คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 5
ฮาเสไม่พอใเล็น้อย เธอ้อารลืนินววิา แ่ว่าเ้าายวิเอร์พยายามหยุยั้ัวเธอ ฮาเส้อารเหุผลเ่นัน
“เ้าหยุ้าทำไม? ายนนี้สมวราย พวเา้อารสัหารัวเ้า วามเมาไม่มีประโยน์ ้า้อารสัหารศัรูนนี้” ฮาเสแสเหุผลอเธอ นายพลโทนอฟมีิใที่ั่ว้า ในานะัวแทนอรับาลแห่าิ เา้อารประหารเ้าายวิเอร์ ันั้นารระทำอฮาเสเ็มไป้วยเหุผลอย่าัเน
“ท่านฮาเส ัวท่านใร้อนยิ่นั” เ้าายวิเอร์้อารอธิบาย ัวเามีแผนารบาอย่า
“นายพลโทนอฟมีำแหน่ที่สำั อีฝ่ายมีสถานะเป็นผู้บัาารทหารฝ่ายปิวัิ มีอำนาวบุมอทัพนับแสน” เ้าายวิเอร์อธิบาย
ฮาเสเริ่มสนใึ้นมาแล้ว เธอ้อารรับฟั่อไป
“ันั้นนายพลโทนอฟมีประโยน์อย่ามา ถ้าหาพวเราวบุมิใออีฝ่าย นายพลโทนอฟะลายเป็นนรับใ้อพวเรา และอทัพะ้อเื่อฟั้า นี่ือประโยน์สูสุ” วาอวิเอร์เปล่ประาย วามิอเาั่วร้ายเินไป
ฮาเสหัวเราะ้วยวามพอใอย่ายิ่
“ฮ่าฮ่าฮ่า เ้าายวิเอร์ แผนารอเ้าั่วร้ายยิ่นั ้าเห็น้วยริๆ” ฮาเสเริ่มถูใเ้าายวิเอร์นนี้ อีฝ่ายปราศาวามเมา เ็มไป้วยวามโหร้ายอย่าแท้ริ
ยิ่ไปว่านั้น เ้าายวิเอร์ไม่ใ่นโ่เลา อีฝ่ายเ็มไป้วยแผนารและแนวิทาารเมือ เรื่อนี้นับว่ามีประโยน์สูสุ
“เอาล่ะ ้ายินีทำามำสั่” ฮาเสเห็น้วยทุประาร เธอ้อารวบุมนายพลโทนอฟนนี้ ัวนและสถานะออีฝ่ายมีประโยน์อย่ามา ถ้าหาผู้บัาารฝ่ายปิวัิทรยศรับาลแห่าิ และลายเป็นนรับใ้อเธอ เรื่อนี้มีประโยน์อย่าแท้ริ
นายพลโทนอฟรับฟัเรื่อราวทั้หม ใบหน้าอเาาวีึ้นมาทันที
นายพลโทนอฟเริ่มหวาลัวึ้นมาแล้ว เาทราบีว่าสรีนนี้ไม่ธรรมา อีฝ่ายมีพลัอันั่วร้าย สามารถวบุมพลัานแห่วามาย และสัหารทุนอย่ารวเร็ว
“เ้าเป็นใรันแน่?” นายพลโทนอฟ้อมอฮาเส สรีนนี้น่าหวาลัวเินไปแล้ว
“เ้าายวิเอร์! ท่านำลัเ้าร่วมับปีศา นี่ือแนวทาอันั่ว้า!” นายพลโทนอฟ่าทอเ้าายวิเอร์โยร เา้อารัวนเ้าายนนี้
เ้าายวิเอร์ส่ายหน้าเล็น้อย
“ผิแล้ว…สรีนนี้ไม่ใ่ปีศา เธอือฮาเส” เ้าายวิเอร์ล่าว
“ฮาเส…ไม่ริ นี่ือเรื่อโห” นายพลโทนอฟอยาะบ้าาย เารู้ัำนานแห่รีโบรา ฮาเสือผู้ปรอนร ผู้นำทาแห่ววิาและวามายทั้ปว นี่ือัวนระับเทพเ้า ถ้าหาอีฝ่ายเป็นฮาเสริๆ ะารรมอเาะ้อบสิ้นอย่าแน่นอน
