ii ,aM lBalD G ii-l2L ทำไงได้-*- (super junior fan fic )

ลำดับตอนที่ #15 : 50% เเตกเเล้ว (จิงๆนะ-*-)

50เปอเซ็นหลังจากตอนที่เเร้วจ้า

“ ชู่ววววว>3< เบาๆนะ เบาๆๆ”

“เทอเป็นใคร-*-“

ไม่นะT-Tสายตาอันเย็นชาราวน้ามแข็งนั่นจะทัมหั้ยฉันรู้สึกแย่อย่างบอกไม่ถูก ฮันคยองคนที่ใจดีแล้วก็เข้าข้างฉันไปหนายยยย

“-0-;;ฉันจำเป็นจริงๆนะ นายอย่าไปบอกใครได้มั้ยเรื่องคืนนี้น่ะ”ฉันพยายามจะลุกขึ้นหอบผ้าหอบผ่อนที่เป็นชุดคลุมมามัดหั้ยมันมั่นหน่อย แต่จะว่าไปที่เขาเห็นมาทั้งหมดจะมั่บรู้สึกอะไรเลยรึงัย -*- โจเฮจินเทอมั่ยมีสรีระที่มัดดใจชายเลยหั้ยตายเลยสินะ เฮอะ! “=0=ฮันฟังนะ คือคยูเค้าเป็นอะ...ญาติฉัน..เค้าเกิดอุบัติเหตุ คือ เลยไม่สามารถเรียนที่นี่ได้ ฉันเลยจำเป็น..ต้องมาแทน นายก้รู้โอกาสเรียนในโรงเรียนแพงๆที่นี่ คนที่ไม่ค่อยจะมีเงินอย่างฉันน่ะ มีคุณค่าแค่ไหน=_T”

แล้วคนอย่างเฮจินก้โกหกเป็นไฟ ..

อ่า..ฉันนี่เลวบริสุทธิ์อย่างที่เค้าว่าจริงๆ วูบนึงในแววตานั่น ฉันพอจะเห็นความอ่อนโยนเเวบออกมาแล้วล่ะ ฮ่าๆ^^เค้าแพ้ฉันล่ะ คนอย่างฮันคยอง ฉันรู้ว่าหมอนี่น่ะ มั่ยชั่ยคนใจร้าย ไม่เหมือนไอ่ไก่ติดเชื้อบ้านั่นแม้แต่นิด

“..ใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวทุกคนก้รู้ว่านา..มั่ยชั่ย เทอน่ะเป็นใครกันหมด “

“>O<กร้ากๆ แหม่ นายนี่เป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ ไป! ไปกันเถอะ ไปดูดาวกันเพื่อน นี่ อีกอย่างนะ อย่าเรียกฉันว่าเทอหั้ยเจ้าพวกลิงนั้นฟังล่ะ เพราะต่อไปภายนอกฉันคือโจคยูฮยอนโอเคมั้ย^^” (มันเปลี่ยนฟีลเร็วดีแหะ-*-)

“ กะ..ก้ได้”

 

แต่ปรากฎว่า

ทุกคนดันหลับเกลี้ยงเลยแหะ -*-
แถมมั่ยได้ดับไฟ นี่อยากตายกันนักรึงัยหา!?
” แล้วคืนนี้นายจะนอนไหน” ฉันถามฮันคยองที่พ่นลมลงมือ เพราะความหนาว
”เต้นเดียวกับอิทึกน่ะO’’O”เขาพูด ไม่วายเอาเท้ากระทืบดับกองไฟที่อยู่ด้านล่าง

“นั้นก้เต้นเดียวกับฉันน่ะสิ่ เพราะความนี้เราแบกมากันแค่สามเต้นเองมั่ยใช่หรอ”

“OoOจิงด้วย! แล้วงี้เทอจะนอนยังงัย!!”

