ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic] คู่ป่วนกวนรัก [KyuHae+YooSu]

    ลำดับตอนที่ #5 : คู่ป่วนกวนรัก ตอนที่5 Up50%

    • อัปเดตล่าสุด 1 ก.ค. 57


    นี่มันเรื่องดราม่าอะไรของกูว่ะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย แม่เอากูตายแน่

    คยูฮยอนเดินไปเดินมารอบเตียงของทงเฮ 
    ตอนนี้คนร่างสูงร้อนใจมากที่ร่างบางสลบไปยังไม่ฟื้น

    แต่ไม่ใช่เพราะว่าเป็นห่วงอะไรหรอก แต่เพราะว่ากลัวผู้เป็นแม่จะเล่นงานเอา

    แต่เพราะมีบางอย่างทำให้บรรยากาศรู้สึกแปลกๆ คยูฮยอนเลยหันไปมองหนุ่มน้อยผู้เป็นเพื่อนอีกคน

    ที่สลบอยู่เตียงข้างๆ  ต้องสดุ้ด เมื่อเห็นชายหนุ่มมาดเข้มที่เป็นประธานนักเรียนที่ตั้งใจเรียนมาตลอดไม่เคยโดดเรียนแม้แต่คร้งเดียว

    แต่ตอนนี้เค้ากลับไม่เข้าเรียนเอาแต่นั่งจ้องร่างที่ยังไม่ได้สติอยู่ ซึงมันผิดวิสัยยูชอน  ที่ไม่เคยขาดเรียนหรือเข้าสายแม้แต่ครั้งเดียว





    คยูฮยอนมองรุ่นพี่ที่เอาแต่จับจ้องร่างบางอยู่  
    เค้าเห็นสายตายูชอนตอนนี้เปลี่ยนไปมันเป็นสายตาที่อ่อนโยนและอยากจะปกป้องร่างเล็กที่ยังหลับสนิทอยู่ 

    “ชอบเค้าหล่ะสิ”     มันเป็นประโยคเดียวที่หลุดจากปากของคยูฮยอนที่ทำลายความเงียบในตอนนี้

    “คะ....ใครชอบ”   ยูชอนรีบพูดไปๆ

    “พี่ไงเล่า   ชอบจูนซูใช่ไหมล่ะ  “

    “เปล่า ที่เห็นฉันเป็นแบบนี้เนี่ย ฉันแค่รู้สึกผิดที่ทำเค้าบาดเจ็บขนาดนี้ต่างหาก”

    “หรา  โอเค ผมจะพยายามเชื่อ  ไม่บอกก็ไม่บอกแต่พูดไว้ก่อนเลยนะ จูนซูน่ะยูฮวานเค้าชอบมาก

    นั่นมันหนุมมากรักนะนั่น    ถ้าจุนเผลอพลาดท่าไปรักยูฮวานคงแย่”  
    ทำเสียงทีเล่นทีจริงของคยูฮยอนทำให้ยูชอนขุ่นคิดขึ้นมาว่า
    "ถ้าจุนซูพลาดท่าจริงๆล่ะ   จุนซูอ่อนโยนเกินที่จะโดนทำร้ายนะ"

    “โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย  ปวดโว้ยยยยยยยยยยยยยยย”  
    เสียงดังกล่าวทำให้ยูชอนหลุดจากความคิด

    และหัดมามองที่ร่างตรงหน้าที่นอนอยู่ แต่ร่างบางยังสลบอยู่ 
    พอยูชอนหันไปมองอีกเตียงเห็นอีกคนกำลังจะพลิกตัวและร้องโว้ยวายออกมา






    “นี่    ไอ้เตี้ยตื่นมาก็แหกปากเลยนะ”  

    เมื่อทงเฮได้ยื่นเสียงกวนประสาทก็ทำให้ทงเฮลืมตาขึ้นมาทันที 
    ตอนนี้ขาที่มันปวดอยู่เริ่มหายไปหมด ตอนนี้รู้แค่อย่างเดียวจะต้องตบหมาที่อยู่ในปากอีกคนให้ได้

    “ไอ้ปุ นี่ไม่ต้องเอาหมาในปากนายมาอวดหรอกนะ  คือหิวหรอ เดี๋ยวจะซื้อเพชรดีกรีให้รับประทานเป็นอาหารว่างดีมะ”

    “ปากนายดีนักแหละ     ซื้อเพชรดีกรีให้หมาในปากตัวเองก่อนเหอะ ค่อยมาซื้อให้ฉันกิน”

    คยูฮยอนพูดส่วนกลับทงเฮโดยทันควัน    ตอนนี้ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงกำลังค่อยๆพยายามลุกขึ้นมาจิกหัวคยูฮยอนอย่างจัง

    ตอนนี้มือทั้งสองข้างของทงเฮกำเส้นผมบนหัวของคยูฮยอนแน่น   มือทั้งสองข้างทั้งดึงทั้งจกหัวของคยูฮยอน

