เรื่องหลายเรื่องรวมกัน^__^

ลำดับตอนที่ #4 : Fic Reborn: The Dark Vongola[new ep.] บทที่2-->Nikki

“ตื่นแล้วหรอ??^___^”

“อ่อ=_-”

ทาเคชิยิ้มรับโลกิทันทีที่เจ้าตัวงัวเงียเดินออกมาจากภายในบ้าน

ทาเคชิใช้สายตาสแกนตัวโลกิแล้วถามขึ่น

“ทำไมเธอใส่ชุดแบบเนี้ยละ??”

“ก็ฉันชอบ=_-”

โลกิตัดบททันที พ่อของเค้าหัวเราะนิดๆแล้วจึงเตรียมตัวทำซูชิมาให้เธอทันที

โลกิย่อตัวนั่งลงบนเก้าอี้ใกล้ๆทาเคชิบนบาร์แล้วก็ล้มตัวฟุบไปแนบกับโต๊ะทันที

วันนี้ เธอใส่เสื่อแขนสั่นสีขาวและเอี้ยมสีดำเป็นกางเกงขายาวไปในตัวด้วยเลย

ทาเคชิเสยคางใช้นิ้วมวลผมเปียกๆของเธอเล่น

“ผมเธอยังเปียกอยู่เลยนา~^___^ให้ฉันเช็ดให้มั้ย??”

“ไม่ต้อง=_-เด๋ววันนี้ฉันไปตัดผมแย้วววว(ฮาวไปด้วยเลย)”

“หา??!!O_Oเธอจะตัดสั่นขนาดไหนนะ??”

“ก็สไลซ์ถึงต้นคอมั้ง=_=ฉันไม่รู้!!เดียวค่อยคิด ให้ฉันนอนก่อนเถอะ..”

“จ้าๆ^___^”

ทาเคชิหลุกขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดผมมาจากราวใกล้ๆ แล้วเอามาเช็ดผมที่ยังคงเปียกของเธออยู่ดี

โลกิไม่ได้ว่าอะไรเพราะเค้าหลับไปเสียแล้ว ทาเคชิเลยหันไปสนใจทีวีแทน

‘….เมื่อวานมีข่าวว่าแก๊งยากูซ่าแถวๆหัวเมืองโอซาก้าถูกถล่มโดยใครไม่อาจรู้ได้

เบาะแสบอกว่า ‘เค้า’มาแค่คนเดียวแต่กลับถ่ลมแก๊งได้ทั้งแก๊ง

ทางตำรวจตอนนี้กำลังพยายามสืบหาหลักทานอย่างอื่น…’

ติ๊ด

โลกิที่ตื่นขึ่นมาเมื่อไหร่ไม่รู้ปิดทีวีทันที

ทาเคชิหันควับไปมองทันที

“ทำไมปิดอ้ะ??กำลังดูอยู่พอดีT^T”

ครีดด

“ลุงค่ะ-o-เดียววันนี้หนูกับทาเคะไปกินข่าวข้างนอกกันไม่ต้องทำอาหารเที่ยงก็ได้น่ะค่ะ-o- ไปกันเถอะทาเคะ”

โลกิคว้าหมวกบีบอยสีดำข้างๆโต๊ะแล้วสวมออกไปรับแดดทันที

ทาเคชิที่ยังคงงงๆอยู่กับเหตุการ์ณ บอกตัวเองว่าอย่าคิดมากแล้วรีบเดินตามออกไปทันที

ถนนวันนี้มีคนเดินเต็มไปหมดเนื่องจากเป็นวันหยุดสักที  ทาเคชิรีบคว้าข้อมือโลกิไว้แล้วดึงเข้ามาใกล้ๆตัวเค้า

“ระวังละ…เค้าพึ่งมีข่าวหลักพาตัวอยู่ด้วย..”

