเียวรระเบียอบ้าน ผมึเินเ้าไปหา
“อ้าวฮยอ....นั่้วยันสิ” ผมนั่ล้าๆเฮุน
“นอื่นไปไหนันหม”
“เหมือนะออไปหานมนะเห็บอว่าะื้อมาอโทษีอุมันน่ะ”
“ั้นหรอ...”
“ูเหมือนฮยอะสนิทับีอุมาเป็นพิเศษเลยนะ”
“อืม”
“ไอ้สอนนี้ีอุอยู่ในห้อใ่ไหม” ผมหันไปเห็นริสฮยอเินมาทาผมับเฮุน
“อย่าเพิ่ไปวนเลย....นอนหลับอยู่” ผมอบลับไป
“ั้นหรอ.....มาิน้วยันสิเียวเ็บบาสวนไว้ให้ีอุ” ริสฮยอเินนำพวพวผมเ้าไปในรัว
“เฮ้ย...เ็บไว้ให้ไอ้ีอุบ้าเว้ย....ินันะ” ริสฮยอพูึ้น เพราะเห็นานยอลับไินันเหมือนออยามาาไหน
“อ้าวแล้วีอุไม่มาิน้วยันหรอ...หรือโรธพวเรา” านยอลพูึ้น
“ไม่ใ่หรอไอ้แบบอว่ามันหลับอยู่”
“็นึว่าโรธ”
“เ็บไว้ให้ัน้วยละัน...ว่าะไปนอนเหมือนัน” ผมพูบ็เินลับเ้ามาในห้อ เห็นแทยอนนอนหลับอยู่ผมเินเ้าไปนั่้าๆ ่อยๆเอามืออัหน้าผาเพื่อรวูว่ามีไ้อยู่หรือเปล่า แ่ลับให้ผม้อรีบัมือลับมาทันที ัวร้อนี๋เลยเอาไีวะ ้อพาไปโรพยาบาล
“แทยอนๆ” ผมสะิเธอเพื่อที่ะพาไปโรพยาบาล
“อื่ออ”
“ลุ....ไปโรพยาบาลเร็ว...ไ้เธอสูมาเลยนะ....ไปเร็วเียวันพาไปลุ” ผมวิ่ไปหยิบเสื้อันหนาวให้เธอใส่เอาไว้
“ไม่ไ้.....”
“อะไรไม่ไ้....เียว่อยพูอนไปถึโรพยาบาลโอเไหม.....ลุ” ผมพยายามับเธอให้ลุยืนึ้น
“ไม่ไ้....เียวนอื่นะรู้หมว่าันเป็นผู้หิ”
“ั่เรื่อนั้นเถอะ...อนนี้เธอไ้สูมา้อไปโรพยาบาล”
“ไม่ไ้นะ...เียว่าวมันะระายออไป...ทีนี้ะลายเป็น่าวให่ไปนะ....แบนาย้อิถึผลที่ะามมา้วย....ะนั้นไม่้อพาันไปไหนทั้นั้น.....ันินยานอนพัเียว็หาย”
“แ่ว่า....”
“ันไม่เป็นไรหรอน่า....เื่อสิ” เธอ่อยๆนอนลบนเียผมยับผ้าห่มให้เธอ ่อนะรีบวิ่ออไป้าน้อ เพื่อหาอ่าใส่น้ำอุ่น
“หาไรหรอฮยอ” ีโอเินมาถามผมเพราะผมหาไม่เอสัที
“พอะมีอ่าอะไรบ้าไหม”
“ฮยอะเอาไปทำอะไร” เฮุนเินเ้ามาถามผมอีน เลยทำให้อนนี้ผมลายเป็นุสนใ
“ีอุไม่สบายัวร้อนมา....ให้ินยาไปแล้วแ่ไ้็ยัไม่ลเลยะว่าะเ็ัว”
“ไอ้ีอุไม่สบาย!!!!”
