คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ก็ผมรักฮีชอลนี่!! * 3
ภายใต้แสงจันทร์สุกสว่าง...หากแต่มีเพียงมุมหนึ่ง....ที่แสงจันทร์สะท้อนไม่ถึง....มุมที่ร่างบางกำลังทรุดตัวพิงกำแพง.....ฟังความในใจที่คนที่เค้าห่วงแสนห่วงกำลังเอ่ยให้กับพี่ใหญ่
หัวหน้าวงรับฟัง.......
....ใครบอกว่าฉันไม่ได้รอนาย.....ไอเด็กดื้อ....
.....ใครบอกกัน.... กลับบ้านดึกขนาดนี้......
........เป็นห่วงจนใจพะวงหน้า พะวงหลัง......จนไม่อยู่กับเนื้อกับตัว.....
......จนต้องมายืนตากลมรอตรงนี้.........
แล้วใครบอกกันว่า....ฉันไม่ได้รอนาย.....
......นายชเว ชีวอน.......
"ออกมาได้แล้วฮีชอล..."
เสียงเรียกของพี่ใหญ่ ดังของพี่ใหญ่ ดังขึ้นหลังจากเสียงปิดประตูห้องที่ทำให้รู้ว่าคนที่เค้าห่วง ได้เข้าสู่ห้องนอนเรียบร้อยแล้ว....คนตัวเล็กจึงค่อยๆก้าวออกมาจากหลังประตูระเบียง...
"ฮะ....ฮีชอล!"
ทึกกี้หลุดเสียงอุทานออกมาแทบไม่ทันตั้งตัวเมื่อเห็นใบหน้าหวาน......ก็......ก็ในเมื่อตอนนี้ ฮีชอลผู้แข็งแกร่ง.....ก็ฮีชอล....
น้ำตา.....น้ำตาที่ไหลรินออกมาจากขอบตาทั้งสองข้างของใบหน้าสวย.....
...นายร้องไห้.....ฮีชอล....นายร้องไห้....
"ฉันไปนอนก่อนนะ"
กริ๊ก~ ประตูห้องนอนได้ถูกปิดลงไปแล้ว........
คนหน้าสวยปฎิบัติราวกับว่า.....ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่ใบหน้าที่มันฟ้อง......
ฮีชอลผู้แข็งแกร่ง .....ฮีชอลผู้ที่ไม่ว่ามีเรื่องทุกข์ใจแค่ไหนก็ไม่เคยหลั่งน้ำตา....ฮีชอลผู้ดื้อรั้น.....ทิฐิ.....
แต่ว่านี้....น้ำตาฮีชอลไหล.....
"เฮ้ออออออ...."
ทึกกี้ถอนหายใจเฮือกใหญ่....หลังจากประตูห้องนอนปิดไปเรียบร้อย.....
พอทึกกี้เห็นน้ำตาฮีชอล....ก็หวนรำลึกถึงไซเวิลที่ฮีชอลเคยอัพไว้.....และเค้าก็แอบอ่านมันทุกครั้ง....
ครั้งนั้น เจ้าตัวดีของลีทึก อัพไว้ว่า เค้าไม่เคยร้องไห้ไม่ว่าอะไรก็ตาม ยกเว้น โดนผึ้งต่อย......
คิดแล้วก็ขำ~
"ซีวอนเป็นผึ้งหรือยังไงกัน...ถึงทำให้นายร้องไห้ได้....เฮ้อ...นายจะเจ็บมากแค่ไหนก็นะ...คิมฮีชอล..."
-----------------------------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"อืมมมม เช้าแล้วเหรอเนี่ย.....~"
คนตัวเล็กขยี้ตา....เสียงงัวเงียดังขึ้นหลังจากได้ยินเสียงเจ้าปุ๊กลุ๊ก นาฬิกาปลุกรูปหมีอ้วนที่คังอินซื้อให้และ บังคับใช้ - -"......ทึกกี้กดเจ้าปุ๊กลุ๊กให้เสียงเงียบ ก่อนจะหาวสองสามที......
"ฮีชอล....ตื่นได้.....อะ....อ้าว....ตื่นไปแล้วหรอ...."
