คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : คู่ป่วนกวนรัก ตอนที่5 Up50%
“นี่มันเรื่องดราม่าอะไรของกูว่ะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย แม่เอากูตายแน่”
คยูฮยอนเดินไปเดินมารอบเตียงของทงเฮ
ตอนนี้คนร่างสูงร้อนใจมากที่ร่างบางสลบไปยังไม่ฟื้น
แต่ไม่ใช่เพราะว่าเป็นห่วงอะไรหรอก แต่เพราะว่ากลัวผู้เป็นแม่จะเล่นงานเอา
แต่เพราะมีบางอย่างทำให้บรรยากาศรู้สึกแปลกๆ คยูฮยอนเลยหันไปมองหนุ่มน้อยผู้เป็นเพื่อนอีกคน
ที่สลบอยู่เตียงข้างๆ ต้องสดุ้ด เมื่อเห็นชายหนุ่มมาดเข้มที่เป็นประธานนักเรียนที่ตั้งใจเรียนมาตลอดไม่เคยโดดเรียนแม้แต่คร้งเดียว
แต่ตอนนี้เค้ากลับไม่เข้าเรียนเอาแต่นั่งจ้องร่างที่ยังไม่ได้สติอยู่ ซึงมันผิดวิสัยยูชอน ที่ไม่เคยขาดเรียนหรือเข้าสายแม้แต่ครั้งเดียว
คยูฮยอนมองรุ่นพี่ที่เอาแต่จับจ้องร่างบางอยู่
เค้าเห็นสายตายูชอนตอนนี้เปลี่ยนไปมันเป็นสายตาที่อ่อนโยนและอยากจะปกป้องร่างเล็กที่ยังหลับสนิทอยู่
“ชอบเค้าหล่ะสิ” มันเป็นประโยคเดียวที่หลุดจากปากของคยูฮยอนที่ทำลายความเงียบในตอนนี้
“คะ....ใครชอบ” ยูชอนรีบพูดไปๆ
“พี่ไงเล่า ชอบจูนซูใช่ไหมล่ะ “
“เปล่า ที่เห็นฉันเป็นแบบนี้เนี่ย ฉันแค่รู้สึกผิดที่ทำเค้าบาดเจ็บขนาดนี้ต่างหาก”
“หรา โอเค ผมจะพยายามเชื่อ ไม่บอกก็ไม่บอกแต่พูดไว้ก่อนเลยนะ จูนซูน่ะยูฮวานเค้าชอบมาก
นั่นมันหนุมมากรักนะนั่น ถ้าจุนเผลอพลาดท่าไปรักยูฮวานคงแย่”
ทำเสียงทีเล่นทีจริงของคยูฮยอนทำให้ยูชอนขุ่นคิดขึ้นมาว่า
"ถ้าจุนซูพลาดท่าจริงๆล่ะ จุนซูอ่อนโยนเกินที่จะโดนทำร้ายนะ"
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย ปวดโว้ยยยยยยยยยยยยยยย”
เสียงดังกล่าวทำให้ยูชอนหลุดจากความคิด
และหัดมามองที่ร่างตรงหน้าที่นอนอยู่ แต่ร่างบางยังสลบอยู่
พอยูชอนหันไปมองอีกเตียงเห็นอีกคนกำลังจะพลิกตัวและร้องโว้ยวายออกมา
“นี่ ไอ้เตี้ยตื่นมาก็แหกปากเลยนะ”
เมื่อทงเฮได้ยื่นเสียงกวนประสาทก็ทำให้ทงเฮลืมตาขึ้นมาทันที
ตอนนี้ขาที่มันปวดอยู่เริ่มหายไปหมด ตอนนี้รู้แค่อย่างเดียวจะต้องตบหมาที่อยู่ในปากอีกคนให้ได้
“ไอ้ปุ นี่ไม่ต้องเอาหมาในปากนายมาอวดหรอกนะ คือหิวหรอ เดี๋ยวจะซื้อเพชรดีกรีให้รับประทานเป็นอาหารว่างดีมะ”
“ปากนายดีนักแหละ ซื้อเพชรดีกรีให้หมาในปากตัวเองก่อนเหอะ ค่อยมาซื้อให้ฉันกิน”
คยูฮยอนพูดส่วนกลับทงเฮโดยทันควัน ตอนนี้ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงกำลังค่อยๆพยายามลุกขึ้นมาจิกหัวคยูฮยอนอย่างจัง
ตอนนี้มือทั้งสองข้างของทงเฮกำเส้นผมบนหัวของคยูฮยอนแน่น มือทั้งสองข้างทั้งดึงทั้งจกหัวของคยูฮยอน
ด้วยโกธรจนลืมไปว่าขาของตัวเองยังเจ็บอยู่ ทั้งทุบทั้งตียังมันส์มือ
ตอนนี้คยูฮยอนพยายามแกะมือของทงเฮออกจากหัวมือขอทงเฮเหนียวยังกะปลาหมึกแกะยังไงก็ไม่ออก
