คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Client:10 สิ่งที่ซ่อนอยู่ (ตรวจสอบ100%)
บทที่ 10
หลังจากเหตุการณ์ครั้งล่าสุดที่ผ่านมาเป็นวันที่สามแล้ว หทัยและเพื่อนทีมช่วยเหลือใช้พาหนะที่เป็นมังกรขี่ผ่านเมืองใหญ่ๆได้แค่สามเมืองเท่านั้นเนื่องจากท้องฟ้าของโลกเสมือนนั้นไม่เป็นใจ
“เข้าใจนะว่าในเกมมันก็มีระบบฟ้า ฝน ฤดู น่ะ”
“แบบนี้เมื่อไหร่มันจะหยุดตกกันล่ะ”
หทัยเริ่มเบื่อกับการมานั่งหลบฝนอยู่ที่พักตามชายป่าเพราะมันทั้งชื้นและแมลงค่อยข้างเยอะ
“ถ้าเทเลพอร์ตใช้ได้เราคงไปถึงที่นั่นแค่หนึ่งนาทีแล้วแท้ๆ”
เอ็นที่นั่งกอดเข่าอยู่ข้างนริศามองผ่านสายฝนที่ตกลงมาอย่างหนักทำให้ไม่สามารถคาดการณ์ได้ว่าข้างหน้ามีอะไรบ้าง แต่ก็มีเงาอะไรบางอย่างยืนอยู่
“เอ่อ นั่นคนหรือเปล่า?”
“คุยกับใครหรอ?เอ็น”
“นั่น”
เอ็นชี้ออกไปที่ข้างนอกที่พักตรงที่มีเงาสีดำปรากฏอยู่ เงาของอะไรบางอย่างจำนวนมากกำลังเคลื่อนที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว นพดลจึงตัดสินใจวิ่งออกไปดูก็พบว่าเป็นมอนสเตอร์ขนาดเล็กที่อาศัยอยู่รอบๆเมือง
“พวกมันจะไปไหนกัน?”
กริ๊ง!
เมื่อนพดลหันไปมองตามเสียงกระดิ่งที่ได้ยินถึงกับชะงักเมื่อรู้ว่าเสียงที่ตนได้ยินนั้นมันมีต้นเหตุมาจากอะไร
“พวกเรารีบออกจากที่นี้ เดี๋ยวนี้!”
นพดลรีบออกคำสั่งให้สมาชิกในปาร์ตี้แต่ละคนรีบขึ้นไปที่สูงโดยเร็ว แต่ดูท่าจะไม่ไหวเพราะในปาร์ตี้มีคนที่กระโดสูงได้เพียงสองคนเท่านั้นก็คือ จิราภัทรและหทัย ทำให้ต้องเปลี่ยนแผนมาเป็นต่อสู้กับสิ่งนั้นแทน
“นี่มันอะไรน่ะ?”
หทัยและสมาชิกในทีมที่ถูกเจ้าเงาสีดำประหลาดล้อมเอาไว้เกิดความสงสัยจึงหันไปถามนพดลถึงสถานการณ์ที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่
“Piero Lv.32 ผู้พิทักษ์ป่าต้องคำสาปนี้ไง”
“แล้วทำไมมันถึงออกมาเยอะขนาดนี้ละ”
ปกติแล้วมอนสเตอร์ตัวนี้เป็นพวกรักสงบหากผู้เล่นไม่ทำการโจมตีก่อนมันก็จะไม่โจมตีใดๆทั้งสิ้น
“เพราะพวกเราไม่สมควรอยู่ในเกมนี้ไงครับ”
“หมายความว่าอย่างไรหรอ เอ็น”
นริศาฟังดูจากคำพูดของเอ็นแล้วก็คาดว่าเด็กชายตัวน้อยมีข้อมูลอะไรบางอย่างอีกมากที่พวกเธอยังไม่รู้
“ตั้งแต่เกิดเรื่องทางทีมพัฒนาเล่าให้ผมฟังว่าผู้เล่นที่เหลือจะได้รับเลขประจำตัวแบบรันตามเลเวลไว้ พวกเราที่มาทีหลังจึงไม่มีเลขแบบผู้เล่นคนอื่นๆ ระบบจึงคิดว่าพวกเราอาจจะเป็นไวรัสหรือหนอนระบบแทรกแซงเข้ามาและคิดจะกำจัดเรา”
“แบบนี้ก็แย่น่ะสิ”
