คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : People in secret คนในความลับ - ยานอนหลับ
***ตอนนี้มีคำหยาบคายบ้างเพื่ออรรถรสรับไม่ได้กดปิดนะคะ***
"ลาเบลวาดอะไร..." ผมถามหลังจากลาเบลเริ่มต้นวาดรูปอะไรซักอย่างลงกระดาษ
"..." เธอเงียบเป็นการตอบรับให้ผมรู้ว่ายังไม่หายโกรธ
"เริ่มสอนเหอะ" แทมินที่เห็นท่าว่าผมกับลาเบลจะทะเลาะกันอีกรีบเปลี่ยนเรื่อง
ผมและแทมินเริ่มสอนเจลโล่เต้นพื้นฐานในแบบต่างๆ ซึ่งถือว่าเร็วมากเพราะเจลโล่มีพื้นฐานมาบ้างแล้ว ส่วนลาเบลก็ยังนั่งวาดรูปต่อไปโดยเงยหน้าขึ้นมามองพวกผมแค่ครั้งสองครั้งเอง
"ฮยองขอพักหน่อย" เจลโล่ขอแทมิน
"ได้ๆ ฉันก็เหนื่อยเหมือนกัน" แทมินพูกพร้อมลงไปนั่งกับพื้น
"เดี๋ยวเบลไปซื้อน้ำให้นะ" ลาเบลพูดกับแทมินและเจลโล่โดยไม่สนใจผมเลย เออดี เจริญเหอะ
"โธ่เว้ย!!!" ผมสบถหลังจากลาเบลเดินออกไป
"ไอ้สัสมึงแคร์น้องเค้ามากเลยนะเนี่ย" แทมินพูดกับผม
"กูขอโทษแล้วก็ยังไม่หายจะเอาไงอีกวะ"
"ถ้ากูไม่รู้ว่าเป็นพี่รหัสกับน้องรหัสกูนึกว่าแฟนทะเลาะกัน"
"ผมก็นึกว่าฮยองเป็นแฟนกับนูน่า" เจลโล่ที่นั่งฟังอยู่พูดขึ้นบ้าง
"..."
"ถ้านูน่ายังไม่มีแฟนผมก็จีบได้หน่ะสิ่" เจลโล่พูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี ไอ้นี่วอนซะละ
"ไม่ช่วยอย่าทำให้ปวดหัวมากกว่าเดิมได้ป่ะ"
"น้ำค่ะ..." พอผมพูดจบลาเบลก็เดินกลับเข้ามาในห้องซ้อมพร้อมกับยื่นน้ำให้แทมินกับเจลโล่
"มานี่!!" ผมสั่งลาเบลและกระชากแขนเธอให้เดินตามออกมาจากห้องซ้อม
"ปล่อยเบลนะ!!" เบลพูด
"ไม่!! จนกว่าเบลจะบอกพี่ว่าเบลเป็นอะไร"
"เบลไม่ได้เป็นอะไรปล่อยค่ะ!!"
"ไม่ได้เป็นอะไรแล้วทำไมไม่พูดกับพี่..."
"ก็เบลพูดกับพี่แล้วไง จะเอาอะไรอีก"
"..."
"อื้อ..." ผมประกบริมฝีปากหนาลงไปที่ปากบางๆ ของเธอก่อนจะโดนเธอเอากำปั้นเล็กๆ ทุบที่อก
"ปะ...ปล่อย"
"เป็นอะไร บอกพี่ ทำไมถึงโกรธ..." ผมถอนริมฝีปากออกและถามลาเบล
"ก็ได้ เบลงี่เง่าเองแหละเบลเป็นอะไรไม่รู้หงุดหงิดทุกอย่าง หงุดหงิดที่พอเบลตั้งใจจะบอกทุกคนว่าเราเป็นอะไรกันพี่กลับบอกให้เบลปิด เบลไม่อยากเห็นหน้าพี่ตอนนี้ ขอเวลาเบลหน่อยนะ..."
