คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความยิ่งใหญ่ กับ หัวใจที่ทรมาน
TITLE : จะดี จะร้าย สุดท้าย เพราะเธอ
AUTHOR : SuNA!!
PART : 1 (ความยิ่งใหญ่กับหัวใจที่ทรมาน)
"ไม่ครับ ยังไงผมก็ไม่ทำ" มือเรียวเล็กกำขอบเก้าอี้ไม้สักทรงสง่าไว้แน่จนขึ้นสี ปากเรียวเม้มแน่นหลังจากพูดประโยคที่หนักแน่นออกมา....หน้าเล็กเบือนหนีจากชายคู่สนทนา....ไม่อยากจะสบตาด้วย
"แกไม่มีสิทธิ์ปฎิเสธ...ยังไงแกก็ต้องทำ!" เสียงทุ้มต่ำ ประกาศศิตออกมาจากปากของชายวัยกลางคนที่บัดนี้มีผมสีขาวประปรายบนศรีษะเสียแล้ว....ไม่เพียงแต่อายุ หากแต่ความเครียดที่รุมเร้าก็ไม่น่าแปลกใจที่จะทำให้ความชราย่างกรายมาสู่เขาได้เร็วกว่าคนอื่น....แต่ถึงกระนั้น...ความชรา..ก็ไม่ทำให้ความน่าเกรงขาม...ที่แผ่รังสีรอบกายลดน้อยลงแม้แต่น้อย....ดวงตาคมส่อแววฉายความหนักแน่นในคำพูดไม่ต่างกัน.....
"ทำไม!! ทำไมพ่อต้องให้ผมทำ...ผมไม่สัก...ยังไงผมก็ไม่สัก...ผมไม่อยากสืบทอดกิจการ...ยังไงผมก็ไม่ทำ!!!" เมื่อใช้ความสงบเข้าสู้ไม่ได้ ร่างเล็กก็ลุกขึ้นตระโกนตามแรงโกรธของตัวเอง!!! นิสัยชอบใช้อารมณ์ปรากฎขึ้นอีกครั้งหลังจากบังคับใจตัวเองให้สงบอยู่ตั้งนานเมื่อได้รับรู้เรื่องที่บิดาพูด...
แต่นี่มันไม่ไหวจริงๆ!!
สงบไม่ลงแล้ว!!!
"อย่ามาขึ้นเสียงกับฉันนะอึนฮยอก!!!! แกเป็นลูก มีสิทธิ์อะไรมาพูดอย่างนี้...ฉันสั่งให้แกทำอะไรแกก็ต้องทำ! กฎต้องเป็นกฎ กฎสร้างขึ้นมาไว้ให้ทำตาม ไม่ใช่หลีกหนีอย่างที่แกเป็น! การดำรงตนอยู่ในพรรค แกก็ต้องรักษาระเบียบ!! เพราะฉะนั้นแกไม่มีสิทธิ์จะค้านอะไรทั้งสิ้น ตราบใดที่ฉันยังเป็นผู้นำของพรรคอยู่!!" เสียงใหญ่เกรี้ยวกราดได้อารมณ์ ความรุนแรงเริ่มจะเกิดเป็นสงครามขนาดย่อมระหว่างพ่อกับลูก....ผู้ชายในชุดสีดำที่ยืนอยู่รายล้อมไม่สามารถช่วยห้ามอะไรได้...ทั้งหมดทำได้แต่เพียงอยู่ในอาการสงบนิ่งแล้วดูเหตุการณ์ก็เท่านั้น...
"นี่แหละที่ผมเกลียด!!! ผมเกลียดการที่ต้องอยู่ในพรรคบ้าบออะไรของพ่อมากที่สุด ถ้ารู้ว่าเกิดเป็นลูกมาเฟียแล้วต้องมีชีวิตเหมือนนกที่บินออกไปไหนไม่ได้อย่างนี้ ชาติหน้าผมขอเกิดเป็นลูกชาวนาดีกว่า!!! ชีวิตบ้าบออะไร พ่อเคยเห็นแก่ผมบ้างมั้ย ความอบอุ่นเคยมีให้บ้างมั้ย ชีวิตผมเคยได้แต่อะไร!!! ความรุนแรง ความป่าเถื่อน ที่ต้องแสร้งยิ้มอยู่ทุกวัน พ่อเคยคิดบ้างมั้ยว่าในใจลูกในไส้ของพ่อมันเจ็บปวดขนาดไหน!!! พี่ฮีชอลก็โดนไปคนนึงแล้ว อย่าให้ผมต้องใช้ชีวิตที่น่าสมเพชอย่างนั้นอีกเลย ผมไม่สัก!!!!"
