คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : People in secret คนในความลับ - ลาเบล
ลาเบล
คนในความลับ
"ลาเบล วาดเสร็จยังพี่นั่งจนจะเกร็งแล้วนะ" ผมบ่นขึ้นหลังจากนั่งเป็นแบบวาดรูปให้น้องรหัสของผมหรือมากกว่านั้น...
"แปปนึงหน่าจะเสร็จแล้ว หน้าเบี้ยวอย่าบ่นนะ" ลาเบลบ่นผมกลับมา แต่ก็ยังวาดต่อไปแบบนั้น
"ทำไมไม่ให้แบคฮยอนหรือเซฮุนมาเป็นแบบห้ะเอาพี่มาวาดทำไม"
"แหม่ถ้าสองคนนั้นว่างไม่มาขอให้พี่ช่วยหรอกอีกอย่างหัวข้อผู้ชายสุภาพบุรุษอะไรนั่นมันไม่เข้ากับหน้าพี่ซักนิด" ลาเบลพูดไปยักไหล่ไป รู้สึกว่าผมเรียกชื่อที่ตัวเองเป็นคนตั้งให้ยัยนี่จนลืมชื่อเล่นจริงๆ ไปละ แต่จริงๆ ชื่อเล่นกับฉายามันก็คล้ายๆ กันนั่นแหละ
"เฮ้อ...ก็งี้แหละน้า มีคนหล่อๆ มารุมจีบตั้งสองคนพี่รหัสอย่างฉันเลยเป็นตัวสำรองไปเลย" ผมพูดกับลาเบลอย่างน้อยใจ
"อย่าทำเป็นน้อยใจหน่อยเลยรู้ๆ กันอยู่ว่าใครเป็นที่หนึ่งของเบล"
"ใช่พี่หรือเปล่าหล่ะ..." ผมถามขึ้นก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินอ้อมไปข้างหลังของเธอก่อนจะกอดเข้าที่เอวบางหลวมๆ
"ถ้าไม่ใช่จะยอมให้กอดหรอ"
"แล้วถ้าใช่...ให้มากกว่ากอดได้มั้ย" ผมแกล้งพูดพลางกดจมูกลงไปที่แก้มนุ่มๆ ของเธอ
"ไม่เอาหน่าเดี๋ยวมีคนมาเห็น" ลาเบลพูดพลางผลักริมฝีปากที่เริ่มซุกซนของผมออก
"เฮ้อ...อย่างนี้ทุกที วาดเสร็จหรือยังจะได้กลับหอ" ผมผละตัวออกจากลาเบล และมองไปที่รูปที่มีผมเป็นแบบ
"คิดว่าเสร็จหรือยังหล่ะ" ลาเบลหันกลับมาถามผมเป็นการลองภูมิ
"เสร็จแล้ว สวยมากด้วย พี่รหัสเธอนี่เก่งเนอะ สอนน้องวาดสวยขนาดนี้" ผมแกล้งพูดแบบชมตัวเองเพราะการสอนแปลกๆ ของอาจารย์ที่คณะ โดยการใช้พี่รหัสเป็นคนสอนรุ่นน้อง
"คนอะไรหลงตัวเองจริงๆ กลับหอเหอะดึกแล้ว" ลาเบลพูดพร้อมเก็บของทุกอย่างและหยิบกระเป๋าสะพายใบโปรดของเธอสะพายไว้ข้างตัวและเดินนำออกไป
"เพื่อนเธอไม่สงสัยบ้างหรอว่าเธอกลับกับพี่ทุกวันแทนที่จะเป็นเซฮุนหรือแบคฮยอน"