“ฉันดูแลตัวเองได้น่า=_=…”

โลกิสะบัดมือที่จับข้อมือของเค้าให้หลุดแล้วรีบเดินไปทางลับๆของเมื่องที่ทาเคชิเองก็ไม่เคยรู้จัก

ถนนสายมืดมากแต่กลับมีผู้คนเดินกันเต็มไปหมด เค้าแท้บจะมองตามแผ่นหลังของโลกิไม่ทัน

“อะ!!เดินระวังหน่อยสิ”

ทาเคชิดึงตัวโลกิมาทางเค้าทันพอดีกับที่ยากูซ่าเดินผ่าน และเด็กผู้ชายผู้เคราะห์ร้ายก็ต้องโดนด่าแทน

โลกิหันไปมองหน้าทาเคชิงงๆ เค้ามีสีหน้าใสซื่อจริงๆ เธอจึงรีบดันตัวออกทันที

“บอกแล้วไงว่าฉันดูแลตัวเองได้….ตามมา…”

ทั้งสองเดินเบียดเซียดกันท้ามกลางเสียงเจี้ยวจาวของประชาชีรอบกาย

จนในที่สุด โลกิก็หยุดลงหน้าร้านคาเฟ่แก่ๆแห่งหนึง…

กริ้งๆๆ…

เสียงเมื่อตอนเปิดประตูกับกลิ่นไอย์ของกาแฟหอมกรุ่นโชยมาแตะจมูกทั้งสอง

ทาเคชิที่นึกว่าร้านนี้จะว่างเปล่า กลับต้องแปลกใจเมื่อข้างในเต็มไปด้วยคนเสียจนเค้าไม่เห็นที่นั่งเหลืออยู่เลย

โลกิเองก็แอบยิ้มนิดหน่อย ก่อนจะเดินฉับๆไปยังบาร์ทันที

ลุงแก่มีหนวดสีดำ หัวล้าน ออกอ้วนๆตาตี่ๆใส่แวนตาชำเลืองมามองเธอแวบหนึ่งแล้วหัวเราะหึๆ

“ปล่อยให้หงอยอยู่นานเชียวน่ะ…”

ทาเคชิที่เดินตามมาติดๆนั่งลงข้างๆเธอ เค้าหันไปมองหาเมนูแต่ก็ไม่พบ

“มีเมนูมั้ยคราบ??^__^”

“???-_-”

ลุงคนนั่นหันมามองเค้าด้วยสีหน้าแปลกๆ ก่อนที่โลกิจะพูดปัดๆ

“ขอเหมือนเดิมหนึ่งแก้ว….นายเอาแซนด์วิชไก่แล้วกัน-_-”

“จ้า~^___^ว่าแต่ร้านนี้แปลกจังเลยน่ะ…”

“เออ-o-ก็ซอยนี้มีแต่มาเฟียนี้นา…”

“หา?!!O_Oถ้างั่นมันอันตรายมากน่ะ เราออกกันไป…”

“เฮ้ๆโลกิ-.,-นี้หล่อนพาเด็กมายังไงเนี้ย??”

“ไม่ใช้เด็กฉันเซี่ย!!=.,=หมอนี้เป็นผู้ติดตามชั่วคราวตางหาก…”

โลกิรีบเถียงกลับทันที

ทาเคชิที่ยังไม่รู้อะไรสักอย่างหันมามองไปๆงงๆ แต่เมื่อโลกิหันกลับมามองเค้า เค้าส่งยิ้มแบบมั่นใจสุดๆไปให้เธอ

“เอาได้แล้ว-o-”

“โลกิเธอสั่งกาแฟหรอ??o_o”

“เออ-o-เห็นเป็นอะไรละ??-_-^”

“แต่เธอพึ่งสิบสี่เองน่ะ….”

“แล้วไง?-_-^”

ทาเคชิสลับจานกันอย่างรวดเร็วโลกิหันไปยักคิ้วให้เค้า

“เฮ้ย-_-^^เอาของฉัน….”

“ไม่-_-^^เธอเป็นผู้หญิงและก็พึ่งจะสิบสี่ ห้ามดื่มกาแฟหรือเอลกอฮอลทุกชนิด…”

กึกๆๆๆๆ

ทาเคชิกระดกกาแฟลงคอไปอย่างรวดเร็วเหมือนเคย โลกิเองก็ยังช๊อกๆอยู่เหมือนกัน

และเมื่อเค้าดื่มเสร็จทาเคชิก็หันมายิ้มให้โลกิอีกครั้ง

“รสชาติแย่มากเลยละ^___^เธอห้ามดื่มอีกน่ะ^_____^”

“…..ไอเอ๋อเอ๊ย=_=…..”

