คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [เพราะรักเธอมากกว่า...]ก่อนวันเกิด Ritz 3 วัน น้อยใจ/ตัดสินใจ
ก่อนวันเกิด Ritz 3 วัน
“พี่โน่ วันจันทร์นี้ว่างเปล่า”ผมถามคนตัวสูงที่กำลังแต่งตัวไปทำงาน
”ไม่ว่างเลยอ่ะ มีงานถึงอาทิตย์หน้าโน่น ทำไม หืม”คำตอบที่ได้ทำเอาผมไปไม่ถูกเหมือนกัน
”เปล่าหรอก พี่งานเยอะ น้องก็ดีใจ ^^”ผมพูดไปอย่างนั้นแหละ งานเยอะนะดี แต่ไม่มีเวลาให้กันอย่างนี้มัน…
”งั้นพี่ไปทำงานก่อนนะ มาจูบทีดิ”พี่โน่เอื้อมมือมาคว้าท้ายทอยผม พร้อมกับโน้มหน้าลงมา ผมที่ไม่รู้ว่าไอ้หน้าลิงพูดจริงหรือพูดเล่นก็หลับตาแน่น
”หลับตาปี๋เลยไอ้เตี้ย ไม่ทำไรหรอกน่า กลัวว่าจะไม่ได้ไปทำงาน แล้วเจอกันนะเตี้ย”พี่โน่เอื้อมมือมาขยี้หัวผม ที่ทั้งยุ่งอยู่แล้วให้ยุ่งเข้าไปอีก
คนตัวสูงเดินลับขอบประตูไปแล้ว แต่รอยยิ้มผมยังค้างอยู่บนหน้า ที่ไม่มีแม้แต่ความรู้สึก แต่แล้วคำๆหนึ่งผุดขึ้นมาในหัว น้อยใจ!
ห้องซ้อม
”เฮ้ย!ริทเป็นไรว่ะ แปลกๆนะมึงอ่ะ!!”ไอ่หน้าหล่อ คมเข้ม เชื้อสุพรรณมันถามผม ที่วันนี้ทั้งวันเอาแต่เงียบ ก็ไม่เงียบซะทีเดียวหรอก แต่แค่ไม่คุยหรือหัวเราะ ร่าเริงเหมือนทุกวันก็เท่านั้น ขนาดแค่เพื่อนผม ยังมองออกเลยว่าผมเป็นอะไร แล้วเขาคนนั้น เคยรู้อะไรบ้างไหม
”ให้เป็นไรว่ะ เป็นว่าที่หมอที่น่ารักที่สุดในประเทศไทยอ่ะน่ะ”ผมกวนมันกลับให้ดูว่าผมเหมือนเดิม มันทำหน้าประมาณเอือมผม ไม่เซ้าซี้ผมอีก แต่กลับจ้องลึกเข้ามาในดวงตาผม ถ่ายทอดความรู้สึกห่วงใยให้ผมรับรู้
”ไม่ว่ามึงจะเป็นบ้าไรนะ แต่กูชอบตอนที่มึงยิ้มหรือกวนประสาทกู มากกว่าไอ่ริททำหน้าเหมือนหมาหง่อยที่เจ้าของไม่สนใจแบบนี้ว่ะ”มันพูดพร้อมกับตบบ่าผมเหมือนให้กำลังใจ แล้วก็ยิ้ม ผมก็ยิ้มตอบมัน ที่ดูเหมือนจะเป็นยิ้มที่จริงใจที่สุดของผมในวันนี้แล้ว
อยู่ๆไอ่กันก็เดินมาหาผม ผายมือออกมาข้างหน้า เหมือนกับรอผมวางมือลงไป ผมมองมันอย่างไม่เข้าใจ แต่ไอ่หน้าเข้มมันก็มองผมแกมบังคับ
” แค่เพียงรอยยิ้มเล็กๆ ของเธอครั้งเดียว ก็ทำให้ฉันไม่เหลียว ไปมองที่ใด เธอสะกดฉันไว้ด้วย เวทย์มนต์ที่ใช้ แค่เพียงมุมปาก”
มันนำผมเต้นไปตามสเต็ปที่มันคิดเองที่จะใช้ในการขึ้นคอนเดินสายของมัน ผมก็เต้นไปแบบไม่คิดอะไรมาก หันไปหัวเราะกับมันบ้าง
“ไม่เคยจะคิดว่ายิ้มของเธอคนนี้ จะทำให้ฉันนั้นห้ามใจยาก อยากขอได้ไหม อย่ายิ้มให้ใครอย่างนี้ ฉันขอเลยเธอ ”ไอ่กันร้องไป ยิ้มให้ผมไป ผมก็หัวเราะกับมันครับ คนบ้าไร รู้ว่าคนเต้นไม่เป็นยังให้เต้น แบบนี้ก็ขำสิครับ
“ฮ่าๆ เพลงนี้เหรอที่จะร้อง”
“อือ สนใจไปเต้นที่คอนกันไหม”
“ไม่ไปหรอก เดี๋ยวจะแย่งซีนบางคน”ผมกวนมันไป มันมองผมด้วยสายตาที่กวนประสาทเหมือนกัน แล้วรอยยิ้มไม่น่าไว้ใจก็ผุดที่ใบหน้าคมเข้มนั่น
พลุ๊ก!