“ดูจากเลเวลไม่เท่าไหร่หรอกแต่จำนวนนี่สิพวกเราอาจจะหมดแรงก่อน”
จิราภัทรออกความเห็นให้กับสมาชิกในทีมถอยไปตั้งหลักและวางแผนก่อน เนื่องจากต้องหาวิธีกำจัดด้วยความไวสูงที่สุดและเปลืองพลังงานน้อยที่สุด
ทั้งห้าคนจึงถอยไปอยู่ที่ประตูเมืองกัน โชคยังดีที่ระบบของเกมถูกกำหนดไม่ให้มอนสเตอร์นั้นเข้ามาในเมืองได้ พวกมันจึงได้แต่รอกันอยู่หน้าประตูเท่านั้น
“ได้เวลาเอา ESPมาใช้แล้วล่ะ จิราภัทร”
“ก่อนอื่นเลยนี่เป็นข้อมูลที่ทางระบบมีให้เรา”
หทัยเรียกใช้ข้อมูลจากฐานเอกสารลับที่ได้มาจากรหัสไอเทมโค้ดก่อนหน้านี้ โดยที่มีเอ็นคอยอธิบายถึงลักษณะพิเศษของมอนสเตอร์ไปด้วย
“เจ้าตัวนี้มันถูกออกแบบให้ฟังเสียงผู้เล่นได้ด้วยครับ มันจะโจมตีคนที่คาดว่าเป็นหัวหน้าปาร์ตี้ก่อนเสมอ”
เอ็นอธิบายถึงลักษณะเด่นที่มอนสเตอร์ตัวนี้ถูกใส่ไว้คล้ายๆกับระบบการรบทั่วไปหากหัวหน้าปาร์ตี้ถูกกำจัดลงจะทำให้ลูกน้องเกิดความลังเลที่จะสู้ต่อ
“เอาล่ะแผนที่ตั้งไว้เป็นแบบนี้นะ”
ความสามารถของจิราภัทรก็คือการนำข้อมูล แผนที่และรายละเอียดอื่นมาสร้างเป็นภาพขึ้นในจินตนาการแล้วอาศัยความสามารถในการกระจายของมูลแบบไม่มีทางลืมได้แน่นนอนของหทัยเข้าไป ทำให้ทุกคนสามารถปฏิบัติตามแผนได้โดยไม่ต้องคอยติดต่อกับหรืออธิบายใดๆทั้งสิ้น
เมื่อฝนเริ่มเบาลงทุกคนจึงเริ่มแผนการตามที่ได้วางไว้
“ที่จริงรอให้ฝนหยุดก็ขี่มังกรบินไปก็ได้นี่ครับ”
“ก็นะ สามคนนั้นนิสัยมันไม่เหมือนคนอื่นๆเท่าไหร่หรอก งานนี้ก็เล่นเอาสนุกละมั้ง”
นริศายิ้มให้กับเด็กชายตัวน้อยก็จะรีบวิ่งตามหทัยไป ทิ้งให้เอ็นยืนงงอยู่บนหน้าผาคนเดียวเผื่อที่จะร่ายเวทย์ขนาดใหญ่ทิ้งไว้
ฝ่ายนพดลและจิรภัทรมีหน้าที่ล่อให้พวกปิเอโร่ตามมาโดยการใช้สกิลหมู่แบบวงกว้าง เนื่องจากในทีมตอนนี้ไม่มีผู้เล่นที่ทำหน้าที่เป็นตัวชนจึงต้องทำให้มั่นใจว่ามันจะตายด้วยสกิลของเอ็นในครั้งเดียว
“ฝากด้วยนะ หทัย ริศา”
“รับทราบ!”
ต่อจากนี้เป็นหน้าที่ของหทัยและนริศาที่มีสกิลสามารถวางกับดักและล็อคขอของมอนสเตอร์ได้เป็นคนจัดการ ระยะเวลาการร่ายเวทย์ขั้นสูงของสายเวทย์นั้นค่อนข้างนานพอตัวจึงต้องยื้อเวลาออกไปอีกถึงสามสิบวินาที
“วางเสร็จแล้วครับ”
“งั้นจัดการเลย ริศา”
“โอเคจ้า”
นริศาใช้สกิล Lucent Sword โจมตีไปที่กลุ่มมอนสเตอร์อย่างรวดเร้วทำให้พวกมันหันไปสนใจนริศาแทนและวิ่งตามไปที่จุดที่เอ็นวาดวงแหวนไว้
“นามแห่งข้าคือผู้รับใช้เทพสายฟ้า ขอประทานพลังศักสิทธิ์มาลบล้างตราบาปนี้ด้วย Thunder Storm”
เปรี้ยง!
