คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : SF รัก....เอย?[กันริท]
รัก...เอย...? [กันริท]
รัก….เอย จริงหรือที่ว่าหวาน หรือทรมานใจคน
ความรักร้อยเล่ห์กล รักเอยลวงล่อใจคน หลอกจนตายใจ…
ผมนั่งฟังเพลงนี้รอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ เป็นเพลงที่ผมอินเนอร์แรงเพลงนึง จนป่านนี้แล้ว คนตัวเล็กไม่มีท่าทีจะสนใจผมสักนิด ปล่อยข้างๆหัวใจไปก็แล้ว แต่ก็ไม่ยักกะมีท่าทีจะรู้ใจผมสักนิด
“ว่าไง ไอ่น้องเป็นไร”พี่ชายคนโก้ของผม เดินเข้ามาทักผมที่นอนรอเข้าฉากอยู่ คนนี้ก็เหมือนกัน รู้ทั้งรู้ว่าผมคิดไงกับริท แล้วยังจะทำให้แฟนคลับจิ้นโน่ริทอยู่ได้
”เป็นอะไร เปล่า”ผมตอบแล้วหยิบบทขึ้นมาทำทีเป็นว่าท่องบท
”เชื่อตายล่ะมึง ไม่ต้องมาทำเป็นอ่านบท ฟังรักเอยอยู่อ่ะดิ ถ้ามึงบอกริทคำเดียวก็จบ ไม่ต้องมานั่งฟังเพลงแล้วคิดไปคนเดียวหรอก”ทำมาเป็นรู้ดี ก็ตัวเองไม่ใช่เหรอ ที่ทำให้ผมไม่กล้าจะบอกริท กลัวว่าริทจะคิดกับผมแค่เพื่อนแต่มีใจให้พี่ชายคนนี้ของมันมากกว่า
”กูรู้มึงคิดไรอยู่ แต่ขอบอก ริทไม่ได้ชอบกู”พูดจบ พี่แกก็เดินไปเลย ปล่อยคำพูดให้คาใจอีกแล้วเว้ย
รักนี่มีสุขทุกข์เคล้าไป ใครยั่งถึงเจ้าได้ คงไม่ช้ำฤดี
รักเอย รักที่ปรารถนา รักมาประดับชีวี
วันไหนฤทัยเหลือที่ เกรงรักลวงฤดี รักแล้วขยี้ใจ….
”ไอ่กันเว้ยย ไอ่กัน มานี่ๆ”เสียงของพีโน่ดังเรียกผม ก่อนที่จะลากผมไปหาริทที่กำลังหิ้วถุงขนมหลายถุงเข้ามาในกอง
”พี่โน่อ่ะ ไปเรียกมันมาทำไม เดี๋ยวแย่งพี่โน่กินหมด ริทซื้อมาให้พี่โน่หรอก”ริทที่ทำหน้างอเมื่อเห็นหน้าผม ทำให้ผมมองหน้าพี่โน่ที่กำลังยิ้มแหย่ๆให้ผม ผมได้แต่มองพี่โน่กับริทสลับกันก่อนจะหันหลังเดินออกมา
”เฮ้ย!ไอ่กัน กูล้อเล่น ไปๆไปกินหนมกัน กูซื้อมาฝากมะ,,,”ริทวิ่งมาขวางผมเพื่อไม่ให้ผมเดินไปไกลกว่านี้ และด้วยความที่ผมไม่ทันได้เบรคตัวไว้ชนคนร่างเล็กอย่างจัง เป็นผลให้คนตัวเล็กหงายหลังลง ผมเอื้อมมือไปหวังจะดึงตัวริทแต่ด้วยแรงโน้มถ่วงของโลกที่มี ทำให้ผมถลาตัวลงทับร่างของริทอย่างจัง แล้วกลิ้งไปตามทางลาด
ขลุก ขลักๆ
ปึ๊ก!
