คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทนพ
และผม็ื่นึ้นมาอีรั้ ท่ามลาวามมือลาืนที่พระันทร์ลับมาเ็มว ผมหลับไปนานนานั้นเลยหรือ?
เมื่อลืมาึ้น็สอประสานสายาับอีฝ่ายที่นอน้อผมอยู่ ใบหน้าที่นิ่เรียบน่าลัวนั้น ำลัอร้อผมอยู่ให้ผมลับมา มีเพียน้ำาที่ไหลออมาเลอะเปรอะเปื้อนพื้น ่อนะพยุัวเอึ้นมานั่และมออีฝ่ายที่ผอมูบมา ่อนที่ผมนั้นะไ้วบุมร่าายอีรั้
“พี่ทารา”ผมเรียอีฝ่ายพลาเย่าัว
“ทำไมหน้าามันไม่หลุล่ะ”อีฝ่ายถาม
“มันอาะมีลไหรือแผนอะไร แ่พี่ผอมเินไปแล้วนะ ิน้าวเถอะนะ”ผมอร้ออีฝ่าย พลาุมมือที่มีรอยไหม้เป็นทายาวและออไปาห้อไปเรียมอาหารับ้าวมาให้ และะที่ำลัทำ ็ูเหมือนผมถูระาาร่าออมา ่อนะรู้อีที ือ 9 ศารานั่นเอที่ำลัวบุมผม ่อนะท่อาถาหยิบวยาที่ลอยลาอาาศ
มันือสารหนู ที่มีฤทธิ์่อน้าแรและน่าลัว ผมไม่อยาเื่อว่าะเอาสิ่นั้นใส่อาหารนหมว เรียไ้ว่าะ่าให้ายาที่ แล้วเมื่ออาหาร็พยายามลุเล้าใหู้ไม่มีสารหนูอยู่ในนั้น่อนะยไปในห้อนอน ท่ามลาบรรยาาศที่เียบันสบนิ่
ร่าายอผมประอหัวให้นั่บนัแล้วป้อน้าวอย่าใเย็น ึ่ใบหน้าไร้หน้าานั้น น่าะแสสีหน้าเศร้าสร้อยอ้อยอิ่ และเมื่อิน้าวนหม ผม็ประอหัวให้อีฝ่ายนอนลีๆ ่อนะรีบเ็บานและมาหาอีฝ่าย
“อ๊อ ใส่อะไรในอาหาร”เสียเรียบหันมามอผม
“สารหนูไ”เสียราบเรียบผมอบลับแบบไม่สนใอะไร สายานั้นที่มอมา เาำลัทรมานมาๆในอนนี้ ่อนะอ้วออมา และล้ามเนื้อบาส่วนเริ่มเร็ัวึ้น ผมเินไปหยิบน้ำมัน๊าและไฟแ็ึ้นมา
“ะไ้ายแบบสบายๆไ ไม่ใ่หรอรับ”ร่าอผมุเ่าพลาบีบาอีฝ่ายแน่นและปัอออย่าแร พลาเทไปามร่าายที่มีรอยพรุนและรอยแผลไหม้ามัว เสียร้อออาลำอเบาๆ ะนั้นผม็ุไฟึ้น
“สั่เสียสิ”
“พี่ทารา อ๊ออโทษ...”
ว่าบ็บ็้มลไปุ ไฟลุโนออมา ไม่มีเสียรีร้อออมา ไม่มีอะไรเลย นอาำว่า “ไม่เป็นไรอ๊อ พี่ใส่อภัย”
และไฟ็มอล สิและารวบุมลับมาอีรั้ หน้าาแฟนีนั้นเริ่มแร้าว ผมร้อไห้ออมาสุเสีย
“เพราะมึไ!!! นรัอูเลย้อาย!!! ูไม่ไ้รัมึ!!!”สิ้นสุเสียะออผม็หยิบยาเบื่อสุนันั้นมารอใส่ปา
“อ๊อ เ้าทำอะไร!!!”ร่าายล้ายผมพยายามห้ามปาม ึ่ไม่ทันแล้ว
“ผมไม่มีทาให้อภัยนอย่าุที่่านที่ผมรั เพื่อไอ้รับ้าบอนั่น!!!”ผมะอลับ หน้าาแฟนี่อยๆร้าวมาึ้น
“ผมบอแล้วไ! ผมไม่ไ้รัุ!!! เลิยุ่ับผมัที!!!”ว่าบหน้าานั่น็แสลาย ผมล้มลับพื้น ล้ามเนื้อบาอย่าเริ่มระุและเร็ล้ายะริว ่อนะลมหายใสุท้าย ็มีเพียน้ำาหยสุท้ายที่ไหลออมา มืออผมพยายามุมมือไหม้เรียมอทารา
“รันะ...”...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“อ๊อ”ผมสะุ้ัวึ้น่อนะพบว่าัวเออยู่ที่ไหนัที่ ที่สีาวล้วนล้อมัวผมับทาราที่อยู่รหน้า ผมเ้าไปออีฝ่าย พลาสะอื้นออมา
“อโทษนะ”ผมบออีฝ่าย ทาราพยัหน้ารับ่อนะูบหน้าผาปลอบใเบาๆและะพูปลอบใ่าๆนาๆ
“านี้เราะอยู่้วยันแล้วนะ ไม่้อแยห่าันแล้ว ะไม่มีใรมา่าพวเรา เราปลอภัยแล้วอ๊อ 9ศาราายไปแล้วนะ ไม่ร้อ”ำพูนั้นพูปลอบใผมไ้ีเหลือเิน
“ทุอย่ามันบแล้ว อโทษและอบุสำหรับทุอย่านะ”ทาราพูเบาๆ ผมมอรอบ่อนะายนหนึ่ยืนรอ
“อ๊อ!!!”เสียทุๆนที่ผมิถึเาำลัเรียผม ผมรีบวิ่เ้าไปอทุๆนอย่าิถึ หลัานี้พวเราะอยู่้วยัน
.
.
.
อี้านอ 9ศารา
“้าบอแล้วไ ว่าเ้าไม่มีทาไ้รอบรอเา เ้าบุลิที่ 2”
“้าอโทษทีหลัะไม่ทำอีแล้ว”
“ไม่้อพูพร่ำทำเพล ฝัศพให้ทุนอยู่้วยันให้รบนะ!”
“้ารู้แล้วเว้ย!!!”
“ื่อเสีย้าถูป่นปี้เพราะเ้าแท้ๆ”
“้าอโทษ”
“มันสายไปแล้วล่ะ”
-บ-
*เลยให้ว่า 9ศาราเป็นนสอบุลิ่ะ เรื่อมันเลยป่วน*
ความคิดเห็น