คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [long fic] บ้าจริง!!ไอ่เด็กดื้อเอ้ย!!/แฟนกัน
แฟน‘กัน’
07.30 น.
”ไอ่ริทเว้ยยยยยย!!”เสียงทุ้มห้าวที่ตะโกนเรียกน้องชายจากข้างล่าง ทำให้เจ้าของชื่อเบ้ปากอย่างรำคาญก่อนจะตอบไป
”จะเสร็จแล้วเว้ยยยย!!จะรีบไปตายที่ไหนว่ะ!!”เสียงเล็กๆตะโกนลงไป ก่อนจะหันมาจัดเนคไทให้เข้าที่ก่อนจะเอื้อมไปหยิบกระเป๋าเป้กับหนังสือเรียนอีกสองสามเล่มก่อนจะกวาดตามองรอบๆห้องเพื่อสำรวจความเรียบร้อยเมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรแล้วเจ้าของห้องร่างบางก็เดินออกนอกห้องแล้วปิดประตูดังโครม!!
ชั้นล่าง
”ถ้ามึงช้าแบบนี้ทุกวัน จะทิ้งให้เดินไปมหาลัยคนเดียว”เมื่อเห็นหน้าน้องชายที่ไม่สะดุ้งกับอารมณ์โกรธกรุ่นๆของพี่ชาย ทำให้วาโยถึงกับหัวเสีย
”กะจะเล่นสงครามประสาทกับกูเหรอ ไม่พอใจที่กูไม่ให้มึงคบกับไอ่กันหรือไง”เมื่อได้ยินวาโยกล่าวพาดพึงถึงคนรักทำให้เรืองฤทธิ์ฉุนขาด อดไม่ได้ที่จะตอกกลับ
”ก็แน่สิ ผมอายุจะยี่สิบแล้วนะ แต่ก็มีพี่งี่เง่าที่คอยบ่งการชีวิต ให้ทำโน่นไม่ให้ทำนี่ คนนะเว้ย ไม่ใช่หุ่นยนต์ที่จะสั่งให้เดินก็เดินให้นั่งก็นั่งน่ะ”เรืองฤทธิ์ตะคอกใส่หน้าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายอย่างไม่คิดจะกลัวสายตาที่ตวัดส่งมา
”ยี่สิบเหรอ แต่กูว่าสมองมึงเด็กสามขวบยังฉลาดกว่าเลย”วาโยว่าอย่างดูถูก
”ถ้าเด็กสามขวบฉลาดกว่าผม พี่ก็คงเป็นเด็กอัลไซเมอร์แล้วแหละ”เรืองฤทธิ์ตอกกลับอีกครั้งก่อนจะเดินหนีไปขึ้นรถ แต่วาโยก็ไม่ยอมให้น้องชายทำอย่างนั้น
”มึงว่ากูเหรอ กูพี่มึงนะเว้ย ขอโทษกูเดี๋ยวนี้”วาโยพูดพร้อมข่มเสียงไม่ให้ตวาด เด๋วนี้ไอน้องชายคนนี้มันเริ่มจะไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่ซะแล้ว ต้องสั่งสอน
”ฝันเถอะ พี่ก็ว่าผมเหมือนกัน ไม่เห็นพี่จะขอโทษเลย”เรืองฤทธิ์ว่า พยายามสะบัดแขนให้หลุดจากการเกาะกุม
”ถ้ามึงไม่ขอโทษมึงไม่ต้องกลับมากินข้าว แล้วกูก็ไม่อนุญาตให้มึงไปกินกับไอ่กันด้วย”วาโยพูดไว้แค่นั้นก่อนจะเข้ามานั่งที่คนขับสตาทเครื่องยนต์เป็นสัญญาณให้น้องชายตัวแสบรีบมาก่อนที่จะไม่รอ
มหา’ลัย NRG
เรืองฤทธิ์หน้างอด้วยความโกรธที่เช้านี้อะไรไม่ได้อย่างใจสักอย่าง ร่างเล็กเดินไม่ดูตามาตาเรือชนเข้ากับร่างสูงของใครอีกคนอย่างจัง
”เดินไม่ดูเลยโว้ย!!”เรืองฤทธิ์ตั้งท่าโวยวาย เงยหน้ามองอีกฝ่ายอย่างโกรธๆ
”พี่เองริท ตามหาตั้งนาน ทำไมวันนี้ที่รักของพี่หน้าตาไม่สบอารมณ์อย่างนี้ล่ะครับ”นภัทร หนึ่งในหนุ่มฮอตของมหา’ลัยเอ่ยทักคนรัก
”อะไรอีกล่ะ เรื่องเดิมๆ อย่าไปสนใจเลย แล้วพี่กันตามหาริททำไมเหรอ”เรืองฤทธิ์ไม่สนใจจะตอบคำถามแต่กลับถามร่างสูงแทน
”ก็พอดีว่าวันนี้เพื่อนที่คณะมีงานเลี้ยงกันน่ะ แล้วพี่ก็อยากชวนริทไปด้วย ริทไปด้วยกันน่ะ”นภัทรมองใบหน้าหวานพร้อมกับยิ้มโปรยเสน่ห์ให้
”อืม..ก็ได้ เบื่อคนที่บ้าน”เรืองฤทธิ์ตอบตกลงร่างสูงไป ทำท่าจะเดินไปเรียน แต่ก็ถูกคนร่างสูงดึงเรียวแขนของตัวเองเข้าไปในตรอกเล็กๆระหว่างตึกเรียน
ไม่ทันที่จะเรืองฤทธิ์จะหายตกใจ ริมฝีปากอิ่มก็ถูกปิดปากด้วยริมฝีปากหยักของอีกคน ร่างสูงบดเบียดร่างของตนแนบชิดกับร่างบางของคนรัก ริมฝีปากซุกซนขบหยอกล้อกับริมฝีปากอิ่มของคนใต้ร่าง ก่อนจะส่งลิ้นหนาเข้าไปเก็บเกี่ยวความหวานในโพรงปากของร่างบางที่เผยอขึ้นอย่างเชิญชวน ลิ้นเล็กก็ตอบสนองรสจูบที่ร่างสูงมอบให้ ผ่านไปหลายนาที นภัทรที่ไม่เห็นว่าร่างบางมีท่าทีจะหยุด เขาก็จำเป็นต้องหยุดเอง ไม่งั้น ทั้งเขาและคนรักก็ไม่ได้ไปเรียนแน่ๆวันนี้
”อืม..พี่กันน่ะ …”เรืองฤทธิ์เอ่ยอย่างขัดใจ
”ไปเรียนได้แล้วครับ แล้วค่อยต่อกันก็ได้”ท้ายประโยคนภัทรกระซิบให้คนตัวเล็กเขินเล่น แล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไปเรียน
16.30 น.
