คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : PuslH!!!
“ >O<เกิดอะไรขึ้น มีรัยหั้ยช่วยมั้ยคร้าบบบบบบบบ!!!!!!!” ดงเฮวิ่งพรวดพราดเข้ามา “>O< อ่าวเห้ยไอ้ซิน!!!!!!!!”(จากตอนที่เเว้ว)
“ เออ!!จำได้อีกนะเว้ย”
“ มัยมั่ยบอกจะกลับมาตอนนี้ มะกี้มีรัยวะ ฉันได้ยินเสียงผู้หยิงร้องกะจะขี่ม้าขาวมาช่วยซักหน่อย “
“มั่ยรุ กะเทยที่ไหนก้อมั่ยรู้อ่ะดิ่แหกปากอยู่ได้ มาว่าฉันเข้าห้องน้ำผิด ตัวเองเป็นผู้ชายเหมือนกันดันมาห้อน้ามหยิงมันมั่ยเห็นว่าตัวเองเลย บ้าป่าว”
“ >O<ป่าวเว้ย!!!” ฉันโผล่หัวออกมาจากห้องน้ำห้องสุดท้าย หนอยยยมันลอบกัด
“-O- อ้าวคยู แกมาทำไรในนี้วะ”
“ -*-เพื่อนแกรึงัยดงเฮ”
“ใช่ๆ เพิ่งย้ายมาจาก....อังชินนั่นแหล่ะ เพื่อนใหม่ ตกลงแกมาทำบ้าอะไรในนี้วะ”
“ มา.....คือ..ใช่ !มารำลึกความหลังน่ะสิ..ฉันกับแฟนเคย- - จูบ..กันในห้องน้ำหยิง..ฉันเห็นเลยเข้ามา” (แอ้บหน้าเส้า) คิดได้งัยวะเฮจิน มาจูบในห้องน้ำ โอ้ยยยย><
“ โหเห้ย!!ไอ้หน้าอ่อนนี่เคยจูบกะเค้าด้วยเว้ยย ฮ่าๆๆ” อิตาหน้าตุ้ดนั่นหัวเราะลั่น แม้ฉันจะโกหก แต่ยังงัยไม่มีสิทธิ์มาลบหลู่ฉันนะไอ้นี่
“ เออ!!ฉันเคยเว้ย!! แบบตะวันตกด้วย...นี่พอเหอะ คิดแล้วมันเส้า!!! ไปๆๆ ดงเฮ ฉันมั่ยอยากหั้ยความทรงจำฉันมานพร่ามัวไปกว่านี้ ฉันขอตัวนะ” ฉันเดินผ่านเจ้าพวกนั้นออกไป เกือบความแตกแล้วล่ะสิ่ บ้าเอ้ย ที่แท้ คนที่จะมาซ้อมกับเราวันนี้ก้อคือหมอนี่นี่เอง นึกว่าฝรั่งมังค่าที่ไหน -*-เอาเถอะสิ่งที่ฉันจะทำในตอนนี้คือ หนีไปที่ไหนก็ได้เพื่อตั้งหลักซะก่อน
แต่.....
จะมีใครรู้บ้างไหมว่าตลอดเวลาที่เคลื่อนไหว มีใครบางคนจับตาดูอยู่
หึหึ (ซาวด์เริ่มเชื่องช้า ออกแนวชวนขนหัวลุก~_~)
พลั่ก!
OoO
ฉันหันหลังใครบังอาจตบไหล่ฉัน
“ น้องชาย ห้องซ้อมดนตรีไปทะ.......”
เห้ย..ฉันว่าหมอนี่หน้าคุ้นๆ-*-
“>O<ไอ้คยูฮยอน!!!!!!!!
“ OoO พี่เฮจิน!!!>O<เจ้หมูแม้จะอ้วนแต่ฝีมือการทำบะหมี่รสสาหร่ายอร่อยสุดยอดด!!!!!”
ฉันยืดอกรับความภูมิใจอย่างช่วยมั่ยได้กับคำอุทานที่เหมือนไม่ใช่คำอุทานเพราะมันยาวเป็นกิโล(บะหมี่เค้าปรุงสำเร็จมีผงปรุงหั้ยเรียบร้อยใส่มั่วๆก้ออร่อยได้ฟะ แต่ยกเว้นเจ้าคยูทำเอง เจ้งตั้งกะต้มน้ำ-*-)
“ >O<คยูแกมาทำอะไรที่นี่...เดี๋ยว!ฉันมั่ยอยู่พักนี้แอบหนีเที่ยวล่ะสิ หนอยฉันโทรไปไม่รับใช่มั้ยหา!?ไอ้น้องเวน!!!นี่ๆๆ!!!”
“ พี่เงียบๆดิ่..เลิกตบหัวซะทีผมอายเค้าอ่ะ!-*-...แล้ว....เป็นงัยที่นี่หนุ่มๆหล่อมั้ยล่ะ^^#”
“ หุบปากเน่าๆไปเลย..หล่อกว่าแกเยอะนั่นล่ะ อีกอย่างอย่าเรียกฉันว่าพี่ ว่าเฮจินที่นี่ เข้าใจมั้ย..”
