คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : SF เจ้าสาวหรือจะเท่าเมียย [โน่ริท]
เจ้าสาวหรือจะเท่าเมียย...[โน่ริท]
“ไม่มีใครรู้ว่ารักจะจบลงเมื่อใด…”
”ไม่มีใคร...รู้..ฮู้…”
”ไม่มีใครรู้ว่ารักจะจืดจางเมื่อใด…”
ฮู้ออ…จืดจางเมื่อใด…”
”แต่ที่รู้ก็คือ…”
”…..ที่รู้ก็คือ..”
”วันนี้รักเธอ และจะทำเวลาที่มีให้งดงาม…”
ไม่มีใครรู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นเช่นไร ไม่มีใครรู้ว่ารักจะเปลี่ยนแปลงเมื่อใด….. อาจจะต้องเจ็บปวดหรือรักมากมาย ขึ้นอยู่ที่ใจสองใจจะเติมใจให้กัน…ต่อไป”
”กรี๊ดดดดดดด”<<แฟนคลับ
”เอ่อ..เมื่อวานนี้นะครับ..เราได้แลกเปลี่ยนกัน โดยที่เจ้าสาวขอตัวเจ้าบ่าวไปบ้าน”
“ครับ”
“…..แล้ววันนี้เป็นวันที่เจ้าบ่าวขอตัวเจ้าสาวมาที่บ้านบ้าง….”
”ครับ เราคบกันมา 5 ปีแล้ว ไอ่บ้าาาา…”
ผมนั่งดูคลิปพวกนี้ซ้ำไปซ้ำมาได้สักประมาณสิบกว่ารอบ จนจำได้หมดแล้วว่าเจ้าของคอนเสิร์ตสองคนนั้นมันพูดไรกันมั้ง แต่ละคำ…มันน่านัก กันริท!
”พี่โน่ดูไรอยู่ครับ”เสียงไอ่ตัวเล็กดังขึ้นข้างหลังผม พร้อมกับแขนบอบบางที่โอบรอบคอจากด้านหลัง ก่อนจมูกของคนตัวเล็กจรดลงบนแก้มผม เฮอะ เดี๋ยวนี้นะริท กล้าเริ่มก่อนกับผมเหรอ
”ดูคอนเสิร์ต เจ้าบ่าว เจ้าสาวอยู่”ผมตอบแบบประชดประชันไป คนตัวเล็กยื่นหน้ามาจ้องผม ไม่เข้าใจ
”ใครแต่งงานเหรอ”ฮึ่ม!ไม่รู้จริงเหรอ ว่าผมประชดอยู่
”ก็คอนเสิร์ตกันริท! เปิดตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาว แต่งวันไหนล่ะ เชิญด้วยแล้วกัน”ผมพูดแล้วแกะมือของคนตัวเล็กออกแล้วเดินหนีเข้าห้องครัวไป
”พี่โน่ครับ”เสียงคนตัวเล็กที่ดังขึ้นข้างหลัง ทำให้ผมชะงักก่อนจะทำเป็นเหมือนว่าไม่ได้ยิน
”โธ่ ไอ่กันมันก็พูดไปแค่นั้นแหละ พี่โน่คิดไรมากเล่า”ริทพยายามอธิบายให้ผมฟัง คนตัวเล็กเดินเข้ามาใกล้ๆผมก่อนจะแย่งจานที่ในมือผมออก
”ฟังริท!”
