[SF]....นูนา....ซารางแฮ~ .......SJ

ข้อมูลเบื้องต้น

ฮ่า ชอร์ทฟิกเรื่องแรกที่จบภายในตอนเดียวของแซนนนน ชอร์ทฟิกเรื่องแรกที่ไม่เศร้าเลยยยยย ชอร์ทฟิกเรื่องแรกที่แต่งเพื่อแฮปปี้เบิร์ดเดย์....จริงๆนะ ขนาดด๊องยังไม่เคยแต่งให้....ชเว นายนี่พิเศษมากนะเนี่ย ฮ่าฮ่าฮ่า


ถึงนายชเว ซีวอน บุรุษที่ทำให้ดิฉันหวั่นไหวได้ตลอดเวลา ฮ่าฮ่า.....
เจอกันกี่ครั้งซีวอน ก็ยังไม่เคยทำให้ผิดหวัง หล่อขึ้น ทุกครั้ง เซอร์วิสแฟนแบบดีขึ้นทุกครั้ง วอนไม่เคยทำหน้าบูดบึ้งเหนื่อยหน่ายแม้จะต้องทำงานท่ามกลางอากาศที่ร้อนระอุของเมืองไทย รอยยิ้ม และ การดูแลเอาใจใส่ความรู้สึกของแฟนคลับยังมีให้เห็นอยู่เสมอ ยิ่งเฉพาะเวลามาประเทศไทย......ผู้ชายคนนี้.....ก็ยิ้ม และ ทำให้รู้สึกว่าเค้า "รัก" แฟนคลับไทย ไม่ต่างจากที่ใด...ความไม่ถือตัว พิสูจน์ได้จากการกินโรตีร้านเล็กๆที่ปั๊มน้ำมัน.....วอนไม่เคยถือว่ามันจะเป็นของที่ราคาไม่แพง แล้วกินไม่ได้ ชเวกิน แล้วชอบ ชอบมากด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า...(อร่อย ฮ่าฮ่าฮ่า) ถ้าใครก็ตามมีโอกาสได้บอกเค้า.....ฝากขอบคุณสำหรับความน่ารักของผู้ชายคนนี้....ที่ไม่เคยยยทำให้ผิดหวังเลย...ไม่เคยเลยจริงๆ......ยิ่งพิมพ์ยิ่งรักซีวอนแฮะ ฮ่าฮ่า


 

เซงกิลชุกกาฮัมนีดา นะคะ .....ขอให้......ซินเดอเรลล่า...รัก....ซิมบ้า...อย่างที่ซิมบ้าต้องการ....ตลอดไป........อยู่ด้วยกันทีไร....รู้มั้ย.....ทำให้ใครหลายๆคนยิ้มได้ทุกทีเนอะ......


ฮีชอล&ซีวอน.....ยองวอนฮี~ 

แล้วเจอกันเรื่องหน้านะคะ อิอิ 

"คอมเม้นท์....คือกำลังใจที่สำคัญที่สุดของคนแต่งทุกคนนะคะ.....ผู้อ่านทุกคน ถึงแม้บางทีเม้นท์บ้างไม่เม้นท์บ้างแต่ยังไง.....ก็อยากให้รู้ว่า กว่าจะพิมพ์ออกมาแต่ละเรื่องมันก็ไม่ใช่ง่าย...แก้แล้วแก้อีก...มันอาจจะไม่ได้สนุกอะไรมากมายนัก....แต่ถ้าบางทีมีคนให้กำลังใจหรือคำแนะนำกับเรา...ก็จะทำให้เรามีกำลังใจแต่งเรื่องต่อๆไปได้ขึ้นมากเลยล่ะค่ะ....เพราะฉะนั้น....คอมเม้นท์กันเถอะนะคะ....ขอบคุณค่ะ..."

เนื้อเรื่อง

TITLE : นูนา ซารางแฮ~
TYPE : SHORT FIC [HBD CHOI SIWON]
Pairing : CHOI SIWON & KIM HEECHUL
Author : SuNA!
Note : นูนา..คือคำที่น้องชาย ใช้เรียกพี่สาวนะคะ(ของเกาหลีน่ะค่ะ)

http://music.siamza.com/music.php?k=64K&id=2745  <<คลิกตรงนี้ก่อนอ่านนะคะ....






