คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : People in secret คนในความลับ - ความลับไม่มีในโลก
ความลับไม่มีในโลก
***ตอนนี้มีคำหยาบคายบ้างเพื่ออรรถรสรับไม่ได้กดปิดนะคะ***
"แบบนี้ละกัน!!!"
"ซื้อให้แฟนหรอคะ น่ารักจัง" พนักงานคิดเงินในมินิมาร์ทพูดกับผม รีบๆ คิดไปเหอะถามไรมากมาย ผมได้แต่คิดและพยักหน้ายิ้มๆ ตอบเธอไป
"ขอบคุณค่ะ" พนักงานกล่าวกับผมก่อนที่ผมจะเดินออกมา
"ใช้ได้มั้ย?" ผมถามลาเบลหลังจากยื่นห่อผ้าอนามัยให้เธอ
"ใช้ได้ค่ะ พี่ออกไปก่อน" ลาเบลสั่งให้ผมออกมา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
อยู่ๆ เสียงประตูห้องผมก็ถูกเคาะขึ้น ใครมาตอนนี้วะ
"ฮยองเปิดประตูให้ผมหน่อย!" เสียงเซฮุนดังขึ้นทำให้ผมที่ยืนรอลาเบลอยู่หน้าห้องน้ำแทบจะวิ่งพล่าน
"ลาเบลอย่าพึ่งออกมานะ!!" ผมตะโกนเข้าไปในห้องน้ำ แล้ววิ่งไปเอาผ้าห่มคลุมเตียงนอนที่มีคราบเลือด ก่อนจะวิ่งไปหยิบรองเท้าของลาเบลไปยัดไว้ใต้เตียง
"ฮยอง!!"
"มาแล้วๆ อะไรวะ" ผมเปิดประตูไปถามมัน
"ก็จะมาดูเห็นเมื่อวานวันเกิดพี่แทมิน แล้วเมื่อเช้าผมกลับจากบ้านฮยองก็ไม่อยู่ที่หอ"
"เออกูยังมีชีวิตดีอยู่กลับไปได้แล้ว"
"อะไรเนี่ยคนอุส่าห์เป็นห่วงเลยมาดูยังจะไล่อีก ทำไมแอบพาใครมานอนที่ห้อง!!" เซฮุนเริ่มจับผิดผม
"อะไรของมึง ไม่มีใครก็อยู่คนเดียวนี่..."
"เสร็จแล้ว!!" ลาเบลเปิดประตูออกมาพร้อมกับสภาพเช้งเลย....ที่ตะโกนบอกนี่ไม่ได้ยินหรือไง
"ลาเบล!!" เซฮุนหน้าเหวอไปโดยทันที
"พี่เซฮุน!!"
ป้าบ!!
ผมเอามือตีหน้าผากตัวเองไปหนึ่งทีเต็มๆ เอาไงดีวะ ซวยแต่เช้าจริงๆ คิม จงอิน!!
"มาทำอะไรที่นี่อ่ะ..." เซฮุนถามลาเบล
"บะ...เบล มาทำงานค่ะ!!" ลาเบลอ้ำอึ้งตอบเซฮุน
"ทำงาน?"
"ค่ะ พอดีอาจารย์งานด่วนเบลเลยให้พี่ไคช่วยทำ"
"เออนั่นแหละ กูกลัวมึงเข้าใจผิดเลยโกหกตอนแรก" ผมบอกเซฮุน
"มีไรก็พูดตรงๆ ดิ่ฮยอง" เซฮุนบอกผม
"..."
"มีอะไรจะบอกผมมั้ย" เซฮุนถามแบบเค้นคำตอบจากผมอีกครั้ง
"...."
"เบลคบกับพี่ไค" อยู่ๆ ลาเบลก็บอกเซฮุน
"หึ.."
"กูขอโทษ..."
"แมนๆ หน่อยดิ่ฮยอง ผู้หญิงเค้าพูดเองแล้วนะ ทำไมพี่ไม่บอกผม"
"โกรธกูป่ะ..."
"ผมรู้ตั้งแต่ฮยองไปส่งเบลที่หอทุกวันละ คนอย่างฮยองอ่ะ ถ้าไม่สำคัญจริงๆ ฮยองไม่ยอมไปส่งทุกวันหรอก"
"มึงกำลังทำให้กูรู้สึกผิดและโง่ไปในเวลาเดียวกัน..." ผมบอกเซฮุน
"คิดมากหว่ะฮยอง เบลพี่ขออะไรอย่างนึง"
"อะไรคะ?"
