ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [อสรพิษและTS6] SF

    ลำดับตอนที่ #9 : [long fic] บ้าจริง!!ไอ่เด็กดื้อเอ้ย!!/งานเลี้ยง (หึง)

    • อัปเดตล่าสุด 7 ก.ค. 54




     



    งานเลี้ยง/หึง

    20.00 .

    เสียงเพลงที่ดังสนั่นภายในคอนโดหรูกลางใจเมือง ในนั้นมีผู้คนมากหน้าหลายต่อ หญิงบ้างชายบ้างมาร่วมกลุ่มกันตามคำเชิญของเจ้าของงาน ส่วนกลุ่มของนภัทรที่นั่งอยู่มุมนึงภายในคอนโดที่มืดและเป็นส่วนตัวที่สุด

    เฮ้ย!!ไอ่กัน มึงเกรงใจพวกกูบ้างดิว่ะ จะปล่อยน้องริทสักสองสามนาทีนี่มันไม่ได้รึไงว่ะ รู้ไหมพวกกูน่ะอิจฉา ไม่มีบ้างก็แล้วไปหนึ่งในเพื่อนของนภัทรพูดขึ้นเพราะตั้งแต่เริ่มงานมานภัทรไม่ปล่อยให้ร่างเล็กห่างกายเลยแม้แต่น้อย

    ส้นตี_กูนี่ พวกมึงน่ะอันตราย กูไม่โง่หรอกเว้ย!!”นภัทรตอบกลับและรั้งร่างบางเข้ามาใกล้อีก

    จะใกล้ไปไหนเนี่ยครับ ริทไม่เป็นไรหรอกน่าเรืองฤทธิ์พูดพลางดันแผงอกของคนตัวสูงออก ให้เหลือที่ว่างพอจะหายใจได้บ้าง

    น้อยไปสิ อยู่ใกล้พี่น่ะดีแล้ว บอกตามตรงพี่ไม่ไว้ใจพวกมันเลยท้ายประโยค นภัทรกระซิบให้ร่างบางได้ยินคนเดียว

    ฮ่าๆได้ยินดังนั้นเรืองฤทธิ์ถึงกับหัวเราะออกมา มือเรียวกระดกแก้วในมือที่มีไวน์พันธุ์ดีอยู่ภายในใส่ปากอย่างอารมณ์ดี

    หัวเราะอะไร หืมร่างสูงถามอย่างไม่เข้าใจ สายตาคมมองหน้าคนรักที่เริ่มแดงเพราะได้แอลกอฮอล์เข้าไปกระตุ้น มือหนาฉกแก้วในมือของร่างบางมาไว้ในมือตน

    ทำอะไรน่ะพี่กัน เอาคืนมานะเรืองฤทธิ์มองการกระทำของร่างสูงอย่างไม่เข้าใจ จะเอาแก้วคืน แต่มันก็ไม่ง่ายอย่างที่คิด ร่างสูงชูแก้วในมือสุดแขนและก็แน่นอนที่เรืองฤทธิ์เอื้อมไปเอาไม่ถึง

    ริทโกรธแล้วน่ะเมื่อไม่ได้ดั่งใจ คนตัวเล็กก็หน้าหง้ำงอ ผละตัวเองออกมาจากคนสูง แต่มีเหรอที่นภัทรจะยอม

    บอกมาก่อนสิว่าหัวเราะอะไรน่ะนภัทรรั้งเอวบางเข้ามาประชิดตัวก่อนที่ริมฝีปากจะกระซิบถามข้างหูให้คนตัวเล็กสยิวเล่น

    อ๋อ ริทแค่ไม่คิดว่าพี่กันจะหวงจะหึงริทขนาดนี้ ขนาดเพื่อนพี่กัน พี่กันยังไม่ไว้ใจเลยเรืองฤทธิ์ก็ตอบกระซิบกลับข้างหูของคนหน้าคมๆเช่นกัน

    หวงสิ หวงมากด้วยนะครับคนดีนภัทรโน้มหน้าเข้ามาจะมอบจูบอันแสนหวานให้กับคนรัก แต่คราวนี้เรืองฤทธิ์นึกอะไรก็ไม่รู้อยากแกล้งร่างสูงขึ้นมา ใบหน้าหวานเลี่ยงการรุกรานจากอีกฝ่ายพร้อมทั้งลุกขึ้นแล้วตรงไปยังเฟลอร์ตรงกลาง พร้อมทั้งส่งสายตาเชิญชวนไปให้ร่างสูง

    ” You know tonight      
    I am feeling a little out control
    Is this me
    You wanna get crazy
    Because I don't give a...”

