คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : ตอนพิเศษ
ตอนพิเศษ
หลังจากข้ามผ่านช่องว่างระหว่างพื้นที่มาทุกคนที่เล่นเกมด้วยกันต่างฟื้นขึ้นมาราวกับปาฏิหาริย์ รวมถึงผู้เล่นคนอื่นๆที่ถูกกำจัดไประหว่างเกิดเรื่องด้วยถึงแม้ว่าทุกคนจะฟื้นขึ้นมาได้อย่างปลอดภัยมีเพียงสาวน้อยคนหนึ่งที่ยังไม่ตื่นจากความฝัน ชายหนุ่มร่างสูงวิ่งตรงจากห้องของตนผ่านยังทางเดินไปสู่ห้องปฏิบัติการที่พวกนทีอยู่และพบว่าหทัยยังไม่ฟื้นเหมือนที่คาดการณ์ไว้
“วา..”
ศิลาใช้มือของตนปัดปอยผมที่ลงมาปิดหน้าของหทัยออกเพื่อให้เห็นหน้าของเธอชัดๆ
“นาถ!”
ป้าของหทัยและนฤนาถร้องไห้ดีใจที่หลานของเธอฟื้นจาดนิทราแล้วแต่ก็มีท่าทีเปลี่ยนไปเมื่อเด็กชายร่างสูงเดินเข้ามาคุยกับเธอ
“คุณป้าครับผมมีเรื่องจะขอ”
“??”
“ได้โปรดให้ผมเป็นคนดูแลเธอคนนี้ด้วย”
ศิลาเบี่ยงตัวไปให้คุณป้าของหทัยได้เห็นว่ายังมีหลานสาวของเธออีกคนที่ยังไม่ฟื้นขึ้นมา ตอนแรกดูเหมือนว่าเธอตั้งใจจะโวยวายแต่ก็หยุดชะงักไปพร้อมกับกุมมือของศิลาไว้ก่อนจะพูดจาแปลกๆออกมา
“เธอคือเด็กคนนั้นสินะ…ฝากหทัยด้วยนะจ้ะ”
ท่ามกลางความฮือฮาของทุกคนไม่มีใครเข้าใจเลยว่าสิ่งที่คุณป้ากับศิลาพูดเกี่ยวกับอะไรกันแน่แต่ไม่ทันจะได้คลายความสงสัย ศิลาติดต่อเบอร์โทรศัพท์กับใครบางคนแล้ววางหูไปก่อนที่จะเดินเข้าไปหายังที่ที่หทัยนอนอยู่แล้วค่อยๆช้อนตัวเธอขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนและพาเดินออกจากสถาบันวิจัยไป
“เดี๋ยว….”
นฤนาถกับจิราภัทรตั้งใจจะห้ามไว้แต่ป้าของเธอเป็นคนขวางไปให้ทั้งสองคนตามไป นันทกรจึงเอ่ยถามคุณป้าว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ซึ่งคุณป้าก็ไม่ได้เก็บเป็นความลับแต่อย่างใดและพร้อมที่จะอธิบายให้ทุกคนฟัง
“เมื่อก่อนหลายปีมาสมัยมัธยมต้นแล้วมีเด็กผู้ชายหนึ่งเดินส่งหทัยเป็นประจำเวลากลับบ้านดึกซึ่งตอนแรกก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่ภายหลังมานี้ไม่ค่อยได้เห็นหลังจากที่หทัยและนฤนาถไปติดเกม เขาเคยบอกป้ากับตัวเองเลยนะว่าตกหลุมรักหลานคนโตของป้าเสียแล้ว ซึ่งป้าก็ไม่ว่าอะไรเพราะป้ารู้อยู่แล้วว่าเด็กผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่หทัยแอบชอบอยู่”
คำตอบของป้าพาให้ทุกคนอึ้งไปหมดไม่มีใครรู้เลยว่าหทัยเองก็แบชอบศิลามานานแล้วเหมือนกันเพียงแต่มีศิลาเท่านั้นที่เปิดเผยให้คนอื่นรู้ว่าชอบหทัยอยู่
“แบบนี้เขาเรียกว่า ใจตรงกันสินะคะ”
นริศาพูดด้วยเสียงอ่อนหวานพลางยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะขอแยกตัวกลับบ้านไปพร้อมกับนที
.
.
.
