[SJFIC]:::SIMCINism ภารกิจลับ...ฉบับแฟนซิมซิน:::::

ลำดับตอนที่ #1 : ::::ความจริงถูกเปิดเผย~!!!:::::

:::::ภารกิจลับ..ฉบับแฟนซิมซิน:::: SIMCINism*1

แต่งโดย SuNA! เจ้าเก่าคับ
ที่ปรึกษากิตติมศักดิ์ : ม่าจ๋า Belove สุดสวยคับ (เป็นคนสวยที่ฮาได้โล่ห์!)
สปอยว่า...เอิ่ม...เป็นฟิกเครียดๆ....(มั้ง~!)
ก่อนไป....ใครอ่านแล้วไม่เม้น....ขอให้.......(ละไว้ให้คิดเอง หึหึหึหึ)

ไปล่ะ ชอบไปชอบยังไงก็บอกด้วยนะจ๊ะ จะได้แต่งต่อ คริคริ ^^



"....ไม่!...ฮึก...ฮึก....ทำไมเป็นแบบนี้...ฮึก...ฮึก...ชีวอน....ชีวอน...ทำไม..ทำไมทำแบบนี้~!!!!"
ฮีชอลเขย่าร่างที่ทั่วสรรพางค์อาบไปด้วยโลหิต.....เลือดที่ไหลเป็นทางยาวจากหน้าอกข้างซ้าย...เปรอะเปื้อนไปทั่วเสื้อขาวบริสุทธิ์.....มือใหญ่ข้างขวากุม
อุปกรณ์ปลิดชีพกระบอกสีดำเอาไว้วางนอนแน่นิ่งอยู่ข้างกาย.....


นิ่ง......เหมือนกับลมหายใจ.....ที่ตอนนี้ไม่ไหวติง....

"ทำไม~!!!!!"
น้ำตาที่ไหลอาบลงสองข้างแก้ม คงเทียบไม่ได้กับความเจ็บปวดในหัวใจ.....คนที่รักที่สุด....ทิ้งชีวิตตัวเองด้วยปืนกระบอกสั้นจ่อตรงหัวใจ...และลั่นไกให้เห็นต่อหน้า

.....เห็นกับตา...ตระหนักได้กับใจ.....ว่าตอนนี้เค้า

....เสียลมหายใจคนที่รักจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ......

.......แต่ทั้งหมด...คงไม่มีอะไรเจ็บปวดเท่า....

......ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะตัวเค้าเอง....คิมฮีชอล....

.....เค้าเสียคนที่รักไป.....ด้วยความใจร้ายของตัวเค้าเอง....
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ฮึก...ฮึก...ฮึก...."
เสียงเล็กๆเสียงหนึ่งกำลังคร่ำครวญอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์เครื่องใหญ่ประจำบ้าน.....ราวกับตัวละครในนิยาย...น้ำตาไหลพรากๆๆๆๆๆปะปนกับน้ำมูกที่เยิ้มออกมาเป็นทางอย่างน่ากิน เอ๊ย น่ากลัว~! .....

"ไม่เอา...ฮึก...ฮึก...ชีวอนไม่ตาย..ฮึก...ฮึก..ทำไม...ทำไมเป็นอย่างนี้....ฮึก...ไม่เอาาาาาาาาาาา~!"
เจ้าของเสียงยังคงฟูมฟายต่อไปอย่างไม่มีทีทาว่าจะหยุด....ราวกับว่าหน้าจอเหลี่ยมๆนั้นมีเรื่องราวของโศกนาฎกรรมญี่ปุ่นเกาหลีใต้ หรือ ราวกับคลิปนักบอลในหัวใจกำลังโดนเพื่อนร่วมทีมแทงข้างหลังยังไง ยังงั้น~!


แต่แม้จะร้องไห้แค่ไหน.....
...
..
.
สกอร์บาร์ก็ยังคงถูกเลื่อนต่อไป!