โลกิได้แต่พึมพำคำด่าสารพัดอย่างขณะที่ยังคงหน้ามู่ทู่กินแซนด์วิชต่อไปอยู่ดี ทาเคชิหัวเราะกับกิริยาและคำพูดที่ไม่ตรงกันเลยของเค้า

“หัวเราะอะไร??-_-”โลกิหันมาถาม

“เปล่า~^__^แต่ฉันมีความสุขจัง>O<” ทาเคชิกระซิบถ้อยคำข้างหลังแล้วหัวเราะร่าออกมาคนเดียว

“การแย่งอาหารคนอื่นนี้มันสบายใจสำรับนายหรอกหรอ??-*-” โลกิหูดีเกินข้าด พูดขึ่นลอยๆขณะที่ทาเคชิรีบหันกลับมาหาทันที

“ได้ยินด้วยหรอ??!!O_O”

“เออ…ถ้าไม่ได้ยินแล้วฉันจะพูดกับนายมั้ยเนี….”

กริ้งๆๆๆ

ทาเคชิทำท่าจะหันไปมองว่าใครมา แต่เค้าก็ถูกโลกิกระชากให้หันมาทางเธอทันที

“อย่าหันไป-.,-ยากูซ่าไม่ชอบให้ใครมอง-_-รีบไปทางประตูหลังกันเถอะ…”

“ฮ่าๆๆ^o^ฉันนึกว่าเธอพูดเล่นสะอีก สมจริงดีนี้นา…ไหนลองไปทักดูหน่อยน่ะ…”

โลกิทำท่าจะแย่งขึ่นแต่ทาเคชิก็เดินจ่ำๆไปหาเค้าเสียแล้ว

“เฮ้ สวัดดี^_^ฉันพึ่งมาที่นี้ครั้งแรก ยินดีที่ได้รู้จัก^o^”

เด็กชายวัยประมาณเค้านั่นแหละ คนแรกยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ผมสีทองแดงอ่อนยาวเป็นเส้นไปถึงกลางหลัง ดวงหน้าหน้าอ่อนวัยและดวงตาสีอำพันถูกแว่นกรอบสี่เหลี่ยมปังไว้

อีกคนหนึ่งผมดำสั่นถึงต้นคอ ดวงตาคมกริบสีอำพันเหมือนกันแต่ไม่มีแว่นตาอะไรปิดปังตาเค้าไว้เลย ดูท่าทีเย็นชากว่า…

“สวัดดี^___^เรายินดีตอนรับมาเฟียใหม่เสมอ ฮ่าๆๆๆ^o^ฉันชื่อ…”

ควับ

O///O

โลกิที่อยู่ๆก็กระชากทาเคชิให้ลงไปจูบ

ทำเอาเค้าตั้งตัวแท้บไม่ทัน

ความรู้สึกเร่งรีบถูกส่งผ่านมาสู่ตัวเข้า ทาเคชิรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว

เค้าไม่รู้ว่าเค้าคิดไปเองรึเปล่า แต่เหมือนกับว่าเธอเองก็กำลังรู้สึกถึงความต้องการของเค้าอยู่เหมือนกัน

ทาเคชิไม่ปล่อยให้โอกาสลอยไปง่ายๆ เมื่อโลกิถอนหน้าออกมาหายใจนิดหนึ่ง เค้าก็ประกดเข้าไปอีกทีทันที

เหมือนกำลังแข่งกับเวลาอยู่ เค้าระดมจูบเธอไม่ยั่ง ความรู้สึกเหมือนโดนไฟที่ไม่เจ็บมากหลวก มันทำให้เค้าจำเป็นต้องกอดเธอไว้แน่น

ผลัก!!

“เค้าไปกันหมดร้านแล้วย่ะ=_=”

โลกิที่พูดขึ่นดูจะโกรธเค้าเข้ามาก ทาเคชิเองก็ยังหอบแฮ่กๆเบาๆ เค้าหันไปมองรอบๆก็พึ่งรู้ตัวว่าตอนนี้ร้านไม่มีคนอยู่เลยสักคน

ทาเคชิหัวเราะฮ่าๆสบายอารมณ์แล้วเลียปากที่แดงของตัวเองอีกที เค้าถอนหายใจเหมือนโล่งอกแล้วหันไปมองโลกิที่ดูท่าทางอารมณ์เสียสุดๆ

“ฉันจะไม่พูดถึงเหตุการ์ณเมื่อตะกี้=___=”

เธอพูดตัตบทก่อนจะผลั่กเค้าออกแล้วก้าวเท้าฉึบๆออกจากประตูไปทันที ทาเคชิยิ้มรับ

เพราะตอนนี้…เค้ารู้แล้วว่าต้องทำอะไร….

