แผนรักดักนายตัวดี

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

*บทนำ*

“ ทำไมฝนถึงตกเนี่ย ”  ฉันพึมพำกับตัวเอง

           ซู่   ซู่   ซู่ ..................

ฝนตกแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ฉันยืนหลบฝนอยู่บนฟุตบาท ขณะที่ฉันกำลังมีความสุขอยู่กับหมูปิ้งในมือ ก็มีรถคันนึงกำลังขับมาทางฉัน ม่ายยยน้า! ขับรถเร็วเป็นบ้า จะรีบไปไหนของมันเนี่ย ฉันละสายตาจากรถสีแดงแปร๊ดคันนั้นมายังน้ำที่นองเต็มพื้นถนนแทนและอีกไม่กี่วินาทีมันต้องเต็มหน้าฉันแน่ๆ เหอะ! พระเจ้าช่างกลั่นแกล้ง ยังไม่ทันที่ฉันจะหาที่หลบอันปลอดภัยได้  รถคันนั้นก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ  และตอนนั้นแหละก็มีผู้ชายคนนึง เข้ามาบังฉันไว้ เขาเปียกไปทั้งตัว แล้วเขาก็รีบวิ่งไป  ฉันจำได้ว่าเขาคือพอยท์! เขาอยู่โรงเรียนเดียวกับฉัน

      นี่คือเหตุการณ์ที่ทำให้ เฟี้ยว หญิงสาววัยมัธยม ซึ่งหน้าตาค่อนข้างที่จะใช้ได้ที่เดียว ตกหลุมรัก 
นาย พอยท์  ผู้ชายที่แทบจะดูไม่ได้เลย ทั้ง ผิวดำถึงขั้นคล้ำ  ฟันเหยินคล้ายจอบ ผอมสูงอย่างกับไม้เสียบลูกชิ้น 

         และวันนี้ก็คือวันเกิดของนายพอยท์  ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้ยัยเฟี้ยวมาโรงเรียนแต่เช้าตรู่  เพื่อที่จะ

ให้ของขวัญนายพอยท์

“ เอ๊ะ?  นี่เรามาโรงเรียนเช้าเกินไปรึเปล่าเนี่ย ”  ยัยเฟี้ยวพึมพำกับตัวเอง  แล้วก็ก้มลงไปมองนาฬิกา

“ เฮ้ย!!  เพิ่งจะ 6 โมง หรอเนี่ย ” ยัยเฟี้ยวตกใจที่ตัวเองมาโรงเรียนเช้าขนาดที่ยังไม่มีเพื่อนมาสักคน

“ ไม่เป็นไร  เดี๋ยวโทรให้หม่อนรีบๆมาดีกว่า”

                          หม่อน หรือ ใบหม่อนเพื่อนสุดเลิฟของยัยเฟี้ยว ซึ่งเป็นเพื่อนผู้แสนดี คอยช่วยเหลือ

ยัยเฟี้ยวทุกๆ เรื่อง ไม่ว่าจะ ติวหนังสือ ให้ลอกการบ้าน ให้ยืมเงิน หรือแม้กระทั่ง เวลาที่ยัยเฟี้ยวท้องผูก

ยัยหม่อนก็จะต้องเป็นคนไปซื้อยาถ่ายให้ และนั่งเฝ้ายัยเฟี้ยวหน้าห้องน้ำด้วย ( นี่ !!! เพื่อนหรืออะไรเนี่ย )

30 นาที ผ่านไป...

“ ทำไมช้าอย่างนี้เนี่ย!!!” เฟี้ยวโพล่งขึ้นมาเมื่อเห็นหน้าเพื่อนซี้เดินเข้ามาในห้อง

“ ไอ้เฟี้ยว แกจะมาหาพระแสง แต่เช้าหรือไง ห๊า!  หาววววว~”

“ ก็คนมันตื่นเต้นนิหว่า  ไม่รู้ว่าพอยท์จะชอบของขวัญที่ซื้อมารึเปล่าอ่ะ แก”

“ โหย   แค่แกให้ของขวัญมัน มันก็คงดีใจสุดซึ้งและละ” ใบหม่อนพูดเนือยๆพลางเดินเอากระเป๋าไปเก็บที่โต๊ะ

“ หม่อน ฉันตัดสินใจแล้วนะว่า...”

“ว่า...อะไรของแก”

“หม่อนฉันจะบอกพอยท์วันนี้แหละ ว่าฉันชอบเขา”

“0 . 0”

“…”

“โหยย  ไอ้พอยท์ไม่มีทางปฏิเสธแกแน่นอนแหละ  ทีนี้เพื่อนฉันก็จะมีแฟนแล้วโว้ยยย!! ”

“เบาๆ หน่อยซิแก เขาจะได้ยินกันทั้งตึกแล้ว >///<” เฟี้ยวรีบบอกเพื่อนตัวดีที่กำลังเต้นไปรอบๆห้อง

“เออ เฟี้ยวแกแน่ใจหรอว่า แกชอบไอ้พอยท์จริงๆ”จู่ๆใบหม่อนก็นั่งลงตรงข้ามและจ้องหน้าเฟี้ยวอย่างจริงจัง