-----------------------------------------------------------------------------------------

"ฮีชอล...ที่ฉันรักที่สุด....
ฉันเข้าใจทุกอย่าง...ทุกอย่างที่เกิดขึ้น...เกิดขึ้นเพียงเพราะ....โชคชะตา...โชคชะตาที่มันไม่ยุติธรรมกับเราสองคน.....หากให้ฉันเลือกเกิดได้...ฉันขอเกิดเป็นเศษผุยผงที่ได้เคียงคู่กับคนที่รักดีกว่าจะมาเป็นแบบนี้....การมีเงิน....ไม่ได้ช่วยให้ชีวิตฉันมีคุณค่าเลยสักนิด....จนกระทั่ง...ฉันได้มาเจอ....เจอกับนาย...ฮีชอลนายรู้หรือเปล่า...นายคือคุณค่าในชีวิตของฉัน..... แม้วินาทีที่นายเดินจากไปจากชีวิตฉัน...แม้วินาทีที่หัวใจนายเปลี่ยนไปหาคนที่ไม่ใช่ฉัน......ฉันก็ไม่สามารถเลิกรักนายได้เลย....ช่วงเวลาขณะนั้น...มันมีทั้งความรัก...และความเกลียด....ฉันขอโทษทีฉันเคยทำไม่ดี..ฉันขอโทษทีฉันมันเลว....แต่นายรู้มั้ย...ทุกการกระทำที่ฉันทำลงไป..มันเกิดขึ้นจากทุกๆความรู้สึกในจิตใจ...ทั้งหวง...ทั้งรัก...ทั้งเกลียด...เลยทำให้นายเสียใจ....และสุดท้าย...คนที่เสียใจที่สุดก็คือฉัน..ฉันที่ต้องเสียนายไป.....ให้กับเค้า...เค้าคนที่นายรัก...”

มือเรียวขยำกระดาษสีขาวที่ถูกบรรจงเขียนข้อความอันเจ็บปวดครั้งสุดท้ายของคนที่รักที่ถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือ ก่อนจะดับชีวิตตัวเองลง....
“ไม่ใช่...ไม่ใช่...ฉันไม่ได้รักฮัน...ฉันรักนาย...ชีวอน...ได้ยินมั้ย...ฉันรักนาย~!!!!”
เสียงที่ตะโกนก้องกู่ร้องท่ามกล้างน้ำตาแห่งความเจ็บปวด....เสียงที่เอ่ยว่า “รัก”...

....
..
.
รัก....ที่เอ่ยออกมาเมื่อสายเกินไป...
ไม่ทันแล้ว...ฮีชอล...ไม่ทันแล้ว...
------------------------------------------------------------------------

“ฮึก...ฮึก...ใช่~!! พี่ฮีชอลเค้ารักนาย..ฮึก..ฮึก..นายอย่าเข้าใจผิดเซ่~!! ฮึก ฮึก...ไม่เอา...ฮือออ....ชีวอน..อย่าตายนะ...ฮือออ...”

เสียงสะอื้นไห้ยังไม่ขาดสาย....ปากเรียวได้รูปนั่งกัดผ้าเช็ดน้ำลายเยิ้มไปมา....ป่าว..ไม่ได้เขินความหล่อของชเว ชีวอนแต่อย่างใด...เพียงแต่.....เอาผ้ามาอมไว้กลั้นเสียงสะอื้นเท่านั้น~!