“เฮ้!โลกิ~^o^จะไปไหนต่อดี??”

โลกิที่เดินฉับๆไปนอกถนนเล็กๆนั่นแล้ว ทาเคชิเลยต้องรีบวิ่งตามเธอไป

แต่เมื่อออกไปนอกถนนนั่นแล้ว เค้ากลับไม่เจอเธอเลย

“โลกิ~ อยู่ไหน??”

เค้าเริ่มเป็นห่วงเธอมากขึ่นและมากขึ่นทุกวินาที…

เมื่อค้นหาตัวเมือง ทุกที่ ไม่ว่าจะในถังขยะหรือบนต้นไม้ แต่เค้ากลับไม่เจอเธอเลย…

ใจเค้าเริ่มสั่นอย่างหนัก และเค้าก็เริ่มออกวิ่งทันที

ความคิดผิดที่ไปจูบเธอเอาเมื่อตะกี้….อาจจะทำให้เธอเปลี่ยนใจกลับอิตาลี่รึเปล่า?!!...

…ก็ในเมื่อเราเล่นแรงไปนี้นา….

…..ไม่ได้การแล้ว ต้องรีบหาให้เจอ….

ทาเคชิรู้สึกเว่วาเข้าไปทุกที เสียงหัวใจเข้าตอนนี้เหมือนจะแตกสลายออกมาเป็นเสี่ยงๆ

มันเป็นความรู้สึกที่เค้าไม่เคยคิดถึงมาก่อน…

“เฮ้!!เจ้าเอ๋อ….”

โกคุเทระที่เดินผ่านมาพอดีทักเค้า แต่ทาเคชิตอนนี้ไม่มีกะจิตกะใจจะพูดกับใครเลย…

โกคุเทระที่สังเก็ตอาการของเค้าหยุดชะงักก่อนจะซ่ายหัวแล้วเดินต่อไป

“โลกิ~ โลกิ~”

….เค้ายังคงพยายาม….

ซ่าๆๆๆ

ฝนเริ่มตกแล้ว…ทุกคนต่างก็หาที่หลบฝนกัน…

…..แม้ว่าเค้าอาจจะไม่สบายหนัก…หรืออาจจะถูกยากูซ่ารุม…

….แต่เค้าก็ไม่มีวันยอมหยุด จนกว่าจะหาเธอเจอ….

แฮ่กๆๆๆ

ซ่าๆๆๆๆๆ

เค้าหยุดและทรุดตัวลงนั่งกลางถนน ตัวของเค้าเปียกโชกไปด้วยน้ำฝนและน้ำตา แต่เค้าก็ยังปล่อยให้น้ำตาไหลไปเรื่อยๆโดยไม่คิดว่าใครจะมามองผม…

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

เสียงเมสเสจเรียกเข้าของทาเคชิดังขึ้น แต่เค้าก็ไม่มีจิตใจที่จะดู เมื่อนึกขึ่นได้ว่าตัวเองไม่เคบให้เบอร์เค้าไว้

ซ่าๆๆๆ….

…….เค้ายังคงนั่งอยู่ตรงนั่น…

ตรงที่ๆเค้าได้แต่หวังที่จะย้อนความผิดผลาดของตัวเองอีกครั่ง…

….เค้าไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน…

และตอนนี้….เค้าก็รู้มันสายไปเสียแล้ว…..

#--RewiNd The RaiN AgaiN--#

Nikki Talk

วันนี้ไม่ค่อยมีอารมณ์เขียนอะไรเท้าไหร่-o-แต่ก็เขียนจนจบอะน่ะ-_-;;

เดียวพรุ้งนี้จะพยายามวาดรูปให้เสร็จๆจะได้เอามาใส่ไว้ในเด็ก-ดีน่ะ

ขอวิวให้ช้วยด้วยน่ะ แค่Chibiก็ได้^_^เอามาเป็นdp Story, กรุณาลงสีในคอมน่ะค่ะ^__^;;(ปล.โทษทีน่ะ โม แหะๆ^U^)