คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Client:6 PVP (ตรวจสอบ100%)
บทที่ 6
หลังจากการสอบผ่านพ้นไปด้วยดีวันสุดท้ายของการสอบเป็นวันที่เผาพลาญพลังงานชีวิตได้อย่างจริงจัง จนหทัยแซวกับพวกเพื่อนๆว่าเธอไม่มีพลังพอจะขยับไปไหนแล้ว
“พลังงานหมดแล้ว ส่ง HP Potion ให้ทีนาถ!”
“ถ้ามันใช้ได้ผล ฉันจะกินเป็นคนแรกเลย”
นฤนาถรีบพูดตัดบทหทัยทันทีก่อนที่เธอจะพาผู้เป็นน้องสาวเข้าสู่โลกจินตนาการไปมากกว่านี้
“ทำไมต้องเป็น HP Potion ล่ะ?”
ชายหนุ่มที่บังเอิญเดินผ่านมาพอดีเมื่อได้ยินบทสนทนาของสองพี่น้องจึงอดสงสัยไม่ได้กับคำที่หทัยใช้จึงเอ่ยถามออกไปเพราะความสงสัย
“HP ในกรณีนี้ใช้แทนค่าความเหนื่อยละมั้ง ส่วน MP ใช้แทนค่าความคิดไง”
“อ่อ อย่างนี้นี่เอง”
คนที่ถามไม่ใช่ใครที่ไหนเลย เพื่อนชายที่คอยตามจิราภัทรอยู่ตลอดเวลาศรศิลป์นั่นเองเนื่องจากห้องของเขากับพวกหทัยอยู่ติดกันผิดกับห้องของจิราภัทรที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
“วันนี้ก็เข้าไปเล่นเกมได้ตามปกติแล้วสินะ”
ศิลาที่พึ่งส่งกระดาษคำตอบให้กับคุณครูได้เดินมาร่วมวงสนทนาด้วยเพราะรู้ว่าหลังจากสอบเสร็จพวกหทัยและนทีต้องกลับไปเล่นเกมที่บ้านแน่นอน
“แน่นอน วันนี้คันไม้คันมือไปเล่นที่สนามประลองกัน”
หทัยลากคอน้องสาวของตนและนริศาเพื่อนสาวที่อยู่ห้องข้างๆลองไปที่ชั้นล่างของอาคารเรียนเพื่อนัดเวลาไปเจอกันที่สนามประลองโดยที่เธอตั้งใจจะโทรไปบอกจิราภัทรในภายหลังแทน
.
.
.
เมื่อกลับถึงบ้านสองพี่น้องรีบจัดการกับอาหารเย็นของตัวเองและเตรียมตัวสำหรับการเข้าไปเล่นในสนามประลองในวันนี้ เนื่องจากวันนี้ป้าของพวกเธอก็ไม่อยู่อีกตามเคยทำให้พวกเธอมีเวลาเล่นได้แบบไมมีใครมาคอยห้าม
“เอาน้ำไหมเดี๋ยวเอาขึ้นไปให้”
“เอามาหมดนั่นแหล่ะ แช่ที่ตู้เย็นข้างบนก็ได้”
“โอเค”
เวลาที่เล่นคอมมากๆช่วงเวลาดึกจะสังเกตว่าคนเราจะหิวน้ำมากกว่าปกติและเข้าห้องน้ำบ่อยนั่นเป็นสัญญาณที่ไม่ดีเท่าไหร่แต่ สองพี่น้องก็พยายามหลีกเลี่ยงการใช้คอมตอนกลางคืนไม่ได้อยู่ดี
หทัยที่ขึ้นไปก่อนนั้นก็เริ่มเปิดเครื่องและออนตัวละครเข้าสู่เกม
“ยินดีต้อนรับสู่ ESP ONLINE”
ตุ้บ!
