คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Y o lU l2 >>> G ii l2 L >>>>>>> lFl2ii lE lN lD
+++++++++
“ ฉันจะทำยังไงๆๆๆๆๆ !!!! คยู แกจะหั้ยพี่สาวสุดสวยคนนี้ทำยังงัยวะ!!!”
( พี่ก็ชอบไม่ใช่รึงัย แบบที่มีผู้ชายเยอะๆอ่ะ)
“ แกอยากโดนฟ้าผ่าลงมากลางโทรศัพท์มั้ย-*- “
( เอ้า ก็ผู้หญิงชอบแบบนี้นี่ )
“>O<แต่ฉันไม่ใช่ผู้หยิงพวกแบบนั้น โอเค๊ นี่แล้วอีกอย่างนะ ฉันมั่ยได้ข่าวอะไรเลยช่วงนี้ ฉันจะประสาทกินอยู่แล้วรู้มั้ย เดี๋ยววันที่ไปแคมเจ้าบ้า7-8คนทั้งหลายจะมีนัดคุยกันอีก แต่ฉันกลัวว่าที่นั่นมีภูเขาเยอะจะโทรหาแกไม่ได้น่ะสิ่-*-“
( งั้นผมก็คิดถึงเจ้หมูแย่น่ะสิ่ เออใช่พี่ ผมมีรัยถามหน่อย)
“-O-ว่ามา ฉันมีเวลาบนดาดฟ้านี้มั่ยมาก”
( ปีที่แล้วเราใช้ใครขึ้นแสดงพร้อมกับวงผมมั่งนะ)
“ ทำไม นอกเหนือจากแก ไอ้ซาลาเปากับไอ้แห้งเพื่อนแก...ก็มีฉัน คังวุน แล้วก็อินซอง ที่เล่นเปิดเพลงพิเศษ อ้อใช่!!มีรุ่นพี่ที่ออกไปแล้วผู้ชาย ซังจีซบ!! ใช่ หมอนั่นมันทั้งร้องเพลงแต่งเพลงเองให้ฉันกับแกจำไม่ได้รึงัยล่ะ แต่มั่ยรู้ว่าหายไปไหน ฉันยังมั่ยเห็นเค้าเลยแหะ แล้วแกจะถามทำไมล่ะนี่”
( อ้อ ....ปล๊าว ผมจะเอาไว้ศึกษาน่ะ เออใช่ พี่เฮจินงั้นแค่นี้ก่อนนะ คือผมจะต้องไปเรียนก่อนแล้วน่ะ บ้ายบาย จุ้ฟๆ-3-)
“ เห้ย!นี่มันเย็นแล้วนะ แกจะไปไหน!!! ฮัลโหล >O<ฮัลโหลลลลลลลลล!!!!” ฉันตะโกนกรอกเข้ามือถือจนเสียงแหบไอ้น้องบ้า สงสัยจะต้องหนีไปเที่ยวที่ฮวังโบไนท์อีกแน่ะๆเลย หนอยยยยมันชักจะมากไปแล้วนะ มันชักจะมากเกินไปแล้ววววว
ฉันรอให้ถึงค่ำคืนเร็วๆ ฉันจะปล่อยให้น้องทำตัวแบบนี้มั่ยได้อีกแล้ว แม่คงต้องปวดหัว เมื่อเวลาที่ฉันมั่ยอยู่ ทำมัยหมอนี่ถึงชอบหาเรื่องให้ฉันแล้วก็แม่ปวดหัวแทนแบบนี้ทุกทีนะ โธ่ว้อยยยยยยยย
=_=**
“ ฮึ่บส์”
ตุ่บ!!
