คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ภารกิจพิชิตใจนายลีทึก ตอนที่ 7!!!!!
".....ม๊า....ผมไปแล้ว....อย่าลืมให้อาหารน้องปลาในห้องผมนะ...อย่าลืมดูแลเจ้าชิโร่ด้วย...อย่าลืมให้ยูริกินนมก่อนนอน...อย่าลืม....อย่าลืม..ฮึก...อย่า..ลืมป้อนข้าวป๊าตอนป๊ากลับบ้าน...อย่าลืม...ฮึก...อย่าลืมคิด...ฮึก....อย่าลืมคิดถึงผมนะ....โฮฮฮฮฮฮฮ" น้ำตาไหลเป็นปี่แตกออกมาจากดวงตากลมทั้งสองข้าง....มือเรียวโอบกอดผู้เป็นแม่อย่างอาลัย หน้าสวยซุกไซร้ไปที่บ่า....น้ำตาเปรอะเปื้อนเต็มเสื้อสวยของคุณนายปาร์คเต็มไปหมด....เศร้าใจจริงๆนี่นา
"โอ๋ๆๆๆๆ ไม่เอาลูก ไม่ร้อง...แม่ไม่ได้จากไปไหนซะหน่อย...เดี๋ยวจะไปเยี่ยมลูกจนลูกเบื่อหน้าเลยนะะะะ ไม่ร้องนะ โอ๋ๆๆๆ"คุณนายปาร์คลูบหัวปลอบประโลมเจ้าลูกชายตัวดี ที่บัดนี้ต้องไปทำหน้าที่เป็นเพศแม่เสียแล้ว!
แม่ลูกกอดกันกลมดิ๊ก จนคนที่มองเริ่มสงสาร...เอ...หรือว่าจะให้เค้าอยู่นี่ต่อไปดีหว่า...แล้วเราค่อยมาจัดการทีหลัง....(จัดการอะไรกันยะหมีอ้วน!)
"ฮึก....ผมไปก่อนนะครับ...บะบาย...จุ๊บ จุ๊บ" แก้มซ้าย แก้มขวา ถูกตราด้วยรอยปากของคนตัวเล็ก....ผู้เป็นแม่ที่ดูจะเข้มแข็งกว่า ถึงกับน้ำตาปริ่ม...แต่ปากแดงยังยิ้มกว้าง ส่งลูกสาว เอ๊ย ลูกชายให้ไปได้(ดี )กับตระกูล คิม...
"นี่นาย...จะไปไม่ไป...ห๊า...อ้วนก็อ้วน ยังชักช้าอีก....ยกกระเป๋ามาให้ชั้นด้วย...ชิ" โอ้ว แม่เจ้า!!! คนสวย...เค้าแรงจริงครับพี่น้อง !!! ร่างบางที่หอมแก้มแม่ผู้เป็นที่รักเสร็จก็ตวัดหางตาไป
หาคนที่ทำให้เค้าต้องจากคุณนายปาร์คไป...ก่อนจะก้าวเดินขึ้นรถคันหรูของว่าที่เจ้าบ่าวโดยไม่ได้เกรงใจใครสักคนในตระกูลคิมทั้งนั้น ทั้งแก่ ทั้งเหี่ยว แม่จะจัดการไม่ให้อยากรับเป็นลูกสะใภ้อีกเลย คอยดูสิ !!!! ชิ !!!
อ๊า SHE แรงงงงมากกกก!!!!
ขอกลับคำ ฉันไม่ยอมให้นายอยู่กับแม่แล้ว ชิ !! หมีงอน !!!
"....." ความเงียบถูกปกคลุมในรถที่บัดนี้มีชาย และ ชาย นั่งอยู่ด้วยกันในเบาะหลัง....ลุงคนขับรถเหลือบมองคนข้างหลังทั้งสองเป็นระยะ....บรรยากาศมาคุทำให้คุณลุงที่นั่งในรถที่แอร์เย็นเหงื่อตกได้ไม่ยาก.......คนเจ็บขา เจ็บแขนเพราะ อุบัติเหตุทุเรียนทำพิษเหลือบมองคนที่นั่งข้างๆหันหน้าออกหน้าต่างเป็นระยะ.....อยากคุยด้วยนะ แต่ก็ไม่ค่อยจะกล้าเสียเท่าไรเพราะเห็นหน้าแล้ว ตระหนักด้วยหัวสมองอันน้อยนิดว่า ขืนโพล่งอะไรไปตอนนี้มีหวัง...จบไม่ดีแน่เลย.... แหะๆ ขออยู่อย่างสงบซักพักดีกว่า....