เ้าายวิเอร์ไม่ไ้สนใวามิออีฝ่าย เารู้สึเสียเวลายิ่นั
“ท่านฮาเส ไ้เวลาลมือแล้ว รบวนท่าน้วย” เ้าายวิเอร์ล่าว
“ไม่มีปัหา เรื่อราวแบบนี้่ายายอย่ายิ่” ฮาเสหัวเราะอย่าั่ว้า สรีนนี้่อยๆ้าวเินออไป ท่าทาอเธอไม่เป็นมิรอย่ายิ่
“มนุษย์โล…เฝ้ามอวาอ้า” ฮาเสล่าว
“ไม่! ปล่อย้าออไป” นายพลโทนอฟหวาลัวสุี ทว่าัวเาไม่อา่อ้าน ำพูอฮาเสเ็มไป้วยมน์สะบาอย่า เาไม่อาหลีเลี่ยไ้เลย
นายพลโทนอฟ้อมอวาอฮาเส นี่ือแววาแห่เทพเ้า เ็มไป้วยวามมืมิ ราวับห้วัรวาล และส่อประายอย่าแท้ริ
พริบานั้นเอ วาอเาำลัว่าเปล่า ิใถูแทรแ วามทรำบาอย่า่อยๆหายไป
ผ่านไปสัพั ฮาเสเยหน้าึ้นมาอีรั้
“เรียบร้อย! อีฝ่ายลายเป็นทาสอพวเราแล้ว” ฮาเสล่าว้วยรอยยิ้ม ท่าทาอเธอั่วร้ายยิ่นั
“้าวบุมิวิาออีฝ่าย ภายใ้พันธสัาแห่แนนร ภูมิปัาแห่ปมาล ิวิาอเาลายเป็น้าทาสั่วนิรันร์ พวเราสามารถออำสั่ และอีฝ่ายยินีปิบัิามทุประาร” ฮาเสอธิบายพลัานอเธอ ทำให้เ้าายวิเอร์รู้สึสั่นสะท้านเ่นัน นี่ือสรีที่เสียสิยิ่นั! วิเอร์พยายามถอยห่าเล็น้อย
เ้าายวิเอร์รู้สึสสารนายพลโทนอฟอย่ามา ิวิาถูแทรแ ลายเป็น้าทาสลอีวิ นี่ือพลัอำนาอฮาเสอย่าแท้ริ
“ท่านฮาเสผู้าม…อบุมา” เ้าายวิเอร์พยายามประบนายท่านแห่แนนรนนี้ อีฝ่าย่วยเหลือัวเา สามารถวบุมนายพลนสำัอรับาลแห่าิ นี่ือผลานอันับหนึ่อย่าแท้ริ
“หึ ปาหวานเหลือเิน” ฮาเสมีท่าทาเินอายเล็น้อย เธอยอมรับำมอวิเอร์
“อย่าไ้ใเินไป ้าไม่ไ้่วยเหลือัวเ้า นี่ือหน้าที่อ้า” ฮาเสแสท่าทาอันแ็ร้าวออมา ึ่เ้าายวิเอร์ไม่ไ้สนใแม้แ่น้อย
เ้าายวิเอร์เฝ้ามอลัษะนิสัยอฮาเส วิเอร์เ้าใพฤิรรมออีฝ่ายอย่าัเน
“ปาไม่รับใ ฮาเสือสาวึนเเระั้นเหรอ น่าสนใยิ่นั” วิเอร์พยัหน้าหลายรอบ ัวเาวิเราะห์อย่าละเอีย พฤิรรมอฮาเสัเนอย่ามา นี่ือสาวึนเเระอย่าแน่นอน
ฮาเสไ้ยินำศัพท์อันแปลประหลา เธอรู้สึไม่ียิ่นั
“วิเอร์! เ้าำลันินทา้าสินะ เ้าบัอาเินไปแล้ว” ฮาเส้อารทุบีเ้าายวิเอร์นนี้
วิเอร์รีบส่ายหน้าปิเสธทันที
ทว่าอนนี้เามั่นใยิ่ว่าเิม ลัษะนิสัยที่รุนแร ฮาเสือสาวึนเเระอย่าแน่นอน