......น่าน~!! แถมเอาไปเช็ดหน้าต่ออีก.....สะอาดจริงๆ....- -
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“จดหมายฉบับนี้คงเป็นคำพูดสุดท้ายของฉัน...ฉันจินตนาการไม่ได้เลยว่าฉันจะใช้ชีวิตอยู่ได้อย่างไร...ท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่ฉันต้องทนเห็นนายไปรักกับคนอื่น....ฉันเลยขอจบความเจ็บปวดด้วยตัวของฉันเอง...ฉันขอโทษที่ต้องเลือกวิธีนี้..แต่มันคงไม่ทำให้นายเสียใจมากนักหรอก....ใช่มั้ย...บางทีอาจจะทำให้นายดีใจด้วยซ้ำ...ที่คนที่นายเกลียดแสนเกลียดอย่างฉันจะหายไปจากโลกใบนี้ได้....แต่ถึงแม้นายจะเกลียดฉันยังไงก็ตาม...เมื่อฉันไม่ได้อยู่ให้นายเห็นหน้าแล้ว...ฉันก็ยังคงจะยืนยันคำเดิมว่า....ไม่ว่าฉันจะอยู่ที่ไหน..อย่างไร..เมื่อไร....หัวใจฉันก็มีแต่นายคนเดียว...รักนายคนเดียว......ไม่ว่านายจะรักใคร....ความรู้สึกสุดท้ายที่ฉันอยากบอกนาย......ความรู้สึกสุดท้ายที่อยู่ในความทรงจำระหว่างฉันและนาย...
....คือความรู้สึก...ของความรัก...ที่ฉันไม่สามารถมีให้ใครได้อีกแล้ว......ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง...ฝากบอกฮันคยองด้วยว่าให้ดูแลนายเท่าที่ชีวิตเค้าจะสามารถทำได้.........และก็ฝากบอกเค้าอีกอย่างว่าเค้าเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลก....ที่ได้หัวใจของนายไป.....สุดท้ายนี้...หวังว่าความทรงจำดีๆระหว่างฉันและนาย คงเหลือในความทรงจำของนายบ้างนะ.....ฮีชอล.... รัก....จนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต..
ชเว ชีวอน....”
To be continue….
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ม๊ายยยยย~!ฮืออออ ฮือออออ....ฮึก...ฮึก...ฮึก....ทำไมไม่ต่อให้จบ....ฮือ..สงสาร..สงสาร....ชี...


“ฮ้าวววววว”


สิ่งมีชีวิตสิ่งหนึ่งกำลังเปิดประตูออกมาจากห้องนอนด้วยสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่น แต่ไอกระเพาะปัสสาวะที่มันตื่นเต็มตัวผิดกับสภาพร่างกายมันเรียกร้องว่าถึงเวลาเอาของเหลวสีเหลืองอ๋อย (อี๋~) ไปปลดปล่อยได้แร้ว~! (เออะ!)


ไอ่ตัวเล็กขี้มูกโป่งเมื่อ หันไปเห็นว่าใครเดินมาเท่านั้นแล....ปากเล็กยังแบะลงกว่าเดิม..ก่อนคิ้วเรียวจะขมวดกันเป็นโบว์รักขนดำ (ขนคิ้วๆ~!) ก่อนจะกระโจนตระครุบเหยื่ออย่างไม่ทันตั้งตัว~!!! เสียงร้องลั่นราวกับลิงป่าขาดอาหารกำลังประสบพบเจอกับกล้วยชั้นดีหวีโตๆยังไงยังงั้น~!




“พี่ทึกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก~!”


หัวหน้าวงคนดีที่โผล่มาถูกที่ ถูกจังหวะ และถูกเวลาซวย....รับเคราะห์กรรมชั้นเลิศเป็นขี้มูกเยิ้มๆจากเจ้าตัวเล็กที่โวยวายเป็นลิงเป็นค่างยามตีสองเช่นนี้.....


“หือ โวยวายอะไรตอนดึกอย่างนี้วะ.....แล้วนี่ตัวอะไรวะเนี่ย~”


คนง่วงนอนที่เพียงแค่ลุกขึ้นมาฉิ้งฉ่องยามวิกาลได้แต่ขยี้ตามองอย่างหัวเสียนิดๆที่โดนสัตว์ประหลาดก้อนกลมๆที่ห่อตัวอยู่ในชุดนอนสีเหลืองสดลายปิกาจู้(สงสัยยืมมาจากแจจุง~)มันจู่โจมอย่างกับความเร็วแสง~!