"มันสงสัยจนเลิกสงสัยไปแล้วแหละ ก็บอกว่าพี่สอนวาดนู่นวาดนี่กว่าจะเสร็จก็ดึกเลยไปส่งที่หอ" ลาเบลพูดพลางยืนรอผมขี่จักรยานของมหาลัยไปส่งที่หอ
"เมื่อไหร่จะบอกคนอื่นซักที พี่ไม่อยากปล่อยเธอไปนู่นไปนี่กับเซฮุนแล้วก็แบคฮยอนแล้วนะ" ผมพูดขึ้นหลังจากขึ้นคล่อมจักรยาน
"ขอเวลาแปปนึงหน่า อีกอย่างตัวปัญหาของจริงคือคริสตัลนะ ถ้าเค้ารู้ว่าเราคบกัน เค้าก็มาขย่ำหัวพี่เละหน่ะสิ่" ลาเบลพูดถึงพี่สาวจอมโหดของเธอที่คอยจับผิดผมอยู่ตลอด คนอะไรหวงน้องซะอย่างกับน้องเป็นของเล่นที่กลัวจะโดนแย่ง
"ขอเป็นของขวัญวันเกิดนะ" ผมต่อรองขอของขวัญวันเกิดของผมจากเธอ
"ก็ได้ วันนั้นเราจะบอกคริสตัล" เธอพูดพร้อมเด้งตัวลงไปยืนที่พื้นหลังจากผมจอดรถจักรยานหน้าหอของเธอ
"ฝันดีนะลาเบลของพี่" ผมพูดพร้อมเอามือของตัวเองลูบผมเธอเบาๆ
"อย่านอนดึกนะ" เธอย้ำกับผมพร้อมกระชับเสื้อกันหนาวที่ผมสวมปิดทับเสื้อนักศึกษาเอาไว้
"บ้ายบาย" ผมพูดก่อนจะขี่จักรออกไปจากหน้าหอของเธอ
"ฮยองงง ไปไหนมาลาเบลหล่ะ" เซฮุนรูมเมทของผมรีบถามถึงลาเบลด้วยฉายาที่ผมตั้งให้อีกแล้ว หึงได้มั้ยเนี่ย
"ก็ไปส่งที่หอไง ห่วงนักวันหลังไปส่งเองเลยดิ่" ผมแกล้งพูดประชดใส่เซฮุน
"ผมก็อยากไปนะแต่ติดงานที่คณะ ผมกลัวไอ้พี่แบคฮยอนมันแย่งลาเบลผมไปจริงๆ เลย" เซฮุนพูดออกมาอย่างหงุดหงิดทำให้ผมพูดไม่ออกเลย ถ้ามันรู้ว่าผมคบกับลาเบลแล้ว มันจะกระทืบผมมั้ยเนี่ย
"เอ่อ...ชั้นไปนอนก่อนนะ นั่งรอลาเบลวาดรูปง่วงชิบ.." ผมรีบหนีเซฮุนไปนอน
"เดี๋ยวฮยอง...ถามจริงฮยองเคยคิดอะไรกับลาเบลบ้างป่ะ...แบบมากกว่าน้องรหัส" เซฮุนถามผมขึ้นมาซึ่งเอาซะผมเสียวสันหลังวูบเลย
"บ้าป่ะ..ก็แกจีบลาเบลอยู่หนิ่ฉันจะยุ่งอะไร" ผมรีบแก้ตัว
"เออ...ไม่มีอะไรหรอก ผมคงคิดมากไป"
"คิดอะไร..." ผมตัดสินใจถามเซฮุนออกไป
"ไม่รู้ดิ่ ฮยองดูสนิทกับลาเบลมากเลยอ่ะถึงจะทะเลาะกันบ่อยก็เหอะ แต่ก็ไม่แปลกหรอกเนอะพี่รหัสสนิทกับน้องรหัสก็ไม่แปลก" เซฮุนพูดแบบไม่ได้คิดอะไรมากแต่ผมนี่กลับคิดมากสุดๆ
"เอองั้นไปนอนก่อนนะ"
"เดี๋ยว...อีกเรื่องนึงฮยอง" เซฮุนรั้งผมไว้อีกครั้ง
"อะไร..."