5 เมษายน 2551


"อ๊าาา เบื่อจัง...อีกสองวันสินะ....ที่คนคนนั้นจะกลับมา....หึหึ กลับมาถ้าเห็นเราตอนนี้ไม่รู้จะว่าไง....เฮ้อออ....ทำไมเวลามันเดินช้าจังว้า~"


ชายหนุ่มคิ้วคมดังคันศร กำลังนั่งบิดขี้เกียจตัวโยนอยู่ที่โซฟาหน้าทีวีอย่างเหนื่อยหน่าย.....ตาคมก็นั่งมองนาฬิกาทุกวินาที ราวกับว่าอยากจะผลักใสให้มันเดินเร็วขึ้นกว่าเดิมยังไงยังงั้น.....


ในใจก็พลันคิดถึงคนที่ยิ้มหน้าแป้นแล้นอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์...


"เฮ้อ...."


คนหน้าหล่อหมุนตัวไปมาบนโซฟาอย่างคนไม่มีอะไรจะทำ นอกจากนั่งมองโทรศัพท์...มองแล้ว..ก็มองอีก.....มองราวกับว่าอยากจะให้คนในโทรศัพท์พูดตอบตัวเองมาให้ได้ซะเดี๋ยวนั้น....




"นูนา...จะคิดถึงผมบ้างมั้ยน๊ออออ~ ไม่เจอกันตั้งนาน..."



อะฉึ่งหลึ่งๆๆๆๆ อะฉึ่งหลึ่งๆๆๆๆ (สมมุติว่าเป็นเสียงโทรศัพท์ ฮ่าฮ่าฮ่า)



เสียงเครื่องมือสื่อสารสีดำเครื่องเล็กดังเป็นระวิง มือที่จับอยู่แทบจะกดปุ่มสีเขียวรับไม่ทัน เมื่อเห็นว่าใครโทรมา.....หน้าจูจุ๊บแสนน่ารักที่ตั้งเป็นหน้าจอเรียกเข้าของเจ้าของปลายสายที่ชื่อขึ้นทีไรแล้วจะเกิดรอยยิ้มของคนรับได้ทุกครั้ง...



'ฮีชอล นูนา~ของผม'



"ฮัลโหลที่ร้ากกกกกกกกกก คิดถึงจังเลยอ๊ะ! นูนา"


คนหน้าหล่อยิ้มหวานแก้มแทบแตกเอ่ยเสียงอ้อนน่ารักอย่างไม่เก็กมาดแมนสมหน้าไว้ กลิ้งตัวลงไปนอนกับพื้นพรมข้างโซฟาอย่างรื่นเริงอารมณ์ดี~


//อย่ามาปีนเกลียว ไอเด็กไม่รู้จักโต ! ที่รักอะไร นูนาอะไร บอกกี่ครั้งไม่เคยเชื่อว่าให้เรียก ฮยอง ให้เรียกฮยอง//



เสียงปลายสายเอ่ยกลับมาอย่างดุๆ แต่ก็ดูทีเล่นทีจริงในอีกมุม



...คนได้ฟังได้ยิ้มอารมณ์ดี หัวเราะรื่น.....




ก็จะยังไงได้....ตอนนี้เค้าจินตนาการภาพคนตรงหน้าออกเลยหลังจากที่ได้ฟังประโยคเมื่อกี้ไป....




....ว่ามันแดงงงงง แค่ไหน......



