คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : People in secret คนในความลับ - ความลับสุดท้าย
***ตอนนี้มีคำหยาบคายบ้างเพื่ออรรถรสรับไม่ได้กดปิดนะคะ***
แสงแดดในตอนเช้าส่องเข้ามาในห้องนอนของผมทำให้ผมจำใจต้องลืมตาขึ้นแม้ว่าเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ตีสองตีสามแล้ว ร่างเล็กในอ้อมกอดยังคงหลับสนิท ลมหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอ แก้มขาวใส ริมฝีปากบางสีชมพู ทำให้ผมอยากกดจูบเข้าไปหนักๆ แต่ก็กลัวว่าเธอจะช้ำไปมากกว่านี้ รอยแดงตามลำตัวและซอกคอทำให้ผมรู้เลยว่าเจ้าตัวคงไม่อยากจะลุกไปไหนแน่ๆ
"อือ..." ลาเบลเริ่มขยับตัวและมีท่าทีว่าจะตื่นขึ้น
"ตื่นแล้วหรอครับ" ผมถามลาเบลพร้อมกับลูบหัวเธอเบาๆ
"อื้อ..." เธอตอบผมพร้อมกับแก้มนิ่มๆ เริ่มขึ้นสีแดงเรื่อๆ
"ไปอาบน้ำกันแล้วเดี๋ยวไปหาอะไรกิน" ผมชวนลาเบล
"เบลไม่อยากไปข้างนอก..." เธอบอกกับผมพร้อมกับก้มดูรอยช้ำตามลำตัว
"ไม่อยากไปแล้วจะกินอะไร"
"ยังไม่กินได้มั้ย"
"ก็ได้...ไปอาบน้ำก่อนนะ" ผมบอกลาเบลพร้อมกับลุกขึ้นและฉุดเธอขึ้นมา
"ใส่กางเกงก่อน!!" ลาเบลสั่งผม
"เห็นมาทั้งคืนละยังจะกลัวอีกหรอ"
"ใส่กางเกง!!"
"แปปนึงดิ่หาอยู่ เบลโยนไปไว้ไหนอ่ะ" ผมถามเธอพร้อมกับเดินหากางเกงที่ลาเบลโยนไปไหนไม่รู้
"เดินเข้าห้องน้ำไปเลยเดี๋ยวเอาตัวใหม่ไปให้!!" เธอปิดตาตัวเองแล้วสั่งผมหลังจากเห็นว่าผมหากางเกงตัวเมื่อคืนไม่เจอ
"ปิดตาซะอย่างกับไม่เคยเห็น" ผมแซวเธอและเดินเข้าห้องน้ำไป
"ไค!!!"
"เร็วๆ เลย ช้าเดี๋ยวไคเดินแก้ผ้าออกไปอีกนะ!!" ผมแกล้งขู่เธอก่อนประตูห้องน้ำจะเปิดออกพร้อมกับมือเล็กที่ยื่อเสื้อผ้าเข้ามาให้ผม
"รับดิ่!!" เธอสั่งผมพร้อมกับยื่นเสื้อผ้าเข้ามาใกล้ๆ อีกครั้ง
"ไม่อาบด้วยกันหรอ"
"ไม่!!"
สุดท้ายเช้านี้ก็ไม่มีอะไรตกถึงท้องผมเพราะลาเบลไม่ยอมออกไปไหนเลยถึงผมจะบอกแล้วว่าไม่ต้องสนใจคนอื่น
"ลาเบลพี่ควรจะสอนเธอกินเหล้า!!" ผมพูดขึ้นขณะนั่งเล่นเกมอยู่บนเตียง
"บ้าป่ะ..."
"ไม่บ้า!! มันจำเป็นนะเธอจะได้ชินกับมันและเอาตัวรอดได้"
"ไม่ต้องสอนหรอก เบลไม่ได้อ่อนต่อโลกขนาดกินอะไรแบบนั้นไม่เป็น" เธอพูดกับผมแม้ตาจะมองแต่โทรทัศน์ก็ตาม
"กินเป็นหรอ แน่ใจนะ"
"เบลคอแข็งนะ ลองดูได้" เธอท้าผม
"เธอห้ามไม่ให้พี่กินแต่เธอดันคอแข็งเนี่ยนะ ได้ไงเนี่ย" ผมเริ่มโวยวายใส่เธอ
"ไม่เคยถามเบลหนิ่..."
