คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ComlE l3aclk!!!
" เอาล่ะ ในฐานะที่ฉันเป็นคนตั้งประธานชมรมSingle&Danceมาตั้งแต่ปีที่แล้ว ทุกคนก้อรู้ว่า ทุกปีเราจะคว้ารางวัลในงานนิทรรศการกิจกรรมนันทนาการของโรงเรียนในเขตโซลมาตลอด ปีนี้ฉันก้อมั่ยอยากหั้ยโรงเรียนเป็นรอง....เอ่อ...อ่านว่ารัยเนี่ยะ(พึมพัมๆ)..อ้อ ! แม้จะอีกเดือนกว่าๆก้อเหอะ" ผู้ชายผมทองยืนบนเก้าอี้ไม้ในห้องกระจกที่ภายในเปิดแอร์ด้วยอากาศเย็นเฉียบ" ฮ้า~ฉันพูดเรื่องมีสาระด้วยแหะ -*-"
แปะ แปะ
=_=
เสียงตบมือดังขึ้นประปรายเพื่อมอบหั้ยกับการปราศรัยของตาไก่แช่เย็นเมื่อครู่ ฟังชื่อชมรมแร้วก้อ...ไฮโซซะ ของเราชมรมดนตรี สั้นๆ ได้จัยความ มะมีหร้อกมาแดนซงแด้นซิ่งส์
" ก้อฉันอุตส่าห์เขียนไอ้คำพวกนั้นหั้ยนายตั้งนานนี่หว่า กระดาษที่เขียนไปเก็บดีๆนะ" ฮันคยองดึงกระดาษยุ่ยๆที่ตาไก่กำเอาไว้ กำ ที่แท้ก้อมีโพย " ตั้งแต่พี่สาวนายออกไป พวกเราก้อต้องทำงานในชมรมหนักเป็นเท่าตัวเลยแหะ"
" อืมจิงสิ่ นี่ยูอึนเด๋วบอกแม่เทอด้วยนะเรื่องชุดแสดงน่ะ กางเกงเอาตัวที่ใส่ไปแสดงที่ไทยก้อได้หนิ" ซีวอนทักผู้หยิงผมยาวตรงหน้าตาน่ารักขึ้น คนพวกนี้นี่เป็นพวกคนในวงการทั้งนั้นเลย แล้วงี้ใครจะไปชนะได้ล่ะ-*-
" พวกนายจะแสดงกันยังงัยล่ะ" ฉันถามบ้าง พวกเขาดูมั่ยได้สนจัยอะรัยเท่าไหร่เลยแหะ" เห้ย!!-O-ฟังฉันอยู่รึปล่าวหา!? "
" มีอะรัย" ดงเฮหันมาทำหน้านิ่ว
" ฉันถามว่าจะแสดงกันยังงัย"
" ยังมั่ยได้คิดหรอก - - " เขาตอบ
" อะไร !! ยังมั่ยได้เริ่มวางแปลนเลยรึงัย แม้มันจะอีกนานก้อเหอะนะ ต้องเตรียมตั้งแต่เนิ่นๆสิ" ฉันตวาดแว้ดจนลืมคิดว่าเสียงแต๋วมันจะแปร่งออกมา ที่อังชินฉันคิดเอาไว้แล้วด้วยซ้ำ พวกเราก้อตื่นตัวมากก่าเจ้าพวกนี้แร่ะหน่า โธ่ - -
" นี่! คยูฮยอน ฉันว่า เดี๋ยว..เคยตั้งวงด้วยนี่ ร้องนำ กับเล่นเบส งั้นชั้นลองหั้ยเจ้านี่ร้องกับพวกเราดีมั้ย^^" ยอกแจที่นั่งบนโต๊ะเรียนเสนอ ผลัดกับการอ่านประวัติของคยูสลับไปสลับมา ซึ่งมันก้อหมายถึงฉันนั่นแร่ะ แต่จริงๆแล้ว เบสน่ะฉันยังเล่นมั่ยค่อยเก่งเลย ฉันเต้นกับร้องได้อย่างเดียวนี่หว่า แม้คยูจะพยายามสอนฉันสักเท่าไหร่ก้อเหอะ
" เห้!เพื่อน-_- ฉันว่าฉันขอร้องเล่นเต้นระบำดีกว่านะ" ฉันลุกขึ้นไปโอบคอยอกแจหัวทอง เพื่อความเป็นแมนอีกนั่นแร่ะ แต่ที่ฉันพูดน่ะ พูดจริงๆนะ
" พวกฉันร้องแล้วนี่ " ซีวอนพูด
" *-*อีกแค่คนเดียว.." ส่งสายตาอ้อนสุดริด
-*-
" –O-ไอ้กระเทยเอ้ย!!" แร้วเสียงแปร่งก้อดังขึ้น "หั้ยไอ้หมอนี่ร้องอีกคน ไปกันเถอะ ฉันอยากไปหาอะไรกินแล้ว"
ไอ้ไก่แช่แข็งนั่นเอง-*-
ชิส์!-"-
">O< ย้ากกกกกกกเห้ย!!กล้าแหยมรึงัยวะ!!!!!!!!!!!!"