คิ้วเรียวขมวดส่งผลให้เห็นร่องรอยเท้าของสัตว์มีปีกสีดำที่เหยียบอยู่ตามใบหน้าประปรายตามอายุอานามที่จะมากขึ้นทุกวัน ก่อนจะเอียงคอมองให้มันชัดๆอีกครั้งว่าไอ่ตัวที่กำลังเอาหน้ามาถูไถอกเค้ามันคือตัวอะไร~!!
“ฮืออออออออออออออออ พี่ทึกกกกกกก ทงเฮเจ็บบบบบบบบบ ทงเฮปวดร้าวววว ฮือออออออออออออ พี่ทึก... ฮืออออออออออออออออออออออออ”



ไอตัวเล็กมันยังคงกระจองงอแงต่อไปราวกับเพิ่งเสียตัวให้คอมพิวเตอร์ยังไงยังงั้น~! คนรับฟังก็ได้แต่สะบัดหัวไล่ความง่วงแล้วเอาสตคืนมา เพราะคิดว่า ถ้าหากกูยังคุยกับมันแบบเวอร์ชั่นกิ่งหลับกิ่งตื่น คืนนี้คงไม่ได้นอนต่อแน่ทีเดียว~!

“อ่อ ทงเฮ...เป็นอะไร....ปวดอะไร...ปวดขี้ ขี้ไม่ออกหรอ...พี่มียาถ่าย...กินมั้ย...”


เอ่อ มั่นใจว่าตื่นแล้วนะพี่ทึก~!!!


“มะจ๊ายยยยยยยยยยยย พี่ทึกอ่ะ ฮืออออ ...ชีวอน..ชีวอน....ฮืออออออออ.....ชีวอน...ฮืออออ...”
ทงเฮยังคงคร่ำครวญต่อไปราวกับปลากระดี่ขาดน้ำ....

คนมีอายุชักจะรำคาญ...ก็เลยตัดบท~!

“อะไร ชีวอนทำไม...ชีวอนทำแกท้องเร๊อะ~!!”


โฮฮฮฮฮ...ไห่อยากร้องไห้ครายอิ้งT^T พี่ทึกโหมดง่วงนี่ช่างน่ากลัวเสียจริงๆ....มิน่าเอาไอหมีตัวบัก_ _ _ _ นั่นซะอยู่หมัด~!


แต่จริงๆแล้ว...หล่อๆอย่างชเวก็น่าจับทำเป็นพ่อพันธุ์นะ คึคึ~>////<


“ฮึก ป่าว..ป่าว..แต่ชีวอนตาย....ตาย.....”

คำพูดน่าสะเทือนเลือนลั่น ส่งผลกระทบต่อวงการคนหล่อ หลุดออกมาจากปลาเวิ่นเว้อตัวหนึ่งที่กำลังพูดจาไม่รู้เรื่องอยู่ในขณะ นี้ ~ ได้ฟังพี่ทึกก็เบิ่งตากว้าง~!

“อะไรนะ...ชีวอนตาย...~!!! ไปเอาข่าวมาจากไหนทงเฮ...บ้าไปแล้วหรือไง~!”


พี่ทึกที่เริ่มจะเสียขวัญ เนื่องจากไอตาไม่ใหญ่ของไอไห่มันบวมโตเสียนึกว่าลูกมะนาวกลายพันธุ์เป็นสีแดง เนื่องจากร้องไห้ น้ำเสียงเศร้าจับใจคนฟัง ที่นึกไปซะว่าเป็นเรื่องจริง.....



ชีวอน..ไม่นะ...~!!! เพิ่งคุยกันไปเมื่อตอนเย็นนี้เอง...อะไรกัน...~!!! คนแก่เริ่มเครียด....มือเริ่มจิกทึ้งผมตัวเอง.....น้ำเสียงเครือสั่นเล็กน้อยอย่างตกใจ...ในใจยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่หน้าตาไอตัวเล็กตรงหน้ามันหน้าเชื่อมากเลยว่า....



....มันเป็นเรื่องจริง~!......


“...ใครบอกแกทงเฮ....ห่ะ...บอกพี่มาซิ บอกพี่มา~!!!”


พี่ทึกเริ่มควบคุมสติตัวเองไม่อยู่ เขย่าน้องตัวดี ก่อนจะตะโกนเสียงลั่น สั่นเครือ...~!!

ดูท่าเรื่องมันชักจะไปกันใหญ่แล้วนะนี่~! โอ้วไม่~!!

