(Fanfic)Jojo Brizard Adventure รักเลยอะคนนี้

ลำดับตอนที่ #5 : New Mode

เมืองพาราณสี

นับว่าเป็นเมืองอีกแห่งที่มีความงดงามที่น่าดึงดูใจคงเป็นแม่น้ำคงคาอันศักดิ์สิทธิ์อุรุมิมองภาพตรงหน้าแล้วรู้สึกว่าถ้าเธอตายเธอคงอยากให้แม่น้ำแห่งนี้โอบกอดร่างกายของเธอมันคงสงบสำหรับช่วงชีวิตหลังความตาย

โปลนาเรฟกลับมาแล้วทำให้อุรุมิดีใจมากแต่ตอนนี้เขากำลังวุ่นอยู่กับการแอ่วสาวจนเล่นกับเธอไม่ได้ตอนนี้เธอนั่งอยู่ข้างคะเคียวอินและข้อมูลข้างต้นที่กล่าวมาเธอได้ยินมาจากเขาทั้งหมดนับว่าเป็นเรื่องดีเพราะถ้านั่งกับโจทาโร่อีกฝ่ายก็คงเงียบใส่

ความไฮเปอร์ของเธอเริ่มเกิดขึ้นเมื่อเธอนึกสนุกแขนบางๆโอบรอบลำคอของโจทาโร่แบบหลวมๆพร้อมเสียงหัวเราะเล็กๆไม่ท้าทายเขาแต่ก่อกวนเขาดีเป็นอะไรที่ง่ายกว่ากันเยอะ

"โจคุง~ถ้าลงรถแล้วเอาของไปเก็บที่โรงแรมอุรุมิขอนอนด้วยนะ~"

"นี้เธอพูดอะไรของเธอ?"

"อ๊ะ เขินอุรุมิอีกแล้วละสิ อุรุมิรู้ทันโจคุงหรอกน่า~~"

และเธอก็ถูกดีดหน้าผากสั่งสอนกลับมาเธอนั่งยู่หน้าเป็นเด็กและมีคะเคียวอินที่นั่งข้างๆคอยปลอบเธอด้วยการลูบหลังเธอเบาๆ

                            .x.

หลังลงจากรถมาโจเซฟมีความกังวลที่แสดงออกทางใบหน้าชัดเจนเขากังวลเกี่ยวกับแขนของเขาพอถูกถามเขาก็ยื่นแขนออกมาให้ดูแขนของเขามันดูบวมไม่ก็เป็นเนื้องอกที่หน้าขะยะแขยงและหน้าคล้ายคนซึ่งนั่นโปลนาเรฟเป็นคนออกความเห็น

"อุรุมิจัดการเอง! สแตนด์THE EYESของอุรุมินะพัฒนาขึ้นมาโหมดหนึ่งเลยนะ!"

เธอเชิดอกขึ้นพร้อมนำมือแนบอกอย่างมั่นใจโจเซฟเองก็เลยยอมให้เธอใช้โหมดใหม่ที่ว่าเพื่อเขาจะรู้ว่าตัวเองติดเชื้อหรืออะไรขั้นไหน

"THE EYES NEW MODE"

รูม่านตาเธอเปลี่ยนไปคราวนี้มันขยายขึ้นมากกว่าเดิมเธอจ้องก้อนเนื้อนี้สักพักก่อนที่รู่ม่านตาของเธอจะหดเล็กลงจนน่าตกใจมือบางรีบบิดดวงตาซ้ายไว้อย่างรวดเร็ว

"อ๊า!!?"

เธอร้องเสียงหลงผละออกจากโจเซฟโชคดีที่โจทาโร่รับเธอไว้ทันไม่เช่นนั้นก้นเธอได้กระแทกพื้นเป็นแน่

"เห้!! เกิดอะไรขึ้น!!?"

คำพูดของโจทาโร่เรียกสติเธอกลับมาเธอกล่าวกับเขาว่าเธอไม่เป็นไรแต่ที่เธอเห็นกลับเป็นผู้หญิงที่ตามพวกเธอมาและภาพมันยังคงติดอยู่ที่ตาซ้ายของเธอ

"เห้เอามือออกสิ ฉันจะดูว่าข้างนั้นมีอะไรผิดปกติ"

โจทาโร่กล่าวพร้อมกับจับข้อมือหญิงสาวออกซึ่งแน่นอนมันไม่มีอะไรที่ผิดปกติแต่สำหรับอุรุมิที่เอามือออกแล้วภาพที่เห็นก่อนหน้าก็หายไปอย่างน่าตกใจทำให้เธอเกิดข้อสงสัยในNEW MODEของเธอ

                             .x.