“แล้วะะโนันทำไมเนี้ย่วยันหาอ่าที......ถ้าไ้แล้ว็ใส่น้ำอุ่นนะอ้อแล้วหาผ้ามา้วยเอาเ้าไปให้ในห้อเลยนะ.....เียวะเอายาให้ีอุินอี” ผมรีบเินลับมาที่ห้อพร้อมับยา เินไปนั่้าๆเธอ
“แทยอน.....ินยา่อนนะ”
“อืม....” หน้าเธอืมาๆเลย พอเธอินยาเสร็็นอน่อ เฮุนเินเอาอ่าน้ำมาให้ผม ผมรับผ้าาีโอมาุบน้ำแล้วบิให้หมา ่อยๆเ็ลไปที่หน้าอเธอ่อน่อนะเริ่มเ็ัวอเธอ เธอมีอาารสั่นเล็น้อย
“หนาวหรอแท......ีอุทนหน่อยนะเียว็เสร็แล้ว” ผมเือบะเผลอเรียแทยอนออไปแล้ว ไอ้พวนี้็มายืน้อันไม่หยุเลย ผมหันลับไปมอทุนที่อนนี้มอมาที่แทยอนันเป็นาเียว
“ออไป้านอไ้แล้วไปอึอั......นไ้้อารอาาศถ่ายเท......ถ้าไ้ลแล้วเียวบอไม่้อเป็นห่วหรอ”
“เออๆมีอะไรเรียนะเว้ยไอ้แบ” านยอลพู่อนะพานอื่นๆเินออไปาห้อแ่ยัเหลืออีนหนึ่ที่ยัยืนอยู่
“เฮุนทำไมยัไม่ออไปอี......”
“ผม็แ่เป็นห่วีอุ...ให้ผมอยู่้วยเนี้ยเผื่อมีอะไระไ้่วยทัน” ไอ้เฮุนมันแปลริๆนั้นแหละ หรือว่ามันะรู้แล้วว่าแทยอนเป็นผู้หิเพราะปิมันไม่่อยะแสออว่าเป็นห่วใรแ่ับแทยอนนี้มัน แสออนานี้เลย ผมว่ามัน่อน้าแปล
“ไม่้อเป็นห่ว....ันูแลไ้แออไปไ้แล้วไป....ถ้ามีอะไรแล้วะเรีย” เฮุนพยัหน้าให้ผม่อนะ่อยๆเินออไปาห้อ
“หนาว...อื่ออไม่เอาแล้วหนาว” แทยอนปัมือผมออ
“อีนินะแทยอนไ้ะไ้ล....อีนินะแทยอน”
“อื่อ....หนาว” พอผมเ็เสร็็ห่มผ้าให้เธอ ผมลุึ้นปิแอร์่อนะเปิฮีเอร์แทน อาบน้ำ่อนแล้ว่อยออมาูอีที
ผมเินออมาาห้อน้ำ ็เห็นแทยอนนอนสั่นอยู่บนเียผมรีบวิ่ไปูเธอ ไ้ยัไม่ลเลยทำไีเนี้ย ผมเริ่มเ็ัวเธออีรั้
“หนาว...ไม่เอาแล้ว......อืออออ”
“อีนิหนึ่นะแทยอน....”
