ToT ยัยวายร้ายมายเลิฟและนายลึกลับ *///* ^-^

เนื้อเรื่อง

1  เริ่มต้น

ปึ้ง! ! ! *-*    

“โอ้ย !” เจ็บชะมัดเลย  ไอ้ประตูบ้ามาขวางทำไมว่ะ>O< 

                “สมน้ำหน้า กะลาหัวเจาะฮะฮ่า ...” 555+

“ไอ้กี แกหัวเราะอะไรว่ะ”

“ก็เจ้นี่ ซุ่มซ่ามจังเลย นอนก็ตื่นสาย แล้วยังจะโวยวายอีก” น้องชายคนเดียวจอมเรื่องมากของฉันบ่นขึ้น เมื่อได้ยินเสียงฉันเดินชนประตู

“นี่ นายเป็นพ่อฉัน รึไง ถึงได้มีสิทธิมาว่าฉันเนี่ย”  ฉันด่ามันไป มันก็เดินหนีไป

ลืมแนะนำตัวเลย หวัดดีทุกคนฉันชื่อ ฮานา เรียกสั้นๆ ง่ายๆ ว่า นา ก็ได้ค่ะ  ความหมายของชื่อฉันนะแปลว่า หนึ่ง  อาจเพราะฉันเป็นลูกคนแรกล่ะมั้ง  อายุไม่บอกก็แล้วกัน บอกแต่ว่าอยู่ ม.3  ส่วนไอ้คนที่ฉันทะเลาะด้วยเมื่อกี้เนี่ยมันชื่อ จากี  มันเพิ่งย้ายว่าอยู่กับฉันเพราะมันเพิ่งเข้าม.1 โรงเรียนเดียวกับฉัน ไม่อยากให้มันมาเลย แล้วก็ไม่รู้ทำไมแม่ถึงได้ตั้งชื่อมันแบบนั้น ก็ชื่อของมันนะแปลว่า ที่รัก อ่ะ (อิจฉาก็บอกมาเหอะ - ผู้แต่ง) แสดงว่าฉันก็ไม่ใช่ที่รักของแม่อ่ะดิ ฮือๆ น่าสงสารตัวเอง  คงรู้แล้วใช่ไหมว่ามันเป็นผู้ชาย  ฉันอยู่กับไอ้กีมันสองคนเพราะเราอยู่กันที่บ้านที่แม่เราซื้อทิ้งไว้ ซึ่งมันก็อยู่แถวย่านเมืองเหมือนกัน ค่อนข้างจะสะดวกสบายนะ เพราะว่าฉันไม่ต้องทำของกินเอง ซื้อเอา จะบอกให้ก็ได้นะว่าฉันน่ะเกียจการทำอาหารมากที่สุดเลย มันวุ่นวาย ยุ่งยากยังไงก็ไม่รู้ (ขี้เกียจนะสิ - ผู้แต่ง)

ลืมบอกไปว่าชื่อของฉันกับน้องที่ออกเป็นเกาหลีน่ะ เพราะพวกเราเกิดที่เกาหลีกันหมดทุกคน หลังจากที่แม่มีปัญหากับพ่อ แม่ก็เลยกลับมาอยู่ที่ไทยเนี่ยแหละ ตอนนั้นไอ้กีมันเพิ่งงเกิดได้แค่  3 เดือนกว่าเอง  ที่จริงเรามีพี่อีกคน เป็นผู้ชาย แต่คนละแม่ ฉันเองยังไม่เคยเห็นหน้าเค้าเหมือนกัน ทั้งที่อยากเห็นมากๆเลย  และสาเหตุที่พ่อแม่ทะเลาะกันก็เรื่องนี้แหละ แม่เป็นคนที่ขี้หึงมากๆ ส่วนพ่อนะหรอเป็นคนที่ขี้น้อยใจ ไม่ชอบวุ่นวาย ก็แม่ไปถามถึงเรื่องพี่ชายฉัน แต่ก็ไม่รู้ว่าถามอะไรถึงทำให้พ่อโกรธมาก