"......"
"......"
"โรกุโก..โรกุโก โรกุโก มาเลม๊า....โรกุโก...โรกุโก...~ " เสียงเพลงจังหวะสนุกสนานดังขึ้นมาวิทยุเบื้องหน้า....ลุงแกคงเห็นบรรยากาศมันดูอึมครึมเกินไปเลยเอื้อมมือสั่นเทา ไปเปิดวิทยุอย่างกลัวๆกล้าๆ เพื่อทำลายความเงียบ เผื่อคุณหนูทั้งสองนึกสนุกฟังเพลงแล้วอาจจะยิ้มออกก็ได้ งือออ ~-~
"......."
"........"
"โรกุโก...โรกุโก...โรกุโก" เสียงเพลงยังคงดังต่อเนื่องไป...ลุงเองแกก็ฮัมเพลงคลอเบาๆ เนื่องจากเพลงนี้เป็นเพลงโปรดแกเลยทีเดียว....คังอินเหลือบมองปฎิกริยาจากคนตัวเล็ก แต่ก็เห็นว่ายังคงนั่งเหม่อออกไปข้างนอกไร้ซึ่งการเคลื่อนไหวเหมือนเดิม...ความเงียบระหว่างเค้าทั้งสองมันช่างเหมือนมีช่องว่างระหว่างเราเสียจริงๆ คนตัวใหญ่เริ่มทนไม่ได้....ปกติเค้าเคยเงียบที่ไหนกันล่ะฟระ แค่หุบปาก สามนาทีก็แทบจะขาดอากาศหายใจแล้ว !!! (พูดมากว่างั้นเหอะ!~)
"เพลงเพราะดีนะครับ..." หมีคังเริ่มเปิดบทสนทนา แต่ไม่ใช่กับคนข้างๆ ลุงคนขับรถยิ้มให้เป็นคำตอบผ่านกระจกหน้าที่สะท้อนร่างหนาเอาไว้....ก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วยอย่างรวดเร็ว
โอ้ว คุณยองอุนนี่ช่างน่ารักจริงๆ ในที่สุดคุณก็กลับมาเป็นคนที่ช่างพูดคนเดิมแล้ว ลุงดีใจ๊! (- -") ปกติพี่หมีไม่เคยเงียบว่างั้น !!
"เพราะมากเลยครับ เพลงนี้นะครับทีติดชาร์ทอันดับหนึ่งมาหลายสัปดาห์แล้ว ผมชอบมากเลย โรกุโก..โรกุโก..ฮิตแตกกันทั้งบ้านทั้งเมืองเลยนะครับคุณยองอุน..แถมวงนี้ก็ดังมา.."
"น่ารำคาญ!!! ลุงช่วยปิดวิทยุได้มั้ย หนวกหู! นายก็ด้วยช่วยนั่งเงียบๆหุบปากของนายไปซะ ฉันรำคาญ!!!"
\(O-O)/ \(T T)/
"ขอโทษครับ คุณหนู" ฮือออออออออออ คุณหนูโหดดดดดด คุณหนูใจร้ายยยยยยย ลุงชอบของลุงทำไมต้องว่าด้วยยย แงๆๆๆๆ
คุณลุงคนขับรถได้แต่นั่งสงบเสงี่ยมเจียมตัวต่อไป แต่บุรษอีกคนนึงในรถน่ะซี่ แทบจะทนไม่ไหวแล้ว อะไรกัน..เมื่อกี้ก็ทำเป็นสั่งเค้า เค้าก็ยอมไปทีแล้วนะ...แต่นี่ยังมาดุเค้าและคนของเค้าอีก...เป็นนางฟ้ามาจากไหนกันไม่ทราบ!!! (นางฟ้าไร้ปีกไง 555) คังอินเริ่มโมโห หลังจากที่อดทนมานาน ฟางเส้นสุดท้ายใกล้จะขาด ปกติเค้าเคยยอมใครซะทีไหนกัน คนระดับเค้ามีแต่คนก้มหัวให้ทั้งนั้น แล้วยัยนี่เป็นใคร ชิ !!!
