คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : อุ้มรัก ฉบับ วอนซิน ตอนที่2
อุ้มรัก (VER.วอนซิน) # 2
19.30น. เวลาท้องถิ่นกรุงโซล (ดูเป็นทางการไปป่ะ)
กริ๊ก!! เสียงไขกุญแจห้องดังขึ้นตามปกติในเวลาเช่นนี้..เจ้าของบ้านผู้หล่อเหลาเดินเมื่อยๆบิดตัวเข้ามาในห้องของเค้าอย่างเหนื่อยล้า พร้อมมองหาคนรักที่ปกติจะนั่งกระดิกเท้ารอการกลับ
มาของสามีสุดที่รักอยู่ทุกวี่ทุกวัน...
"กลับมาแล้วจ๊าา.."สุภาพบุรุษของเราเอ่ยประโยคประจำวันกับเมียรัก(เขยิบฐานะจากตอนที่แล้ว)
"....." ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับ...ชายหนุ่มได้กลิ่นแต่เสียงตะหลิวโช้งเช้ง (ตามความรุนแรงของอิเจ๊555) ในห้องครัว พร้อมกับกลิ่นอาหารที่ลอยมาทำให้น้ำลายของคนหุ่นดีไหลเอาง่ายๆ
ชายหนุ่มอมยิ้ม...แม่บ้านแม่เรื้อน เอ๊ย แม่เรือนจริงจริ๊งที่รักของเรา...เฮ้อ..น่ารัก...ซีวอนคิดในใจก่อนจะแกะเน็กไท้ออกด้วยตัวเองด้วยความไม่ค่อยชิน (เพราะปกติคนในครัวเค้าแกะให้)
แล้วแขวนเสื้อสูทสีดำสุดเท่ห์ไว้ที่ข้างห้องนอน...ก่อนจะทำจมูกฟึดฟัด!!เดินตามกลิ่นอาหารเข้าไปในห้องครัว...แต่กระนั้นเลย...ก่อนที่จะได้เข้า
ร่างสูงพลันเหลือบไปเห็นหนังสือกองหนาวางเกลื่อนกาดอยู่หน้าทีวีที่เปิดค้างไว้อยู่.... ถึงแม้ปกติความเป็นแม่บ้านของซินจะมีไม่มาก (- -") แต่ปกติเค้าก็น่าจะเก็บของเป็นระเบียบกว่านี้นี่นา
ซีวอนคิดพลางเดินไปหยิบหนังสือที่วางบนโต๊ะหน้าทีวีขึ้นมาดู
O-๐ !!!!!!
ตาโตเบิกโพลงด้วยความฉงนใจ ตกใจ ประหลาดใจ ทุกอย่างปนเปกันไปหมด...นี่มันอะไรเนี๊ย..สุภาพบุรุษแทบกรี๊ด!!!(- -")
"คู่มือคุณแม่กับลูกน้อย..ลูกรัก...เด็กวัยกำลังโต...แม่และเด็ก....พิชิตลูกวัยอนุบาล-ประถมต้น....เด็กตัวน้อยกลอยใจ..." และอีกสารพัด คู่มือวิธีการเลี้ยงลูกวัยอนุบาล..ซีวอนได้แต่ตาค้าง..
ค้าง!
และ ค้าง!!
นี่มันอะไรกันเนี๊ย!!!!!
สุภาพบุรุษทำหน้าเหรอ นี่ที่รักเค้าอยากมีลูกขนาดนั้นเลยเหร๊อ!!
และเล่มสุดท้าย...ในมือที่ร่วงหล่นลงกับพื้นทันทีที่อ่านชื่อหนังสือจบ
"คู่มือกำราบสามี!!!!!"
โอ้วววววววววววววววววววววววววววววววว!!!! พระเจ้า ช่วยซิมบ้าด้วยยยย
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"คุณ....นี่มันอะไรเนี๊ย...."ซิมบ้าตัวดีส่งเสียงโวยวาย พร้อมเดินชูหนังสือลูกรักเข้าไปในห้องครัว (ยังไม่กล้าถือเล่มสุดท้าย กลัวโดนกำราบครับพี่น้อง - -" -จากซีวอน)
"อ้าว ลิ้งค์กลับมาแล้วเหรอ" เจ้าของหนังสือที่ใส่ผ้ากันเปื้อนสีส้มลายสตอเบอรี่แสนจะน่ารัก หันมายิ้มให้คนโวยวายอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว...ก่อนจะวางตะหลิวในมือ แล้วเดินไปหอมแก้ม
คุณลิ้งค์สองทีซ้ายขวาแบบทุกวัน.....(วุ๊ย อิจฉา)....ก่อนจะเดินยิ้มแฉ่งไปที่กระทะที่มือปลาตัวเบ้อเร่อนอนเอกขเนกอยู่...โดยไม่สนใจอาการโวยวายของคุณซิมบ้า....