“=3=เบาๆเด้!-*- อยากหั้ยทุกคนตื่นรึงัย เรียกฉันว่านายหรือแกก้อได้ อย่าเรียกเทอดิ่ เด๋วก้จบกันพอดี” ฉันปิดปากพ่อหนุ่มร่างซีดข้างๆด้วยมือหยาบๆ-*-
”โอเคๆ -*- งั้นไปนอนเถอะ ฉันมั่ยนอนหรอก อิทึกน่ะมั่ยนอนดิ้น ฉันว่าเทอน่าจะแบ่งกับฮยอกแจที่นอนด้วยอีกได้ แต่ระวังน่ะ ไอ้ลิงนั่นน่ะนอนดิ้นสะบัดเลยล่ะ”

“ได้ๆ^^.......อะO*O ปัญญานิ่มรึงัย! แล้วจะนั่งข้างนอก บอกแล้วหั้ยทัมเหมือนกับที่เคยทำกับฉันตอนเป็นผู้ชาย อย่ามาทำแมนหน่อยเลย มานี่ เข้าไป ฉันน่ะตัวเล็กอยู่แล้ว ฉันนอนริมเอง”

“ฉันว่าเทอมั่ยเล็กนะ-*-“

“O’’Oว่างัยนะ!”

“ปะ..ป่าว นอนก้นอน ง้นเทอนอนริมฝั่งนั้นนะ ฉันนอนข้างฮยอกแจริมฝั่งนี้เอง” เขาพูดก่อนที่จะรูดซิบเปิดออกมา” เทออาจจะตายได้ถ้านอนข้างเจ้าลิงนี่”

ฉันได้ยินเสียงกระซิบสุดท้ายก่อนที่จะเหลือบมองไปอีกฝั่ง ไก่ถึกนอนอย่างเรียบร้อยโดยมีที่แคบๆหั้ยฉันหย่อนตัวลงไปนิดนึง -*-ทัมงัยดีนะ

~~โจเฮจิน สมมุติว่านี่คือเจ้าหมูแห้งน้องรักของเราสิ อ่า...=_= คยูฮยอน แกชั่ยมั้ยย ฉันจะนอนข้างแกเหมือนตอนเราเด็กๆนะ>_<~~~

เพี้ยงง~>3<
zzZZZZ
zzzzzzZZZZZZคร่อกกกก
จิงๆแล้วบรรยากาศท่ามกลางป่าเขานี่ก้มั่ยหนาวอย่างที่คิดนะ=_=

แต่ฉันว่าแสงอาทิตย์เวลาสายๆนี่มันกวนใจเวลานอนชะมัด ฮึ่ยยย

+_=
กระดิกไม่ได้เลยแหะหรือว่าผีอำ ผีป่าผีเขาอำ!!
O_O
อ่า.. เมื่อฉันลืมตาโพลงโต้แสงตะวันที่พยายามลอดผ่านผ้าใบเต้นสิ่งฉันเห็นมันทำหั้ยฉันขนลุกซู่
ฉันป่าวเจอผีซักหน่อย แต่ฮยอกแจที่นอนข้างฮันคยองเอาเขายาวๆถีบตาไก่ แล้วก้เอาหัวน้ำตาลกับใบหน้าตี๋ตระกูลซ้งซุกท้องฮันคยองเอาไว้ มันเป็นเข็มนาฬิกางอๆ
มันมั่ยชั่ยสิ่งสำคัญ เท่ากับผมสีน้ำตาลของตาไก่ที่นอนซุกซอกคอฉันเพราะความเบียด!! O’’Oโว้ยย เรื่องอะไรมากอดร่างอันบอบบางของโจเฮจินแบบนี้!!!!

.....

จะว่าไปมันก้มีกลิ่นสบู่เหมือนที่คยูใช้เปี้ยป -*- เป็นแบบนี้ก็ทัมหั้ยคิดถึงที่บ้านจังเลยแหะ
O_O!!!
”หะ เห้!” ฉันร้องขึ้น
”อะ...-*-“
หมอนั่นตอบรับฉันมาแค่นั้น
”อิทึก!! เย่ เห้!!” ฉันเพิ่มมาอีกสองคำ
>////O หยิวกิ้วที่คอโว้ย
อึ่บบส์>_<
ฉันถีบเต็มแรง ในที่สุดฉํนก้เป็นอิสระ แต่เสียงที่ตามมา
แคว่ก!-*-
ฉันเอาขาถีบจนหน้าต่างของเต้น(เรียกงั้นป่ะ)ที่รูดซิบเอาไว้ขาดเลยออกมา เวนกำ-*-
มันทำหั้ยฉันเจอกับใครบางคนที่ยืนเอาหูแนบกับเต้นไว้ตั้งนานแล้ว
เทอ ! กำลังวิ่งหนีไป