”……..”ผมมองคนตัวเล็กที่มองผมด้วยแววตาที่เอาแต่ใจหน่อยๆ
”ก็แค่มุขที่เล่นกันเฉยๆเท่านั้นเอง”ริทพูดพร้อมกับสบตาผมยืนยันว่าทั้งหมดเป็นเรื่องจริง ก่อนที่คนตัวเล็กจะเบียดตัวเองมาซุกตัวอยู่ในอ้อมอกผม แขนบอบบางกอดผมไว้
”ถ้าไม่ชอบจะไม่เล่นอีกแล้วก็ได้..”เสียงสั่นครือคล้ายจะร้องไห้ของคนตัวเล็กทำให้ผมต้องกดศีรษะของคนเล็กแนบอกแล้วปลอบ
”อย่าร้องนะ พี่ไม่อยากเห็นน้ำตาของริท พี่แค่…”ผมหยุดไว้แค่นั้น ให้ยอมรับเหรอว่าหวง ว่าหึง เดี๋ยวก็ได้ใจกันพอดี
”แค่อะไรครับ พี่โน่”ริทผละจากอ้อมกอดผมก่อนจะมองผมจะเอาคำตอบเมื่อกี้ เรื่องอะไรจะบอกล่ะ
”หึๆ เอาไว้ค่อยฟังทีเดียวเลยแล้วกัน..”ผมบอกพร้อมกับไล่ให้คนตัวเล็กให้ทานอาหารที่ผมทำไว้ เดี๋ยวผมก็ต้องไปซ้อมคอนพรีเมียร์ที่เป็นคอนเสิร์ตแรกของผม แขกรับเชิญในคอนเสิร์ตก็จะมีแต่คนที่ สำคัญ…
”น้องโตโน่ น้องริทค่ะ สคริปล์บทพูดแล้วก็ลำดับเพลงนะคะ”พี่ทีมงานคนหนึ่งเดินเอาสคริปล์งานมาให้ ยิ้มให้พวกผมสองคนก่อนจะขอตัวไปทำอย่างอื่นต่อ
”เพลงความหมายดีๆ ก็ต้องร้องให้คนที่ดีๆ”น้ำเสียงดี้ด้าของคนตัวเล็กทำให้ผมต้องหันไปมอง ริทยิ้มให้ผมก่อนจะเข้ามาหา
”เลือกเองป่ะเนี่ย”
”ทำไม ไม่ดีเท่ากับไม่มีใครรู้หรือไง”ผมย้อนริทแล้วทำหน้ากวน ส่วนคนหน้าหวานก็ง้ำงอ
”พี่โน่อ่ะ เอาเรื่องนี้มาพูดอีกแล้ว อยากให้ริทเป็นเจ้าสาวของไอ่กันนักรึไง”ริทพูดประชดผมเหมือนกัน ผมมองใบหน้าหวานที่ย่นลงเพราะความไม่ชอบใจ ก่อนจะเอื้อมมือรั้งให้ศีรษะมนมาแนบอก ผมชอบปลอบริทแบบนี้ ผมว่ามันอบอุ่นดี
”โห ไอ่ขี้นอยด์เอย!”ผมยี้หัวริทให้ยุ่งๆจนคนตัวเล็กทนไม่ได้ตีมือผมเข้าให้ ทำไมชอบทำร้ายร่างกายผมจังนะ เอาใหญ่แล้วนะริท!
”เอ่อ..น้องโตโน่ น้องริทค่ะ”เสียงของพี่คนเดิมเรียกพวกผม ผมกับริทผละออกจากกันอัตโนมัติ ริทมันยังไม่พร้อมที่จะบอกกับคนอื่นๆว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน แต่ผมนี่สิ จะกระอักตายอยู่แล้ว ทำอะไรเปิดเผยก็ไม่ได้ เฮ้อ!