    บทเพลงเพลงใหม่ที่เริ่มดังขึ้น ร่างบางที่อยู่กลางเฟลอร์กำลังขยับร่างสมส่วนไปตามเพลง สายตาเรียวยังไม่ละจากร่างของนภัทรที่นั่งนิ่งไม่ยอมตามมา ทำให้ร่างเล็กหงุดหงิดเล็กน้อย ไม่ลุกตามมาใช่ม่ะ ได้

    เรืองฤทธิ์ยักย้ายส่ายสะโพกสมส่วนไปตามจังหวะของเพลงละสายตาจากร่างสูง มือเรียวเอื้อมไปดึงแขนหนุ่มหล่อหน้าตี๋คนหนึ่งที่เรืองฤทธิ์เห็นแล้วว่ากำลังมองตนอยู่ แขนเรียวเอื้อมไปโอบรอบคอคนตรงหน้าบดเบียดร่างที่เล็กกว่าของตนเข้ากับร่างที่มีมัดกล้ามตรงหน้า

    “ I'm out of character
    I'm in rare form
    And If you really knew me
    You'd know its not the norm


    Cause I'm doing things that I normally won't do
    The old me's gone I feel brand new
    And if you don't like it fuck you

    The music's on and I'm dancing
    I'm normally in the corner just standing
    I'm feeling unusual
    I don't care cause this is my night”

    เสียงเพลงเร่าร้อนบรรเลงต่อไป ไม่มีท่าว่าจะหยุด สองร่างที่เต้นอยู่บนเฟลอร์รู้สึกสนุกต่อไปไม่มีท่าทีจะหยุดเหมือนกัน เรืองฤทธิ์ที่ไม่เห็นว่านภัทรจะเข้ามาหาสักทีก็เริ่มจะไม่พอใจ

    ”you so hot”ไม่ทันคิดอะไรไปมากว่านั้นคู่เต้นของร่างเล็กก็ก้มหน้ามากระซิบข้างหู เรืองฤทธิ์ที่บ้าจี้อยู่แล้วจึงหัวเราะคึกคัก

    ”you too”เรืองฤทธิ์ตอบกลับคู่เต้นด้วยกันเขย่งปลายเท้าขึ้นไปกระซิบข้างหูเขาเช่นกัน

    ร่างเล็กที่ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดสนุก ขยับร่างกายไปตามเพลงเรื่อยๆแต่แล้วแขนเรียวก็ถูกใครอีกคนดึงออกจากคู่เต้น และดึงเขาประชิดตัวทันที ใบหน้าหวานถูกบังคับให้รับจูบ นภัทรก้มมาช่วงชิงความหวานในโพรงปากของคนตัวเล็ก ถ่ายทอดความรู้สึกที่มีทั้งหมดให้ ให้คนตัวเล็กนี่ได้รู้ซะบ้างว่าการที่ทำแบบนี้ทำให้เขาโมโหหึงแค่ไหน มันน่านัก

    วิ้วๆ จูบกลางเฟลอร์เลยรึครับ น้องริทกลุ่มเพื่อนของนภัทรเห็นแบบนี้ก็เข้าทางที่จะแซวร่างเล็กอีก

    นภัทรก้มมองร่างบางที่เอาแต่ก้มใบหน้าหวานมองพื้น ริมฝีปากหยักระบายยิ้มให้กับความน่ารักของร่างบาง เขินเหรอเนี่ย มือใหญ่เชยใบหน้าหวานให้เงยขึ้น ตาคมสบกับตากลมโตใสๆของคนรักถ่ายทอดความรู้สึกส่งให้ เรืองฤทธิ์ที่สบกับสายตาคมก่อนที่จะเสหลบไปทางอื่น รอยยิ้มปรากฏให้เห็นขณะมองคนในอ้อมกอด

    กูกลับก่อนน่ะ พอดีมีเคลียร์นภัทรตะโกนแข่งกับเสียงเพลงบอกพวกเพื่อนของเค้า ก่อนจะดึงมีร่างเล็กออกจากคอนโดนั่น

     

    21.35 .