    ด้วยโกธรจนลืมไปว่าขาของตัวเองยังเจ็บอยู่ ทั้งทุบทั้งตียังมันส์มือ

    ตอนนี้คยูฮยอนพยายามแกะมือของทงเฮออกจากหัวมือขอทงเฮเหนียวยังกะปลาหมึกแกะยังไงก็ไม่ออก

    “ปล่อยนะไอ้เตี้ยยยยยยยยยยยยยยยย”

    “ไม่ปล่อยโว้ย”  ทงเฮกระชากหัวคยูฮยอนอย่างแรง

    “ เห้ย  ไอ้คุณพี่นั่งมองเฉยๆอีกรีบมาช่วยดิ”

    คยูฮยอนเรียกยูชอนที่นั่ง มองอย่างอ้าปาดค้างอยู่  จะไม่ให้อึ้งได้ไง คนที่ทงเฮจิกหัวอยู่นั่นมันคยูฮยอนลูกชายของเจ้าของโรงเรียนเชียวนะ นอกจากตัวเค้าเองกะเพื่อนสนิทที่ชื่อชางมินอะไรนั่น ก็ไม่มีใครกล้ากะคยูฮยอน  แต่ตอนนี้เด็กใหม่ที่ชื่อทงเฮทำร้ายคยูฮยอนอยู่  นั่นทงเฮไม่รู้หรอว่าอะไรกันแน่ เค้าสงสัยตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว แต่เสียงของคยูฮยอนกฌปลุกให้เค้าหลุดออกจากภวัง

    “อ...เอ่อออ  “  ยูชอนรีบวิ่งไปดึงทงเฮออกจากคยูฮยอน

    “พอได้แล้วเจ้าตัวเล็ก” ยูชอนกอดทงเฮจากทางด้านหลังพร้อมทั้งออกแรงดึงทงเฮออกจากคยูฮยอน

    แต่หารู้ไม่ว่ามือทงเฮยังจิกหัวคยูฮยอนอยู่ทำให้การที่ยูฮยอนดึงทงเอออกทำให้เป็นการช่วยให้ทงเฮกระชากผมคยูฮยอนแรงขึ้น

    “โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย    พี่ทำอะไรอะ จะช่วยไอ้เตี้ยฆ่าผมหรอแกะมือออกสิ”

    คยูฮยอนโว้ยว้ายทันที

    “เห้ยยยๆๆๆ ขอโทษ”  ยูชอนแกะมือทงเฮออกอย่างยากลำบากแต่ตอนนี้อาการปวดที่ขาของทงเฮมันเริ่มออกอาการ

    เลยทำให้ยูชอนกะมือทงเฮอย่างงายดาย

    “โอ้ยยยยย  ไอ้เตี้ย หัวกูล้านแล้วไหมเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย”  คยูฮยอนลูบส่วนหัวที่โดนทงเฮจิกตะกี้นี้ไปมา

    แต่ดันมีเส้นผมติดมือมาเต็มกำมือ

    “ใยบ้าเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย “  คยูฮยอนสบกออกมาอย่างหัวเสีย

    “เดี๋ยวโดนอีกหรอก หุบปากซะไอ้หน้าปุ”  ทงเฮตอนนี้ดูสงบลงนิดหน่อยเพราะตอนนี้เค้าเริ่มจะหมดแรง

    “นี่ฉันเห็นนายเจ็บอยู่หรอกนะ ไม่งั้นจะเหวี่ยงนายลงพื้นอีกรอบแน่”  

    “ทำไม พวกนายดูสนิทกันจัง” เสียงของอีกคนทำให้คยูฮยอนกะทงเฮต้องหันไปสนใจอีกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วย

    “ก็คือใยเนี่ยเป็นลูกของเพื่อนพ่อกะแม่ผม  พ่อแม่ใยนี่อยู่ที่ไทยแต่ส่งใยนี่กลับมาเกาหลีเลยให้มาอยู่กับครอบครัวผมที่เกาหลีคุณป้าเค้าให้พ่อแม่มดูแลใยนี่”    ยูชอนพยักหน้าเบาๆเป็นอันว่าเข้าใจ

    “ไอ้ปุ   นายมีสิทธ์อะไรมาอธิบายชีวิตครอบครัวคนอื่นมิทราบ”

    “โอ๊ะ  ป...ปวดจัง” 

    ---------------------------------------------------------------50%----------------------------------------------



    เอาไป50%ก่อนนะคะ คือไรอยากจะบอกว่าไรเตอร์จะไปเรียนต่อที่เกาหลี
    ไรเตอร์ไม่ได้มาอัฟหรือไม่มาอัฟฟิคเลยก็เป็นไปได้ เพราะคงไม่มีเวลา
    แต่ไม่ต้องตกใจไปนะค่ะไรเตอร์ไปเรียนช่วงเดือนกันยา
    ช่วงนี้ว่างมากแต่แค่อยากขอกำลังใจ
    อยากให้ทุกคนรู้ไว้นะค่ะ
    ว่าคอมเม้นของทุกคนเป็นยาใจให้ดีจริงๆ

    ขอ3คอมเม้นแล้วจะมาอัฟอีก50%ให้นะคะ 
     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×