รอยเท้าเล็กๆของเด็กผู้หญิงประทับลงบนพื้นดินขนาดกว้างเพราะเนื่องจากคราวที่แล้วที่มาล่าบอสนั้นเธอล็อคตัวละครออกที่หน้าดันเจี้ยนพอดี ทำให้ต้องเดินต่อไปอีกถึงสองแผนที่เพื่อจะไปรวมตัวกันที่จุดนัดพบ
“สมาชิกกิลคุณ Yo ได้เข้าสู่ระบบแล้วค่ะ”
“สมาชิกกิลคุณ Risa ได้เข้าสู่ระบบแล้วค่ะ”
“สมากชิกคุณ Silver ได้เข้าสู่ระบบแล้วค่ะ”
ประกาศอัตโนมัติแสดงให้รู้ว่าบรรดาเพื่อนๆของเธอได้เริ่มออนตัวละครกันเข้ามาแล้วและกำลังมุ่งหน้าไปที่สนามประลอง หทัยลองส่งเทเลพาธีไปให้กับศรศิลป์และนพดลที่ไม่ได้อยู่ในกิลว่าพวกเขาเข้ามาแล้วหรือยังเพราะกรณีของเกมนี้หากไม่ได้เป็นสมาชิกในกิลจะไปแสดงผมว่าออนตัวละครอยู่ ผู้เล่นหลายๆคนชอบที่จะปิดสถานะการออนไลน์ไว้มากกว่า
“กำลังไปที่สนามประลองเมือง Wonderland”
“ตามมาเร็วๆล่ะ”
หทัยอดใจรอไม่ไหวที่จะได้ประลองฝีมือกับเพื่อนว่าแต่ละครพัฒนาไปถึงขั้นไหนแล้ว ถึงแม้ว่าตัวเธอจะมีเลเวลที่สูงและประสบการณ์ที่มากแต่หทัยก็ยังไม่เคยชนะ ริสาได้อยู่ดี
ทุกคนที่ไปถึงก่อนหทัยได้แต่ยืนดูผู้คนที่ยืนอยู่ในสนามประลองไม่กล้าเข้าไปร่วมวงด้วย ไม่ใช่เพราะกลัวหรือขี้ขลาดแต่เป็นเพราะมีผู้เล่นอยู่กลุ่มหนึ่งอ้างตัวว่าเป็นผู้เล่นระดับสูงของเกมนี้และต้องการจะยึดสนามประลองเพื่อใช้ทดสอบพลังของคนในกิลกัน
แน่นอนว่าทุกคนที่ต้องการจะเล่นที่นี่เหมือนกันต่างพากันไม่พอใจจึงเกิดการไล่ฆ่ากันหรือPK(การไล่ตีผู้คนที่อยู่ใน Safe Zone)ผู้คนที่อยู่ข้างขอบสนาม
“เกิดอะไรขึ้นหรอ”
“นั่น…”
ศิลาชี้ในหทัยหันไปมองตามถึงชายที่แต่งตัวแปลกๆและดูเด่นเกินไปสำหรับผู้เล่นธรรมดา พร้อมกับอธิบายไปว่าชายคนนั้นเป็นหัวหน้ากิลหมาป่าสีแดงที่ติดอันดับสี่ในการแข่งกิลวอร์เมื่อเดือนที่แล้ววันนี้เขามาทดสอบพลังกันเลยกันไม่ให้คนผู้เล่นคนอื่นเข้าไปในสนามน่ะ
“เห็นแก่ตัวที่สุด!”