"แหมๆ เขินล่ะสิท่า.....ไม่เอาน่านูนา ก็นูนา สมกับเป็นนูนา มากกว่าฮยองนี่นา~ แล้วต้องเป็นนูนาของผมด้วย ห้ามเป็นนูนาของคนอื่น ไม่งั้นผมโป้งจริงๆด้วย ฮ่า~ "



คนตัวโตพูดอย่างเอาแต่ใจ รอยยิ้มที่ยังคงระบายอยู่บนปากแดงไม่จางหายไปไหน ยิ้มกว้างกว่าเดิมเมื่อได้พูดคำพูดที่แสนเอาแต่ใจเหล่านั้น..^ ^




//ไอเด็กบ้า...เอาแต่ใจชะมัดเลยนะเรา แล้ววันที่เจ็ดจะมารับเรารึเปล่า~//



ปลายสายเสียงที่ดูทุ้มต่ำกว่าสตรีเพียงนิดหน่อย เอ่ยตอบกลับด้วยสรรพนามที่แทนตัวเองว่า "เรา"



ไม่ได้แทนตัวเองว่าฮยองอย่างนี้....แสดงว่านูนาก็ยอมเป็นนูนาของผมน่ะสิคร้าบบบ อิอิ คนตัวโตได้แต่คิด ไม่กล้าบอกไป กลัวโดนจะขู่วางระเบิดเสียก่อน ฮ่า!




"ไปสิคับบบ นูน่ากลับจากปารีสทั้งที ไม่ไปรับได้ยังไง ชเว ซีวอนคนนี้ คิดถึง ฮีชอลนูนาจะขาดใจอยู่แล้วนะครับบบ"



คนตัวโตยังไม่วายหยอดคำหวานไปให้ราวกับชินปาก....ไม่ต้องคิด.....คำหวานๆก็ผุดออกมาได้โดยสัญชาตญาณ เมื่อคิดถึงหน้าคนปลายสาย....





//ไอเด็กบ้า!(>///<) พอแล้ว ไม่พูดด้วยแล่ว อุตส่าห์โทรมา โคตรจะเปลือง...ไปแล่ว...ไอเด็กบ้า!//
ปลายสายเขินอายอย่างปิดไม่มิด คนตัวโตยิ้มชอบใจใหญ่ แต่ก็สะดุดกับคำสุดท้าย...



.....เด็ก.....อีกแล้ว.......





"เฮ้อ....ผมเป็นหนุ่มแล้วนะคร้าบบ นูนา...นูนาอ่ะชอบว่าผมเด็กอยู่เรื่อย กล้ามผมนี่ ซิกแพ็ค สาวๆติดตรึมราวกับผึ้งรุมตอมน้ำหวาน จากดอกไม้ที่หล่อที่สุดในโซล ฮ่า~ ผมอ่ะ ไม่ใช่เด็กอย่างที่นูนาคิดแล้วเหอะ! ไม่เจอกันสามปี ผมน่ะเปลี่ยนไปเยอะนะครับจะบอกให้..."



หน้าที่เคยยิ้มหุบลงเล็กน้อย เปลี่ยนคำพูดจากหยอกล้อมาเป็นจริงจังขึ้นนิดหนึ่ง....อยากบอก.....อยากบอกให้คนตรงหน้าได้รับรู้.......ว่าคนตรงนี้....โตแล้ว...




......โตพอจะรับผิดชอบหัวใจตัวเองได้แล้ว........





........ว่าควรจะยกให้ใคร................



//แมลงวันตอมอึล่ะสิไม่ว่า(- -") อ๊ะ! ซีวอน เราต้องไปละ บัตรโทรศัพท์เงินจะหมด.....วันที่เจ็ด เจ็ดโมงเช้านะ อย่าลืม ไปละ บ๊ายบาย//



ปลายสายเอ่ยคำลา ทำท่าจะวางโทรศัพท์.......แต่คนที่นั่งเล่นอยู่บนพื้นพรมเอ่ยรั้งเรียกไว้เสียก่อน.....


"เดี๋ยวฮะ นูนา......."


//อะไรอีกล่ะ//



"พอถึงวันนั้น.....อย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้กับผมนะครับ...."




สัญญา....สัญญานั้น.....ที่ ชเวซีวอนคนนี้.....ไม่เคยลืม......



"อะ อือ ~ (>///<)

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

7 เมษายน 2548

"ฮึก...ฮึก....นูนา...นูนาจะไปจริงๆหรอครับ......ผมไม่ให้.....ฮึก ไม่ให้นูนาไปได้มั้ยอ๊ะ ฮึกๆ.......ฮึก..."