”ครับ/ครับ”
”พี่จะมาถามว่าเป็นไงบ้างค่ะ อยากแก้ตรงไหนบ้าง”
”ไม่มีครับ /ไม่มีครับ”
”งั้นตามนี้นะจ๊ะ”
เลิกซ้อม
”หิวจังเลยย”เสียงบ่นของริทที่เหมือนจะเหนื่อยๆและหิวมากๆ
”งั้นไปกินขะ…”
”ริทททท”ผมยังพูดไม่ทันจบเสียงเรียกของบุคคลที่เพิ่งมาใหม่ดังขึ้น ฮึ่ย! มันจะมาทำไมว่ะเนี่ย
RitZ part
”ว่าไงว่ะ ไม่ได้เจอตั้งนาน หายไปเลยนะมึง คิดถึงว่ะ”ผมถลาเข้าไปกอดไอ่กันที่อ้าแขนรอรับอยู่แล้ว ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบตามภาษาแต่เสียงฮึดฮัดด้านหลังที่มองอยู่นี่สิ โหดซะ
”กัน ไปกินข้าวกันไหม”ผมถามไอ่เพื่อนซี้ มันกำลังจะตอบแต่ก็มีเสียงขัดขึ้น
”ไม่ต้องชวนหรอก เดี๋ยวสนก็มารับไม่ใช่เหรอ”ไม่ต้องเดาหรอก ก็คนที่ยืนหน้าโหดอยู่หลังผมนั่นแหละ แล้วมันเกี่ยวไรกับพี่สนเนี่ย
เดี๋ยวก่อน ผมว่าหน้าเข้มๆของไอ่กันมันแดงๆนะ
”เกี่ยวไรกับพี่สนอ่ะพี่โน่”ผมถาม ก็ไม่รู้นี่นา แต่เมื่อผมถามก็ยิ่งทำให้ไอ่กันมันหลบตาผมอีกสิ โอ๊ย!!มันเรื่องไรกันว่ะ ผมอยากรู้มั้งอ่ะครับ
”กันอยู่นี่เอง ตามหาอยู่ตั้งนาน”ไม่นานเสียงบุคคลที่พาดพึ่งถึงเมื่อกี้ก็เดินเข้ามาพร้อมกับมือที่เอื้อมไปตบไหล่ไอ่กันอีก
”กันก็มารอพี่สนอยู่ เจอริทก็เลยเข้ามาคุยด้วย”เฮ้ย!ๆ เดี๋ยวก่อน ผมว่าผมเพิ่งเห็นไอ่กันมันเขินนะ ไม่ๆๆหรือผมจะตาฝาด
”พวกผมไปก่อนนะ พี่โน่ ริท”ผมพยักหน้ารับคำลาของพี่สนทั้งๆที่ยังไม่ทันรู้เรื่องเลย ไอ่กันน!มาเล่าให้กูฟังก่อนเว้ยย
”งงอ่ะดิ”เสียงคนกวนด้านหลังผมพูดเมื่อเหลือแค่ผมกับเค้า
”พี่โน่ บอกริทหน่อยดิ”ผมบอกเสียงอ้อนๆหวังว่าจะได้ผล
”เรื่องไร ชิส์”
อ๊ากกกกกก เชอะ ทำไมไม่เป็นเหมือนที่คิดอ่ะ แถมยังทำหน้างอนผมอีก น่ารักตายแหละ เชอะ อย่ามาน่ารักแข่งกับผมนะ เพราะยังไงผมก็ชนะขาด 555
คอนเสิร์ตพรีเมียร์ ซอฟ บาย โตโน่
“รูปเธอยังยิ้ม ข้างเธอคือฉัน เพ่งมองดูนานๆน้ำตาก็มาคลอๆ กี่ปีมาแล้ว จะเป็นอย่างไร บ้างหนอ….”
”ค่อยๆลืมเลือนกันไป…ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เรื่องราวเหล่านั้น…”
”…จึงจบลง..”
”ค่อยๆลืมเลือนกันไป ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เรื่องราวเหล่านั้น….”