ลีทึกพึมพำ หลังจากไม่เห็นเพื่อนร่วมห้องนอน อยู่บนเตียงอันคุ้นเคย....โดยปกติแล้ว เค้าจะเป็นคนปลุกคนดื้อที่นอนอยู่บนเตียงฟากที่เต็มไปด้วยของสีแดง....
หากแต่วันนี้ กลับไม่เห็นแม้เงา......
"ไง...ฮีบอม...แม่แกไปไหนซะล่ะ"
ทึกกี้เอ่ยปากกับเจ้าตัวน้อยสีเทาตัวแทนที่นอนอุตุอยู่ที่นอนประจำอุ่นๆข้างเตียง.....เจ้าเหมียวไม่ได้ตื่นตามเจ้าของ......กลับนอนชื่นใจซุกไซ้ตัวอย่างอบอุ่น.....
"เฮ้อ....ถ้าแม่แกเค้าดูสบายใจแบบแกก็ดีสินะ"
-----------------------------------------------------------------------------------------
"อะไรกัน...สูบแต่เช้าเลยเหรอ"
คนที่เพิ่งตื่นนอนเดินออกมาหานมกินในตอนเช้าก็ต้องสะดุด กับควันสีขาวที่ลอยล่องออกมาจากปากแดงของคนหน้าสวย ที่นั่งบริโภคนิโคตินเป็นอาหารตั้งแต่อรุณยังไม่สาง...อยู่นอกระเบียง...
"...."
ฮันเกิงได้แต่ส่ายหัว....ไม่ยอมตอบอีกแระ.....อารมณ์ยังไม่หายบูดอีกหร๊อ.... แล้วดูหน้าเข้า....เหี่ยวเชียว....นี่ถ้าจะไม่ได้นอนทั้งคืน~
จากพญาหงษ์แสนสวยกลายเป็นแพนด้าขี้วีนไปแล้วหรือไงนะ~
"สงสัยจะยังไม่ดีกับไอฉ่อย.....เฮ้อ"
ป๋าฮันได้แต่ส่ายหัว ก่อนจะทำหน้าที่เพื่อนที่ดี โดย ทิ้งเพื่อนไว้ และเดินกลับเข้าไปในห้องนอนเหมือนเดิม!......
"เป็นอะไรไปพี่...."
คยูที่ตื่นนอนโดยถูกปลูกจากกระต่ายตัวน้อยที่หลับอยู่ในห้องเดียวกัน.....กำลังจะมาหาอะไรกินยามเช้า ก็ต้องสะดุด กับหน้าฮันเกิงที่ดูกลืนไม่เข้าคายไม่ออกยังไงก็ไม่รู้......จนต้องเอ่ยปากถาม....
"ก็เจ๊ใหญ่เค้ายังบูดอยู่เลยอ่ะดิ เฮ้อ....แสดงว่าคราวนี้ทะเลาะกันแรงจริง......เมื่อคืนซีวอนถึงหายตัวไปเลย.....แล้วเจ๊ใหญ่ก็อารมณ์เสียขนาดหนัก.....แต่ที่ดูประเด็นแล้วมันก็ไม่ได้แรงมากนี่หว่า...."
พี่คนจีนพูดไปพลาง คิดไปพลางถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่เค้าก็ยังไม่ตระหนักซักทีว่า เกิดอะไรขึ้นกันแน่......แต่ที่รู้ๆ
เค้าไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลยอ๊ะ!
โดยปกติแล้วถ้าสมาชิกทะเลาะกัน จะนั่งเคลียร์กันทั้งวง.....แต่ในกรณีนี้มันพิเศษ......
ก็มันเป็นกรณีของ คิม ฮีชอล !!! นี่นา ~ คงยอมเคลียร์หรอกนะ!
"ทำไงดีวะ!"
(>0<)
"ทำไรพี่"
(- -")
"ก็ทำให้มันดีกันน่ะสิ!"
(T T)
"โห่ ง่ายนิดเดียว ผมจัดให้!"
(^o^)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ก๊อกๆๆๆๆๆ
เสียงเคาะประตูหน้าห้องของเจ้าชายประจำวงดังขึ้น......น้องเล็กจอมวางแผนอย่างลัคกี้เดินนำหน้าป๋าฮันผู้คิดไม่ตกมาด้วยท่าทีสบายใจ....
"จะทำอะไรของนาย ไอคยู"
เกิงจัง(ชื่อใหม่หรือไง - -") ทำหน้าสงสัยก่อนจะวิตกกับแผนการติ๊งต๊องที่ไอหน้าหล่อคิด.....