เด็กหนุ่มวัยสิบหกที่ไม่ได้สูงอะไรมากมายนัก พยายามกลั้นก้อนสะอื้นไว้ไม่ให้หลุดออกมา เพราะมันดูไม่สมกับชายชาตรีอกสามศอกเท่าที่ควร....แต่เมื่อบุคคลตรงหน้ากำลังจะเดินเข้าเกทสนามบินไป...ชายชาตรีที่ว่า กลับกลายเป็นลูกหมาเหี่ยวขึ้นทันควัน~ น้ำตาที่รื้นริน ไหลอาบแก้มทั้งสองอย่างห้ามไม่อยู่ น้ำมูกที่หลั่งออกมาผสม ทำให้รู้ว่า โศกเศร้าแค่ไหน..ถึงมันจะเค็มๆก็เหอะ !




"ทำไงได้อ่ะ เราต้องไปเรียนนี่นา สามปี แป๊ปเดียวเองนะ ซีวอนก็...อย่าร้องไห้เป็นเด็กๆหน่อยเลยหน่า~"


นูนา หรือ พี่สาว ที่ถูกเรียกโดยเด็กหนุ่ม หากพินิจ พิจารณาให้ดีแล้ว จะค้นพบได้ว่า แท้จริงแล้วเป็นบุรุษเพศเหมือนคนเรียกไม่มีผิด หากแต่หน้าตาอันสวยซะยิ่งกว่าสตรีทั่วไป ก็เลยไม่แปลกใจที่จะทำให้คนเข้าใจผิดมานักต่อนัก ....แถมไอเจ้าตัวคนที่ยืนร้องไห้ขี้มูกโป่ง ยังมัดมือชก ให้เป็นนูนา โดยที่คนร่างเพรียวต้องยอมรับอย่างหมดทางสู้ ก็ในเมื่อบังคับ เจ้าตัวดีให้เลิกเรียกว่า นูนา เท่าไร.....



ก็ได้คำตอบมาอย่างเดิมทุกครั้ง...


"ถ้านูนาไม่ให้ผมเรียกนูนาว่านูนา ผมจะเรียกนูนาว่าที่รัก เลือกเอาแล้วกัน!"


โอววว ไอเด็กข้างบ้านแสนเอาแต่ใจ! ตอนเด็กๆไม่เห็นเป็นอย่างนี้เลย ออกจะน่ารัก ทำไมอยู่ด้วยกัน โตด้วยกัน แล้วมันเริ่มเอาแต่ใจขึ้นเรื่อยๆ (วะ!)



ที่สำคัญ....เอาแต่ใจกับเค้าคนเดียวด้วยสิ!! กระล่อนนัก เห็นทีกับคนอื่นๆ ยิ้มหวาน คร้าบๆๆๆ ทุกคำ แล้วทีกับเค้า




เอาแต่ใจได้ตลอดเวลาสิหน่า~



"ฮึก...ฮึก...ทำไม...ทำไม..นูนาต้องไปวันเกิดผมด้วยอ๊ะ! ทำไมอ่ะะ....ฮืออออ"

เจ้าเด็กตัวโตยังคงโวยวายไป ไม่อายตาอิน ตานา ที่หันหน้ามามองกันทั่วสนามบิน....~



"โอยยย เจ้าเด็กนี่ ก็เราแฮปปี้เบิร์ดเดย์ไปแล้วไง เมื่อคืนอ๊ะ จะเอาอะไรกับเราอีก เราไปแปปเดียวเองนะ "


คนตาโต สะบัดเสียง...ไม่ได้รำคาญ....แต่....ไม่อยากให้คนตรงหน้างอแงอีก~



มันไม่แมนเลยนะ ชเว ซีวอนน!!



"ฮึก...ฮึก...นูนาดูจะไม่เสียใจเลยนะครับ....ฮึก ที่ไป...ฮึก จากผมได้..ฮึก..."