”ฉันจะไม่….ลืม…”จบเพลงร่างสูงก็ดึงคนตัวเล็กเข้าไปกอด สร้างความตกใจให้แก่คนในอ้อมกอด และสร้างความเพ้อและจิ้นให้กับชาวขาจิ้นทั้งหลาย
เมื่อกอดร่างนุ่มนิ่มหน้าสื่ออย่างพอใจแล้ว ร่างสูงก็พอใจในผลงานของตัวเองที่ทำให้คนตัวเล็กเขินได้ ผละตัวออกจากกันแล้วมองตาอย่างสื่อความหมาย
หน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลย ฮ่าๆ ตลกจริงตัวเล็ก
ToNo part
ผมมองคนตัวเล็กที่ยังไม่กล้าสบตาผมอยู่ อย่าว่าแต่ริทเลย ผมก็ยังเขินเลยเนี่ย ออกงานคู่กันทีไร มักจะมีแฟนคลับ โน่ริททุกหนทุกแห่ง ไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าริทมันจะกลัวทำไม ในเมื่อคนเขารู้กันทั้งประเทศแล้ว เฮ้อ!
”กรี๊ดดดดดดด”
”ขอบคุณริทมากครับ..”ผมแก้เขินโดยการขอบคุณมันแล้วไล่มันลง รู้สึกวันนี้มันจะหน้าหวานแปลกอ่ะ แล้วก็มีผู้ชายมาดูคอนนี้ตั้งหลายคน เฮ้ย!แล้วยังจะมากรี๊ดดดกันอีก ไม่ได้ แฟนผมเว้ย
”เดี๋ยววๆ อะไร เมื่อกี้ยังมาดีๆอยู่เลย จะไล่กันลงแล้วเหรอ”ไอ่ตัวเล็กถามผม ผมก็พยายามไล่มันลง ดื้อจริง ไม่รู้หรือไงว่ามีผู้ชายมองอยู่นะ อยากขึ้นมาไมนักหนาว่ะ(หึงแล้วพาลว่ะ)
”พอแล้วริท คอนเสิร์ตพี่ซึ้งพอแล้ว”ผมพยายามบอกมัน เฮ้ออะไรว่ะ เล่นแบบนี้ใช่ไหมได้
”บอกแล้วว่าเกรซเนี่ย เหมือนคนในครอบครัว..”อยู่ๆผมก็เปลี่ยนเรื่อง ริทมันเหมือนงงๆแต่ก็รับครับผม
”ครับ คนในครอบครัว”
”ม่ะ..ต้องตาน่ะน้องสาว แกรนด์ก็…”
”นางเอก…หรือแฟนในละคร..”
”ถูกต้อง… แต่ริทเนี่ย…”
”…..”
”เมีย..”เหวอเลยครับ ฮ่าๆตลกจัง ผมเห็นหน้าริทไปไม่ถูกเลยแก้ต่างให้ไป
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด”ถูกใจอ่ะดิ
”ฮ่าๆๆ เดี๋ยวๆ แล้วอย่าบ้าจี้เชื่อนะ ฟ้าผ่าตายแน่ ทีมงานเข้าบังคับให้เล่น”ถึงผมจะพูดไปแบบนั้น จริงๆทีมงานไม่ได้บังคับหรอก มันไม่มีในสคริปด้วยซ้ำ ผมเนี่ยแหละเติมเข้าไปเอง เห็นหน้าเหวอๆของริทปะล่ะ ไปไม่ถูกเลย เมียใครว่ะน่ารักจริง
RitZ part
ผมเดินนำหน้าไอ่คนตัวดีแล้วเดินเข้าลิฟต์ไปไม่รอ แต่ดันโชคร้ายที่ลิฟต์มันปิดไม่ทันให้อีกคนเข้ามาน่ะสิ
