คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : lMy l3oyFl2iilEND
“ ฉันว่าฉันได้ยินเสียงใครบางคนตะโกนเข้ามาแถมยังคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก
-*-
>O<พระพุทธเจ้า!!!!!(เผอิญนับถือศาสนาพุทธอ่ะ-*-)
O*O
ฉันเห็นไก่ตาแตก ไม่ๆๆ ตาไก่ยืนอยู่ทำไงดีๆๆๆๆ!!!!
“ เห้ย!!ทำอะไรน่ะ กำลังเอาอะไรเข้ากระเป๋า แกขโมยของๆฉันรึงัย!!” กุกะลังเก็บของหนีว้อยย!!
โธ่..-*-คิดซิวะ คิด!!!จะพูดอะไรต่อ
“ แฮ่มๆ-*-(ปรับเสียงๆ)....จะบ้ารึงัย ฉันกำลังเก็บของต่างหาก หยุดอยู่นั้นนะ - - แบบว่าไอ้หนูของฉันไม่ชอบหั้ยใครรบกวน แบบว่าถ้านายอยากเห็นของฉันก็เข้ามาได้เร้ย!!!!” ฉันหันหลังพูด ก่อนที่จะเดินแบบกลับหลังพร้อมกระเป๋าเพื่อเข้าห้องน้ำ คิดได้งัยโจ เฮจิน
“ =O=อะ....ฉันไม่วิปริตขนาดนั้น - - อย่าทำบ้าๆนะเว้ย!! ฉันจะเข้าไปเช็คว่าของฉันหายรึปล่าว ถ้ามันหายไปแม้แต่ชิ้นเดียวแกเละแน่”
“ เออ!!!” เสียงจากในห้องน้ำ
ฉันรีบใส่เสื้อผ้าหั้ยเร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ภายในเวลาอักระชั้นชิดอย่างน้อยฉันก็รู้ว่าเจ้านี่ยังคงรู้จักสามัญสำนึกที่หันหลังมั่ยมองฉัน ฮ่าๆๆ^O^
“ เร็วๆด้วย จะได้ไปสอบซ่อมวิชาเมื่อวานที่แกพาฉันซวยคยูฮยอน!” ยังคงตะโกน
แกร้ก (เสียงประตูเปิด)
“ ^^เรียบร้อย ควรมีคนสอนหั้ยนายเคาะประตูซะก่อนจะเข้าห้องนะ-*-“ ฉันเดินผ่านเขาออกไปแบบทองไม่รู้ร้อน เกือบตายแล้วมั้ยล่ะ -*-
ฮู่วววว- -
ก้าวๆๆๆ
บางทีการเดินเร็วๆมักจะทำหั้ยฉันทำของตกเสมอ-*-
“ คยู...เอ่อ...นี่!”
ฉันหันตามเสียงหวานๆเมื่อพ้นจากไอ้หอพักและนายบ๊องนั่นมาเรียบร้อย
“ หมายถึงฉัน?” ฉํนชี้ตัวเอง
“ นายนั่นแหล่ะ^^นี่ของๆนายตกรึปล่าว” เทอชูเจ้าพวงกุญแจตุกตาหมีสีชมพูน่ารักสุดของฉันที่เผลอทำตกขึ้นมา ><ตายล่ะ ตีวที่ฉันชอบแถมยังเป็นอะไรที่ผู้หยิ้งผู้หยิงสุดๆเลยนะนั่น
“ มะ...ไม่ ไม่ใช่หรอก “ ฉันโบกมือก่อนที่จะเดินนำหน้าไปบางทีเราก็สมควรเสียสละบางอย่างใช่มั้ย ผู้หยิงด้วยกันมักดูออกเสมอนั่นล่ะ ฉันก้มหน้างุดอย่างช่วยไม่ได้ รู้อะไรมั้ยผู้หยิงคนนั้นผมยาวมาก มากจนเลยก้น มันน่ากลัวชะมัด แต่ช่างเถอะฉันว่าเทอน่ารักดีออก ไม่น่ะ ยังงัยมันก็ดีกว่าพวกยัยจอมโบ๊ะทั้งหลายอยู่ดีนั่นล่ะ
“ ยูน เชจอง” เสียงทุ้มตะโกน
“O_O หือ?”