“แงๆๆ ชีวอนนนนนนนน......”


ไอปลาบ้าไม่ยอมพูดตอบ กลับร้องไห้หนักกว่าเดิม...ตอนนี้สติมันคงเลือนหายไปกับสายลมแล้วล่ะมั้ง~!! เฮ้อออ




พี่ทึกถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะรวบรวมสติ...เห็นจากข้อมูลสิ่งเดียวที่เจ้าน้องตัวดีเปิดค้างอยู่ตอนนี้...ก็ตวัดหันตาไปมอง...

.....ก่อนนิ้วเรียวจะคลิกเลื่อนสกอร์บาร์...เพื่อ....เอ่อ....อ่านข่าวชีวอนตาย?
...
..
.
งั้นหรอ....~?
.....พี่ใหญ่ไม่พูดอะไรหลังอ่านจบได้แต่หันมามองไอ้เจ้าตัวดีที่ยังคงคร่ำครวญไม่เลิก....ก่อนจะ




ป๊าป !!!! // “โอ๊ยยยยยย~!”
...
..
.
ครั้งเดียวให้สมองเสื่อมแม่งไปเลย โทษฐานทำคนแก่หัวใจจะวาย~!!

“ไอห่านนนน~! ไอบ้า ไอน้องเวร...ทำเอาตกอกตกใจ~! ทีหลังอย่ามาพูดจากำกวมเพียงเพราะแกไปอ่านฟิกบนเน็ตมาเข้าใจมั้ย~!! ดีนะ ฉันไม่ปลุกไอ่ที่เหลือให้มากระทืบแกซ้ำเนี๊ย ไอ้ทะเลตะวันออกที่ดวงอาทิตย์ไม่ส่องแสง~! ฮ่วย คนแก่เซ็ง~!!”



คนอายุมากได้แต่พล่ามเทศนาเป็นทางยาว (ก็สมควรแก่การด่าจริงๆน่ะแหละ) ไอ่คนฟังก็ได้แต่ลูบกะโหลกตัวเองป้อยๆๆ แรงพี่ทึกน้อยซะที่ไหนเล่า~! ไม่ได้ต่างจากไอ่อ้วนสุดที่รักของเค้าซะเท่าไหร่หรอก..>0<
ฮ่วย ตีมาได้~!!

“ก็คนมันอินนี่นา ฮึก ฮึก ...ชีวอนนอ่า~! “


นั่น ไอ่ตัวดียังไม่เลิก...ใครไม่เคยเห็นสภาพปลาขาดน้ำ ก็คงดูเอาได้จากตรงนี้~! เห๊อออ

“พอเลยๆ ไปนอนได้แล้ว ไอ่นี่นิ ตีสองแล้วได้ข่าวพรุง่นี้ต้องทำงานแต่เช้า ถ้าปลุกแล้วแกไม่ตื่น ฉันจะให้ฮีชอลจับแกทำเมีย~!”



พี่ทึกว่าพลางขยี้หัวตัวเองสองสามทีอย่างเซ็ง ก่อนจะเดินไปกดปุ่มชัทดาวน์ปิดคอมฯของบ้านอย่างถือสิทธิ์...
แหม่..ก็พี่เค้าเป็นถึงลีดเดอร์~!!!


“โน้วววววววววววววววว ไห่แมนนนน~!! บึกบึนขนาดนี้~! เป็นเมียเจ๊เค้าไม่ได้หรอก....สำหรับเจ๊เค้าต้องมีแต่ชีวอนคนเดียววววว คึคึคึคึคึ”


เจ้าตัวดีพูดพลางชูกล้าม (เหี่ยวๆ) ให้พี่ทึกดูพลาง (ติ๊งต๊องได้โล่~!) ก่อนจะทำหน้าเคลิ้มไปกับชีวิตในจินตนาการของตัวเองเมื่อพูดถึง....เอิ่ม....

ชีวอน....กับ....ฮีชอล?!