”ริท เป็นไร ทำไมเดินเหมือนจะหนีพี่อย่างนั้นแหละ”คนตัวสูงพยายามคุยกับผม เฮอะ! เที่ยวประกาศว่าผมเป็นเมีย ไม่อายหรือไงฟ่ะ
”ริท..หันหน้าหนีทำไม”ผมหันหน้าเข้าหาผนังลิฟต์ พี่โน่ทำไรไม่ปรึกษาไรผมเลยอ่ะ
”หรือโกรธที่พี่บอกว่าริท เมีย พี่”ยังจะย้ำ คราวนี้ผมหันหน้ามาเผชิญหน้ากับคนตัวสูง แล้วทำไมต้องทำหน้าโหดใส่ผมด้วยเล่า ผมต่างหากที่ควรจะทำหน้าแบบนั้น
”ก็ริทบอกแล้วว่าไม่ให้ออกสื่อ ทำไมไม่ฟังกันบ้างเล่า!”เมื่อให้ผมพูดผมก็จะพูด ให้รู้ว่าผมก็อายก็เขินเป็นนะ
”แล้วทำไมจะออกสื่อไม่ได้ หรือริทอายที่เป็นแฟนกับพี่”ผมเห็นแววตาที่สลดลง เอ่อ…ทำไมผมรู้สึกผิดอย่างนี้ล่ะ
”ริทไม่อาย ที่จะเป็นเจ้าสาวของไอ่กัน แต่ริทอายที่เป็นเมียพี่อย่างนั้นเหรอริท!”แล้วพี่แกก็กลับมาทำหน้าตาและน้ำเสียงโหดๆอีกครั้ง แถมร่างกายกำยำยังเข้าประชิดตัวผมจนถอยติดผนังลิฟต์อีก
”ถอยไปนะ”ผมบอกแล้วทำหน้าประมาณว่าโกรธสุดๆ ทั้งที่จริงๆ ผมหายโกรธตั้งแต่พี่แกทำหน้าเศร้าแล้วแหละ
”ทำไม กอด เมีย ไม่ได้เหรอ”ยังจะพูดอีกกก ผมอายอ่ะ เขินด้วย
”เมียที่ไหน เจ้าสาวหรอก”
”ริท!!”
”ขอโทษครับ ไม่พูดแล้ววว”แล้วผมก็สำนึกได้ว่าไม่ควรไปกวนเส้นพี่แก ฮือออๆแต่ตอนนี้ช่วยขยับร่างกายพี่ออกห่างจากผมก่อนได้ไหมมม ลิฟต์มันมีกล้องน่ะเว้ยยย
”ริทแค่อยากให้พี่โน่แน่ใจเสียก่อนที่จะพูดอะไร ถ้าวันนึงพี่โน่เจอคนที่ดีกว่าเข้ามาจะได้ไม่ต้อง…”
”ไม่มีใครดีสำหรับพี่ เท่าริทอีกแล้วนะครับคนดี พี่อยากจะตะโกนให้คนทั้งโลกรับรู้ด้วยซ้ำว่าพี่รักริท รักมากก แล้วจะรักอย่างนี้ตลอดไป”พูดจบ พี่แกก็จุมพิตผมที่หน้าผากแล้วพูดอะไรสักอย่างที่ทำให้ผมเขินได้
”แล้วไปต่อที่ห้องน่ะครับ ริทจะได้เป็นเมียเต็มตัววว”
เฮ้ย!!!ๆๆๆ อย่าอุ้ม เดินเองได้ พี่โนนน่ รีบไปไหนนนว่ะ
แถมๆ
”อื้มมม…อ้าาาา”
”โอ๊ยย!...พี่โน่ เร็วอีกกก…ซื้ดดด”
”อ้าาา…คะ..ครับบบ…ที่รักกพี่”
_________________
ไปคิดต่อกันเองเน้อออ วางแพลนให้แล้วว แต่งเสร็จยังมานั่งสงสัยว่าคอนโดนี้มันมีกี่ชั้นว่ะ ทำไมขึ้นกันนานนัก
แอบจิ้น สนกันนิดหน่อยย ดูเรือนแพแล้วแบบว่า พี่กันเคะอย่างแรงงอ่ะ
เม้นๆนะจ้า รักคนอ่านทุกคนเจ้าค่ะ
ความคิดเห็น