”โอ๊ย!”เสียงอุทานของคนตัวเล็กทำให้ผมก้มหน้าลงมองร่างในอ้อมกอดตอนนี้
”ริท! ริทหัวแตก ค่อยๆลุกนะ”เลือดที่ไหลมาเป็นสาย ก็ทำให้ผมตาลายได้เหมือนกัน ผมค่อยๆพยุงริทขึ้นมาแล้วเขี่ยผมที่ปรกลงมาเพื่อไม่ให้โดนแผลกลัวว่าจะมีเชื้อโรค
“ไปหาหมอกันนะ”ผมบอกแล้วประคองให้ริทเดิน
”เฮ้ย! ริท เป็นอะไร ทำไมเลือดออกอย่างนี้”พี่โน่วิ่งเข้ามาถามเมื่อเห็นริท
”ไม่มีไรหรอกพี่โน่ กัน กันไปทำงานเถอะ เดี๋ยวริทไปหาหมอเอง”ริทตอบพี่โน่ก่อนจะหันมาพูดกับผม ได้ไง ใครจะยอม ไม่รู้หรือไงว่าผมเป็นห่วง
หรืออยากจะให้ใครพาไปมากกว่าผม
”จะไปกับพี่โน่ใช่ไหม บอกมาตรงๆก็ได้ ไม่ต้องอ้างงานกันหรอก ริท”ผมส่งคนตัวเล็กที่กำลังทำหน้างงให้พี่โตโน่ที่มองหน้าผมเหมือนจะตำหนิ ทำไมล่ะ ก็คนเขาอยากอยู่กับพี่มากกว่าผมนิ
”ไอ่กัน มึงมาพาริทไปหาหมอเดี๋ยวนี้!”เสียงโหดๆที่ไม่ได้ยินบ่อยนักของคนเป็นพี่ชาย ทำให้ผมชะงักขาที่จะเดินไปยังกอง
”ไม่เป็นไรหรอกพี่โน่ งานกันสำคัญกว่า”เสียงเบาแผ่วๆของร่างบอบบางในอ้อมแขนของพี่โน่ทำให้ผมต้องหันกลับไป ดูหน้าริทซีดแล้วนะ ผมเข้าไปพยุงร่างที่ค่อนข้างไร้เรี่ยวแรงมาให้ซบอกก่อนจะเดินประคองไปยังคลีนิคใกล้ๆแถวนั้น
Rit part
[คุณเรืองฤทธิ์รับยาด้วยค่ะ]
เสียงที่มาจากลำโพงในคลินิกดังเรียกชื่อผม ผมกำลังจะเดินออกไปรับยาแล้วจ่ายตังค์ แต่ไอ่คนที่มาด้วยนี่สิ ทำไมต้องพยุงด้วยว่ะ อายเฟ้ย
”ทั้งหมดสามร้อยแปดสิบค่ะ”พยาบาลในเคาเตอร์พูดกับไอ่กันที่ตอนนี้เสนอหน้ามาหยิบจะจ่ายตังค์ให้ผม
”กัน มึงไม่ต้อง เดี๋ยวกูจัดการเอง มะ…”
”นี่ครับ”
”ขอบคุณค่ะ”ใช่ว่ามันจะฟังผม มันเอื้อมมือจะโอบแล้วพยุงผมกลับไปที่รถ แต่ผมเร่งฝีเท้าเดินหนีมันซะก่อน เฮอะ ไอ่กันนะไอ่กัน เมื่อกี้ผมเห็นมันยิ้มหวานให้กับพยาบาลเมื่อกี้ด้วยอ่ะ ไม่ได้ไรหรอกนะ แต่มัน…โว้ยยย! หงุดหงิด
”ริท เดี๋ยว รีบไปไหนว่ะมึง”ไอ่กันวิ่งมาแล้วจับแขนผมไว้ ผมหันหน้ามองมันนิดหน่อย ก่อนจะมองไปยังมือของคนตัวสูงที่จับแขนผมไว้
”ขอโทษ..”ไอ่กันพูดอย่างนั้น ก่อนจะปล่อยมือ แล้วหลบตาผม หลบทำไม! โว้ยยย
