คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ....ก็ผมรักฮีชอลนี่ ตอนที่ 2.....
--ความเดิมตอนที่แล้ว--
ตึง !!!!
เสียงปิดประตูห้องอย่างแรง ทำเอาลูกลิงแถวนั้นสะดุ้งเกรียวกันเป็นแถวราวกับโดมิโน....ชายหนุ่มชาวจีนของวงที่แสนซื่อ ดูเหมือนจะไม่รู้เรื่องรู้ราวที่เกิดขึ้น ทำหน้างงๆ ให้กับสมาชิกคนอื่นๆหลังจากมองไปที่ประตูเจ้ากรรมนั้น...ก่อนจะเอ่ยปากถามเสียงเบาๆว่า
"เจ๊ใหญ่เป็นอะไรไปอีกแล้วน่ะ ก่อนขึ้นคอนฯยังเห็นดีๆอยู่เลยนี่นา"
เมื่อเพื่อนรักอารมณ์เสีย เค้าเองก็ควรไปปลอบ หากแต่เค้ารู้นิสัยฮีชอลดี....ขืนเข้าไปตอนนี้มีหวัง ไม่ว่าหน้าจีน หน้าไทย หน้าเกาหลีที่ไหน มีหวังถูกกินหัวเละเป็นแน่แท้~
"คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้พี่...."
--------------------------------------------------------------------------------------------------
TITLE : [SF]ก็ผมรักฮีชอลนี่ * 2
"คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้พี่ ตอนที่พี่ไปอึ หลังจากที่ขึ้นคอนฯเมื่อกี้มา ตอนเปลี่ยนเสื้อผ้า เจ้าซิมบ้ามันนั่งเล่าเรื่องสมัยเด็กๆของมันกับพี่ฮีชอลให้พวกเราฟัง แล้วมันก็พรรณนาความรักของมันกับเจ๊เค้าว่า เจ๊เค้าดูแลอย่างนู้นดูแลอย่างนี้ จนมันบอกแม่ไปว่าจะแต่งงานกับฮีชอล...แล้วก็ตอกย้ำความรักของตัวเองให้พวกเราฟังโดยการบอกว่า "ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องแต่งงานกับฮีชอล พวกนายคอยดูไว้ละกัน" แล้วทีนี้เจ๊ฮีแกเข้ามาพอดี๊ พอดี สิงโตเลยกลายเป็นแมวขึ้นมากระทันหัน โดนเฉือนไปซะเละ สงสารมันจริงๆ - -" เฮ้อออ~"
ทงไห่นั่งเจื้อยแจ้วเล่าเรื่องลับหลังพี่สาว(??)ตัวเองอย่างเมามัน....ก็ขืนไปเล่าต่อหน้าสิ....
จากปลาคงได้กลายเป็นก้างปลา ณ บัดนั้น!!!
"อ๋าา เจ้าวอนนี่มันวอนสมชื่อจริงๆ ก็รู้ทั้งรู้ว่าเจ๊ใหญ่แกไม่ชอบให้คนไปพูดแบบนั้น...แล้วยัง....เฮ้อ....ฮีชอลก็อีกคน อารมณ์ร้อนได้ตลอดเวลา ประจำเดือนมาไม่ปกติหรือไงกันนะ..."
ถึงแม้ปากพ่อหนุ่มชาวจีนคนนี้จะว่าซิมบ้า แต่ดูจากบริบททางคำพูด ความหมายมันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับซิมบ้าเลยนะ ป๋า - -"
ประจำเดือน....มันเรื่องของผู้หญิงไม่ใช่เร๊อะ!!!!
"สงสัย นอกจากประจำเดือนมาไม่ปกติแล้ว ฮอร์โมนส์เพศหญิงพักนี้สงสัยพุ่งกระฉูด เลยอารมณ์รุนแรง เผ็ดร้อนเหมือนพริกขี้หนูซะขนาดนั้น ฮ่าฮ่าฮ่า...."
