[FIC SJ].....ก็ผมรักฮีชอลนี่!!!......yaoi

ลำดับตอนที่ #1 : ....ก็ผมรักฮีชอลนี่!!! *1

TITLE : ก็ผมรักฮีชอลนี่!
PART : 1 (SF)
AUTHOR : SuNA!



"ออมม่าคับ โตขึ้นนะ ชีวอนจาแต่งงานกับฮีชอลนะฮับ"
เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กสิบขวบดังขึ้นกลางโต๊ะอาหาร เด็กชายน้อยที่แสนไร้เดียงสา ....ถึงจะมีแก่นแก้วแก่นซนไปบ้างแต่ก็ดูน่ารักในสไตล์ของเค้าเอง ......ลักษณะการแต่งตัวที่ดูภูมิฐานราวกับผู้ดีอังกฤษ
ทำให้บ่งบอกถึงฐานะทางบ้านได้ไม่ยากนัก....มาดคุณชายที่ควรจะเงียบขรึม


...กลับกลายเป็นการประกาศปาวๆต่อหน้าสมาชิกในครอบครัวเรื่องอนาคตอันยาวไกลของตนเอง...


"แต่งงาน?? กับ ฮีชอล?? ฮ่าฮ่าฮ่า
นี่ฮีชอลไปทำอะไรให้ติดใจเข้าถึงขนาดต้องแต่งงานด้วยเลยหรือเนี่ย"

หญิงสาวที่ถึงแม้จะดูรู้ว่าอายุอยู่ในช่วงวัยกลางคน แต่ก็ยังคงความงามสะพรั่ง และ ความสง่าอย่างน่าภูมิฐาน ชุดเฟอร์สีดำตัวยาวราคาแพง ก็บ่งบอกความมีฐานะได้เฉกเช่นลูกชายของเธอ

หลังจากได้ฟังคำประกาศแต่งงานของลูกชายตัวเล็กก็หัวเราะร่า~
ก่อนจะยิ้มไปให้เด็กชายอีกคนนึงที่นั่งอยู่ตรงข้าม
.....เด็กชายที่โตกว่าในชุดลำลองสบายๆ เสื้อยืดสีขาวมีฮุท กับกางเกงขาสั้นสีน้ำเงิน
อวดเรียวขาที่เรียวยาวตั้งแต่เด็ก.... กำลังทำหน้างงๆกับสิ่งที่คนตัวเล็กกว่าข้างๆได้พูดออกมา


"ผะ ผมไม่รู้เรื่องนะครับคุณผู้หญิง"
เด็กผู้ชายร่างบางรีบหันไปตอบ ....ก่อนจะแยกเขี้ยวใส่เจ้าตัวเล็กที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ไปหนึ่งที
สิบขวบใช่ว่าจะไม่รู้เรื่องซักหน่อย....


"ใครจะแต่งงานกับนายกันซิมบ้า แล้วก็บอกแล้วใช่มั้ยว่าให้เรียกว่าฮยองน่ะ
นี่แน่ะๆๆๆๆ"
คนตัวโตกว่าในขณะนั้น หยิกแก้มเจ้าเด็กอ้วนพูดมากไปหลายที โดยไม่เกรงกลัวสายตาของพ่อแม่ของเด็กน้อยแต่อย่างใด



ก็เค้าเป็นคนอย่างนี้ อยากทำอะไร ก็ทำ ตามใจตัวเองมาตั้งนานแล้ว
ถึงแม้จะเป็นงานก็เถอะ หากต้องทำตามหน้าที่เสมอไป


เด็กนิสัยอย่างคิม ฮีชอลคนนี้ก็ทนไม่ได้หรอกนะ!