"พรุ่งนี้ผมจะชวนลาเบลไปดูหนังฮยองรั้งลาเบลให้ผมหน่อยไปไม่เคยทันเลยอ่ะ" เซฮุนพูดแบบขอร้องแกมบังคับ
"เออเดี๋ยวดึงๆ ให้" ผมพูดพร้อมเปิดประตูห้องนอนย่อยหนีมันเข้ามาก่อนจะโดนมันชวนคุยนู่นคุยนี่อะไรมากกว่านี้
"โอ้ย เพราะเธอคนเดียวเลยลาเบลฉันเหนื่อยนะเนี่ย" ผมพูดกับตัวเองเบาๆ หลังจากล้มตัวลงนอนบนเตียงก่อนจะค่อยๆ ผลอยหลับไป โดยไม่ได้อาบน้ำ สะอาดจริงๆ คิม จงอิน
"ฮยองงงง ตื่นๆๆๆๆ ไปกับผมเดี๋ยวนี้เลย" เสียงรูมเมทสุดมึนของผมดังขึ้นแต่เช้า
"อะไรเนี่ยไอบ้า ตะโกนทำไม"
"ฮยองนั่นแหละเป็นอะไร นอนทั้งที่ไม่ได้อาบน้ำเนี่ยนะ ตื่นก็สายฮยองเข้าสายแน่วันนี้" เซฮุนเขย่าตัวผมไม่เลิก
"กี่โมงว้ะ" ผมปรับโฟกัสสายตาก่อนจะคลำหานาฬิกาปลุกที่วันนี้มันไม่ปลุก
"ไม่ต้องดูเลยฮยองนาฬิกาฮยองถ่านหมด 9 โมงแล้ว ที่สำคัญพี่ชานยอลมันโทรมาบอกว่าไอ้พี่แบคมันกำลังจะไปหาลาเบลฮยองไปกับผมเดี๋ยวนี้" เซฮุนพูดพร้อมฉุดผมขึ้นจากเตียงซึ่งผมก็รีบตื่นทันทีที่รู้ว่าไอ้แบคฮยอนกำลังไปหาลาเบลและเซฮุนก็จะไปด้วย แน่นอนเจ้าของลาเบลที่แท้จริงอย่างผมจะเอาแต่นอนอยู่ไม่ได้
"เร็วดิ่ฮยอง" เซฮุนเร่งผมที่กำลังวิ่งขึ้นตึกคณะอย่างกับไอบ้า ไหนจะเข้าคลาสสายไหนจะไอ้แบคกับไอ้ฮุนอีก
"ลาเบลลล" เซฮุนตะโกนดังลั่นหลังจากเห็นลาเบลยืนทำหน้าลำบากใจให้แบคฮยอนอยู่แต่เจ้าตัวก็ต้องสะดุ้งที่เห็นเซฮุนตะโกนเรียกโดยมีผมวิ่งตามมันมาติดๆ
"เอ่อ มีอะไรกันหรอคะมาหาฉันแต่เช้า" ลาเบลเอ่ยถามขึ้นหลังจากทั้งเซฮุนและแบคฮยอนมายืนตรงหน้าเรียบร้อย อย่างกับนักศึกษารอจะส่งงานอาจารย์
"ไปดูหนังกันนะครับ!!" ทั้งเซฮุนและแบคฮยอนพูดขึ้นพร้อมกันจนลาเบลที่ยืนอยู่ตรงกลางระหว่างสองคนนั้นทำหน้าซีดและหันมาหาผม
"เอ่อ..." <ลาเบล
"ไอ้บ้านี่แกก็เห็นว่าฉันมาก่อน ฉะนั้นฉันต้องได้ไปดูหนังกับน้องเบล" แบคฮยอนโวยวาย
"ใครบอก!! ผมนัดกับลาเบลตั้งนานแล้วเหอะแค่มาทวนความจำเฉยๆ ใช่มั้ยลาเบล" เซฮุนรีบเถียงแบบโกหก
"หะ..หา?" ลาเบลหันไปทำหน้างงใส่เซฮุนทันทีที่โดนถาม แน่นอนเธอยังไม่ได้ไปนัดอะไรกับเซฮุนเลย