ปลาน้อยกับชาวจีนนั่งเม้าท์ไม่กลัวตายจนมักแน(น้องเล็ก)คยูฮยอนที่นั่งอยู่มุมห้องเสียวสันหลังแทน...เหงื่อลัคกี้เริ่มออกตามไรเส้นผม....น้ำลายถูกกลืนเอื๊อกๆมาเป็นระยะ....จะห้ามก็ใช่ที่....
ทำไงได้...ก็ผมมันน้องเล็ก....เฮ้อ....
แต่ก่อนที่คยูจะตัดสินใจกล่าววาจาสกัดกลั้นการฆ่าตัวตายของพี่ทั้งสอง....มักแนผู้น่ารักก็ต้องสงบไว้ตรงนั้น ปากคอจะสั่นขึ้นมาตะหงิด ตะหงิด.....
"พะ....พี่....."
เสียงหล่อเอ่ยมาเรียกร้องความสนใจของสองคนที่นั่งเม้าส์คนสนิทอย่างไม่ลืมหู ลืมตา ดงแฮหันมายิ้มให้น้องเล็ก ทั้งๆปากกว้างกำลังหัวเราะอยู่ กับคำพูดของฮันเกิงที่เพิ่งเม้าส์เปรียบเทียบเพื่อนรักอย่างฮีชอล เป็นชะนีตกมันไปเมื่อกี้ (ฆ่าตัวตายจริงๆนะป๋า (- -")
"ฮะ..ฮะ..อะไร...คย.."
ป๊าปปปปปปปปปปปปปปปป~!
ป๊าปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป~"
ไม่ทันที่ดงแฮจะเอ่ยเรียกน้องโจวเสร็จ หนังสือปกแข็งเล่มขนาดขว้างหัวหมาแล้วตายได้ ถูกบรรจงฟาดไปที่หลังคนขี้เม้าท์ทั้งสองแบบไม่ออมแรง!!!!!!!!
"นินทาใกล้ขนาดนี้....อยากตายวันไหนดีไอพวกทุเรศ~"
รอยยิ้มเชือดเฉือนแสนน่าประทับใจถูกส่งมาให้พร้อมกับคำพูดเรียบๆที่บอกชะตากรรมของคนฟังได้เป็นอย่างนี้.....
วันนี้ล่ะมั้ง...ที่
มังกร...จะกลายเป็น.....ไส้เดือน.....
ปลา.....จะกลายเป็น....ลูกน้ำ......
เฮ้อออออ........ท่าทางจะโดนหนักกว่าสิงโตอีกล่ะมั้งเนี่ย~
(T T) (T T)
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
.....สายลมพัดพลิ้วเส้นผมให้ไประใบหน้าหล่อที่กำลังพ่นควันออกจากปากแดงที่ไม่ค่อยได้สัมผัสไอสิ่งเสพติดที่ไม่ดีต่อสุขภาพเท่าไรนัก...........
.....นานนานครั้งเท่านั้น.....ที่เด็กดีอย่างเค้า...
......จะสัมผัสรสชาติของนิโคตินเช่นนี้........
....นานนานครั้งเท่านั้น........เพราะบางที...สิ่งไม่ดี...อาจจะเป็นที่ระบายที่ดีก็ได้....จริงมั้ย......
....หนุ่มตัวใหญ่นั่งที่นี่มานานสองนานจนเวลาเลยล่วงไปสู่รัตติกาลเสียแล้ว....ตั้งแต่ทะเลาะกับฮีชอลเมื่อตอนเย็น....เมื่อตอนที่ได้ฟังคำเตือนสติจากพี่ชายหัวหน้าวงคนดี......
...เค้าก็ตัดสินใจระหกระเหินตัวเองมาอยู่ที่นี่ในเวลาที่เค้ายังไม่อยากเจอใคร..........สถานที่แห่งความสงบ.....สถานที่ทำให้เค้าได้คิด...ได้ทบทวน....เวลาที่เค้ามีปัญหา....
.....และปัญหาเดียวที่เค้ามี....ก็มีเพียง..........
........เรื่อง.....ของคนตาโตคนนั้นเท่านั้น.....
"ฮีชอล.......ฮีชอลไม่รักซีวอนเลยหรือไง.....ไม่รักเลยหรือไง....."
