ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FIC SJ+Yaoi]ภารกิจพิชิตใจนายลีทึก

    ลำดับตอนที่ #4 : ภารกิจพิชิตใจนายลีทึก ตอนที่ 4!!!!

    • อัปเดตล่าสุด 11 ต.ค. 50


    ความเดินตอนที่แล้ว
     
    คังอินเอียงคอมองการกระทำทุกอย่าง...ถึงแม้เค้าจะตกใจเล็กน้อย..ว่าทำไมทึกกี้ต้องร้องให้ด้วย...แต่สิ่งที่ทำให้เค้าตกใจที่สุดก็ตอนที่แว่นสายตาของคนตรงหน้าถูกถอด
    ออก..ผมที่ปรกหน้าถูกลูบไปข้างหลังโดยมือของพี่สาว...กลิ่นน้ำหอมจากซอกคอของชายหนุ่ม

     
    .....ก็คือ......
     
     
    "นะ ..นาย.....นาย...คือ ...ยูริ...นายคือยูริวันนั้น!!!"
     
    -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    ภารกิจพิชิตใจนายลีทึก ตอนที่ 4
     
    "O-O นะ..นาย...รู้ได้ยังไง..." เสียงสั่นออกมาจากปากของร่างที่เพิ่งน้ำตาตกเมื่อกี้...ตัวยูริเองก็อ้าปากค้างไปทีเดียว..แต่ก็พอจะทำใจรับได้อยู่กับไอหมีตาแหลมเพราะเมื่อกี้ เค้าเพิ่งบอกเองว่า ยูริไม่ใช่ยูริ (งงมั้ยเนี๊ย!)
     
     
    "ก็เก่ง.....อย่าเพิ่งพูดมาก...ที่ฉันรู้คือนายกับฉันเรามีเรื่องต้องคุยกัน...มานี่.!"คนที่เพิ่งค้นพบความจริงว่าหญิงงามเอวบางแสนสวยที่เค้าเกือบจะเสียจูบ(หรอ - -") นั้น
    เป็นผู้ชาย!! ก่อนจะจับแขนบางลากออกมาจากที่ๆยืนอยู่อย่างถือสิทธิ์ถือสา..คนซาดิสม์ทำหน้าบอกอารมณ์ไม่ถูก..จะบอกว่าโกรธก็โกรธ แต่มุมปากแอบยกขึ้นเล็กๆ ก็ไม่รู้หมายความว่ายังไง...คนถูกลากได้แต่อ้าปากค้าง...
     
     
     
    ไอหมีเผด็จการ!!!
     
     
     
     
    "ไอบ้า..ไอเผด็จการ แกจะลากชั้นไปไหน ห๊า!!! ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ..ไอ่อ้วน..ไอ.." เสียงเล็กกร่นด่าไม่เป็นภาษา..พยามจะสะบัดแขนให้หลุดจากมือใหญ่ แต่กระนั้น ผู้อ่านก็คงพิจารณาไซส์ตัวได้..แค่รอบเอวคนเผด็จการก็กินขาดแล้ว! ด้วยเหตุนั้น ความพยายามของทึกกี้จึงเป็นม่ายไปโดยปริยาย...ยิ่งดิ้น ยิ่งรัดแน่น เหมือนงูเลยแฮะ ^_^
     
     
     
    "เลิกพล่ามได้ยัง....ถ้ายังไม่เลิกฉันจูบจริงๆนะ" เย้ยยย หมีเป็นเกย์ครับพี่น้อง...คนที่กำลังมันส์ปากต้องสงบปากสงบคำเหมือนมีสวิตส์ปิดอัตโนมัติ ก่อนจะส่งค้อนจาก
    หางตาไปเขกกะบาลหมีที่ทำหน้าตาหื่นสมคำพูด ให้โป๊กใหญ่...
     
     
    "นายจะบ้าหรือไง..ฉันเป็นผู้ชายนะ T///T " ทำไมหมอนี่ชอบพูดเรื่องจูบจังนะ....ท่าทางจะเชี่ยวชาญ ชิ ไอบ้า..อย่ามาลามปาก ลามปาม กับฉันนะเว่ย...ฉันแมน นะ ฉันแมนนน!!!
     
     
    "แล้วไง..ผู้ชายแล้วไง..ฉันไม่สนว่านายจะเป็่นชายหรือหญิง ฉันสนแค่ว่า นายโกหกฉันทำไม.....ห๊า!" คังอินในอารมณ์เดือดเหมือนเค้าจะหลงไปกับหน้าสวยๆสักพักทำ
    ให้เค้าไม่ได้แค้นเคืองอะไรมากมาย แต่พอมานึกถึงเรื่องที่เจ้าตัวเล็กตรงหน้าโกหก น้ำโหก็กลับประทุขึ้นมาอีก ก็..
     