แฮ่กๆ-O=
ฉันเปลี่ยนชุดในห้องน้ำชั้นล่างตอนหัวค่ำเพื่อเป็นเฮจินเดิมก่อนที่จะปีนกำแพงหลังโรงเรียนออกไป ที่แท้มันก็ง่ายแบบนี้นี่เอง แต่ฉันว่าฉันเห็นเงาคนสองคนตรงหลังกำแพงในโรงเรียนก่อนที่จะปีนออกมานะ โอ้ย>_<สองคนนั้นจะเห็นฉันที่แอบหนีออกมารึปล่าวคงไม่ใช่มั้ย ตาไก่นั่นคงมั่ยรู้แน่ๆเพราะเค้ามีเรียนเปียโนเย็นนี้น่ะ
“ คยูฮยอน แกตายแน่คราวนี้...”
……………….
อากาศแบบนี้ เค้าเรียกว่าหนาวรึปล่าว....
“ รู้มั้ยว่าฉัน เบื่อแล้วล่ะ“ผู้หยิงผมตรงยาว เอ่ยขึ้น เทอยืนพิงกำแพงเก่าพลางหลับตา
“งั้นหรอ”
“ใช่น่ะสิ่ การที่เราคบกันแบบนี้มาตั้งนานเป็นอันว่าจบสิ้นละกันนะ ง่ายไปรึปล่าว แต่ถ้ามีแต่ความอึดอัด เราก็ไม่สมควรที่จะบังคับตัวเองใช่มั้ย”
“4เดือนมันนานมากเลยเนอะ -_- เทอนี่มันเป็นผู้หยิงที่น่ากลัวจริงๆ ที่นัดฉันมาหลังโรงเรียนมืดๆแบบนี้ ก็มีแค่นี้ใช่มั้ย..”
“อืม..จริงๆมีหลายเรื่องที่ฉันอยากจะบอกนายนะ ขอบคุณที่ช่วยฉันตลอดตั้งแต่ฉันเดบิวต์มาเป็นนางแบบที่เอสเอ็ม ไปละ ”
“เดี๋ยวซูยอน”
“ อ้อ ขอบคุณนะ ที่เคยชมฉัน ชื่อเจสสิก้าที่นายเรียกน่ะ ฉันชอบมันมากเลย เจสสิก้า นายว่าฉันจะเหมือนเทอได้มั้ย เจสสิก้า ซิมสินป์ ฮะๆ ศิลปินสุดสวย ฉันอาจจะร้องเพลงได้เหมือนเทอสักวันสินะ “ แล้วร่างบางนั่นก็ค่อยๆหายไปเรื่อยๆ จนเหลือแต่ความว่างปล่าว
............
“เฮยอนอย่างที่บอก ตาจีซบนั่นเป็นคนช่วยโรงเรียนเรานั่นล่ะ เทอจะรู้ไปทำไมหรอ”
“ ปล่าวจ๊ะ^^ขอบใจนะดองวานเราไปร้องคาราโอเกะกันดีมั้ย” ผูหยิงร่างสูงบางยิ้มกว้าง เทอลุกขึ้นก่อนที่เด็กวัยรุ่นผู้ชายผมทองๆจะลุกขึ้นตาม
“ เทอชวนงั้นสิOoO”
“ อื้ม!!!”
“>[]<ไม่ให้ไปว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!” คาตาคาใจ ไอ้น้องบัดซบ” แกกลับบ้านเดี๋ยวนี้ไอ้น้องเวรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร”
“ พี่เฮจิน-[]-“ คยูอ้าปากหวอ เค้ามานั่งดื่มกับยัยผู้หยิงหน้าตาคุ้น คุ้นๆสุด เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน แต่นั่นคงไม่สำคัญเท่ากับการจะเอาน้องของฉันออกมาจากสถานที่ทุเรศๆแบบนี้ซะ
“ =O=พี่......มาได้ยังงัย”
“ ฉันก็มาดูสิ ว่าแกทำตัวแบบนี้น่ะ!! มานี่เลย นายกลับบ้านกับฉัน!!!หนอยยยพ่อคิมดองวานนนนน!!!!!!!!” ฉันตวาดแว้ดดพลางดึงคยูให้แยกออกมาจากผู้หยิงตาแบ้วคนนั้นที่จ้องหน้าฉันเขม็งทุกคนที่นี่จะได้รู้ยัยเฮจินกลับมาแล้ว
“ พี่เฮจิน เดี๋ยว!!!พี่มั่ยรู้อะไรผมนัดพี่อินซองกับคุงวุนมานะ เราจะมาคุยกันที่นี่ เงียบๆซี่”เขากระซิบ
“ >[]<หา!!?? ทำไมแกมั่ยบอกฉัน แล้วๆ นี่ๆเขาอยู่ไหน!! “
“ยังมั่ยมา คงอีกแปปนึงเพราะผมออกมาก่อนน่ะ แฮ่^^ “
“ แล้วแม่ล่ะหา !? แกทั้งแม่ไว้บ้านนะ ไม่ว่ายังงัยก็กลับบ้านเดี๋ยวนี้!”