สิ่งที่ร่างสูงพร่ำบ่นมาตั้งแต่ที่เค้ามานั่งทรุดตัวอยู่ที่เก้าอี้ใต้ร่มไม้สวนสาธารณะแห่งนี้.......ประโยคนี้วนเวียนซ้ำไป...ซ้ำมา.....
เหมือนกับจะตอกย้ำการกระทำของคนตัวเล็ก.....ที่มีต่อเค้า.....
.....ไม่รักกันเลยหรือไง........
คิดไปก็พลางทบทวนเหตุการณ์หลังจากเข้าซุปเปอร์จูเนียร์มา.....หลังจากที่ฮีชอลไม่ได้ทำหน้าที่พี่เลี้ยงเค้า.....หลังจากสถานะของคนที่เค้ารัก.....กลายเป็น.....เพื่อนร่วมวง....
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
** credit ข้างล่างค่ะ**
mc:คุณ ฮีชอล คุณเคยอ่านถึง ฟิคชั่นรึป่าว
คิม ฮีชอล:เคย พวกกลีบดอกไม้ต่างโพสลงไว้
ซีวอน:ใช่ พวกเค้าโพสมันลงไว้ และเมื่อผมอ่านมัน มันมีหลายอย่างเลย แต่ที่เยอะมากๆคงเป็นเรื่องของเรา และพี่ลีทึก
mc:คุณอ่านแล้วไม่รู้สึกอะไรหน่อยหรอ นิดนึงน่ะนิดนึง
ฮีชอล:รู้สึกว่า ตอนผมเข้านอนมองหน้าของฮันคยองไม่ติดไป และเค้าจะบอกกับผมว่า ' พี่เป็นอะไรของพี่เนี่ย - - ' ผมจะพูดอะไรไม่ออกได้แต่ยิ้มๆ
ซีวอน:ฮ่าๆ เรื่องของเราสิพี่ พี่ชอบนอกเรื่องอยู่เรื่อยเลย
ฮีชอล:เวลาที่ฉันอ่านมัน ฉันจะนึกขำและนึกว่า นั่นใช่ฉันหรอ
mc:แต่ตอนนี้มี ซีวอนกับฮันคยองด้วย
ฮีชอล:ฮ่าๆๆๆ~ มันมีด้วยหรอ ฉันจะต้องบอกเค้า บอกเค้าๆๆๆ (ฮีพูดถึงป๋าน่ะ)
ซีวอน:พี่ไปอีกแล้ว เรื่องของเราๆๆ
ฮีชอล:- -* แต่จะว่าไป ก็มีฉันกับ อึนฮยอกด้วยนะ อ่านแล้ว ฮาทุกที
mc:คุณอ่านมันหมดเลยหรอ?
ฮีชอล:ไม่ๆ ไม่จบ ผมอ่านมันพอประมาณ ผมอ่านแล้ว...
ซีวอน:เรื่องของเราๆๆ
ฮีชอล:หยุดพูดซะทีเหอะน่า!!!
ซีวอน:- -ผมจะหยุดก็ต่อเมื่อพี่กลับมาพูดเรื่องของเราต่อ
-----------------------------------------------------------------------------------------
"หึ...มันไม่เคยมีเรื่องของเราสินะ...." ร่างสูงพลันคิดไปถึงการให้สัมภาษณ์ครั้งนั้น....ฮีชอลมักจะปฎิเสธเสมอเมื่อเค้าเรียกร้อง.....
......แค่ความผูกพันของเราที่มันมีมานาน....ฮีชอลก็ยังไม่อยากจะแสดงออกสินะ....
.....แค่เรื่องสมมุติ.....แค่นิยายปรัมปราบนโลกอินเตอร์เน็ต...แค่สิ่งที่เหล่ากลีบดอกไม้ของนายสมมติขึ้น.....แค่เรื่องไม่จริงทำที่อย่างน้อยก็ทำให้ฉันสมหวัง....อย่างน้อยก็แค่ในนิยาย...
......ฮีชอลก็ยังปฎิเสธมันสินะ.......
.....แล้วจะอะไรกับความรัก.......ฮีชอลคงรับไม่ได้เลยล่ะสิ.......