"พี่เข้าใจเบลนะแต่ตอนนี้เราบอกใครไม่ได้แล้ว พี่ไม่รู้จะพูดกับเซฮุนยังไง" ผมอธิบายเหตุผลที่เริ่มไม่อยากจะบอกใครเรื่องของผมกับเบล ผมห่วงเซฮุน ถ้ามันรู้ผมรู้ว่ามันไม่มีทางโกรธผม แต่มันกลับจะโทษแต่ตัวเอง
"เบลขอโทษละกัน..." ลาเบลบอกกับผม
"กลับไปดูพี่เต้นนะ แล้วอยู่ห่างๆ ไอ้เจลโล่ด้วย" ผมบอกลาเบลและจูงมือเธอเดินกลับไปที่ห้องซ้อม
"โอเคยัง" แทมินถามพร้อมกับอมยิ้มหลังจากลาเบลเดินกลับเข้ามาในห้องกับผม
"สอนต่อได้แล้ว" ผมตัดบทเพราะไม่ค่อยชอบให้มันถามนู่นถามนี่เวลาผมทะเลาะกับลาเบล
"นูน่าวาดอะไรสวยจังครับ" ตรงกันข้ามกับไอ้เจลโล่ ที่ผมบอกให้มันมาเรียนแต่มันกลับไปถามนู่นถามนี่ลาเบล ถ้าไม่ติดว่าหลานอธิการกูเสยยันประตูไปละ
"วาดแพ็คเก็ตสกินแคร์จ้ะ ของพี่สาวพี่" ลาเบลบอกกับเจลโล่ เออดีตอนแฟนถามนี่ไม่ตอบแต่พอเด็กถามนี่รีบตอบเลย ใช่สิ่ผมมันไม่ขาวสูงแบบไอ้เด็กนี่หนิ่
"ปวดขี้อ่อมึง" แทมินที่หันมาเห็นผมทำหน้ายุ่งๆ ถามขึ้น
"ยุ่งหน่า เจลโล่ถ้านายยังไม่ยอมมาเรียนฉันจะบอกอาของนายแล้วนะ" ผมบอกกับเจลโล่ที่ยังยุ่งกับลาเบลไม่เลิก
"ก็ได้ฮยองอ่ะ"
"วันนี้วันอะไรมึงอย่าบอกว่าลืม" แทมินหันมาพูดกับผมหลังจากสอนเจลโล่เสร็จ
"ไม่ลืมหน่า แต่เดี๋ยวกูขอแม่กูก่อนนะ"
"นี่มึงกลัวแม่จริงๆ หรอเนี่ย ยังไงก็ตามไปละกันนะ น้องเบลถ้าว่างไปงานวันเกิดพี่นะครับไปกับไคมันก็ได้" แทมินหันมาชวนลาเบล
"คือ..."
"ไม่ต้องคือครับ ไปกับไคมันเหอะอย่างน้อยก็ลากมันกลับมาส่งที่หอหน่อยเพราะวันนี้เซฮุนมันไม่อยู่" แทมินหันมาสรุป
"เออกูไปก่อนนะจะไปซื้อของขวัญให้ไอ้เห็ด" ผมแกล้งพูดก่อนจะดึงลาเบลไปขึ้นรถ
"ที่รักครับวันนี้สามีขอไปงานวันเกิดเพื่อน" ผมพูดหลังจากขึ้นรถมา
"สามีอะไรเดี๋ยวฟาด แล้วบอกขอแม่อ๋อเดี๋ยวนี้หาว่าเบลเป็นแม่พี่ใช่มั้ย" ลาเบลโวยวายยกใหญ่
"ก็ไม่รู้จะอ้างอะไรพวกมันแล้ว" ผมถอนหายใจก่อนพูดเล็กน้อย
"เฮ้อ จะไปก็ไปเถอะค่ะ ไปส่งที่หอด้วย"
"ไม่ไปด้วยกันหรอ"
"ไม่อยากไป"
"ไปเถอะแทมินมันอุส่าชวน เดี๋ยวเสียมารยาทนะ"
"ก็ได้"
"งั้นไปซื้อของขวัญให้มันก่อนแล้วไปกัน"
"สัญญานะว่าจะไม่ดื่มเยอะ" ลาเบลพูดกับผมหลังจากเลือกของขวัญให้แทมินเสร็จและกำลังจะเดินเข้าไปในผับของพ่อมัน