”ทำไม มึงเป็นไรมากป่ะ อยู่ๆก็ซึม อยู่ๆก็เศร้า ทำไม อินกับบทรินมากรึไง”ผมถามมันก่อนจะจับหน้ามันให้จ้องตาของผมตรงๆ
”ก็คงคล้ายๆอยู่หรอก…”หืม เมื่อกี้ว่าไรนะ
”ว่าไงนะ”ผมถามมันอีกครั้ง
”ก็รินน่ะ ชอบคนๆเดียวกับเพื่อน ก็คงคล้ายๆกันตอนนี้มั้ง”มันพูดก่อนจะเดินหนีไป ทิ้งให้ผมงงกับคำพูดสองแง่สองง่ามของมัน
”กัน ริทยังไม่อยากกลับบ้านอ่ะ”ผมบอกไอ่คนขับที่ตอนนี้หันหน้ามองเหมือนกับจะเอือมๆ
”แล้วอยากไปไหนล่ะ”อีกคนหันมาถามผม
”อยากไปทะเล นะกันพาริทไปหน่อยนะ นะๆๆ”ผมรุกเร้าคนผิวเข้ม เอื้อมมือไปจับแขนแล้วเอาหน้าถูๆกับแขนพอมีมัดกล้ามบ้าง
”ริท กันขับรถอยู่”เสียงไอ่กันฟังดูเหมือนจะข่มๆยังไงไม่รู้
”เห็นแล้ว ก็ไม่ได้เห็นว่าเล่นหนังอยู่ 555”ผมพูดแล้วหัวเราะกับมุกตัวเอง
”แล้วตกลงพาไปป่ะเนี่ย”ผมถามอีกรอบ
”พาดิ เพื่อนทั้งคน”
”เย่ๆ กันใจดีจัง น่ารักมากๆเลย จุฟ”
Gun part
เอื้อดดด
”โอ๊ย! กันเบรคทำไมอ่ะ”เสียงของริทอุทานด้วยความเจ็บเมื่อโดนกระแทกจังๆที่ท้อง จากการเบรคไม่มีจังหวะของผม
”ริท! เมื่อกี้ทำไร”ผมถามคนตัวเล็กที่ตอนนี้มือกุมหัวอยู่
”ก็…จุฟไง”ดูมัน รู้แล้วว่ามันคือจุฟ แล้วทำไมทำแบบนี้
”แล้วทำทำไม ไม่รู้เหรอว่ามันไม่ดี”ผมบอกแล้วหันหน้าหนีไปอีกทาง
”โกรธเหรอ ขอโทษนะ จะไม่ทำอีกแล้ว…”ริทเข้ามาจับแขนผมไว้แล้วซบหน้าลงอีกครั้ง
”อย่าทำแบบนี้อีกเข้าใจไหม”เพราะมันจะทำให้กันคิดมากกว่านี้ว่าริท ก็มีใจให้กันเหมือนกัน
”อือ”แล้วทั้งรถก็ตกอยู่ในความเงียบไปจนถึงทะเล
”กัน วู้ๆๆ ทะเลๆ”เสียงสดใสของคนตัวเล็กทำให้ผมลอบยิ้มออกมา ตอนนี้ริทกำลังกระโดดโลดเต้นอยู่บนหาด แถมแดดตอนนี้ก็แรง ไม่กลัวผิวไหม้บ้างรึไงว่ะ
”ริท เข้ามามาที่ร่มก่อน เดี๋ยวไหม้”ผมเดินเข้าไปลากริทให้มาหลบที่ร่ม
”นี่ถ้าพี่โน่อยู่ด้วย ก็คงจะดีเนอะ อสรพิษเราจะได้ครบไง”ผมฟังริทที่กำลังพูดถึงพี่ชายที่ริทรัก มากกว่าพี่ชาย เฮ้อ ใครจะดูไม่ออก อยู่โน้นก็พูดถึงพี่โน่ อยู่นี่ก็พูดถึงพี่โน่ แล้วจะให้ไอ่กันคนนี้มีความหวังได้ไงว่ะครับ
”กัน…คือ..”