"คุณ" นายชอยเริ่มสงบลงได้เนื่องจากต้องมนต์ "จุ๊บ"ที่แก้มข้างซ้าย....คิ้วเรียวเริ่มหายขมวดเนื่องจากแรง "จุ๊บ" ที่แก้มข้างขวา
"จ๋า" เสียงหวานตอบกลับมาทั้งที่ยังคง "ยิ้ม" และผัดกับข้าวต่อไป...วันนี้เค้า "ยิ้ม" อย่างเดียว อิอิ คนมันอารมณ์ดี
"ทำอะไรอยู่น่ะ" นายชอยเลี่ยงคำถามที่อยากรู้ก่อนเพราะยังไม่อยากทะเลาะกับคนน่ารักข้างหน้าเค้า
"ปลาช่อนแป๊ะซะ...อิอิ"
O-O โว้ว ร้อยปีพันศตวรรษ ทำแต่อาหารเกาหลี แล้วไหงวันนี้คิดทำอาหารจีนเล่า...เอ๊ะๆ หรือว่า...น้องฮีของพี่..ไม่นะ...ไม่นะ...หรือว่าเธอจะไปเป็นชู้กับไอตี๋ห้องข้างๆ หนอย..ไอเกิง
แกต้องเจอฉันซะหน่อยแล้วหล่ะ..คอยดูๆ รอน้องฮีหลับก่อน พ่อจะบุกให้ถึงห้องเรยยย (บุกไปทำไรยะ!!)
"คิดไงทำ" เอ๊า...นายชอยสงบอารมณ์แล้ว แต่คิดคำถามไม่ออก...สงสัยหัวสมองเริ่มตีบตันเพราะขาดแคลเซียมมานาน..
"คิดว่ารักลิ้ง...อิอิ" ^//^
O-O ซีวอนตาโตเป็นรอบทีสามของวัน เนื่องจากรับมุขคนอารมณ์ดีไม่ทัน(วันนี้อะไรๆ ก็สวยงามไปหมดสำหรับอิเจ๊เค้าหล่ะเน๊อะ...เอ๊ะหรือว่าจะมีกิ๊ก 5555)
ซีวอนหลังจากปรับสภาพอารมณ์ของคนรักได้ก็เดินตาม "ปลาช่อนแป๊ะซะ" ออกไปที่โต๊ะอาหาร...และก็เหลือบมองหน้าคนรักที่ไม่สนใจเค้าเลยวันนี้ มัวแต่หันไปยิ้มให้
"ข้าวผัดปักกิ่ง"ที่วางอยู่ที่โต๊ะอยู่ก่อนแล้ว (สงสัยเจ๊เค้าไปเป็นกิ๊กป๋าของจริง555) ซีวอนได้แต่ทำหน้างงๆ ทำไมวันนี้ยิ้มทั้งวัน ยิ้มไปยิ้มมาเหมือนคนโรคจิตนิดๆเลยนะจ๊ะ
เมียจ๋า....
ซีวอนเหลือบมองบนโต๊ะ...แล้วก็ต้องทำหน้าฉงนใจอีกครั้ง...เอ๊ะๆ..ทำไม มีเค้า..มีฮีชอล..เอ๊ะๆ..แล้วทำไมจานมันมีสามจานอ๊ะ!!! แล้วอีกจานดูน่ารักๆด้วย...เอ๊ะ!!
"คุณ..."นายชอยสุดหายใจลึก ก่อนจะภาวนาในใจว่า ' หวังว่าจานนั้นคงไม่ใช่ของไอป๋าหรอกนะ ' (เกี่ยวอะไรอีกแล้ววะตู -ป๋า) แล้วเอ่ยปากถามคนรักออกไป
"จ๋า"
"ของใคร?" คุณวอนมองหน้าคนสวยก่อนจะชี้ไปที่จานเล็กๆใบที่วางอยู่กับแก้วน้ำลายหมีพูห์ (ป๋าคงใช้หรอก!)