เจ้าเด็กเอาแต่ใจ ปากยื่นพูดเสียงงอนๆ ประชดคนตรงหน้าเข้าให้อย่างจัง จนคนตรงหน้าต้องเอามือท้าวสะเอว กับความเข้าใจยากของคนตรงหน้า!




"เฮ้อออ ซีวอน นายเป็นเด็ก เด็กมากๆๆๆๆๆๆๆเลยนะเนี่ย.....หวังว่าเรากลับมาคราวหน้านายจะรู้จักโตขึ้นมั่งนะ ไอน้องชาย!"




ร่างเล็กเริ่มขึ้นเสียง....อารมณ์ที่เศร้า กลายเป็นอารมณ์เหนื่อยแสนเหนื่อย กับเด็กขี้งอนตรงหน้า.....เฮ้อออออ ถอนหายใจรอบที่เท่าไรของวันแล้วเนี๊ย~




คนตัวเตี้ยกว่า ก้มหน้าน้อยใจ...เค้าเด็กมากเลยหรือไงกัน~ ในสายตาของคนสวยของเค้า....มันเด็กมากเลยหรือไง....



คนตรงหน้าเค้าจึงมองเค้าเป็น......"น้องชาย......ทุกทีไป.......



"ใครว่าผมอยากเป็นน้องชายนูนากันเล่า.! ฮึก.....ผมอยากเป็น...เอ่อ......"



เด็กเอาแต่ใจไม่ยอมพูดอะไรต่อ....ได้แต่ก้มหน้าก้มตา.....



ก่อนตัดสินใจ เอ่ยอะไรบางอย่างออกไป....



"นูนาครับ....สัญญาอะไรกับผมอย่างนึงได้มั้ย"



"อะไร..."



"คราวหน้าถ้านูนากลับมา .....นูนาห้ามคิดว่าผมเป็นน้องชายแล้วนะครับ...."



"ไม่ให้เป็นน้องชายแล้วจะให้เป็นอะไร!"



คนตัวเล็กทำหน้างงกับคำพูดดูจริงจังที่ได้รับจากเด็กอายุสิบหกคนนึง.....อะไรของเค้านะ....




"ไว้วันนั้นผมจะบอกนูนาเองว่า..ผมจะเป็นอะไรให้นูนา...แต่ที่สำคัญ....ผมมั่นใจว่า วันนั้น....ผมจะโตให้นูนาดู"

ปณิธานอันใหญ่หลวงในการเติบโตของคนที่ยังสูงน้อยกว่าอีกคน เอ่ยขึ้นอย่างมั่นใจ.....




....วันนั้น....ผมจะโต....โตพอที่จะเป็นอย่างอื่นนอกจากน้องชายของนูนาให้ดูครับ.......



....โตพอที่จะปกป้องนูนา....ที่ผมรัก......ได้อย่างภาคภูมิ.....

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
7 เมษา 2551

"เฮ้ย ไอวอน แฮป..."


ชายหนุ่มตาตี่แก้มกลมคนนึงกำลังจะเอ่ยทักเพื่อนรักข้างบ้านที่กำลังจะเดินทางออกไปไหนสักแห่งในวันพิเศษของเค้า อย่างรีบร้อน แต่อารมณ์ดี?!



"โนว ไอเย่ แกห้ามพูด คำนี้คนที่พูดคนแรกจะต้องเป็น..."




"ฮีชอลฮยอง! เหอะ ได้ข่าววันนี้กลับนี่ แกไปรับล่ะสิ! ทำตัวอย่างกับเป็นพ่อแม่เค้าแหนะ~ เออๆ ยังไงก็กลับมาฉลองวันเกิดที่บ้านละกันนะเว่ย ฉันอยากกินของฟรี ฮ่าฮ่าฮ่า"



พี่ตี่พูดขัดอย่างรู้ทัน ก็ใครในละแวกนี้จะไม่รู้ ไอเด็กจอมแก่นที่ติดพี่ชายหน้าหวานมาแต่อ้อนแต่ออก .......ใครจะไม่รู้จัก....ความน่ารักแสนอบอุ่นของคนทั้งสองเวลาอยู่ด้วยกัน....แก้มยุ้ยตัวกลม กับ ตาโตหน้าหวาน....เจ้าตัวเล็กสองคนที่ตอนนี้เติบใหญ่กลายเป็นวัยที่มีความรับผิดชอบโดยสมบูรณ์....แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยน....แม้เวลาเลยผ่าน...