“ แม่บ่นคิดถึงพี่ด้วยล่ะ”
“ =O=แกต้องกลับบ้านคยูฮยอน ฉันขอสั่ง นี่ฉันหนีออกมารู้มั้ย ทำไมแกมั่ยรู้จักดูแลแม่มั่งล่ะ โธ่ - - มันมั่ยใช่เหมือนแต่ก่อนที่ฉันจะคอยกลับบ้านก่อนน่ะรู้มั้ย “
“ O*Oพี่ร้องไห้ทำไม..”
“ ฉันปล่าวร้อง แกกลับบ้านซะ ฉันจะกลับโรงเรียนแล้ว”
“ ใช่ แม่บอกว่าถ้าคุยกับพี่บอกให้พี่นอนให้มากๆนะ เพราะพี่ขี้โรคน่ะ ผมลืมบอก เด๋วผมเจอพี่อินซองกับคังวุนผมก้อจะกลับแล้ว “ คยูพูด “ ^O^พี่ครับเดี๋ยวผมจะรีบไปหาแม่ละกัน!!!!!!!”
ฉันถอนหายใจกับรอยยิ้มบ้าๆนั่นแล้วหันหลังกลับ ถ้าน้องชายฉันเชื่อฟังฉันแบบนี้บ่อยๆก็คงดีมั่ยน้อย ป่านี้แม่จะเป็นยังงัยบ้างนะ ฉันชักคิดถึงบ้านซะแล้วซี เฮ้อ~~
ฉันเป่าลมลงมืออีกครั้ง
ราวกับว่าเวลาที่ฉันนั่งรถเมล์มันสั้นกุ้ด ฉันเดินลงมาจากป้ายรถเมล์ไปยังหลังโรงเรียนซึ่งไม่ไกลกันนักก่อนที่จะเอากางกางจากเป้มาสวมซ้อนกระโปรงถังน้ำมันเก่าใบโตที่วางกองกับถังขยะทำให้ฉันปีนขึ้นกำแพงได้มั่ยยาก
“ ฮึ่บส์>_<”
OoO
เห้ย!!!
>_<มัยมีคัยบอกฉันก่อนว่ามีคนอยู่ด้านล่างล่ะ บ้าเอ้ย
อั่ก!!!!
O.O
“ >[]<โอ้ยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ฉันและก็มนุษย์คนนั้นร้องพร้อมกัน
“ ใครใช้หั้ยมานั่งตรงนี้เล่าเจ้าบ้าเอ้ย!!!” ฉันหลับหูหลับตาบ่น
“ แล้วใครใช้หั้ยแกมาหนีโรงเรียนวะหะ.......O_O.....>O<ไอ้คยู!!!!”
OoO
“ >O<อิทึก!!!!!! ฉะ...ฉัน ปล่าวไปไหนมานะ ฉันแค่....อะเอ่อ...อยากดื่มน่ะ ดื่มมม”
“ เจ้าบ้าเอ้ย !!ถ้าครูรู้ เค้าตัดคะแนนนายแน่”
“นายก็อย่าบอกซี่...แล้วมานั่งทำอะไรตรงนี้อ่ะ”
“ปล่าว”
“ นายร้องไห้รึงัย-*-“
“บอกว่าปล่าวยังงัยเล่า!!”