พูดไปแล้วว-*-
ฉันด่าไอ้ไก่แบบชายชาตรีไปแล้ว ซึ่งมันคงเท่ห์น่าดู หนอยมาว่าหนุ่มสุดหล่อคนนี้ว่ากระเทยรึงัยนะ
O_O
BUT!
สายตาทุกคู่ในชมรมหยุดกึกมาที่ฉัน ราวกับหนังเดอะแมตทริกซ์ตอนที่ลอยอยู่กลางอากาศแบบสโลโมชั่น ตานั่นค่อยๆหันมา เดินมา..
ก้าวมา....แต่ทำไมทุกคนกลับยืนนิ่งล่ะ ฉันแค่ตะโกนไปเพราะความโกรธแค่นั้นเองอ๊ะพี่น้อง
อย่านะเว่ยยยย
>_<
แป่ะ แป่ะ
>_O
มืออุ่นๆตีหน้าฉัน2ที
"หนิ่ อยากกลับไปเล่นเบสใช่มั้ยไอ้หน้าอ่อน"
-*-
"-*-....หึ หึ เคยดูหนังสามก๊กมั้ย การทำศึกที่ดีต้องรู้จักใจเย็น - - ฉัน..จะไว้ชีวิตนายวันนี้เอาไว้ - - " ฉันพูดไปก้อหันรีหันขวางก้าวขาออกไปหั้ยไกลที่สุด" อย่านะ อย่าคิดแม้แต่จะก้าวเข้ามา.ไม่งั้นนายตายแน่ไอ้เพื่อนยาก"
" หึ^''^"
ฉันชี้หน้าจนสุดท้ายเจ้าพวกกลุ่มผู้ชายหน้าตาดีเหล่านั่นออกไป ฮู่วว ฉันน่าจะอยู่ศึกษาไอ้พวกเรื่องเกี่ยวกับผู้ชายกับเจ้าคยูหั้ยมากกกว่านี้ซักหน่อย อย่างน้อยก้อมั่ยโดนว่าเป็นกะเทยแบบนี้
"เดี๋ยว!!"
" อะไร!!>O<" แอบสะดุ้ง
" ฉันมั่ยได้คุยกับนาย - - ชมรมเราตลอดเดือนนี้..อืมม วันเสาร์คนที่อยู่ได้ก้อมั่ยต้องกลับบ้านนะ เราต้องเตรียมงาน"
" เฮ้ย!!ไก่ ฉันต้องกลับไปหาน้องชะ- - - คือฉันต้องกลับไปที่บ้านนะ วันเสาร์นี้" ฉันแย้งขึ้น
" โดยเฉพาะนาย ห้ามกลับ เย็นนี้ฉันจะเอาพวกเนื้อหาไปหั้ยที่ห้อง อีกอย่าง..." เจ้านั่นเดินอาดๆเข้ามา ">O<อย่าเรียกฉันว่าไก่!!!!เข้าจัยมั้ย!!!"