......รอยยิ้ม และ เสียงหัวเราะ....ที่อยู่เคียงข้างกันมาเสมอ.....
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ตึ่ก...ตึ่ก....ตึ่ก....ตึ่ก.....เสียงฝีเท้าที่กำลังเดินมาตามพื้นสนามบินอย่างรวดเร็ว...จะไม่ให้เร็วได้ไง...ในเมื่อมันเลยเวลานัดมาสิบนาทีแล้วนี่~




"ตายแล้ว เจ้าเด็กนั่น งอนแน่ๆเลย....ตายแล้ว ยิ่งเป็นพวกตรงต่อเวลาแบบเป๊ะๆอยู่ด้วยสิ! แฮ่ก แฮ่ก..."


เสียงคนกึ่งเดินกึ่งวิ่ง พร้อมลากกระเป๋าใบโตไปที่จุดตรวจคนเข้าเมือง ก่อนจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว.....ตามด้วยผ่านด่านกรมศุลกากร...และ




...ประตูทางออก!



"แฮ่ก...แฮ่ก....แฮ่ก....อยู่ไหนของเค้านะ"


มือเรียวหยิบโทรศัพท์เครื่องเล็กสีแดงขึ้นมาเปิดเครื่องทันควันเมื่อไม่เห็นคนที่ควรจะอยู่ที่นั่น แต่กลับไม่เห็นแม้แต่ใบหน้าที่คลับคล้ายคลับคลา....




ไม่เจอกันแค่สามปี....จะเปลี่ยนไปขนาดเราจำไม่ได้เลยหรือไงกันนะ!


"ทายซิใครเอ่ย.."


ตาคมถูกปิดด้วยเรียวมือของน้ำเสียงของคนที่แสนจะคุ้นเคย....มือใหญ่ที่ดูยาวขึ้นในความรู้สึกของคนที่โดนแกล้ง.......มือเล็กยื่นขึ้นมาจับไว้อย่างแปลกใจนิดๆ....




...โตขึ้นเหมือนกันนะเด็กน้อย.....




"...ใครหรอ.....เด็กเอาแต่ใจละมั้ง...."


คำตอบทำให้คนที่ปิดตาอยู่ต้องเบ้ปากอย่างอารมณ์ไม่ดี.....อะไรกัน....เด็กอีกแล้วอ่ะนูนาอ่ะ.....



"ผมไม่ใช่เด็กแล้วนา นูนา...มองหน้าผมสิครับ..."


มือเรียวปล่อยสายตากลมคมโตให้เป็นอิสระ......นัยน์ตาทั้งสองคู่สบกันอย่างตั้งใจ.......




.....ครั้งแรกในรอบสามปี.....สามปีที่ไม่ได้เจอกัน.....




ร่างที่สูงกว่าเค้าแล้วในตอนนี้....ผมสีดำสนิทที่รับกับใบหน้าขาว...ที่ดูเรียวยาวขึ้นกว่าเดิม...ตาโตที่รับกับจมูกคมสัน ประดับด้วยริมฝีปากสีเชอรี่อิ่ม .....ร่างกายกำยำที่สมชายชาตรี....มือใหญ่ที่ดูแข็งแรงราวกับว่าปกป้องเค้าได้ทุกเมื่อ....ขายาวที่ดูเหมือนพร้อมก้าวเดินนำเค้าไปเสมอ...



พร้อมด้วยอ้อมกอดที่แสนอบอุ่น.......




นี่....เด็กน้อยของเค้า....โตขึ้นขนาดนี้เชียวหรือ......