“โอ๊ย!!”วินาทีต่อมาที่ผมรู้สึกตัว ผมก็ลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้ากับพื้นแล้ว ความคิดที่สอง ไอ่กันมันดักขาผม ส่วนไอ่คนแกล้งมันก็ยืนหัวเราะท้องแข็งค้ำหัวผมอยู่
“ฮ่าๆๆ”ยังไม่เลิกครับ
“……”
“ฮ่าๆ โครตขำเลยว่ะริท อยากนั่งก็ไม่บอก ไม่เห็นต้องประชดกันอย่างนี้เลย ฮ่าๆๆ”ขนาดว่าผมทำหน้าไม่พอใจก็แล้ว มันยังไม่เลิกครับ
“ไม่เคยจะคิดว่ายิ้มของเธอคนนี้
จะทำให้ฉันนั้นห้ามใจยาก
อยากขอได้ไหม อย่ายิ้ม
ให้ใครอย่างนี้ ฉันขอเลยเธอ”
ไอ่กันมันยังคงร้องเพลงและเต้นต่อไปไม่มีท่าทีว่าจะหยุด บ้าจริง ผมได้แต่มองมันอย่างอาฆาตแค้น ก่อนจะดันตัวลุกขึ้นโดยไม่ง้ออีกคน แต่ไม่ทันได้ทรงตัวดี ผมก็ทรุดลงอีก
”โอ๊ย!! อ๊ะ…!”ผมที่นึกว่าตัวเองตัวกลิ้งอยู่ที่พื้นแล้วตอนนี้ ก็ได้อ้อมแขนของคุณชายเป๊ะรับไว้
”อวดเก่ง เป็นไงล่ะ ถ้ากันไม่รับไว้ ช้ำแน่ๆ”ไอ่กันมันพูดเมื่อพยุงผมมานั่ง แล้วมันก็นั่งลงข้างผม
”……..”ผมก็ยังเงียบ ที่จริงผมไม่ได้โกรธมันหรอก แต่ผมไม่รู้จะพูดอะไรมากกว่า
”ริท มานี่ดิ!”ไอ่กันเอื้อมมือมาดึงหัวผม ไปซบที่ไหล่มัน แล้วลูบหัวผมเหมือนจะปลอบ
”วันที่ความเจ็บช้ำมันทำลายหัวใจ วันที่คำว่ารัก มันได้ผลักฉันล้มลง วันนั้นฉันเคยคิดว่าชีวิตฉันมันคงจะหมดความหมาย….”
”…..”ผมได้แต่เงยหน้ามองไอ่กันอย่างเงียบๆ มันยิ้มให้ผมก่อนเลื่อนมือจากหัวผม มาที่ไหล่แล้วก็โยกไปพร้อมกับเพลง
”พอน้ำตามันไหล จนไม่มีเหลืออยู่ พอฉันได้เรียนรู้ก้าวผ่านคำว่าแพ้พ่าย คำว่ารักที่เคยทำให้ฉันล้มลงที่จริงไม่ใช่…มันได้ผลักให้ฉันก้าวเดินต่อไป อีกครั้ง!....”