“ เทอไม่ไปเรียนรึงัย - - “
“ O*Oฉัน...ฉันกำลัง...=_=ฉันกำลังจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ ขอตัวนะ อรุณสวัสดิ์”
“ นี่เดี๋ยว!! - - ตุกตานั่นคือ ฉันทำตกเอาไว้ “
“ เจ้าหมีน้อย - - เจ้านี่น่ะหรอของนาย”
“ –O-อะ .....อืม นั่นล่ะ ฉันขอคืนนะ โทดที”
“ เอาไปสิ ...แฟนนายคง จะหั้ยมา ฉันมั่ยน่าเลย...-*-ฉันขอโทดละกัน ฉันต้องไปแล้ว “ หยิงสาวร่างเล็กโค้งหัวอย่างร้อนรน ก่อนที่จะก้าวขาบางๆ เดินจากไป
“ ไอ้กระเทยเอ้ย!!ฉันเห็นน่ะ “ เขาบ่นกับตัวเอง
+++++++
พักกลางวันสุดแสนจะอบอุ่น ท่ามกลาวงความวอแวของเด็กๆมากมายที่เฝ้ารอช่วงเวลาพักดีๆ ร้านค้าต่างๆถูกยืนบังจนมิด -*-
“ เชจอง”
O_O
“ อ้อ ...ซูยอน ...วันนี้ไหนบอก...ตอนกลางวันไม่เข้าบริษัทไปซ้อม...เอ่อ - - เต้นหรอ”
“ -*-ไม่ล่ะ ...มานี่แปปนึงได้มั้ย” เพื่อนสาวร่างอ้อนแอ้นที่ยืนทำใบหน้าเรียบเฉยจ้อง
“แต่ฉันกิน...เอ่อ...ถ้าเทอต้องการ ฉัน - - ไปก็ได้” เชจองเดินช้าๆตามหลังเพื่อนสาวจนมาถึงอาคารกิจกกรมฝั่งริมกำแพง เพราะช่วงพักกลางวันที่นี่จะค่อนข้างเงียบ
“ เทอมีอะไรกับ...”
“ O*Oยูนเชจอง!!! เทอทำหั้ยฉันอยากเลิกคบเทอจริงๆแล้วนะ!!!”
“ ซูยอนเดี๋ยว มีอะไร ฉันทำอะไรรึปล่าว”
“ เทอก็รู้ว่ามันเป็นยังงัย เมื่อเช้าฉันเห็นอะไรบางอย่างตอนที่ฉันโทรบอกหั้ยเทอมารับฉันที่ตึกชั้นล่าง ฮะ ฮะ เทอนี่มันดีแต่ทำหน้าซื่อนะ-*-“
“ เมื่อเช้า - - “
“ เทอรู้ดีว่าฉันกำลังต้องการอะไรแล้วเทอ - - กับคยูฮยอนนั่น !! เทอมั่ยมีสิทธิ์เข้าใจรึปล่าว ฉันยอมคบกับเพื่อนที่เอาแต่เลื่อนลอยแบบนี้มันก็ดีแค่ไหนแล้ว”
“ ฉัน ขอ โทด =”= ฉันขอโทษซูยอน ฉันแค่เก็บของหั้ยเขาเท่านั้น”
“-*-ของอะไร!”
“-O= ตุกตาพวงกุญแจ - - แต่จองซะ...เอ่อ..แต่อิทึกเอาไปแล้ว เค้าบอกว่าเป็นของเค้า ฉันมั่ยรู้จริงๆ -*-
“....”
“ ฉันจะหั้ยอภัยเทอในฐานะที่เทอเป็นเพื่อนสนิทฉันคนนึง เอาล่ะ ฉันหิวข้าวแล้ว ไปเถอะ”
ราวกับพายุหมุนได้พัดผ่านออกไปไกล เชจองสาวน้อยที่มักจะไม่ค่อยมีคนคบหานักแพราะเทอเป็นคนเงียบ และมีผมที่ดำสนิทยาว ผิวที่ซีดเผือดทำหั้ยเทอดูน่ากลัวทอกำลังถอนหายใจเฮือกยาว
ซูยอนคือเพื่อนคนแรกที่คบกับเทอได้นานทีที่สุด แต่ก็มีหลายอย่างที่เทอต้องยอมทนเพราะเรื่องและเหตุผลบางอย่างต่อไปอีกเช่นกัน
แม้กระทั่งเรื่องความรัก..
++++++++++++
มาอัพปิ้ดนึง ตอนแรกกะจะปิดเรื่องทิ้งแล้ว แต่ยังพอคิดเนื้อเรื่องออกเลยพิมพพ์ๆไว้ก่อน อีกอย่างคือมั่ยมีเวลา มันมั่ยค่อยหนุกเรื่องนี้ ตื้อๆแหะ-*-
เห้อ~ เม้นกันก้อดีนะ เม้นหน่อย ช่วยๆหั้ยมันมั่ยเน่าเกินไปซักนิดก้อยังดีนะ วันนี้ไปละ
บ้ายบาย (ห่อเหี่ยวๆๆ) แล้วตอนหน้าจะมาขยายว่าซูยอนคือใคร ชื่อคุ้นๆเหมือนชื่อจริงคัยอะป่าว
##Choi-sun-R*##
ความคิดเห็น