"......"คังอินไม่ได้พูดอะไรตอบโต้คนปากร้าย แต่กลับส่งสายตาที่มีไฟร้อนลุกโชนไปให้แทน จ้องแทบจะทะลุถึงไส้ติ่งเลยมั้งเนี่ย!!!
"มองหาซากอ้อยเหรอไง!! " คนตัวเล็กเห็นคนโกรธจ้องตัวเองก็ส่งสายตายเฉยเมยอารมณ์ ชั้นไม่แคร์ไปให้....คนตัวใหญ่ก็ยังจ้องไม่เลิกรา....คนถูกมองก็ไม่ได้สนใจหันหน้าออกไปชมวิวที่ไม่มีอะไรจะให้ชมนอกจากเสาไฟฟ้านอกหน้าต่างเหมือนเดิม.....จนคนโกรธสงสัยว่า ไอวิวข้างนอกนั่น
มันดีกว่าหน้าหล่อของเค้าตรงไหนกันนะ !!!!
อีกสักไม่เกินห้าทีหลังจากนั้น รถคันหรูก็เคลื่อนตัวเข้ามาในคฤหาสน์หลังโต....รูปปั้นสีขาวเป็นรูปคิวปิดยืนฉิ้งฉ่องเป็นน้ำพุหรูหราตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลางสวนหน้าบ้านราวกับบ้านชายกลาง....(เริ่มเพ้อเจ้อไปเรื่อยแล้วคนแต่งเอ๊ย!!) ขับตามทางยาวในบ้านมาสักระยะหนึ่ง รถสีดำก็จอดเทียบประตูไม้สักสลักเสลาอย่างสวยงามที่เปิดต้อนรับสมาชิกใหม่อยู่หน้าบ้าน...
แม่บ้านนับสิบคนยืนเรียงรายรอกันอยู่...รถสีดำอีกคันที่มาจอดอยู่ก่อนแล้วบ่งบอกให้รู้ว่าประธานบริษัทและเจ้าของบ้านนี้คงถึงที่บ้านแล้ว...นั่นไง..ยืนสวยอยู่ตรงนั้น...คุณนายคิม..
"..ยินดีต้อนรับค่าาาาา คุณหนูลีทึกกกกก" สาวใช้ทั้งสิบกว่าๆพูดพร้อมกัน...เจ้าของชื่อที่ถูกเรียกได้แต่ยิ้มแหะๆ ส่งไปให้...ราวกับไม่คุ้นเคย...ตกใจในความโอ่อ่าของบ้าน (บ้านตัวเองใหญ่แล้ว อิบ้านนี้มันโคตรใหญ่กว่าซะอีก!!) ลืมความไม่พอใจที่ต้องมาอยู่บ้านนี้ชั่วขณะ...แต่ก่อนที่จะออกปากพูดตอบอะไรออกไป มือเรียวก็ถูกมือใหญ่อีกมือหนึ่งกึ่งลากกึ่งจูงขึ้นบันไดไปอย่างไม่ปราณี...พร้อมกับคำอธิบายสั้นๆ ว่า
"เธอต้องไปกับฉัน เดี๋ยวนี้!"
ถึงแม้ขาจะเจ็บ แขนจะเจ็บ แต่ความโกรธก็คงทำให้พี่หมีลืมความเจ็บได้ชั่วขณะล่ะมั้งเนี๊ยยย~!