"สัญญา...เธอก็ห้ามไปไหนนะนั่งอยู่กับพี่ใครชวนให้กินอะไรก็ไม่ต้องกินนอกจากพี่จะอนุญาต" ผมกำชับ
"ค่ะ"
"เอ้า สุขสันต์วันเกิดครับแฝดพี่" ผมยื่นของขวัญให้แทมินก่อนจะนั่งลงข้างๆ มันและดึงลาเบลลงมานั่งด้วย
"ขอบคุณมาก มึงจะไม่แนะนำคนข้างๆ มึงกับคนอื่นหน่อยหรอว้ะ" แทมินท้วงผมเล็กน้อย
"เออพวกมึง นี่น้องรหัสกูเรียกว่าลาเบลก็ได้" ผมบอกทุกคนที่นั่งอยู่บริเวณนั้น
"สวัสดีค่ะ"
"ไอ้แบคกับไอ้ฮุนรู้ป่ะเนี่ยที่มึงลากน้องเค้ามา" ชานยอลพูดขึ้น
"มึงต้องเอาน้องรหัสมาด้วยหรอไค" พี่ซูโฮถามผม
"ก็ไอ้แทมมันชวนน้องเค้ามา คนเนี้ยของเซฮุนมัน" ผมแกล้งแหย่
"ถ้าพวกมันรู้มึงคอขาดแน่เลยหว่ะ" พี่มินโฮพูดก่อนจะขำดังลั่นโต๊ะ
"น้องเบลดื่มอะไรมั้ยเดี๋ยวพี่สั่งให้"
"น้ำเปล่า" ผมรีบตอบแทมิน
"กูถามน้องเค้าไม่ใช่มึง"
"กูรู้ละกันว่าน้องกูจะตอบอะไร"
"น้ำเปล่าแหละค่ะ" ลาเบลตอบแทมิน
"โอเคกูจะแกะของขวัญละ" แทมินหันกลับมาพูดหลังจากหันไปสั่งเครื่องดื่มกับลูกน้องของพ่อมัน
"แกะของกูก่อน" ผมสั่งมัน
"ได้ครับคุณน้อง โหไอ้สัสกอดทีดิ้ ของขวัญชิ้นแรกในรอบ 22 ปี ที่มึงให้แล้วกูชอบ" แทมินพูดหลังจากแกะของขวัญของผมออกมา
"ชอบใช่ป่ะ กูให้ลาเบลเลือก"
"กูว่าละ ถ้ามึงเลือกเองสงสัยกูได้ถุงยางโหลนึงแบบทุกปี"
"ได้ใช้ละกัน"
"ขอบคุณนะครับที่เลือกให้พี่" แทมินพูดกับลาเบลโดยที่เธอเอาแต่ยิ้มแหยๆ ออกมา
"อ่ะน้ำ" ผมยื่นน้ำเปล่าที่ยังบรรจุขวดอยู่ให้เธอ
"ขอบคุณค่ะ" ลาเบลเปิดฝาขวดน้ำและกระดกน้ำเข้าไปเกือบหมดขวด
"เธอไปอดอยากน้ำมาจากไหนเนี่ย" ผมพูดทั้งๆ ที่ยังกระดกเหล้าเข้าปากไม่หยุด
"ดีแล่วเค้าบอกว่าผู้หญิงดื่มน้ำเยอะๆ ผิวจะดีใช่ป่ะพวกมึง" แทมินพูดและหันไปหากำลังเสริม
"เดี๋ยวพี่สั่งให้อีกขวด" ชานยอลพูดและหันไปบอกลูกน้องของพ่อแทมินที่ยืนอยู่แถวนั้น
"กี่โมงละว้ะ" ผมพูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมากดดูเวลา
"สามทุ่ม"
"เดี๋ยวห้าทุ่มกูกลับนะ เมาไม่ได้ด้วยต้องพาน้องไปส่ง" ผมบอกทุกคนในวง
"ก็ไปส่งน้องเค้าแล้วกลับมากินต่อ" พี่มินโฮเสนอ
"กูว่ามันอาจจะไปตั้งแต่สี่ทุ่มก็ได้" พี่ซูโฮบอก
"เอ่อพี่ไค เดี๋ยวมานะไปห้องน้ำแปปนึง" ลาเบลสะกิดพร้อมกับลุกขึ้นยืน
"เดี๋ยวพาไป" ผมพูดพรางลุกขึ้นและจับมือเธอเดินออกมา