เพี๊ยะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
หน้าเล็กหันไปตามทิศทางของแรงมือที่ฟาดลงไปบนใบหน้าได้อย่างง่ายดาย....รอยแดงเป็นปื้นปรากฎขึ้นอย่างชัดเจน....สายน้ำเล็กไหลรินออกมาเป็นทางยาวจากขอบตา...
หากมันไม่ได้ไหลมาเพราะความเจ็บทางร่างกาย......
แต่มันไหลมาเพราะความเจ็บทางจิตใจเสียมากกว่า........
"..."คนโดนตบไม่ได้พูดอะไรให้กับบิดาบังเกิดเกล้าที่บัดนี้สายตาเกรี้ยวกราดช่างหน้ากลัวเหมือนดั่งไฟที่แผดเผาขึ้นตามแรงน้ำมันที่ราดลงในกองเพลิงไม่มีผิด....คนตัวเล็กไม่ได้หลบตา ไม่ได้ด่าตอบ หากแต่สายตาที่แสดงถึงความเจ็บปวด ความน้อยใจ และ ความทุกข์ ถูกส่งระคนกันไปให้กับบิดาบังเกิดเกล้า พร้อมทั้งรอยยิ้มที่แสยะให้กับความสมเพชในชีวิตของตัวเอง!
"หึ...ฉันเลี้ยงแกเสียข้าวสุกจริงๆ....แกมันลูกอกตัญญู!!! ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น...คืนนี้ แกต้องไปกับชั้น ไปเตรียมตัวได้แล้ว!!" นายใหญ่ประจำบ้านพูดทิ้งท้ายก่อนจะทิ้งให้ร่างที่ตัวเองเพิ่งฟาดหน้าไปเมื่อกี้ ทรุดลงไปกองกับพื้น....น้ำตาที่ไหลพรากไม่ทำให้ความเจ็บปวดลดน้อยลง....ได้แต่ยิ้ม....ยิ้มทั้งน้ำตาให้กับชีวิตที่น่าสมเพชของตัวเอง
"ผมเข้าใจพี่แล้ว..พี่ฮีชอล...ผมเข้าใจพี่แล้ว"
-----------------------------------------------------------------------------------------------
แสงไฟจากสถานบันเทิง ตึกระฟ้า อาคารบ้านเรืองหลายแห่งยังคงส่องสว่างอยู่ทั่วท้องฟ้ากรุงโซลในยามรัตติกาลเช่นนี้......ความฉาบฉวยของสถานเริงรมย์บางแห่งที่มีดีแค่ข้ามคืน ความอบอุ่นของครอบครัวที่ดูหนังละครกันอยู่ที่บ้าน.....พ่อแม่ที่กล่อมลูกเล็กเด็กแดงนอน.....เด็กวัยรุ่นบางคนที่ออกเร่ร่อนแข่งมอเตอร์ไซค์กันอย่างไม่เสียดายชีวิต....
โลกมนุษย์...ช่างรวมทุกสิ่งที่ขัดแย้งกันเช่นนี้ได้อย่างน่าประหลาดใจ.....
ใช่...มันยังรวมโลกที่น่ากลัวของมาเฟีย...และโลกแห่งความอบอุ่นของครอบครัว...ไว้ในที่เดียวกัน...จนบางครั้ง...สิ่งที่ดูยิ่งใหญ่กว่า..มันอาจจะกลืนกินสิ่งเล็กกว่าไปโดยไม่รู้ตัว
"คุณหนูครับ...ได้เวลาแล้วครับ" คนถูกเรียกไม่ได้โต้ตอบอะไร....เพียงแต่ละมาจากภาพทิวทัศน์ที่สัมผัสจากตึกสูงชั้นหกสิบ กลับมามองที่ผู้เรียกเพียงเท่านั้น สายตาที่เปลี่ยนไป....สายตาที่ดูคล้ายเกือบจะไร้ซึ่งความมีชีวิต....