ระหว่านั้นเอ นายพลโทนอฟ่อยๆยืนึ้นมา สีหน้าอเาลายเป็นปิเหมือนเิม
นายพลโทนอฟทำวามเารพ
“ท่านฮาเส เ้าายวิเอร์ ้ายินีรับใ้พระอ์ ในานะพลเอวลาิเมียร์ โทนอฟ ้าเ็มไป้วยวามรัภัี ้าไม่มีวันทรยศอย่าเ็า” นายพลโทนอฟล่าวปิา ท่าทาอเาริัอย่ามา
“อืม ีมา” เ้าายวิเอร์พยัหน้า้วยวามพอใ เวลานี้เาวบุมอีฝ่ายอย่าสมบูร์ และัวนอผู้บัาารฝ่ายปิวัิ พลเอโทนอฟมีุประโยน์มาที่สุ
“เอาล่ะ ไ้เวลาเริ่ม้นแผนารอพวเราแล้ว” เ้าายวิเอร์เปิเผยรอยยิ้มที่แสนเ้าเล่ห์ ที่ือ่วเวลาที่เารออยมาที่สุ เ้าายวิเอร์ระิบอย่าแผ่วเบา เาำลัออำสั่ให้ับอีฝ่าย
เวลานี้ฮาเสำลัเฝ้ามออย่าเียบๆ หน้าที่อเธอนับว่าเสร็สิ้นไปแล้ว ฮาเสมีหน้าที่รับมเพียอย่าเียว
นายพลโทนอฟรับฟัำสั่อย่าเร่รั เาอบรับเสียั
“รับทราบ!” นายพลโทนอฟยินีเสียสละีวิอัวเอ เวลานี้ฮาเสและวิเอร์ลายเป็นเ้าเหนือหัว มีอำนาวบุมัวเาอย่าเ็มที่
นายพลโทนอฟ่อยๆ้าวเินออไป นี่ือภาริอเา
นายพลโทนอฟเินออมา รอบ้านเ็มไป้วยพลทหารฝ่ายปิวัิ ทุนมีสีหน้าึเรีย เมื่อสัรู่แ่ละนไ้ยินเสียรีร้อ พวเาสัหร์ใผิปิ
ทว่านายพลโทนอฟเินออมา ท่าทาอเาปิยิ่นั
“ท่านนายพล! เิอะไรึ้นั้นเหรอ” นายทหารรีบสอบถาม้วยวามเป็นห่ว ึ่นายพลโทนอฟอบลับไป
“ไม่มีอะไร พวเ้าไม่้อเป็นห่ว” นายพลโทนอฟแสท่าทาอเา ทุอย่าปิอย่ายิ่ แ่ละนไม่ทันสัเแม้แ่น้อย เวลานี้นายพลโทนอฟเปลี่ยนไปอย่าแท้ริ เาลายเป็น้าทาสอเ้าายวิเอร์
นายทหารนหนึ่พบเห็นวามผิปิ พวเามีหน้าปิบัิามำสั่อรับาลแห่าิ เวลานี้พวเาสมวรประหารเ้าายวิเอร์ ทว่านายพลโทนอฟไม่ไ้พูอะไรออมา
“ท่านนายพล เรื่อราวอเ้าาย…” นายทหาร้อารสอบถาม
นายพลโทนอฟรีบหยุเอาไว้
“ไม่้อพู! เรื่อราวมีารเปลี่ยนแปล พวเราถอยออไป่อน” นายพลโทนอฟล่าวเสียแ็
ภายใ้ำสั่อันเ้มวและบารมีอนายพลโทนอฟ นายทหารไม่ล้าสอบถาม พวเารีบ้มหน้าทันที
“ยเลิารปิล้อมพระราวัเรมลิน” นายพลโทนอฟออำสั่
พลทหารำนวนมาสับสนทันที ทว่าพวเาไม่อา่อ้าน พวเาปิบัิามำสั่อย่ารวเร็ว
ทุนยเลิารปิล้อมั่วราว และนายพลโทนอฟรีบเินทาลับทันที
นี่ือุเริ่ม้นอเรื่อราวทั้หม เ้าายวิเอร์ะลายเป็นำนานอัรวรริรัสเีย
ความคิดเห็น