"อ๋าๆๆๆๆ อะไรกานอ๊า ฮีชอลอ๊า ไหนบอกจะเป็นเจ้าฉาวของชีวอนไง~ "
เด็กตัวน้อยเริ่มร้องกระจองงอแง ไม่ได้ร้องเพราะความเจ็บปวดที่ถูกหยิกแก้ม
แต่ร้องเพราะความไม่ได้ดั่งใจอย่างที่ตัวเองหวังไว้ต่างหาก





ก็จะแต่งงานกับฮีชอลอ๊ะ!





"ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าเด็กนี่มันดื้อใช้ได้เลยนะเนี่ย
ฮีชอลปราบอยู่นี่เก่งมากนะเนี่ย ฮ่าฮ่า"
ผู้ชายร่างท้วมอีกคนที่นั่งข้างคุณผู้หญิงของบ้านยิ้มขำ ชุดสูทสีน้ำตาลเบจดูดีไม่ต่างกัน ผ้าเช็ดหน้าประดับที่กระเป๋าเสื้อราคาแพงชนิดที่เรียกได้ว่า



ถ้าคนธรรมดาอยากจะซื้อคงต้องเก็บเงินเป็นปี!



หากแต่ถามว่า คิมฮีชอลมาทำงานที่นี่เพราะความรวยของตระกูลชเวหรือ




ก็เปล่า~


เหตุผลเดียวที่ทำให้คนตัวเล็กสมัครใจอยากทำงานที่นี่ ก็คงเป็นเพราะ '
สายตาอ้อนๆของเจ้าตัวกลม ' นี่ล่ะมั้ง~




" ไม่เก่งหรอกครับท่าน จริงๆ ซีวอนเป็นเด็กน่ารัก แค่บางทีก็ดื้อเป็นบางเรื่องเท่านั้นเอง~"
คนตัวเล็กยิ้มให้เจ้าของบ้านอย่างอ่อนโยน ก่อนจะหันไปมองเจ้าตัวอ้วนที่นั่งมองหน้าตาแป๋วไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรซักเท่าไรอยู่หน้าจานไส้กรอก ก่อนจะยิ้มให้อย่างน่ารัก


"ฮีชอล~"



"หื๊อ"



"ทำไมสวยจัง..."


ได้รับคำตอบมาทำเอาหน้าคนฟังแดงเป็นลูกตำลึงสุก ให้ตายสิหน่าเ ด็กบ้า อย่ามาทำอย่างนี้ได้มั้ย~ ถึงจะสิบขวบ แต่มันก็หวั่นไหวแปลกๆนะเฟ่ย เจ้าเด็กบ้า....
คนเขินท่าจะมีคนเดียว เพราะพ่อแม่ของเด็กน้อย หัวเราะลั่นไปไหนต่อไหนแล้ว ก็รู้ๆอยู่ว่าฮีชอลเป็นผู้ชาย แต่ก็คงไม่แปลกใจที่ลูกชายเค้าจะเข้าใจผิด





หน้าหวานซะขนาดนั้น~!!





"จะบ้าหรอไง! ชเว ชีวอน ฉัน เป็นผู้ชายนะ ผู้ชาย ต้องหล่อสิ"
คนตัวเล็กแก้ตัวให้ตัวเอง แต่ดูเหตุผลจะขัดใจคนฟังนัก



มันไม่เข้ากับหน้าของฮีชอลน่ะสิ แล้วเด็กที่ไหนมันจะเชื่อ!

"ไม่จริง ฮีชอลเป็นผู้หญิง!"

"ผู้ชาย"

"ผู้หญิง"

"ก็บอกว่าผู้ชายไงล่ะ เด็กดื้อนี่ !"


จะบอกว่าให้พิสูจน์ก็กะไรอยู่
พ่อแม่เด็กก็ยังอยู่เดี๋ยวจะหาว่าเค้าประสาทซะเปล่าๆ!


"ผู้หญิงสิ ผู้หญิง เก๊าะ ฮีชอลบอกชีวอนเองว่าถ้าเกิดฮีชอลเป็นผู้หญิง ฮีชอลจะแต่งงานกับชีวอน ชีวอนอยากแต่งงานกับฮีชอล เพาะชานั้น



ฮีชอลก็ต้องเป็นผู้หญิงสิ!"