"ใช่มั้ยลาเบล" เซฮุนถามลาเบลซ้ำอีกครั้ง ในขณะที่ลาเบลก็หันมาส่งสายตาขอความเห็นจากผม ซึ่งถ้าให้เลือกสองคนนี้ผมไว้ใจเซฮุนมากกว่า อย่างน้อยมันก็เกรงใจผมที่เป็นพี่รหัสของลาเบล ผมจึงพยักหนาเบาๆ ให้ลาเบลตอบรับเซฮุน
"คะ...ค่ะ ฉันนัดกับพี่เซฮุนแล้ว ขอโทษนะคะ ไว้วันหลังฉันจะไปกับพี่" ลาเบลหันไปขอโทษแบคฮยอนรัวๆ
"ไม่เป็นไรครับไว้วันหลังก็ได้ ถือว่าวันนี้วันของแกละกันนะไอ้แป๊ะ" แบคฮยอนพูดกับลาเบลก่อนที่ประโยคหลังจะหันมาพูดกับเซฮุน
"แหม่ขอบคุณมากครับไอ้พี่ตี๋" เซฮุนกวนประสาทแบคฮยอนน้อยๆ ก่อนมันจะเดินออกไป
"เฮ้อ..." ลาเบลถอนหายใจอย่างแรงหลังจากแบคฮยอนเดินออกไป
"ฮอตเหลือเกินแม่คุณ ผู้ชายจะตีกันตายแต่เช้า" ผมแกล้งแหย่ลาเบลเหมือนทุกครั้งที่ไม่ได้อยู่กันสองคน
"ตลกมากป่ะพี่!!" ลาเบลหันมาถามผม
"เดี๋ยวๆ อย่าพึ่งทะเลาะกัน สรุปเย็นนี้ลาเบลจะไปดูหนังกับพี่จริงๆ ใช่มั้ย" เซฮุนรีบชิงถามก่อนผมกับลาเบลจะทะเลาะกัน และลาเบลก็หันมาหาผมอีกครั้งแต่ผมกลับกระตุกยิ้มมุมปากและมองนู่นมองนี่ไม่สนใจเธอ
"ไปก็ได้ค่ะ" เธอตอบเซฮุนหลังจากที่ผมแกล้งไม่สนใจเธอซึ่งผมก็ไม่เดือดร้อนอะไร
"ขอบคุณนะ ขอบคุณที่วันนี้เลือกพี่ เดี๋ยวพี่ไปเรียนก่อนนะตอนเย็นเจอกัน ไปนะฮยอง" เซฮุนขอบคุณลาเบล ก่อนจะวิ่งลงจากตึกคณะของผมไป
"ระวังสับรางไม่ทันนะครับ" ผมแกล้งแหย่ลาเบลอีกครั้งหลังจากเซฮุนออกไป
"ตลกมากป่ะเดี๋ยวโดน" ลาเบลหันมาเบ้ปากใส่ผมก่อนจะเอามือเล็กๆ มาตีที่แขน
"ตลกจังเลยย ตล้ก ตลก แฟนจะไปดูหนังกับผู้ชายคนอื่น ขอเวลาขำห้านาที สงสัยต้องฉลองหน่อยละ" ผมยังเล่นแบบไม่ทุกข์ร้อนอะไร
"พี่ไค!! ถ้ายังไม่เลิกเล่นโกรธจริงๆ นะ"
"เอ้า ถ้าเลิกเล่นจะโกรธปลอมๆ อ่อ"
"โอ้ย!! ไม่พูดด้วยแล่ว เอาไปเลย" เธอพูดแบบอารมณ์เสียก่อนโยนวัตถุประหลาดเป็นก้อนๆ ใส่มือผม จนผมสังเกตได้ว่ามันคือก้อนถ่านสำหรับใส่นาฬิกาปลุกของผม
"รู้ได้ไงว่าถ่านหมด"
"แหม่เข้าคลาสสายกี่วันแล้วหล่ะ ฉันโดนอาจารย์ด่าด้วยเลยว่าพี่รหัสสาย"
"พี่รหัสหรือผัวครับ" ผมแกล้งเธออีกครั้งก่อนจะ..
