คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ++เเนะนำตัว++
“ ตกลงชั่ยมั้ย??”
“-*-ฉันยังมั่ยได้พูด”
“ก้อตอบเร็วๆซี่-O- ฉันมั่ยมีเวลาคุยกับเทอเป็นวันๆหรอกนะ- - ทำมัยพวกเด็กๆนี่ชอบเรื่องมากจังแหะ”
“-*-“
“ โอเค ขอบคุณที่ยอมเข้าทำงานเป็นแม่บ้าน –O- พรุ่งนี้เริ่มงาน เก็บข้าวเก็บของแล้วมายืนรอฉันหน้าโรงเรียน เข้าจัยมั้ย อย่ามัวกินไอติม หรือเม้าแตก ฉันมั่ยรอนะเข้าจัยมะ- -นี่-_- กิ๊บติดผมลายคิตตี้แบบนั้น-*-เห่ยชะมัด มั่ยมีสเน่ห์ดึงดูดใจชายเลยจิงๆ”
“=[]=a”
........
...............
ฆ่าฉันหั้ยตายฉันก้อมั่ยไปกับตาแก่นั่นเด็ดขาด เรื่องอะรัยมาว่ากิ๊บติดผมลายคิตตี้ของฉันมันเห่ย โธ่..ทำหยั่งกะตัวเองดูดีนักแหล่ะ เงินเป็นแสนๆวอนฉันมั่ยเอาก้อได้
ฉันคิดพลางเดินกลับห้องเช่าสุดจะเดียวดายด้วยรถส่วนตัว(รถเมล์) ไม่นานนักก้อมาถึงย่านทีมีคนพลุกพล่านอพาร์ทเม้นฉันอยู่แถวนั้น ตึกสูงสีเทา- - ฉันรีบแบกกระเป๋านักเรียนวิ่งขึ้นบันไดด้วยสาเหตุที่ว่าลิพท์บ้ามั่ยยอมลงมาซักกะที
ตึก ตึก ตึก
>_<
“ –O-จางลิมินชั่ยมั้ย”
>_O
“ หะ..หา!??อ่อ ค่ะๆ++” ฉันเบรกกะทันหันที่หัวมุมบันได ผู้หยิงร่างท้วมที่ฉันคุ้นเคยดี กำลังยืนเท้าเอวมองฉันด้วยสีหน้าเย็นชา “ มีอะรัยร๋อเจ๊=O= “
“ –O-ค่าเช่า....ถ้า..มั่ยมีอีก...>O<ออกไป๊!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!เดี๋ยวนี้!!!!!!!!!!!!!!!”
“ เจ๊!!!”
“เดี่ยวนี้!!!!!!!”
....................
“-O-นี่น่ะหร๋อ แม่บ้านที่นายบอกเมื่อวาน-_-“ เสียงตายักษ์ ตาตี่ๆ จ้องหน้าฉันทันทีที่ฉันมาถึงบ้านตาแก่นั่น นี่!!จิงๆฉันก้อมั่ยได้อยากมาอะรัยนักหนาหรอกนะ แต่...=_=ยัยป้านั่นเล่นหั้ยยามมาขนของฉันออกมาซะแบบนั้น ก้อ- -จำเป็น ฉันเพิ่งรู้ว่าน้องชายตาลุงเมื่อวานจะเรียนโรงเรียนกับฉัน ชางมินผู้ปราดเปรื่อง ฉันยังนับถือเค้าเนืองๆเลยนะ หมอนี่ติดท๊อปเด็กเรียนดีของโรงเรียนที่นี่เลยล่ะ มั่ยนึกว่าจะมาเป็นน้องชายหมอนี่จิงๆ คงจะทรมานน่าดู
“ทำอะไรเป็นมั่งล่ะ-O-“ ผู้ชายที่หน้าหวานๆถามฉัน
“ –O-จะหั้ยทำอะไรล่ะ ทำได้หมดแหล่ะ “
“^O^นี่! รู้จักทีมพรีเมียร์ลีกฤดูร้อน...”