"ง่วง..." เธอบ่นเล็กน้อยทำให้ผมสงสัย ปกตินั่งวาดรูปกันถึงเที่ยงคืนตีหนึ่งไม่ยักจะง่วง นี่เพิ่งสามทุ่มง่วงละ
"ไปล้างหน้าก่อนละกันถ้าไม่ไหวเดี๋ยวพี่ไปส่ง" ผมแนะนำ
"ค่ะ" เธอพูดก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปโดยที่ผมได้แต่ยืนรออยู่ข้างนอก
"เสร็จแล้ว" ลาเบลเดินออกมาหลังจากหายเข้าไปในห้องน้ำซักพัก
"หายง่วงยัง" ผมพูดพร้อมกับลูบหัวของเธอ
"ดีขึ้นนิดหน่อยเอง ยังง่วงอยู่" เธอพูดขึ้นพร้อมกับเอาหัวมาซบที่ไหล่ผม เห้ยวันนี้มาแปลก
"พี่ไปส่งมั้ย"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่หมดสนุก เดี๋ยวเบลนั่งรอได้" ลาเบลพูดพร้อมยิ้มให้กับผม
"วันนี้เป็นอะไรเนี่ย เดี๋ยวก็โหดเดี๋ยวก็น่ารัก" ผมแกล้งถามเธอ
"วันนี้เป็นแฟนไค" เธอตอบผมแบบยิ้มๆ
"แล้ววันอื่นไม่ใช่แฟนไคหรอครับ"
"ไม่รู้" เธอแกล้งตอบผมแบบกวนๆ
"เดี๋ยวจับกดเลย"
"หื่นตลอดอ่ะ" ลาเบลพูดและตีที่แขนผม
"โอ้ยๆ พอแล้วเดี๋ยวพวกมันสงสัย" ผมพูดขึ้นหลังจากเดินเข้าใกล้โต๊ะที่พวกเพื่อนของผมนั่งอยู่
"ฮ้าว..." เสียงหาวของลาเบลเริ่มถี่จนผมรู้สึกว่าผิดปกติ
"กลับมั้ย" ผมหันไปถามเพราะคิดว่าเธอคงเริ่มทนไม่ไหวแล้ว
"อือ...กลับ"
"มา...ลุก" ผมตอบเธอพลางฉุดให้ลุกขึ้นก่อนจะ...
"เบล...ลาเบล!!" อยู่ๆ ลาเบลที่กำลังจะลุกขึ้นหลังจากที่ผมฉุดก็ล้มลงไปนั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่เหมือนเดิมและมีท่าทีว่าจะหลับไปเลย
"กูจัดการให้แล้ว..มึงเอาน้องเค้าไปคอนโดเลย" แทมินกระซิบมาจากข้างหลังของผม
"มึงเล่นบ้าไรเนี่ย...แฟนกู!!" ผมหันไปตะคอกใส่หน้ามัน
"ไอ้สัส ลาเบลเป็นแฟนมึง?" ชานยอลถามแบบเหวอๆ
"เออดิ่ พวกมึงให้แฟนกูกินอะไรเนี่ย!!"
"ยานอนหลับ...กูไม่แน่ใจว่าลูกน้องพ่อกูมันใส่ไอนั่นด้วยหรือเปล่า..." แทมินตอบแบบกลัวผมโกรธ
"มึงนี่จริงๆ เลยเอาไงดีว้ะ" ผมสบถเล็กน้อยก่อนหันไปมองลาเบลที่หลับไปแล้ว ถ้าไปส่งที่หอมีหวัง นาอึนต้องบอกคริสตัลแน่ๆ
"กูว่าคอนโดอ่ะดีสุด แต่มึงจะทำอะไรก็แล้วแต่มึง" พี่มินโฮเสนอ
"ก็ได้ว้ะ.." ผมพูดเบาๆ ก่อนจะก้มลงไปอุ้มลาเบลขึ้นมา
"เดี๋ยวกูไปส่งที่รถ" แทมินบอก
"กูไม่คิดว่ามึงจะคบกับน้องเค้าแล้วเลยจะช่วย...กูขอโทษ" แทมินพูดเสียงอ่อย
"ไม่เป็นไร...กูก็ขอโทษที่ไม่บอกมึง"
"มีใครรู้บ้าง..."