"มาแข่งกัน" ผมชวนลาเบล
"แข่งอะไร..." ลาเบลละสายตาจากโทรทัศน์มาถามผม
"กินเหล้าไงกินพร้อมกันผสมเหมือนกันแล้วดูว่าใครจะเมาก่อนกัน"
"ได้...ถ้าเบลชนะไคจะทำอะไร" เธอถามผม
"เป็นคนบอกคริสตัลว่าเราเป็นอะไรกันแต่ถ้าเบลแพ้เบลต้องเป็นคนบอก"
"โอเค เหล้าอ่ะ?" ลาเบลถามผมอีกครั้ง
"เดี๋ยวไปหยิบให้..." ผมพูดพร้อมกับเดินไปที่ห้องครัวขนาดย่อมในคอนโดพร้อมกับหยิบลังใส่เบียร์กระป๋องมาลังนึงเพราะผมคิดว่าถ้าต้องมานั่งผสมเหล้ากันทีละแก้วคงไม่เวิร์ค
"เปลี่ยนเป็นเบียร์นะ" ผมบอกกับลาเบลพร้อมกับวางลังเบียร์ไว้กลางพื้นห้อง
"ทีละกระป๋อง?" ลาเบลถามผม
"ก็เอาไว้คนละสิบกระป๋องก่อนละก็กินไปเรื่อยๆถ้าหมดก็เริ่มกระป๋องที่สิบเอ็ดพร้อมกัน" ผมอธิบาย
"กินเลยนะ..." เธอบอกพร้อมกับเปิดกระป๋องเบียร์กระป๋องแรกกรอกลงปากอย่างรวดเร็วจนหมดไปหนึ่งกระป๋อง
"ใจเย็นดิ่ กินทีหมดกระป๋องเดี๋ยวแพ้พี่นะ" ผมเตือนลาเบล
"กินดิ่นั่งมองอยู่นั่นแหละ..." ลาเบลสั่งทำให้ผมเปิดกระป๋องเบียร์ และกระดกมันเข้าไปจนหมด
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่าผมกับลาเบลทะเลาะกันในเรื่องไร้สาระจนเบียร์หมดไปเป็นลังๆ ผมและลาเบลก็ยังไม่เมาซักที ไม่น่าเชื่อว่าจะคอแข็งจริงๆ
"ฮืออ น้ำหนักเบลขึ้นแน่เลยกินไปขนาดนี้" เธอบ่นหลังจากเห็นซากกระป๋องเบียร์จำนวนมาก
"ยังจะห่วงน้ำหนักอีก สรุปว่าเสมอนะไม่เมาซักทีอ่ะหมดไปสองลังละ"
"กรี้ด ไอ้พี่บ้าถ้าน้ำหนักเบลขึ้นนะ" ลาเบลโวยวายใส่ผม
"อย่าคิดมากหน่า น้ำหนักขึ้นได้ก็ลดได้ แต่อย่างเบลอ่ะยังแยกเป็นอีกสองอย่าง ไม่อ้วน ก็ ท้อง" ผมกวนประสาทใส่ลาเบล
"ปากหรอนั่น!! น่าให้คริสตัลยิงทิ้งจริงๆ" ลาเบลยื่นมือมาบีบคอผมแบบเล่นๆ
"อย่าบีบคอดิ่ เดี๋ยวลูกไม่มีพ่อนะ!!"
"โอ้ย คุยด้วยแล้วหงุดหงิด คิดว่าตัวเองเก่งขนาดนั้นเลยหรือไง" ลาเบลพูดพร้อมกับยืนขึ้นเหมือนจะเดินไปไหน
"ไปไหนอ่ะ..."