ความเย็นชากำลังก่อตัวขึ้นทีละนิด...ทีละนิดในจิตใจ....
ร่างเล็กเดินตามชายในชุดดำไปขึ้นรถสปอร์ตสีดำที่มีโลหะสีเงินวาวสลักเสลาเป็นรูปตรามังกรที่ยิ่งใหญ่ไขว้กับนางพญาหงส์ประดับอยู่ด้านหน้ารถ.....ก่อนรถจะแล่นออกไปตามหลังรถยนต์ราคาแพงสีดำสามคัน และ ประกบหลังด้วยรถยนต์สีขาวอีกสามคัน.....รถนำและรถตามไม่ต่างกันมากนัก....หากแต่สิ่งที่ต่างกันมีเพียง รถสีดำจะมีตรามังกรทรงพลังแสนยิ่งใหญ่ปรากฎขึ้นที่หน้ารถ ผิดกับรถสีขาวที่ถูกครอบครองโดยตราสัญลักษณ์ที่เป็นนางพญาหงส์ที่ชูคออย่างงามสง่าไม่ต่างกัน....
รถยนต์เคลื่อนตัวไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงหน้าบ้านหลังเล็กๆหลังนึง...หลังที่ไม่คิดว่าจะมีรถราคาแพงหลายคันเช่นนี้มาจอดเทียบชานชาลาบ้าน....ดูไปแล้วรถยังน่าอยู่มากกว่าตัวบ้านเสียนี่กระไร....คนตัวเล็กเหลือบตามองไปทั่ว...ก่อนจะเหลือบไปเห็นรถสีขาวคันสง่า...ที่มีตรามังกรไขว้หงส์ไม่ต่างไปจากรถเค้าจอดไว้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว....สายตาที่เปลี่ยนไปเมื่อเห็นรถคันนั้น...ความมีชีวิตชีวาปรากฎขึ้นหลังจากที่ไม่ได้ปรากฎขึ้นมาตลอดทาง.....ร่างเล็กรีบร้อนจนไม่ต้องรอให้บริวารมาเปิดประตู มือเรียวก็จัดการดึงตัวล๊อกและเปิดประตูรถเองโดยทันควัน....สองขารีบวิ่งจ้ำอ้าวเข้าไปในบ้านหลังนั้น....
หลังที่เค้าไม่ได้อยากจะเข้ามา.....
ภายในตัวบ้าน ณ ตอนนี้มีกลิ่นธูปคละคลุ้งไปทั่ว หน้าต่างที่ถูกปิดสนิททำให้กีดกันการมองเห็นจากภายนอก....ผนังสีดำล้วนให้ดูราวกับว่าบ้านนี้เป็นอีกโลกหนึ่ง....เสียงเพลงคลาสสิกโบราณที่เปิดคลอเบาๆทำให้บรรยากาศดูวังเวงและน่ากลัวมากขึ้นไปอีกเท่า....จนคนตัวเล็กเกือบจะหายใจไม่ออก...มีเพียงพัดลมสีดำสนิทที่ตั้งอยู่ข้างประตูเพียงเท่านั้น....ที่จะช่วยระบายอากาศและความน่ากลัวออกไปจากบ้านหลังนี้....
"พี่ฮีชอลลลลลลลล....."คนตัวเล็กกระโดดกอดบุรุษหนุ่มที่ยืนอยู่ภายในบ้านอยู่ก่อนแล้ว....ความงดงามราวอิสตรีที่ดูขัดแย้งกับความมืดมิดในห้องนี้เสียกระไร...และหากจะเป็นอิสตรี ก็คงเป็นสตรีที่แข็งแกร่งที่สุดในโซลเลยกระมัง....ท่าทางภูมิฐานดูดีในชุดสูทสีขาว....ผมยาวประบ่าที่ถูกทัดหูไว้....ยิ้มรับคนตัวเล็กที่โผตัวเข้ามาหาอย่างเต็มใจ....
"ไง อึนฮยอก...พ่อไปกล่อมอิท่าไหนเราถึงยอมมาเนี่ย" ฮีชอลเอ่ยถามน้องชายสายเลือดเดียวกัน ก่อนจะลูบหัวน้องอย่างเอ็นดู.....
