[Fic Reborn] <1827> น่าขย้ำนะ เจ้าสัตว์กินพืชที่น่ารัก nc

ข้อมูลเบื้องต้น

กฎ

1.ฟิคเรื่องนี้เป็นฟิค yaoi รับไม่ได้กดปิดไปเลย

2.ฟิคเรื่องนี้เป็น yaoi แน่นอนว่าต้องมี nc รับไม่ได้กดปิดไปเลย

3.เหมาะสำหรับผู้ที่คลั่งไคล 1827 อย่างยิ่ง

4.เหมาะกับผู้ต้องการความบันเทิง มั่วๆบ้าๆบอๆ 555+



ป.ล.ฟิคเรื่องนี้เกิดจากอารมณ์ที่อยากแต่งขึ้นมากระทันหันของคนแต่ง ผิดพลาดอะไรก็อย่าถือสาเลยเน้ออออ

ป.ล.2 เม้นให้ด้วยจะยิ่งดีมากนะคร้าาา........

ที่จะพล่ามก็มีแค่นี้ ต่อจากนี้ก็ไปอ่านนิยายกันเลยคร้าาาา

.
.
.
.

.............

เนื้อเรื่อง

เมื่อแต่งงานกันแล้วสึนะต้องย้ายมาอยู่กับฮิบาริอย่างเป็นทางการ แต่มันก็ทำให้สึนะแปลกใจมากมายก็ตั้งแต่วันแต่งจนถึงวันนี้ คุณฮิบาริยังไม่ได้แตะต้องเค้าเลยสักนิด!!ไม่เหมือนตอนก่อนแต่งชอบฉวยโอกาสตอนเค้าเผลออยู่ตลอด มันทำให้สึนะแปลกใจมากทั้งๆที่ตอนนี้ทำอะไรก็สะดวกกว่าตอนนั้นตั้งเยอะ (เริ่มจะหื่นนะซือคุง) เอ๊ะ เสียงรถ คุณฮิบาริกลับมาแล้วแน่เลย

“กลับมาแล้วเหรอครับ คุณฮิบาริ”ผมเดินเค้าไปเกาะแขนคุณฮิบาริ พร้อมกับส่งยิ้มให้ ก่อนจะรับเสื้อสูทของคุณฮิบาริมาถือไว้

”ถ้าฉันไม่กลับมา แกจะเห็นฉันไหมฮะ”เสียงทุ้มตอบกลับทำให้สึนะหน้าเสีย ตอนนี้คุณฮิบาริเดินมานั่งในห้องรับแขกแล้ว สึนะจะเดินมานั่งข้างๆแต่ก็ต้องชะงัก

”กลับมาเหนี่อยๆ ฉันอยากกินน้ำ!!”ฮิบาริออกคำสั่งพร้อมกับจ้องหน้าสึนะด้วยสายตาโหดๆ ว่าแล้วสึนะก็วิ่งเข้าไปเอาน้ำในห้องครัวอย่างรวดเร็วก็หน้าโหดขนาดนั้นใครไม่กลัวก็บ้าแล้ว แล้วสึนะก็ออกมาพร้อมกับแก้วน้ำเย็นในมือ แต่ว่ามันคงหกไปไม่น้อยแล้วเพราะมือสั่นๆนั่น

”ทำบ้าอะไรของแกน่ะ หา!!!”เสียงคุณฮิบาริตะโกนดังลั่นทำเอาสึนะตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ก็เค้าดันสะดุดพรมแล้วทำน้ำหกใส่คุณฮิบาริอย่างจังเลย

”ข...ขอโทษ..ครับคุณฮิบาริ ผมไม่ได้ตั้งใจ”สึนะกล่าวลนๆกลัวว่าคุณฮิบาริจะโกรธว่าแล้วมือบางก็เอื้อมไปหยิบกระดาษเช็ดชูบนโต๊ะขึ้นมาเช็ดเสื้อที่เปียกให้ แต่กลับถูกผลักไสด้วยมือเดียวของคุณฮิบาริ สึนะมองอย่างไม่เข้าใจ ตอนนี้เค้าทำอะไรก็ไม่ค่อยถูกใจคุณฮิบาริเลยสักอย่าง คุณฮิบาริเฉยเมยกับเค้ามาก