"คริสตัลพี่ขอนะ..."
"หะ..หาา?" อะไรของมัน ขอกันง่ายๆ อย่างนี้เลยหรอ อยู่ๆ เซฮุนก็ขอคริสตัลจากลาเบล
"เพิ่งรู้ว่ามึงชอบผู้หญิงปากจัด" ผมบอกเซฮุน
"พี่เบล!!" ลาเบลว่าผมแล้วตีเข้าที่แขน
"เค้าปากจัดเฉพาะคนจ้องจะงาบน้องเค้าเท่านั้นแหละ" เซฮุนแกล้งแหย่ผมอีก
"นี่สรุปรู้เรื่องกูกันหมดแล้วใช่มั้ยเนี่ย"
"ก็ฮยองเล่นน็อคมืดอ่ะ แย่งกันแทบตาย ไอ้พี่แบคมันควันออกหูหน้ากลายเป็นหมาหน้าย่นไปเรียบร้อย"
"เบลรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นของเล่นยังไงมั้ยรู้" ลาเบลพูดพร้อมเบะปาก
"ใช่เบลเป็นของเล่นของพี่ เล่นได้ทุกวันไม่มีเบื่อ" ผมบอกพร้อมกับขยี้หัวลาเบลเล่น
"เลี่ยน..." เซฮุนบอกพร้อมกับทำหน้าเอือมๆ ใส่ผม
"เดี๋ยวเสยเลย"
"เหลือแต่คริสตัลคนเดียวแล้วนะฮยอง สู้ๆ ผมไปละ" เซฮุนบอกกับผมแล้วก็พรวดพลาดออกไป ทำอย่างกับประกัน มาไว เคลมไว กลับไว
"คิดไงถึงบอกมัน" ผมถามลาเบล
"เก็บกดมั้ง..." ลาเบลพูดพร้อมกับเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของผม
"ไปไหนอ่ะ..."
"เปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้ไง เละขนาดนี้" เธอพูดพร้อมกับทำหน้าแหยะๆ ใส่ผ้าปูที่นอนของผม
"ทำเองแท้ๆ ยังจะทำหน้า" ผมแกล้งแซวเธอ
"ผ้าปูที่นอนใหม่อยู่ไหน" เธอหันกลับมาถามผม
"ในตู้เสื้อผ้า เดี๋ยวหยิบให้ หน้าหายซีดแล้วหนิ่"
"อือ แต่โคตรปวดท้องเลยอ่ะ" เธอบ่นไม่หยุด
"ปวดมากหรอ"
"มาเกิดเป็นผู้หญิงแล้วจะรู้"
"เป็นผู้ชายอ่ะดีแล่ว จะได้ปกป้องเบล"
"ทำเป็นพูดถึงเวลาก็หายตลอด" ลาเบลบ่นและรับผ้าปูที่นอนจากผม
"เหอะหน่า นี่จะกลับเลยป่ะ" ผมถามระหว่างช่วยเบลปูผ้าปูที่นอนใหม่หลังจากดึงอันเก่าออก
"กลับดิ่จะอยู่ทำไม..."
"อยู่ด้วยกันก่อนดิ่นานๆ จะได้อยู่ด้วยกันที" ผมอ้อนลาเบล
"ก็อยู่ด้วยกันเกือบทั้งวัน"
"หน่านะ ทำอะไรให้กินหน่อย" ผมอ้อนลาเบลอีกครั้ง
"ให้เบลทำซื้อกินง่ายกว่านะ"
"เปลี่ยนใจละ กินเบลดีกว่าอร่อยกว่าเยอะ" ผมแกล้งแหย่เธอ
"อย่าหื่นได้ป่ะ"
"หื่นตรงไหนเนี่ย" ผมถามและกอดลาเบลจากข้างหลัง
"พี่ไค!! ปล่อยเบลนะ" ลาเบลดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของผม
"อืมม...ขออยู่อย่างนี้แปปนึงนะ" ผมบอกลาเบลและกอดเธอแน่นมากขึ้นกว่าเดิม
"หายใจไม่ออก"
"ถามจริง ถ้าพี่ขอ..ให้พี่ได้มั้ย" ผมถามลาเบลออกไปตรงๆ
"ไม่..."