เด็กดื้อยังไม่เลิกเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่
นิสัยนี้ดูไม่ต่างจากฮีชอลไปเสียเท่าไรนัก หากแต่เวลาซีวอนอยากได้อะไรจะใช้วิธีอ้อนก่อน ถ้าอ้อนไม่ได้ผล

วิธีอื่นถึงจะถูกงัดขึ้นมา...เพราะคติประจำใจของเด็กน้อยมีอยู่ว่า "อ้อนเท่านั้นที่จะครองโลก" คนฟังได้แต่หน้าเบ้




เด็กบ้า เอาแต่ใจชะมัด!




"เอาเถอะๆ จะผู้หญิงหรือผู้ชายตอนนี้ก็ยังไม่ใช่เวลาที่ลูกจะแต่งงานนะซีวอน....เอ่อ ฮีชอลจ๊ะ คราวนี้ฝากอีกสักสองอาทิตย์นะ"

คุณนายประจำบ้านยิ้มให้คนตัวเล็กอย่างอ่อนโยน ก่อนจะมอบหมายงานให้ทำต่อ



"อ๋า ท่านจะไม่อยู่กันอีกแล้วหรอครับ"

ฮีชอลทำหน้ายุ่ง จริงๆก็ไม่สามารถว่าอะไรเจ้านายเค้าได้หรอกนะ
เพียงแต่ว่า...สงสารเจ้าเด็กน้อยคนนี้เท่านั้นเอง....ต้องอยู่คนเดียวอีกแล้วสินะ.....


นี่แหละ
เหตุผลที่เค้ารับงานดูแลเด็กข้างบ้านคนนี้ทันทีที่คุณๆเจ้าของบ้านเค้าเสนอมาให้



ก็เห็นเวลาพ่อแม่ไปทำงานต่างประเทศทีไร
นั่งหน้าละห้อยที่ชิงช้าหน้าคฤหาสน์ทู้กที....


น่าสงสารชะมัด~


"อย่าพูดให้รู้สึกผิดอย่างงั้นสิจ๊ะ เราสองคนติดงานจริงๆ ฝากหน่อยนะฮีชอล
ฮีชอลเป็นคนเดียวที่จะดูแลซีวอนได้ ถึงเราจะอายุแค่สิบสี่
แต่ซีวอนก็เชื่อเราไปซะทุกอย่างแล้ว...อ้อ ยกเว้นเรื่องนึง"




"เรื่องอะไรครับ"



"เรื่องที่ฮีชอลเป็นผู้ชายไงจ๊ะ"



T T


----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

10 ปี ล่วงเลยมา


Life couldn't get better (hey~)
nan nol pume ango nara
purun darul hyanghe nara (ho~)
jamdun noui ib machul koya
life couldn't get better (hey~)
noui mame munul yoro jwo
gude ne sonul jabayo
life couldn't get better

เสียงเพลงดังสนั่นไปทั่วทั้งฮอลล์ กว้างที่ใจกลางกรุงโซล
เด็กหนุ่มทั้งสิบสามคนกำลังร้องเพลงที่พวกเค้าเคยใช้ในการเดบิวต์มาก่อน
เสียงกรี๊ด เรียกร้องจากแฟนเพลงเป็นกระแสตอบรับที่ดี ตั้งแต่อัลบั้มชุดแรก
จนอัลบั้มชุดสอง ความดังของเด็กหนุ่มกลุ่มนี้ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นในนามของ




"ซุปเปอร์จูเนียร์"



"วันนี้พวกเราได้มาร้องเพลงสมัยที่เดบิวต์แรกๆอีกครั้งรู้สึกประทับใจจัง"