"เอิ่ม...จะเริ่มยังไงดีล่ะ...เอิ่ม" คนนั้นสวยได้แต่เอิ่มไปเอิ่มมา หน้าเล็กอมยิ้ม บิดตัวม้วนต้วนอายๆ...จนนายวอนเริ่มเกิดอารมณ์(*-*)
"คือ ถ้าเค้าบอกลิ้ง แล้วลิ้งอย่าโกรธเค้าน๊าาาา..." คนตัวบางลากเสียงยาวอ้อนก่อนจะลากเก้าอี้ไปนั่งข้างๆซีวอนที่บัดนี้หน้าบูดเหมือตู๊ดลิงแล้วเอาหน้าตัวเองเสยๆกับไหล่ของเฮียซิมบ้าเหมือนเด็กๆ
...ชิ! ทำมาอ้อน...
ฮึ่ย น่ารัก! (เอ๋า!)
"คือ..."
"คือว่า....ถ้าเค้าจะบอกว่าเค้าน่ะ..มีคนอีกคนอยากแนะนำให้ลิ้งค์รู้จักน่ะ..คือ..." ยังคือไม่จบครับพี่น้องอิเจ๊ติดอ่าง เป็นวันแรกในรอบศตวรรษ (ปกตินี่ไฟแลบ5555)
"มะหมา...เอ๊ยม่ะม้าฮับ..."เสียงเล็กดังขึ้นหลังประตูห้องนอนของเค้าสองคนเปิด...แอ๊ด...ยังไม่ทันที่จะได้"คือ" ต่อ คำเฉลยทั้งหมดก็ปรากฎขึ้น...เด็กน้อยตัวเล็กน่ารักวัย 6 ขวบที่ใครเห็นคงต้องขอไปเป็นลูก (กรี๊ด อิชั้นคนนึงล่ะ)
เดินต๊อกแต๊กๆ ออกมาที่ห้องอาหาร มืออวบขยี้ตาเล็กๆคล้ายเพิ่งตื่นนอน....ก่อนจะเดินมาเกาะที่ขาฮีชอลอย่างน่ารัก!
O-O !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ตาของซีวอนคงแหกไปแล้ว (555) เพราะวันนี้เบิกหลายทีเหลือเกิน !! ร่างสูงแทบร้องเจี๊ยกออกมาเป็นภาษาลิง....หันไปมองหน้าเด็กน้อยที หันไปมองหน้าเจ๊ฮีที...หันไปมองหนังสือที
มองสลับไป สลับมา... เฮือก..ลมแทบจับแล้วครับ...
ซีวอนสะบัดหัวสามสิบที ขยี้ตาอีกสองร้อยครั้ง ตบหน้าตัวอีกแปดพันรอบ แล้วบอกตัวเองว่านี่คือความฝัน!!
ฮีชอลมีลูกงั้นเร๊อ!
"คุณ...คุณมีลูกตั้งแต่เมื่อไร..ทำไมไม่บอกโผ๊มม....ผมเป็นพ่อเด็กใช่มั้ย...ใช่มั้ย.."ซิมบ้าตัวสั่น ก่อนจะจับซินเขย่ามือ แล้วก็พร่ำพรรณนาคำมาอีกหลายล้านคำ
ดูเหมือนเฮียแกจะลืมไป
.....เจ๊เค้าท้องได้(ซะที่ไหนเล่า)!!!!
"ฮีช...อุ๊บส์...!" ก่อนที่สิงโตจะพล่ามอะไรออกมามากกว่านี้ปากเรียวต้องทำการปิดอีกปากให้อยู่ในความสงบก่อน...ถึงแม้จะอยู่ต่อหน้าเด็กก็เถอะ แต่เจ๊เค้าถือว่าจูบน่ะ มันเป็นการแสดงความรักอย่างนึงนี่
ไม่เป็นไรหรอกเน๊อะ เด็กน้อย.....อิอิ
O-O *///*
ซีวอนสงบปากสงบคำไปได้มากหลังจากเจอจูบมหาตภัย 5555 แล้วสติสตางค์เริ่มค่อยๆกลับมาหาตัวก่อนจะนั่งฟังคนรักอธิบายเงียบๆ
"ลิ้งค์นะลิ้งค์ ขี้โวยวายจริงๆ ฟังเค้าก่อนซี่...ก็เนี่ยแหละที่เค้าจะบอก...เค้าก็รู้น่ะนะว่าลิ้งค์ไม่ชอบเด็ก..แต่เมื่อกลางวันน่ะ..ญาติเค้าเอาน้องหนูอินฮวานเนี่ย มาฝากไว้...คือญาติเค้าต้องไป
ต่างประเทศสักพักน่ะ...ญาติเค้ามีงานที่นู่น...แล้วทีนี้....ถ้าญาติเค้าเอาลูกไปด้วยกลัวจะลำบาก....เพราะเดี๋ยวอีกไม่นานก็เปิดเทอมแล้ว...เค้าเลยมาฝากบ้านเราให้เลี้ยงอินฮวานไว้ก่อนช่วงที่เค้าไม่อยู่อ่ะ"
จบคำอธิบาย...ซีวอนทำหน้าร้องอ๋อออกมาทันที ก่อนจะทำหน้าเครียดขึ้นมาอีกครั้งนึง
แล้วต้องให้เค้าอยู่กับเด็กเนี๊ยนะ...งื่อ....ขอตายในอกซินเสียดีกว่า! งื๊อ ไม่เอา....ไม่เอาเด๊ก..ไม่ชอบ..ไม่รักเด็ก...รักซินคนเดียวอ๊ะ!