(กร้ากกๆๆ เสียงหัวเราเอ็ดตะโรภายในห้องก่อนที่จะเงียบลงเพราะสายตาอำมหิต)
=_=
เห้ออ~~ฉันนั่งเอาเท้าเตะเตียงในห้องนอนเบาๆก่อนที่จะครุ่นคิดหลายๆเรื่อง ฉันติดต่อไอ้น้องตัวดีมั่ยได้เลย ไม่รู้มัวไปทำอะไรอยู่ ฉันรู้แปลนงานเกี่ยวกับควังอันตั้งเยอะแยะ วันเสาร์นี้กะจะไปถล่มบ้านแล้วก้อส่งข่าวหั้ยอังชินรู้บ้าง กลับต้องมาขลุกที่นี่ไม่ได้ไปไหนอีก นี่มันคุกหรือโรงเรียนกันแน่ก้อมั่ยรู้
-*-
"โธ่เว้ยยยย!!!!!!(เริ่มใช้ขาทำร้ายเตียง)...ตึงๆๆ!!!
.....-*-
..>O<โอ้ยยยๆ!!!!! ไอ้บ้าเอ้ย!!มันเจ็บ...โอยยเจ็บชิบเป๋ง-*- ..เดี๋ยวแม่หนีซะเลยหนิ อูยย...>_<ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว"
O*O
" นี่นายทำอะไรหน่ะ"
" O[]O....อะ...เอ่อ...ชึ่ง!..ชึ่งชึ่ง โป้งๆชึ่ง..ชึ่งชึ่ง โป้งๆชึ่ง - -ฉันกำลังฝึกเคาะจังหวะน่ะสิ ...พอดีเห็นเตียงนายมันเป็นไม้โปร่ง เนี่ย..ชึ่งชึ่ง - - ^"^แหะๆ ลองหารัยเคาะสิ เสียงดีชะมัด"
-*-
" ออกไปเลยไป๊!! มายุ่งอะไรกับเตียงนอนฉัน เตียงนายอยู่ตรงนั้นต่างหาก ถ้าไม้นั่นมันผุขึ้นมานะ นายซื้อใช้ฉันได้รึปล่าว ไปๆๆ!!"
" เออ - - ฉันสงสัยมานานแล้วทำไมเตียงนายมันไม้อย่างดีเชียวแถมกว้างเป็นกิโล ส่วนเตียงฉันกลับเป็นเหล็กประกอบ หันตูดทีก้อตกลงไปแล้วอ่ะ-*- ไม่แฟร์นี่หว่า ฉันสมควรจะได้เหมือนๆกับนายสิ"
" นี่ จริงแล้วเตียงทุกห้องก้อเป็นแบบเหล็กนี้นั่นแหล่ะ แต่ส่วนมากเขาเข้ามาแล้วก้อโละทิ้งซื้อแยกใหม่กันเองทั้งหมด แล้วนี่ฉันก้อสั่งมาเอง ถ้านายอยากจะนอนแบบนี้ก้อซื้อ…"
"..อิทึกกก^^เพื่อนรัก นายก้อรู้นี่ว่าฉันมันมั่ยค่อยมีตังค์เท่าไหร่ เอางี้ เป่ายิงฉุบกัน ว่าใครจะได้นอนเตียงนายวันนี้ นะๆ ฉันนอนมั่ยหลับเลยไอ้..นั่นน่ะ - - ใจกว้างหน่อยเซ่เพื่อน" ฉันโผเข้าโอบไหล่ไอ้เพื่อนหัวทองๆข้างหน้า จริงๆถ้าทำจัยว่ามันเหมือนน้องชายฉัน ฉันก้อมั่ยรู้สึกอะรัยเท่าไหร่หรอก กะเจ้าคยูเราก้อฟัดกันเป็นประจำอยู่แล้ว
" ไม่มีทาง..มันของฉัน เอาตัวนายแล้วก้อแขนที่รัดคอฉันออกไปด้วย-*-ขนลุก"
"-O- เห้ย! พูดเล่นชั่ยมั้ย"
" -*-ฉันพูดจริง"
" โธ่....