วันนี้นะเป็นวันเสาร์ เราก็เลยอยู่บ้านกัน แล้วก็เป็นประจำทุกวันที่เราสองคนต้องทะเลาะกัน มันเป็นเรื่องธรรมดามากเลยค่ะ จา.บอกให้

“นี่ แล้วจะไปไหน” ฉันถามมัน เพราะเห็นว่ามันกำลังหยิบรองเท้ามาใส่

“ไปหาเพื่อนนิดหน่อยนะเจ้” มันพูดแล้วก็รีบวิ่งออกไป

“ไอ้กีจะไปไหนมานี่ก่อน! !  ! !” ฉันตะโกนออกไป แค่หวังเล็กน้อยว่ามันจะฟัง   =-=

เฮ้อ เบื่อจริงๆ เลย  ต้องอยู่บ้านคนเดียวเนี่ย  นึกออกแล้วว่าจะทำอะไร ไอ้กีมันไปข้างนอกได้  เราก็ต้องไปได้เหมือนกัน  และฉันก็ต้องกลับช้ากว่ามันให้ได้  มันก็เข้าบ้านไม่ได้  จะได้เข็ด 555+ แผนการชั่วร้าย (แกล้งน้องตัวเองเนี่ยนะ)  แล้วฉันก็นึกถึงไอ้รินกับโยขึ้นมา  ไม่ต้องสงสัยว่าสองคนนี้เป็นใครหรอกค่ะ มันก็เพื่อนเพื่อนตัวดีของฉันเอง  ไอ้รินเนี่ยรู้จักกันมาตั้งป. 5  แล้ว  พอดีว่าอยู่โรงเรียนเดียวกัน  มันเป็นคนที่เปรี้ยว ซ่า ทุกสถานนะการณ์  มีคติอยู่ว่า  สวย เปรี้ยว ซ่า และบ้าบอ(ฉันตั้งให้มันเองแหละ) ส่วนโยเพิ่งมารู้จักเมื่อตอนม.2  เพราะเราอยู่ห้องเดียวกันตอนม. 2  ก็เลยเป็นเพื่อนกันมา  โยเป็นเด็กเรียนนะ เป็นที่พึ่งของฉันกับไอ้รินมัน ก็จะเพราะอะไรนอกจาก ลอกการบ้าน ช่วยทำรายงาน ช่วยบอกอาจารย์ว่าเราสองคนป่วยเลยไม่มาเรียนแต่เปล่าหรอกพวกเราโดดเรียนกันต่างหาก +-+ แล้วโยก็ต้องเอาการบ้านมาให้ที่บ้านไอ้ริน เพราะบ้านอยู่ใกล้กัน  ฉันเลยต้องรอการบ้านอยู่ที่บ้านไอ้รินพร้อมคีย์  ก็โยต้องเอาการบ้านที่เสร็จแล้วมาให้ด้วยนะสิ *-*  แล้วไม่เป็นที่น่าสงสัยว่าทำไมเรียกไอ้รินแต่ทำไมไม่เรียกไอ้โย ก็โยเป็นเด็กเรียนแล้วอีกอย่างถ้าเรียกไม่ดีเดี๋ยวโยไม่ให้ลอกการบ้าน  ^_^   เพื่อนที่สนิทม๊ากมากของฉันก็มีมันแค่สองคนนั่นแหละ(สงสัยไม่มีคนคบ - ผู้แต่ง)  ที่จริงเพื่อนก็มีหลายคนนะ แต่ที่ไปไหนมาไหนด้วยตลอดก็เท่านี้แหละ  มีเรื่องเดือดร้อน เบื่อ เซ็ง โกรธ เกียจ  โมโห  เสียใจ หรือพูดง่ายๆว่าทุกอารมณ์นะแหละก็คิดถึงแต่กันทันทีและฉันก็หยิบโทรศัพท์โทรหาไอ้รินทันที

“ไอ้รินหรอแกว่างเปล่าว่ะทำไรอยู่ ” ฉันถามออกไปโดยทีมันไม่ได้ตั้งตัวหรอก  -*-

“เออ ว่างก็ได้ มีไรอ่ะ” มันคงงงอยู่

“ก็จะชวนไปเดินเล่นหน่อยที่ฟิวเจอน่ะ” ฉันชวนมัน ขอย้ำว่าเดินเล่น(ไม่มีตังค์) *-*

“ไปก็ไป โยก็อยู่นี่” มันบอกว่าเพื่อนสนิทอีกคนของฉันก็อยู่กับมัน ดูสิมันไปทำไรกัน ไม่เคยชวนฉันเลย..