จิราภัทรพึ่งเข้าสนามประลองมาทีหลังพร้อมกับนันทกรเอ่ยคำไม่น่าไพเราะออกมา ปกติแล้วเพื่อนสาวคนนี้จะไม่ค่อยพูดคำหยาบเท่าไหร่แต่ครั้งนี้คงจะเกินทนจริงๆแล้วละมั้ง
“พวกเราจะทำไรได้ล่ะ”
นทีชายหนุ่มในร่างชุดเกราะหนักยืนกอดอกมองดูผู้เล่นที่อยู่ข้างสนามพากันนอนตายไปทีละคนๆอย่างสีหน้าเครียดเพราะไม่รู้ว่าลำพังตัวเองจะทำอะไรได้
“เห็นอย่างนี้แล้วคงอยู่เฉยไม่ได้แล้วละวา”
โยที่หมดความอดทนเริ่มยุให้หทัยและจิราภัทรออกไปจัดการคนพวกนั้น หทัยจึงตัดสินใจเดินเข้าไปเจรจากับคนที่เป็นหัวหน้าก่อนเพราะหวังว่าเขาอาจจะเข้าใจอะไรง่ายกว่าคนเป็นลูกน้อง แต่เปล่าเลยเธอกับได้รับคำปฏิเสธพร้อมกับเมินใส่แทนในเมื่อมันไม่เป็นไปตามความต้องการก็ต้องมีลงไม้ลงมือบ้าง
“กิลพระจันทร์เสี้ยว(Crescent)ขอท้ากิลหมาป่าสีแดง(Red Wolf)ในการยึดครองอาณาเขต”
หทัยใช้นิ้วของตนชี้ไปที่หน้าของผู้เล่นที่เป็นหัวหน้ากิล ขณะนั้นเองเพื่อนๆของหทัยที่ยืนอยู่ข้างขอบสนามต่างพากันตะลึงไปกับการตัดสินใจอันบ้าบิ่นของหทัยและถอนหายใจแบบปลงๆออกมา
“ได้เลยสาวน้อย ถ้าพวกฉันชนะจะได้อะไรล่ะ”
“ลองเรียกร้องมาก่อนสิ”
“อืม เงินสด 100ล้านลีออนพร้อมกับลูกกิลทั้งหมด”
“โห ร้อยล้านเยอะไปไหม? ไม่เท่าไหร่หรอกนี่เล่นจะเอาคนในกิลด้วย อย่าตกลงละวามันได้เปรียบเห็นๆ”
โยรีบคัดค้านคำขอของกิลหมาป่าสีแดงอย่างทันควันหนึ่งร้อยล้านไม่ใช้จะหากันง่ายๆถึงแม้จะรู้ว่าหทัยอาจจะมีเงินถึงจำนวนดังกล่าวแล้วก็ตาม และรู้อยู่แล้วว่ามันเล็งพวกสาวๆในกิลอยู่
“ได้แต่ ถ้าพวกนายแพ้ต้องยุบกิลหมาป่าสีแดงซะและอาณาเขตทั้งหมดตกเป็นของกิลพระจันทร์เสี้ยว ขอให้ทุกคนในพื้นที่นี้กว่าหนึ่งพันคนเป็นพยาน”
“คิดว่าพวกข้าจะแพ้ง่ายๆหรือสาวน้อย”
“ไม่ลองก็ไม่รู้หรอกนะ”
กิลพระจันทร์เสี้ยวได้รับเสียงร้องเชียร์จากบรรดาผู้เล่นที่นั่งดูอยู่ขอบสนามกว่าพันคน
“จัดการมันเลย”
“พยายามเข้านะ”
“ดูเหมือนว่าเสียงสาปแช่งแกจะมีเยอะนะ คุณหัวหน้ากิล”
หน้าหน้ากิลของหมาป่าสีแดงแสดงสีหน้าไม่พอช้พร้อมกับพูดปัดๆให้เข้าสู่การแข่งได้แล้ว ทั้งสองทีมจะต้องเลือกผู้เข้าแข่งขันฝ่ายละสามคนการแข่งขันเป็นแบบรอบเดียวจบ ยี่สิบนาที
“ให้ช่วยไหม”
นทีเอ่ยเสนอตัวเองในการเข้าแข่งขันแต่ทหทัยบอกว่านี่เป็นปัญหาของกิลเธอจึงขอจะจัดการเอง
“ฉันว่าไม่ต้องถึงมือจิราภัทรหรอกมั้ง”
“งั้นเอาเจ้านัทไปซัพพอร์ตแทนละกันฝ่ายนั้นดูท่าจะมี HP ค่อนข้างเยอะอยู่”
“ตกลงว่ามี วา ริสาและนัทสินะเพราะโยคงบางไปที่จะยืนรับแรงโจมตี”
เมื่อทั้งสองฝ่ายตกลงกันได้แล้วนั้นก็ส่งผู้เล่นออกมายืนที่ข้างขอบสนามพร้อมกับยืนฟังNPC อธิบายกฏและกติกาในการประลอง
“สวัสดีคะ Aliceค่ะ เป็นกรรมการในการตัดสินท้าชิงอาณาเขตระหว่างกิลพระจันทร์เสี้ยวและหมาป่าสีแดง”
“กฎในการประลองครั้งนี้
1.หาก HP เหลือ 0 ออกจากสนาม
2.หัวหน้ากิลตายหรืออกจากสนาม คือ แพ้ค่ะ
3. Field Lv. จะปรับให้เท่ากับเลเวลของคนที่น้อยที่สุดในปาร์ตี้”
เริ่มการแข่งขันได้เลเวลสนามถูกปรับเป็นห้าสิบคงเป็นเพราะฝ่ายตรงข้ามมีคนเลเวลน้อยอยู่ เมื่อเวลานับถอยหลังสิบวินาที หัวหน้าของทั้งสองฝ่ายตะโกนคำท้าออกมา
“Challenge!!”