”ฉันจะขึ้นไปอาบน้ำ”ว่าจบพี่ท่านก็เดินขึ้นห้องไป ไม่มองกลับมาเลย สึนะก็เลยก้มหัวอย่างปลงๆแล้วเช็ดทำความสะอาดน้ำที่หกอยู่ เสร็จแล้วก็ขึ้นมาบนห้องได้ยินเสียงน้ำก็รู้แล้วว่ามีคนอยู่ข้างใน สึนะเลือกชุดเตรียมเพื่อให้คุณฮิบาริออกมาจะได้ใส่เลย

~ แกร็กกก.......... ~เสียงเปิดประตูดังขึ้นเป็นสัญญาณว่าคนที่อยู่ข้างในอาบเสร็จแล้ว

”เสื้อผ้าครับคุณฮิบาริ”สึนะเดินเข้าไปหาคุณฮิบาริหวังจะเอาเสื้อผ้าไปให้ คุณฮิบาริก็ยืนนิ่งอยู่กับที่ คงคิดว่าสึนะแค่เอาเสื้อมาให้เฉยๆแต่คิดผิดแล้วล่ะ สึนะเดินเข้าใกล้ฮิบาริเรื่อยๆก่อนจะพูดออกมาทำเอาฮิบาริอิ้ง

”ผมแต่งตัวให้นะครับ”พูดจบก็ยิ้มหวาน ทำตาเยิ้มๆหน่อยๆ ก่อนจะจัดการใส่ ก.ก.น.ให้แต่สายตาหวานนั้นไม่ยอมละจากสายตาคม ลากผ่านต้นขาอย่างอย่างเอื้อยๆก่อนจะสะดุดที่ส่วนอ่อนไหว ตอนนี้เหมือนฮิบาริจะได้สติ เค้าจะผลักสึนะออก

”พลัก!!โอ๊ย!!”จากการอุทานข้างต้นทำให้สึนะล้มลงไปกองที่พื้น สะโพกกระแทกพื้นอย่างแรงเล่นเอาน้ำตาเล็ด ฮิบาริเหมือนเพิ่งรู้ว่าทำอะไรลงไป จึงก้มลงมาหาสึนะที่นั่งหมดแรงอยู่ที่พื้น

”ฮึก...ฮืออออ..”เสียงสะอื้นดังลอดมาให้ได้ยิน ฮิบาริเอื้อมมือไปหวังจะปลอบแต่กลับถูกสึนะสะบัดกายหนี แล้วก้มหน้ากอดเข้าร้องไห้ต่อ

”ไม่อยากให้ฉันถูกตัวหรือไง เจ้าสัตว์กินพืช”เสียงพูดดังลอดไรฟันมาหวังให้สึนะกลัวและคุยกับเค้า แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อสึนะก็รักษาความเงียบได้ดีนั่งก้มหน้าและร้องไห้ต่อ

”อย่านึกว่าฉันไม่รู้นะ ว่าแกกำลังยั่วฉันอยู่”คำพูดนี้ทำให้สึนะเงยหน้าขึ้นมามอง ดวงตาน้ำตาลไหม้ถูกกลบไปด้วยหยดน้ำตา ฮิบาริเอื้อมมือไปปาดน้ำตาให้สึนะ

”ผมเปล่านะครับ ผมแค่อยากทำอะไรให้คุณเฉยๆ”สึนะตอบกลับซึ่งตอนนี้หยุดร้องแล้ว

”อย่าโกหก เจ้าสัตว์กินพืช”ฮิบาริพูดพลางจ้องไปสบกับดวงตาที่เปรอะด้วยน้ำตาของสึนะ แต่สึนะกลับหลบตา เพราะเค้าไม่อยากให้คุณฮิบาริเห็นความจริงในตาคู่นี้หรอก