มันจะพิสดารมั้ยเนี่ย~
"พี่ซีวอน แย่แล้วๆๆๆๆ เปิดหน่อยเร็วพี่ซีวอน!!! "
เจ้าน้องเล็กทำน้ำเสียงตกใจ ก่อนจะเคาะประตูปังๆๆๆ ไม่สนใจสมาชิกคนอื่นๆที่จะได้รับความเดือดร้อนนี้แต่อย่างใด!!
ก็ผมน้องเล็กนี่นา...ทุกคนต้องเอาใจผมสิ~ (^-^)
แอ๊ด~
"อืมมม อะไรกันคยู เคาะอะไรหนักหนา..."
พระเอกของเรื่องในที่สุดก็เปิดเพราะทนเสียงรบกวนไม่ได้ หน้ายุ่งงัวเงีย คิ้วผูกกันเป็นโบว์ทำให้รู้ว่า ถูกทำให้สะดุดจากห้วงนิทรา โดยไอเจ้าตัวดี เห็นหน้าแป้นแล้น แล้วก็อยากจะเขกกะโหลกสักทีสองที....
โทษฐานรบกวนเวลานอน และ มาทำหน้าหล่อรับอรุณ!
"พี่ซีวอน แย่แล้ว!"
"อะไรแย่...."
เจ้าชายยังคงหน้าง่วงต่อไป~
"พี่ฮีชอล พี่ฮีชอล"
เจ้าตัวเล็ก แต่จะโตเมื่ออยู่กับกระต่ายน้อย (- -") ละล่ำละลัก บอกไม่เป็นศัพท์ หน้าตาดูซีเรียสกว่าปกติ ไม่ยอมพูดประโยคอื่นนอกจากคำว่า "พี่ฮีชอล"
"ฮีชอลทำไม!!"
คนตัวโตได้รับฟังตาพลันสว่างราวกับเปิดสวิตช์ เสียงดังก้องจนปลุกอื่นๆตื่น....
แต่คนนอกระเบียงคงไม่ได้ยินน้ำเสียงเป็นห่วงเช่นนี้.....
ก็ประตูระเบียงมันกั้นเสียงอยู่นี่นา~
" คยู ฮีชอลทำไม บอกพี่มาสิ ฮีชอลเป็นอะไร!"
ร่างสูงเขย่าตัวไม่ยั้ง....เมื่อน้องเล็กพูดเหมือนคนที่เค้าห่วงแสนห่วง ดูมีอันตรายอะไรสักอย่าง....
"พี่ฮีชอลไม่สบายมาก หน้าตาซีดเซียว เพราะเมื่อคืนไม่ยอมนอน ตากลมทั้งคืนเลย แล้วก็...แล้วก็ ตอนนี้ยังสูบบุหรี่อีกด้วยนะ..."
คยูฮยอนละล่ำละลัก อธิบายต่อ...คนที่ได้ฟังเหตุผลก็เริ่มสงบลงนิดหนึ่ง....
"นี่หรอไม่สบายมาก.....สูบบุหรี่ได้ก็น่าจะสบายดีนี่....ทีหลังเค้าไม่สบายนิดหน่อยก็บอกพี่ทึกกี้ ไม่เห็นจะต้องมาบอกพี่เลย พี่กับเค้าไม่ได้เป็นอะไรกัน เพราะฉะนั้นก็ไม่เห็นเป็นหน้าที่ของพี่ที่จะต้องไปดูแลเค้า ถ้าไม่มีอะไรพี่ขอตัวไปนอนก่อนล่ะ"
ปัง~
(0o0)
(T T)
------------------------------------------------------------------------------
"โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ ผมไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลยให้ตายสิ.....ป๋าช่วยผมด้วย....โฮฮฮฮฮ"
คยูน้อยคร่ำครวญหลังจากแผนตัวเองไม่เป็นผล ความเย็นชาที่มีมอบให้แก่กันผ่านน้องเล็ก ทำให้คยูฮยอนสัมผัสได้ถึงความไม่ปกติของคนคู่นี้....