"ถึงเวลาจริงเดี๋ยวก็ยอม"
"รู้ได้ไง!!" ลาเบลถามผมแบบกวนประสาท
"ประจำเดือนเธอหมดเมื่อไหร่โดนแน่!!" ผมแกล้งขู่ลาเบล
"พี่ไค คิดแต่ละเรื่องนี่!!" ผมโดนลาเบลตียกใหญ่
"ล้อเล่นหน่า..ถ้าเบลไม่ยอมพี่จะไม่ทำ โอเคนะ"
"อะ..โอเค"
"ยอมใช่มั้ย!!"
"ไอ้พี่บ้า!!" ลาเบลตีผมก่อนจะดิ้นจนหลุดจากอ้อมกอด
"เบลอ่ะ ทำไมชอบรุนแรง"
"ก็พี่ชอบแกล้งเบล"
"แกล้งอะไร พี่ยังไม่ได้แกล้งเบลเลยนะ" ผมเถียงเบลและหอมแก้มเธออีกครั้ง
"อื้ออ...ไม่เอาแล้วเบลอยากกลับหอ"
"ง่วงอ่ะ นอนก่อนได้ป่ะแล้วเดี๋ยวพี่ไปส่ง" ผมเริ่มต่อรอง
"ก็ได้ ไปรอข้างนอกนะ" ลาเบลบอกผมและกำลังจะเดินออกไป
"หึ พี่หมายถึงนอนด้วยกันบนเตียง"
"ก็เบลไม่ง่วงจะไปนอนทำไม"
"มาเป็นหมอนข้างให้พี่แปปนึงนะ" ผมบอกและลากลาเบลไปนอนที่เตียง
"..."
"ตัวนิ่มจัง" ผมบอกลาเบลที่เอาแต่เงียบ
"ที่นอนพี่เย็นอ่ะ เปิดฮีตเตอร์ได้มั้ย"
"ฮีตเตอร์มีชีวิตได้มั้ยครับ" ผมถามแล้วกอดลาเบลแน่น"
"อือ..."
"อุ่นยัง" ผมถามลาเบลที่เอาแต่หน้าแดง
"อุ่น..."
"ชอบมั้ย..."
"ชะ..ชอบ"
"บอกคริสตัลแล้วมาอยู่กับพี่!!" ผมแกล้งแนะนำ
"อย่าท้า เบลกล้าบอกคริสตัลนะ" ลาเบลตอบผมแบบทะเล้น
"ไม่ได้ท้า...จะบอกป่ะหล่ะ" ผมถามลาเบล
"บอกก็ได้..."
"เมื่อไหร่?" ผมถามลาเบลอีกครั้ง
"เย็นนี้"
"แล้วจะมาอยู่กับพี่ป่ะ"
"ใครจะมาอยู่ให้พี่แกล้ง" ลาเบลตอบผม
"เหอะหน่ามาอยู่ด้วยกัน ถ้าเราบริสุทธิ์ใจจะกลัวอะไร" ผมถามลาเบล
"พี่ไม่บริสุทธิ์ใจไง เบลรู้"
"โถ่ลาเบล!! มาอยู่ด้วยกันอ่ะดีแล้ว จะได้รู้ไงว่าเราอยู่ด้วยกันได้มั้ย" ผมเริ่มโน้มน้าวลาเบล
"คิดดูก่อนนะ"
"แต่นี่จะบอกคริสตัลแน่ๆ ใช่ป่ะ"
"อือ ก็คงบอกแหละถ้าบอกช้ากว่านี้เค้าจะยิ่งโกรธนะ เค้าจะคิดว่าเค้ารู้คนสุดท้ายไรงี้อ่ะ" ลาเบลอธิบาย
"สามโมงแล่ว จะไปก็ไปเดี๋ยวพี่สาวเธอก็หายอีกอ่ะ" ผมบอกก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วฉุดเบลขึ้นมา
"เดี๋ยวเบลโทรบอกเค้าก่อน" ลาเบลพูดก่อนจะคว้าโทรศัพท์ที่วางบนโต๊ะหัวเตียงโทรออกหาคริสตัล
"ออนนี่ เบลมีเรื่องจะคุยด้วย"
(...)