“ ฉันเห็น - - ไหนๆเราก็เพื่อนกันมีอะไรก็บอกฉันได้นี่!! ไม่ต้องเกรงใจหน่า”
“ เถอะหน่า”
=_=
.....................
เมื่อ3เดือนก่อน ที่SMมีศิลปินฝึกหัดเข้ามาลงใหม่จากการประกวด3คน ฉันเองก็เป็นรุ่นพี่ที่จะต้องเข้าไปฝึกสอนเกี่ยวกับประสบการณ์แล้วก็แนะนำเรื่องอื่นให้รุ่นน้อง และนายรู้มั้ยฉันเจอกับผู้หยิงคนนั้นล่ะ เทอมาออดิชั่นเป็นนักร้อง - - แต่ก็ไม่ผ่าน SM ต้องหารให้เทอมาเป็นนางแบบมากกว่า ถ้านายเห็นนายจะต้องบอกว่าเทอน่ารักเชื่อฉันสิ” ฉันมองใบหน้าที่เลื่อนลอยของอิทึก รอยยิ้มที่ดูไม่มีแรงบนใบหน้าซีดๆนั่น” เทอมักจะบอกว่าอยากจะเป็นนักร้องที่มีชื่อเสียง เทอมักจะร้องเพลงภาษาอังกฤษอยู่เพลงนึง เจสสิก้า ซิมสันเคยร้องเอาไว้ ฉันจำได้แค่ชื่อ เจสสิก้า เจสสิก้า แล้วฉันก็เรียกเทอแบบนั้น ฉันสนิทกับเทอในเวลาไม่นานเท่าไหร่หรอก แต่รู้มั้ยหลังๆนี้เราก็มั่ยค่อยได้เจอกัน เพราะเทอโดนฝึกแล้วก็รับงานเองได้แล้ว ฉันเลยไม่ต้องช่วยเทออีก”
“แล้วยังงัย นายไม่ได้สอนเทอรึงัย นายเลยเศร้าแบบนี้น่ะ”
“ปล่าว”
“อ้าว แล้วทำไมล่ะ”
“ นายรู้ปล่าวว่าเราคบกันในช่วงเวลาสั้นๆนั้น แล้ววันนี้เทอบอกเลิกฉันล่ะ”
“ -*- อะไรกัน...กะ... ก้อ...นายปากมากหยั่งงี้นี่งัยเล่า!!!ผู้หยิงท่ไหนเค้าจะชอบ!!!โธ่...”
“..........”
“ นายไม่ด่าฉันรึงัย”
“..........” เขาได้แต่ขมวดคิ้วเงียบ” กลับห้องดีกว่าฉันว่ามันมืดแล้ว หนาวชะมัดเลยแหะไปเถอะคยูฮยอน!!!^^บางทีฉันอาจจะมีอะไรที่มีมันไม่ดีจริงก็ได้ ไปกันเถอะ!!!เราต้องเตรียมของไปที่แคมอีกนะ”
“ อะ...อ้อ!^^ จริงสิ เราต้องไปพูกันซานนี่นา “
อีกไม่นานแล้วล่สิ่
+++++
มาอัพแว้ว สลับกับการอัพของฮยอกแจ เล่นเอาเหงื่อตกเลยแหะ อย่าลืมแวะไปอ่านฟิคฮยอกแจอขงเราด้วยน้า
ขอบคุณ
PaiRrY-ToonZ
แล้วก็H@ppY^^LoVe เรามาอัพหั้ยแล้วน้า มั่ยถูกใจยังงัยก้อโทด ณ ที่นี้เน้ออ~~ หายอันมากเราเลยงงๆ
บ้ายบายจ้า อย่าลืมเม้นกันนะ
^^## Choi-sun-R*##
ความคิดเห็น