มาคุเกินไปแล้วนะ~
"ท่าจะโกรธกันมาก พี่ว่า แล้วคราวนี้ดูเหมือนไม่ใช่แค่ฮีชอลด้วยสิ....ซีวอนก็ดูจะเปลี่ยนไปด้วยแหะ"
โดยปกติแล้วเรื่องราวระหว่างคู่นี้จะมีเพียงคนเดียวที่หัวเสีย อีกคนเป็นฝ่ายง้องอน.....
แต่ทว่าคราวนี้.....ทุกอย่าง.....ไม่เหมือนเดิม....
----------------------------------------------------------------------------------
"อันอี๊อีอานอาไออ้างอะอนอ๋วย "(วันนี้มีงานอะไรบ้างอ่ะคนสวย) คนหน้าเล็กตัวใหญ่เคี้ยวข้าวงุบงับๆ อ้าปากถามหัวหน้าวงที่กำลังนั่งตักข้าวผัดปักกิ่งฝีมือพี่คนจีนใส่จานตัวเองอยู่
"นี่คังอิน นายช่วยกรุณาเคี้ยวข้าวให้เสร็จแล้วค่อยพูดได้มั้ย ข้าวติดคอมาจะว่าไงกัน ห๊า~" ทึกกี้ตอบไม่ตรงคำถาม ก่อนจะเดินไปเขกหัวเด็กไม่รู้จักโตเสียสักที ให้จำสิ่งทีเค้าสอน~
"โอ๋ยยย เป็นห่วงผมบอกดีๆก็ได้นี่ ทำไมชอบใช้กำลังอยู่เรื่อย"
คังอวบลูบหัวตัวเองป้อยๆ ก่อนจะอมยิ้มเล็กๆ ปลื้มใจที่คนตัวเล็กเป็นห่วง
ถึงจะเจ็บผมก็ยอมคร้าบบบบ~
"ห่วงอะไร อย่าเข้าข้างตัวเองไปหน่อยเลย ชั้นแค่ไม่อยากหามนายส่งโรงพยาบาล แล้วต้องเลื่อนงานทุกอย่างออกไปก็เท่านั้นแหละ ไม่ได้เป็นห่วงลิงอ้วนอย่างนายเลย ชิ!"
หัวหน้าวงตัดรอน ถึงปกติเค้าจะทำตัวน่ารัก แอ๊บแบ๊ว ทั้งบนเวที ในกล้อง หรือ ตัวจริงก็ตาม แต่พอเจอความกวนประสาทของไอตัวอ้วนจอมพูดมากแล้ว ไม่บ่นก็ไม่รู้จะเรียกว่ายังไง.....คนอะไร กวนประสาทชะมัด !
ถึงกวนประสาท แต่ก็ขาดไม่ได้ล่ะน้า คุณชายลีทึกกก~
"แล้วสรุปว่าวันนี้พี่จะได้บอกงานพวกผมมั้ยเนี่ย มัวแต่เถียงกันเนี่ย~"
ปลาน้อยที่นั่งคืบไข่ที่อยู่ในจานของชินดงขึ้นมากินหน้าตาเฉย...เอ่ยปากให้บทสนทนาเข้าสู่เรื่องที่เป็นงานเป็นการ...
"ก็หมีมันยั่วโมโหนี่....เฮ้อ ช่างเถอะ วันนี้มีถ่าย DVD REPACKAGED คอนเซ็ปคือให้สมาชิกแต่ละคนพูดถึงกันและกันเป็นทอดๆ..."
"งงคับ!"
เจ้าไก่ที่กำลังเอาจานของตัวไปวางที่ซึ้งล้างจานอ้าหูรับฟังสิ่งที่พี่ใหญ่ของวงพูดยังไม่ทันจบ ก็โพล่งถามออกมาดื้อๆ
"เดี๋ยวเดะ! ก็ยังอธิบายไม่จบเลย ก็คือว่านะ ในดีวีดีก็จะให้สมาชิกพูดความรู้สึกของสมาชิกแต่ละคน ตามลิสต์แล้วก็นะ เจ้าหมีพูดถึงคิบอม"
"อะไรกันอ่า ผมอยากพูดถึงพี่นี่....คิบอมนายอย่างอนชั้นนะ! " เจ้าหมีอ้วนโวยวาย แต่ก็ไม่วายหันไปออกคำสั่งกับน้องชายคนรองคนสุดท้อง ที่นั่งหน้ายิ้มแป้นแล้นขำ เข้าใจคนตัวโตดี ^-^
" กรุณาเงียบปากเหม็นๆแล้วฟังต่อไป ไม่งั้นชั้นจะกินนายแทนข้าว!" >0<
"ผมยอม^o^"
" T T ต่อไป คิบอมก็พูดถึงซีวอน...เป็นลูกโซ่เข้าใจมั้ยไอไก่ฉลาดน้อย"
หัวหน้าวงหันไปหาคนที่บอกว่า งงคับ เพื่อคอนเฟิร์มว่า ฮยอกกี้เข้าใจกระจ่างแจ้ง...ด้วยวาจาสุภาพ - -"
"เข้าใจคับ ท่านนายพล ^-^"
(ฟิกเรื่องนี้เริ่มประหลาดขึ้นทุกวันๆ ขอโทษจริงๆค่ะ T T)
"คิบอมพูดถึงซีวอน ส่วนซีวอน....เอ่อ.."