     
     
    เค้าเกลียดคนโกหกที่สุดในชีวิตเลยนี่นา!!!!
     
     
     
    "เออ ใช่ ฉันโกหกแล้วไงล่ะ...ฉันโกหกนาย...ทำไม...มีปัญหาอะไรมั้ย...." หน้าสวยเชิด ขณะที่แขนเรียวยังถูกบีบรัดไม่เลิก..ช้ำเป็นรอยแต่คนตัวใหญ่ก็ไม่สนใจ...
     
     
    "มี มีมากด้วย!!!"
     
     
    "หยุดนะคุณคังอิน...สงบสติอารมณ์ก่อนได้มั้ย...ฉันเป็นคนบอกให้ทึกกี้โกหกเอง...ถ้าคุณจะโทษก็มาโทษฉันนี่..."ยูริที่เพิ่งเดินตามเข้ามาสงบศึก..ไม่ใช่ว่าไม่ห่วงน้องถึงเพิ่งมา แต่เหตุเพราะโทรกลับไปตามสาวใหญ่ ทั้งสองคนใจความสั้นๆว่า...
     
     
     
     
    "แม่กลับมาด่วน...หมีตกมัน!!!"
     
     
    ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
     
    "เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้แหละค่ะ...ทึกกี้ช่วยฉัน...วันนั้นฉันไม่ว่างจริงๆ เค้าไม่ได้ทำผิดอะไรเลย" ยูริขยับปากบางพูดในห้องไฮโซห้องเดียวกับตอนแรกที่นั่งด้วยกัน แค่บัด
    นี้มีสมาชิกหน้าเหมือนคนพูดนั่งอยู่ข้างๆคุณนายปาร์คอีกคนหนึ่ง..
     
     
    "แล้วก็เลยต้องปลอมตัว...แค่ไม่ว่างแค่นี้บอกกันก็ได้...ทำไมต้องโกหก แม่..แม่ก็รู้ผม..ไม่ชอบคนโก.."
     
     
     
    "พอเลยคังอิน แม่เป็นคนสั่งให้คุณนายปาร์คเค้าพาตาทึกมาเอง...ก็ไม่เห็นเป็นไร...ไม่มีใครจับได้สักหน่อยว่าเค้าไม่ใช่ยูริ....งานนี้เป็นงานสำคัญ...งานเปิดตัวแก...มันไม่มีโอกาสไหนเหมาะในการเปิดตัวหนูยูริเท่ากับงานนี้แล้ว...แต่นี่มันจำเป็น...ตาทึกมาแทนก็ไม่เห็นเป็นไร ทุกคนเค้าก็นึกว่าตาทึกเป็นยูริทั้งนั้น...แกน่ะอย่ามางี่เง่าให้มากนัก.."
    เหมือนคำตอบจากสวรรค์ คนเดียวที่จะหยุดไม่ให้คังอินพล่ามไปมากกว่านี้ได้ก็มีแต่ผู้ให้กำเนิดคนนี้เท่านั้น.....แต่ถึงแม้จะสงบปากสงบคำได้แล้ว...ใบหน้าก็ยังงอส่อความไม่สบอารมณ์ไม่เปลี่ยนแปลง....
     
     
     
    "ผมจะยอมให้อภัยก็ได้....แต่..."
     
     
    "แต่อะไร"
     
     
    "แต่นายคนนี้ต้องรับผิดชอบ" ความเครียดบนใบหน้าเปลี่ยนแปลงเป็นรอยยิ้มกรุ้มกริ่มขึ้นมาแทนที่ เหมือนคนเจ้าเล่ห์จะคิดอะไรได้หลังจากที่สงบสติอารมณ์แล้ว.....ทึกกี้ได้แต่ตาโต มืออวบชี้มาทางเค้า พร้อมกลับรอยยิ้มประหลาด...
     
     
    "รับผิดชอบอะไรของนาย" คนถูกกระทำ สบสายตากับคู่กรณีอย่างไม่กลัวเกรง..เกิดมาไม่เคยยอมใครจะบอกให้รู้ไว้ ไอหมีอ้วน!
     
     
    "ไม่มีอะไรมาก...ก็แค่...แต่งงานกับฉัน แทนพี่สาวนายเท่านั้นเอง"^-^
     
     
     
     
     
    "O_O อะไรนะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

    --------------------------------------------------------------------------------------------------
    TO BE CON...

    ตอนนี้แอบสั้น อาฮิ อาฮิ ขอโทษจริงๆค่ะ...แต่คงมาต่อตอนห้าเร็วกว่าเดิมเพราะว่าหยุดหลายวัน...เม้นกันด้วยนะ.....เม้นกันด้วยย...เม้นเยอะ กำลังใจเยอะ ลงเยอะจริงๆด้วยเอ้า!!!

    ป.ล. ขอบคุณน้องแอนนา ที่คอยทวงฟิกนะคะ...อิอิ...
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×