”โอ๊ย!!....”เสียงบางอย่างบนชายหาดดังเข้าหูผม ทำให้ผมละสายตาจากใบหน้าหวาน แล้ววิ่งลงไปดู
RitZ part
ผมมองไอ่กันที่วิ่งลงไปที่ชายหาดที่มาของเสียงเมื่อครู่ ตัดสินใจวิ่งตามลงไปดู แล้วผมก็ได้เห็น…
”ขอบคุณมากนะค่ะ ถ้าไม่ได้คุณกัน ขิมแย่แน่”ภาพกันกำลังประคองผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาทางผม
”อ้าว ริท บอกว่าให้ไปนั่งที่ร่ม ตามมาทำไม”กันที่ประคองผู้หญิงคนนั้นหันมาเห็นผม แล้วทำสายตาประมาณตำหนิ
”เปล่า แค่อยากมาดูว่ากันวิ่งมาทำไม”ผมบอกคนผิวเข้มไป แล้วกำลังจะเดินกลับไปที่รถ แต่เพราะความรีบเกินไปหรืออะไรก็ไม่รู้ ทำให้ผมเผลอเหยียบเศษขวดเหล้าเข้า
”โอ๊ย!....“ผมยกเท้าขึ้นมาดูแผลที่ถูกเศษแก้วบาด แล้วเลือดที่ไหลลงตามทาง เจ็บอ่ะ
”ริท! เป็นไรรึเปล่า ริทรออยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวกันไปส่งคุณขิมก่อน แล้วเดี๋ยวกันมา รออยู่นี่นะ”ผมมองไอ่ตัวพ่อที่เร่งเดินเท้าให้ไวเพื่อไปส่งผู้หญิงคนนั้น ทำไมผมรู้สึกเจ็บอย่างนี้นะ เหมือนว่ากันเลือกคนอื่นแทนที่จะเป็นผม
”รอมาตั้งนาน แต่มึงก็ไม่เคยจะสนใจกูสักที แล้วจะให้กูรอต่อไปทำไมว่ะ”ผมพูดกับตัวเอง พร้อมกับแข็งใจพยุงร่างที่ไม่มีแรงกับเท้าที่เปื้อนเลือดแล้วเดินไปตามทางชายหาด โดยไม่รู้ว่าจุดหมายอยู่ที่ไหน
Gun part
”ริท อยู่ไหน ริท! ริท!!!!”ผมตะโกนหาคนตัวเล็กอย่างบ้าคลั่ง ที่มันก็ค่ำแล้ว ริทหายไปไหน
”ริท!!! โถ่เว้ยยยย!!”ผมสบถกับตัวเอง แล้วเตะทรายอย่างบนหาดเป็นการระบายอารมณ์
”พี่โน่ ริทอยู่ที่หาดแถว@$##$#@%พี่โน่มารับริทหน่อยนะ”ถ้าหูผมไม่เพี้ยนไปเอง ผมได้ยินเสียงของริทอยู่แถวๆนี้ ผมเริ่มค้นหาต้นเสียงว่ามาจากทางไหน
”….เอ่อ…กันเหรอ ริทแยกกับกันแล้ว ริทก็ไม่รู้ว่ากันอยู่ที่ไหน”เสียงมาใกล้เข้าทุกที ไอ่ตัวแสบเอ้ย!!อย่าให้เจอนะ พ่อจะจับทุ่ม (ลงเตียง)เลย
”ครับๆ ระ…”แล้วผมก็เจอ ผมเข้าไปแย่งโทรศัพท์จากคนตัวเล็กมา ริทหันมองหน้าผมอย่างตกใจ แล้วเตรียมเดินหนี
”หายไปไหนมา! ไมรู้รึไงว่ากันเป็นห่วงขนาดไหนน่ะ!กันห่วงริทนะ ทำไมไม่รอตามที่กันบอก ทำไมไม่เชื่อกันบ้างง! บ้าเอ้ยย!”ผมคว้าร่างคนตัวเล็กเข้ามากอดไว้แน่น ไม่สนใจเสียงขัดค้านของคนถูกกอที่พยายามผลักผมออก