"ญาติคนไหน" (ทำไมไม่ฝากคนอื่นเลี้ยงฟระ!)
"โห่ ดูหน้าก็รู้ เซียไง..จุนซูอ่ะ"
"อยู่นานเท่าไร 1วัน หรือ 2 วัน หรือ 1 อาทิตย์" หางเสียงเริ่มสะบัด หางตาเริ่มส่งไปอย่างไม่เป็นมิตรให้กับเด็กน้อย...ที่บัดนี้ไปนั่งกินข้าวผัดปักกิ่งประจำที่เรียบร้อยแล้ว
"1เดือนจ๊ะ!"^-^
O-O!!!!!!!!!!!!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
22.00 นาฬิกา....ณ ห้อง"HEE&WON"
"โธ่ลิ้งค์อ่ะ....ทำไมอ่ะ แค่นี้ไม่ได้เหรอ..แค่ให้อินฮวานเรียกลิ้งค์ว่า "ปะป๊า" แค่นี้ไม่ได้เหรอ" - -" อิเจ๊ของเรากำลังเข้าออดอ้อนสามีใหรับข้อเสนอต่างๆนาๆเกี่ยวกับลูกน้อยสุดที่รัก!
มันลูกกรูซะที่ไหนเล่า!! ทำไมต้องให้เรียกว่าป๊าเป๊อะอะไรด้วย แค่อยู่ร่วมชายคากับเด็กนี่ หนึ่งเดือนก็จะแย่อยู่แล้ว ยังต้องรับข้อเสนออะไรอีกเล่าเนี๊ย!!
ซีวอนคิดพลางเหล่มองต้นเหตุที่บัดนี้ นั่งดูการ์ตูนทอมแอนต์เจอรี่สุดโปรด แล้วทำให้เค้าไม่ได้ดูบอลพรีเมียร์ลีกคืนนี้ทั้งที่อยากดูใจแทบขาด (ก็พนันกับไอหมีเอาไว้นี่นา) - -"
แล้วแถมยังเอาแก้วน้ำใบโปรดของเค้าไปใส่นมสตอเบอรี่ที่ชอบกินไปซดโฮกฮากอีก...แค่นี้ซีวอนก็แทบคลุ้มคลั่งจะตายอยู่แล้ว....ฮึ่ย ถ้าไม่ติดว่า คุณแม่(เด็ก)ขอร้องนะ พ่อจะจับหั่นเลยคอยดู๊ ! *-*
"ไม่" งอนครับงอน!
"ลิ้งค์...จ๋า....น๊า...ลิ้งจะได้เป็นปะป๋าของอินฮวานไง แล้วเค้าจะได้เป็น มะหมา เอ๊ย ม่ะม๊าไง....เนอะอินฮวานเน้อ..."เสียงเล็กหันไปหาพรรคพวก ก่อนน้องหนูจะหันหน้ามายิ้มแฉ่งอย่างน่ารัก
ให้กับปะป๊า และ มะม๊าชั่วคราวของเค้า....เด็กน่ารัก..มารยาทงามจริงๆวุ๊ย...สงสัยพ่อเซียสอนมาดี!
"...."