“ผ..ผมแค่อยากให้คุณฮิบาริสนใจผมบ้าง”สึนะตอบอย่างหมดหนทางเพราะต่อให้โกหกไป ฮิบาริก็จับได้อยู่ดี สู้พูดความจริงไปดีกว่าอายน้อยกว่าถูกจับได้ตั้งเยอะ สึนะไม่กล้าสบตาฮิบาริเลยก้มหน้าลง แต่ก็ถูกเชยคางให้เงยขึ้นก่อนที่จะได้ถามอะไรก็ถูกปิดปากด้วยริมฝีปากหนาของฮิบาริ สึนะตกใจไม่ยอมให้ฮิบาริล่วงล้ำได้ ฮิบาริค่อยๆใช้ลิ้นเลียไปรอบริมฝีปากอิ่มของสึนะ จนสึนะเริ่มเคลิ้มเผยอริมฝีปากรับ ฮิบาริไม่รอช้ากวาดลิ้นเค้าไปควานหาความหวานข้างในโพรงปากนุ่ม สึนะจูบตอบแขนเรียวเล็กยกขึ้นโอบรอบคอฮิบาริ กดลงมาเพื่อให้ริมฝีปากแนบกันมากขึ้น แม้จะเป็นจูบที่ไม่ได้ร้อนแรงเท่าไรนักแต่ทำให้หัวใจทั้งสองดวงเริ่มเต้นจังหวะเดียวกัน สึนะไม่ได้ขัดขืนกลับยอมจำนนให้คนรักทำตามใจปรารถนา ยอมให้คนนี้คนเดียวแหละน่า

”คุณฮิบาริครับ”หลังจากพายุสวาทจบลงเสียงของร่างบางกลับมาอีกครั้ง

”เคียวยะ!!”เสียงพูดที่ดังกว่าปกติ ทำเอาสึนะสะดุ้ง

“บอกว่าให้เรียกเคียวยะ จะให้บอกกี่ทีกันฮะ เจ้าสัตว์กินพืชที่น่าขย้ำ”ฮิบาริก้มหน้าลงมามองคนตัวเล็กในอ้อมกอดที่ตอนนี้ทำท่าหวาดๆยังไงไม่รู้

”เป็นอะไรไปอีกล่ะ เจ้าสัตว์กินพืช”เสียงโหดๆเอ่ยถามคนตัวเล็กที่เอาแต่ก้มหน้าลงมาซบที่อกของเค้าอย่างเดียว

”ผมกลัว คุณฮิบะ...เอ้ย  เคียวยะชอบทำเสียงโหดๆแถมชอบตะโกนอีก ฮึก..ๆ”สึนะเงยหน้าขึ้นตอบ เสียงสะอื้นลอดออกมาให้ได้ยิน ฮิบาริทำหน้าไม่ถูก

”แล้วถ้าฉันไม่ทำเสียงโหด แกจะเชื่อฟังฉันไหมฮะ เป็นภรรยาต้องเชื่อฟังสามีรู้ไหม”พูดจบก็ก้มมองหน้าภรรยาที่หน้าขึ้นสีเรียบร้อยแล้ว

”และที่สำคัญฉันสนใจนายทุกวันอยู่แล้วน่า”เสียงทุ้มห้าวกระซิบข้างหูทำเอาสึนะหน้าแดงขึ้นอีก

“วันนี้คุณฮิบะ...เอ้ย!!...เคียวยะพูดมากจังเลยนะครับ”คนตัวเล็กเปลี่ยนคำพูดได้ทัน เมื่อเห็นสายตาไม่พอใจของคนตัวสูงที่จ้องมา

"นอนได้แล้ว รึอยากต่ออีกรอบ”สึนะหลับตาปี๋เกือบจะทันทีที่ร่างสูงพูดจบ แค่รอบเดียวเค้าก็ยังเจ็บเลย ถ้าต่ออีกเค้าลุกไม่ขึ้นแน่ ว่าแล้วร่างสูงก็กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นและก้มลงมาจูบหน้าผากของคนในอ้อมกอด  สึนะที่หลับตาปี๋เงยหน้าขึ้นมาก่อนจะสบตาร่างสูงและพูดคล้ายเสียงกระซิบว่า

“ไม่ว่า เคียวยะจะเป็นยังไง ผมก็จะรักและเชื่อฟังตลอดไปเลยละครับ”ทั้งสองยิ้มให้กันก่อนที่จะเข้าห้วงนิทราของตัวเอง......................

~ ฉันก็จะรักแกและทะนุถนอมแกอย่างนี้ตลอดไป สัตว์กินพืชที่น่ารักของฉัน ~

The end……..



_______________________

จบได้อย่างสวยงาม (เหรอ) ถ้าอ่านแล้วรู้สึกว่ามันไม่ค่อยจะได้เรื่องก็เม้นบอกกันได้น้าาา  จะได้ปรับปรุง