"ตอนนี้ก็พวกมึงกับพี่คีย์"
"กูจะไม่บอกใครละกัน...ถ้าน้องเค้าโกรธมึงบอกกูนะเดี๋ยวกูพูดให้"
"เออ..มึงกลับไปกินต่อเหอะวันเกิดยิ้มๆ หน่อยดิ่วะ" ผมพูดให้มันหายรู้สึกผิด
"ขับรถดีๆ นะมึง"
ผมพาลาเบลมาที่คอนโดที่นานๆ ทีผมจะกลับมานอนที่นี่ จริงๆ ตั้งแต่เจอลาเบลผมก็ไม่ค่อยได้กลับมานอนที่นี่อีกเลย
"พี่ขอโทษนะ" ผมพูดเบาๆ หลังจากวางลาเบลลงบนเตียง
"ร้อน!!" เธอบ่นงืมงำแถมยังพยายามจะถอดเสื้อของตัวเอง
"เบลอย่า!!" ผมร้องห้ามแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะเธอคงไม่ได้ยินเสียงผมหรอก
"เบลร้อน!! ถอด" เธอพยายามจะถอดเสื้อผ้าตัวเองโดยมีผมจับมือห้ามเอาไว้
"ลาเบล.." ผมเรียกเบาๆ เมื่อสังเกตว่าเธอหลับไปอีกแล้ว
"เฮ้อ" ผมถอนหายใจก่อนจะจัดที่นอนให้ลาเบลนอนสบายขึ้นก่อนจะหยิบหมอนอีกใบเดินออกไปนอนที่โซฟา
แสงแดดจากกระจกในตอนเช้าส่องเข้ามาในห้องนั่งเล่นของคอนโดของผมทำให้ผมที่หลับไปตอนเที่ยงคืนกว่าต้องจำใจลุกขึ้นจากโซฟา ผมเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเองที่ตอนนี้มีลาเบลนอนอยู่ก่อนจะ...
"มอร์นิ่งครับที่รัก" ผมก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูของลาเบล
"พี่ไค!! " ลาเบลสะดุ้งเมื่อผมปลุกเธอ
"เห็นหน้าพี่ต้องตกใจขนาดนั้นเลยหรอ"
"เบลอยู่ที่ไหน"
"คอนโดพี่..."
"แล้วทำไมไม่ไปส่งเบลที่หอ"
"ก็พี่ปลุกแล้วเบลไม่ตื่นแล้วถ้าไปส่งที่หอเดี๋ยวนาอึนก็คิดว่าพี่ทำอะไรเบลแล้วไปบอกคริสตัลดิ่" ผมอธิบายโดยหลีกเลี่ยงที่จะพูดเรื่องน้ำเปล่าผสมยานอนหลับของแทมิน
"เบลอยากอาบน้ำ" เธอบอกกับผมก่อนจะก้มดูสภาพของตัวเอง
"เดี๋ยวพี่ไปหาชุดพี่สาวพี่ให้นะรอแปปนึง" ผมบอกลาเบลก่อนจะเดินออกมาหาชุดของพี่สาวที่คิดว่าเบลใส่ได้
"เดี๋ยว!!" ลาเบลรั้งผมเอาไว้
"อะไรหรอ?"