ชายหนุ่มใส่แว่น ในชุดสูทสีขาวดูดีที่ใช้ขับร้องเพลงขอแต่งงานประจำอัลบั้มที่สองอย่างแมรี่ยู
กำลังเอ่ยอ้างถึงเพลงที่ใช้ร้องเมื่อกี้ตามสคริปต์ที่ถูกจัดสรรออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ



"พี่อีทึกพูดเหมือนเราแก่แล้วยังไงยังงั้นล่ะ"

ชายหนุ่มร่างอวบในชุดขาวคนนึงในนั้นกล่าวโต้ตอบคำพูดของคนที่เค้าเรียกว่า
"พี่อีทึก" ก่อนจะหันไปเล่นกับแฟนเพลงอย่างอารมณ์ดี



"อ้าว ก็แหมเราก็ทำอัลบั้ม กัน ออกซิงเกิ้ล ร้องเพลงประกอบนู่นประกอบนี่มาเยอะแยะแล้วนี่นา
หลายๆคนในที่นี้ก็ผ่านประสบการณ์บันเทิงมามาก ดูอย่างซีวอนสิ เดี๋ยวนี้ก็ดังใหญ่แล้ว เล่นหนังจง หนังจีน
ฮีชอลเองก็มีละครที่กำลังออนแอร์อยู่ สมาชิกคนอื่นๆก็เช่นเดียวกัน มันดูเป็นเรื่องน่ายินดีไม่ใช่หรือไง ดูเหมือนว่าพวกเราผ่านประสบการณ์กันมาแล้วตั้งมากมาย เพราะฉะนั้น พวกเราต้อง "รัก"กันไว้ให้มากๆ จริงรึเปล่า"

อีทึกเอ่ยก่อนจะหันไปมองทั้งสองคนที่ถูกเอ่ยอ้างชื่อ เหมือนจะมีเลศนัยอะไรบางอย่างสื่อไปถึงผู้รับข้อความนั้น



"เกี่ยวกันตรงไหน?"

คนนิสัยตรงๆอย่างฮีชอลมีหรือจะทนได้ ต้องโต้กลับไปทุกทีสิหน่า แต่อย่างไรก็ตาม ฮีชอลก็เข้าใจอีทึกดีว่ากำลังทำอะไรอยู่!


"เกี่ยวสิ ก็พวกเราอยู่ด้วยกันมานาน ก็ต้อง"รักๆ"กันไว้ไม่ใช่หรือไง เนอะซีวอน"
หัวหน้าวงยิ้มร่า อารมณ์ดี อย่างน้อยบนเวที ฮีชอลก็คงทำอะไรไปไม่ได้มากกว่าพูดล่ะนะ



แต่ตอนนี้ก็เริ่มพูดมากจนคนดูเริ่มเอะใจ....




ทำไมต้องมีแต่ ฮีชอล กับ ซีวอน ~


"ครับ ต้องรักกันมากๆ"
คนตัวโตได้แต่ตอกย้ำคำพูดของอีทึก โดยมองหน้าคนเถรตรงราวกับต้องการจะส่งคำๆนี้ไปให้ถึงหัวใจ....









"........"







หากแต่ไร้ซึ่งปฎิกริยา.......







.....จะโกรธผมไปถึงไหนนะ ฮีชอล.......






แค่ผมเล่า"เรื่องของเรา"ให้สมาชิกในวงฟังเท่านั้นเอง~

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"ฮีชอล ฟังผมก่อน ฮีชอล โธ่ เมื่อไรจะเลิกโกรธผมได้ซักทีนะ"
คนที่ตอนนี้ดูเหมือนจะตัวโตขึ้นมากกว่าตอนสมัยเด็กเดินตามง้อ คนที่เคยดูแลเค้า

ไม่สิ ถึงตอนนี้ก็ยังดูแล ดูแลมาตลอด





แต่ในฐานะที่ต่างกัน....