"อย่าพูดถึงคนๆนั้นเลยฮะ...ผมไม่อยากฟัง..." คนถูกถามเบือนหน้าหนี...จนคนเป็นพี่ต้องถอนหายใจออกมา.....พ่อลูกดีกันไม่ได้ซะที....ถึงแม้เค้าจะคิดเช่นนี้ แต่ลึกๆแล้วคนที่เข้าใจคนตรงหน้ามากที่สุดก็คงไม่พ้นเค้า.....
เข้าใจว่าความทรมานที่น้องจะได้รับหลังจากได้รับหน้าที่มอบหมายในคืนนี้เสร็จ....ชีวิตจะเป็นเช่นไร....คิดแล้วก็....
สงสารน้องจัง........
"อย่ามัวพูดให้เสียเวลากันเลย....เริ่มกันดีกว่ามั้งหนุ่มน้อย...." เสียงแหบพร่าสั่นเทาบ่งบอกความชราภาพที่ใกล้จะหมดอายุขัยดังมาจากร่างที่นั่งในมุมมืด....ร่างใหญ่ที่แต่งชุดสีขาวไปทั้งกาย....ไม่ต่างกับใบหน้าที่ถูกปกปิดไว้ด้วยผ้าคลุมสีขาวเช่นเดียวกัน...สิ่งที่โผล่พ้นออกมา..คงจะมีแต่ตาที่ดูเหมือนจะใช้การไม่ได้หนึ่งข้าง....กับรอยสักสีทองบนหน้าผากเป็นที่เป็นรูปตราสัญลักษณ์ที่คนตัวเล็กคุ้นเคย...
มังกรไขว้หงส์....
คนตัวเล็กไม่พูดอะไร...กอดพี่ชายที่รักหนึ่งที...น้ำตาเล็กไหลรินมาอีกครั้ง...ความอ่อนแอที่ถูกรับรู้...เพียงพี่ชายคนเดียวที่อยู่ในบ้านหลังนี้.....กับผู้เฒ่าในชุดขาว...เพียงเท่านั้น....
คนอื่นๆที่ไม่เกี่ยวข้อง...จะไม่มีวันได้รับอนุญาตเข้ามาในบ้านเล็กหลังนี้เป็นแน่แท้.....
อึนฮยอกละตัวจากอ้อมกอด ก่อนจะเดินไปนั่งขัดสมาธิหันหลังให้กับเบื้องหน้าของผู้เฒ่า เสื้อสูทสีดำค่อยๆถูกปลดออก ก่อนจะตามมาด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาว....สุดท้าย..อาภรณ์ส่วนบนก็ถูกละออกจากร่างกายจนหมดสิ้น....
แผ่นหลังสีขาวกำลังไหวสั่นอย่างประหม่า....ทำไมเค้าถึงไม่เข้มแข็งเหมือนพี่ฮีชอลนะ....ทำไมเค้าถึงต้องกลัว....กับอีแค่การสักแค่นี้...จะเจ็บสักแค่ไหนกัน!
"หึ....อย่าสั่นแบบนี้สิ...ไม่น่าดูเลยนะ...อีกไม่นานหลังจบพิธีของข้า...เจ้าก็จะกลายเป็นพญามังกรเต็มตัวแล้ว...เหตุใดที่สั่นเป็นลูกนกเช่นนี้...." เจ้าของมือหยาบกร้านพูดก่อนจะใช้เข็มเรียวเล็กจิ้มเข้าไปตามแผ่นหลังอย่างไม่ต้องใช้ยา หรือ แอลกอฮอลล์ เช็ดเสียก่อน...เข็มเล่มนี้เป็นเข็มของผู้สืบทอดมาตั้งแต่แรก....เป็นเข็มเล่มเดียวที่ไม่ต้องใช้ร่วมกับใคร...
เข็มที่จะทำให้เค้ากลายเป็นมังกรอย่างเต็มตัว!!!