.
.
.
“แกเป็นบ้าอะไรของแก ทงเฮ...ตั้งแต่เมื่อกี้และ อยู่ๆก็บ้าไปอ่านฟิกเจ้าวอนกับฮีชอลซะอย่างนั้น...เป็นอะไร๊ งานการมีไม่ทำ ไซเซยมีไม่อัพ นั่งอ่านฟิก...ถ้าแกเช็คเร็ทติ้งในเว็บแฟนคลับฉันจะไม่ว่าเลย~!”


พี่ทึกบ่นพลางถอดปลั๊ก......
(เอ่อ....ปิดคอมฯมาตั้งนานแล้ว...ยังไม่เสร็จหรอคะพี่....อายุมากจริงๆด้วยสินะคะ – ผัวะ~!! สลิปเปอร์พี่ทึกลอยมา~!)

“อ่า...อ่า....ก็ฟิกมันสนุกนี่นา...แล้วอีกอย่าง...อีกอย่าง...”

ไอ่คนพูดเริ่มทำตาปิ๊งๆเพื่อหาแนวร่วม....มองตาพี่ทึก กระพริบตาปริบๆ ยิ้มอย่างกรุ่มกริ่ม.....ก่อนจะกระซิบเบาๆ...อย่างหวานชื่น - -“

“พี่ทึกว่าสองคนนั้นอยู่ด้วยกัน แล้วไม่น่ารักหรอก...ทงเฮว่าน่ารักจะตาย...น่ารักโคตรป่ะป๊า...แม้เจ๊ฮีจะโหด ดิบ เถื่อน เลื่อนลอย ไร้หลักแหล่ง ไปหน่อย (หรอ~!) ส่วนชีวอน ก็เป็นพ่อพระ บ้าศาสนา มหารวยไปนิด(หรอ~!) แต่ทั้งสองก็ดูเข้ากันดีน๊ะ ....ทงเฮว่า..ยังไงดีหล่ะ...พี่ฮีชอลถึงแม้จะแปลก แต่ดูชีวอนก็รับได้ แล้วก็ชอบทุกเรื่อง แล้วก็เคารพพี่ฮีชอลอย่างกับแม่....แถมยังรูปคู่ เสื้อคู่ อะไรหลายๆอย่างสารพัด โฮ้ว....แม้ที่ผ่านมาจะทำไปเพราะบางทีเป็นแฟนเซอร์วิส แต่ทงเฮ....แต่ทงเฮ....ทงเฮก็อยากให้ทั้งสองคนรักกันจริงๆนี่น๊า~! ทงเฮชอบบบบบบบบบบ~!! ทงเฮ...”



“แกเป็นแฟนซิมซินว่างั้น~!”


พี่ทึกกล่าวโดยที่ไม่รอให้อีกฝ่ายพูดให้จบ เพราะดูมันจะพล่ามยาว แถมแต่ละคำที่มันพูด ไม่ต้องรอให้ถึงอายุขัย ก็อาจจะตายได้ ถ้าหากฮีชอลได้ยิน~! ป่าวๆ ไม่ใช่เรื่องซิมซิน แต่เป็นเรื่องบุคลิกพื้นฐานอันงดงามของคิมฮี ที่คุณลีเค้าได้พล่ามมาเมื่อกี้! ดีจริงๆแต่ล่ะอย่าง..


“งือ ถูกต้องนะค้าบบบบ”


ยิ้มเก๋ไก๋สไลเดอร์ถูกส่งให้ ก่อนจะกระพริบตา ชิ้ง~! ข้างหนึ่งราวกับว่ามันน่ารักหนักหนา...แต่ในสายตาพี่ทึกว่ามันน่าโดนสักลูกสองลูก......เอ่อ..ลูกถีบน่ะนะ...~!


“แล้วตอนนี้เค้าไม่รักกันหรือไง...”

พี่ทึกถามอีกรอบ...ในใจก็ตัดใจว่า เอาล่ะวะ ยังไงข่าวชีวอนตาย ที่ไอ่ไห่มันอินมาจากฟิกก็คงทำให้เค้านอนหลับไม่ลงซะแล้ว...นั่งคุยกับมันแก้เซ็งโต้รุ่งเล่นๆดีกว่า!