"เบลขอโทษ..." เธอพูดก่อนจะชี้ลงไปที่ที่นอนของผมทำให้ผมที่ยืนอยู่ถึงกับหน้าร้อนผ่าว
"มะ...ไม่เป็นไร เบลมีผ้าอนามัยมั้ย" ใช่แล้วเธอประจำเดือนมาและแน่นอนว่าระยะเวลาครึ่งคืนทำให้ผ้าปูที่นอนผมเต็มไปด้วยเลือด ทำไงดีวะเนี่ยถ้าเอาไปซักร้านซักรีดเค้าต้องเข้าใจว่าผมทำอะไรพิเรนๆ แน่ๆ เลย ยิ่งพี่พนักงานที่เป็นตุ๊ดนั่น แค่นึกหน้าก็สยองแล้ว
"ไม่มีค่ะ..." เธอก้มหน้าตอบผม
"เอาไงดีหล่ะ" ผมถามแบบขอความเห็น
"มียาดมมั้ย" เธอกลับถามผมกลับคือผมขอความเห็นอยู่นะจะเอายาดมทำไม
"ห้ะ? ยาดม? เอาไปทำไม"
"เบลจะเป็นลม" เธอเงยหน้าขึ้นมาหาผมพร้อมกับใบหน้าซีดๆ
"เบล!! เป็นอะไรทำไมหน้าซีดขนาดนั้น"
"ไม่ไหวแล้ว เบลเลือดหมดตัวแล้วแน่เลย"
"เดี๋ยวนะ!!" ตอบพร้อมกับวิ่งไปที่ห้องนอนอีกห้องที่เป็นของพี่สาวผมที่ตอนนี้ไปอยู่อเมริกา
"อ่ะ" ผมยื่นยาดมที่ไปหามาจากห้องนอนของพี่สาวให้ลาเบล
"ขอบคุณค่ะ จะดีมากถ้าหาผ้าอนามัยให้เบลแล้วพาเบลไปห้องน้ำ" เธอบอกกับผมโดยที่ผมเข้าใจได้ว่าสภาพนี้เธอคงจะไม่มีแรงลุก
"คือมันไม่มีอ่ะถ้างั้นคงต้องไปซื้อ เดี๋ยวพี่พาเบลไปรอในห้องน้ำนะแล้วเดี๋ยวลงไปซื้อให้ข้างล่าง" ผมบอกลาเบลที่หน้าซีดมากขึ้นเรื่อยๆ
"อย่านานนะ เบลจะบอกว่าที่เมื่อวานเบลบอกว่าเบลไปธุระเบลไปหาหมอมาประจำเดือนเบลมันมามากกว่าปกติ แล้วเบลจะปวดท้องแล้วก็หน้าซีด เบลไม่อยากอยู่คนเดียวนานๆ " เธอบอกผมพร้อมกับกำแขนผมแน่น
"ได้ๆ แปปเดียวนะ" ผมบอกกับลาเบลก่อนจะอุ้มเธอไปนั่งบนชักโครกแล้ววิ่งออกไปซื้อผ้าอนามัยให้เธอ
"แบบไหนวะ..." ผมบ่นกับตัวเองเล็กน้อยหลังจากยืนงงกับไอห่อผ้าอนามัยหลากสีหลากรูปแบบ มีทั้งกลางวันกลางคืนอะไรไม่รู้เยอะแยะ ไม่ใช่ไม่เคยเรียนสุขศึกษานะแต่ผมเป็นผู้ชายหนิ่จะไปสนอะไรมันมากก็แค่เรียนผ่านๆ ไป
"แบบนี้ละกัน!!"
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะรีดเดอร์กี้มาอัพให้แล้วน้าดึกเหมือนเดิม สังเกตได้ว่ารีดเดอร์ที่น่ารักของกี้ไม่มีใครพิเรนมานั่งทำอะไรดึกๆ แบบกี้เลย5555 ทุกคนไม่แปลกหรอกค่ะกี้มันแปลกเอง ในตอนนี้ตอนท้ายตอนอย่าตกใจว่ากี้แต่งอะไรแปลกๆ แบบนี้ คือกี้อยากให้เสี่ยมีมุมน่ารักๆ แบบดูแลลาเบลบ้างหลังจากกวนประสาท โหดใส่ และตีกันหลายครั้งหลายครา ลาเบลของเสี่ยไม่ว่าใช่มั้ยยย
อีกเรื่องนึงคือพรุ่งนี้กี้ไปต่างจังหวัดนะคะไปถึงวันอาทิตย์เลยไม่แน่ใจว่าจะอัพผ่านไอแพดได้หรือเปล่าแต่ถ้าอัพได้ก็จะอัพให้น้า แอบเห็นว่ามีคนต้องการ NC บอกเลยว่ากี้แต่งไม่เป็น55555 ขอคิดดูก่อนน้าเพราะกี้ก็อยากตามใจคนอ่านไง อ่านแล้วชอบไม่ชอบคอมเม้นกันด้วยนะคะกี้ชอบอ่านคอมเม้น ใครอยากเรียกร้องอะไรจากกี้ กี้สะดวกทางเมลล์เท่านั้นน้า sukiiyaki@hotmail.com ตอบทุกคนแน่นอนจ้าเพราะกี้ติดโทรศัพท์55555
ความคิดเห็น