“ไอ้หม่อน คนเราก็ต้องเลือกคบคนที่นิสัยไม่ใช่หน้าตานะ”

“ฉันก็รู้ แต่แกแน่ใจแล้วหรอว่าพอยท์มันนิสัยดีจริง ”เฟี้ยวรู้สึกเหมือนว่าใบหม่อนต้องการจะบอกอะไรบางอย่าง 

“แกพูดแบบเนี่ยหมายความว่าอะไร ”

“ อืม  ไม่มีอะไรหรอก ช่างเฮอะ   สู้ๆ ละกันนะแก ^^ ”

“เอ่อ.... หม่อนแก เดินไปดูให้หน่อยดิ  ว่าพอยท์เขามารึยังอะ  -///- ”

“อืมๆ  ได้ๆ”

         ใบหม่อนเดินไปดูที่ห้องของนายพอยท์ ซึ่งอยู่ถัดออกไปสองห้อง

“ไอ้เฟี้ยว  พอยท์ของแกนะ มาแล้ว อยู่ที่ห้อง คนเดียวด้วย แกรีบๆไปดิ”

“หม่อนนนน~  แก ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยดิ นะ”เฟี้ยวส่งสายตาอ้อนวอนไปยังเพื่อนรัก

“ได้ยังไงละ แกต้องไปคนเดียวดิ จะให้ฉันยืนฟังแกบอกรักไอพอยท์เนี่ยนะ ไม่เอาหรอก”

“หม่อนนนน”

“เออน่ะแก รีบๆไปซิ เดี๋ยวมีคนมาแล้วจะอดนะแก” 

“ก็ได้ยังไงก็ . . . ขอบใจนะเพื่อนร้ากก ^-^”

เฟี้ยว เดินไปที่ห้องของนายพอยท์อย่างมีความหวังเต็มเปี่ยมระยะทางระหว่างห้องของเธอและเขาอยู่ห่างกันไม่ถึง50 เมตร แต่ตอนนี้เฟี้ยวรู้สึกว่ามันไกลเหลือเกิน เหมือนกับเธอกำลังเดินทางไกลตอนเข้าค่ายอย่างนั้นแหละ

“พอยท์  พอยท์ ”ทั้งๆที่เมื่อกี้ยังโวยวายอยู่กับยัยใบหม่อนอยู่แท้ๆ แต่เสียงที่เรียกเขาคนนั้นกลับเบาจนเหมือนเสียงกระซิบ นายพอยท์แปลกใจมากที่จู่ๆ ก็มีคนเดินมาเรียกเขา

“มีอะไรหรอ  -  - ? ”พอยท์เงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือเล่มหนาปึ้ก แล้วมองเฟี้ยวอย่างรำคาญ

“คือ...เออ...สุขสันต์วันเกิด นะ”  เฟี้ยวยื่นของขวัญราคาแพงที่เธอเก็บเงินค่าขนมมานานเพื่อที่จะซื้อของขวัญวันเกิดให้พอยท์

“อืม  ขอบใจแต่เรารู้จักกันหรอ”พอยท์ยื่นมือไปรับของขวัญแล้วเขย่าเพื่อดูว่าของข้างในคืออะไร

“เปล่าหรอก  คือเราอ่ะรู้จักพอยท์ แต่พอยท์คงไม่รู้จักเราหรอก”

“เอ่อ... งั้นก็ขอบใจนะ  สำหรับของขวัญน่ะ”พอยท์โยนกล่องของขวัญเข้าไปในกระเป๋านักเรียนอย่างไม่ใส่ใจแล้วนั่งลงที่เดิม

“ไม่เป็นไรหรอก เราอยากจะให้น่ะ เป็นการตอบแทนไง”

“ตอบแทน  -  - ?”

“ก็  ก็ตอบแทนเรื่องที่วันนั้นพอยท์ช่วยเราเอาไว้ >////<”

“คือ เราไปช่วยเธอตอนไหน”

“อ้อ ก็วันนั้นไง ที่ฝนตกแล้วมีรถวิ่งมาแล้วพอยท์ก็วิ่งมาบังไว้อะ”

“อะไร ? วันไหนของเธอ”

“ก็ ก็.. ตอนปิดเทอมไง พอยท์จำไม่ได้หรอ วันนั้นที่ฝนตกหนักมากๆไง”

“อ้อ!! วันนั้นอะนะ ฮ่าๆๆๆ  เรารีบไปเรียนพิเศษ ก็เลยไม่ทันดูว่ามีรถมา ว่าแต่... เธอเห็นเราด้วยหรอ”

“อะ...อื้ม เห็นสิ” เฟี้ยวเริ่มไปไม่ถูก ตกลงไอ้ที่เธอหลงคิดว่าเขามาช่วยนี่เป็นแค่การเข้าใจผิดงั้นหรอ

“แหม~ อายจัง เธออย่าไปบอกใครนะ ไม่งั้นภาพลักษณ์ของฉันในสายตาสาวๆจะดูไม่ดี”

