(Fanfic)Jojo Brizard Adventure รักเลยอะคนนี้

ลำดับตอนที่ #8 : ภาระที่เขาแบกรับ

• 
  

บรรยากาศหมอกหน้าทึบโดยรอบพร้อมกับร่างของชาวเมืองกำลังห้อมล้อมพวกเขาไว้ทุกที่ลิ้นยาวแหลมสบัดไปมาอย่างน่ารังเกียจพวกเขาเริ่มกระโจนเข้าใส่โจทาโร่และพวกเขาไม่อาจต้านทานพลังของสตาร์แพลทตินั่มได้ร่างกายอันเย็บเฉียบของชาวเมืองกระเด็นออกจากภายในตัวอาคารอย่างรวดเร็วแม่เฒ่าเอ็นย่ามีสีหน้าไม่พอใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหัวเราะลั่นเมื่อโจทาโร่ถูกทารกใช้ลิ้นแทงที่ขา

"โจทาโร่!แกจงตายซะเถอะ!"

เธอกล่าวพร้อมกับชี้นิ้วไปยันด้านหลังเด็กสาวผิวแทนตรงหน้าขึงตาใส่เขาอย่างน่ากลัวริมฝีปากเล็กเริ่มขยับและอ้าออกพร้อมลิ้นยาวแหลมที่แล่บยาวออกมาถึงอกของเด็กสาวเท้าเล็กๆค่อยๆเดินไปหาเขาสองสามก้าวเธอหยุดนิ่งชั่วครู่ก่อนจะพุ้งเข้าใส่เขา

เขาควรจะกรีดร้องออกมาแต่กลับกันเพราะคนที่รับการโจมตีกลับเป็นอุรุมิแม้แขนเธอจะถูกแทงทะลุแต่เธอมีท่าทางที่ตื่นตระหนกกับสิ่งที่เธอเห็นตรงหน้ามากกว่าเธอเริ่มฝืนยิ้มขณะที่ดวงตาเธอน้ำตาไหลอาบแก้มของเธอ

"ไอซิส!นี่โจทาโร่นะ!!เธอจะทำร้ายเขาไม่ได้นะไอซิส!!"

ดวงตาสีครามของเด็กสาวกรอกไปรอบๆราวกับควบคุมไม่ได้และส่งเสียงคำรามอย่างเกรี้ยวกราดลิ้นยาวสบัดไปมาหาทางที่จะไปให้ถึงตัวโจทาโร่แต่อุรุมิยังคงผลักดันเธอไว้ไม่ให้เด็กสาวทำอะไรเขาเธอยังคงเรียกชื่อน้องสาวเธอเรียกเธอหวังว่าเธอจะได้ติน้ำตาไหลอาบแก้มของเธอไม่หยดราวกับน้ำตกแต่เธอยังคงยิ้มให้กับน้องสาวที่กำลังบ้าคลั่งของเธอ

"ไอซิสจำได้ไม!?เธอเคยบอกกับพี่ว่าเธออยากจะไปดูสวนดอกไมใช่ไม!? เธอบอกกับพี่ว่าจะไปกินไอศกรีมกับพี่ไม่ใช่หรอ! เธอ...เธอเคยบอกพี่....บอกกับพี่ว่าเธออยากเที่ยวรอบโลกกับพี่.."เธอกล่าวพร้อมกับสะอื้นอย่างหนักก่อนจะผลักน้องสาวเธอออกไปให้ห่างเด็กสาวล้มตัวลงพร้อมกับลุกขึ้นมาช้าๆเพื่อมองใบหน้าของพี่สาวเธอ"มาเถอะไอซิส...กลับบ้านกับพี่นะ...ไอซิส"

เธอยื่นมือที่โชกไปด้วยเลือดมาทางไอซิสเด็กสาวมองราวกับรู้สึกผิดอุรุมิมั่นใจว่าเธอสามารถนำน้องสาวเธอออกจากการควบคุมได้แล้วแต่ทุกอย่างไม่ได้เป็นไปดั่งที่เธอหวังเมื่อร่างของไอซิสพุ่งเข้าใส่เธอหวังจะฆ่าเธอให้ตายก่อนที่จะไปฆ่าโจทาโร่ต่อ

"ORA!!"