“ก็รักน่ะนะ แต่...แต่ไงล่ะ...เค้ารักกันแบบพี่น้องนี่...เค้ารักกันแบบที่พี่ฮีชอลรักทงเฮนี่ เค้าไม่ได้รักกันแบบที่ทงเฮอยากให้เค้ารักกันนี่นา พี่ทึก~!! พี่ทึกต้องช่วยทงเฮนะ!! ได้โปรดดด!! ได้โปรดดดดดดดดดดดดด~!!!”


พี่ใหญ่ได้แต่อ้าปากค้างในความเวิ่นเว้อของน้อง....อะไรมันจะเป็นปานนั้นเนี๊ย~!!!


ไอเรื่องคู่ฟิก คู่วาย อะไรทั้งหลายแหล่เค้าก็รู้ดีอยู่หรอกนะ ใช่ว่าเค้าไม่เคยอ่าน คนที่พร่ำเพ้อ ชอบเรื่องคู่อะไรแบบนั้น อ่านอยู่บ่อยๆไป แถมคนแต่งทั้งหลายก็เหมือนจะรู้ใจ จับเค้าวายกับไอ่หมีนั่นซะอย่างนั้น...
....นี่เค้าแสดงออกมากเลยหรอ...ว่าเป็นอะไรกันน่ะ~!!



“แกจะให้ฉันช่วยอะไรของแก....แกลองนึกสภาพเกิดวันนึงไอ่ฮีชอลเกิดเป็นแบบแก แล้วอยากจับให้แกเคะให้ไอฮยอกขึ้นมา แกจะเอาหรือไง ห๊ะ~!”


พี่ทึกพูดตอบ ใจจริงก็แอบขำ...มีอะไรๆสนุกให้เล่นแล้วสิเรา...ดูเหมือนไอ่เจ้าน้องตัวดีที่วันๆนั่งหน้าเอ๋อจะไม่รู้อะไรกับเค้าเลยงั้นสินะ...หึหึ....



มีอะไรในวงจะเล็ดลอดสายตาพี่ใหญ่คนนี้ไปได้....หึหึ


ฮ้า~! พี่ทึกได้เรื่องสนุกๆทำอีกแล้วสินะ...!!

“โนวววว ทงเฮแมน~!! บอกแล้วไง เอ๊ ! พี่ทึกนี่! ดูไอไก่ดิ๊ ตัวกะเปี๊ยกเดียวอย่างนั้น ให้มากด เง๊อะ ไม่เอาด้วยหรอก...หล่อๆอย่างทงเฮ มันต้องได้ผู้หญิงสวยเท่านั้น หึหึ....!”


...เอิ่ม....ดูเค้าจะภูมิอกภูมิใจในความแมนมาก...เน๊อะ (คนแต่งก็ภูมิใจค่ะ เอิ๊กๆ รักไห่แมนๆ คริคริ)
“เอออ แมนนนนนน ม๊ากมากๆๆๆๆ เหอะๆ ๆ”


พี่ทึกเริ่มเครียด- -“ นี่มันไอดอลประชาชนจริงๆหรอวะ ถ้าแฟนคลับมาเห็นเข้าจะเป็นยังไงวะเนี่ยยยย
โอ้วโนว กูด๊อนท์ว้อนทูจิ้น~!


“อย่า อย่าเปลี่ยนเรื่อง...พี่ทึกได้โปรดดดด ทำยังไงก็ได้ พี่ทึกสนิทกับทั้งสองคนอยู่แล้วนี่ เรามาช่วยกันทั้งสองคน เค้าจะได้รักกันไง...ความรักที่ทงเฮมีต่อคู่นี้มันไม่ไหวแร้วววววว!!!! พี่ทึกเข้าใจมั้ยยยยย~!! “
“ไม่เข้าใจ!”