 “อืม จ๊ะ เราไม่บอกใครหรอก”ยัยเฟี้ยวตอบแบบงงๆ

“ก็ดี  ขอบใจนะ”

“ถึงพอยท์จะไม่ได้ช่วยเราแต่ว่า....  ยังไงเราก็ชอบพอยท์นะ!!”หลังจากที่เฟี้ยวตัดสินใจบอกพอยท์ไปเธอก็หลับตาปี๋รอฟังคำตอบจากเขา

 “ ฮ่า ๆ ๆๆ เธอชอบฉันงั้นหรอ”เสียงหัวเราะน่าเกลียดๆทำให้เฟี้ยวลืมตาขึ้นมามองหน้าพอยท์

“อื้ม จ๊ะ” เฟี้ยวยิ้มและพยักหน้าเบาๆ

“เหอะ ๆ ๆ ขอโทษ ทีนะ ความจริงเธอก็หน้าตาไม่ได้แย่เท่าไหร่หรอกนะ แต่เธอไม่ใช่สเปกฉันนะ” 

“…”

“เธอมันไข่ดาวไปหน่อย ฉันชอบแบบอึ๋มๆ นะ แล้วก็ต้องสูงเกิน160 ด้วย แต่เธอนะถึง 155 รึยังสาวน้อย”
พอพอยท์พูดจบเขาก็เดินไปนั่งที่เดิมและอ่านหนังสือเล่มหนาปึ้กนั่นต่อไปโดยไม่ได้หันกลับไปสนใจผู้หญิงที่ยืนอึ้งอยู่ข้างหน้าห้องอีกเลย

           เฟี้ยว ทั้งเสียใจทั้งโกรธมากเมื่อได้ยินนายพอยท์พูดแบบนี้  เฟี้ยวพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้มันไหลออกมาต่อหน้านายพอยท์แต่เธอก็กลั้นได้เพียงต่อหน้าเขาเท่านั้น เมื่อเธอก้าวเท้าออกจากห้องน้ำตาเธอก็เอ่อล้นออกมา ตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะ 7 โมงเช้าอยู่แล้วเด็กนักเรียนต่างทยอยกันมาโรงเรียนจนเต็มทางเดินไปหมด แต่เฟี้ยวก็ไม่ได้สนใจคนพวกนั้นเลย เธอเดินฝ่าฝูงชนอย่างช้าๆเพื่อกลับมาที่ห้อง

“เฟี้ยว ๆ ไอ้เฟี้ยวแกเป็นอะไร   ไอ้พอยท์มันทำอะไรแก  บอกฉันมาดิวะ”ใบหม่อนทิ้งงานที่กำลังลอกอยู่วิ่งไปหาเฟี้ยวที่หน้าห้อง  เมื่อเห็นเพื่อนกลับมาทั้งน้ำตาเธอก็พอจะเดาเหตุการณ์ออก

“ไอ้เฟี้ยว เดี๋ยวฉันจะไปด่ามันให้เอง  นอกจากหน้าตาหาความหล่อไม่ได้แล้วนิสัยยังหาความดีไม่ได้อีกนะ”

“ชั่งมันเฮอะ  หม่อน”เฟี้ยวรั้งแขนใบหม่อนเอาไว้

“ไอ้เฟี้ยวแกไม่ต้องไปง้อมันหรอกนะ ยังมีผู้ชายดีๆ( ทั้งหน้าตาและนิสัย ) อีกเยอะแก”

“ฉันจะไปง้อไอเบื้อกนั่นทำไมล่ะแล้วแกก็ไม่ต้องปลอบฉันแล้วที่ฉันร้องไห้ ก็เพราะเสียดายเงินค่าของขวัญต่างหาก”เฟี้ยวทำหน้าบูดๆใสเพื่อนตัวดี ก็ของขวัญที่เธอซื้อให้นายพอยท์น่ะมันแพงจะตาย

“เฮอ ๆ ๆ ไอ้บ้า”ใบหม่อนตบหลังเพื่อนซี้อย่างให้กำลังใจ เธอเองก็พลอยโล่งอกไปกับเพื่อนด้วย

“ไอ้ เฟี้ยว แกไม่ต้องกลัวนะเว้ย เดี๋ยวฉันจะช่วยแกให้ได้หนุ่มหล่อนิสัยดีๆ มาเป็นแฟน”

“จริงนะ แก”

“เออ ดิ”

“แต่ฉันว่า ... แกหาให้ตัวเองก่อนดีกว่ามั๊งไอหม่อน ฮ่าๆๆ”พูดจบเฟี้ยวก็วิ่งออกไปนอกห้องทันที

“ไอเฟี้ยววววว!!! อย่าหนีนะ!”

-----------------------------------------------------------------------------------------

ขอบคุนสำหรับคำติชมนะค่ะ ^-^  พู่ก็เอามาปฏิบัติเรียบร้อยแล้ว

ส่วนเรื่องคำบรรยายจะพยายามปรับปรุงนะค่ะ

ขอบคุณจริงๆค่ะ