“แล้วโยไปทำไร”

“ก็มานั่งเล่นกันเฉยๆ”

“แล้วทำไมไม่ชวนกันมั้งเลย เพื่อนนะเพื่อน”  เริ่มมีน้ำโหแล้ว  <_>

“ก็โทรไปชวนแล้ว น้องสุดที่รักของคุณเธอแล้วบอกว่ายังไม่ตื่น”  แล้วทำไมไอ้กีมันทำไมไม่ปลุกว่ะ  ^-^

“เออๆ ไม่เป็นไร เดี๋ยวเจอกัน 5 โมงเช้านะ” ฉันบอกแล้ววางหูไป

11.205น.

“โทษทีว่ะแค่มาสาย 25 นาที” ฉันทำหน้าสำนึกผิดเมื่อเห็นว่ามันสองคนยืนหน้าบึ้งอยู่

“มันไม่แค่หรอกว่ะ 25 นาทีเนี่ยนะ แล้วที่สำคัญ  แกก็เป็นคนนัดเองด้วย” ไอ้รินมันพูด  -///-

 “ก็ รถมันติดน่ะ” ฉันแก้ตัว <_>   ที่จริงอ่ะ มัวนอนหลับ  Zzzzzzz…

“เออ เราจะเข้าไปได้ยัง ฉันเมื่อย” โยมันบอกแล้วก็เดินเข้าไปแล้ว  -*-

“ไป! ! !” ฉันพูดแล้วก็ดึงไอ้รินไป 

ขณะที่กำลังเดินเข้าไป

“ปั้ก! ! ! !” มองให้เป็นเสียงชนนะ  ★* *★

“โอ๊ย! ไรเนี่ย  ใครว่ะ” แล้วฉันก็เงยหน้ามองว่าใคร  ปรากฏว่าเป็น...ไอ้ปลากัด ที่มันเป็นคู่อริกับฉันเอง ชื่อไอ้เลิฟ แต่มีแต่คนเรียกว่ามายเลิฟ โดยเฉพาะผู้หญิงทั้งหลาย แม้กระทั้งเพื่อนฉันเอง (ที่รักของฉัน แหวะจะอ้วก)  มันเป็นดาวโรงเรียนเลยล่ะ  มีแต่สาวๆ กรี๊ด แต่สำหรับฉันน่ะ มันเป็นคนที่กวน Teen มากๆ ชอบหาเรื่องฉัน ไม่มีวันไหนที่ฉันกับมันจะไม่ทะเลาะกันหรอก ยกเว้นวันที่ไม่ได้เจอกัน  *-------*

“ไอ้บ้า ไอ้ปลากัด นายมาชนฉันทำไม” ฉันโวยวาย แล้วเริ่มลุกขึ้น ชี้หน้ามัน

“นี่ เธอพูดดีดีนะ ยัยปลาทองสมองกลวง ใครชนใครกันแน่ เธอเดินไม่ดูตาม้า ตาเรือเอง ตัวเองผิดแล้วยังไม่ยอมรับอีก แถมยังโทษคนอื่นด้วย” มันตอบกลับอ่ะ เป็นชุดเลยอ่ะ  = ';'=

“นายนั่นแหละ  เซ่อซ่า ซุ่มซ่าม เดินไม่ดูคนเลย”

“เออ โทษๆ ก็ได้ ไม่อยากทะเลาะด้วย อายคนอื่นเค้า” มันพูดก่อนจะเดินหนีไปอย่างรีบร้อน  ﾟ‘ﾟ