“ทำไมอ่ะ-*-หมูอ้วนไปทำอะไรผิดเข้าล่ะ ใครมันทำอะไรเทอ บอกน้องชายสุดหล่อคนนี้”
“ ไม่จำเป็นต้องพึ่งกระดูกเดินได้อย่างแกหรอก นี่ แล้วแกมาทำอะไรที่นี่ อย่าบอกนะว่าจะมาเยี่ยมฉัน ฮิฮิ^^”
“พี่หัวเราะน่าเกลียดชะมัด-“-“
“ อยากโดนเตะรึงัย-*-“
“ ผมมาส่งนางฟ้า^^”
“ฟ้าบ้าฟ้าบออะไรอีก..(แล้วเฮจินเริ่มสังเกตว่ามีคนเดินผ่าน) ..>O<;;..เห้ยน้องชายยย!!!! แกงกะหรี่สูตรใส่น้ำตาลน้อยอะหร่อยชะมัด^O^ฮ่าๆๆๆ”
“ พี่..เอ่อ หมูอ้วนเทอเป็นอะรัย”
“ เบาๆเซ่-*- ฉันกำลังเล่นละคร .=3+..ฮู่ววว ไปซะที มาว่าต่อดีกว่าแกไปปิ้งใครเข้า อย่าบอกว่าเด็กที่นี่“(คยูเริ่มเกาหัว มามั่ยกี่วันบ้าขึ้นเยอะ)
“ ปล่าวเด็กแลกเปลี่ยนใหม่ของอังชินน่ะ เค้ามีเพื่อนที่นี่ แล้ว..” คยูก้มลงมาเอามือป้องตรงหูฉันราวกับคนมีความลับ “ มาเป็นสายสืบหั้ยอังชินงัย”
“ หา!!!??O_Oแล้วฉัน...นี่ยัยคนนั้นชื่อะไรเนี่ยะ เด็กที่จะมาเข้าชมรม ตอนก่อนจะลาออกฉันก้อรู้ข่าวมาเหมือนกันแต่นี่อะไร-*-..”
“ อ้าวคยู !!”
“ครับ^^!!!” แล้วน้องเวนดันขานรับ ตาซีวอนที่เดินออกมาตรงลานยิม คือฉันเดินเตร็ดเตร่อยุตรงนี้น่ะ
“ อะไร^^ มีอะไร “ ฉันเอามือตบปากหมอนั่นเรียบร้อยแล้วล่ะนะ
“ มาอยู่นี่เอง ปล่าวหรอกเห็นไปเข้าห้องน้ำตั้งกะซ้อมเต้นแล้ว”
“ เคๆ ฉันกำลังจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ ..” ฉันพูดกับวอนอย่างยากลำบากเพราะเจ้าหมูแห้งดิ้นมั่ยยอมหยุด ซีวอนทำหน้างงๆก่อนที่จะเดินผ่านไป “ คยู แกกลับบ้านเดี๋ยวนี้ไป!!!!!!!!”
“ยี้!เค็มก้อเค็ม “ น้องชายสุดปัญญาอ่อนของฉันถุ้ยน้ำลายลงพื้นอย่างมั่ยแยแส
“ ฉันบอกหั้ยกลับไปงัยเล่า!!!!!” ฉันผลักเขาออกไปโดยมั่ยฟังอะไรอีก
+++
Date::11/7
ฉันมองเห็นเค้าเดินอยู่คนเดียว
ไม่สิ แล้วองค์ชายคนที่5สำหรับฉันเข้ามาสมทบที่หลัง
เพราะฉันมั่ยได้กลับบ้านเสาร์นี้ ฉันหลงรักเขาเข้าแล้วล่ะมั้ง
ใบหน้าเขาเกลี้ยงเกลาและดูออ่นโยน ฉันแอบตามเขาจนฉันเห็นเขาอยู่หน้าห้องน้ำ
แล้วทากึนก็โทรมาเรื่องเดินแบบ ฉันเลยจำป็นต้องปล่อยเขาเอาไว้อย่างนั้น ไม่นานนักเขาก็หายไป
แต่ช่างเป็นโชคที่ฉันมีซ้อมเดินแบบที่ยิมวันนี้ เค้าเดินมาตรงหน้ายิมพอดี กับผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา แต่หัวใจฉันเขาเอาไปซะแล้ว หึ เขาตบหัวเล่นกับผู้ชายคนนั้น แล้วก็คุยอะไรบางอย่าง
ฉันอยากรู้จังว่าเขาพูดถึงเรื่องอะรัย แต่เราก้อยังมั่ยรู้จักกันนี่ ช่างเถอะ เค้าดูแมนมากๆ ดูอบอุ่น
ฉันอยากได้เขามาครอบครองจังเลย...