เวลาในยามราตรีล่วงเลยไปเหมือนพระจันทร์ที่เคลื่อนที่ไปตามกาล...ผ่านไปเท่าไรแล้วไม่มีใครรู้.....หากแต่คนตัวเล็กยังดำเนินการกิจกรรมที่แสนทรมานนั่นต่อไป....เข็มเรียวเล็กจิ้มไปเท่าไร เลือดก็ออกมากเท่านั้น.....ความเจ็บปวดทำให้คนตัวเล็กสะดุ้งอยู่หลายที....หากแต่ไม่มีการร้องออกมาให้ใครได้ยิน...ไม่มีน้ำตาไหลรินให้ใครได้ชม....
ปากบางที่กัดไว้ด้วยฟันบนจนเลือดออกซิบๆ....
ถึงทรมานแค่ไหน...ก็สู้จิตใจที่สาหัสกว่าไม่ได้....จากนี้ไป...ชีวิตของเค้า....คงจะทรมานกว่าการสักนี้เป็นแน่แท้...
เด็กที่เคยเล่นเกมส์ ไปโรงเรียน...เดินถนน ร้องคาราโอเกะ..ใช้ชีวิตอย่างวัยรุ่นที่สนุกสนานทั่วไป...ถึงแม้จะไม่ได้รับความรัก ความอบอุ่นจากพ่อมากนัก...แต่ความมีอิสระก็ยังพอจะมีอยู่บ้าง ถึงแม้มันจะน้อยกว่าใครหลายคน....
แต่มันก็ยังพอมี.....
หากแต่หลังจากนี้....มันคงสูญสิ้นเสียแล้ว....มันคงไม่มีอีกแล้ว....ภาระที่ยิ่งใหญ่....ทำให้เค้ากลับไปใช้ชีวิตเฉกเช่นเดิมไม่ได้แล้ว....
-----------------------------------------------------------------------------------------------
การสักผ่านพ้นไปได้ด้วยดี....มังกรตัวใหญ่ผงาดอยู่กลางหลังเล็ก....ผิวขาวที่บัดนี้ถูกแต่งแต้มไปด้วยสีดำแดงทอง....ความยิ่งใหญ่ที่หาดูได้ยาก....รอยสักที่บ่งบอกความเป็นมังกร....มังกรที่เป็นผู้นำของสรรพสัตว์ในโลก.....มังกรที่จะต้องเป็นกำลังสำคัญของบริวาร....มังกรที่ต้องรับผิดชอบหน้าที่นี้ไปจนกว่าจะมีผู้สืบทอดต่อไปอีกครั้ง.....
ไม่เพียงแต่มังกร...รอยสักยังสลักลายตัวอักษรจีนสีดำขนาดใหญ่ไว้ตรงกลางตัวมังกรนั้น....ตัวอักษรถึงแม้จะฉวัดเฉวียนแต่ก็อ่านได้ชัดเจน...."ลีคิม"
"เสร็จแล้วนะน้องพี่...ดีจัง....อย่าทำหน้าอย่างนั้นไปสิ....ต่อไปนี้เราจะได้เป็นมังกรกับหงส์คู่กันไง...." ผู้เป็นพี่พูดปลอบใจคนตัวเล็กที่เพิ่งผ่านการทรมานมาสดๆร้อนๆ....มือเล็กเย็นยะเยียบราวกับว่าเจ็บปวดหนักหนา...ริมฝีปากบางเลือดออกเพราะถูกกัดไว้ด้วยฟันบนอย่างรุนแรง.......
"แต่พี่ฮีชอลก็รู้ว่าผม...
