Shotfiction::10069:: ผีเสื้อ....

เนื้อเรื่อง

...หนาว...คงเป็นความรู้สึกนี้มั่งที่รู้สึกได้   นานแค่ไหนที่ต้องอยู่ในที่ที่มืดมิด หากเป็นเมือก่อนคงจะคลำครวญหาความเมตตา แต่ตอนนี่ต่างออกไปความรู้สึกนั้นมันจางหาย..ตราบาป ของต้องสาป ..นั้นคือสิ่งที่ทุกคนใช้เรียก..คึหึหึ..หัวเราะอย่างเย้ยหยันในชะตาที่ได้รับ..
..แสงสว่างค่อยสาดส่อง..ขาว...ขาวเกินไปไม่เหมาะที่จะอยู่ในที่โสมมเช่นนี้ เอื้อมมือไปด้านหน้า ค่อยไคว่คว้าอย่างลืมตัว ร่างขาวซีดค่อนขยับก้าวเดินตามแสงสีขาว ..รู้ทั่งรู้อาจเป็นกับดัก..รู้ทั้งรู้ว่านั้นอาจนำมาซึ่งความตาย..หากผีเสื้อตัวสวยกับขยับปีกเข้าสู้กับดักของแมงมุม......
.
.
.
.
.
"อ่ะ!..อ๊า...."กรีดร้องเสียงพร่ากับความสุขที่ได้รับ มือขาวซีดจิกเข้าผ้าห่มหวังเพียงระบายความอัดอั้น
"อย่าเกร็งสิ..มุคุโร่คุง..เด็กดีของผม" เสียงทุ่มนุ่มฟังดูอบอุ่น ชวนเพ้อฝัน...หากเสียงนี้ไม่ได้ดังมาจากเทวดาบนดินตรงหน้านาวกล้วยไม่ขาวแห่งมิลฟิโอเล่ คงรู้สึกหลงไหลเพลิดเพลินได้ไม่ยาก......
"อ๊าาา......" กรีดร้องครั้งสุดท้ายก่อนจะปลดปล่อยความร้อนรุ่ม..ได้ยินเสียงครางต่ำชิดหูพร้อมกับของเหลวที่ไหลเข้ามาในร้าง.. รับรู้ถึงน้ำหนักที่ทาบลงมา ลมหายใจร้อนเป่าข้างหูชวนให้เคลิบเคลิ้ม.....ลมหายใจกับมาสม่ำเสมอ...ร่างที่ทาบทับขยับตัวลุก...ไม่กล้าลืมตามอง แกล้งทำเป็นเหนื่อยล้าและเข้าสู่ห่วงนิทรา...รับรู้ถึงร่างสูงที่ก้มลงมากระซิบถ้อยค้ำสั้นๆ ก่อนได้ยินเสียงปิดของประตูบานหนาและเสียงลงกลอนล็อคจากด้านนอก..รอจนทุกอย่างสงบ ..พยุงตัวร่างบอบช้ำเปลี่อยเปล่าขึ้นนั่ง..เอนหลังพิงหมอนด้านหลัง..
"คึหึหึ........" หัวเราะเสียงเย้ยหยันตัวเองเบาๆ ลูบที่นอนด้านข้าง..ความอบอุ่นยังคงเหลืออยู่เอนตัวอีกครั้ง แนบแก้มกับความอบอุ่นจอมปลอมที่ได้รับ...น้ำใสใสไหลตามหางตา...บ่งบอกความรู้สึกที่คลั่งค้างในความรู้สึก แม้ความคิดจะบอกให้หนี เพร่าบอกตัวเองทุกอย่างคือเรื่องโกหก แต่ใจกับสั่งให้ทุกข์ทรมานกับความสุขอันเป็นปวดต่อไป..น้ำตาหยุดไหลแล้ว รอยยิ้มเย้ยหยันที่เคยประดับใบหน้ากับมาอีกครั้ง.. เปลือกตาปิดลงด้วยความเหนื่อยอ่อนแว่วเสียงกระซิบของร่างสูงก่อนเข้าสู้ห่วงนิทรา......
' รักเธอ..มุคุโร่คุง'
.
.
. .. หากผีเสื้อแสนสวยหลงติดกับแมงมุมแสนอบอุ่นแต่แฝงอันตราย คงยากที่จะหลุดพ้นพันธนาการที่มองไม่เห็นออกได้ง่ายๆ เฉกเช่นสายหมอกที่หลงระเริงบ่อยตัวไปกับท้องฟ้าสีพิสุทที่แสนอันตราย ยากจะถอนตัวได้แต่หลงบ่อยตัว บ่อยใจไปกับความสุขแสนจอมปลอม..





:: ความทรงจำสีจาง::: คิดพล็อดได้ตอนไปรับน้องชาย รีบกับมาแต่งทันที ขอบคุนทุกท่านที่ทนอ่านมันตลอดจนจบนะฮะ...