”ริท ไม่ว่ายังไง กันอยู่ข้างริทเสมอนะ กันจะไม่ถามว่าริทมีเรื่องไม่สบายใจอะไร แต่กันจะคอยอยู่เป็นเพื่อน คอยปลอบ คอยให้กำลังใจ แล้วถ้าริทอยากจะเล่าหรือระบาย กันก็พร้อมจะฟัง พร้อมเสมอเลย”ไอ่กันพูดพร้อมกับยิ้มให้ผม ผมได้ยินก็ดึงมันเข้ามากอด ไอ่กันก็กอดตอบผม
”เพื่อนคนนี้ รักริทนะ”ไอ่กันกระซิบเบาๆข้างหูผม ก่อนจะผละออก มันเขี่ยปลายผมที่ปรกหน้าผมออกให้ ก่อนจะมองหน้าผมชัดๆ แต่อยู่ๆสายตามันก็เปลี่ยนไป ผมเลื่อนสายตาตัวเอง ไปตามสายตามัน
”พี่โน่…”แล้วผมก็รู้เหตุผลที่ไอ่กัน มีสีหน้าที่ไม่ดีนัก ก็ไอ่คนที่มายืนอยู่หน้าห้องซ้อมเนี่ยสิ หน้าหยั่งกับจะฆ่าคน คิดว่าเป็นมวยแล้วคนอื่นจะกลัวเหรอออ(แล้วริทไม่กลัวรึไง)(กลัวคร้าบบบ)
Gun part
”จะมารับไปกินข้าว แต่คงอิ่มใจกันแล้วทั้งสองคน!”พี่โตโน่เดินเข้ามาหาพวกผมสองคน ก่อนจะตวัดสายตาไปมองหน้าริท ก่อนจะ เข้ามานั่งแทรกตรงกลางผมกับริท
”กัน เด๋วริทมานะ”ไอ่ริทมันพยายามลุกขึ้นยืนแต่ก่อนที่มันจะทำได้อย่างใจ อาเฮียก็กระชากแขนมันเข้าหาตัว
”โอ๊ย!”ไอ่ริทที่ขาเจ็บอยู่ ก็กระแทกบนแผงอกของคนตัวโต ซึ่งตอนนี้อาเฮียของผม ปั้นหน้าไม่ถูกอยู่ ผมคิดว่าพี่โตโน่คงตกใจที่ไอ่ริทมันเกิดบาดเจ็บ
”กัน ริทเป็นอะไร”พี่โน่หันมามองหน้าผม แล้วถามสาเหตุที่ทำให้น้องชายสุดที่รักเจ็บ
”เอ่อ..ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวนวดๆก็หาย”ไอ่ริทมันชิงตอบผม ก่อนที่ผมจะพูด พี่โน่ตวัดสายตาดุไปทางมันก่อนจะพยุงมันนั่งลงที่เดิม
”งั้นผมไปเอากล่องยามาให้นะ รู้สึกจะมีน้ำมันนวดอยู่ด้วย”ผมเห็นสถานการณ์แล้วเขาสองคนคงอยากคุยกัน
ToNo part
ผมมองคนตัวเล็กที่ตอนนี้ สีหน้าไม่ค่อยดี ผมรู้ว่ามันแอ๊บไม่เป็นไร แต่ดูเหงื่อที่หน้าสิ เฮ้อ!!
พรึ่บ!
”พี่โน่ ทำไรครับ”ไอ่เตี้ยถามเสียงหลง เมื่อผมยกข้อเท้ามันขึ้นมาดู บวมนี่หว่า
”เดี๋ยวริท นวดเองครับ”ริทพยายามจะเลี่ยงขามันให้หลุดจากมือผม ผมหมั้นไส้มันนิดหน่อย เลยเผลอบีมที่ผิวบวมๆของมัน
”โอ๊ย!พี่โน่ จะฆ่าริทเหรอ”ไอ่เตี้ยมันทุบบ่าผม ก่อนจะมองหน้าผมอย่างอาฆาต ก่อนจะหลบตาเมื่อผมก็จ้องหน้ามันกลับ แล้วจ้องลึกเข้าไปในดวงตาหวาน
”เมื่อกี้ทำอะไรกับไอ่กัน พี่เห็นนะ”ผมเชยคางมนให้เงยขึ้นก่อนจะสบดวงตาของคนหน้าหวาน แล้วถ่ายทอดความรู้สึกตอนนี้ออกไป
”ไม่รู้เหรอที่หึง มีเหตุผลนะที่หึง ขอเธอโปรดนึกถึง คนรักบ้างจะได้ไหม แค่เพื่อนก็เถอะอย่าใกล้ชิดกันมากไป รู้ไหม…ไม่ดี….”