"อึนฮยอก....ถ้าน้องไม่ใช่มังกร....แล้วใครจะมาทำหน้าที่นี้....น้องเหมาะสมที่สุดแล้ว...เชื่อพี่สิ...อยู่เคียงข้างพี่....เราจะได้เป็นมังกรกับหงส์คู่กัน....เราจะได้ยิ่งใหญ่ด้วยกันไงอึนฮยอก...น้องจะทิ้งพี่หรือ...จะทิ้งพี่ฮีชอลพี่แท้ๆของเราไว้ให้เผชิญกับโลกอันโหดร้ายคนเดียวหรือ...อึนฮยอก"
ใช่แล้ว...คิมฮีชอล...พี่ชายของ ลี ฮยอกแจ หรืออึนฮยอกของทุกคน... หากแต่นามสกุลของทั้งสองต่างกันก็เป็นเพราะ..คิม...เป็นนามสกุลของทางฝั่งมารดา...ตระกูลมาเฟียที่ยิ่งใหญ่ไม่แพ้ใครในเอเชีย....มีอิทธิพลฝั่งเกาหลีตะวันตกอย่างที่ทุกคนไม่กล้าเสนอหน้าเข้ามามีเรื่อง.....ผู้นำตระกูลคือ คิม อึน จู ผู้หญิงที่ผู้ชายแทบทุกคนต้องเกรงขาม....สัญลักษณ์ของตระกูลนี้เป็นนางพญาหงส์ใหญ่....ที่เชิดชูคอราวกับจะจิกกัดได้แม้กระทั่งราชสีห์.....ส่วน...ลี...เป็นนามสกุลของตระกูลมาเฟียที่เก่าแก่ สืบเชื้อสายมาจากทางตระกูลฝั่งฮ่องกง....ลี มิน จาง ผู้นำตระกูล...ที่มีอิทธิพลฝั่งเกาหลีตะวันออกอย่างน่าเกรงขาม.....และเมื่อสองตระกูลนี้ได้รวมกันเป็นหนึ่งเดียวเพราะผู้นำทั้งสอง....สมรสกัน..โดยมีข้อแม้คือ...จะไม่มีการเปลี่ยนนามสกุล...และจะไม่มีการยุบทั้งฝ่ายหงส์ หรือ ฝ่ายมังกร ....แต่จะเป็นการนำทั้งสองพรรคมารวมกัน....รวมกันให้เป็นหนึ่งเดียว...
ความยิ่งใหญ่ที่รวมกันก็ทำให้ไม่มีใครสามารถปริปากค้านความน่ากลัวของตระกูลนี้ได้เลย....พรรคทั้งสองพรรคจึงถูกนำมารวมกัน....กลายเป็น "ลีคิม" โดยแบ่งหน้าที่เป็นสองส่วน คือ ผู้นำที่เป็น หงส์....รอยสักรูปนางพญาหงส์ใหญ่บนหลังฮีชอลคงบ่งบอกได้ดีว่าตอนนี้เค้า...ได้เป็นพญาหงส์เต็มตัว...ได้ขึ้นมาดูแลเกาหลีฝั่งตะวันตกเต็มตัวแล้ว เมื่อวันที่แม่ยกตำแหน่งให้เค้า....ตามกฎของลีคิม.....เมื่ออายุของทายาทครบกำหนด ซึ่งก็คือ 20 ปี...ในวันครบรอบวันเกิดปีนั้น...ทายาทจะต้องถูกสัก....เป็นรูปที่หงส์ ถ้าทายาทผู้นั้น เป็นผู้สืบทอดฝ่ายหงส์....และจะเป็นมังกร....ถ้าเป็นทายาทที่จะต้องรับภาระเกาหลีตะวันออกไปดูแล...เหมือน อึนฮยอกในวันนี้...วันเกิดที่ไรซึ่งความสุข...
ตามกฎของลีคิมแล้ว...ทายาทไม่มีสิทธิปฎิเสธการสืบทอดพรรคได้....ต้องสืบทอดโดยไร้ข้อโต้แย้งใดๆทั้งสิ้น....หากทั้งสองฝ่ายมีบุตรหลายคน...คนที่จะได้รับตำแหน่ง...ก็คือคนที่เป็นบุตรคนโต และ บุตรคนเล็กเท่านั้น....ไม่ว่าทั้งสองจะเป็นหญิงหรือชายก็ตาม.....โดยผู้นำเก่าจะเป็นคนกำหนดว่าบุตรคนนั้นจะได้รับตำแหน่งของฝ่ายใดไป....เมื่อถึงวันเปลี่ยนผู้นำ...ซึ่งก็คือวันเกิดครบรอบยี่สิบปีของทายาทนั่นเอง....
คนตัวเล็กได้แต่ก้มหน้ารับชะตากรรมที่เกิดขึ้น....บุตรคนเล็กที่ต้องสืบทอดตระกูลฝั่งมังกร...มังกรเช่นเขา...จะทำหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ได้หรือ.....