จิราภัทรรู้ว่ายังไงฝ่ายเราก็ได้เปรียบเพราะหทัยเป็นอาชีพที่หลบได้พลิ้วที่สุดแล้วเธอไม่ทำอะไรเลยนอกจากหลบและมีนริศาเป็นคนกำจัดผู้เล่นที่เข้าไปรุมให้ ฝ่านนันทกรไม่ได้มาซัพพอร์ตเฉยๆแต่เรียกบรรดาสัตว์เลี้ยงที่น่ารักมาช่วยโจมตีด้วย
“ริสา รีบจบเลย”
“ได้เลยจ้ะ”
นริศาชักดาบออกมาจักฝักของตนพร้อมกับฟาดรวบไปที่บรรดาผู้เล่นสองคนที่อยู่ตรงหน้านอนหงายไป เหลือแต่หัวหน้ากิลที่พยายามจะฆ่าหทัย
“อย่ามัวแต่สนใจพี่วาสิ”
นันทกรวิ่งเข้าไปกระโดดเตะหัวหน้ากิลหมาป่าที่ยืนอยู่ริมลานประลองทำให้หล่นเขาหล่นลงไปโดยไม่ได้ตั้งใจ
“จบการแข่งขัน กิลพระจันทร์เสี้ยวชนะ”
“เอ้ะ ผมยังไม่ได้ตั้งใจอ่ะ”
นันทกรยืนงงอยู่บนลานสนามประลองผมกับกล่าวคำขอโทษให้กับหทัยและนริศา แต่ทั้งคู่กลับวิ่งเข้ามากอดและขยี้หัวเล่นพร้อมบอกว่าไม่เป็นไร
“แหมในที่สุดก็ชนะนะ ถึงแม้ว่าตอนจบจะไม่เท่ก็เหอะ”
หทัยหันไปบอกกับหัวหน้ากิลหมาป่าแดงให้ทำตามคำสัญญา ทำให้กิลพระจันทร์เสี้ยวได้รับอาณาเขตเพิ่มขึ้นพร้อมกับสิทธ์ในการครองที่ดินตามเมืองต่างๆ
“ถ่ายโอนกรรมสิทธ์เสร็จสิ้น”
“ขอบใจนะหนุ่มๆ ถ้าอยากแก้มือมาได้ทุกเมื่อ”
หัวหน้าและบรรดาลูกน้องของกิลหมาป่าแดงที่ถูกยุบไปต่างพากันออกจากสนามประลอง ผู้เล่นคนอื่นๆกลับมาลงสนามประลองกันตามปกติและกล่าวชื่นชมหทัยที่กล้าเข้าไปหาเรื่องพวกนั่นได้
จากประสบการณ์ในครั้งนี้ทำให้นที ศิลา ศรศิลป์และนพดลจำขึ้นใจเลยว่าอย่าไปหาเรื่องหทัยและพวกกิลพระจันทร์เสี้ยวเด็ดขาด
.............................................................................................
Funtom ค่ะ ฮีโร่ของตอนนี้คงไม่พ้นริสาหรือ นริศา กับนัทอยู่ดีโดยเฉพาะตอนท้าย(ฮา) พีวีพีถ้าใครเคยเข้าไปเล่นบ่อยๆคงรู้เนอะว่าเวลานั่งเล่นเฉยๆแล้วโดนตีตายมันแค้นแค่ไหน ฮาๆแต่กรณีที่ขออนุญาตแล้วจะอนุโลมให้นะ
ตอนหน้า เป็นตอนเริ่มต้นการผจญภัยที่แท้จริงแล้วฝากติดตามด้วยค่ะ
ติดตามตอนต่อไป>>>>>
ความคิดเห็น