[FIC SJ]อุ้มรัก ฉบับ (ฉบับวอนซิน)[YAOI]

ลำดับตอนที่ #1 : อุ้มรัก ตอน 1

"ฮันเจฮีบอม.....ฮีบอมลูกแม่....อยู่ไหนลูก....เมี๊ยวๆ...อยู่ไหนจ๊า...." เสียงเล็กร้องเรียกสัตว์เลี้ยงแสนรัก พร้อมสายตาเรดาร์ควานหาลูกรักในรัศมีหลายร้อยเมตร...แต่ทว่า...ฮันเจฮีบอม(ทำไมชื่อมันยาวนักฟระ!)
ของเค้าไปอยู่ไหนเสียล่ะ!!! เจ้าของเสียงเริ่มเหงื่อตก..เมื่อเหลียวซ้ายแลขวา ก็พบแต่ความว่างเปล่า...

"ฮันเจ๊ฮีบ๊อมมม..อยู่ไหนลู๊กกก"เสียงที่เริ่มตวัดสูงขึ้น พร้อมกับเม็ดเหงื่อที่หยาดพราวบนใบหน้า..สีหน้าเริ่มมีความวิตกกังวล.....

"T T ลิ้งค์...ลูกเค้าหายไปไหนไม่รู้...ฮึก..ฮึก..ฮะ..ฮันเจ๊....แงๆๆๆๆ" เสียงร้องให้เริ่มระงมอย่างเด็กๆ เจ้าของฮันเจหันไปหาความช่วยเหลือจาก "ลิ้งค์" ที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โต๊ะนอกระเบียงอย่างสงบ...

หนุ่มหล่อเหลือบมองหน้าเด็กขี้แยแว๊บนึงก่อนจะส่ายหัวไปมา....เฮ้อ...ทำไมแฟนฉันมันเด็กอย่างนี้วะเนี่ย!

"ลิ้งค์...ช่วยเค้าหา"ลูก"ทีสิ..." นายชอยซีวอน..หรือลิ้งค์ของเจ้าของแมวได้ฟังแล้วก็ยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างมีเลศนัย ก่อนจะตอกกลับด้วยประโยคเด็ด..

"หาลูกน่ะ ขี้เกียจ แต่ถ้า "ทำลูก" น่ะพอไหว" >-<  !!!!  สิ้นคำคนฟังก็อายม้วนติ้วไปสามตลบ...ก่อนจะกรี๊ดในใจอีกสามที นี่มันกลางวันแสกๆนะ..ตาทะลึ่งเอ๊ย...

"บร้าาาาา!!!! อย่ามาทะลึ่งแถวนี้นะ" เอ๋าเจ๊ ลืมลูกไปเลยครับพี่น้อง555  .... แหน่ะ หันไป**ายชอยอีกแหน่ะ... เขินแล้วใช้กำลังหรือไงเจ๊!

"ลิ้งค์ง่ะ...ช่วยเค้าหาลูกก่อนสิ...อยู่ไหนลูกกกกก ลูกแม๊....." ว่าแล้วก็กระทำการหาลูกต่อไป นายชอยของเราได้แต่ส่ายหน้าก็กระแอมสองสามที แล้วยกกาแฟขึ้นจิบอีกหนึ่งครั้ง(เพื่อ?)

"ลูกคุณน่ะ..เมื่อกี้เห็นมันวิ่งไปหาหมาตัวเมียข้างนอกนู่นแหนะ"  นายชอยเฉลยคำตอบให้คนที่ตามหาลูกมานานให้ฟัง... ซินเหลือบมองสายตาประมาณว่า แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก..เสีย
เวลาคนสวยเหนื่อยหมด... ก่อนจะสะบัดหน้าหนีไปแล้วเดินไปข้างหน้าห้องพักในคอนโดหรูที่หน้าห้องมีป้ายแขวนไว้อย่างน่ารักๆว่า "HEE & WON" พร้อมหัวใจดวงเล็กๆล้อมรอบ...
เห็นป้ายก็รู้ได้เลยว่าเป็นไอเดียของใคร

