คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ::Beautiful stranger:: Intro
Intro
First impression♥
...ย่านศูนย์การค้าใจกลางกรุงปักกิ่ง
"เฮ้ย! หยุดนะเว้ย ไอ่เด็กบ้า!" เสียงตะโกนโหวกเหวกจากชายฉกรรจ์สองสามคนตะโกนดังลั่น ส่งผลให้ผู้คนบริเวณนั้นหันมามองที่พวกเค้าเป็นตาเดียว เมื่อหมดจากเสียงตะโกนก็ตามมาด้วยเสียงฝีเท้าที่วิ่งไล่กันอย่างเอาเป็นเอาตาย
เด็กผู้ชายตัวบางผู้ซึ่งตกเป็นเป้าหมายในการไล่ล่าครั้งนี้เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเมื่อรู้สึกว่าจวนตัวใกล้โดนจับได้แล้ว ใบหน้าอ่อนเยาว์หันซ้ายหันขวาเพื่อหาทางหนีทีไล่ ก่อนสายตาจะไปสะดุดกับเล็กซัสคันหรูสีดำสนิทที่จอดเทียบท่ากับฟุตบาทและมีใครบางคนก้าวลงจากรถแล้วเดินจากไป เมื่อเห็นว่ารถคันหรูเตรียมจะออกตัวอีกครั้ง เด็กชายจึงไม่รอช้าเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นแล้วพาตัวเองเข้าไปนั่งอยู่ในรถคันนั้น ไม่สนแม้กระทั่งใบหน้างงงวยของคนขับ
"ออกรถเร็ว!" เสียงใสเอ่ยสั่งคนที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยอย่างไม่เกรงใจ พลางเอี้ยวตัวหันกลับไปมองคนที่วิ่งไล่ตัวเองมา
"นายเป็นใคร!?" เจ้าของรถเอ่ยถามด้วยความงุนงงพลางมองสำรวจคนแปลกหน้าด้วยความประหลาดใจ
"เดี๋ยวผมค่อยบอกคุณได้มั้ยล่ะ! แต่ตอนนี้ออกรถก่อน พาผมไปที่ไหนก็ได้ หรือคุณอยากให้ไอ้เจ้าพวกนั้นมันมาทุบรถคุณจนพังน่ะ!" เสียงใสเอ่ยกร้าวก่อนจะหันตัวกลับมามองคนขับรถจำเป็นแบบเต็มสายตา
"ผมต้องการความช่วยเหลือจากคุณ ช่วยพาผมไปจากตรงนี้ที" ดวงตากลมโตจัองมองอีกคนด้วยความเว้าวอนเพื่อให้รู้ว่าตัวเองต้องการความช่วยเหลือจริงๆ เมื่อเห็นดังนั้นใบหน้าคมของเจ้าของรถจึงพยักหน้าแล้วเร่งเครื่องยนต์ออกไปตามคำขอร้องนั้นแบบช่วยไม่ได้ ...ก็เมื่อขอร้องกันขนาดนี้จะไม่ช่วยก็กระไรอยู่...
"เฮ้อออ~"
จางอี้ชิงถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อรู้สึกว่าตัวเองรอดพ้นจากการไล่ล่าแล้ว แผ่นหลังบางเอนลงไปจนติดเบาะหนังอย่างดี ดวงตากลมโตปิดลงอย่างสบายใจ ก่อนจะเผยรอยยิ้มน้อยๆ อย่างอารมณ์ดีจนมองเห็นลักยิ้มน่ารักของเจ้าตัว
"เอ่อ.. ขอโทษที่ต้องขัดนะ แต่ฉันน่าจะรู้ได้แล้วนะว่านายเป็นใคร" เมื่อสิ้นเสียงทุ้มจากเจ้าของรถ จางอี้ชิงก็เด้งตัวขึ้นมานั่งหลังตรงก่อนจะหันมาส่งยิ้มแหยๆ ให้คนขับอย่างรู้สึกผิด ...ลืมไปเลยว่านั่งอยู่ในรถคนอื่น...