"....."
คนตัวเล็กไม่ยอมตอบ กลับเดินดุ่ยๆมุ่งหน้าขึ้นลิฟท์คอนโดทันที่ที่รถตู้จอด....



ตึง!!!


"ฮีชอล....ผมแค่เล่าเรื่องของ "เรา" ให้ทุกคนฟังเองนะ"

คนตัวโตโพล่ง หลังจากไปดันประตูลิฟท์ของคนที่กำลังจะ "หนีหน้า" ให้กลับมา
"เผชิญ" หน้ากันให้ได้

"เรื่องของเรา เรื่องของเราอะไรกัน ซีวอน !!!!!
ฉันจำไม่ได้ว่าเคยมีเรื่องของเราที่ไหน นายเข้าใจผิดอะไรไปเองรึเปล่า"


คนตัวเล็กเอ่ยเสียงเรียบเยือกเย็นดูมีพลังอำนาจใส่คนที่ตัวโต
แต่ดูเหมือนทางด้านจิตใจจะดูเล็กกว่าคนตรงหน้านิดนึง



....ถึงได้ยอม ยอม และ ยอม
ซินเดอเรลล่าประจำวงขนาดนี้


"ฮีชอลอ่า~ ฮีชอลก็รู้ว่าผมระ"



"ยังไม่เลิกอีก! ก็บอกแล้วไงว่าอย่าพูดเรื่องไม่เป็นเรื่อง คำไม่เป็นคำ
นายจะมารู้สึกพิศวาสอะไรฉันได้ยังไง ในเมื่อฉันเองก็เป็นผู้ชายเหมือนกับนาย
ไม่เข้าใจหรือไง!"



"ผู้ชายแล้วรักกันไม่ได้หรือครับ!!"


"ขอโทษที....แต่ฉันไม่นิยมเกย์!!!"

ฮีชอลตวาดเสียงก้องไปทั่วบริเวณ...ก่อนจะผลักตัวชายหนุ่มลงไปกองกับพื้นด้วยแรงทั้งหมดที่มี
แล้วกดปิดลิฟท์อย่างอัตโนมัติแทบไม่ทันตั้งตัว



อีกครั้งแล้วสินะ ที่ต้องทะเลาะกันเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้....


จริงๆมันก็ดูเป็นเรื่องสำหรับเค้าอยู่หรอก...แต่ทว่า สำหรับคนตัวเล็กที่เพื่งผลักเค้าออกจากลิฟท์เมื่อกี้...


กลับมองข้ามความรู้สึกของเค้าตลอดเวลา...ให้ตายสิหน่า~








.......อาจจะเรียกไม่ได้ว่ามองข้ามความรู้สึก...





......แต่คงเป็น...ไม่ยอมรับความรู้สึกเสียมากกว่า......







....ความรักของผม...









..............มันส่งไปไม่ถึงฮีชอลเลยหรือไงครับ........



--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



"เฮ้ออออออ"
เสียงคนตัวโตที่กำลังพิงตู้น้ำอัตโนมัติข้างมินิมาร์ทหน้าที่พักถอนหายใจเสียงดังเฮือกใหญ่ เค้ายังไม่อยากจะขึ้นไปเผชิญหน้ากับคนตัวเล็กตอนนี้ ....เค้ารู้จักคนตัวเล็กดีพอ...

พอที่จะรู้ว่า....ขึ้นไปง้อตอนนี้ก็คงไม่เกิดประโยชน์.......



....ยังไงก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา.....