”……”
”…มันหึง…”พูดจบผมก็โน้มหน้าเข้าหาริมฝีปากแสนหวานของไอ่ตัวเล็ก เตี้ยนี่มันก็มองผมตาแป๋วเลยครับ โอ๊ย น่ารักอ่ะ ผมมองเลยไปดูที่ประตูห้องซ้อมว่ามีคนรึเปล่า แต่เหมือนสวรรค์หรือคนเขียนจะเป็นใจ (อืมม) ทางสะดวกครับทุกคนนน
ผมก้มลงชิมริมฝีปากแสนหวานของคนตัวเล็กที่เผยอรอรับอยู่ ผมคงต้องบ้าแน่ๆเพราะผมรู้สึกว่าริทมันร้อนแรงผิดปกตินะวันนี้ มือบางที่ไม่ได้ทำอะไร ถูกเจ้าตัวยกขึ้นมาคล้องคอผมไว้ ก่อนจะบดเบียดร่างสมส่วนของตัวเองเข้ามา
“อื้อ..ม/อื้มมม”
”อืมม อื้อออ!”มือบางยกทุบอกผม เมื่อผมผละออกมา อยู่ๆผมก็รู้สึกบางอย่างแปลกๆ ถ้าผมไม่หยุดการกระทำของตัว บางทีห้องซ้อมอาจจะได้ใช้งานอย่างอื่น แต่ที่ผมแปลกใจ ทำไมวันนี้ริทมันถึง hot อย่างนี้ว่ะ
”เป็นไรครับ พี่โน่”ไอ่เตี้ยมันเอียงคอถามผม ในขณะที่ริมฝีปากยังระบายยิ้ม ซึ่งมือที่คล้องคอผมยังไม่ปล่อยออก มันเล่นผมที่ท้ายทอยของผมก่อนจะลากมือข้างหนึ่ง มาที่หน้าอกผมตำแหน่งหัวใจ
”ในนี้ มีริทอยู่คนเดียวหรือเปล่าครับ”จู่ๆใบหน้าที่สดใสกลับหม่นลง รอยยิ้มที่มีกลับหายไป ผมไม่ชอบแบบนี้เลย ทำไมริทถึงถามแบบนี้ ไม่เชื่อใจผมรึไงนะ
”ทำไม ไม่เชื่อใจพี่รึไง”
”แล้วเพลงเมื่อกี้ ไม่เชื่อใจริทรึไง”คราวนี้ไอ่เตี้ยมันสวนกลับครับ แถมยังมองหน้าผมเหมือนผมทำผิดไรนักหนาอย่างนั้นแหละ
”ไม่ได้ไม่เชื่อใจ ก็แค่อยากบอกให้รู้ว่า พี่หึง พี่ไม่ชอบ พี่เห็นไอ่กันมองริทอย่างนั้นแล้วพี่กลัว กลัวว่าริทจะสนใจหรือให้ความสำคัญกับกันมากกว่าพี่”พูดจบผมก็ก้มลงไปหาริมฝีปากแสนหวานนั้นอีกครั้ง ริทที่กำลังอึ้งอยู่ก็ไม่ทันได้ห้าม ถึงห้ามก็ห้ามผมไม่ได้หรอก คราวนี้ ผมดันคนตัวเล็กลงกับโซฟาแล้วตามไปทาบทับอีกที
”พี่โน่! ลุกไปเลย เดี๋ยวไอ่กันมา ผมจะโดนมันล้ออ่ะ”ไอ่เตี้ย มันโวยวายเมื่อมือผมอยู่ไม่สุกลูบมันไปทั่วร่างมันทั้งๆที่มีเนื้อผ้ากั้นอยู่
”ช่างสิ ใครสน”ผมพูดอย่างเอาแต่ใจ แต่ไม่ทันได้ทำตามใจ
แกร็ก….กก
ประตูก็เปิดมาเสียก่อน
Gun part
”เอ่อ.. ขอโทษ ไม่รู้ว่ากำลัง…”ผมหันหลังให้กับภาพตรงหน้า ผมได้ยินเสียงฮึดฮัดจากพี่ใหญ่ที่แสดงออกถึงความไม่พอใจ
”หันมาได้แล้ว มึงจะหันหลังทำไมเนี่ย ไม่ได้โป๊สักหน่อย”พี่โน่ กระแทกตัวนั่งที่โซฟา สายตาที่ส่งมาบ่งบอกถึงความปรวนแปรของอารมณ์ในร่างกาย
”เอ่อ..กัน คือ…”
”ไปกินข้าวกันได้แล้ว!”ไม่ทันที่ริทมันจะพูดจบ พี่ใหญ่ก็ชิงพูดซะ แล้วจูงมือไอ่เตี้ยออกจากห้องซ้อม รู้สึกเหมือนสายตาพี่แกจะโหดแปลกๆว่ะ
18.35
”เฮ้อ! ถึงบ้านซะที”ผมวางกระเป๋าแล้วนั่งลงที่โซฟา พี่โน่วางกระเป๋าเสร็จแล้วเดินมาหาผม ก่อนจะนั่งลงข้างๆ
”เหนื่อยเหรอ”
”ก็ครับ ผมจะต้องเคลียร์งาน ก่อนที่จะไปเรียน”ผมตอบพลางเอนตัวไปพิงไหล่คนร่างสูง
”…..”