โป้กกกก!!!( ท่าทางทึกกี้จะโดนมะเหงกอรหันต์) [เอ่อ..ผมยืนยันว่ามะเหงกพี่เฮจินเจ็บโคด::คยูฮยอน]
">O<#ไอ้คยูฮยอน!!!!!!" เสียงทึกกี้ร้องแว้ดดด - - แต่..เฮจินหนีไปแว้วแร่ะ
ใครจะอยู่ล่ะ ...
เพียงข้างคืน เช้าวันเสาร์ก้อย่างกรายเข้ามาอย่างรวดเร็ว คืนนั้นฉันเข้าไปหลบในตู้เสื้อผ้ายันเที่ยงคืนจนมั่นใจว่าตาไก่หลับแล้วฉันถึงจะย่องออกมานอนบนเตียงเหล็กเส็งเคร็งของตัวเอง ฮ้า~ ปรากฏว่าฉันเองก้อมั่ยได้หลับ เพราะว่าเตียงนั่นแข็งเป็นบ้า แถมเมื่อเช้าตาไก่ก้อตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตอนตี่4หั้ยออกไปวิ่งมั่ยรู้ว่าแกล้งหรือหวังดี เพราะเขาบอกการเป็นนักร้องต้องออกกำลังกาย หั้ยปอดมันใหญ่ แล้วตอนนี้ฉันกำลังง่วงสุดขีดเพราะต้องตามตูดของอิทึกไปปลุกคนอื่นๆขึ้นมาวิ่งบ้าง
ห้องแรกยอกแจ กับดงเฮ ฉันเห็นสองคนนี้หลับตายปลุกเท่าไหร่ก้อมั่ยยอมตื่นเลยปล่อยเอาไว้ก่อน เขาเลยฉันแยกไปปลุกห้องฮัน และซีวอน ส่วนเค้าก้อไปปลุกคังอิน กับซองมิน เห่ย=_=แรงเดินฉันยังมั่ยมีเลย
" ฮันคะยองงงงงฮะ...ฮ้าวววว>O=ตื่นนนนนน" ฉันนั่งลงปลายเตียง หมอนี่เวลาหลับยังหล่อชะมัด
-*- นี่ฉันคิดรัยเนี่ยะ " ตื่นเถิดแดนโสมมมม"
อ้ากกกกก
(เสียงบางคนจากเตียงข้างๆ)
ฉันหันช้าๆไปมองซีวอนที่นอนห่อด้วยผ้าห่มขยุกขยุยเขาพลิกตัวพลางร้องลั่น(เพื่อ?) ฉันมองมั่ยเห็นเลยล่ะ " ฉันขอปลุกโดยใช้ท่าไม้ตายล่ะนะ ~~" ฉันโค้งตัวขออนุญาตอย่างเป็นทางการกับชายทั้งสองที่ปลายเตียง ฮึ วิธีนี้ เจ้าคยูขี้เซายังต้องยอมแพ้มาแล้วเลย
" ฮ่าๆๆๆๆๆ>O< " พยายามหัวเราะ อุ้บส์O.O ลืมไปว่ายังมั่ยได้แปรงฟัน " เส็ดฉันแน่เพื่อนทั้งสอง 1 2 3 !!!จักจี้ๆๆๆ จักจี๋ๆๆๆ จักจี้ชั่ยมั้ย มันคงขำน่าดูล่ะสิ่ ฮ่าๆๆๆ"
O*O
เงียบ~~
แป่ว~~( เริ่มแป้กอย่างที่มั่ยเคยรู้สึกมาก่อน)
=o=ฮู่ววว ฉันก้อง่วงนะ อย่าหั้ยบ้าคนเดียวดิ่ มั่ยยอมตื่นกันเลยชั่ยมั้ย จะว่าไป ขนาดสองคนนี้ยังมั่ยตื่น สองคนนั้นคง....มีเวลาอีกเท่าไหร่ ฉันคงหลับได้อีกสักงีบ ห้องนี้เย็นเหมือนกันแถมเตียงเจ้าสองคนนี้ยังนุ่มนิ่ม
อ๋อยย=_=ฮัน ฉันขอเบียดเบียนแกแปปนะ
Zzzzzzคร่อกกก
อยากตายล่ะสิ่สัปประหลาดไก่แช่เย็นนึกว่าแกแปลงร่างแล้วยอดมนุษย์อย่างฉันจะกลัวรึไง!