เวลาผ่านไปไวเหมือนเรื่องโกหกตั้งแต่เหตุการณ์ในวันนั้นก็ผ่านมา สิบปีแล้วไม่รู้ว่าตอนนี้ใครหลายๆคนเปลี่ยนไปอย่างไรบ้าง ชายหนุ่มในชุดกราวสีขาวสะอาดยืนเช็ครายชื่อคนไข้ตามห้องที่เขาเข้าไปตรวจปัจจุบันเขามีอายุยี่สิบหกปีแล้วโตพอที่จะทำอะไรได้ด้วยตนเอง
“อย่าตามมานะ”
เสียงร้องห้ามของเด็กชายตะโกนดังลั่นโรงพยาบาลพร้อมกับรีบสาวเท้าเข้ามาหลบที่หลังของนันทกร
“โรงพยาบาลเขาห้ามใช้เสียงนะลูก”
นันทกรจับหัวของเด็กผู้ชายไว้ก่อนที่จะจะมือเด็กผู้หญิงอีกสองคนที่วิ่งตามมาติดๆ
“อ้ะ คุณอา”
เด็กหญิงเห็นว่าเป็นหน้าของคนที่เธอรู้จักก็หยุดชะงักทันทีแล้วหันไปกอดคอชายที่เธอเรียกว่าอา
“โทษทีนะนันทกรพวกเด็กๆซนไปหน่อย”
ศรศิลป์ที่เดินตามมาติดๆโบกมือให้กับน้องชายต่างสายเลือดของเขาโดยที่มีผู้หญิงผมยาวเดินตามมาข้างหลัง
“ไม่เจอกันนานเลยพี่ศรและพีภัทร”
ศรศิลป์และจิราภัทรได้แต่งงานกันหลังจากจบมหาวิทยาลัยทันทีตอนนี้ลูกชายของเธออายุได้ห้าขวบแล้วโดยที่มีลูกของโรซารี่และนริศาเป็นเพื่อนเล่นให้
“ดีจังเลยนะเป็นที่ชื่นชอบของเด็กๆเนี่ย”
“ทำไงได้นี่ผมเป็นหมอแผนกเด็กเล็กนะ ”
นันทกรพูดพลางหัวเราะออกมา ใช่แล้วเขาไม่คิดเลยว่าจะได้มาทำงานที่ต้องอยู่กับเด็กมากมายเช่นนี้เหมือนกัน
“คนอื่นๆละครับ”
“อ่อที่ร้านนฤนาถกับนพดลคงจะตามไปสมทบติดๆหลังจากปิดร้านเสร็จนั่นแหล่ะ ส่วนนริศากับนทีก็จะบินกลับมาวันนี้เหมือนกัน…ดีใจไหมคะจะได้เจอกับคุณแม่แล้ว? ”
ศรศิลป์อุ้มเด็กผูหญิงที่ดูค่อนข้างเรียบร้อยขึ้นมา เธอเป็นลูกสาวที่นทีกับนริศาฝากให้นันทกรดูแลให้ช่วงที่ทั้งสองไปทำงานต่างประเทศได้ข่าวว่าเป็นธุรกิจโรงแรมขนาดใหญ่เลยทีเดียว
“คุณพ่อจะซื้ออะไรมาให้หนูบ้างคะ?”
“ต้องรอดูเองจ้ะ”
หลังจากที่ทุกคนกลับมาจากโลกของ ESP ONLINE ก็ไม่สามารถใช้พลังพิเศษอีกเลยคาดว่าคงจะถูกลบออกไปซึ่งศิลาเป็นคนพูดเองเลยว่า โลกนั้นอาจจะยังไม่พร้อมที่จะมีพลังพิเศษในตอนนี้ก็ได้ แต่ผมไม่มั่นใจเท่าไหร่หรอกนะเพราะพลังเหล่ามันมันไม่ได้หายไปไหนแต่ถูกส่งต่อให้กับรุ่นต่อไปนั่นเอง
“อ่าวอยู่กันพร้อมหน้าเลย?”
“มีอะไรหรอศรัญ?”
ศรัญหนุ่มน้อยในตอนนั้นได้เติบโตกลายมาเป็นหัวหน้าอายุรแพทย์ที่แสนภาคภูมิใจของพ่อแม่ เขาตั้งใจทำงานเป็นอย่างดีสมกับที่ตั้งใจเรียน(มั้ง)
“ฉันแวะเอานี่มาให้ หัวหน้าแผนกแกฝากมาน่ะรายชื่อคนไข้ที่พึ่งมาใหม่วันนี้”
นันทกรรับแฟ้มเอกสารออกมาเปิดดูและอ่านรายละเอียดไปพลางๆไม่นานนักเขาก็มือสั่นไปหมด จึงส่งแฟ้มให้ศรัญไป
“ฝากด้วยนะ เดี๋ยวมาเอา”
“เฮ้ย!”
นันทกรรีบเดินผ่านทางเดินไปอย่างรวดเร็วตรงไปยังห้องของผู้ป่วยที่อยู่ด้านหน้า
ปัง!
เสียงเปิดประตูที่ดังเกินไปทำให้เด็กชายตัวน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนผู้เป็นแม่เกิดตกใจและส่งเสียงร้องออกมา
“โอ๋ๆอย่าร้องนะจ้ะ นั่นคุณอาเองนะ”
หญิงสาวร่างบางเจ้าของผมสีน้ำตาลเข้มส่งยิ้มให้กับนันทกรในขณะที่ชายร่างสูงผมสีดำที่ใส่สูทอย่างหรูยืนอยู่เคียงข้างเธอใกล้ๆ
“ยินดีต้อนรับกลับครับ พี่หทัย พี่ศิลา”
คนอื่นๆที่รู้เรื่องก็รีบตรงมาที่ห้องตามกันเห็นว่าหทัยและศิลากลับมาที่ประเทศไทยแล้วก็ต่างดีใจกับถ้วนหน้า เด็กชายตัวน้อยลูกชายของจิราภัทรเข้าไปจ้องเด็กทารกที่อยู่ในอ้อมแขนของหทัย
“น้องชื่ออะไรหรอครับ?”
“บลู จ้ะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ น้องบลู”
.........................................................................................................
Funtom : เย้ๆในที่สุดก็ปิดฉากเรื่อง ESP ไปได้ก่อนสอบพอดีเลยค่ะ อย่างที่อ่านในตอนพิเศษเราตั้งใจจะทำภาคสองของเรื่องนี้เหมือนกันแต่จะมาในสไตล์เด็กๆ(หมายถึงเด็กเป็นตัวดำเนินเรื่อง) ขอคุณทุกท่านสำหรับการติดตามมาจนถึงตอนนี้นะคะ เรียกได้ว่ามีคนคอยอ่านก็ดีใจมากแล้วล่ะคะ
ติดตามต่อในภาคสอง 2015 >>>>>
ความคิดเห็น