"หึ...เข้าใจแล้ว....ฮีชอล....ผมเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว....."
-----------------------------------------------------------------------------------------
"กลับมาแล้วครับ...."
เสียงเหนื่อยอ่อนดังขึ้นหลังจากเข็มสั้นของนาฬิกาผ่านตัวเลขสองของยามรัตติกาลไปแล้ว....กลิ่นแอลกอฮอล์ และ กลิ่นนิโคตินที่ผสมปนเปกันออกมาจากลมหายใจของร่างสูง.....หากแต่สติยังอยู่อย่างครบถ้วน....เค้าโตพอที่จะรู้ขอบเขตของตนเองที่จะทำให้ไม่เสียงาน...
ประตูคอนโดถูกปิดเบาๆ....เสียงที่เอ่ยขึ้นก็ไม่คิดว่าจะมีใครได้ยิน....
"ป่านนี้คงหลับกันหมดแล้วล่ะมั้ง..."
แจ๊กเก็ตตัวใหญ่สีดำที่เอาไปใส่กันอากาศที่หนาวสะท้านหัวใจถูกถอดออกแล้วแขวนไว้รวมกับตัวอื่นๆ...ก่อนจะเดินย่างเท่าเปลือยเปล่าเข้ามาในห้องนั่งเล่น....
"กลับมาแล้วหรอ ซีวอน....พี่กำลังรอนายอยู่เลย"
เสียงของคนที่นั่งอยู่ที่โซฟาดังขึ้นในความมืด ก่อนไฟจะถูกเปิดขึ้นโดยมือเรียว.....
"พี่ทึกกี้...."
คนที่เพิ่งเดินเข้ามาทำหน้าประหลาดใจ....เมื่อเห็นคนตัวเล็กที่ดำรงตำแหน่งหัวหน้าวงยังนั่งหาว หวอดๆ รอเค้าอยู่ที่โซฟา....หน้าตาง่วงนอนบอกได้ว่าจองซูคงเพิ่งตื่นเมื่อกี้ที่เค้าเปิดประตูเข้ามา....
"อืม...พี่เอง...ทำไมเพิ่งกลับมาเอาป่านนี้เจ้าเด็กดื้อ..."
ทึกกี้ยิ้มให้คนที่เพิ่งมาถึง...ความใจดี และ ความเข้าใจในตัวทุกคนทำให้ไม่แปลกที่คนตัวเล็กคนนี้สามารถดูแลเด็กผู้ชายอีกสิบสองคนให้อยู่ในกำมือได้อย่างไม่ยากเย็น....
"พี่ทึกกี้ยังไม่นอนอีกหรอครับ"
"ตอบไม่ตรงคำถามซีวอน.."
ทึกกี้ย้อน ก่อนจะเดินไปชงโอวัลตินร้อนๆมาให้น้องชายตัวดีของเค้า ซีวอนรับมาก่อนจะยกมันขึ้นจิบเบาๆ ควันกรุ่นส่งกลิ่นหอมดับกลิ่นแอลกอฮอล์ได้ดี....
"ผมขอโทษครับ...ผม...แค่ออกไปคิดอะไรนิดหน่อย...."
เด็กดื้อของทึกกี้เอ่ยตอบก่อนจะยิ้มแห้งๆให้อย่างรู้สึกผิด....ไม่คิดว่าพี่ชายคนโตจะเป็นห่วงขนาดนี้....ขนาดคนที่ดูแลกันมานาน....
.....ยังไม่เห็นห่วงเลย.....
"แค่ออกไปคิดแล้วเอาบุหรี่กับเหล้าไปคิดเป็นเพื่อนด้วยหรือไงกัน....ช่างเถอะ...อย่างน้อยไม่เมากลับมาก็ดีแล้ว......เออใช่แล้วก็...ซีวอน.....พี่จะบอกนายว่าพี่ขอโทษนะซีวอนที่พี่พูดแรงไปวันนี้น่ะ"
ทึกกี้ยิ้มให้ซิมบ้า ก่อนจะตบไหล่อย่างรู้สึกผิด....สายตาส่งความจริงใจมาให้.....ใจจริงก็สงสารเจ้าน้องชาย...แต่อีกใจก็รู้สึกว่าถ้าไม่พูดไป....ซีวอนก็คงเจ็บอยู่ดี...