O[]Oหา!!แกมีพลังปล่อยอาหารแช่เย็นค้างคืนด้วยรึ ขอบอกนะ ไก่แช่เย็นเดี๋ยวนี้ราคาก้อขึ้น มั่ยสดใหม่ มั่ยมีใครเค้าเอาแกหรอก ฮ่าๆๆๆ>O<ฮ่าๆๆๆๆ ด้วยพลังแห่งพระจันทร์ ฉันจะลงทัณฑ์แกเอง (เริ่มคุ้นเหมือนเซเลอร์มูนยังงัยอยู่-*-) อ้ากกกก!!!!!!
ในความเป็นจริง ..
" ฮันคยอง ตื่นๆ แกมานอนอะไรบนพื้น แล้ว-_-*…."
" ฮ่าๆๆ!!ฉันจะเด็ดส่วนที่มีเนื้อที่สุด ตรงน่องล่ะสิ่ออกมา !!! " (สภาพของเฮจิน ที่ดิ้นแด่วบนเตียงของป๋าฮัน เป็นการละเมอที่รุนแรงจริงๆ)
" ไอ้หมอนี่มันเป็นบ้าอะไรของมันวะ " คังอินที่วิ่งไล่ทึกมายืนมองกระเทยร่างยาวเอ้ย!เพื่อนใหม่บนเตียงพลางบ่นอย่างสะลึมสะลือ " เห้ย!! "
" นี่ ไอ้กระเทย!!!" อิทึกเดินไปไกล้เตียงอย่างกล้าๆกลัวๆ เพราะแขนขาที่ป่ายปัดไปทั่ว
">O<ย้ากกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!ลำแสงเอ็กซร้าาาาาาOoO…"
ผลั่กก!!!!
" โอ้ยยยยยย!!!!" เป็นการร้องประสานเสียงของเฮจินและไก่น้อย
OoOหา
" >O<นี่นายจะเอาหน้ามาไกล้ฉันทัมมัย หรือว่า...อะ..คือ - -นายจะ"
" =O<ฉันจะไปทำอะไรกระเทย!! นายนั่นแหล่ะจะเด้งขึ้นมาทัมมัย หัวโตๆนั่น ฟาดใส่ฉันซะ...โอยยย"
" เคๆ ตื่นกันได้รึยัง บ้ากันทั้งคู่แหล่ะว่ะ ไปวิ่งกันเหอะ วันนี้ไอ้ซินมาด้วยเร็ว อยากรู้แทบ..อะ.." คังอินเงียบลงเพราะดงเฮที่เอาศอกทิ่มเข้าไปตรงพุงแข็งๆ นั่นจังๆ ก่อนที่จะส่งสายตาห้ามปรามไว้อย่างมีเลศนัยน์
" อูยย ทัมมัยมีแต่เรื่องเจ็บตัวนะ วันนี้มีใครมารึงัยใครซิน นายมีเพื่อนเป็นฝรั่งด้วยล่ะสิ" ฉันถามเพราะเห็นหมีอ้วนบ่นค้างคาไว้
"เพื่อนที่เคยอยู่ที่นี่ ทัมมัย จะรู้ทัมมัยล่ะ..โธ่..นี่หัวฉันแตกรึปล่าวเนี่ยะ ละเมอก้อเสียงดังน่ารำคาน"
"นายถีบฉันตกเตียงคยูฮยอน" ฮันคยองลุกขึ้นมาจากพื้น เขาคลำหลังตัวเองไม่เลิก ส่วนซีวอนก้อนั่งกอดผ้าห่มเอาหน้าเนียนๆซุกเอาไว้