"ทำงานสิ่!! มัวแต่นั่งไร้สาระเดี๋ยวก็ได้โดนคริสตัลด่า" ลาเบลพูดพร้อมกับเดินไปหยิบงานที่วางไว้บนโต๊ะเขียนหนังสือของผมมาทำ
"วาดบ่อยๆ เบื่อบ้างป่ะ" ผมถามลาเบลที่นั่งวาดรูปทำงานให้คริสตัล
"ก็ชอบเลยไม่เบื่อ แล้วพี่อ่ะ..."
"ก็มีเบื่อบ้าง ไม่คิดจะเรียนอะไรแบบนี้อยู่แล้วแต่พอดีติดก็เลยเลือกเลย" ผมอธิบายให้ลาเบลฟัง
"เคยมีเหตุผลอะไรในชีวิตบ้างเนี่ย"
"ไว้มีละจะบอก"
"ชาตินี้คนไม่ได้ยิน..." ลาเบลบอกกับผมก่อนจะลงมือวาดรูปต่อ
"เบล..."
"อะไร?"
"หิวหว่ะ...กินรามยอนมั้ย" ผมถามลาเบล
"ไม่อ่ะ...ถ้าจะกินเดี๋ยวทำให้" ลาเบลพูดพร้อมกับลุกขึ้นเดินออกจากห้องนอนผมไป
"ทำเป็นด้วยหรอ..."
"เอาน้ำร้อนใส่ถ้วยทำไม่เป็นอย่าเกิดเป็นผู้หญิงเลย"
"เดี๋ยวก็เรียกให้พี่ช่วย...."
"โอ้ยยย ร้อนอ่ะน้ำกระเด็นใส่มือ" พูดไม่ทันขาดคำลาเบลก็ร้องโวยวายพร้อมกับเอามือลูบนิ้วตัวเองปอยๆ
"ยัยซุ่มซ่ามเอ้ย ไหนว่าเป็นผู้หญิงไง"
"มันก็พลาดกันได้ อีกอย่างคริสตัลไม่ชอบให้เบลกินอะไรแบบนี้เลยไม่ค่อยได้ทำ"
"พี่สาวเธอเลี้ยงเธออย่างกับเจ้าหญิง แล้วพี่จะเลี้ยงเธอไหวมั้ยเนี่ย" ผมแกล้งถามลาเบล
"เว่อร์จริงๆ ขอข้าวครบสามมื้อ ไปรับไปส่ง ก็พอละ" เธอพูดแบบยิ้มๆ
"สบายมากครับ..."
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ใครมาอีกเนี่ย..." ผมบ่นและมองไปที่ประตูห้อง
"ไม่ไปดูละจะรู้ป่ะ" ลาเบลพูดกึ่งสั่งให้ผมไปเปิดประตู
"ไค!! เปิดประตูหน่อย!!" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมคุ้นมากๆ ดังขึ้นหน้าห้อง
"แม่!! มาทำไมเนี่ยโอ้ย" ผมขยี้ผมตัวเองก่อนเดินไปเปิดประตูห้องให้แม่
"แม่หรอ?" ลาเบลที่กำลังหยิบถ้วยใส่รามยอนหันมาถามผม
"อื้อ แม่ไม่ดุไม่ต้องกลัว" ผมพูดยิ้มๆ และเปิดประตูให้แม่
"นี่กะให้แม่ยืนจนขาหลุดเลยมั้ยเนี่ย" แม่ของผมบ่นทันทีที่ผมเปิดประตูให้
"เปิดให้แล้วกันแม่ ขี้บ่นจริงๆ ลาเบล..นี่แม่พี่" ผมเดินกลับเข้ามาในห้องและบอกลาเบล
"สวัสดีค่ะ"
"หวัดดีจ้ะ โอ้ยตัวจริงน่ารักกว่าที่ไคเล่าให้ฟังอีก เสียอย่างเดียวเอาไคไปเป็นแฟนเนี่ยแหละ" แม่ผมพูดพร้อมกับพุ่งไปหาลาเบล