"ร้านพี่คีย์ สี่โมงนะ"
(...)
"บายค่ะ"
"ยัยนั่นว่าไง" ผมถามลาเบลหลังจากเธอวางสายจากคริสตัล
"เดี๋ยวเค้าออกมาหา"
"ที่รักของพี่น่ารักจัง" ผมบอกพร้อมกับหอมแก้มลาเบลฟอดใหญ่
"พอเหอะหน่าไค ไปหาคริสตัลได้แล้ว" เธอบอกกับผมและเดินนำออกไป
"มีอะไรหรอลาเบล" คริสตัลที่มาถึงร้านพี่คีย์ก่อนถามขึ้นในขณะที่ผมและลาเบลเดินเข้ามา
"นายอีกแล้วนะ คิม จงอิน นายเป็นเจ้ากรรมนายเวรของลาเบลหรือไง!!" คริสตัลหันมาด่าผมแทบจะทันที
"ออนนี่พอเหอะ เค้าเป็นพี่รหัสเบลนะ" ลาเบลพยายามห้ามคริสตัล
"แล้วทำไมมันต้องมากับลาเบลทุกครั้งด้วย"
"เลิกคิดมากซักทีคริสตัล...น้องเธอโตแล้วนะ" พี่คีย์เริ่มมีปากมีเสียงกับเขาบ้าง
"ตัลบอกแล้วตัลไม่ไว้ใจมัน ถึงมันจะเป็นเพื่อนตัลก็เหอะ"
"เซฮุนชอบคนแบบเธอเข้าไปได้ไง" ผมพูดขึ้นเพราะเริ่มหงุดหงิดคริสตัล
"ไอ้บ้าไค!!"
"พอแล้ว!! เบลจะบอกพี่ว่า.."
"ว่า?..."
"เอ่อ.."
"เอ่ออะไรลาเบล" คริสตัลเร่ง
"เอ่อ ลาเบลวาดงานพี่เสร็จแล้วนะ!!"
"ห้ะ?" ผมหันไปมองลาเบล
"แค่นี้หรอ?" คริสตัลถามลาเบล
"ค่ะ..." ลาเบลมองหน้าผมและตอบคริสตัล คิดอยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้
"หึ" ผมหึใส่ลาเบลเพราะบอกตรงๆ ว่าโมโห
"แล้วจะให้พี่มาทำไม มาทะเลาะกับไอ้นี่หรอ" คริสตัลถามลาเบล
"ฉันไปก่อนนะ!" ผมหันไปบอกลาเบลและรีบเดินออกมา จากร้านพี่คีย์
"พี่ไค!! เบลไปด้วย"
"..."
"ขอโทษ..." ลาเบลบอกกับผมหลังจากขึ้นรถมา
"เอาเหอะ เบลจะบอกพี่เบลเมื่อไหร่ก็เรื่องของเบล"
"เบลอยากบอกนะ แต่พี่ก็เห็น ถ้าคริสตัลรู้เค้าต้องโกรธมากแน่ๆ"
"อือ"
"ไม่โกรธเบลนะ" ลาเบลถามผมอีกครั้ง
"ไม่โกรธ..."
"ไคน่ารักจัง" ลาเบลพูดพร้อมกับหยิกแก้มผม
"ฉันเป็นพี่เธอนะลาเบล" ผมท้วงเมื่อเธอเรียกผมว่าไคเฉยๆ
"อีกหน่อยก็ไม่ใช่น้องแล่ว" ลาเบลแกล้งพูดแบบกวนประสาท
"แล้วเป็นอะไร..." ผมแกล้งถามลาเบลและยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ เธอ
"คิดเองดิ่..." ลาเบลอมยิ้ม
"โอ้ยเมื่อไหร่ประจำเดือนเธอจะหมดลาเบล"
"ไอหื่นน...อาทิตย์หน้ามั้ง"
"ขอนะๆๆๆๆ"
"ไม่เอา...คริสตัลรู้พี่ตายแน่"
"อย่าให้รู้ดิ่"
"นี่ตกลงจะเอาให้ได้ใช่ป่ะ" ลาเบลตีผม
"เบล....นะๆๆๆ จะปีนึงแล้วนะ"
"น่าเกลียด อยากนักก็ฝันไปก่อนแล้วกัน"
"ลาเบล!!"