'อัก!!'

เสียงกระอักเล็กของเด็กน้อยทำให้ใจขอผู้เป็นพี่หล่นวูบเธอเดือดดาลขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่าใครเป็นคนทำ"โจทาโร่!!แกนะแก!!"ไม่ว่าเปล่าเธอคิดจะต่อยเขาแต่โจทาโร่ใช้ฝ่ามือของเขารับหมัดที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นของหญิงสาวที่เริ่มไร้สติต่อว่าด่าทอและสาปแช่งเขาสารพัด

"ตั้งสติหน่อยอุรุมิ!น้องของเธอนะตายไปแล้ว!!"

"You son of a bitch!!"

เธอกำลังบ้าคลั่งอย่างควบคุมไม่ได้อธิบายด้วยเหตุผลอะไรเธอก็ไม่ฟังไฟแห่งความโกรธปิดกลั่นความจริงทุกอย่างจากเธอว่าน้องของเธอเป็นเพียงหุ่นเชิดของสแตนด์เพียงเท่านั้นโจทาโร่ไม่มีทางเลือกอื่นคือการเหวี่ยงหญิงสาวออกไปให้พ้นทางการต่อสู้แม้เธอจะต้องบาดเจ็บเล็กน้อยแต่ก็ยังดีกว่าต้องมาโดนลูกหลงจากการต่อสู้และกลายเป็นหุ่นเชิดสำหรับ คูโจ โจทาโร่ แล้วไม่ว่าสแตนด์จะแข็งแกร่งและขวางทางเขาเพียงแค่ไหนเขาจะทะลายทุกสิ่งที่ขวางทางของเขา

ความจริงปรากฏตรงหน้าตอบย้ำความมั่นใจของโจทาโร่ว่าทุกคนเป็นเพียงแค่ศพและโครงกระดูกสิ่งที่หน้าปวดใจสำหรับโจทาโร่คือร่างของไอซิสนั้นได้กลายเป็นกระดูกไร้ซึ้งลมหายใจอุรุมิคร่อมกอดโครงกระดูกของน้องสาวเธอไว้กระซิบคำขอโทษวนๆซ้ำๆและโทษตัวเองในใจความที่เธอไม่สามารถปกป้องน้องสาวเธอได้เธอเป็นคนผิดเอง

"อุรุมิ"

"อย่ามาแตะตัวฉันไอ้คนสารเลว!!"เธอปัดมือเขาออกพร้อมหันกลับไปกระซิบคำเดิมๆอีกครั้งโจทาโร่พยายามเรียกสติเธออีกครั้งทำให้เธอระเบิดออกมาทุบอกของเขาซ้ำๆระบายความโกรธแค้นและความเศร้าของตัวเองแต่โจทาโร่เองก็มีความอดทนเสียงฝ่ามือตัดผ่านลมกระทบเนื้อแก้มนุ่มของหญิงสาวช่วนให้เหล่าขณะเดินทางโจสตาร์ตกตะลึงร่างหญิงสาวลมลงกับพื้นแก้มแดงขึ้งจากการถูกตบและรสคาวเลือดที่มุมปาก

"เลิกบ้าสักที! ต่อให้ทุบฉันให้ตายหรือไม่ให้ฉันแตะตัวเธอเด็กนั้นก็ไม่ฟื้นมากอดเธอหรอก! มีสติหน่อยเซ่!!"