"ไม่เป็นไรหรอกครับ...ดีแล้วล่ะครับที่พี่พูดกับผมอย่างนั้น.....ผมคิดอะไรได้หลายอย่างเลยทีเดียว...."
คนตัวโตไม่ได้สบตาผู้ถาม...กลับเบนสายตาออกไป....ทางประตูห้องของคนที่เค้ากำลังคิดถึง.....คนที่กำลังทำให้หัวใจเค้าเจ็บปวด....
คนที่เค้ารักแทบจะหมดหัวใจ......
"คิดอะไรได้กัน??"
"เค้านอนแล้วหรือครับ"
ดูเหมือนอีกครั้งที่ซิมบ้าไม่ตอบคำถาม...หากแต่ถามกลับไป......เค้าที่ซิมบ้าพูดถึง......เป็นใคร...ทึกกี้รู้ดี....
"อืม...นอนตั้งนานแล้ว...."
.......ไม่ห่วงผมเลยสินะ.....ผมจะเป็นยังไง...............
....ฮีชอลก็ไม่ห่วงผมเลยสินะ..............
.......ที่ผ่านฮีชอลคงเบื่อผมมาตลอด......ที่ผมคอยแต่เอาตามตื๊อ ตามยุ่ง วุ่นวายกับฮีชอลอยู่เสมอ.....
........ผมมันคงน่ารำคาญมาก.....ผมขอโทษนะฮีชอล.....
....ที่ผ่านมาผมคงแย่มาก......
.....ผมขอโทษ......ผมรู้แล้ว.....
......ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน........
"เอาเถอะ....ไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไร...พี่ว่าคืนนี้ดึกแล้ว นายไปพักผ่อนก่อนดีกว่า...เดี๋ยวมีอะไรพรุ่งนี้เราค่อยคุยกันนะ..แล้วก็พรุ่งนี้ต้องทำงานแต่เช้าด้วย....รีบนอนเถอะ..."
พี่ชายคนโตสั่งก่อนจะเอาแก้วโอวัลตินไปล้างเก็บให้น้องชายสุดที่รัก...ก่อนจะดันตัวซีวอนเข้าไปในห้องนอน....
"พี่ทึกกี้ครับ..."
คนตัวโตรั้งตัวออกเสียง....แต่ไม่ได้หันหน้ากลับมา...กลับก้มหน้าลงต่ำ....เหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางสิ่งสายตาเศร้าเหม่อลอยไปที่ไหนสักแห่ง....
"หืม??"
"ผมรู้แล้ว...ว่าเค้ากับผม....เราไม่ได้เป็นอะไรกัน....ผมเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว.....ที่ผ่านมาผมคงแย่มากในสายตาเค้า........สิ่งที่ผมหวังอยู่ตอนนี้....ก็แค่....อย่าให้เค้าเกลียดผมก็พอ........แค่นั้น.....ก็พอ.....จากนี้ไป....ผมจะหยุด...สิ่งที่เค้าไม่ชอบทั้งหมด...ผมจะพยายามหยุดมันเพื่อเค้า....ดีมั้ยครับ...."
คนตัวโตยังคงนิ่งอยู่อย่างนั้น.......สิ่งที่เอ่ยเอื้อนออกมาดูเหมือนจะไม่ได้เป็นคำถาม....เสียงเลื่อนลอยดูเหมือนจะตอกย้ำทุกอย่างให้ซึมเข้าไปในหัวใจตัวเองต่างหาก....
"....ซีวอน...พี่ว่านายเมามากแล้วนะ....ไปนอนดีกว่า....มีอะไรพรุ่งนี้เราค่อยคุยกัน..."