โจเซฟที่เก็บของเสร็จที่โรงแรมคลาร์กเขาตัดสินใจแยกตัวไปคลินิกใกล้ๆนี้เพื่อจัดการกับเนื้องอกที่แขนโจทาโร่กำลังพักผ่อนอยู่ที่เตียงของเขาอย่างสบายใจร่างกายที่อ่อนล้าจากการเดินทางถูกโอบอุ้มไว้ด้วยเตียงอันนุ่มสบายของเขา15วันหลังจากที่เขาเดินทางจากญี่ปุ่นโจทาโร่อยากรู้ว่าอีกไกลแค่ไหนเขาถึงจะไปถึงอียิปต์ในอกของเขาตอนนี้ได้แต่สงสัยสุขภาพของแม่เขาว่าเป็นอย่างไรบ้าง

ในขณะที่เขากำลังจมดิ่งอยู่ในห้วงความคิดเขาพลิกตัวกลับมาหน้าแทบจะชนกับใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์ของหญิงสาวที่ร่วมทางมากับเขา

"อุรุมิไม่เข้าใจ..."

เธอกล่าวพร้อมกับลุกขึ้นกอดอกทำให้โจทาโร่จำต้องลุกตามเพราะเขารู้สึกว่ารอบนี้เธออยากขอให้เขาช่วย

"เป็นอะไรอีกล่ะ?"

"NEW MODEของอุรุมิมีบางอย่างที่อุรุมิไม่เข้าใจ..."

เธอกล่าวพร้อมกับนำมือแนบดวงตาโจทาโร่เลยถามเธอว่าทำไมไม่ขอให้พวกคะเคียวอินช่วยเธอจึงตอบมาแค่ว่าโปลนาเรฟออกไปกับแม่สาวที่ตามมาส่วนคะเคียวอินเธออยากให้เขาพักเพราะบาดแผลที่ได้รับมาจากตอนที่สู้กับเจ ไกล์ยังไม่หายสนิทโจเซฟก็ไม่อยู่เป็นข้อสรุปได้ว่าผลกรรมทั้งหมดตกอยู่ที่เขา

"อืม...?"ยังไม่ทันที่จะได้คุยอะไรเพิ่มเติมเธอใช้NEW MODEกับโจทาโร่เธอจ้องแขนเขาสักพักแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเธอเลยลองสลับข้างแต่ผลลัพธ์ก็เป็นเช่นก่อนหน้ารอบนี้เธอตัดสินใจจ้องเขาไปในตาของเขาๆรู้สึกได้ลมหายใจอุ่นๆปลายนิ้วไล่ไปตามลำคอเขาช้าๆมืออีกข้างของเธอจับประคองใบหน้าเขาไว้

ตอนนี้อุรุมิอยู่เหนือเขาแล้วถ้าเขาโอบเอวเธอละก็พวกเขาได้จูบกันเป็นแน่แต่การกระทำเหล่านั้นไม่ได้อยู่ในหัวของโจทาโร่ในที่สุดเธอก็ล้มลงตัวไปนอนดิ้นงอแงที่เตียงของเขาๆรู้สึกว่าเธอกำลังพรากเวลาอันลำค่าไปแต่ไล่ยังไงเธอก็ไม่ยอมไปเธอยังคงทำแบบนั้นซ้ำๆเพื่อหวังว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น

แต่เช่นเคยไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ตอนนี้เธอนอนแผ่อยู่ด้านล่างของเตียงราวกับผรมเช็ดเท้าพรมส่งเสียงอู่อี้งี่เง่าอีกครั้งโจทาโร่ถอนหายใจเป็นเวลาเกือบ3ชั่วโมงที่เขาถูกอุรุมิใช้เป็นหนูทดลองกับNEW MODEของเธอแถมเวลาทั้งหมดก็หมดไปกับความไร้สาระของNEW MODEของเธออีกด้วย

"ขอโทษนะโจคุงอุรุมิผิดเองล่ะ"

คำขอโทษนั้นมันไม่ได้ช่วยให้เวลาอันมีค่าของเขากลับมาได้นี้คงจะเป็นการทำโทษที่แรงที่สุดของเขาแล้วกับการที่จะใช้สตาร์แพล็ตตินั่มดีดหน้าผากเธออุรุมิที่ยังใช้NEW MODEข้างอยู่ก็จ้องไปที่มือของโจทาโร่ที่มีสตาร์แพล็ตตินั่มซ้อนทับอยู่เธอจ้องไปได้สักพักอาการนั้นกลับมาอีกครั้งเธอเจ็บตาและรีบปิดตาซ้ายไว้ทันทีส่วนโจทาโร่รู้สึกว่าตัวเองถูกเปิดเผยที่อยู่และถูกจ้องตลอดเวลา

"....อย่างนี้นี่เองโจคุง!!อุรุมิขอร้องอีกครั้งนะ!"เธอขอร้องเขาด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย

อุรุมิขอร้องให้เขาไปซ้อนตัวที่ไหนก็ได้ส่วนเธอจะหลับตาและจะไม่แอบดูจนกว่าโจทาโร่จะซ่อนเสร็จและเธอขอร้องให้สตาร์แพล็ตตินั่มอยู่ใกล้เธอ

เมื่อเธอลืมตาขึ้นเธอก็ใช้ NEWMODE ทันทีใช้เวลาราว6-7วินาทีเธอถึงจะได้รับภาพว่าโจทาโร่อยู่ที่ไหนและเมื่อเธอเดินเข้าใกล้ที่ซ้อนของเขาเธอจะรู้สึกได้เองว่าตนเองได้เข้ามาใกล้เขามากแค่ไหน

สรุปก็คือ NEWMODE ของเธอมีไว้สำหรับตาหาร่างต้นของสแตนด์แต่ข้อจำกัดมีอยู่ที่เวลาในการจ้องมองและถ้ามือของเธอหลุดออกจากตาซ้ายภาพและความรู้สึกถึงร่างต้นสแตนด์จะหายไปด้วย

"ว้าวววว!! ขอบคุณนะโจคุงอุรุมิทำได้แล้วนี้มันสุดยอดโหมดเลยนะโจคุง!!"

เธอกระโดดกอดเขาด้วยความดีใจใบหน้าเขาถูกกดทับด้วยหน้าอกนุ่มนิ่มเธอกอดเขาราวกับว่าเขาจะหายไปเธอจูบหน้าผากเขาเบาๆเป็นการขอบคุณดวงตาทั้งสองประสานกันเป็นอีกครั้งที่ใจเธอเต้นแรงปลายนิ้วของเธอไล่ไปตามแก้มของชายหนุ่มตรงหน้าช้าๆเขาเองก็ไม่ละสายตาจากเธอเช่นกัน

"โจทาโร่!!เก็บของเร็วเข้าเราต้องเพ่---อีก2นาทีเจอกันที่รถนะ!ขอโทษที่ขัดจังหวะ!!"

"ด...เดียวก่อนสิคะคุณโจเซฟ!!"

เขาปิดประตูไม่ฟังอะไรทั้งนั้นอุรุมินั่งอึ้งอ้าปากข้าง ส่วนโจทาโร่ดึงหมวกของเขาลงเพื่อปิดแววตาของเขาและเริ่มเก็บของ

ในตอนที่ขึ้นรถโจเซฟสารภาพว่าเขาได้เจอกับผู้ใช้สแตนด์และร่างต้นก็คือ'เนน่า'ที่ไปเดินข้างนอกกับโปลนาเรฟซึ่งมันทำให้โปลนาเรฟขนลุกไปทั้งตัวเมื่อเขาได้ยินถึงเหตุการณ์นั้น

"ว่าแต่ว่าโจทาโร่... เมื่อกี้ถึงขั้นไหนแล้ว??"

"อะไร?"เขาถามกลับด้วยแววตาอันนิ่งเฉย

"ในห้องนั้นกับอุรุมิจังนะ!!"

หัวข้อสนทนาดูน่าสนใจขึ้นมาทันทีอุรุมิที่นั่งอยู่ตรงกลางกำลังถูกความร้อนจากภายในแผดเผาเธอบางทีแม่น้ำคงคาคงอยากจะโอบกอดศพเธอไว้แล้วทันทีที่โจเซฟแซวเธอทำให้เธอต้องลนลานอีกครั้ง

"อ...อุรุมินะ!แค่กอดขอบคุณโจคุงเท่านั้นเองไม่มีอะไรในก่อไผ่แล้วนะคะ!!"

"อู้วววว์? หน้าใกล้กันขนาดหายใจรดหน้ากันเลยนะ??"

"ก็บอกแล้วไงคะว่าไม่มีอะไร!!คุณโจเซฟบ้าที่สุด!!"

กำปั้นหนักๆถูกทุบลงใส่โจเซฟอย่างไม่ปราณีเขาเข้าใจแล้วว่าทำไมโปลนาเรฟบ่นเธอถูกครั้งว่าแรงเกินจะเป็นแม่คนวันนี้เข้าได้เข้าใจความหมายนั้นแล้ว..

พวกเขาเกือบไม่ได้ไปต่อเพราะอุรุมิอาละวาดด้วยความเขินของเธอเกือบทำให้รถตกคูน้ำข้างทางและเธอก็ไม่ยอมเอาหน้าซุกกับเสื้อของโจทาโร่อีกพักใหญ่เพราะเธอเปลี่ยนฝั่งไปอยู่ที่คะเคียวอินแทนมันก็เลยทำให้ตัวของโจทาโร่รู้สึกหน่วงๆในใจเช่นกัน