"นี่...ปายกานเหอะะะ=O=" สิ้นเสียงยอกแจเราก้อขยับขายกันไปด้านล่างทันที
++++++++
" หนึ่ง!สอง! แถวนั้นร่นลงไป!!!" เสียงอาจารย์สอนเต้นผู้หยิงแหกปากลั่นห้องกระจก ซึ่งมันเป็นที่ของชมรมแต่อยู่คนละตึก ฉันได้แต่นอนหลับด้วยความง่วงสุดขีด ทัมมัยมันเพลียขนาดนี้ฟะเนี่ยะ
-*-
" เอาล่ะ ซีวอน เทอต้องเกร็งหน้าท้องหั้ยมากกว่านี้ จะได้บังคับทิศทางการขยับกล้ามเนื้อได้ถูก เอาล่ะเอาใหม่นะ"
ฉันยังคงสะลึมสะลือมองคน 8-9 คนเต้นอะไรก้อมั่ยรู้
" อาจารย์ครับ ผมขอออกไปข้างนอกหน่อยนะ " ฉันยกมือขึ้นสะบัดไปมาบนอากาศ ดูท่าจะมั่ยมีใครสนใจฉันมั่งเลย น่าเบื่อชะมัด ฉันเลยเดินออกไปด้านนอกเพื่อจะไปเข้าห้องน้ำ
" เห้ย!คยูไปไหนวะ" ฉันหยุดกึก ก่อนที่จะหันหลังไปตามเสียง
"ไปชิ้งฉ่อง-*-" ฉันตอบ พลางเดินต่อ แต่แขนอันหนักอึ้งของดงเฮที่เหวี่ยงมากอดคอฉันทำหั้ยฉันเดินเต่าลง นี่ฉันท่อจะแตกแล้วนะ
" งั้นฉันไปด้วยละกัน เฮ้ออ~"
" =_=เอาสิ่….OoOเห้ย!!!เดี๋ยวไปกับฉันเนี่ยะนะ ไว้ไปกับคนอื่นดีกว่าหน่า" ฉันเอาแขนดงเฮออกจากไหล่ก่อนที่จะบอกปัด ตายล่ะสิ ตั้งกะย้ายมาฉันเข้าแต่ส้วมไม่เคยยืนฉี่เลย แถมแต่ละครั้งก้อต้องแอบไปอีก จนเค้าคิดว่าฉันเป็นท้องเสียเรื้อรังเพราะเข้าแต่ส้วมน่ะสิ
" ทำไมล่ะ แต่ของฉันมันจะราดแล้วนี่-*-"
" นี่สูดลมหายใจลึกๆ อั้นไว้ "
"บ้า นี่มันก้อจะถึงแล้วฉันจะอั้นทำไมไปเหอะ หรือว่านาย...55+เอาหน่า เรื่องแบบนั้นน่ะฉันเข้าจัย อายทัมมัยวะ ผู้ชายนะเว้ย เรื่องแบบนี้น่ะ ผู้หยิงเค้ามั่ยรู้หรอกจนกว่าจะ.."
-*-
" แน่นอน!! ผู้หยิงเค้ามั่ยสนจัยเรื่องพรรนี้หรอก จิตใจต่างหากล่ะ ที่สำคัญ - - มีผู้ชายกว่า60%ชอบคิดว่าตัวเองมีดีที่ไอ้นั่นก้อเพียงพอ ...แล้วงัย แล้วถ้ามันมั่ยรักดีละอะ....."