”พี่โน่..”ผมเงยหน้ามองคนตัวสูงที่กำลังมองผมอยู่ก่อนแล้ว พี่โน่เหมือนกำลังมีไรปิดผมสักอย่าง ทำไมสายตาของเขาวันนี้เหมือนมันเฟคยังไงไม่รู้
”ไปอาบน้ำก่อนไป”พี่โน่หลบตาผม ก่อนจะดันตัวผมให้ไปอาบน้ำตามคำบัญชาของพี่แก อะไรว่ะ
ToNo part
หลังจากที่ไล่ริทไปอาบน้ำ ผมก็มายืนที่ระเบียง อากาศตอนหัวค่ำ ถึงมันจะไม่ดีเท่าอากาศตอนเช้า แต่ลมที่พัดเอื่อยๆมาปะทะใบหน้า ยอมรับเลยว่าอากาศดีไม่น้อย
หลายคนอาจสงสัยว่าวันนี้ผมเป็นอะไร หลายอารมณ์จริง ผมก็ไม่อยากจะเป็นอย่างนี้หรอกนะครับ แต่เพราะเรื่องไอ่ตัวเล็ก ผมไม่คิดก็คงไม่ได้
ผมอาจจะเห็นแก่ตัวที่คิดแบบนี้ แต่ผมยอมรับ ผมยังไม่อยากจากไอ่เตี้ยตอนนี้เลย ที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เข้าบ้านเดอะสตาร์ ผมเจอริททุกวัน กินข้าวด้วยกัน ซ้อมร้องด้วยกันแล้วก็อะไรอีกมากมาย จนเหมือนกับว่าเราจะผูกพันกันด้วยอะไรบางอย่าง
จริงอยู่ที่ริทมันไปเพื่อการเรียนและอนาคตของมัน แต่ใจส่วนเลวของผมมันอาจจะดื้อดึงไปหน่อย เลยอยากจะเก็บคนๆนี้ไว้ข้างกายตลอดเวลา ยิ่งตอนนี้เวลาที่จะมีให้แทบจะหาไม่ได้ แล้วอีก 5 ปีที่มันไปเรียน ผมจะอยู่ยังไง…5 ปีของริทน่ะ เหมือน 5 ชาติของผมเลยนะ
ตอนแรกผมอยากใช้เวลาที่เหลืออยู่ก่อนที่มันจะไปเรียนให้คุ้มค่ามากที่สุด แต่อะไรหลายๆอย่างทำให้เราต้องห่างกัน และก็เป็นใจผมเองนี่แหละ ที่มันอยากจะทำใจยอมรับความโดดเดี่ยวให้เคยชินสักที…ก่อนจะเยียวยาความเหน็บหนาวของหัวใจไว้ไม่ไหวเวลาที่ ริทไม่อยู่
หมับบ!
