คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Patch : 3
Patch : 3
เสียงคลื่นของทะเลพัดเข้าชายฝั่งท่าเรืออยู่เป็นระลอกตามแรงของลมและกระแสน้ำจากจักรกลของเรือสำเภาขนาดใหญ่ ผู้คนในดินแดนเดินซื้อของในตลาดกันวุ่นวายเพราะเทศกาลลดราคาที่ถูกอย่างเหลือเชื่อกลับมีเด็กหนุ่มอีกสองคนยืนคุยกันอย่างเงียบๆข้างสะพาน
“นายตามพวกเรามางั้นสิ…ต้องการอะไร?”
“ไม่ได้ตามแต่มาเนียให้มาทางนี้” หนุ่มน้อยยืนหน้าบึ้งตึงพิงกับขอบของสะพาน
“มาเนียไม่ได้เข้ามาเล่นเกมนี้ด้วยเพราะหล่อนมีพลังจิตอยู่ในระดับห้าแล้ว!” สกายหันไปตะคอกเสียงดังใส่ผู้อายุน้อยกว่า
“แต่มันบังเอิญต่างหาก” บลูเถียงด้วยถ้อยคำชัดเจนก่อนจะน้อยใจวิ่งหนีหายไป
“ไปได้ก็ดี ถ้าต้องให้มาตามใจเด็กอย่างเจ้านั่นเราคงสติแตกไปก่อนแน่”
สกายเดินทางกลับสู่ห้องพักที่ปิ่นแก้วไปจองไว้ให้ก่อนหน้านี้ ป้องเอ่ยถามความคืบหน้าจากเขาก็ได้รับคำตอบชวนผิดหวังว่าผู้เล่นคนอื่นๆมีกลุ่มกันหมดแล้ว
“ไม่ได้เรื่องกะอีแค่หาคนเพิ่มแค่นี้เองนะ” ปิ่นเดินทางกลับจากซื้อของพร้อมกับน้ำฟ้าบังเอิญมาได้ยินเข้าจึงตำหนิออกไป
“งั้นก็ไปหาเองสิ” เด็กหนุ่มนอนเล่นอยู่บนโซฟาอย่างไม่สนใจอะไรทั้งที่ในใจของเขารู้ดีว่าได้ทำผิดต่อเด็กคนนั้นไปเสียแล้ว “ไม่รู้ด้วยแล้วจะนอน”
“ย่ะ” ปิ่นวางถุงกระดาษสีน้ำตาลหลายกองกระแทกเข้าใส่หน้าของสกายอย่างจังก่อนจะประกาศออกไปว่า
“คอยดูนะ เราจะพาคนใหม่มาให้ดู“
เวลาเดินทางไปไวเหมือนเรื่องโกหกตอนนี้ผ่านไปกว่าสองชั่วดมงแล้วที่ปิ่นแก้วรีบรุดออกไปจากโรงแรมแล้วยังไม่กลับมา
“เราว่าขอออกไปดูปิ่นหน่อยดีกว่า” ป้องรู้สึกใจคอไม่ดีที่พี่สาวของตนเองหายไปนาน
“อีกไม่นานก็กลับมาเองแหล่ะ”สกายนอนเล่นอยู่โบซาฟาเหมือนไม่มอะไรเกิดขึ้นทั้งที่เพื่อนทั้งสองของเขายังคงกระวนกระวานใจอยู่
ก็อก!ก็อก!ก็อก!
เสียงเคาะประตูเบาๆก็ดังขึ้นก่อนจะมีเสียงของกุญแจไขเข้าไปอย่างรวดเร็ว ทั้งสามหยุดชะงักฟังเสียงไปสักพักก่อนจะเกี่ยงกันไปเปิดประตู
“ป้องเปิดประตูดิ” เด็กหนุ่มส่งสายตาไปให้ผู้เป็นเพื่อน
“เออ”ปกป้องคอยๆแง้มประตูออกอย่างช้าๆก็พบกับร่างของหญิงสาวและเด็กชายอีกหนึ่งคนยืนคิ้วขวมดอยู่ด้านนอก “อุย พี่ปิ่นกับ….!”