จำนวนของไอเท็มและเงินกองเรียงรายอยู่บนพื้นเต็มไปหมด หทัยอดไม่ได้กับงานอดิเรกเดิมๆที่ชอบเข้าไปเก็บของและเงินจนโดนจิราภัทรดุทุกครั้งที่ทำเพราะมันค่อนข้างอันตรายเนื่องจากไม่รู้ว่าจะมีศัตรูซ่อนอยู่อีกหรือเปล่า
“เป็นสกิลที่แรงเอาเรื่องเลยนะเอ็น”
“ขอบคุณครับ คุณนพ”
เด็กชายตัวน้อยกล่าวคำขอบคุณอย่างไร้เดียงสาให้กับนพดลในขณะที่เขากำลังดื่มน้ำสีฟ้าประกายมุกจากขวดแก้วที่อยู่ในมือ
“ผมพึ่งรู้นะเนี่ยว่าทุกคนในที่นี้ก็มีความสามารถพิเศษที่ได้รับมาเหมือนกัน”
“เอ็นได้อะไรมาหรอ?”
“ไม่ได้หรอกครับ ตัวเกมกำหนดไว้ว่า GM ผู้สร้างเกมและทีมพัฒนาจะไม่ได้รับความสามารถพิเศษใดๆทั้งสิ้น ผมซึ่งเป็นผู้พัฒนาจึงเข้าข่ายนั้นด้วย”
“แต่ผมก็อยากรู้นะว่าตัวเกมนั้นมอบพลังอะไรบ้างให้กับทุกคน..ขอจดก่อนครับ”
“จิราภัทร Imagination ระดับ 6”
“นริศา Second Sight ระดับ 5”
“หทัย Telephaty ระดับ 7”
“และฉันนพดล telecinasis ระดับ 4 ”
“อ่า มีแต่พลังพื้นฐานอย่างนั้นสินะครับ”
เอ็นรีบจดข้อมูลสำคัญของเขาลงในสมุดก่อนที่จะหันไปถามเรื่องอื่นๆที่เกี่ยงของกับความสามารถพิเศษพวกนี้
“พี่ชายของผม เร็นก็เป็น Esper เหมือนกันพลังของเขาคาดว่าจะเป็น Psychocinasis เพราะไม่งั้นคงปรากฏตัวให้ผู้เล่นคนอื่นๆเห็นได้ได้หรอก”
“แต่พลังพวกนี้มันมีผลข้างเคียงนะ“
จิราภัทรบอกถึงข้อบกพร่องที่เพื่อนสนิทของเธอได้รับมาเมื่อก้าวถึงจุดสูงสุดของสายพลังนั้นจริงอยู่ที่มันสามารถนำไปใช้ในโลกจริงได้เมื่อพัฒนาถึงระดับที่ 5 แต่ก็ต้องแลกด้วยสิ่งที่เท่าเทียมกัน
“ยังไงหรอครับ?”