"หรือว่าลิ้งอยากให้คนอื่นเป็นปะป๊าเด็ก...ได้เดี๋ยวเค้าไปเคาะห้องข้างๆแล้วบอกให้เค้ามาเป็นปะป๊าเด็กแทนลิ้งค์ก็ด๊าย...."น่านนนนน เจ๊เล่นแรงครับผม ขุดไม้เด็ดมาใช้ซะงั้น นายชอยของเราหน้าซีดเป็นไก่ต้มเลย
บอกแล้วเจ๊ซินน่ะ คนจริงโว๊ย!!! ทำอะไรทำจริงไม่กลิ้งกลอก ขณะเจ๊กำลังจะเดินไปที่ลูกบิดประตูเพื่อไปหาคนข้างห้องให้มาเป็นปะป๊าแทนป๋าวอน (กล้าเนอะ!) (อั๊วเกี่ยวไรด้วยอีกแล้วเนี่ย อยู่กับหรงๆดีอยู่แล้วแท้ๆยุ่งกับอั๊วตลอดเลย-ป๋าเกิง)
"โธ่...คุณก็..อย่าโกรธกันสิ...คุณก็รู้ว่าผมไม่ชอบเด็ก" น้ำเสียงกลับมาฉอเลาะดังไม่มีอะไรเกิดขึ้น กลับกลายเป็นเค้าที่ต้องไปง้อ..ทั้งๆที่เค้าไม่ผิด!!! ซีวอนคิด แล้วกลุ้มใจ ทำไงได้...ก็ผมเป็นโรค เกลีย - มัว นี่ครับ (- -")
"ไม่ได้โกรธ....พูดจริงๆ..."
"คุ๊ณ....อ๊ะอ๊ะ...ก็ได้ๆ จะเรียกอะไรก็เรียกเถอะ....ผมยอมละ กลับมาๆ" เฮียวอนรีบไปรวบเอวบางจากข้างหลัง พร้อมทำหน้าจิ้มลิ้มใส่หนึ่งทีก่อนจะปริบๆ ประมาณว่าอย่าไปหาเลยไอข้างห้องอ่ะ เดี๋ยวหวั่นไหว..(- -") มันยิ่งหล่อๆอยู่
ที่โซฟาตัวเดิม....
"อินฮวาน....นี่ไงปะป๊าของลูกที่ม๊าเล่าให้ฟังวันนี้" ร่างเล็กจ้อกับลูกชายคนใหม่ไม่หยุด...ก่อนจะชี้ให้ดูคนหน้าบูดที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างหวาดระแวง (สงสัยกลัวเด็กกัด!)
"ฮับ...ที่มะม๊าบอกป๋มว่า ปะป๊าหล๊อหล่อช่ายม้ายฮับ..." ^-^ ซีวอนแอบยิ้ม ไอเด็กนี่มันก็น่ารักเหมือนกันแหะ!
"แล้วหล่อมั้ยล่ะลูก"
"หล่อฮับ...แต่น้อยกว่าพ่อเซียนิดนึง" - -" ไม่น่ารักแล่ว (จากซีวอน)
"ฮ๊าวว...." ตัวเล็กหาวเป็นสัญญาณ ตาเริ่มปรือเล็กน้อย..มะม๊าของเด็กเห็นดังนั้นก่อนจะอุ้มร่างเล็กไปที่ห้องนอนของเค้า...ซึ่งบัดนี้ปูที่นอนเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว....
"ฝันดีนะลูก...จุ๊บ" น้องฮีผู้น่ารักจุ๊บหน้าผากลูกรักก่อนนอนหนึ่งที แล้วห่มผ้าให้ไออุ่มเรียบร้อย...ปะป๊าจำเป็นมองตามอย่างอิจฉา อยากเกิดเป็นเด็กสักวัน....
ฮีชอลปิดไฟห้องนอนก่อนจะเดินออกมานั่งเป็นเพื่อนคนรักเหมือนเดิม.....คราวนี้ไม่ต้องรอให้เทพบุตรอัญเชิญ เจ๊แกก็ลงไปกลิ้งเกลือกบนตักนุ่มของนายชอยเรียบร้อย....
"ลิ้งค์...อย่าโกรธเค้าเลยนะ..เค้าแค่อยากมีลูก แล้วบังเอิญจุนซูมาฝากไว้พอดีเค้าเลยดีใจน่ะ....ลิ้งค์ไม่โกรธเค้านะ" แววตาจริงใจบวกกับลูกอ้อนของคนบนตัก ซีวอนแทบจะรักเด็กขึ้นมาทันควัน!
"อืม...ไม่โกรธ" ถึงจะลำบากใจมากถึงมากที่สุด!
"จริงๆนะ...." สายตาวิ้งวั้งของคำยืนยันจากร่างตรงหน้าอีกครั้ง
"อืม...จริงๆ"
"ลิ้งค์ๆ"
"ครับ"
"เอียงหูลงมานี่หน่อยสิ...มีอะไรจะบอก"
นายชอยเอียงหูลงมาอย่างว่าง่าย แม้สายตาจะจับจ้องลูกฟุตบอลในจอสี่เหลี่ยมอยู่ก็เถอะ!
"รักลิ้งนะ...จุ๊บ" ^///^
เฮ้อ....
โคตรรักวอนเลย!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น