-_-
" คือ..ๆๆ ฉันพูดในด้านความรู้สึกน่ะ พวกเรามักเห็นผู้หยิงต้อยต่ำจิงมะ..แฟนเก่าฉันทัมหั้ยฉัน..รำลึกถึงช่วงเวลานั้นน่ะ เวลาที่ฉันกดหัวสิวหั้ยเทอ เทอบอกว่าเทอมือหนักเกินกว่าจะทำ =_=เทอทำหั้ยฉัน...-*-อย่าพูดดีกว่าฉัน..ฉันอาจจะปล่อยน้ำตาลูกผู้ชายออกมาตรงนี้ มันทุเรศนายก้อรู้ ปะนายจะฉี่ก้อฉี่เหอะ ฉันรอตรงนี้ล่ะ "
"=*=…ท่าทางคงจะตรอมใจหนักล่ะสิ ผู้หยิงก้อมีข้อเสียตั้งเยอะแยะที่ผู้ชายอย่างเราปรับตัวมั่ยได้เอาเถอะ แต่มะกี้นายยังบอกว่าจะราดอยู่แล้วนี่หว่า"
" มันไหลย้อนกลับเว้ย ฉันรอตรงนี้ล่ะ ไปเถอะฉันอยากอยู่คนเดียว...ไปซะ!!!!!" กุเริ่มรุสึกตะเองน้ามเน่า -*-
ดงเฮทำหน้าเหมือนกลืนมั่ยเข้าคายไม่ออกยังงัยอยู่ หรือว่าฉันเล่นสมจริงไป ช่างเถอะ จริงแล้วฉันจะเก็บไว้ไม่อยู่แล้วล่ะ ฉันได้แต่รอจนเขาเข้าไปจริงๆ ก่อนที่ฉันจะแอบย่องไปห้องน้ำหยิงฝั่งตรงข้าม มันว่างปล่าว เพราะวันนี้จริงๆแล้วเค้าก้อกลับบ้านกันหมด มีแต่ฉันที่ติดแหง็ก
ฉันสาวเท้าเข้าไปอย่างมั่ยคิดชีวิต
แกร้ก..
O_O
มนุษย์ผมทองเป็นประกายกับร่างที่สูงโปร่งออกมาจากห้องน้ำบานประตูสีชมพูนั่น เป้ที่ดูอีรุงตุงนัง จนเดินโซเซเดี๋ยว!!
หมอนี่มันมั่ยชั่ยผู้หยิงนี่หว่า
">O<อ้ากกกกกก ผู้ชายเข้าห้องน้ามหยิงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง แม่เจ้าโว้ยยยยยยยยย!!!!!" ฉันร้องขึ้นเป็นสัญชาติญาณ" ออกปายยยไอ้ทุเรศศศศศศ"
" แหกปากทำไมเล่าหา!!?? แกก้อผู้ชาย เข้ามาได้ยังงัย!!!"
"ว้ากก..อะ..เออใช่ลืม-_-a อะ...>O<;;อ้ากกกกกกกก อ้ากกกก ปวดฉี่ว้อยยยยยย ฉันปวดฉี่น่ะ ปวดฉี่ต่างหากกก !!ห้องน้ำชายเหม็นโคดเลย ถอยๆ " ด้วยความฉลาด ฉันกลับลำทัน โธ่ เจ้าพวกนี้มั่ยทันฉันหรอก
" >O<เกิดอะไรขึ้น มีรัยหั้ยช่วยมั้ยคร้าบบบบบบบบ!!!!!!!" ดงเฮวิ่งพรวดพราดเข้ามา ">O< อ่าวเห้ยไอ้ซิน!!!!!!!!"
+++++
เดี๋ยวจะมีผู้หยิงคนนึงออกมา ในบ
ง่า-*-ส่งสัยเรื่องนี้เราคงเเต่งมั่ยค่อยหนุก มันเรยมั่ยมีคอมเม้นเรยอ่ะTOT ชั่งเหอะ เราจะอัพต่อไปเท่าที่มีเวลาละกันนะ (ห่อเหี่ยว) เม้นทีน้าท่านผู้อ่าน-*- เราตื้อๆ คิดมั่ยออกช่วงนี้
โทดทีนะ
บ้ายบาย
##Choi--sun-R*##
บ้ายบายค่า
ความคิดเห็น