"แม่นี่ลูกแม่นะ เข้าข้างกันบ้างดิ่"
"โอ้ยลูกอย่างแกแม่ไม่เข้าข้างหรอก" แม่ผมพูดพร้อมกับจับลาเบลหมุนรอบตัว
"แม่!! แล้วมาทำไมเนี่ยเดี๋ยวพ่อก็หึงผมหรอก"
"พ่อแกยังไม่กลับจากอเมริกาเลยแม่เบื่อเลยกลับมาดูหน้าลูกสาวคนใหม่" แม่ผมพูดระหว่างที่หยิกแก้มลาเบลเล่นๆ ไปมา
"ไปเป็นปีๆ นึกว่าจะตั้งรากฐานกันที่นั่นละ แล้วแม่ก็เลิกเล่นแก้มลาเบลซักที" ผมเริ่มท้วงเมื่อแม่ไม่ยอมเลิกเล่นแก้มของลาเบลแถมลาเบลยังยืนให้เล่นแบบไม่ทุกข์ร้อนอะไร
"ไม่เป็นไรค่ะ มือคุณป้านุ่มกว่ามือพี่ไคเยอะ"
"เออดีจริงๆ อย่ายอมแม่เยอะนะลาเบลอีกหน่อยเธอจะกลายเป็นตุ๊กตาเต็มตัว" ผมเตือนลาเบลที่เป็นตุ๊กตาของคริสตัลอยู่แล้ว
"เลิกเรียกแม่ว่าป้านะเรียกว่าแม่ก็ได้"
"หมาหัวเน่าแน่ๆ กู" ผมบ่นพร้อมกับเดินไปนั่งกินรามยอนที่ถูกวางทิ้งไว้สักพักนึงแล้ว
"รู้ตัวด้วยหรอลูกรัก"
"ครับแม่ ขอร้องคืนแฟนผมซักทีเลิกเล่นแก้มลาเบลได้แล้ว!!"
"เอ่อ เดี๋ยวเบลมีธุระต้องไปจัดการนิดหน่อยเบลขอตัวก่อนนะคะ" ลาเบลพูดพร้อมกับลุกขึ้น และเดินไปเอาของในห้องนอนของผม
"ไปไหน ให้ไปส่งป่าว" ผมถามลาเบลที่ถือของอยู่เต็มมือ
"ไม่เป็นไร...โอ้ย" ลาเบลพูดขึ้นขณะที่หัวก็ดันไปชนกับประตูห้องนอนของผม
"จะรอดมั้ยเนี่ย..."
"ไปก่อนนะคะ ว้าย!!" ลาเบลหันมาพูดกับแม่ของผมก่อนจะทำของในมือตกไปกองอยู่กับพื้นเต็มไปหมด
"เบล...เมื่อไหร่จะเลิกซุ่มซ่ามพี่เริ่มเป็นห่วงสภาพร่างกายเธอแล้วนะ" ผมบ่นพร้อมกับช่วยเบลเก็บของที่ตกพื้น
"มันพลาดกันได้..."
"พลาดไปกี่ครั้งแล้ววันนี้"
"สามสี่รอบเอง" ลาเบลตอบพร้อมกับลุกขึ้นยืน
"แม่!! ลูกสาวแม่โคตรซุ่มซ่ามเลย เกิดมาเป็นผู้หญิงได้ไงเนี่ย"
"อย่าว่าลาเบล!!"
"กูว่ามีงยังโชคดีแค่แม่กลับมา ถ้าพ่อกับพี่มึงกลับมาด้วยมึงลืมไปได้เลยว่ามีตัวตนอยู่ในบ้าน" แทมินพูดกับผมหลังจากผมเล่าเรื่องแม่กับลาเบลให้แทมินฟัง
"แม่กูเล่นกับเบลอย่างกับรู้จักกันมาเป็นปี ตอนกูรู้จักเบลครั้งแรกสามเดือนถึงจะได้คุยกันเป็นประโยค" ผมบ่นกับแทมินน้อยๆ
"แล้วจะเอาไงเรื่องคริสตัล..."