ทึกกี้หยุดแค่นั้น ไม่สิ พูดอะไรไม่ออกมากกว่าเนี่องจากรายชื่อคนที่อยู่ถัดไปมันดูเหมือนเป็นอะไรที่ค้ำคอ....จนพูดไม่ออก....
"เอาใหม่ไล่ใหม่ๆ ชั้นเบลอๆ...ฮีชอลพูดถึงป๋า ส่วนป๋าพูดถึงเจ้าไก่ เจ้าไก่พูดถึงเยซอง ส่วนเยซองพูดถึง ชินดง ชินดงพูดถึงซองมิน ซองมินพูดถึงพี่ พี่พูดถึงเรียววุค ส่วนวุคพูดถึงคยูนะ แล้วคยูก็พูดถึงไอ่ด๊อง ส่วนด๊องพูดถึงคังอิน คังอินพูดถึงคิบอม คิบอมพูดถึงซีวอน ส่วนซีวอน.....เอ่อ...."
ทึกกี้ทำหน้าลำบากใจอีกครั้ง เค้าเป็นหัวหน้าก็จริง แต่เรื่องความรู้สึกของสมาชิกในวง เค้าอ่อนไหวเกินกว่าที่ใครๆจะรู้......แล้วเมื่อคืน เค้าเป็นคนรับความรู้สึกของคนทั้งสอง....แล้วงานที่ออกมาอย่างนี้ คงทำให้ทั้งสองคนอึดอัดน่าดู.....
โดยเฉพาะซีวอน.....
ที่กำลังตัดสินใจจะ...."เลิกรัก"....คนที่กำลังจะต้องพูดความรู้สึกออกไปให้รับรู้....
งานอะไรมันช่างเหมาะเจาะกับเวลานี้จริงๆ....ทึกกี้คิดแล้วก็อย่างจะร้องไห้!
แต่หากเค้าเงียบอยู่ต่อไปทุกคนจะรู้นะว่าเกิดความผิดปกติระหว่างสองคนนี้....
"เอ่อ ซีวอนพูดถึง"
"พี่ฮีชอลใช่มั้ยครับ"
คนตัวโตทีนั่งสงบตั้งแต่เช้าเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ.....รอยยิ้มที่ปรากฎบนใบหน้าดูไม่รู้เลยว่าซีวอนรู้สึกเช่นไร.....
พินิจผิวเผินก็เหมือนกับคนอารมณ์ดีทั่วไป....จนไม่มีใครสังเกตุเห็น......
หัวใจที่กำลังร้องไห้อยู่ได้สักคน......
"...."
หากแต่ทุกคนเงียบ...และเงียบ......หลังจากเจ้าชายประจำวงเอ่ยจบ
ไม่ใช่สิ.....ทุกคนไม่ได้สังเกตุเห็นว่าซีวอนเศร้า....หรือทุกข์แต่อย่างใด....(ถึงแม้อาจจะยกเว้นน้องเล็กกับป๋าที่เจอเรื่องเมื่อเช้าไป(- -"))
แต่ที่มันผิดสังเกตุ...มาก...จนถึงมากที่สุด...
กับคำว่า
"พี่....ฮีชอล.."
พี่.....ซีวอนเนี่ยนะเรียกฮีชอลว่าพี่........
ไม่ปกติ....ไม่ปกติแน่ๆ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
TO BE CON~
ความคิดเห็น