“-O-เซีย-ผู้หยิงเค้ามั่ยรู้เรื่องแบบนี้หรอกหน่า”
“งั้นหรอ=_=”
ตาลุงนั่นพูดกับผู้ชายที่เสียงแหบๆหรือตาเซียอะรัยนั่น แหมฉันก้อชอบฟะ!!ฟุตบอลน่ะ แต่อุปกรณ์ข้าวของเครื่องใช้มันไม่เอื้ออำนวยเนี่ยะสิ
“ ^-^”
สุดท้าย ก้อชางมินที่ยิ้มแปล้เป็นเชิงทักทาย ฉันโค้งรับกับรอยยิ้มอันนั้น อืม~=_=
“ –O-นี่แนะนำตัวก่อนละกัน ถามจริงเทอมั่ยรุจักพวกเราแน่นะ “ ตายักษ์โพล่ง
“-*-จาอารัยกันนักกันหนาเล่า!!นี่แล้วพวกนายเป็นคัยฉันจะรู้มั้ย!!เลิกถามซะทีน่ะฉันรำคาญแล้ว” ฉันตะโกนออกไปเวยความเผลอระคนรำคาน
“ ก้อๆได้-O-ไม่ถามก้อมั่ยถาม=_=น่ากัวชิบเป้ง..ไม่มีคนอื่นแล้วรึงัยนะ(งึมงัมๆ)....ฉันชื่อยุนโฮ”
“ ฉันเซีย-O-“
“ ฉันแจจุง-_-“
“ –O-ฉันก้อ..มิกกี้ยูชอนแห่งดงบังชินกิ”
“ ฉันชางมินนะ^-^”
“ฉันลีมิน—ฝากเนื้อฝากตัวด้วย “ ฉันโค้งหั้ยตานี่ที ตานั่นที จนเกรงว่ากระดูกไขสันหลังจะเสื่อมซะแล้วแร่ะเพราะมันดังก้อกๆแก้กๆตลอดเวลา ”แล้วนี่.....ห้องฉันอยู่ไหน”
“ ห้องงั้นน่ะหรอ..” ตาลุงพะงึมพะงัม
“ มั่ยมีห้องเหลือ พวกเรานอนกันห้องละสองคน ฉันนอนกับยุนโฮ(อย่าคิดไปไกลนะเฟ้ย!!::คนแต่ง) ส่วนเจ้าชางมินนอนกับเซียไอ้ยูชอนมันชอบเมากลับดึกๆมั่ยมีคัยเค้าจะนอนด้วยนะสิ่” แจจุงแจงเป็นทอดๆ
“ ฉันมั่ยได้เมาซักหน่อย แค่มึนๆเอาหน่า-O-ตกลงจะหั้ยยัยเด็กนี่นอนไหน”
“ OoOนอนในห้องพี่ยูชอน!”
“เห้ย!ชางมิน!!!!” ทุกคนร้อง
“ –O-เอ่าไม่ได้งั้นหรอ ก้อพี่ยูชอนนอนคนเดียวอยู่แล้วนี่ ตามสิทธิมนุษยชนมนุษมีสิทธิ์เท่าเทียมกันนะ”
“ ก้อจิง—ยูชอนมันน...”
“ รัยเซีย-*-“
“ รึพี่คิดไม่ซื่อแดนบีม”
“นั่นมันศิลปินไทยชางมิน..” ตาลุงบ่นมั่ยเลิก” แต่จะว่าไปก้อ..ดูดีอ่านะที่งาน[V]คราวนั้น=_=”
“อ้อ!!!ใช่!ก้อหั้ยลีมินนินในห้องน้ำสิ ห้องน้ำในห้องนายงัยยูชอน!!” ยุนโฮตบโต๊ะดังป้าป ทำเอาฉันสะดุ้งโหยง
“ จะบ้ารึงัย-*-นี่ดูหนังมากไปรึปล่าว—ไม่ใช่เลิพ สตอรี่ อิน ฮาวาร์ด กฎหมายรักฉบับฮาวาร์ดรัยยนั่นที่นายดูเมื่อวานหรอกนะเว้ย! แบบหั้ยผุหยิงนอนนัยห้องน้ำรัยเงี้ย!!”
“ จิงอ่ะ-[]-“ ฉันอ้าปากค้าง นี่เห็นฉันเป็นแมลงสาบรึงัย คิดจะจับหั้ยไปอยู่ไหนฉันก้ออยุได้เนี่ยะ-*-
“ เห้ยไม่ได้ๆ”
“ทำไมหรอพี่ยูชอน—“
“ชางมินนายจะหั้ยเด็กคนนี้นอนในห้องน้ำยูชอนจิงๆรึงัย” เซียย้ำ ใช่ๆชางมิน นายจะหั้ยฉันนอนในนั้นมั่ยได้นะ แม้อาร์ทเม้นที่เดิมเวลาฝนตกจะมีรูรั่วตลอดเวลาแต่มันก้อแฉะเป็นครั้งคราว แต่นี่ นี่มันห้องน้ำ ฉันคนนะเฟ้ยย!!!