“ไอ้ปลากัดจะไปไหน กลับมาก่อน ต้องขอโทษดีๆก่อนดิ” ฉันด่า โวยวายขึ้น แล้วมันก็หายไป

“พอเหอะว่ะ  จะโกรธ จะเกียจอะไรเค้าหนักหนา”  โยมันพูดขึ้นหลังจากที่ยืนมองฉันกับไอ้ปลากัดอยู่นาน

“แล้ว แกแค้นเค้าเรื่องไรว่ะ เห็นกัดเค้าตั้งแต่ ม.1 แล้ว” ไอ้รินมันเอ่ยถามขึ้นมา หลังจากที่เงียบไปนาน อย่างสงสัย

“ก็ ไม่มีไรมากหรอก แค่ไม่ถูกชะตาด้วยเท่านั้น” ฉันพูดด้วยเสียงเบาๆ เพราะไม่มีเหตุผลที่ดีกว่านี้

“ยัยบ้า! ! !” นี่คือเสียงที่พวกมันด่าฉัน  «-(¯`v´¯)«

“ดูเหมือนเลิฟเค้าจะรีบมากเลยนะว่ามั๊ย”  โยมันถาม

“เออ ใช่ๆ ปกตินะ เค้าต้องยืนเถียงกับไอ้นาประจำ ไม่มีใครยอมกันหรอก หรือว่าเค้ามีธุระว่ะ” ไอ้รินมันพูด

“ไปเหอะเสียบรรยากาศเดินเล่นหมด  ไม่ต้องไปสนใจไอ้ปลากัดมันหรอก” ฉันพูดก่อนจะดันมันสองคนเข้าไป

แล้วพวกเราก็เดินเล่นกันไปถึงเย็นจึงแยกย้ายกันกลับบ้าน โดยมีของติดกลับบ้านนิดหน่อย พร้อมของที่ขาดไม่ได้คือ ของกิน

16.25 น.

“โอ้โห เจ๊ ไปไหนมาเนี่ย ทำไมไม่บอกกันก่อนเลยกว่าจะกลับช้า” ไอ้กีมันบ่นเมื่อเห็นหน้าฉัน  «_»

“แล้วทีคุณน้องออกไปทำไมไม่ถามล่ะ ว่าไปไหนเปล่า ไม่เคยได้ฟังกันมั้งเลย” ฉันพูดประชดนิดๆ

“ขอโทษนะเจ๊ ต่อไปผมจะไม่หนีไปแล้วนะ” มันแกล้งทำหน้าสำนึกผิด

“อืมๆ เข้าบ้านเหอะ” ฉันพูดแล้ว ก็กอดคอมันเข้าบ้าน หรือลากก็ไม่รู้ 。+.。゜*:;。

“ไปเข้าไปเอาจานในครัวมาด้วย พี่ซื้อของกินมาแล้ว” ฉันสั่งมัน และก็ต้องทำตามเพราะถ้าไม่มันอดค่ะ

“อีกแล้ว เจ๊นี่ชอบใช้จริงๆ เลย” ~-~

ผ่านไป 10 นาที เราสองคนก็กินกันหมด เรื่องกินเร็วมากค่ะ

“กินแล้วก็รีบนอนเลยนะ อย่ามัวเล่นเกมส์ล่ะ” ฉันบอกหลังจากที่มันรีบวิ่งขึ้นไปข้างบน  ส่วนฉันนะหรอต้องล้างจานอีก เซ็งจริงๆเลย เป็นพี่เนี่ย  คราวหลังตั้งให้น้องสุดที่รักหัดล้างมั้งแล้ว เฮ้อ! ! ! !

*.:｡✿*ﾟ‘ﾟ･✿..｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･✿.｡.:* «-(¯`v´¯)«-- ..·.¸¸·´¯`·.¸¸.ஐ

วันนี้ก็พอแค่นี้ก็แล้วกันนะ เดี๋ยวมาอัพให้ล่ะกัน