"ขอบคุณนะที่ช่วยผม ไม่ได้คุณผมแย่แน่"อี้ชิงก้มหัวให้อีกคนอย่างรู้สึกขอบคุณก่อนจะฉุกคิดได้ว่า ต้องแนะนำตัวเองให้อีกฝ่ายรู้จักไว้หน่อยก็ดี
"ผมชื่อ อี้ชิง นะครับ จางอี้ชิง" แนะนำตัวเสร็จสรรพแล้วส่งยิ้มหวานที่คิดว่าน่าจะดูเป็นมิตรที่สุดไปให้คนที่อุตส่าห์ช่วยชีวิตไว้
"ฉันอู๋อี้ฟาน เรียกว่าคริสก็ได้" คริสพูดในขณะที่ยังคงมองตรงไปที่ถนนจึงไม่ทันได้เห็นรอยยิ้มน่ารักที่ส่งตรงมายังตัวเอง
"คุณคริส ชื่อคุณเท่ห์อย่างกับการ์ตูน~ เอางี้ เพื่อเป็นการตอบแทนที่คุณช่วยผมไว้ ผมจะเลี้ยงกาแฟที่แล้วก็ขนมอร่อยที่สุดในโลกให้คุณเองนะครับพี่ชายผมเป็นคนทำเองเลยนะ คุณต้องลองๆ"
เสียงใสเอ่ยแจ้วๆ พาเอาคนที่ตั้งใจขับรถอยู่อดยิ้มตามเสียงนั้นไม่ได้ ...อย่างกับเปิดวิทยุ พล่ามยังกับดีเจ...
"จะให้ฉันไปส่งนายที่บ้านสินะเลยเอาขนมเข้าล่อน่ะ" คริสพูดพลางกลั้นขำและคำพูดที่ออกแนวล้อเลียนนั้นก็ทำเอาคนที่พูดไม่หยุดต้องรีบหาข้อแก้ตัวมาอ้างทันควัน
"ก็..ไหนๆ คุณก็ช่วยผมทาขนาดนี้แล้ว บ้านผมก็อยู่ใกล้ๆ แค่นี้เองง ถ้าคุณไปส่งผมคุณก็จะได้กินอะไรอร่อยๆ เป็นการตอบแทนไงล่ะ ดีมั้ยครับ"
อี้ชิงพยักหน้าไปมาให้กับเหตุผลที่ฟังดูเข้าท่าของตัวเองแล้วรอดูปฏิกริยาตอบรับจากอีกคนก่อนจะยิ้มกว้างออกมาเมื่อคริสพยักหน้าเหมือนจะเห็นด้วยกับเหตุผลนั้น ปากเล็กไม่รอช้ารีบเอ่ยบอกทางไปบ้านของตัวเองราวกับกลัวว่าอีกคนจะเปลี่ยนใจ
...
.......
...อู๋อี้ฟานได้แต่ประหลาดใจกับตัวเองว่าทำไมกันนะ เค้าถึงได้ไว้ใจคนแปลกหน้าที่อยู่ๆ ก็พุ่งพรวดเปิดประตูขึ้นรถคนอื่นแบบไม่เกรงใจ แถมยังมีพวกที่ดูเหมือนนักเลงวิ่งตามมาแบบเอาเรื่อง เค้าไม่คิดจะเอ่ยถามว่าทำไม แต่กลับนั่งฟังคนแปลกหน้าคนนี้พูดพล่ามเรื่องต่างๆ ไปเรื่อยๆ อย่างไม่นึกรำคาญ กลับน่าฟังกว่ารายการวิทยุเป็นไหนๆ คิดได้แค่นั้นรอยยิ้มก็จุดขึ้นมาที่มุมปากอย่างไม่รู้สาเหตุ♥
ความคิดเห็น