"อ๊า...ลูกแม่..เจอแว้ววว....โธ่ลูก! อย่าเพิ่งเสียบริสุทธิ์สิลูก...เราต้องรักษาของๆเราเอาไว้ให้ดีนะลูก" ฮีชอลเอ่ยปากพร่ำสอนลูกรักที่ไม่มีวันจะเข้าใจได้อย่างจริงจัง หลังจากเห็นสภาพลูกชายของเธอ
กำลังเกี้ยวสวาทกับ หรงหรง หมาตัวเมียของคนจีนข้างห้อง... ฮีชอลได้แต่คิดในใจ...หนอย...ไอป๋า..ปล่อยให้หมาแกมาข่มขืนลูกชั้น ชิชะพร้อมส่งสายตาพิฆาตไปให้ประตูห้องข้างๆ (- -") (ได้ข่าวหมาอั๊วตัวเมีย-จากป๋าฮัน)

"ลิ้งค์...เค้าเจอลูกแล้วล่าาาา...ดีใจ..อิอิ...ลูกจ๋า...กินนมมะๆ เดี๋ยวแม่ไปเอามาให้น๊า อยู่กับป๊ะป๋าไปก่อนนะลูกน้าาา..."พูดกับ"แมว" เสร็จ...ซินเดอเรล่าก็เดินเฉิดฉายไปยังตู้เย็น ทิ้งลูกน้อย ให้อยู่กับเจ้าชายเพียงลำพัง

"ทำไมทำหน้างั้นล่ะแก.." นายชอยเริ่มเปิดบทสนทนากับลูกของศรีภริยา....สงสัยจะติดเชื้อ คุยกับสัตว์ได้มาจากคนรักเค้าละมั้งเนี่ย..ซีวอนเลยจ้อใหญ่
"อ๋อ..ฉันรู้และ..แม่แกเค้าลากแกมาตอนเข้าได้เข้าเข็มใช่ม้า...อิอิ เออใช่ ฉันก็เป็นเหมือนกัน...เวลาเข้าได้เข้าเข็มทีไรแล้วมีแกมาขัดจังหวะเนี๊ย...มันเสียอารมณ์ เป็นไงๆ เข้าใจความรู้สึกของ
ฉันรึยังล่ะ......เข้าใจแล้วใช่มะ...เออ ดี...ต่อไปนี้ก็อย่ามาขัดนะเว่ย...แล้วถ้าแกทำตัวดีๆนานๆฉันจะซื้อแมวตัวเมียมาให้ โอเค๊!!" - -" สาบานได้ว่าแมวเข้าใจทุกประโยค !!! เฮ้อ..เป็นเอาทั้งบ้าน

**อ้อลืมบอกไป ท่านผู้อ่าน..อยากรู้มั้ยว่า ลิ้ง มาจากอะไร...อิอิ ผมฮีชอลจะบอกให้....มาจากดาร์ลิ้งค์ ไงจ๊ะ!! อิอิ
---------

22.00 นาฬิกา....ณ ห้อง"HEE&WON"

"ลิ้งค์...เค้าง่วงจัง...ห๊าววว...."ฮีชอลอ้าปากหวอ..ก่อนจะไถลตัวไปซบร่างที่กำลังนั่งดูฟุตบอลรอบดึกอยู่ข้างๆ
"ง่วงก็ไปนอนซิ..เดี๋ยวผมดูฟุตบอลจบ ผมก็ตามไปแล้ว อีกแป๊ปเดียวเองนะจ๊ะ" คนพูดสายตายังไม่ละจากจอสี่เหลี่ยมที่อยู่ตรงหน้า สายตาคมกำลังจับจ้องไปที่ไอลูกกลมๆ ลูกเดียวที่คนนับสิบ
แย่งกันไปมา...ฮีชอลมองลิ้งค์ของเค้าอย่างเคืองๆ ก่อนจะสะบัดหัวสองสามที

"ม่ายอาววววอ่ะ เค้าจะนอนพร้อมลิ้งค์อ่ะ...อีกไม่นานจะจบ เค้ารอได้...ไม่เป็นไร.." ว่าแล้วก็เอื้อมมือไปหยิบเป๊ปซี่มาดูดแก้ง่วงสองสามอึกก่อนจะสะบัดหัวให้คลายความสะลึมสะลือ
คนข้างๆละสายตามามองเล็กน้อย พร้อมยิ้มบางๆให้ก่อนจะหันกลับไปที่จอเหมือนเดิม...

"งั้นก็มานอนตรงนี้ก่อนมา..."สุภาพบุรุษตบเข้าที่ต้นขาอันแข็งแกร่งของตัวเองสองสามที เหมือนเป็นสัญญาณให้รู้ว่า ถึงหัวคุณจะหนัก ผมก็ยอมให้เหน็บกิน เอิ๊ก!! 