“ปล่อยนะไอ้เตี้ยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ไม่ปล่อยโว้ย” ทงเฮกระชากหัวคยูฮยอนอย่างแรง
“ เห้ย ไอ้คุณพี่นั่งมองเฉยๆอีกรีบมาช่วยดิ”
คยูฮยอนเรียกยูชอนที่นั่ง มองอย่างอ้าปาดค้างอยู่ จะไม่ให้อึ้งได้ไง คนที่ทงเฮจิกหัวอยู่นั่นมันคยูฮยอนลูกชายของเจ้าของโรงเรียนเชียวนะ นอกจากตัวเค้าเองกะเพื่อนสนิทที่ชื่อชางมินอะไรนั่น ก็ไม่มีใครกล้ากะคยูฮยอน แต่ตอนนี้เด็กใหม่ที่ชื่อทงเฮทำร้ายคยูฮยอนอยู่ นั่นทงเฮไม่รู้หรอว่าอะไรกันแน่ เค้าสงสัยตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว แต่เสียงของคยูฮยอนกฌปลุกให้เค้าหลุดออกจากภวัง
“อ...เอ่อออ “ ยูชอนรีบวิ่งไปดึงทงเฮออกจากคยูฮยอน
“พอได้แล้วเจ้าตัวเล็ก” ยูชอนกอดทงเฮจากทางด้านหลังพร้อมทั้งออกแรงดึงทงเฮออกจากคยูฮยอน
แต่หารู้ไม่ว่ามือทงเฮยังจิกหัวคยูฮยอนอยู่ทำให้การที่ยูฮยอนดึงทงเอออกทำให้เป็นการช่วยให้ทงเฮกระชากผมคยูฮยอนแรงขึ้น
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย พี่ทำอะไรอะ จะช่วยไอ้เตี้ยฆ่าผมหรอแกะมือออกสิ”
คยูฮยอนโว้ยว้ายทันที
“เห้ยยยๆๆๆ ขอโทษ” ยูชอนแกะมือทงเฮออกอย่างยากลำบากแต่ตอนนี้อาการปวดที่ขาของทงเฮมันเริ่มออกอาการ
เลยทำให้ยูชอนกะมือทงเฮอย่างงายดาย
“โอ้ยยยยย ไอ้เตี้ย หัวกูล้านแล้วไหมเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย” คยูฮยอนลูบส่วนหัวที่โดนทงเฮจิกตะกี้นี้ไปมา
แต่ดันมีเส้นผมติดมือมาเต็มกำมือ
“ใยบ้าเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย “ คยูฮยอนสบกออกมาอย่างหัวเสีย
“เดี๋ยวโดนอีกหรอก หุบปากซะไอ้หน้าปุ” ทงเฮตอนนี้ดูสงบลงนิดหน่อยเพราะตอนนี้เค้าเริ่มจะหมดแรง
“นี่ฉันเห็นนายเจ็บอยู่หรอกนะ ไม่งั้นจะเหวี่ยงนายลงพื้นอีกรอบแน่”
“ทำไม พวกนายดูสนิทกันจัง” เสียงของอีกคนทำให้คยูฮยอนกะทงเฮต้องหันไปสนใจอีกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วย
“ก็คือใยเนี่ยเป็นลูกของเพื่อนพ่อกะแม่ผม พ่อแม่ใยนี่อยู่ที่ไทยแต่ส่งใยนี่กลับมาเกาหลีเลยให้มาอยู่กับครอบครัวผมที่เกาหลีคุณป้าเค้าให้พ่อแม่มดูแลใยนี่” ยูชอนพยักหน้าเบาๆเป็นอันว่าเข้าใจ
“ไอ้ปุ นายมีสิทธ์อะไรมาอธิบายชีวิตครอบครัวคนอื่นมิทราบ”
“โอ๊ะ ป...ปวดจัง”
---------------------------------------------------------------50%----------------------------------------------
เอาไป50%ก่อนนะคะ คือไรอยากจะบอกว่าไรเตอร์จะไปเรียนต่อที่เกาหลี
ไรเตอร์ไม่ได้มาอัฟหรือไม่มาอัฟฟิคเลยก็เป็นไปได้ เพราะคงไม่มีเวลา
แต่ไม่ต้องตกใจไปนะค่ะไรเตอร์ไปเรียนช่วงเดือนกันยา
ช่วงนี้ว่างมากแต่แค่อยากขอกำลังใจ
อยากให้ทุกคนรู้ไว้นะค่ะ
ว่าคอมเม้นของทุกคนเป็นยาใจให้ดีจริงๆ
ขอ3คอมเม้นแล้วจะมาอัฟอีก50%ให้นะคะ
ความคิดเห็น