"ไม่รู้ดิ่กูก็เฉยๆ อ่ะ บอกก็ดีจะได้จบๆ"
"คิดว่าจบหรอ มึงทำคริสตัลเจ็บขนาดนั้น คริสตัลคงจะยอมยกลาเบลให้มึงหรอก"
"คริสตัลก็มีเซฮุนแล้วหนิ่..."
"คิดตื้นๆ อย่างมึงไงคริสตัลถึงไม่ไว้ใจมึงซักที"
"ทำไงได้ถ้ากูรู้ว่าเบลเป็นน้องของคริสตัลกูคงไม่ชอบเบลหรอก"
"ถ้าเป็นกู กูจะไม่ทิ้งคริสตัลแบบมึงหรอก"
"เลิกตอกย้ำกูซักที ไอ้เห็ด"
"ไม่มีพี่คนไหนอยากให้น้องตัวเองต้องเจออะไรแย่ๆ แบบตัวเองหรอกนะ ลาเบลเป็นทุกอย่างของคริสตัล...ถ้าคริสตัลรู้มึงแย่แน่ๆ "
"จริงๆ แล้วกูยังไม่ได้บอกลาเบลว่ากูเคยเป็นอะไรกับคริสตัล"
"ดี ดีมาก จบเลยทีนี้ บอกตรงๆ มึงนี่โคตรของโคตรแมน ทิ้งพี่ไปหาคนอื่นพอเลิกกับกับคนอื่นกลับมาคบกับน้องอีก ถ้าคริสตัลกับลาเบลรู้เรื่องทั้งหมด เตรียมงานศพตัวเองได้เลย"
"โอ้ย ทำไมกูไม่คิดก่อนหน้านี้วะ"
"โง่ ไง โง่ รู้จักป่ะ พาโบพาโบพาโบ!!"
"ทำไงดีวะ มึงช่วยกูคิดดิ้แทม"
"ทำใจครับ คิม จงอิน แนะนำอีกนิด มึงจะศพสวยขึ้นมาหน่อยถ้าเป็นคนบอกเรื่องนี้กับคริสตัลและลาเบลด้วยตัวเอง"
"กูอยากรู้ว่าคริสตัลไม่เคยบอกลาเบลเรื่องกูเลยหรอ"
"คริสตัลเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองมาก เข็มแข็ง ทำทุกอย่างเพื่อน้อง คริสตัลไม่ยอมบอกเรื่องที่ทำให้ตัวเองอ่อนแอมากที่สุดหรอก"
"กูควรไปตายมั้ย"
"สุสานไหนอ่ะเดี๋ยวบอกพ่อกับแม่มึงให้"
----------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะทุกคนนน กี้มาอัพแล้วววว หลังจากขี้เกี้ยจสันหลังยาวอยู่ซักพักได้5555 เอาเป็นว่าถ้าใครอ่านตอนนี้แล้วกี้มั่นใจว่าทุกคนต้องเข้าใจความหมายของชื่อเรื่องแล้วหล่ะ ลับมากลับขนาดกี้งงเอง เห้ยไม่ใช่5555 วันนี้ไม่โม้มากมีงานต้องทำเยอะเกิดบ้าจี้อยากส่งของขวัญให้พี่คริสขึ้นมาแต่ไม่รู้จะส่งยังไงใครมีคำแนะนำบอกกี้หน่อยนะคะ สำหรับ NC กี้เพิ่งแต่งไปแค่ครั้งเดียวนะคะอย่าเพิ่งเข้าใจผิดกัน กี้เปิดเมลล์ส่ง NC ให้รีดเดอร์วันละหนึ่งรอบแต่ส่งให้ทุกวันดูอัพเดทได้นะคะ ถ้ากี้อัพเดทในตอนที่5 แล้วมีเมลล์ของคนไหนที่กี้ส่งแล้วแต่ยังไม่ได้รับช่วยแจ้งซ้ำนะคะแต่ถ้ายังไม่มีเมลล์ตัวเองในชื่อที่กี้อัพเดทไม่ต้องตกใจเดี๋ยวส่งให้
ความคิดเห็น