ผลัวะะะ
"วอนแต่เช้าเลยนะ" เธอสะบัดมือเล็กน้อยหลังจากซัดมุมปากผมด้วยหมัดเล็กๆ
"นี่ถ้าเซฮุนมันลากเธอขึ้นเตียงเธอจะต่อยมันเหมือนที่ต่อยพี่มั้ยเนี่ย" ผมถามลาเบลทั้งๆ ที่มือยังจับที่ปากตัวเองอยู่
"ไม่อ่ะ จะทำอะไรนะยอมทุกอย่างเลย" ลาเบลตอบพลางแสยะยิ้ม
"อือหือ...เดี๋ยวปั้ดลากไปปล้ำเลย ห้องน้ำตรงไหนเงียบๆ บ้าง"
"อือหือ...เดี๋ยวจะโทรบอกคริสตัลเลย" เธอขู่ผมกลับมาซึ่งแน่นอนว่ามันใช้ได้ จริงๆ ผมไม่ได้กลัวอะไรยัยนี่หรอกนะแต่กลัวยัยนี่ไม่ยกน้องให้มากกว่า
"โห่ หมดหนุกเลย" ผมโวยวายน้อยๆ
"ไปเรียนเหอะวันนี้สายคู่เลย โดนหนักแน่" ลาเบลพูดด้วยสีหน้าเสียวๆ
"รู้ว่าโดนหนักก็อย่าเข้าดิ่" ผมแนะนำ
"ไม่เข้าละจะไปไหนดีอ่ะ" เธอพูดเหมือนจะเห็นด้วย
"ไปหาป้า" ผมพูดถึงพี่รหัสของผมอีกที
"หือป้าเลยหรอ" ลาเบลทำหน้าสยอง
"คำว่าลุงไม่เหมาะกับเค้าหรอกเชื่อสิ่" ผมพูดก่อนจะจับมือลาเบลลากไป
"ไม่ต้องจับเดี๋ยวคนอื่นเห็น!!"
โอ้ยยยย อินังกี้อยากจิกรี้ดดดดดด แบบว่าเหนื่อยมากกว่าจะลงได้ ลงไม่ขึ้นๆ สิบกว่ารอบ (อันนี้บ่น) ขอเวลาไรท์เตอร์มึนๆ คนนี้เม้าท์หน่อย อันดับแรกขอบอก่อนว่า กี้เป็นคนโรคจิตชอบตั้งชื่อให้ทุกคน55555 เรื่องนี้เปลี่ยนชื่อตัวเองเป็นลาเบลด้วยนะคะ ฮาาาา มันไม่ได้มาจากอะไรหรอกมาจากชื่ออิเสี่ยนี่แหละ พ่อระฆังแห่งความเมตตา กี้เลยจัดให้ชื่อนางเอกมีคำว่าเบลเลยเอาเป็นว่านี่คือชื่อที่กี้จะเรียกคนอ่านในเรื่องนี้ละกันเนอะ ตอนนี้ฝีมือตกแต่งบทความกี้ดีขึ้นเป็นลำดับละหลังจากจิ้มผิดจิ้มถูกอยู่นาน (โง่เอง) เรื่องนี้อินโทรไม่มีขอตอนหนึ่งเลย คาแร็คเตอร์ไม่ต้อง รู้ๆ กันอยู่ เด่นๆ ก็อิเสี่ยกับลาเบลนั่นแหละค่ะ แล้วกี้ก็เป็นโรคจิตอีกชนิดคือถ้านางเอกพระเอกของกี้มีพี่สาวหรือน้องสาว กี้ชอบให้คริสตัลรับบทนั้น ไม่รู้ทำไมแต่รู้สึกว่าบทแสบๆ แรงๆ ต้องยกให้เค้าเลย และแน่นอนเรื่องนี้คริสตัลของเราหวงลาเบลมากกกก ชนิดที่ว่าเสี่ยอย่าแตะต้องเลยก็ว่าได้ คุยไปคุยมาชักจะยาวกี้ขอไปเคลียร์พลอตซารังกับจงอินโอป้าก่อนนะ555555
ความคิดเห็น