ป้องเปิดประตูออกกว้างเผยให้เพื่อนทั้งสองเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้า เด็กหนุ่มที่ทะเลากับสกายเมื่อตอนกลางวันกลับมายืนอยู่ตรงหน้าเขาอีกครั้ง
“เฮ้ย จะเอาไอเปี๊ยกนี้เข้ากลุ่มหรือไง?” สกายชี้ไปที่ตัวของบลู
“ก็ใช่น่ะสิ เนี่ยไปช่วยเขาเก็บของมาไม่มีมือเปิดประตู ไอ้ป้องก็เปิดช้าจริงๆหนักจะตาย” ปิ่นบ่นพลางลากบลูไปนั่งลงกันโซฟาตัวเล็กที่อยู่ตรงข้ามกับสกาย
“ไม่ เราไม่ยอม”สกายค้านที่จะให้บลูเข้าร่วมทีเพราะคิดว่าเด็กหนุ่มมีจุดประสงค์อะไรบางอย่างจึงตามพวกเขามา
“คิดมากไปป่ะ?” ปิ่นถามด้วยความโมโหเหมือนกับรู้ว่าจริงๆแล้วบลูตามมาทำไม “อย่าไปฟังคนแก่ขี้บ่นเลยนะบลู ไอกายมันขี้ระแวงเกินเหตุ เอาของขึ้นไปเก็บที่ห้องด้านบนทางขวามือนะ”
เด็กหนุ่มรีบคว้าข้าวของของตนขึ้นไปยังชั้นสองอย่างรวดเร็วเพราะกลัวเสียงของสกายที่ตะวาดใส่ปิ่นแก้ว
“เฮ้ย ให้มันนอนกับเราอีกก็รู้อยู่ว่าไม่ถูกกัน”
“เอาน่าบลูเป็นเด็กผู้ชายจะให้นอนกับพวกผู้หญิงได้ไง” ป้องเดินเข้ามาตบไหล่ของสกาย
“ใจเย็นๆก่อนนะกาย ปิ่นคงมีเหตุผลที่พาเขามา” น้ำฟ้าเข้าไปจับแขนให้สกายนั่งลงบนโซฟาก่อนที่จะฟังปิ่นแก้วอธิบาย
“ใช่ๆ แกน่ะนั่งลงไปเลย”
“ชิ เห็นว่าน้ำฟ้าขอไว้นะถึงยอม” ชายหนุ่มนั่งลงบนโซฟาช้าๆพร้อมกับกอดอกแน่น
“แกรู้ใช่ไหมว่าเด็กที่ชื่อบลูน่ะอยู่ชั้นเดียวกับพวกเรา….” สกายไม่ตอบอะไรเพียงแต่พยักไปเท่านั้น
“แกรู้หรือเปล่าว่าบลูเป็นลูกของน้าหทัยกับอาศิลา?”ปิ่นจ้องหน้าสกายอย่างเขม็ง
“ใครอ่ะ?ไม่เห็นจำได้”
“อ๋อ คนที่เป็นเจ้าของบริษัทออกแบบเทคโนโลยีของโรงเรียนใช่ไหม?” น้ำฟ้ารีบขยายความให้สกายฟังทันที
“แล้วไง ใช่ว่าเป็นลูกคนรวยจะทำอะไรได้ไปหมด”
“เปล่า…เราแค่จะบอกว่าน้าทหัยเป็นเพื่อนซี้สุดเลิฟของแม่แกไง ถ้าคุณป้าภัทรรู้เข้าว่าแกไปแกล้งน้องแบบนี้คิดว่าชะตาคงขาดอีกในไม่ช้า” ปิ่นพูดพลางส่ายหัวไปมา
“แกรู้ได้ไง มันอาจจะโกหกก็ได้”
“ไม่ผิดแน่เด็กที่เป็นดับเบิ้ลเอสเปอร์น่ะมีแค่บลูลูกชายของน้าหทัยกับ น้องอลิสลูกสาววัยสองขวบเศษของคุณโรซารี่เท่านั้น” ปิ่นนั่งลงที่โซฟาพลางครุ่นคิด
“ดับเบิ้ลเอสเปอร์?” นอกจากปิ่นแล้วยังไม่มีใครรู้ว่าคำนี้มีความหมายว่าอย่างไรกันแน่ เด็กสาวเรียกใช้ฐานข้อมูลเอสเปอร์ออกมาจากเซิฟเวอร์เกม
แผ่นเอกสารลายโฟลเดอร์สีเหลืองเด่นสะดุดตารายล้อมตัวปิ่นแก้วอยู่เต็มไปหมดจนกระทั่งหยุดการค้นหา แฟ้มหมายเลย 001 เป็นแฟ้มที่ต้องใช้รหัสในการเข้าชมแต่ทว่าปิ่นแก้วสามารถถอดรหัสได้อย่างง่ายดายเพราะเธอมีตัวเลขที่ได้จากพ่อของเธออยู่แล้ว
“ทำไมน้องไม่เห็นรู้เรื่องนี้เลยอ่ะ” ป้องพูดด้วยน้ำเสียงชวนน้อยใจ
“ก็กะจะบอกแกตอนที่ถึงเวลาแล้วต่างหาก แต่มันไม่มีโอกาสเท่าไหร่” เด็กสาวแตะที่ไอคอมสีเหลืองสดเบาๆรูปภาพของเด็กชายตั้งแต่วันแรกเกิดถึงปัจจุบันก็ปรากฏขึ้นมา ภาพทั้งหมดเป็นรูปของบลูที่มีลายเซ็นของผู้เป็นพ่อกำกับอยู่ทุกใบ ปิ่นอธิบายว่าทุกคนในที่นี้ก็มีโฟลเดอร์ข้อมูลของตัวเองอยู่ขึ้นอยู่กับว่าผู้เป็นพ่อและแม่ได้นุญาตให้เข้าชมได้หรือไม่
“ดูตรงนี้…”
ปิ่นแก้วชี้ไปยังหนังสือเล่มสีน้ำเงินขอบสีขาวที่มีอักษรอยู่มากมายเต็มไปหมด แต่เมื่อลองอ่านดูดีๆแล้วมันเป็นประวัติการเกิด ความสามารถและผลการวิจัยที่บริษัทอีเอสพีได้ทำไว้ให้กับเด็กที่เป็นเอสเปอร์ทุกคนตอนแรกเกิด ส่วนที่เหลือเป็นหน้าที่ของผู้ปกครองที่จะเติมเต็มเอง
“Blue
Code : Double Esper [Psychokinesis and Telepathy]
Age : 10……………………..