"อืมม...อ๊ะ เดี๋ยวก่อน เค้าอุ้มลูกไปไว้ที่นอนก่อนนะ" ฮีชอลจับแมวตัวเก่งของเค้าอุ้มเหมือนเด็กทารกไปวางไว้นะที่ประจำในห้อง ก่อนจะเดินออกมาที่นั่งโซฟาข้างนอกหน้าทีวีตัวเดิมแล้ว
ค่อยเอนกายไปซบลงที่ตักของคนรักอย่างว่าง่าย...(เชื่องอย่างไม่น่าเชื่อ 555)

"นี่ซิน คุณอยากมีลูกจริงๆหรอ"  เมื่อเข้าโฆษณาทีวี ชายหนุ่มก็ละจากจอสี่เหลี่ยมตรงหน้า(ซะที!) แล้วหลุบตามามองคนหน้าสวยบนตักเค้าตอนนี้ที่บัดนี้ตาแป๋ว จ้องเค้าอย่างน่ารัก...

"หืม...อยู่ๆทำไมถามแบบนี้ล่ะ..."คนหน้าสวยขมวดคิ้วสงสัย

"ก็เห็นคุณเรียกหาลูกคุณทุกวัน..ก็นึกว่าคุณอยากมีลูกจริงจัง" ผมจะได้ทำให้ >-<  ประโยคนี้เฮียเค้าได้แต่คิดในใจ...

"ไออยากมีอ่ะ มันอยากมีมากกกกกกกกก แต่พูดอย่างกับเค้าจะมีได้...เค้าเป็นผู้ชาย...ลิ้งค์จะให้เค้ามีได้ยังไงล่ะ..." ร่างบางหน้ายู่กับสิ่งที่ขัดใจตนเอง...อยากมีเด็กอ๊ะ...หนูอยากท้องคร่ะ!!

"อืม...ก็ดีแล้ว...มีแมวก็พอแล้ว คุณก็รู้ว่าผม.."

"ไม่รักเด็ก ถึงเข้าขั้นเกลียด หึ รู้...ชิ สุภาพบุรุษอะไรเค้าเกลียดเด็กกันไม่ทราบจ๊ะะะะ..."คนบนตักยู่หน้าลากเสียงยาว ก่อนจะดึงแก้มสองข้างของสุภาพบุรษของเค้าให้ย้วยไปมาด้วยความหมั่นไส้..ก็ทั้งๆที่
เค้ารักเด็กจะตาย ทำไมอีตาบ้านี่ถึงเกลียดเด็กได้ลงคอ...เด็กน่ะออกจะน่ารัก น่าเลิฟเป็นไหนๆ....

"เฮ้อ...ใจจริงของเค้านะอยากรับเด็กมาเลี้ยงเป็นลูกจังเล๊ยย....ดูอย่างเจ้าคังอินกับพี่ทึกกี้สิ...ตอนนี้มีความสุ๊ข มีความสุข เห็นแล้วอดจะอิจฉาไม่ได้..น่ารักจริงๆ ลูกที่เค้ารับมาก็น่ารัก..."
น้ำเสียงเพ้อฝันพูดไปลอยๆ ไม่ได้ใส่ใจ...เพราะรู้ว่าถ้าทำอย่างนั้นคนรักเค้าต้องหนักใจแน่ๆ...เฮ้อ..ได้แต่ถอนหายใจรอบที่ล้านของวัน

"อย่าเลย...เด็กน่ะ..ทั้งขี้แย...เสียงดังหนวกหูและก็เอาแต่ใจ...เลี้ยงยากจะตาย..แล้วอีกอย่าง...อะ..อ้าว...หลับไปซะและ...เฮ้อ...แม่นางสาวเกาหลี รักเด็กจริงๆนะคุณนี่..."
ซีวอนมองภาพตรงหน้ายิ้มๆ เวลาหลับยังน่ารักขนาดนี้เลย...ถ้าไม่ติดนิสัยเอาแต่ใจ กับ ขี้วีน(กับคนอื่น) นะจะน่ารักยิ่งกว่านี้อีก....มือเรียวเกี่ยวผมที่ปรกใบหน้าออก....ก่อนจะก้มลงไป
หอมแก้มของคนรักอย่างห้ามใจไม่ไหว....เฮ้อ...

โคตรรักซินเลยยย!!!