เธอเงียบและถ่มน้ำลายพร้อมเลือดออกมาเธอเช็ดปากเธออีกครั้งเธอดูสงบลงเล็กน้อยต่อมาเธอเริ่มร้องไห้จบลงที่โปลนาเรฟแยกโจทาโร่ออกจากเธอกันว่าเขาจะทำร้ายอะไรเธออีกเขาหัวเสียสุดๆกับความอ่อนไหวของอุรุมิ

โปลนาเรฟปลอบใจเธอลูบหลังและให้กำลังใจหญิงสาวขณะเดียวกันเขาอุ้มอุรุมิออกจากบริเวณนั้นหาที่สงบๆให้เธอได้สงบสติอารมณ์ที่แปรปรวนจากการสูณเสียน้องสาวอันเป็นที่รักโจทาโร่ถอนหายใจเขาดึงเสื้อกล้ามของตัวเองออกเล็กน้อยดูรอยทุบที่อกที่เริ่มแดงเขาเดาว่าผ่านไปอีกสักระยะมันต้องเขียวแน่ๆ

"นายไม่น่าทำแบบนั้นเลยโจทาโร่"โจเซฟไม่ชอบการกระทำของโจทาโร่แต่หลานชายของเขาก็ยักไหล่พร้อมสนบออกมาเล็กน้อยคะเคียวอินเข้าใจโจทาโร่ดีแต่เขาไม่กล้าออกความเห็นอะไร

โจทาโร่ไม่ใช่คนเลือดเย็นขนาดที่ว่าจะปล่อยให้เด็กน้อยนอนเป็นศพไร้หลุมข้างนอกเขาขอให้คะเคียวอินช่วยเขาทำหลุมศพให้เด็กน้อยไอซิสดินกลบร่างที่ไร้วิณญาณจนมิดสิ่งที่เขาได้มาคือสร้อยเข็มทิศสีทองที่ฝาของมันมีคำสลักเอาไว้

แด่ไอซิสผู้เป็นแสงสว่างของพี่

อุรุมิ

เขาวางมันไว้ที่หลุมศพของเธอไม่มีคำโจทาโร่ไม่ได้กล่าวอะไรในขณะที่คะเคียวอินกล่าวขอให้ไอซิสไปสู่สุคติ

พวกเขาใช้รถม้าในการเดินทางไปยังปากีสถานเพราะรถถูกฮอล ฮอร์สขโมยไปมันเป็นอุรุมินั่งอยู่ด้านหลังกับแม่เฒ่าเอ็นย่าที่หมดสติทุกคนพยายามคุยกับเธอในขณะเดียวกันเธอนั่งเอาหน้ามุดมุมของรถม้าเป็นการปฏิเสธเป็นนัยๆและยังบอกได้อีกว่าเธอต้องการพื้นที่ส่วนตัว

"ถ้ามันไม่คุยจะไปชวนทำซากอะไร?"

โจทาโร่ที่หัวเสียตั้งแต่ต้นอยู่แล้วยิ่งทวีคูณขึ้นไปอีกเขาโปลนาเรฟเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยขอสลับที่กับโจเซฟเพื่อพูดคุยกับโจทาโร่คะเคียวอินขอร้องให้โจเซฟย้ายเอ็นย่ามาก่อนเพราะเขาจะคุยกับหญิงสาวที่จมอยู่ในความเศร้า

"โจทาโร่นายเนี้ยไม่อ่อนโยนกับผู้หญิงเลยนะ"โปลนาเรฟเปิดประเด็นด้วยการกระซิบเบาๆเพราะเขาไม่อยากให้อุรุมิรู้ "นายก็เห็นน้องเธอพึ่งตายทั้งๆที่ตามหามาตลอดนายน่าจะเข้าความรู้สึกนะแบบถ้าแม่นายตายทั้งๆที่นายก็พยายามช่วยเข้าใจนะ?" โจทาโร่คิดว่านั้นมันคนละกรณีน้องสาวเธอตายแล้วนั้นคือสิ่งที่เธอต้องยอมรับเธอจะเอาความโกรธเหล่านั้นมาลงกับคนที่ไม่ได้ทำอะไรผิดไม่ได้ เธอจำต้องควบคุมอารมณ์ให้ได้มากกว่านี้โปลนาเรฟไม่เถียงแต่ควรพูดกับเธอดีๆเพราะยังไงตอนนั้นเธอก็พึงจะเสียน้องไป