”
“ทำไมมีแต่พวกบลูที่เป็นดับเบิ้ลเอสเปอร์ล่ะในเมื่อ พ่อแม่ของพวกเราก็เคยเป็นเหมือนกัน” น้ำฟ้ายังสงสัยกับความสามารถที่ซ้อนทับกัน
“ไม่ใช่เคยเป็น แต่พ่อและแม่ของบลูและอลิสยังมีพลังของเอสเปอร์อยู่….ไม่เชื่อก็ลองถามเจ้าตัวดูเองสิ” เด็กสาวเงยหน้าขึ้นไปมองยังชั้นสองของโรงแรมหนุ่มน้อยที่แอบฟังอยู่นานแล้ว
“อ่า….” บลูค่อยๆเดินลงบันไดอย่างช้าๆเพราะกลัวจะโดนดุเอาถ้าส่งสียงดังพลางชายตามองสกายที่นั่งหงุดหงิดอยู่บนโซฟา
“ถึงจะเป็นดับเบิ้ลเอสเปอร์แต่ผมก็ยังใช้พลังของคุณพ่อไม่เก่งเท่าไหร่…..” เด็กหนุ่มนั่งสงบเสงี่ยมอยู่บนโซฟา
“คิดว่าพลังของเจ้าเปี๊ยกนี้จะมีประโยชน์กว่าของเราหรือไง” สกายขมวดคิ้ว
ปิ่นลากตัวของป้องและสกายให้ยืนขึ้นพร้อมกับเข้าไปใกล้ตัวของเด็กชายอีกคนที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม ก่อนที่จะรวบทั้งสามคนเข้ามากดไว้แน่น
“แต่ที่เราพาบลูมาไม่ใช่เพราะพลังหรอก แต่ เพราะบลูเป็นลูกพี่ลูกน้องกับพวกเราน่ะสิ” เด็กสาวยิ้มอย่างมีความสุข
“ฝากตัวด้วยนะครับ” บลูเข้าไปกอดปิ่นกลับแต่กลับถูกป้องดันเอาไว้
“เฮ้ยๆอย่าเล่นที่เผลอนะ ไปทางนู้นเลย” ปกป้องดันให้เด็กชายตัวน้อยไปเกาะติดกับสกายที่หน้าไม่รับแขกแทนก่อนจะภาวนาให้มันปล่อยผ่านไป
“…..”
สกายไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจแต่อย่างเพียงแต่จับคเสื้อของบลูขึ้นมาคุยใกล้ๆ
“อย่าก่อเรื่องก็แล้วกัน”
“ครับ”
บลูใช้มือทั้งสองข้างจับเข้าที่แก้มของสกายก่อนจะเข้าไปหอมฟอดใหญ่ๆใกล้ สร้างความตื่นตกใจให้น้ำฟ้าและป้องอย่างมาก ผิดกับปิ่นที่ดูเฉยๆไม่โวยวายอะไร
“ก็บลูเกิดที่เมืองนอก นั่นถือว่าเป็นการทักทายไงเจ้าโง่”
ปิ่นปิดเอกสารที่แสดงอยู่รอบตัวเธอลงก่อนจะปิดสมุดเล่มสีน้ำเงินหนาที่กดออกมาใช้ใส่ลงในกระเป๋าเดินทางของเธอเสมือนว่าสมบัติชิ้นนี้ผู้เป็นน้าและอายกให้กลับเข้าห้องนอนไป
“หวังว่าเจ้าตัวเล็กจะมีอะไรสนุกๆให้ดูนะ”
...............................................................................................................................................................................
ความคิดเห็น