”พี่โน่ เป็นอะไร”เสียงใสข้างหลังและมือบางที่กอดเอวผมไว้ทำให้ผมรู้การมาของอีกคน ความคิดที่ตกอยู่ในภวังค์เมื่อกี้หายไปหมด ผมหันหน้ากลับไปมองคนตัวเล็กที่เพิ่งจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ แต่มันจะไม่เป็นไรเลย ถ้าริทไม่ได้มองผมด้วยสายตาแบบนั้น
”พี่โน่….”เสียงเรียกคล้ายจะถามว่าผมเป็นอะไร
”เมื่อตอนกลางวันยังดีๆอยู่เลย แล้วพอริทพูดถึงเรื่องไปเรียน ทำไมต้องทำท่าทีแบบนี้ด้วย มีอะไรรึเปล่า”คนตัวเล็กถามผมขณะที่น้ำที่มาจากไหนไม่รู้คลออยู่ที่นัยต์ตาหวาน
”ไม่มีไรหรอก พี่แค่เหนื่อยน่ะ ทำงานมาทั้งวัน…”
”โกหก! ฮึก!...ทำไมต้องโกหกริทด้วย บอกริทไม่ได้เหรอ ว่าพี่ไม่สบายใจเรื่องอะไร ให้ริทได้รับรู้ความรู้สึกของพี่บ้าง แบ่งปันทุกข์สุขขอ…อุ๊บป์”
ไม่ทันที่ริทจะพูดจบ ผมจับใบหน้าหวานให้เงยขึ้นรับจูบจากผม ผมไม่อยากฟังอะไรอีกแล้ว ผมทนไม่ได้ ให้คนตัวเล็กมาพูดตัดพ้อใส่ แล้วผมก็ไม่ทนหรอกนะ ที่จะเห็นน้ำคลอหน่วยตาหวาน แล้วทำท่าจะร้องไห้น่ะ ผมรู้สึกว่าตัวเองผิดยังไงก็ไม่รู้
“อยากรู้จริงอ่ะ หอมแก้มก่อนดิ ปกติพี่ชักจะลวนลามริทมากไปแล้ว พี่อ่ะรู้ตัวนะ แต่ตอนนี้ พี่ยอมให้ริทลวนลามพี่กลับเลยเอ้า!”พูดจบผมก็เอียงแก้มเป็นเชิงว่าให้ทำอย่างที่ผมว่า คนตัวเล็กมองหน้าผมเหมือนกับจะบอกว่า อยากทำคืนตายล่ะ แต่คนอย่างผม อยากได้ไรต้องได้ ริทขัดผมไม่ได้หรอก
”หืม ไม่ทำ ได้ งั้นพี่ทำเอง แล้วไม่รู้ด้วยนะ ว่าจะหยุดเมื่อไร…”ไม่ต้องรอให้ผมขู่มากกว่านี้ จมูกของคนตัวเล็กก็จรดลงที่แก้มผม คนตัวเล็กทำท่าจะผละออก แต่ผมไม่ยอม กอดเอวริทไว้ก่อนจะหอมคืน ใบหน้าหวานที่ระเรื่ออยู่แล้วกลับแดงมากขึ้นไปอีก
”เขินอ่ะดิ ไปนอนได้แล้วไป ช้ากว่านี้เดี๋ยวคงได้เขินทั้งคืนแน่ ไป ไอ่ตัวเล็ก”ผมไล่ริทให้ไปนอน คนตัวเล็กอิดออดนิดหน่อย แต่ผมก็ทำให้คนตัวเล็กเข้าห้องไปนอนได้แน่ละ
เมื่อคนตัวเล็กเข้าห้องไปแล้ว ผมหันหน้าออกทางระเบียบอีกครั้ง ตอนนี้ท้องฟ้าเข้มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แต่ยังดีที่มีดวงดาวประดับท้องฟ้าไม่ให้มืดไปซะทีเดียว แล้วถ้าเกิดคืนนี้ไม่มีดวงดาวล่ะ มันจะมืดมนเหมือนตอนที่ผมไม่มีริทเคียงข้างรึเปล่า…
ผมจะไม่เห็นแก่ตัวรั้งเขาไว้ จะไม่เอาอนาคตของคนที่ผมรักมาเพื่อตัวเอง แต่ผมจะอยู่ได้ยังไง ผมจะเหงาแค่ไหนตอนที่ไม่มีริทอยู่ข้างๆ แล้วใจผมมันยังมีสภาพที่ยับเยินขนาดไหนกันนะ
”ไม่ใช่ว่าไม่รัก แต่เพราะรักถึงอยากให้มีอนาคตที่ดีกว่าอยู่กับพี่คนนี้…”
ผมตัดสินใจแล้ว…
ความคิดเห็น