ในขณะที่โปลนาเรฟอธิบายพร้อมพยายามหาทางให้โจทาโร่เข้าใจเธอ  คะเคียวอินเองก็พยายามเช่นกับแต่หญิงสาวใช้มือทั้งสองปิดหูเอาไว้ตาเธอบวมและมีคราบน้ำตาอยู่ทั่วแก้มคะเคียวอินพยายามเช็ดคราบเหล่านั้นออกให้เธอกลับลดตัวกลับหนีสัมผัสที่อ่อนโยนของเขาทำให้เขาถอนหายใจหญิงสาวกำลังเหมาร่วมพวกเขาว่าเป็นฆาตกรที่ฆ่าน้องสาวเธอ

"อุรุมิจัง..เธอจะเหมารวมพวกเราแบบนั้นไม่ได้นะ...น้องของเธอนะเสียชีวิตไปนานแล้ว.."

"หนวกหูจัง..."

เธอกล่าวอย่างอ่อยอิ่งเดาว่าเธอคงร้องไห้จนเหนื่อยคะเคียวอินไม่สบายใจมากขึ้นเขาโน้มนาวปลอบเธอด้วยเหตุผลทั้งหมดแต่เธอยังคงซึ้งความเกลียดชังต่อพวกเขา เขาคงต้องทำให้เธอเห็นว่าตอนนี้ไม่ใช่เธอคนเดียวที่เสียใจ

"โจทาโร่ทำหลุมศพให้ไอซิสด้วยนะถ้าเธอจบเรื่องทุกอย่างเธอจะอยากพาน้องเธอกลับก็ได้นะ.."

เธอมีท่าทีอ่อนลงมือที่เคยปิดหูแน่นเริ่มคลายออกคะเคียวอินที่เห็นโอกาสเข้าจะไม่ปล่อยให้มันหลุดมือ "โจทาโร่ไม่ใช่คนเลวร้ายเข้าแค่...แสดงความรู้สึกไม่เก่งเขายังแบกภาระอะไรหลายอย่างไว้ที่หลังของเขา"อุรุมิมองแผ่นหลังกว้างของชายที่นั่งด้านหน้าเธอก้มหน้าลงเล็กน้อยกำมือแน่นเธอแค่ไม่อยากยอมรับความจริงเธอรู้ว่าโจทาโร่ไม่ได้ฆ่าไอซิสเธอแค่ไม่อยากยอมรับว่าตัวเองก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ไอซิสตาย

"โจทาโร่รับรู้ว่าเธอเสียใจแต่เขาทำอะไรไม่ได้แต่เขาสัญญาว่าเขาจะแก้แค้นให้กับไอซิสทีนี้ความทุกข์ของเธอเขาก็แบกมันไว้เหมือนกันนะ"รอบนี้เขาเช็ดน้ำตาที่ไหลออกจากตาขวาของเธออละเธอก็ยอมอยู่นิ่งๆเพื่อให้เขาเช็ดมัน"เขาต้องช่วยแม่ของเขาด้วยการกำจัดดิโอ เธอคงไม่อยากให้ใครต้องมาตายเหมือนไอซิสอีกใช่ไม??"

ทุกอย่างเงียบไร้เสียงตอบรับจากเธอ

เธอหันหน้าเข้ามุมพร้อมพริมตาหลับเธอเหนื่อยมากเกินที่จะตอบอะไรใครคะเคียวอินยิ้มเยาะพร้อมกับย้ายเอ็นย่ากลับไปนั่งด้านหลัง"แล้ววว??"โจเซฟเปิดประเด็นคะเคียวอินส่งยิ้มพร้อมชูนิ้วโป้งเป็นสัญลักษณ์แห่งความสำเร็จพอมองไปที่โปลนาเรฟก็ได้สัญลักษณ์เดียวกัน

กองเชียร์พร้อมสนับสนุนแล้วจ้า!