"ยังไม่ดีกันอีกหรอ อุตส่าห์ช่วยเกลี้ยกล่อมบนเวทีนะเนี่ย"
เสียงคนอีกคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในตัวคอนโด ตบไหล่คนที่กำลังยืนหน้าเครียดอยู่....จริงๆไม่ต้องถามพี่คนโตที่เดินเข้ามาปลอบใจน้องชายก็รู้แล้วว่าเด็กดื้อประจำวงยังไม่หายงอนผู้ชายตัวโตหน้าหล่อคนนี้ แหงมๆ ....ทึกกี้ได้แต่ถอนหายใจเป็นเพื่อน แล้วบีบไหล่น้องชายแล้วก็ยิ้มบางๆให้



"ครับ ยังไม่ดีกันเลยพี่...เฮ้อ เป็นอย่างนี้ทุกที พูดเรื่องแค่นี้ทำไมต้องโกรธก็ไม่รู้ เค้าก็น่าจะชินได้แล้ว"

ซีวอนไม่ได้สบตาลีทึกตรงๆ กลับมองเหม่อออกไปไกล เหมือนกำลังรำพึงรำพันกับตัวเอง.....ซึ่งอีกใจก็คงอยากให้คนที่กำลังอารมณ์เสียได้ยินเช่นกัน...เผื่อจะตอบเหตุผลที่เค้าอยากรู้ได้....



"นายก็รู้นี่...ว่าเจ้าเด็กดื้อของนายเค้าไม่ชอบให้คนมาว่าเค้าเป็นเกย์ แล้วเค้าก็ไม่เคยยอมรับว่าเค้าเป็นเกย์ด้วย~"

พี่คนโตยิ้มให้บางๆ ก่อนจะพร่ำพรรณานิสัยของฮีชอลที่ซีวอนเองก็รู้ดี....และข้อนี้เองก็ทำให้เค้าทะเลาะกับฮีชอลตั้งแต่เด็กจนมาถึงทุกวันนี้.....



...."ฉันไม่ได้เป็นเกย์!!!"......


คำนี้ได้ยินทุกครั้งจากปากของซินเดอเรลล่าเมื่อเพื่อนๆ หรือ แม้กระทั่งแฟนคลับ หยอกล้อเรื่องความรักระหว่างเค้า กับ ฮีชอล....



"แต่เค้ารักผมนี่นา!!! พี่ก็รู้"

คนตัวโตตระโกนตอบ ราวกับว่ากำลังเถียงเหตุผลกับคนที่เค้ารัก หากแต่ คนตรงหน้าไม่ใช่ฮีชอล...เพราะฮีชอลไม่มีวันจะมารับรู้ประโยคนี้...หากได้ยิน ซีวอนอาจมีตายได้~


T T


"เค้าเคยบอกนายหรือไง"

ทึกกี้ยังพูดอย่างสงบ...หากแต่คำถามที่ยิงไปจะดูแทงใจซีวอนเหลือเกิน.....เสียงเรียบและน่าเกรงขาม บวกทั้งคำถามทำให้คนที่กำลังอารมณ์ไม่ดีเริ่มสงบสติอารมณ์ได้ลงสักนิดนึง......


"ก็..ก็ผมรู้นี่....ผมรู้...ผมรู้ว่าเค้ารักผม......ผมสัมผัสความรักของเค้าได้นะพี่..."

คนตัวโตจอมดื้ออีกคนเริ่มเสียงอ่อนลง....หากแต่ก็ยังไม่วายงัดหาเหตุผลที่ดูแสนจะเป็นนามธรรมจับต้องไม่ได้ ไร้ซึ่งหลักฐาน มาอ้างเป็นเหตุผลต่อไป....


"เค้าอาจจะดูเหมือนรักนายเพราะว่าเค้าผูกพันกับนายต้องแต่เด็กก็ได้นี่นา...เค้าก็เลยดูแลนายดีเป็นพิเศษ"

ถึงแม้ว่าจริงๆแล้วทึกกี้จะมั่นใจว่าฮีชอลไม่ได้คิดกับซีวอนแค่ คำว่าผูกพันแน่ๆ ....หากแต่การที่จะทำให้คนดื้อแสนดื้ออย่างฮีชอลมายอมรับว่าตัวเองรักผู้ชายด้วยกันนั้น ดูจะเป็นการยากซะจนน่ากลัวว่าจะไม่มีวันนั้นให้ซีวอนได้ชื่นใจ...พี่ใหญ่ก็เลยได้แต่โกหกคำโตไปเพื่อให้น้องทำใจไว้ก่อน....ก่อนที่จะเจ็บไปมากกว่านี้....