ทึกกี้ไม่ได้อยากปฎิเสธที่จะให้คำปรึกษาซีวอนตอนนี้....หากแต่ตอนนี้เค้ารู้สึกเศร้าเกินกว่าที่จะพูดอะไรออกไป...ใจนึงอยากดึงน้องชายตัวดีมากอดไว้เพราะความสงสาร.....น้ำตาพาลจะไหลเมื่อฟังเสียงแสนเศร้าที่กำลังท้อใจกำลังตัดพ้อความรู้สึกต่างๆให้ฟัง.....
"ครับ...."
......เค้าเองรู้ดีว่าซีวอนทุ่มเทเพื่อฮีชอลขนาดไหน......
.......เค้ารู้ดีว่าซีวอนรักฮีชอลขนาดไหน.......
....และเค้าก็รู้....ว่าหัวใจของฮีชอล....ก็ไม่ต่างกัน.....
.........มีเพียงทิฐิของฮีชอลเท่านั้น.............
.................ที่ดูเหมือนจะปิดกั้นความรักที่น่าสงสารนี้ไว้.........
.......ซีวอน...พี่ไม่รู้หนทางจะทุบกำแพงหัวใจของคนใจแข็งนั่นได้เลย..
....พี่ไม่รู้เลย....
........พี่ควรช่วยนายยังไงดี.........
ทึกกี้เดินกลับไปที่โซฟาตัวเดิมหลังจากส่งซีวอนเข้านอนเรียบร้อย......ก่อนสายตาจะเหม่อลอยออกไปไกล......คิดอะไรสักอย่าง......ก่อนจะเอ่ยปากออกมาเสียงเบาไม่ให้ใครได้ยิน
....นอกเสียจาก.....คนที่หลบอยู่ที่ระเบียง....ที่ปิดไฟมืดสนิท....
"ออกมาได้แล้วฮีชอล...."
---TO BE CON~---
.....รู้ว่าเธอไม่รัก....ไม่มีใจให้ฉัน....แต่เธอรู้มั้ย.....หัวใจ 'ไม่มีเหตุผล' ...........
.....แลกทุกอย่างเพื่อคำว่ารัก.....รักแล้ว 'เจ็บ' ก็ยอม ก็ทน....
.......อยู่อย่างคน....ที่รอให้เธอ "รัก"......
.....รู้ว่าเธอหนักใจ.....รู้ว่าลำบากใจ....ที่ยังเห็นฉัน'ทุ่มเทใจ'
.....ให้เธออย่างนี้.......
..........ไม่มีทางที่จะรักฉัน....ทุกถ้อยคำฉันเข้าใจดี......แต่ในวันนี้......
...................ยังทำใจไม่ได้เลย...................
.....อย่าบอกฉัน...ให้ตัดใจ.....อย่าผลักไสฉันให้ไกลเลย.....อยากขอ.....
.............ปล่อยให้ฉัน.......ได้เฝ้ารอ......คนที่รัก....แค่ได้เฝ้ารอ....ก็สุขใจ.....
...... รักที่เธอ"ไม่รัก" ...ช่วยทำเป็นไม่รู้.............
..........แค่ปล่อยให้ฉันนั้นรักเธออยู่เหมือนเดิมได้มั้ย...........
........ไม่วิงวอนให้เธอสงสาร..........อ้อนวอนให้เธอมีใจ..........
.............แค่อย่าใจร้าย..............
............'อย่าเกลียดกันก็พอ'...................................
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
CREDIT : เพลง อย่าเกลียดกันก็พอ....
ARTIST : ทาทายัง
อ้อ แล้วก็
CREDIT TRANS ข้างบนประกอบฟิกนะคะ : เอามาจาก กระทู้น้องแอนอ่าคับ MiNNiES งั้นพี่ขออนุญาตเอาที่น้องแอนพิมพ์เครดิตมาลงเลยนะคะ
เอามาจากบอร์ดhttp://www.superjuniorizm.net อ่ะค่ะ น่ารักดี(น่ารักมากๆๆๆ)
คุณ mini_mhu_2_EUNHYUK โพสไว้น่ะค่ะ ขอบคุณมากๆเลยค่า
ส่วนพี่เพลงเป็นคนแปลนะคะ ขอบคุณมากๆๆค่า^0^
--ขอบคุณน้องแอนบอร์ด SIMCIN HEAVEN คับผม--
ความคิดเห็น