“ รึพี่กลัวว่าตัวเองจะไปทำอะไรเค้าเข้า “
“มั่ยนี่-_-ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นอยู่แล้ว..=_=” ถุย!!ขี้โกหกจิงๆตาแก่นี่” *-* งั้น..หึหึ~ได้ๆเคๆ เทออยุห้องน้ำในห้องฉันละกัน”
“ พูดมาได้...เอาเป็นว่าเทอก้อทำความสะอาดหั้ยห้องน้ำยูชอนมันด้วยละกันนะ”
“-O-ไม่อาวววเว่ยย“ ฉันร้องเบาๆแย้งตาแจจุง
“ ไปเหอะหน่า...เร็วดิ๊-O-“ แร้วตาลุงก้อลากแขนฉันไป “นี่ฉันจ้างเทอมาทำงานนะ-*-“
“ ฉันก้อมั่ยได้มาเล่นซะหน่อย..”
“-*-เดี้ยะ”
-_<
อ๋าย~ ตาลุงยูชอนหนังเหี่ยวจะเขกหัวช้าน~
ด้วยสัญชาติญาณเดิมฉันเอามือมาบังกระโหลกขี้เลื่อยอัติโนมัติเหมือนยัยเจ๊มหาโหดเจ้าของอพาร์ทเม้นเรยแหะ พวกคนแก่นี่ยังงัยนะเห็นหัวเด็กเป็นของเล่นกันหรอเนี่ยะ-*-
“ –O-เป็นเด็กหน่ะ อย่าเถียงหั้ยมันมากนะรู้มะหา!! อยากโดนตีรึงัย!-*- รุมะชางมินเค้ายังมั่ยเคยเถียงฉันแบบนี้เลยหั้ยตายเส่ะ”
“ ก้อนั่นมันชางมินนี่=*=”
เพี๊ยะ!
>.<โอ๊ย!
“>O<#ตบปากฉันทำไม!!!!”
“บอกแล้วว่าอย่าเถียงงัยเล่า!!”
“>o<ก้อ..! -O- ก้อได้......=_=#.เจ็บชิบเป๋งเลย.ย.ย” ฉันเอามือถูปากจนมันแดงแจ๋ แสบคอดด ตานี่มานกล้ายังงัยมาตบปากของฉันเนี่ยะ ฮึ่ยย เหมือนแม่ฉันเรยแหะ ฉันชินกับการอยุอย่างอิสระมาหลายปีแร้วนะ แล้วนี่อะไร มาสั่งโน่นนี่ ห้ามเถียงแถมจะตีฉันด้วย มั่ยดูตัวเองบ่นอิดออดเป็นคนแก่อายุ80แล้ว
ฉันพึมพำเหมือนสวดมนต์ตลอดทาง จนมาถึงห้องๆนึงบนชั้นสอง มันอยูริมสุดของบ้านตรงประตูติดรุปตานี่ถอดเสื้อ ข้างล่างเขียนว่า ‘’MICKY’’ ตัวเบ่อเริ่มขนาดเท่าจิ้งจกสองตัวเรียงกัน หุ่นราวกับคนอดอยาก ฉันว่าฉันอดมื้อกินมื้อยังมีพุงกว่าตานี่เรยแหะ แกจนหนังกะกระดูกแยกกันมั่ยออกแล้วดูซี-*-
“ ฉันหล่อน่ะสิ”
“อี๋น=_=”
“-O-อี๋อะไร! แล้วมาจ้องรุปฉันอยู่ได้ รีบๆเข้ามาเส่ะ - - ชอบก้อบอกมาก้เท่านั้น-_-“ ตาลุงพูดได้หน้าตาเฉยก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้อง” เข้ามา!!!”
++++++++++++
อัพไปก้อรุสึกว่ามันเน่าไป เนื่องจากคิดมั่ยออก ขอบคุณสำหรับคอมเม้นน้า~โคมญี่ปุ่นแระเพียวน้อย ฮ่า...
ทำหั้ยมันมั่ยเน่าจนเกินไป สำหรับฟิคนี้ จามาอัพต่อละกาน เพราะต้องแบ่งกะฟิคเอสเจ เหนื้อยเหนื่อย งานสอบก้อเยอะ จะสู้ๆ!!
>[]<สู้ว้อย!!!!!!!!
##Choi-sun-R*##
ความคิดเห็น