"ไปส่งเบลได้แล้ว!! ยิ่งงี่เง่ายิ่งหมดโอกาสนะ"
"ถ้าไปส่ง อาทิตย์หน้าขอนะ"
"ขอมากระวังไม่ได้อะไรเลย"
"ครับไปส่งแล้วครับ พรุ่งนี้วันอาทิตย์ไปไหนป่ะ" ผมถามลาเบล
"ไม่ พรุ่งนี้วันพักผ่อน"
"พักผ่อนอีกละ...ไปนอนให้หมอทำนู่นทำนี่กับหน้ามันพักผ่อนตรงไหน"
"ไปขัดเฉยๆ เลิกบ่น ดูหน้าดิ้ หนวดอ่ะโกนได้แล้วสิวอ่ะอย่าไปจับมันมากบอกกี่ทีละ" ลาเบลบ่นผม
"ไม่มีเหอะสิวอ่ะ จะบ่นนี่ดูก่อนดิ่" ผมบ่นลาเบลกลับอีกที
"ขับไปเหอะรถอ่ะ แล้วไปล้างด้วยนะสภาพนี่ไม่เหมาะกับราคารถเลย" ลาเบลบ่นผมต่อเพราะผมไม่ได้เอารถไปล้างนานแล้ว ก็ขี้เกียจอ่ะ อาบน้ำตัวเองยังขี้เกียจอาบเลย
"รู้แล้วบ่นจัง...แล้วเมื่อคืนไม่ได้กลับหอจะบอกนาอึนว่าอะไร"
"บอกว่าอยู่กับพี่ไง"
"อ่าวแล้วมันไม่ไปบอกคริสตัลหรอ" ผมถามลาเบล
"พี่แทมินรู้ไม่ใช่หรอ พี่แทมินรู้นาอึนก็ต้องรู้"
"เธอกำลังจะบอกว่าแทมินเก็บความลับไม่ได้" ผมท้วงลาเบล
"ไม่ใช่ พี่แทมินเป็นคนที่ไม่มีความลับต่างหาก พี่ไคอ่ะเป็นพวกความลับเยอะ กะล่อน ขี้โกหก"
"ด่าพี่ใช่มั้ยเนี่ย"
"คิดเอาเองเถอะค่ะ"
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป ผมกับลาเบลก็ยังทะเลาะกันในเรื่องไร้สาระทุกวัน และวันที่ผมเกลียดที่สุดของสัปดาห์ก็มาถึง
"ฮยองง มาคนเดียวหรอ นูน่าหล่ะ" เจลโล่ถามขณะที่ผมเดินเข้าไปในห้องซ้อม
"แกเห็นว่าลาเบลเดินมากับฉันหรือเปล่าหล่ะ แล้วขอร้องอยู่ห่างๆ แฟนฉันหน่อย" ผมบอกเจลโล่ แน่นอนตอนนี้เรื่องของผมกับลาเบลถูกเผยแพร่จนรู้กันแทบจะทั้งมหาลัยละ ยังมียัยคริสตัลคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
"ฮยองอ่ะแย่งนูน่าไปจากผม..." เจบโล่เบะปากเล็กน้อย
"พูดให้ดีๆ ลาเบลเป็นของฉันจะปีนึงละ" ผมเถียงเจลโล่
"ถ้าฮยองทำให้นูน่าเสียใจผมจัดการฮยองแน่!!" เจลโล่บอกกับผม
"ถ้าแกยุ่งกับแฟนฉัน แกตายแน่!!"
"เจอกันทีไรต้องทะเลาะกันทุกที" แทมินที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องบ่นขึ้น
"ก็มันกวนประสาทกู" ผมตอบแทมิน
"เออพอเลิกทะเลาะกันเริ่มเรียนได้ละ"แทมินสั่งเจลโล่
"เฮ้อ..." ผมถอนหายใจกับตัวเองหลังจากเดินออกมาจากห้องซ้อมที่ใช้สอนเจลโล่
"เหนื่อยหรอ?" เสียงหวานของลาเบลดังขึ้นข้างหลังผมพร้อมกับอ้อมกอดเล็กๆ จากข้างหลัง
"มาทำไมเนี่ย...ดึกแล้วอันตราย" ผมหันมาพูดกับลาเบลพร้อมจูงมือเธอเดินไป
"ก็บอกว่าไม่ให้เบลมารอตอนสอน เลยมาตอนสอนเสร็จ จะได้ไม่ต้องเจอน้องเจลโล่"
"สอนเสร็จก็สองทุ่มละเดี๋ยวก็ต้องไปส่งลาเบลอีก ได้อยู่ด้วยกันแปปเดียวเอง" ผมบ่นกับลาเบล
"วันนี้เบลอยู่หอคนเดียวอ่ะ นาอึนกลับบ้าน"
"ไปนอนกับพี่ที่คอนโดป่ะ...สัญญาไม่ทำอะไร" ผมชวนลาเบล
"ไม่เชื่อ.."