”นี่น่ะเหรอห่วง แทนที่กันจะมาช่วยริทก่อน กันกลับไปช่วยใครที่ไหนก็ไม่รู้ แล้วทิ้งให้ริทอยู่คนเดียวที่หาดอะนะ กันกลับไปก่อนเหอะ เดี๋ยวพี่โน่ก็จะมาถึงแล้ว ยังไงริทก็อยู่คอนโดเดียวกับพี่โน่ ไม่ต้องลำบากให้กันไปส่ง”ริทพูดแล้วแบมือขอโทรศัพท์คืน คิดเหรอว่าผมจะให้
”คิดว่ากันจะให้ริทกลับกับพี่โน่เหรอ ฝันเถอะ ถ้าวันนี้เรายังคุยกันไม่รู้เรื่อง ไม่เคลียร์ กันก็จะไม่ให้ริทไปไหนทั้งนั้น!”ผมไม่รอให้คนตัวเล็กตั้งตัว อุ้มร่างบอบบางพาดบ่าแล้วเดินดุ่มๆไปที่รถ ในระหว่างทางมือของคนตัวเล็กก็ไม่พ้นจะทุบหลังผมให้ปล่อย
”ไม่คุย ปล่อยริทนะกัน”
”…..”
”บอกให้ปล่อย!ๆๆ”
”….”
”ไม่ปล่อยใช่ไหม ได้ งับๆ”
”โอ๊ย!!”ผมเผลอปล่อยร่างเล็กให้เป็นอิสระ ก็ไอ่ริทนะสิ มันกัดหูผมอ่า
”ริท! เจ็บนะ”ผมบอกริทที่ตอนนี้ยืนขำอยู่
”เจ็บสิ่งดี จะได้จำ วันหลังจะได้ไม่ต้องทิ้งริทไว้คนเดียวอีก โกรธ งอน เชอะ!”แล้วใบหน้าหวานก็หันไปตามแรงสะบัดหน้า
”อะไรเนี่ย งอนอะไร ให้พี่โน่ง้อเหอะ กันไม่ง้อหรอก”ผมบอกริทขำๆ แต่พอเจอคำผมไป ใบหน้าหวานก็หม่นลง
”ทำไมต้องพูดแบบนั้นด้วย คนที่ริทอยากให้ง้อ อยากให้ห่วงน่ะ มันกัน ไม่ใช่พี่โน่ ทำไมต้องเอาพี่โน่มาเปรียบกับตัวเองตลอดเวลา ทำไมไม่มาหาริทบ้าง ถ้าพี่โน่ไม่เรียกกันมา ริทก็คงจะไม่เจอกันใช่ไหม แล้วริทก็อยากรู้ ทำไมต้องรอให้ริทพูดก่อนด้วย ถ้าริทไม่พูด กันก็ไม่เคยคิดจะเริ่มความรักของเราแบบจริงจังสินะ”ผมมองวงหน้าของคนตรงหน้าที่น้ำตาคลอไปกับคำพูดเมื่อกี้ อะไรนะ! ริทบอกว่าความรักของเราเหรอ ริทก็คิดเหมือนกันกับผมใช่ไหม ผมมองใบหน้าหวานที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา แล้วมันอดไม่ได้ที่จะก้มไปจูบซับให้ แรกๆริทก็ยอมอยู่นิ่งๆ แต่สักพักก็ผลักผมออก
”ไม่ต้องมายุ่ง จะไปให้พี่โน่ปลอบ”พูดจบคนตัวเล็กทำท่าจะเดินหนี เรื่องไรจะปล่อยเหล่า
”ไม่ให้ไป ต่อไปนี้นะ กันจะเป็นคนปลอบริท ดูแลริทแล้วก็จะแคร์ริทให้มากๆ ไม่ต้องไปให้พี่โน่กอดหรือปลอบอีกแล้วนะ”ผมพูดแล้วทำหน้าจริงจัง
”ทำไม มีสิทธิ์ไร”
”สิทธิ์ที่ริทเป็นแฟนกันไง แล้วอีกอย่าง…”
”…..”