“อืม..อย่างตอนใช้พลังในเกมมันไม่มีผลอะไรหรอกนะแต่พอเอาไปใช้ในโลกจริงมันทำให้ความทรงจำของฉันขาดๆหายๆไปบ้างไม่ก็มีความทรงจำของคนอื่นมาแทรกแซงความเป็นจริงไว้”
“แบบนี้แทนที่จะเป็นประโยชน์กลับเป็นโทษสินะ”
นภดลรู้สึกโล่งใจด้วยซ้ำที่รู้ว่าพลังของเขาในระดับนี้ยังไม่มีผลข้างเคียงเท่าไหร่นัก แต่ก็เริ่มจะมีปัญหามากขึ้นเมื่อความสามารถดังกล่าวกำลังคาบเส้นมาที่ระดับ 5 อย่างจิราภัทรและนริศา
“ผมไม่รู้มาก่อนเลยว่ามันมีผลข้างเคียงอย่างนี้ แบบนี้สมควรปิดเกมน่ะดีแล้ว”
จากนั้นหทัยก็เล่าถึงประสบการณ์ของตนในการเดินทางกับพวกจิราภทัรและคนในกิลว่าไปเจอคนแบบไหน และมีความสามารถพิเศษอะไรบ้างให้กับเอ็นเพื่อว่าเขาอาจจะนำไปแก้ไขปัญหาของผลข้างเคียงได้
“เพราะคนที่อยู่ระดับ 7 มีเพียงค่สองร้อยกว่าคนแถมไม่มีใครแจ้งปัญหาใดๆเลยคิดว่าผ่านไปได้อย่างราบรื่นแท้ๆ”
“ทำไมต้องสร้างเกมที่มอบ ESP ให้แก่ผู้เล่นกัน? ”
“อันนี้ผมไม่รู้คงต้องรอถามจาก เร็น คนที่สร้างเกมนี้ขึ้นมา”
เอ็นได้แต่ตอบกลับคำถามของจิราภัทรไปแบบขอไปทีเนื่องจากตัวเขาเองยังไม่รู้เลยว่าพี่ชายมีจุดประสงค์อะไรกันแน่
“ท้องฟ้าสว่างแล้ว แบบนี้ขี่มังกรไปได้แล้วมั้ง”
“นั่นสินะ”
ทั้งห้าคนก็เตรีมตัวออกเดินทางอีกครั้งด้วยพาหนะสุดล้ำในเกมอย่างมังกรคนละตัวและคนละสี คาดว่าอีกแค่วันเดียวพวกเขาจะได้พบคนสำคัญกันแล้ว
“ขอปิดท้ายด้วยสมุดโน๊ตของเอ็นนะครับ”
“อธิบายถึงพลังและความสามารถของแต่ละคนตามคำบอกเล่าของหทัย จิราภัทรและนพดล”
“ถึงแม้ว่าตัวผมเองนั้นจะไม่ได้รับความสามารถพิเศษแบบผู้เล่นคนอื่นๆเพราะอยู่ในเงื่อนไขที่นอกเหนือจากที่กำหนดไว้แต่ผลก็ดีใจนะที่มีโอกาสได้รู้จักพลังพิเศษมากมายจากคนที่อยู่ใกล้ตัวจนได้ข้อมูลคร่าวๆมาแล้วดังนี้”
|
รายชื่อ |
พลัง |
ความสามารถ |
|
หทัย(Max) |
Telepathy |
สื่อสารกับบุคคลอื่นหลายๆคนที่อยู่ไกลออกไปไม่ได้เกิน 5 กม. |
|
จิราภัทร |
Imagination |
รวบรวมข้อมูลต่างๆมาสร้างเป็นความคิดแสดงอยู่ในรูปสามมิติ |
|
นริศา |
Second Sight |
คาดเดาสิ่งที่จะเกิดขึ้นในระยะสั้นได้ไม่เกินห้านาที(ข้อจำกัดเฉพาะการต่อสู้) |
|
นพดล |
Telekinasis |
เคลื่อนย้ายสิ่งของไปยังจุดอื่นในระยะทางสั้นๆ |
|
ศรศิลป์ |
Sixth sense |
รับรู้ถึงตัวตนของคนอื่นผ่านจิตใต้สำนึก |
|
นันทกร |
Cold Reading |
รับรู้ถึงความคิด ความรู้สึกของคนอื่น |
|
นฤนาถ |
Particles |
ควบคุมแผงวงจรและสื่ออิเลคทรอนิกส์ในระยะเวลาสิบนาที |
|
นที |
Phychometry |
รับรู้ความทรงจำที่ซ่อนอยู่ |
|
ศิลา |
Psychokinasis |
สร้างพลังจิตขึ้นเป็นภาพลวงตา |
|
ศรัญ |
Psychometry |
รับรู้ถึงความทรงจำในอดีต |
|
โรซารี่(max) |
Telepathy |
สื่อสารกับบุคคลที่สองที่อยู่ไกลออกไปไม่ได้เกิน 10 กม. |
|
เร็น(Max) |
Psychokinasis |
คาดว่าใช้พลังได้เกือบทุกชนิด? |
..............................................................................................
BestA ค่ะ ขอออกมากราบขออภัยจริงๆเลยค่ะช่วงนี้ติดงานวิชาการของทางมหาวิทยาลัยอย่างใหญ่หลวงรวมกับรายวิชาที่ตารางเรียนแน่นขนัดตา ขอบคุณสำหรับการติดตามและหลงเข้ามารับชมนะคะ
ติดตามตอนต่อไป>>>>
ความคิดเห็น