"นี่คบกันจะเป็นปีละยังไม่เชื่อใจพี่อีกหรอ" ผมถามลาเบล
"เชื่อ...ยกเว้นเรื่องนี้"
"สรุปจะไปป่าว นอนคนเดียวระวังผีหลอกนะ" ผมแกล้งแหย่เธอ
"ไปก็ได้ แล้วเสื้อผ้าอ่ะ"
"เสื้อผ้าเบลชุดเก่าไง เอาไปซักให้แล้ว" ผมพูดพร้อมกับเปิดประตูรถให้ลาเบล
"นี่คือพร้อมเลยใช่ป่ะ" ลาเบลถามผม
"เว่อ..ก็มันมีอยู่"
"รีบเลยดึกแล้วง่วง" ลาเบลสั่งกับผมก่อนจะปิดประตูรถใส่หน้า...เออ ดีจริงๆ
"อาบน้ำก่อนนะ" พอถึงห้องลาเบลก็พูดกับผมแค่ประโยคเดียวแล้วรีบผลุบเข้าไปในห้องน้ำทันที
"อ่าห้ะ..." ผมตอบก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงนอน รู้สึกว่าช่วงนี้ผมกลับมาปวดเอวเพราะการเต้นอีกครั้ง ทำให้ผมเหนื่อยกับมันมาก หัวถึงหมอนก็แทบจะหลับ
"ไค!! ยังไม่ได้อาบน้ำเลยหลับได้ไง" ไม่รู้ว่าผมงีบไปนานเท่าไหร่แต่เสียงลาเบลก็ปลุกผมขึ้นมาได้ดีพอสมควร
"เหนื่อย..."
"เหนื่อยก็ไปอาบน้ำ!!" ลาเบลสั่งผมก่อนจะขึ้นมานั่งบนเตียงและฉุดผมขึ้นมา
"อือ เบลอ่ะพี่ง่วงจะตาย"
"มานี่เลย..." ลาเบลฉุดผมขึ้นด้วยแรงอันน้อยนิด
"ถ้าพี่ไปอาบน้ำแล้วกลับมานอนพี่จะนอนไม่หลับนะ!!" ผมเริ่มหาข้ออ้างเพราะความขี้เกียจ
"ไคนอนไม่หลับก็เรื่องของไคดิ่ เบลหลับละกัน" เธอเริ่มเถียงผม
"ใครบอก!! ถ้าไคไม่ได้หลับเบลก็ไม่ได้หลับเหมือนกันนั่นแหละ"
----------------------------------------------------------------------------------------
Talk
สวัสดีค่ารีดเดอร์ที่รักของกี้ มาอัพให้แล้วน้าแบบยาวๆ เลย เพราะอัพผ่านไอแพดลำบากมาก แต่งก็กะความยาวไม่ถูก สรุปทุกคนรู้ความลับของเสี่ยกันหมดแล้วยกเว้นด่านสำคัญอย่างคริสตัล สำหรับเรื่องที่กี้ถามเอาไว้เรื่อง NC กี้แต่งให้นะคะแต่ใครที่แปะเมลล์ไว้แล้วกี้จะส่งให้เลยนะคะแต่จะย้ำว่าอ่านตอนนี้ก่อนจะได้รู้ว่าอิเสี่ยมันคึกอะไรของมัน5555 ส่วนใครต้องการ NC เพิ่มเติมคอมเม้นบอกกี้นะคะ ส่วนรีดเดอร์คนไหนไม่อ่าน NC ก็รอตอนต่อไปได้เลยค่ะ
ความคิดเห็น