“โฮฮฮฮฮ พี่ทึกอ๊ะ ~!!! เฮ้อ ใครจะเข้าใจเรา นอกจากแฟนคลับซิมซินด้วยกันเอง...เง๊อ ว่าแล้วก็อยากจะเปิดบอร์ดร้องไห้คร่ำครวญให้รู้แล้วรู้รอด...ขนาดพี่ใหญ่ยังไม่เข้าใจเรา หึ มันน่าน้อยใจนัก ไม่รู้หรือไงว่าน้องชายก็แค่อยากให้พี่ชายทั้งสองรักกันอย่างมีความสุข อยู่ด้วยกันเหมือนเจ้าหญิงกับเจ้าชาย ซิมบ้าแอนด์เรลล่า ปกป้องซึ่งกันตลอดไป ตัวเล็กๆอย่างพี่ฮีชอล ถ้ามีคนล่ำบึ๊กรูปหล่อพ่อโคตรรวยมาปกป้องก็คงจะดี แต่ไฉนเลยหัวหน้าวง กลับเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายคอยกีดกันซินเดอเรลล่าจากเจ้าชายรูปง...




“เออออ ! พอได้แล้วไอ่บ้าเอ๊ย ฉันยังไม่ได้บอกเลยว่าฉันจะไม่ช่วยแก ไอ่ห่านนี่~! ช่วยน่ะมันช่วย แต่ฉันออกตัวชูโรงไม่ได้ เพราะฉันเป็นพี่แกเข้าใจมั๊ย! สิ่งที่ฉันช่วยได้ก็มีอย่างเดียว...”


“คือ?”


“คือ ฉันเป็นตัวแม่ คอยสั่งการ แกเป็นตัวลูกคอยเดินตาม รับรอง แกได้ภาพไอ่สองคนนั้นสวีทกันไปจิ้นเล่นกับแฟนคลับซิมซินของแกชัวร์~!”


หางแทบกระดิก หูตั้งขัน ลิ้นห้อยแหะๆๆ ดีใจราวกับ....เอ่อ...บาดาได้น้ำ (บาดาคือน้องหมาของไห่เค้าค่ะ~!)
ก่อนจะกระโดดกอดพี่ตัวดีแทบไม่ทัน ยิ้มแก้มปริ ในที่สุด ความลับของไห่ก็ถูกเปิดเผยในค่ำคืนหนึ่ง...ที่อ่านฟิกใจร้าวเวอร์ชั่น ฮีชอล กับ ชีวอนจนทนไม่ไหวต้องร้องไห้กระซิกๆออกมาจนทำให้ ความลับที่เคยแอบปิดมานาน เปิดสู่สายตาลีดเดอร์ไปแร้ว...แต่เอาเถอะอย่างน้อยไหนๆพี่ทึกก็จับได้ (ได้ข่าวว่าแกบอกเค้าเอง!)

เพราะฉะนั้น...


แฟนคลับซิมซินฮะ ด๊องมีแนวร่วมแล้ว...หลังจากนี้

ได้เวลา~! โปรเจ็คสิงโตเจ้าหญิง รักจริงลิงโล๊ดดด ของด๊องแล้วฮะ!!!
ทุกคนเป็นกำลังใจให้ด๊องทำภารกิจนี้ให้สำเร็จด้วยนะฮะ แฟนซิมซินทุกคน!!
จาก ลี ทงเฮ NO.1 ซิมบ้าเรลล่าแฟนคลับ ณ SIMBARELLA”S GANG!!


ข้อมูลปลอมๆของเจ้าไห่ในการสมัครเพื่ออ่านฟิก ดูรูป โหลดคลิป
SIMBA&RELLA FORUM :::
PROFILE OF MEMBER
NAME : LEE DONGHAI
BD : 15 10 XXXX
E-MAIL:DHLOVESIMCIN@HOTMAIL.COM
Username: IAMSJ
PASSWORD : XXXXX
ADD.:SEOUL , SOUTH KOREA

ใครหนอใครจะรู้....ว่าจะมีสมาชิกเอสเจ...เป็นแฟนคลับคู่วายในวงด้วยกันเองด้วย..
เฮ้อ...สงสัยงานนี้ฮีชอลกับชีวอนคงงานเข้าแล้วล่ะมั้ง....
...ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ทงเฮเค้าด้วยละกันนะคะ...^^
เจอกันตอนต่อไปค่ะ~!