"......"

คนตัวโตไม่ได้โต้ตอบอะไร แต่คิ้วเรียวเริ่มขมวด หน้าหล่อเริ่มก้มลงมองกับพื้น หัวสมองดูเหมือนกำลังครุ่นคิดกับสิ่งที่ได้ฟัง.....ก่อนที่.....



...น้ำตาหยาดเล็กจะรื้นริมขอบตาและ....ไหลออกมาเป็นสาย.....


"พี่ทึกกี้โกหก ฮึก..ฮึก"

คนตัวโต ร้องไห้ราวกับเด็กๆอย่างไม่เข้ากับหน้า ก่อนคนขี้แยจะเดินไปโดยไร้ซึ่งการร่ำลา ...ดูเหมือนจะยังรับไม่ได้กับการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของเขากับฮีชอลจากพี่ใหญ่..



ภายนอกแล้วซีวอนอาจจะดูสภาพเป็นเหมือนสุภาพบุรุษแสนดีที่ทุกคนนับถือ หากใครจะรู้...หลังไมค์ก็ไม่ต่างจากเด็กตัวเล็กๆที่ถูกเลี้ยงดูอุ้มชูราวกับไข่ในหินคนหนึ่ง....ดูไปดูไป ซีวอนจะเป็นบุรุษที่อ่อนไหวง่ายกว่าคนอื่นเสียอีกด้วยมั้ง......


และเรื่องที่ดูจะอ่อนไหวเกินงามก็คงจะหนีไม่พ้น......




เรื่องทุกเรื่องที่เกี่ยวกับคนหน้าสวยอารมณ์รุนแรงบนห้องนั้นล่ะมั้ง.....



อีทึกเห็นแล้วก็ต้องส่ายหน้า....


"เฮ้อออออ....เด็กทั้งคู่...."

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ตึง !!!!



เสียงปิดประตูห้องอย่างแรง ทำเอาลูกลิงแถวนั้นสะดุ้งเกรียวกันเป็นแถวราวกับโดมิโน....ชายหนุ่มชาวจีนของวงที่แสนซื่อ ดูเหมือนจะไม่รู้เรื่องรู้ราวที่เกิดขึ้น ทำหน้างงๆ ให้กับสมาชิกคนอื่นๆหลังจากมองไปที่ประตูเจ้ากรรมนั้น...ก่อนจะเอ่ยปากถามเสียงเบาๆว่า


"เจ๊ใหญ่เป็นอะไรไปอีกแล้วน่ะ ก่อนขึ้นคอนฯยังเห็นดีๆอยู่เลยนี่นา"


เมื่อเพื่อนรักอารมณ์เสีย เค้าเองก็ควรไปปลอบ หากแต่เค้ารู้นิสัยฮีชอลดี....ขืนเข้าไปตอนนี้มีหวัง ไม่ว่าหน้าจีน หน้าไทย หน้าเกาหลีที่ไหน มีหวังถูกกินหัวเละเป็นแน่แท้~




"คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้พี่...."

TO BE CON แบบโคตรค้าง (รึเปล่า) ฮ่าฮ่า

--------------------------------------------------------------------------------------

ฟิกเรื่องนี้มีแรงบันดาลใจมากจากหลายอย่าง ฮ่าฮ่า

เป็นชอร์ทฟิก คาดว่า อีกตอนสองตอนก็คงจบแล้ว แต่จะต่อเร็ว ต่อช้า ขึ้นอยู่กับว่า คนอ่านชอบมากแค่ไหน ฮี่ฮี่

สุดท้ายนี้

อย่าลืมเม้นน้าค้า

ขอบคุณค่า~