“ไม่เอาๆ.....หนาว”
“เสร็แล้วๆ.......” ผมห่มผ้าให้เธอ่อนะลุออไปาห้อเพื่อเปลี่ยนน้ำ ออมา็เห็นนอื่นๆนั่ันอยู่ที่ห้อนั่เล่นพอเห็นผมออมา็หันมาทาผมันหมทุน
“เป็นไบ้าไ้ลยั.....” ไเป็นนถามึ้น
“ยัเลย....เนี้ยะออมาเปลี่ยนน้ำ”
“ผมว่าฮยอไปพัเถอะเียวผมทำเอ” เฮุนพูึ้น
“ไม่้อๆันทำเอไ้” เรื่ออะไระปล่อยให้ผู้ายนอื่นมาทำแบบนี้ับแทยอนผมมีสิทธิ์นเียวเท่านั้น ผมพูบ็เินลับเ้ามาในห้อามเิม ่อนะเ้าห้อผม็หันไปพูับทุน่อน
“ไปนอนันเลย็ไ้นะ...ไม่้อห่วหรอันูแลไ้” แล้วผม็ปิประูห้อ่อนะเินมานั่้าๆแทยอน เอามืออัหน้าผาแทยอนไ้ยัไม่ลเลย ผมเินไปปิไฟที่หัวเีย ่อนะล้มัวลนอน้าๆแทยอน ่อยๆห่มผ้าให้เธอ
“พ่อ....แม่.......่วยหนู้วยยยยยี่ีอุพี่ีอุพี่อุ....เอามันออไปเอามันออไปฮืออออเอามันออไปแบฮยอน่วยัน้วยแบฮยอนฮื่อออออออ”
“ันอยู่นี้ๆแทยอน”
“แบฮยอน่วยัน้วย.....” ผมยับัวไปใล้ๆแทยอน พลายื่นมือไปับมือเธอไว้
“ันอยู่นี้แทยอนันอยู่รนี้” เธอยับัวเ้ามาอผมเอาไว้
“่วยัน้วย....อืออ”
“ันอยู่รนี้ไม่้อลัวนะ......” ผมอปลอบเธอ ที่อนนี้นอนอผมแน่นเลย หน้าอเธอมีราบน้ำาอยู่ผม่อยๆเ็น้ำาให้เธอ
“แบฮยอน.....” เธอพรึมพรำออมาเป็นื่อผม ผมยิ้มออมาทันทีอย่าน้อผม็ไปโผล่อยู่ในวามฝันอเธอ
“ันอยู่รนี้...ไม่้อลัวนะนอนะ”
ผมรู้สึเป็นห่วีอุมาๆเลยัสินใเิน ไปที่ห้ออเธอ ่อยๆเปิประูออ แ่ภาพที่ผมเห็นือภาพที่ีอุำลันอนอแบฮยอนอยู่ ทำไมผมถึรู้สึแปลๆนะทำไมผมถึรู้สึอยาให้ผู้ายที่ีอุนอนออยู่เป็นผมนะ ผมเป็นอะไรอผมไปเนี้ย ผม่อยๆปิประูห้อ่อนะลับไปที่ห้อนอนัวเอ
“อ้าวไปไหนมาไอ้ฮุน”
“เินเล่น....”
“หน้าอย่าแเนี้ยนี้ยนะเินเล่นไม่น่าเื่อเลย.....”
“ผม็มีโมเม้น์แบบนี้บ้าไม่ไ้ไ”
“นอนเถอะๆพรุ่นี้เฮียริส....ะพาไปเที่ยวสวนสนุแ่ไอ้ีอุะไ้ไป้วยหรือป่าว็ไม่รู้”
“น่าะไ้ไปแหละ.....ไ้ยาีเียว็หาย”
“นั้นสิไอ้แบูและ....ถ้าันเป็นนนอนะ็นึว่ามันสอนเป็นแฟนัน”
“ะเป็นแฟนไ้ไ็สอนนั้น....เป็นผู้าย้วยันทัู้่”
“แนี้ไม่รู้อะไระแล้ว”
“อะไรอฮยอ”
“เรื่อนี้ห้ามบอใรนะเว้ย...เป็นวามลับ....มีแ่ันเท่านั้นที่รู้”
“เรื่ออะไรอฮยอ”
“สัา่อนนะเว้ยว่าห้ามบอนอื่นอี.....”
“บอมาเถอะน่าฮยอ....ผมไม่บอใรหรอ”
“ือว่าไอ้...........” เาระิบลมาที่หูอผม
“หะ!!!!!!!.....ฮยอรู้?OoO”
อย่าลืมเม้นให้ัน้วยนะ 1 เม้น = 1ำลัใในารแ่เน้ออออ^^
ความคิดเห็น