(OoO)
คุณนายคิมได้แต่ยืนอ้าปากค้าง กำลังจะอธิบายสัดส่วนของบ้านให้ว่าที่ลูกสะใภ้รับรู้ แต่คงไม่ต้องแล้วแหละมั้ง....พ่อตัวดีเค้าคงจัดการให้เรียบร้อยๆ อาฮิ อาฮิ ทำไมลูกเรามันช่างกล้าจริงจริ๊งงง กลัวเสื่อมสมรรถภาพมากหรือไง...วันแรกก็...นะเลยทีเดียว....ทึกกี้เค้าเพิ่งมา จะทำอะไรก็ถนอมๆเค้าหน่อยนะพ่อคังอินเอ๊ย ~ ~^-^ (เจ๊แกคิดอะไรอยู่ฟระ) (- -")
"ปล่อยฉันนะไอหมีบ้า....ปล่อยเดี๋ยวนี้เล๊ย..ปล่อยนะโว๊ยยยย" เสียงโหวกเหวกโวยวายดังลั่นไปทั่วบ้าน...มือเรียวถูกกอบกุม ไม่สิ บีบรัดไม่ห่างหาย หมีคังเดินกะเผลก ด้วยสปีดที่ไวพอกับเดินธรรมดาขึ้นบันไดมาที่ห้องๆหนึ่ง หน้าประตูสีขาวไม้สลัก มีป้ายเก๋ๆแขวนอยู่ว่า "ยองอุน" ประตูห้องเปิดตามแรงบิด...ก่อนเจ้าตัวเล็กจะถูกจับโยนลงไปบนเตียงนุ่มอย่างแรง!!! (ทำรุนแรงกับเค้าอย่างนี้จะพิชิตใจเค้าได้หร๊อออ ไอหมีอ้วน!!) ประตูห้องถูกลงกลอนอย่างรวดเร็วก่อนเจ้าของห้องจะเดินมาหาคนที่นั่งไม่รู้ชะตากรรมตัวเองอยู่บนเตียง....
เคลียร์ในนี้ก็ดีเหมือนกัน...หึหึ~
"เป็นบ้าอะไรของนาย!!"
"เป็นบ้าอะไรของนาย!!"
สองเสียงเอ่ยขึ้นพร้อมกัน...แต่คนละความหมาย... คนนึงก็โกรธ และ โกรธ อีกคนนึงก็ โกรธ และ งง..ว่าอิบึกตรงหน้ามันเป็นอะไร!!! อยู่ๆก็รุนแรง (แก้แค้นที่โดนกระทำมาหลายตอนไงทึกกี้ อิอิ)
"นายเป็นบ้าอะไร..เอาฉันขึ้นมาทำไมห๊า!!!!" เสียงเล็กกว่าตวาดโวยวายดังลั่นห้อง มือเรียวผลักคนตัวใหญ่ด้วยพละกำลัง...แต่สุดท้ายก็ถูกจับกุมไว้เอง...มือทั้งสองข้างถูกรัดแน่นไปมากกว่าเดิม ใบหน้าที่อยู่ใกล้กันระยะประชิดทำให้รู้สึกได้ถึงลมหายใจ...ที่อุ่น จนแทบจะร้อนเลยมั้ง!
"ฉันต้องถามนายมากกว่ามั้ง!!! ว่านายเป็นบ้าอะไร!!! ทำไมต้องไปว่าลุงคนขับรถเค้าด้วย เค้าก็แค่เปิดเพลงแก้บรรยากาศดีๆ!! อ๋อออ หรือว่าอยู่ที่บ้านนายจะเป็นคนเห็นแก่ตัว ขี้โวยวาย เอาแต่ใจ ชอบใช้คนอื่น และ ชอบดูถูกคนอื่นแบบนี้อยู่แล้ว !!!! ห๊า!!!! นายนี่มัน...." คนตัวใหญ่กว่าตะคอกใส่หน้า...จนคนถูกว่าต้องหันหน้าหนี ก่อนจะหันสายตามาประจันหน้ากันอีกครั้ง ข้อมือเรียวยังถูกบีบรัดไว้เช่นเดิม
"ใช่!!! ฉันเป็นอย่างนี้ ฉันชั่วแบบนี้...แล้วนายจะรับฉันไหวหร๊อ...อยู่กับคนชั่วไปนานๆมันไม่ดีนะครับคุณยองอุน..."น้ำเสียงที่โวยวายกลับเปลี่ยนเป็นท้าทาย สายตาเจ้าเล่ห์จ้องเข้าไปที่นัยน์ตาของอีกฝ่าย.....หึ...ฉันกำลังจะทำให้นายพ่ายแพ้แล้วสินะ...นายกำลังจะทนฉันไม่ไหวแล้วสินะ....คิม ยอง อุน...
ดี!!!ปล่อยฉันไปสิ....ปล่อยฉันกลับเลยสิ....
"นิสัยที่นายแสดงออกมาจะเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องโกหกฉันไม่สน แต่ฉันขอบอกไว้อย่างนึง ฉันไม่มีวันปล่อยนายไปไหนแน่...นายจำไว้...ต่อให้นายจะพยายามยังไง...สุดท้ายฉันจะทำให้นายยอมรับฉันให้ได้...ถ้าที่นายแสดงความก้าวร้าวออกมา มันไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง...แต่เพื่อต้องการเอาชนะฉัน...ฉันจะบอกให้นายเลิกทำซะ...เพราะมันไม่มีทางสำเร็จ...แต่ถ้าหากมันเป็นตัวตนที่แท้จริงของนายล่ะก็....ฉันนี่แหละ จะดัดสันดานนายเอง!!!"
"นายนี่มัน!!!"
ก่อนที่ลีทึกจะทันสวนอะไรกับไป....คังอินก็วาง ไม่สิ ผลักตัวลีทึกให้ไปจมอยู่กับที่นอนอีกครั้ง ก่อนจะเดินไปปิดประตูแล้วลงกลอนข้างนอกขังคนนิสัยไม่ดีไว้ในห้อง
เผื่อจะสำนึก!!!.....ก่อนจะเดินกะเผลกๆลงไปข้างล่าง....
"ปล่อยฉันไปนะโว๊ยยยย...ไอหมีบ้า....ปล่อยช้านนนนนน" เสียงโหวกเหวกดังสนั่นลั่นห้อง มือเรียวทุบประตูตึงๆๆๆๆ อยู่หลายที....ปากบางก็พร่ำตะโกนกร่นด่าไปเรื่อย...หากแต่คนถูกด่าก็ยังไม่สนใจ....ก้าวเดินมาหาผู้เป็นแม่ด้านล่างต่อไป....
คุณนายคิม ยิ้มแฉ่งรับลูกชายตัวเอง (^-^) ก่อนจะถามด้วยคำถามที่ทำให้คนฟังทำหน้างง งวย....
"เสร็จแล้วหรอลูก...ทำไมไวจัง ฮิฮิ"
โอ้วววว เจ๊แกคิดอะไรจริงๆหรอนั่นนน!!!!!
ก่อนจะถามคำถามผู้เป็นแม่ให้กระจ่างว่าหมายความว่ายังไง...ที่แม่ถาม...เสียงเล็กๆก็ดังขัดจังหวะขึ้นมาก่อน....
"พี่ชาย กลับมาแล้วหรอฮะ~"
--------------------------------------TO BE CON (^-^)-----------------------------
คุยกันหน่อยน้า!!!!!!!!!
ใครหว่า สมาชิกใหม่ อิอิ.....
อยากรู้รออ่านตอนหน้า.......
อย่าลืม...คอมเม้นด้วยนะค้า..บางทีเห็นคนเข้ามาเยอะแล้วไม่ยอมคอมเม้นกันเลย..แอบน้อยใจนะเนี่ย.....คอมเม้นคือกำลังใจผู้แต่งเนอะ...ยังไงก็อย่าลืม ไม่ว่าจะฟิกเรื่องนี้ หรือ เรื่องไหน หรือ ของใคร คนแต่งต้องการกำลังใจ มีอะไรจะให้แก้ไขก็บอกได้ หรือ ชอบตรงไหนก็บอกได้...เนอะ..คนอ่านที่รัก...
สุดท้ายนี้ ขอบคุณหลายๆคนที่คอยทวงนะคะ...โดยเฉพาะ คุณ JuNSULOVER อิอิ แล้วก็ นก กับ น้องแอนนาด้วย...ทำให้เราฮึดว่า อย่างน้อยก็ยังมีคนรออ่านอยู่..เนอะ...
สุดท้าย...ฝากฟิก อีกสองเรื่องนะจ๊ะ อุ้มรัก ฉบับ วอนซิน กับ TILL MY LAST BREATH อยากให้คนที่ไม่เคยอ่านแวะไปอ่านดูน้า...ขอบคุณค่า
อ้อ แล้วก็ใครมีฟิกอะไรฝากไว้ได้นะคะ...เดี๋ยวตามไปอ่านเนอะ..อิอิ
ความคิดเห็น