เหนื่อย....ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มเลยนะ....อึนฮยอก
-----------------------------------------------------------------------------------------------
"เอาล่ะ....ทุกคน...ตอนนี้ก็มากันเรียบร้อยแล้วนะ....ต่อไปขอเชิญท่านนายใหญ่ กับคุณหนูอึนฮยอกขึ้นมาทำพิธีได้เลยครับ.." เสียงชายชุดดำน่าเกรงขามตระโกนกึกก้องไปทั่วห้องโถงใหญ่ ที่บัดนี้มีผู้ชายชุดเดียวกันนับร้อย....นับพันยืนรวมกันอยู่อย่างสงบ และเคารพในพิธีที่จะเกิดขึ้น....สองร่างที่เดินขึ้นไปได้รับการโค้งคำนับจากผู้คนเหล่านั้น...ก่อนทุกคนจะนั่งลงสู่เก้าอี้ของตนเองอย่างเรียบร้อย
คนทั้งสองยืนประจันหน้ากันอยู่ท่ามกลางสายตาทั้งหมด....มือใหญ่แข็งแกร่ง ค่อยๆบรรจงแกะเข็มกลัดรูปมังกรไขว้หงส์ที่ปักอยู่บนปกเสื้อด้านซ้าย ก่อนจะนำไปติดให้คนตรงหน้า...พร้อมทั้งถอดสร้อยสัญลักษณ์ตราเดียวกัน....แขวนให้ผู้สืบทอดท่ามกลางเหล่าพยานการรับรู้การสถาปนาเจ้านายคนใหม่นับร้อยคน.....
เมื่อทำทุกอย่างเสร็จ....มือใหญ่ก็เอื้อมมือไปจับมือเล็กหนึ่งครั้ง....สายตาคมบ่งบอกความพอใจที่ลูกชายยอมทำตามถึงแม้บัดนี้...ลูกชายเค้าต้องสงบสติอารมณ์อยู่อย่างมากก็ตาม......ก่อนเค้าจะเดินก้าวขึ้นไปสู่แท่นของผู้นำ
"ขอบคุณทุกคนที่มาพร้อมกันในวันนี้....ฉันจะไม่พูดอะไรมาก....ขอประกาศให้ทุกคนได้ฟังอย่างเป็นทางการ...ว่าหัวหน้าลีคิม ฝั่งมังกรคนใหม่...ได้แก่...ลีฮยอกแจ....ลูกชายของฉัน...ต่อไปนี้ขอให้ทุกคนเคารพเค้า เหมือนที่เคารพฉันด้วย......หากมีอะไรไม่พอใจในตัวเค้า....ก็ให้บอกกันตรงๆ....อย่าล้ำเส้นโดยการคิดกบฎ....เพราะทุกคนรู้ดี...ว่าถ้าล้ำเส้นจะเกิดอะไรขึ้น....เข้าใจนะ"
"เข้าใจครับ" เสียงดังนับร้อยขานรับพร้อมกัน....นายใหญ่ลียิ้มรับก่อนจะเดินลงจากแท่น....แล้วก็ต้องเดินขึ้นไปใหม่อีกครั้ง....เหมือนเพิ่งนึกอะไรบางอย่างออก....
"อ้อ ฉันลืมแนะนำอีกคน......มานี่สิ...." นายใหญ่ กวักมือเรียกบุรุษหนุ่มในชุดสีดำ...รอยบากที่ข้างแก้ม ถ้าไม่มีจะทำให้หน้านี้ได้รูปงดงามและหล่อเหลาไม่แพ้ชายใด...รอยยิ้มปรากฎขึ้นที่ใบหน้าชายผู้นั้น....ก่อนจะก้าวเท้ายาวมาขนาบข้างนายใหญ่ตามคำสั่ง
"นี่คือสมาชิกใหม่ของพรรคเรา...ต่อไปนี้เค้าจะมาทำหน้าที่เป็นผู้ดูแล และ บอดี้การ์ดคนสำคัญ ของอึนฮยอก...ลีทงแฮ..."
----TO BE CON----
โฮกกกกกกกกก กว่าจะลงฟิกได้ ยากมากกกกกกกกกกกกกก บันทึกไม่ได้ไม่รูกี่รอบบบ....
เพราะฉะนั้น อย่าเป็นผีกันเลยนะคะ เม้นกันเถอะค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
ไปก่อนน้า เหนื่อยมั่กมาก
ความคิดเห็น