”กันหึง”แล้วฉวยโอกาสที่ริทเผลอหอมเข้าไปที่แก้มนุ่มนิ่ม แล้วกอดคนตัวเล็กไว้
”แล้วรู้ได้ไง ว่าริทจะเป็นแฟนกัน ยังไม่ได้ขอเลย”เสียงเหมือนบ่นเบาๆของไอ่ตัวยุ่ง เหมือนพูดกับแมลงวันอย่างนั้นแหละ แต่ผมก็ยังอุตสาห์ได้ยิน (เทพไหมล่ะ พี่เสือ)
”ไม่ขอแล้ว จะเอา ไม่ให้ก็จะเอา เพราะ กันรักริทนะครับ”ผมบอกพร้อมกับก้มหน้าไปชิมความหวานภายในริมฝีปากสีสดของไอ่ตัวยุ่ง ผมละเลงบทจูบอ่อนหวานแต่ร้อนแรงให้รู้ถึงความต้องการ แต่ต้องผละออกมาเพราะ…..
”…..บนหาดก็ยังไม่เว้นนะ พวกมึง”พี่โน่นี่เอง มาได้จังหวะอีกแล้วววว จะขัดผมไปถึงไหนว่ะครับ
”ไม่ต้องมองกูแบบนั้นก็ได้ พวกคุณน้องบังเกิดเกล้า ตามสบายเลยครับบบ แล้วแต่เลย ผมขอไปรอที่รถนะครับ คุณน้องที่เหนือหัวทั้งหลาย”
แล้วพี่แกก็หายไปจากสายตาผม
ผมหันมามองร่างบางเล็กของคนตัวเล็กที่ก้มหน้างุดลงหาด เขินอ่ะดิ ผมแชยคางมนให้เงยหน้าขึ้นสบตาผม แล้วยิ้มใจละลายไปให้
”กว่าจะพูดได้นะมึง รอให้กูเริ่มก่อน อายนะเว้ย!”ไอ่ตัวยุ่งมันข่วนแขนผมระบายความเขิน
”กันพูดแล้ว แล้วริทล่ะ รักกันไหม หืม”ผมถามแล้วเอาหน้าไปคลอเคลี่ยกับพวงแก้มนุ่ม แล้วลามลงไปซุกซอกคอขาว
”พอ อย่าเยอะนะมึง”แต่มือเรียวกลับันหน้าผมออกห่าง เอาเถอะ จะปล่อยไปก่อนก็ได้ ยังมีเวลาให้กัน กิน ริทอีกนาน…
”รักอยู่แล้วแหละครับบ ที่รักริท”
จุฟ..
ขืนห้ามรักคงไม่ได้ กลัวหมองไหม้ ใจสิ้นสุดเอย….
The end จ๊ะ
_____________________
กันนนริททททท ชอบไหมล่ะ ส่วนตัว น่ารักกกมากกกกอ่ะ ไม่ค่อยชมฟิคตัวเองเลยอ่ะ ง้อที่ชายหาด บรรยากาศช่างโรแมนติค ตลกเฮียอ่ะ แล้วเพลง เราว่าไม่ค่อยเกี่ยว หรือเกี่ยว ส่วนหนึ่งเกี่ยวส่วนหนึ่งไม่เกี่ยว โอ๊ย งง โอเค จบ!!
นอกเรื่องล่ะๆเอาล่ะๆ รักคนอ่านและคนเม้นทุกคนนะเจ้าค่ะ
ความคิดเห็น