อา...=_=สรุปว่าเสาร์อาทิตย์นี้ฉันก็ไม่ได้กลับบ้านเพราะวันอาทิตย์ฉันถูกเรียกตัวเข้าปัยรับเอกสาร แล้วก็สอบถามประวัติเพื่อทำเรื่องเปลี่ยนคนมาเรียนหั้ยจบสิ้น แม้ทั้งวันฉันจะอยู่ในห้องทำงานของอาจารย์ใหญ่ แต่ก็ดูเหมือนฉันโดนขังอยู่ในคุกตลอดเวลางัยงั้นเลย ฉันได้แต่รอเวลาหั้ยมันเสร็จเร็วๆ จนตอนนี้มันก็เย็นแล้ว แล้วฉันก็จะได้กลับห้องไปนอนซักทีสินะ
เห้ออ~~พรุ่งนี้ยังต้องมีเรียนอีกเป็นภูเขาเลยแหะ -*-
“>O<ย้ากกกกกกกกก!!!!!!!!!!!ปังงงงงง!!!!!!!” ด้วยความหงุดหงิดอย่างรุนแรงฉันเลยเตะประตูระบายอารมณ์ตานั่นคงยังมั่ยกลับหรอก
OoO
“ >O<ทำบ้าอะไรอีกเนี่ยะ!!!!!!!!!”
ใครจะไปรู้ล่ะว่าจะกลับเร็ว-*-;;
เหมือนฉันตัวหดเหลือ2เซน ตาไก่นั่งทำงานอยู่บนโต๊ะญี่ปุ่นที่วางราบกะพื้นหน้าตาเขาหงิกจนน่ากลัว ฉันเสียฟอร์มสุดๆเลยให้ตาย -*-
“ ฮะ ฮะ ทำการบ้านอยู่หรอ”แสแสร้งไว้ลูก โจเฮจิน
“ นอนหลับมั้ง!”
“ ฉันถามดะ....เอ่อ..งั้นหลับให้สบายละกัน!!ฉันจะไปอาบน้ำ”
“ให้ไวด้วย ตัวเหม็นๆเข้ามาฉันเปิดแอร์แล้ว กลิ่นมันคลุ้ง “
“ หนอยยย...ฉันก้ออยู่แอร์ทั้งวันเหมือนกันเว้ย!!นี่ๆๆ หอมมั้ยล่ะ นี่ๆๆ-*-“ ฉันสะบัดๆเสื้อใส่หน้าตานั่นอย่างหมั่นไส้ โอ้ยไอ้คุณหนู เขาถอยหน้าออกก่อนที่จะผลักฉันออกไป
“ ไอ้คยูแกบ้ารึงัยหา!?”
“ เต็มร้อย!!!...คือฉันหมายถึงฉันมั่นใจว่าฉันมั่ยบ้า!!!แกนั่นแร่ะไอ้เพื่อนขี้เหนียว ไอ้ขี้บ่น ไอ้ๆๆ”
“ O[]Oตายๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!!”
แล้วไก่ก้อบินลงมาคร่อมร่างอันบอบบางของฉันเอาไว้(แน่จัยรึงัยว่าบอบบาง) โธ่เว้ย!!ฉันเคยต่อยกับคนในคาราโอเกะออกจะบ่อย นึกว่าจะยอมร๋อวะ “ ว้ากกกกกกกกกกกก>O<!!!!!!!”
ฉันบีบคอหมอนั่นอยู่ ฮ่า ฮ่า แกตายแน่
“ ไอ้บะ...แค่กๆๆ>O<” ไก่หน้าแดงแจ๋เพราะขาดอากาศในช่วงที่ฉันกำลังได้ใจเขาพลิกฉันลงล่างทำหั้ยฉันเสียหลักซะแล้ว เห้ย” นึกว่าฉันจะยอมหั้ยรึงัย แกหน่ะ”
ถึงเวลานี้ฉันอยากบอกชะมัดว่าฉันเป็นผู้หยิงเพราะเค้าแตะตัวฉันมากไปแล้ว มันหมดแรงหน่ะไม่รู้เพราะอะไร คอฉันสะบัดไปสะบัดจนเวียนหัว ไก่พยามยามกดฉันหั้ยนอนนิ่ง แล้วมันก้อ
ก้อ...
ก้อ......
O.O
O////O
“โกรธจนหน้าแดงเลยล่ะซี่ โจคยูฮยอน ฮ่าๆๆ>O<”
เมื่อไหร่จะปล่อยมือจากหน้าอกฉัน!!!
++++++++
น้อยจัยวุ้ย มั่ยเคยมีเม้นกะเค้าเรย ถ้ามั่ยหนุกจริงๆมั่ยมีเม้นเราจะได้ปิดเรื่อง บอกเเร้วเม้นคืออาหาร มั่ยมีอาหารก้อตาย
หึ๊!! มันม่ายหนุกก้อเม้นบ่นมาเหอะ ราบดั้ย เเต่ขอเห็นเม้นสักอันสองอันก้อยังดี
ช่างเหอะ เพราะเราก้อรุสึกเรื่องนี้ถ่ายทอดออกมามั่ยค่อยดีเท่าไหร่ จะพยายามเเก้ไข
ขอบคุณที่เข้ามาดูนะ
บ้ายบาย
##Choi-sun-R*##
ความคิดเห็น