"ผมหล่อจนตะลึงเลยหรอฮะ นูนา ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่เจอกันสามปี นูนายังตัวบางเหมือนเดิมเลยน้าาา อยู่ที่นู่นไม่มีคนกินข้าวด้วย เหงาใช่มั้ยล่า~"



อารมณ์ที่กำลังจะโรแมนติกถูกทำลายลงด้วยวาจากระล่อนของคนที่สูงกว่าในปัจจุบัน คนฟังได้แต่ก้มหน้าสีหน้าขึ้นเลือดอย่างประหลาด...


"บ้า !"


ไม่ได้เขิน...ไม่ได้เขินเล๊ยยยยย ฮีชอลลล~




"ฮ่าฮ่าฮ่า......นูนาเขินด้วยๆๆๆ"



ซีวอนหัวเราะร่วนอย่างอารมณ์ดี.....ยิ้มกับความน่ารักของคนตรงหน้า....เสื้อคอเต่าแขนยาวสีชมพู กางเกงยีนส์ขาเด็ปเข้ารูปอวดเรียวขายาว ผมประบ่าที่ถูกรวบขึ้นไปตามความชอบของร่างบาง....ตากลมโตที่หลุบลงทุกครั้งที่เขิน.....




.....จับกดตรงนี้เลยได้มั้ยครับนูนา~.........(>///<) วอนทะลึ่งเน๊อะ!




"เขินอะไรกันเล่า ไอเจ้าเด็.."


"อย่าครับนูนา ไม่เอาไม่ดี....มองผมดีๆสิครับ......ผมไม่เด็กแล้วนครับ.....วันนี้...ผมโตพอ.....โตพอที่จะทวงสัญญาจากนูนาได้แล้วนะครับ....."



มือเรียวรีบประทับไว้ที่ปากบางทันควันก่อนจะพูดคำต้องห้ามนั้นออกมา..น้ำเสียงจริงจัง ประสมกับสายตาที่บอกว่าไม่ได้ล้อเล่นในคำพูด....ทำให้คนที่กำลังทุบอกของเจ้าของอ้อมกอดต้องหยุดเขินไปทันควัน....

...ตัวโตกว่ามันได้เปรียบขนาดนี้เลยหรือ.....




"นูนาครับ..."(^-^)


"อะ..อะไร (-///-)



"วันนี้วันอะไรครับ"(^o^)



"อะอือ...แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ...."(>///<)



แล้วทำไมเราต้องสุขสันต์วันเกิดแบบตัวแนบชิดติดกันขนาดนี้ด้วยเล่า!!! กอดไม่ปล่อยเลยนะไอเจ้าเด็กบ้า!! ยังไงนายก็เอาแต่ใจอยู่วันยังค่ำล่ะนะ ซีวอน.....




ร่างเล็กคิดพร่ำเพรื่ออะไรเรื่อยเปื่อยราวกับสมองตอนนี้มันตีกันรวนเพราะคิดอะไรไม่ออก เนื่องจากสายตาที่จะแทบทะลุใจของคนตรงหน้า....



มองอะไรนักหนา มัน....เขินนะเฟ่ย~!



"กะ....ใกล้ไปแล้วนะ!"


คนตัวเล็กพยายามเอ่ยเสียงสั่นออกมา.....คนตัวโตเห็นท่าทางอย่างนั้นแล้วอดจะหัวเราะอีกไม่ได้...



นูนาของผมน่ารักเสมอเลยนะครับ....~



"หัวเราะอะไรกันเล่า!"



"ก็นูนาน่าแกล้งนิครับ....ดูสิหน้าแดงเลย...แสดงว่ารักผม...เหมือนที่ผม "รัก" นูนา ใช่ม้า~!"


"อะ!.."

ร่างบางกำลังจะกร่นด่ากับคำพูดไม่รู้จักคิดที่ดูเหมือนไม่จริงจังของคนตรงหน้า....คำว่ารักที่....คนพูด...พูดง่ายราวกับมันเป็นเรื่องโกหก...



"ฮีชอลนูนา.....อย่าเพิ่งพูดอะไรนะครับ....ฟังซีวอนหน่อยนะ....นูนาจำสัญญาที่เราเคยให้กันไว้ได้มั้ย......"