ลองเดาดูสิว่ามันจะฝันร้ายขนาดไหนที่ต้องได้กลิ่นเหม็นของคนที่เกลียดเข้ากระดูกดำ

กลิ่นน้ำหอมที่เหม็นชุนนั้นคุ้นเคยเป็นอย่างมากสำหรับอุรุมิเธอลืมตาตื่นจากนิทราพร้อมความโกรธที่เพิ่มเกือบเต็มลิมิตร่างของแม่เฒ่าเอ็นย่าที่นอนจมกองเลือดนั้นไม่ได้ดึงความสนใจเธอแม้แต่น้อยเธอเดินตรงไปหาชายหนุ่มที่อยู่ถามกลางความวุ่นวายของคณะเดินทางโจสตาร์กลิ่นนั้นชัดเจนขึ้นเรื่อยๆจนที่สุดแล้วเมื่อเธอเข้าระยะประชิดเธอกระชากคอเสือเขาอย่างแรงจนทุกคนตกใจ

"อุรุมิจะทำอะไรนะหยุดนะ!!"คะเคียวอินร้องห้ามแต่ทั้งหมดไม่ได้เขาหูหญิงสาวแม้แต่น้อย

"ตอบมาไอ้สุนัขตัวเมีย..นังสารเลวเรฟนั้นอยู่ไหน!!"

ใช่แล้วกลิ่นน้ำหอมและเครื่องสำอางของเรฟเด่นชัดจากร่างของเขาชายหนุ่มมองหน้าเธอพร้อมยิ้มเย้ยหยันเธอ"ดูสิๆนี้ใคร อุรุมิจังเองหรอพอดีเลยเรฟฝากถามว่าทักทายไอซิสแล้วเธอเป็นไงบาง?"กล่าวจบก็หัวเราะทำเอาคนที่กำลังของขึ้นอยู่แล้วระเบิดมีดพกของแอนน์ในกระเป๋าถูกนำออกมาใบมีดคมกริบพุ่งเข้าหาร่างชายคนนั้นแต่เขาใช้แขนกันได้แผลที่แขนส่งไปถึงโจเซฟเขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเหบือล้นทำให้อุรุมิต้องหยุดการกระทำทั้งหมด

"เล่นอะไรกันอยู่อย่าเอามีดมาแทงตัวเองแบบที่คนอื่นทำสิคะ...เป็นโรคจิตกันหรอ?"

"ไม่ใช่อุรุมิ!!"โปลนาเรฟชี้ไปทางชายหนุ่มที่ด่าท้อเธอไม่หยุด"หมอนั่นเป็นผู้ใช้สแตนด์ถ้าเธอทำอะไรมันคุณโจสตาร์จะถูกผลกระทบนั้นไปด้วย!!"

เธอผละตัวออกมาทันทีที่ได้ยินว่าเป็นผู้ใช้สแตนด์เธอพึ่งสังเกตุเห็นโจทาโร่ว่าเขาทรุดตัวอยู่ที่พื้นพร้อมกระอักเลือดโอ้ นี้เธอพลาดช็อตเด็ดอีกครั้งที่เขาเสียท่าให้ศัตรู

'เขาแบกทุกอย่างไว้ที่หลังของเขาร่วมถึงความทุกข์ของอุรุมิจังด้วย'

เธอไปช่วยประคองเขาขึ้นมาในเมื่อลงเรือลำเดียวกันมันก็ต้องช่วยกันพายจนกว่าจะถึงฝั่งแดนตบมือแสดงความยินดีกับภาพตรงหน้า

"ทำได้ดีโจทาโร่ที่ปล่อยให้ผู้หญิงช่วยฮ่าฮ่า!!"

หญิงสาวก้มหน้าพร้อมกระซิบ"ขอโทษนะ..."โจทาโร่ได้กล่าวอะไรต่อจะพูดก็คือผิดทั้งคู่ตอนนี้เธอก้าวเป็นผู้ใหญ่ขึ้นอีกขั้น

"อุรุมิฝากโจทาโร่ด้วยนะ!"

"เอ๋!!?"

'จู่มาทิ้งกันให้อยู่กับโจคุงสองคนแบบนี้ละไม่สอสามคน เอิ่ม...นายตัวร้ายนั้นชื่ออะไรนะคะ?'