    รถจากัวร์คันงามแล่นมาหยุดหน้ารั้วของ คฤหาสน์ ศิริพาณิชย์ เรืองฤทธิ์ปลดเข็ดขัดนิรภัยออก หันมาบอกขอบคุณร่างสูงที่ขับรถมาส่ง

    ขอบคุณนะครับที่มาส่งใบหน้าหวานชะโงกหอมแก้มสากเพื่อให้รางวัล

    ไม่ต้องมาพูดดี รู้ไหมว่าเรามันน่าตีขนาดไหน ขนาดส่งสายตาให้หยุดแล้วยังไม่หยุดอีก ถ้าเกิดพี่ทำแบบเราบ้าง เราจะรู้สึกยังไงฮะนภัทรร่ายยาวถึงการกระทำของคนรักในวันนี้

    ริทก็โกรธน่ะสิ ถามได้

    ก็นั่นน่ะสิ วันนี้พี่ก็โกรธริทเหมือนกัน พี่ไม่ชอบให้ริทไปใกล้ใคร ยิ่งเต้นด้วยแบบนั้น พี่ยิ่งไม่ชอบ อย่าทำอีกน่ะครับ คนดีนภัทรขยี้เรือนผมสั้นอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะดึงร่างเล็กมากอด คนตัวเล็กก็ไม่ขัดขืนหรือโวยวายใดๆ

    ไหน มากู๊ดไนท์คิสหน่อยสิมือใหญ่รั้งท้ายทอยของคนตัวเล็กเข้าหาก่อนจะประกบปากอย่างดูดดื่ม มือที่ว่างอยู่ก็ไล้ตามร่างข้างใต้อย่างหลงใหล

    อืออื้มพะพอแล้วครับร่างเล็กดันแผงอกหนาให้ถอยห่าง

    ริทไปก่อนนะครับ บ๊ายๆร่างเล็กลงจากรถจากัวร์คันหรู ยืนส่งจนรถลับตาแล้วจึงเข้าบ้าน

    ขาเรียวก้าวเข้ามาในตัวบ้านสายตาปะทะกับร่างของคนที่พี่ชายที่นั่งอยู่บนโซฟา สายตาของคนเป็นพี่ที่แผ่ความกรุ่นโกรธออกมา ทำให้เรืองฤทธิ์เสียวสันหลังหวาบ พลันคนเป็นพี่ที่เห็นร่างบางเดินเข้ามา พลางเหล่ตาไปมองนาฬิกา ขายาวยืนขึ้นเต็มความสูง ใช้สายตาบังคับให้เรืองฤทธิ์เดินเข้าไปหา

    ยังไม่นอนเหรอ ดึกแล้วน่ะเรืองฤทธิ์ที่ก้าวเข้ามาเอ่ยทักคนเป็นพี่ชาย

    รู้ด้วยเหรอว่าดึกแล้วน่ะ กลิ่นเหล้าหึ่งขนาดนี้ไปกับไอ่กันมาใช่ไหมฮะ!!ทำไมถึงทำแบบนี้!!”วาโยตวาดคนเป็นน้อง มือใหญ่กระชากร่างบางเข้าไปเขย่าอย่างแรง

    ก็แล้วจะทำไมล่ะ!!ทีพี่ยังกลับบ้านตีหนึ่งตีสองบางวัน ริทไม่เห็นว่าเลย ทำไมต้องมายุ่งเรื่องของริทด้วย!!”ร่างเล็กตวาดกลับพร้อมกับสะบัดกายออกจากการเกาะกุม

    ก็นั้นมันกู มึงไม่ต้องเปลี่ยนเรื่องไอ่ริท บอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ให้คบกับไอ่กันน่ะ มึงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไงวาโยก้าวมาชิดร่างบางและเริ่มจับไหล่เขย่าอีกครั้ง

    ก็บอกว่าไม่ต้องมายุ่งไง!  ริทจะคบใครมันหนักหัวใครเหรอร่างเล็กที่ไม่ยอมแพ้เถียงกลับอย่างไม่กลัวตาย

    งั้นเหรอ มึงไปหยิบไม้เรียวมา กูจะทำให้มึงรู้เดี๋ยวนี้แหละ ว่าหนักหัวใครวาโยออกคำสั่งก่อนที่จะใช้สายตามองน้องชายอย่างบังคับ

    ไม่!!อย่ามายุ่งกับชีวิตผม!!”ร่างเล็กสะบัดกายหนี้แล้ววิ่งขึ้นชั้นบนอย่างรวดเร็ว

    ไอ่ริท!! ลงมาๆ! กูบอกให้ลงมา!! เออ  ได้ถ้ามึงต้องการอย่างนั้นวาโยข่มเสียงไม่ให้อาละวาด ก่อนจะโทรศัพท์หาใครบางคน

    ไอ้โน่ นี่กูเอง กูมีอะไรอยากให้มึงทำ!!”


    ________________________

    ขอโทษที่อัปช้า  อยากระบายมากกกก เรียนก็หนัก สอบแม่งไม่ต้องสอนกันแล้ว..!!!โอ๊ย พรุ่งนี้ตรรกศาสตร์อีก เซง!!



    ขอบคุณคนอ่านและคนเม้นทุกคนเจ้าค่ะ


    จะพยายามอัปบ่อยๆเน้อ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×