"อะ..อือ (=///=)"




"วันนี้ผมรู้แล้วนะครับ....ว่าผมจะเป็นอะไรให้นูนา......"




"เป็นอะไร (>////<)"


ตึก ตึก ตึก ตึก....เสียงอะไรบางอย่างในอกข้างซ้ายมันเต้นกับคำตอบจนฮีชอลคิดว่าจะผ่ามันไปโยนลงแม่น้ำฮันซะเดี๋ยวนั้น.....เต้นแรงทำไมกัน ไอหัวใจบ้า!



คางเล็กถูกเชยขึ้นเบาๆจากมือแกร่งของคนตรงหน้าเบาๆ ตากลมต้องสบกับตาคมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้........เลยทำให้รู้ว่า......ไอ้เจ้าเด็กเอาแต่ใจของเค้า...คราวนี้มันจริงจังแค่ไหน.....



"เป็นคนรักของผม.....นะครับ....ฮีชอล.....นะครับ.......ผมมั่นใจ...ว่าผม...รัก...ฮีชอล.....รักมาตลอด........จากในฐานะที่เป็นเพียงน้องชาย....แต่ตอนนี้....ผม รัก ฮีชอล....แบบที่คนคนนึง...จะสามารถมอบหัวใจให้คนอีกคนนึง.....ที่ตัวเองรัก.......อย่างหมดหัวใจ......."





"ให้ผมเป็นคนรักของฮีชอลนะครับ....."



คำว่า "รัก "ที่เอ่ยออกมาดูเหมือนง่ายแสนง่าย....แต่จะรู้หรือไม่......สามปีที่ผ่านมา.....ทำให้มั่นใจ.....

มั่นใจที่จะพูดออกไปโดยไม่ลังเล.....




......เพราะ.....มันออกมาจากหัวใจ.......ตั้งแต่ได้รู้จักกับคนตัวเล็กตรงหน้านี้แล้ว......


"......." (>///<)



โอยยยยยยยยยยยยยย คนตัวเล็กได้ก้มหน้า....พูดอะไรไม่ออกแล้วววววว ก็รู้อยู่หรอกนะ ว่าไอเจ้าตัวโตตรงหน้ามันคิดยังไง....แต่แค่ไม่เคยมั่นใจ....แล้วก็ไม่คิดว่ามันจะบอกกันโต้งๆอย่างนี้นี่นา~




"นะครับฮีชอล...."


สรรพนามที่ถูกเปลี่ยนไป...เพื่อตอกย้ำความมั่นใจ.....ให้รู้ว่า......คนตรงหน้า....ไม่ใช่นูนา....แต่เป็น....ฮีชอล....คนที่....ชอยซีวอนคนนี้รักหมดหัวใจ.....




"อะ....อือ >///<"




คำตอบที่ดูง่ายแสนง่าย....ก็ใครบอกล่ะว่า สามปีที่ผ่านมา...เจ้าคนตัวเล็กคนนี้.....จะไม่คิดถึงเจ้าเด็กเอาแต่ใจคนนั้น....ก็ใครบอกล่ะว่ารอให้เป็นผู้ใหญ่แล้ว...ถึงจะรัก.....

......





............




...................เราน่ะ...รักนายมาตั้งนานแล้ว ไอเด็กเอาแต่ใจ!......................





....เฮ้อ....จากนูนา กลายเป็น ดาร์ลิ้ง โดยประการฉะนี้แล~.......................................
-----------------------------------------------------------------------------------------



ป.ล.


"ฮีชอลครับ ๆ"

"อะไร"

"ผมเป็นผู้ใหญ่แล้วนะครับ"

"รู้แล้วหน่า~"

"ไม่ได้หรอกครับ....ผมรู้ว่าฮีชอลยังไม่มั่นใจ....ไม่ต้องห่วงหรอกครับ....เดี๋ยววันเกิดคืนนี้....ชเว ซีวอน จะพิสูจน์ความเป็น"ผู้ใหญ่" ให้ฮีชอลดู......นะครับ ฮี่ฮี่!!!"

"ทะลึ่ง!!"

(>///<)

the end~
----------------------------------------------------------------------------------