เรืองฤทธิ์ที่พึ่งเรียนหมดคลาสบ่ายก็เดินมาที่หลังอาคารเรียนตึกหลังเก่าที่นัดกับนภัทรไว้ เมื่อมาถึงก็เห็นนภัทรคอยอยู่ก่อนแล้ว ก็ถามด้วยความสงสัย
”วันนี้เลิกเร็วเหรอครับ”เรืองฤทธิ์ที่เข้าไปนั่งตักของร่างสูงก็หันหน้ามาถาม
”ครับ มีเวลาทำ ‘อะไรๆ’ก่อนไปงานเลี้ยงอีกเยอะเลย”นภัทรกระซิบเบาๆที่ข้างหูแล้วขบใบหูบางเบาๆเพื่อหยอกล้อ
”อยากรู้ซะแล้วสิ ว่า ‘อะไรๆ’น่ะมันคืออะไร”เรืองฤทธิ์พูดชิดริมฝีปากของร่างสูงก่อนจะแนบริมฝีปากอิ่มของตัวเองกับริมฝีปากของร่างสูงแขนเรียวโอบรอบคอเจ้าของตัก ก่อนจะส่งลิ้นเล็กเข้าไปสำรวจโพรงปากของร่างสูงบ้าง นภัทรก็ตอบสนองให้ร่างบนตักอย่างดีโดยการเล่นกับลิ้นเล็กแล้วเกี่ยวกระหวัดอย่างดูดดื่ม
“อืม….อื้อ..”เสียงครางหวานหูของร่างบางยิ่งฟังเหมือนยิ่งกระตุ้นความต้องการ มือใหญ่เริ่มซุกซนไล้ไปทั่วแผ่นหลังที่ถูกห่อหุ้มด้วยเสื้อนักศึกษาก่อนจะลากลงมาถึงสะโพกบางที่อยู่ในกางเกงสีดำตามระเบียบของมหา’ลัย มือใหญ่เคล้นคลึงเบามือ ก่อนที่จะทำอะไรมากกว่านั้น ก็มีมารผจญจนได้ ทั้งคู่จึงจำต้องผละออกจากกัน
”วู้ๆๆเฮ้ย!!ไอกันพวกกูไม่อยากดูหนังสดนะเว้ย น้องริทครับทำไมต้องเจอไอ่กันก่อนพี่ด้วยครับ รู้ไหม ถ้าน้องริทไม่ได้เป็นของไอ่กัน พี่อยากได้น้องริทเป็นแฟนพี่นะครับ”หนึ่ง่ในนั้นที่ดูจะเถื่อนที่สุดและอายุมากที่สุดเอ่ยแซวคนตัวเล็ก เรืองฤทธิ์ยิ้มเขินๆให้กับเพื่อนของคนรัก
”ได้ไงล่ะครับ พี่กันจะยอมเหรอ ถ้าริทจะไปเป็นแฟนพี่น่ะ”ร่างเล็กเหล่ตาไปยังเพื่อนที่พูดกับตนเมื่อกี้ แล้วก็หันมาเอาคำตอบจากร่างสูง
”….”เมื่อเห็นว่านภัทรไม่ตอบ แต่ส่งสายตาดุๆมาให้แทน ร่างบางก็ยิ่งอย่างจะแกล้งมากขึ้นไปอีก
“เงียบอย่างนี้ คงได้มั้งครับ”เรืองฤทธิ์เอ่ยสรุปเอาเองคนเดียว ทำท่าจะลุกจากตักของคนร่างสูง แต่ก็ทำไม่ได้เมื่อได้วงแขนแกร่งของเจ้าของตักเอื้อมมารัดเอวบางเข้าหาตัวก่อนจะกระซิบข้างหู
”อย่าถามคำถามที่ริทรู้คำตอบอยู่แล้วได้ไหม อย่าพูดแบบนี้อีกนะ จะแกล้งพี่รึไง”นภัทรเอ่ยเสียงดุ รั้งร่างบางเข้ามาจูบต่อหน้าเพื่อนที่คณะ
”ตกลงมึงจะไปคอนโดกูหรืออยากเข้าโรงแรมข้างๆว่ะ ฮ่าๆ”แล้วทั้งหมดก็หัวเราะแซวคู่รักที่จูบกันไม่แคร์สายตาใคร
________________________
แปะๆๆ ตบมือกับเรื่องใหม่ ฝากอ่าน ฝากเม้นหน่อยนะฮะ จะพยายามอัฟเรื่อยๆเหมือนเดิมนะ ดูจำนวนเม้นเป็นตัวพิจารณาอีกที 555
ความคิดเห็น